Relaties
alle pijlers
Waarom wil het mij niet lukken?
dinsdag 24 maart 2015 22:53
hoi iedereen,
Ik ben nieuw op het forum. Ik lees hier nu een tijdje mee en zie dat er veel waardevolle adviezen gegeven worden. Nu zit ik zelf ergens mee en ik ben benieuwd of jullie ook voor mij tips hebben.
Ik ben nu 22 jaar en ik ben single. Eigenlijk mijn hele leven al, op twee korte scharrels na. Nu weet ik best dat 22 niet bizar oud is, maar toch zit ik er wel mee. Ik begin steeds vaker te denken dat er iets mis is met mij.
De meeste van mijn vriendinnen ken ik vanaf de middelbare school, sommigen zelfs al langer. Zij kregen allemaal vriendjes op de middelbare school, ik niet. De meeste verkeringen zijn op die leeftijd misschien niet heel serieus, maar ik heb het toch het gevoel dat dat wel belangrijk is voor je ontwikkeling en dat het toch een beetje verwacht wordt dat je in je tienerjaren een beetje experimenteert met relaties. Ondertussen ben ik dus 22 en er is nog steeds niks veranderd. Ik zit nu in het laatste jaar van mijn opleiding en ik merk dat studiegenoten en vriendinnen ondertussen allemaal relaties krijgen en soms al gaan samenwonen en ik heb het gevoel dat het bij mij gewoon nooit iets gaat worden.
Ik ben sociaal, maak praatjes met iedereen, ook hoor ik regelmatig dat ik er leuk uitzie en ik denk eigenlijk gewoon best positief over mezelf, maar ik heb soms het gevoel dat ik mezelf overschat. Er is bijvoorbeeld nog nooit iemand verliefd geweest op mij. Ik word wel weleens uitgevraagd, maar vaak blijkt al op de eerste date dat diegene alleen seks wil of er is gewoon niet echt een klik. Ik heb twee keer meegemaakt dat het wel wederzijds leek (de scharrels die ik noemde), maar de eerste bleek een vriendin te hebben en de tweede liet na een stuk of 15 (naar mijn mening leuke!) dates ineens niks meer van zich horen. Ik begin me steeds vaker onzeker te voelen hierover. Ik heb het gevoel dat ik niet interessant genoeg ben om iemands interesse te houden. Ik voel me ook steeds vaker jaloers op mijn vriendinnen en hier baal ik heel erg van. Bij hen lijkt het allemaal zo makkelijk te gaan. De meesten hebben al lange relaties en als het uitgaat hebben ze binnen 3 maanden een ander en dat duurt dan ook weer een paar jaar. Ik schaam me voor deze gevoelens, want ik gun mijn vriendinnen het natuurlijk van harte, maar ik vind het toch ook best pijnlijk om hun verhalen over hun relaties aan horen. Ik krijg ook steeds vaker de vraag waarom ik nog steeds geen vriend heb. En ik weet het antwoord daarop eerlijk gezegd niet. Ik zou graag willen weten wat ik nu precies verkeerd doe. Ik heb het weleens aan vriend(inn)en gevraagd, maar zij konden niet echt een reden bedenken waarom het bij mij niet wil lukken.
Nu komt het misschien over alsof ik wanhopig op zoek ben, maar dat valt wel mee. Het is niet zo dat ik elke man meteen scan als relatiemateriaal en ik claim mannen ook niet ofzo. Ondertussen ben ik er gewoon wel een beetje zat van dat ik steeds maar alleen blijf. Ik zou ook gewoon een keer willen ervaren hoe het is als iemand je echt leuk vindt en andersom.
Nu snap ik dat het het moeilijk is om aan te wijzen waar het aan ligt naar aanleiding van een topic op internet, maar ik wil toch vragen of jullie misschien enig idee hebben. Ik wil hier graag wat aan veranderen dus ik sta open voor alle tips!
Alvast bedankt!
Ik ben nieuw op het forum. Ik lees hier nu een tijdje mee en zie dat er veel waardevolle adviezen gegeven worden. Nu zit ik zelf ergens mee en ik ben benieuwd of jullie ook voor mij tips hebben.
Ik ben nu 22 jaar en ik ben single. Eigenlijk mijn hele leven al, op twee korte scharrels na. Nu weet ik best dat 22 niet bizar oud is, maar toch zit ik er wel mee. Ik begin steeds vaker te denken dat er iets mis is met mij.
De meeste van mijn vriendinnen ken ik vanaf de middelbare school, sommigen zelfs al langer. Zij kregen allemaal vriendjes op de middelbare school, ik niet. De meeste verkeringen zijn op die leeftijd misschien niet heel serieus, maar ik heb het toch het gevoel dat dat wel belangrijk is voor je ontwikkeling en dat het toch een beetje verwacht wordt dat je in je tienerjaren een beetje experimenteert met relaties. Ondertussen ben ik dus 22 en er is nog steeds niks veranderd. Ik zit nu in het laatste jaar van mijn opleiding en ik merk dat studiegenoten en vriendinnen ondertussen allemaal relaties krijgen en soms al gaan samenwonen en ik heb het gevoel dat het bij mij gewoon nooit iets gaat worden.
Ik ben sociaal, maak praatjes met iedereen, ook hoor ik regelmatig dat ik er leuk uitzie en ik denk eigenlijk gewoon best positief over mezelf, maar ik heb soms het gevoel dat ik mezelf overschat. Er is bijvoorbeeld nog nooit iemand verliefd geweest op mij. Ik word wel weleens uitgevraagd, maar vaak blijkt al op de eerste date dat diegene alleen seks wil of er is gewoon niet echt een klik. Ik heb twee keer meegemaakt dat het wel wederzijds leek (de scharrels die ik noemde), maar de eerste bleek een vriendin te hebben en de tweede liet na een stuk of 15 (naar mijn mening leuke!) dates ineens niks meer van zich horen. Ik begin me steeds vaker onzeker te voelen hierover. Ik heb het gevoel dat ik niet interessant genoeg ben om iemands interesse te houden. Ik voel me ook steeds vaker jaloers op mijn vriendinnen en hier baal ik heel erg van. Bij hen lijkt het allemaal zo makkelijk te gaan. De meesten hebben al lange relaties en als het uitgaat hebben ze binnen 3 maanden een ander en dat duurt dan ook weer een paar jaar. Ik schaam me voor deze gevoelens, want ik gun mijn vriendinnen het natuurlijk van harte, maar ik vind het toch ook best pijnlijk om hun verhalen over hun relaties aan horen. Ik krijg ook steeds vaker de vraag waarom ik nog steeds geen vriend heb. En ik weet het antwoord daarop eerlijk gezegd niet. Ik zou graag willen weten wat ik nu precies verkeerd doe. Ik heb het weleens aan vriend(inn)en gevraagd, maar zij konden niet echt een reden bedenken waarom het bij mij niet wil lukken.
Nu komt het misschien over alsof ik wanhopig op zoek ben, maar dat valt wel mee. Het is niet zo dat ik elke man meteen scan als relatiemateriaal en ik claim mannen ook niet ofzo. Ondertussen ben ik er gewoon wel een beetje zat van dat ik steeds maar alleen blijf. Ik zou ook gewoon een keer willen ervaren hoe het is als iemand je echt leuk vindt en andersom.
Nu snap ik dat het het moeilijk is om aan te wijzen waar het aan ligt naar aanleiding van een topic op internet, maar ik wil toch vragen of jullie misschien enig idee hebben. Ik wil hier graag wat aan veranderen dus ik sta open voor alle tips!
Alvast bedankt!
zondag 29 maart 2015 21:48
Sunshine, wat zonde dat je zo alert bent op mogelijk negatieve signalen, al is dat wel begrijpelijk als je net slechte ervaringen achter de rug hebt. Maar waarom zou je het niet allemaal een beetje laten gaan? Als jij verliefd wordt op iemand, is dat geen misdaad, ook niet als het niet wederzijds is. Mij lijkt: liever de echte pijn van oprecht verdriet een niet gelukte liefde, dan ingewikkeld voorbehoud, waardoor jij waarschijnlijk ook minder leuk als je relaxte zelf overkomt. Door je ervaring ben je vast wijzer geworden en ga je sneller voelen of iets goed zit of niet. Vetrouw op jezelf. En laat het scannen van mogelijke negatieve signalen achterwege. Hoop dat dat je lukt!
zondag 29 maart 2015 22:06
quote:Sunshine101 schreef op 29 maart 2015 @ 14:58:
[...]
Misschien dat het in jouw geval goed afliep, maar volgens mij betekent bij de meeste mannen (vrouwen trouwens ook) bindingsangst meer dat de persoon in kwestie geen relatie wil...met jou. Ik heb het zelf meegemaakt, maar ook bij anderen gezien. Mannen die niks serieus wilden en maar wat bleven aanmodderen en ineens met een ander kon het wel serieus. Daarom zit ik eigenlijk ook niet op zo'n situatie te wachten. Uiteindelijk wil ik toch weten hoe hij het ziet. Ik zou het namelijk niet leuk vinden als het steeds 'niet serieus' blijft en dat hij een paar maanden later ineens wel een relatie heeft met een ander. Dat heb ik namelijk iets te vaak zien gebeuren in mijn omgeving.Goh, dat gevoel herken ik heel erg. Zo heb ik ook bij veel liefdesverdriet gedacht dat het aan 'die' man lag. En dan blijkt dat ze wel een relatie met een ander kunnen hebben (al kan ik natuurlijk niet zien wat daar allemaal voor hommeles afspeelt). Net als jij kan ik ook echt heel lang erover doen om van mijn liefdesverdriet af te raken. Daarom date ik ook niet zoveel. Zonde natuurlijk want door meer te daten leer je juist beter wat je wel en niet wilt.
[...]
Misschien dat het in jouw geval goed afliep, maar volgens mij betekent bij de meeste mannen (vrouwen trouwens ook) bindingsangst meer dat de persoon in kwestie geen relatie wil...met jou. Ik heb het zelf meegemaakt, maar ook bij anderen gezien. Mannen die niks serieus wilden en maar wat bleven aanmodderen en ineens met een ander kon het wel serieus. Daarom zit ik eigenlijk ook niet op zo'n situatie te wachten. Uiteindelijk wil ik toch weten hoe hij het ziet. Ik zou het namelijk niet leuk vinden als het steeds 'niet serieus' blijft en dat hij een paar maanden later ineens wel een relatie heeft met een ander. Dat heb ik namelijk iets te vaak zien gebeuren in mijn omgeving.Goh, dat gevoel herken ik heel erg. Zo heb ik ook bij veel liefdesverdriet gedacht dat het aan 'die' man lag. En dan blijkt dat ze wel een relatie met een ander kunnen hebben (al kan ik natuurlijk niet zien wat daar allemaal voor hommeles afspeelt). Net als jij kan ik ook echt heel lang erover doen om van mijn liefdesverdriet af te raken. Daarom date ik ook niet zoveel. Zonde natuurlijk want door meer te daten leer je juist beter wat je wel en niet wilt.
zondag 29 maart 2015 23:16
dinsdag 31 maart 2015 20:30
quote:Yas1984 schreef op 29 maart 2015 @ 21:48:
Sunshine, wat zonde dat je zo alert bent op mogelijk negatieve signalen, al is dat wel begrijpelijk als je net slechte ervaringen achter de rug hebt. Maar waarom zou je het niet allemaal een beetje laten gaan? Als jij verliefd wordt op iemand, is dat geen misdaad, ook niet als het niet wederzijds is. Mij lijkt: liever de echte pijn van oprecht verdriet een niet gelukte liefde, dan ingewikkeld voorbehoud, waardoor jij waarschijnlijk ook minder leuk als je relaxte zelf overkomt. Door je ervaring ben je vast wijzer geworden en ga je sneller voelen of iets goed zit of niet. Vetrouw op jezelf. En laat het scannen van mogelijke negatieve signalen achterwege. Hoop dat dat je lukt!Je hebt wel gelijk inderdaad, maar onbeantwoorde liefde is toch elke keer weer pijnlijk. En het klopt misschien ook wel dat je dan minder relaxt en "als jezelf" overkomt. Ik zal proberen het wat meer los te laten in de toekomst.
Sunshine, wat zonde dat je zo alert bent op mogelijk negatieve signalen, al is dat wel begrijpelijk als je net slechte ervaringen achter de rug hebt. Maar waarom zou je het niet allemaal een beetje laten gaan? Als jij verliefd wordt op iemand, is dat geen misdaad, ook niet als het niet wederzijds is. Mij lijkt: liever de echte pijn van oprecht verdriet een niet gelukte liefde, dan ingewikkeld voorbehoud, waardoor jij waarschijnlijk ook minder leuk als je relaxte zelf overkomt. Door je ervaring ben je vast wijzer geworden en ga je sneller voelen of iets goed zit of niet. Vetrouw op jezelf. En laat het scannen van mogelijke negatieve signalen achterwege. Hoop dat dat je lukt!Je hebt wel gelijk inderdaad, maar onbeantwoorde liefde is toch elke keer weer pijnlijk. En het klopt misschien ook wel dat je dan minder relaxt en "als jezelf" overkomt. Ik zal proberen het wat meer los te laten in de toekomst.
dinsdag 31 maart 2015 20:32
quote:aapjewat schreef op 29 maart 2015 @ 22:06:
[...]
Goh, dat gevoel herken ik heel erg. Zo heb ik ook bij veel liefdesverdriet gedacht dat het aan 'die' man lag. En dan blijkt dat ze wel een relatie met een ander kunnen hebben (al kan ik natuurlijk niet zien wat daar allemaal voor hommeles afspeelt). Net als jij kan ik ook echt heel lang erover doen om van mijn liefdesverdriet af te raken. Daarom date ik ook niet zoveel. Zonde natuurlijk want door meer te daten leer je juist beter wat je wel en niet wilt.Dit is erg confronterend soms vind ik, maar het kan natuurlijk alsnog wel aan hem liggen natuurlijk. niet in de zin van dat er iets mis is met hem, maar dat hij gewoon niet bij jou past. Maar dat maakt het niet minder lastig natuurlijk om te zien dat hij ineens wel iets met een ander heeft
[...]
Goh, dat gevoel herken ik heel erg. Zo heb ik ook bij veel liefdesverdriet gedacht dat het aan 'die' man lag. En dan blijkt dat ze wel een relatie met een ander kunnen hebben (al kan ik natuurlijk niet zien wat daar allemaal voor hommeles afspeelt). Net als jij kan ik ook echt heel lang erover doen om van mijn liefdesverdriet af te raken. Daarom date ik ook niet zoveel. Zonde natuurlijk want door meer te daten leer je juist beter wat je wel en niet wilt.Dit is erg confronterend soms vind ik, maar het kan natuurlijk alsnog wel aan hem liggen natuurlijk. niet in de zin van dat er iets mis is met hem, maar dat hij gewoon niet bij jou past. Maar dat maakt het niet minder lastig natuurlijk om te zien dat hij ineens wel iets met een ander heeft
dinsdag 31 maart 2015 20:33
quote:S-Anoniem1995 schreef op 29 maart 2015 @ 23:16:
Lastig te zeggen. Vooral als je gewoon een mooi koppie hebt. Er zijn vast wel mannen die interesse in jou hebben maar (nog) niet de juiste stap hebben durven te zetten of met je durven te flirten. Er zijn dus vast veel mannen die jou leuk vinden, alleen dat heb jij zelf niet door ;)Dat zou ook nog kunnen natuurlijk haha
Lastig te zeggen. Vooral als je gewoon een mooi koppie hebt. Er zijn vast wel mannen die interesse in jou hebben maar (nog) niet de juiste stap hebben durven te zetten of met je durven te flirten. Er zijn dus vast veel mannen die jou leuk vinden, alleen dat heb jij zelf niet door ;)Dat zou ook nog kunnen natuurlijk haha
dinsdag 31 maart 2015 22:04
quote:Sunshine101 schreef op 31 maart 2015 @ 20:32:
[...]
Dit is erg confronterend soms vind ik, maar het kan natuurlijk alsnog wel aan hem liggen natuurlijk. niet in de zin van dat er iets mis is met hem, maar dat hij gewoon niet bij jou past. Maar dat maakt het niet minder lastig natuurlijk om te zien dat hij ineens wel iets met een ander heeftEn dat ben ik echt volledig met je eens. Soms wil je zo graag dat het lukt omdat je iemand bijzonder vindt, maar ergens weet je ook dat je op een paar belangrijke vlakken geen geschikte partner voor elkaar kunt zijn. Loslaten kan pijnlijk zijn als je al gehecht bent aan diegene.
[...]
Dit is erg confronterend soms vind ik, maar het kan natuurlijk alsnog wel aan hem liggen natuurlijk. niet in de zin van dat er iets mis is met hem, maar dat hij gewoon niet bij jou past. Maar dat maakt het niet minder lastig natuurlijk om te zien dat hij ineens wel iets met een ander heeftEn dat ben ik echt volledig met je eens. Soms wil je zo graag dat het lukt omdat je iemand bijzonder vindt, maar ergens weet je ook dat je op een paar belangrijke vlakken geen geschikte partner voor elkaar kunt zijn. Loslaten kan pijnlijk zijn als je al gehecht bent aan diegene.
dinsdag 31 maart 2015 22:45
@ sunshine: graag gedaan 
Ook loslaten is iets dat je moet leren,
de een doet dat van nature nu eenmaal makkelijker dan de ander.
Tot een jaar of 3/4 geleden was ik,
zeg maar, de kapitein van de titanic.
Ik liet niets los, vocht tot het bittere eind,
ging tot het gaatje in alles.
Nu vind ik loslaten nog steeds pijnlijk hoor, maar ik heb door het ziektebeeld en sterven van mijn pa wel geleerd dat het bij het leven hoort.
Ik hoop voor jullie op makkelijkere lessen, jullie komen nl op mij over als heel leuke, gezellige, fijne mensen!
Ook loslaten is iets dat je moet leren,
de een doet dat van nature nu eenmaal makkelijker dan de ander.
Tot een jaar of 3/4 geleden was ik,
zeg maar, de kapitein van de titanic.
Ik liet niets los, vocht tot het bittere eind,
ging tot het gaatje in alles.
Nu vind ik loslaten nog steeds pijnlijk hoor, maar ik heb door het ziektebeeld en sterven van mijn pa wel geleerd dat het bij het leven hoort.
Ik hoop voor jullie op makkelijkere lessen, jullie komen nl op mij over als heel leuke, gezellige, fijne mensen!
dinsdag 31 maart 2015 22:49
