Psyche
alle pijlers
Verwachtingen van anderen en dankbaarheid
donderdag 21 mei 2015 17:26
Na lang twijfelen toch maar een topic. Wat ik ga zeggen is nou geen echte lekkere binnenkomer, maar wat ik wel lastig vind aan het forum tegenwoordig. Ik twijfelde, omdat ik mij afvraag of ik kan verwachten of er relatief positieve, nuttige inzichten en advies zou kunnen komen vs tegenhangers hiervan Maar goed, ik blijf positief
Ik kamp al mijn hele leven met het probleem dat ik te hoge verwachtingen heb van anderen. Veel zaken waren/zijn niet vanzelfsprekend in mijn leven. Door de hardships die ik doorgemaakt heb, vind ik zo weinig vanzelfsprekend, wat eigenlijk best triest en verdrietig is nu ik het zo opschrijf.......
Wat ik hiervan merk is dat ik moeite heb in de omgang en relaties met anderen dat ik teveel van ze verwacht en dan met name met het stuk dankbaarheid.
Iets waar ik regelmatig tegenaan loop zijn mijn huisgenoten. Ik doe best veel in het huis, voor mijzelf (waar zij ook plezier en profijt van hebben vaak) en voor het huis zelf. Soms weinig moeite, soms wat meer. Jammer vind ik dat ik zo weinig waardering krijg van ze of gewoon een woordelijk bedankje. Dat ze realiseren dat dingen in het huis niet vanzelf komt. Ik koop lampen wanneer deze stuk zijn, vervang deze (en ander huiszaken), ik maak de schoonmaakroosters, ik plan het zo dat ik een dag thuis ben voor het bezorgen van de wasmachine (en ik heb ook deze besteld, uiteraard ) Mijn vriend heeft de badkamer schimmelvrij gemaakt en zo geschilderd dat we een tijdje schimmelvrij zijn. Dit was uit ons eigen initiatief, omdat we het niet meer trokken het aangezicht en niet te vergeten dat het ongezond is. Als ik een eigen huis heb, dan moet ik dat ook doen en dan niemand die hier blij mee is behalve ik en mijn vriend haha. Maar ja, dan is het toch fijn om te horen dat ze het mooi vinden, prettig oid.
Het probleem met huisgenoten is "zo" opgelost, we zoeken een plek voor onszelf (zijn we al een tijdje mee bezig). Dit is even een concreet voorbeeld waar ik veel tegenaan loop. Maar heb het dus ook met andere dingen en andere mensen.
Maar dan is het onderliggende probleem niet opgelost: mijn onvrede dat mensen tegenwoordig zo ondankbaar zijn en snel dingen voor lief nemen. Ik realiseer dat ik voornamelijk mijzelf mee heb en dit gaat zeker een hot topic zijn tijdens mijn schematherapie. Wat dat betreft erg fijn dat ik er constructief mee aan de slag ga
Ik ben benieuwd hoe jullie hiertegen aan kijken. Ben ik nou zo'n "zeikerd" en/of is dit een bepaalde ontwikkeling van de maatschappij? Hoe ervaren jullie het concept dankbaarheid?
Ik kamp al mijn hele leven met het probleem dat ik te hoge verwachtingen heb van anderen. Veel zaken waren/zijn niet vanzelfsprekend in mijn leven. Door de hardships die ik doorgemaakt heb, vind ik zo weinig vanzelfsprekend, wat eigenlijk best triest en verdrietig is nu ik het zo opschrijf.......
Wat ik hiervan merk is dat ik moeite heb in de omgang en relaties met anderen dat ik teveel van ze verwacht en dan met name met het stuk dankbaarheid.
Iets waar ik regelmatig tegenaan loop zijn mijn huisgenoten. Ik doe best veel in het huis, voor mijzelf (waar zij ook plezier en profijt van hebben vaak) en voor het huis zelf. Soms weinig moeite, soms wat meer. Jammer vind ik dat ik zo weinig waardering krijg van ze of gewoon een woordelijk bedankje. Dat ze realiseren dat dingen in het huis niet vanzelf komt. Ik koop lampen wanneer deze stuk zijn, vervang deze (en ander huiszaken), ik maak de schoonmaakroosters, ik plan het zo dat ik een dag thuis ben voor het bezorgen van de wasmachine (en ik heb ook deze besteld, uiteraard ) Mijn vriend heeft de badkamer schimmelvrij gemaakt en zo geschilderd dat we een tijdje schimmelvrij zijn. Dit was uit ons eigen initiatief, omdat we het niet meer trokken het aangezicht en niet te vergeten dat het ongezond is. Als ik een eigen huis heb, dan moet ik dat ook doen en dan niemand die hier blij mee is behalve ik en mijn vriend haha. Maar ja, dan is het toch fijn om te horen dat ze het mooi vinden, prettig oid.
Het probleem met huisgenoten is "zo" opgelost, we zoeken een plek voor onszelf (zijn we al een tijdje mee bezig). Dit is even een concreet voorbeeld waar ik veel tegenaan loop. Maar heb het dus ook met andere dingen en andere mensen.
Maar dan is het onderliggende probleem niet opgelost: mijn onvrede dat mensen tegenwoordig zo ondankbaar zijn en snel dingen voor lief nemen. Ik realiseer dat ik voornamelijk mijzelf mee heb en dit gaat zeker een hot topic zijn tijdens mijn schematherapie. Wat dat betreft erg fijn dat ik er constructief mee aan de slag ga
Ik ben benieuwd hoe jullie hiertegen aan kijken. Ben ik nou zo'n "zeikerd" en/of is dit een bepaalde ontwikkeling van de maatschappij? Hoe ervaren jullie het concept dankbaarheid?
donderdag 21 mei 2015 23:43
quote:Lovestar schreef op 21 mei 2015 @ 19:27:
@ Pommiaan
Heb je een nieuwe avatar?
Ik wil dus niet verbitterd raken en inderdaad niks meer verwachten. Wat zegt dat dan over mij? En "moet" ik dan vervolgens niet meer dankbaar zijn bij anderen? Ik zou er geen zin meer in hebben....
Ja! Grappig dat het je opvalt .
Nee precies, de wereld zou eruit zien als je niks meer van je naasten mag verwachten.
@ Pommiaan
Heb je een nieuwe avatar?
Ik wil dus niet verbitterd raken en inderdaad niks meer verwachten. Wat zegt dat dan over mij? En "moet" ik dan vervolgens niet meer dankbaar zijn bij anderen? Ik zou er geen zin meer in hebben....
Ja! Grappig dat het je opvalt .
Nee precies, de wereld zou eruit zien als je niks meer van je naasten mag verwachten.
donderdag 21 mei 2015 23:48
quote:nausicaa schreef op 21 mei 2015 @ 23:25:
Mijn moeder was daar heel goed in. Altijd van alles voor de hele wereld doen, terwijl die wereld daar helemaal niet om gevraagd had. Was er bijvoorbeeld een vriendin jarig die een beetje krap zat. Dan bedacht mijn moeder dat zij dan maar de taart moest bakken. Dus moeder komt op de verjaardag trots met de taart aanzetten, en vriendin kijkt alleen een beetje verbaasd. Die zat namelijk wel wat krap, maar kon nog wel gewoon wat cake kopen, en ervaart dus helemaal geen 'taart-probleem'. En dan is het best vreemd als iemand met een eigen taart naar je verjaardag komt. En ben je eerder verbaasd dan dankbaar. En vervolgens was mijn moeder dan weer teleurgesteld. Inmiddels heeft ze wel geleerd om niet altijd de wereld te willen redden, aangezien die heel vaak niet gered hoeft te worden.
Ik lijk meer op mijn vader, heb daar veel minder last van. Als ik iets voor iemand doe, doe ik dat omdat ik dat wil, en daar haal ik mijn 'voldoening' uit. Of iemand dankbaar is, bloemen geeft of wat dan ook maakt dan eigenlijk niks uit. Ik ben blij dat ik heb kunnen helpen, dat is voldoende. Maar ik heb dan ook een behoorlijk vertrouwen in het zelfreddende vermogen van de wereld, en doe dat alleen als er duidelijk iets te helpen valt.Was ze echt verbaasd? Ik zou het best leuk vinden als iemand de moeite heeft gedaan om een leuke taart voor mij (en mijn gasten) te bakken hoor. Tenzij je moeder natuurlijk tijdens het geven zei "hier, omdat je het krap hebt dacht ik Ik koop maar even een taart voor je gasten." Maar ik ga er van uit dat die vriendin niet wist dat het om die reden was toch?
Mijn moeder was daar heel goed in. Altijd van alles voor de hele wereld doen, terwijl die wereld daar helemaal niet om gevraagd had. Was er bijvoorbeeld een vriendin jarig die een beetje krap zat. Dan bedacht mijn moeder dat zij dan maar de taart moest bakken. Dus moeder komt op de verjaardag trots met de taart aanzetten, en vriendin kijkt alleen een beetje verbaasd. Die zat namelijk wel wat krap, maar kon nog wel gewoon wat cake kopen, en ervaart dus helemaal geen 'taart-probleem'. En dan is het best vreemd als iemand met een eigen taart naar je verjaardag komt. En ben je eerder verbaasd dan dankbaar. En vervolgens was mijn moeder dan weer teleurgesteld. Inmiddels heeft ze wel geleerd om niet altijd de wereld te willen redden, aangezien die heel vaak niet gered hoeft te worden.
Ik lijk meer op mijn vader, heb daar veel minder last van. Als ik iets voor iemand doe, doe ik dat omdat ik dat wil, en daar haal ik mijn 'voldoening' uit. Of iemand dankbaar is, bloemen geeft of wat dan ook maakt dan eigenlijk niks uit. Ik ben blij dat ik heb kunnen helpen, dat is voldoende. Maar ik heb dan ook een behoorlijk vertrouwen in het zelfreddende vermogen van de wereld, en doe dat alleen als er duidelijk iets te helpen valt.Was ze echt verbaasd? Ik zou het best leuk vinden als iemand de moeite heeft gedaan om een leuke taart voor mij (en mijn gasten) te bakken hoor. Tenzij je moeder natuurlijk tijdens het geven zei "hier, omdat je het krap hebt dacht ik Ik koop maar even een taart voor je gasten." Maar ik ga er van uit dat die vriendin niet wist dat het om die reden was toch?
vrijdag 22 mei 2015 00:09
Je hebt verschillende mogelijkheden waarvan sommigen al gezegd zijn:
Onverschilligheid is dus de eerste.
Verder wordt het door veel mensen moeilijk gevonden om gewoon een compliment te geven. En dank je wel zeggen is ook een soort compliment. Dus zeggen ze maar niets.
Onverschilligheid is dus de eerste.
Verder wordt het door veel mensen moeilijk gevonden om gewoon een compliment te geven. En dank je wel zeggen is ook een soort compliment. Dus zeggen ze maar niets.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 22 mei 2015 00:28
Je wilt lof voor dingen die hen waarschijnlijk niet eens opvallen/niet zo belangrijk vinden.
Daarbij doe je het grotendeels voor jezelf.
Jíj wilt niet tegen die vieze douchemuur aankijken, hen boeit t waarschijnlijk geen hol.
Dank je wel zeggen als iemand iets voor je doet is fijn en beleefd.
Maar de manier waarop jij waardering wilt vind ik toch wat tja..zoals zeeuwmeisje het zegt eigenlijk. Ben je misschien onzeker dat je graag die aandacht krijgt, of een soort "Je wordt gezien"?. Het lijkt bij jou meer om waardering te draaien, klopt dat?.
Je gewaardeerd voelen is fijn en belangrijk, maar t voelt voor mij haast alsof je dit bijna af wilt dwingen bij anderen ofzo.
Als de oorzaak is dat je je gewaardeerd wilt voelen, zou ik eens gaan kijken of daar een soort "gat" bij je zit.
Dat je met zelfwaardering blij kunt zijn.
En dat je zelf blij bent met de verwisselde lamp.
En dat niet zo nodig hebt van anderen.
Want zoals ik het lees/opvat, zit het hem niet zo in het stuk beleefdheid/dankbaarheid.
Maar in de waardering.
Als het wel zo is dat het om dat stuk dankbaarheid gaat,
dan zul je je moeten beseffen dat simpelweg niet iedereen alles even belangrijk vind.
Daarbij doe je het grotendeels voor jezelf.
Jíj wilt niet tegen die vieze douchemuur aankijken, hen boeit t waarschijnlijk geen hol.
Dank je wel zeggen als iemand iets voor je doet is fijn en beleefd.
Maar de manier waarop jij waardering wilt vind ik toch wat tja..zoals zeeuwmeisje het zegt eigenlijk. Ben je misschien onzeker dat je graag die aandacht krijgt, of een soort "Je wordt gezien"?. Het lijkt bij jou meer om waardering te draaien, klopt dat?.
Je gewaardeerd voelen is fijn en belangrijk, maar t voelt voor mij haast alsof je dit bijna af wilt dwingen bij anderen ofzo.
Als de oorzaak is dat je je gewaardeerd wilt voelen, zou ik eens gaan kijken of daar een soort "gat" bij je zit.
Dat je met zelfwaardering blij kunt zijn.
En dat je zelf blij bent met de verwisselde lamp.
En dat niet zo nodig hebt van anderen.
Want zoals ik het lees/opvat, zit het hem niet zo in het stuk beleefdheid/dankbaarheid.
Maar in de waardering.
Als het wel zo is dat het om dat stuk dankbaarheid gaat,
dan zul je je moeten beseffen dat simpelweg niet iedereen alles even belangrijk vind.
vrijdag 22 mei 2015 00:39
En of dit met de dankbaarheid vroeger anders was; Dat denk ik niet.
Ik houd wel eens de deur open voor een oud vrouwtje, of laat een ouder persoon voor bij de kassa, en daar volgde ook geen dank je wel op.
En daar lig ik geen seconde wakker van;).
Of misschien nemen oudjes het juist wel meer voor vanzelfsprekend dat je zulke dingen doet;).
Ik houd wel eens de deur open voor een oud vrouwtje, of laat een ouder persoon voor bij de kassa, en daar volgde ook geen dank je wel op.
En daar lig ik geen seconde wakker van;).
Of misschien nemen oudjes het juist wel meer voor vanzelfsprekend dat je zulke dingen doet;).
vrijdag 22 mei 2015 01:16
quote:sabbaticalmeds schreef op 21 mei 2015 @ 23:28:
[...]
als iedereen zijn eigen perceptie heeft zijn er ook verschillende percepties over dankbaarheidDan weet je toch ook dat iemand anders een andere perceptie heeft/kan hebben? Dan hou ik daar rekening mee. Bij wijze van spreken, als mijn huisgenoot wat voor mij meeneemt van de winkel omdat ze toch boodschappen ging doen, vind ik dat geen big deal en zeg ik voor mijzelf geen dank je wel. Maar kan mij voorstellen dat zij dat wel prettig vind en het wel een ding vindt. Dus zeg dank je. Kan geen kwaad en ook nog gemeend. Alleen als ik het was geweest, dan had het niet gehoeven. Denk ik nu teveel door? Ben ik nu zo naïef?
[...]
als iedereen zijn eigen perceptie heeft zijn er ook verschillende percepties over dankbaarheidDan weet je toch ook dat iemand anders een andere perceptie heeft/kan hebben? Dan hou ik daar rekening mee. Bij wijze van spreken, als mijn huisgenoot wat voor mij meeneemt van de winkel omdat ze toch boodschappen ging doen, vind ik dat geen big deal en zeg ik voor mijzelf geen dank je wel. Maar kan mij voorstellen dat zij dat wel prettig vind en het wel een ding vindt. Dus zeg dank je. Kan geen kwaad en ook nog gemeend. Alleen als ik het was geweest, dan had het niet gehoeven. Denk ik nu teveel door? Ben ik nu zo naïef?
vrijdag 22 mei 2015 01:28
quote:pommiaan schreef op 21 mei 2015 @ 23:43:
[...]
Ja! Grappig dat het je opvalt .
Nee precies, de wereld zou eruit zien als je niks meer van je naasten mag verwachten.
Ik ken je verder niet, maar zie je weleens opduiken Ik weet het, want het hondje vind ik zo cute .
Je hebt het over je naasten, terwijl mijn voornaamste issues met mensen die wat verder van mij af staan. Ik zou niet helemaal niks meer verwachten.
[...]
Ja! Grappig dat het je opvalt .
Nee precies, de wereld zou eruit zien als je niks meer van je naasten mag verwachten.
Ik ken je verder niet, maar zie je weleens opduiken Ik weet het, want het hondje vind ik zo cute .
Je hebt het over je naasten, terwijl mijn voornaamste issues met mensen die wat verder van mij af staan. Ik zou niet helemaal niks meer verwachten.
vrijdag 22 mei 2015 01:32
quote:Lovestar schreef op 22 mei 2015 @ 01:16:
[...]
Dan weet je toch ook dat iemand anders een andere perceptie heeft/kan hebben? Dan hou ik daar rekening mee. Bij wijze van spreken, als mijn huisgenoot wat voor mij meeneemt van de winkel omdat ze toch boodschappen ging doen, vind ik dat geen big deal en zeg ik voor mijzelf geen dank je wel. Maar kan mij voorstellen dat zij dat wel prettig vind en het wel een ding vindt. Dus zeg dank je. Kan geen kwaad en ook nog gemeend. Alleen als ik het was geweest, dan had het niet gehoeven. Denk ik nu teveel door? Ben ik nu zo naïef?ik vind dat je veel invult voor wat een ander zou moeten/ kunnen denken. Elk hoofd werkt anders, je kan nooit weten wat een ander denkt en een ander kan niet weten wat jij denkt.
[...]
Dan weet je toch ook dat iemand anders een andere perceptie heeft/kan hebben? Dan hou ik daar rekening mee. Bij wijze van spreken, als mijn huisgenoot wat voor mij meeneemt van de winkel omdat ze toch boodschappen ging doen, vind ik dat geen big deal en zeg ik voor mijzelf geen dank je wel. Maar kan mij voorstellen dat zij dat wel prettig vind en het wel een ding vindt. Dus zeg dank je. Kan geen kwaad en ook nog gemeend. Alleen als ik het was geweest, dan had het niet gehoeven. Denk ik nu teveel door? Ben ik nu zo naïef?ik vind dat je veel invult voor wat een ander zou moeten/ kunnen denken. Elk hoofd werkt anders, je kan nooit weten wat een ander denkt en een ander kan niet weten wat jij denkt.
vrijdag 22 mei 2015 01:50
quote:richelle1 schreef op 22 mei 2015 @ 00:28:
Je wilt lof voor dingen die hen waarschijnlijk niet eens opvallen/niet zo belangrijk vinden.
Daarbij doe je het grotendeels voor jezelf.
Jíj wilt niet tegen die vieze douchemuur aankijken, hen boeit t waarschijnlijk geen hol.
Dank je wel zeggen als iemand iets voor je doet is fijn en beleefd.
Maar de manier waarop jij waardering wilt vind ik toch wat tja..zoals zeeuwmeisje het zegt eigenlijk. Ben je misschien onzeker dat je graag die aandacht krijgt, of een soort "Je wordt gezien"?. Het lijkt bij jou meer om waardering te draaien, klopt dat?.
Je gewaardeerd voelen is fijn en belangrijk, maar t voelt voor mij haast alsof je dit bijna af wilt dwingen bij anderen ofzo.
Als de oorzaak is dat je je gewaardeerd wilt voelen, zou ik eens gaan kijken of daar een soort "gat" bij je zit.
Dat je met zelfwaardering blij kunt zijn.
En dat je zelf blij bent met de verwisselde lamp.
En dat niet zo nodig hebt van anderen.
Want zoals ik het lees/opvat, zit het hem niet zo in het stuk beleefdheid/dankbaarheid.
Maar in de waardering.
Als het wel zo is dat het om dat stuk dankbaarheid gaat,
dan zul je je moeten beseffen dat simpelweg niet iedereen alles even belangrijk vind.
Ik denk even dat ik iets recht moet zetten. Het schoonmaken ed is een waardeverschil. Uiteindelijk doe ik het voor mijzelf, zonder hen had ik het ook gedaan. Het is echt niet zo dat ik een sneaky plan verzin om samen in de badkamer te staan om vervolgens te zeggen "goh, er is wat anders hier". Ik vind het lastig te begrijpen als ik vertel dat de badkamer schoon en gewit is, dat ze er niet veel zinnigs uitkom. Als ze graag in een beschimmelde douche willen douchen, oké. Maar toen ik zei: wat vind je ervan? Vonden ze het mooi en fijn. Dat zeg je toch (vind ik dan) wat fijn/leuk dat je dat gedaan hebt.
Ik moet zeggen, ik moest even nadenken over waar het werkelijk om ging. Aanleiding voor mij om even op te zoeken wat beiden betekenen.
"Dankbaarheid en waardering, hoewel verbonden, zijn twee verschillende dingen: De eerste is dankbaar voor iets of iemand, en de tweede is het zien van de goede kwaliteiten in iets of iemand"
Als dit de betekenis is van beide termen, dan had ik beide verwacht. Dat mijn huisgenoten een goede huisgenoot vinden en dat ze het goed vinden dat de badkamer gedaan is.
Maar goed, over dat soort zaken ben ik dus inmiddels overheen, het komt niet. Dat weet ik ondertussen wel. Kan mij wel nog steeds over ergeren.
Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch
Je wilt lof voor dingen die hen waarschijnlijk niet eens opvallen/niet zo belangrijk vinden.
Daarbij doe je het grotendeels voor jezelf.
Jíj wilt niet tegen die vieze douchemuur aankijken, hen boeit t waarschijnlijk geen hol.
Dank je wel zeggen als iemand iets voor je doet is fijn en beleefd.
Maar de manier waarop jij waardering wilt vind ik toch wat tja..zoals zeeuwmeisje het zegt eigenlijk. Ben je misschien onzeker dat je graag die aandacht krijgt, of een soort "Je wordt gezien"?. Het lijkt bij jou meer om waardering te draaien, klopt dat?.
Je gewaardeerd voelen is fijn en belangrijk, maar t voelt voor mij haast alsof je dit bijna af wilt dwingen bij anderen ofzo.
Als de oorzaak is dat je je gewaardeerd wilt voelen, zou ik eens gaan kijken of daar een soort "gat" bij je zit.
Dat je met zelfwaardering blij kunt zijn.
En dat je zelf blij bent met de verwisselde lamp.
En dat niet zo nodig hebt van anderen.
Want zoals ik het lees/opvat, zit het hem niet zo in het stuk beleefdheid/dankbaarheid.
Maar in de waardering.
Als het wel zo is dat het om dat stuk dankbaarheid gaat,
dan zul je je moeten beseffen dat simpelweg niet iedereen alles even belangrijk vind.
Ik denk even dat ik iets recht moet zetten. Het schoonmaken ed is een waardeverschil. Uiteindelijk doe ik het voor mijzelf, zonder hen had ik het ook gedaan. Het is echt niet zo dat ik een sneaky plan verzin om samen in de badkamer te staan om vervolgens te zeggen "goh, er is wat anders hier". Ik vind het lastig te begrijpen als ik vertel dat de badkamer schoon en gewit is, dat ze er niet veel zinnigs uitkom. Als ze graag in een beschimmelde douche willen douchen, oké. Maar toen ik zei: wat vind je ervan? Vonden ze het mooi en fijn. Dat zeg je toch (vind ik dan) wat fijn/leuk dat je dat gedaan hebt.
Ik moet zeggen, ik moest even nadenken over waar het werkelijk om ging. Aanleiding voor mij om even op te zoeken wat beiden betekenen.
"Dankbaarheid en waardering, hoewel verbonden, zijn twee verschillende dingen: De eerste is dankbaar voor iets of iemand, en de tweede is het zien van de goede kwaliteiten in iets of iemand"
Als dit de betekenis is van beide termen, dan had ik beide verwacht. Dat mijn huisgenoten een goede huisgenoot vinden en dat ze het goed vinden dat de badkamer gedaan is.
Maar goed, over dat soort zaken ben ik dus inmiddels overheen, het komt niet. Dat weet ik ondertussen wel. Kan mij wel nog steeds over ergeren.
Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch
vrijdag 22 mei 2015 02:01
quote:sabbaticalmeds schreef op 22 mei 2015 @ 01:32:
[...]
ik vind dat je veel invult voor wat een ander zou moeten/ kunnen denken. Elk hoofd werkt anders, je kan nooit weten wat een ander denkt en een ander kan niet weten wat jij denkt.Misschien is dat wel zo, maar zou ik dan niks meer moeten verwachten? Lijkt mij ook droevig. Andere mensen verwachten anderen dingen. Als een sociaal dier hoe je rekening met elkaar toch?
[...]
ik vind dat je veel invult voor wat een ander zou moeten/ kunnen denken. Elk hoofd werkt anders, je kan nooit weten wat een ander denkt en een ander kan niet weten wat jij denkt.Misschien is dat wel zo, maar zou ik dan niks meer moeten verwachten? Lijkt mij ook droevig. Andere mensen verwachten anderen dingen. Als een sociaal dier hoe je rekening met elkaar toch?
vrijdag 22 mei 2015 08:49
quote:Lovestar schreef op 22 mei 2015 @ 02:01:
[...]
Misschien is dat wel zo, maar zou ik dan niks meer moeten verwachten? Lijkt mij ook droevig. Andere mensen verwachten anderen dingen. Als een sociaal dier hoe je rekening met elkaar toch?
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.
[...]
Misschien is dat wel zo, maar zou ik dan niks meer moeten verwachten? Lijkt mij ook droevig. Andere mensen verwachten anderen dingen. Als een sociaal dier hoe je rekening met elkaar toch?
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 22 mei 2015 17:27
quote:boebezoebe schreef op 22 mei 2015 @ 08:49:
[...]
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.+1
[...]
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.+1
vrijdag 22 mei 2015 17:30
Lees de post van boebezoebe nog eens TO,
en hier je eigen quote:
"Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch"
Vooral die laatste zin.
en hier je eigen quote:
"Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch"
Vooral die laatste zin.
vrijdag 22 mei 2015 18:16
quote:Lovestar schreef op 22 mei 2015 @ 01:28:
[...]
Ik ken je verder niet, maar zie je weleens opduiken Ik weet het, want het hondje vind ik zo cute .
Je hebt het over je naasten, terwijl mijn voornaamste issues met mensen die wat verder van mij af staan. Ik zou niet helemaal niks meer verwachten.
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.
[...]
Ik ken je verder niet, maar zie je weleens opduiken Ik weet het, want het hondje vind ik zo cute .
Je hebt het over je naasten, terwijl mijn voornaamste issues met mensen die wat verder van mij af staan. Ik zou niet helemaal niks meer verwachten.
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.
vrijdag 22 mei 2015 18:28
quote:pommiaan schreef op 22 mei 2015 @ 18:16:
[...]
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.Helemaal mee eens. Het gaat niet om kleine vanzelfsprekende aardige gebaren, maar om zaken waarbij de ander je vraagt je tijd/expertise/hulp aan hen te besteden. Als je dan zo lief bent om idd uren in die hulp te steken, dan zou ik wel 'n passend bedankje verwachten of de bereidheid tot 'n wederdienst als ik daar zelf 'ns om verlegen zit.
[...]
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.Helemaal mee eens. Het gaat niet om kleine vanzelfsprekende aardige gebaren, maar om zaken waarbij de ander je vraagt je tijd/expertise/hulp aan hen te besteden. Als je dan zo lief bent om idd uren in die hulp te steken, dan zou ik wel 'n passend bedankje verwachten of de bereidheid tot 'n wederdienst als ik daar zelf 'ns om verlegen zit.
Shoot first, ask questions later!
vrijdag 22 mei 2015 19:18
quote:pommiaan schreef op 22 mei 2015 @ 18:16:
[...]
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.
Als me zoiets overkomt dan ga ik na waar mijn gevoel vandaan komt. En vraag ik me af of die ander mij express laat vallen of niet (antwoord is eingelijk altijd: vast niet). En waarom ik zo sta op het bedankje. Dan onderzoek ik dat. En dan ga ik ook na waarom ik die eerdere hulp zelf aanbood. Wellicht om inderdaad vrienden te maken omdat ik nog redelijk nieuw ben in een stad en bang ben voor afwijzing (bijvoorbeeld). Of zodat ik als 'goede vriendin' wordt gezien en ze me niet egoistisch vinden. En als je dat patroon dan ziet is het allemaal zo erg niet meer. Door te snappen waar die teleurstelling vandaan komt (angst voor afwijzing, angst voor 'het niet waard zijn, etc etc), is het net of de teleurstelling verdwijnt. Het voor mijn het tegengestelde van dat jet 'je niets zou doen', het is juist zodra je zulke gevoelens bemerkt er mee aan de slag gaan.
Want hoe je het ook went of keert, je kan iets 100 keer stom gedrag vinden van een ander, door dat te vinden gaan ze heus niet veranderen. Je hebt alleen controle over je eigen gedrag en gevoelens. En dat kan je niet voorkomen met je enorm in te leven in anderen en rekening te houden. Er zal altijd een keer iemand zijn die helemaal niet zit te wachten op jouw geschilderde muurtje of gebakken taart. Of iemand die juist uit respect van afstand houd als er iets erg aan de hand is, maar wat je ook als kil kan uitleggen en er beledigd over zijn. Hoe je andermans gedrag uitlegt heb je wel in de hand, maar wat ze uiteindelijk doen niet.
[...]
Hm ja van kennissen mag je heus ook wel iets verwachten. Je doet iets omdat je het leuk vindt, maar als jouw moment dan komt en diegene laat je compleet vallen, val je wel even op je neus ja. Ik kan me echt niet voorstellen dat er mensen zijn die hier geen reet om geven eigenlijk..
Dus dat "verwacht niks van anderen en doe alles omdat je het zélf leuk vindt" is heel mooi gezegd, maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die dit écht kunnen. Hooguit drukken ze bij voorbaat de gevoelens van teleurstelling weg, waardoor het lijkt alsof het ze niets doet. Maar goed, ik kan het natuurlijk ook mis hebben.
Als me zoiets overkomt dan ga ik na waar mijn gevoel vandaan komt. En vraag ik me af of die ander mij express laat vallen of niet (antwoord is eingelijk altijd: vast niet). En waarom ik zo sta op het bedankje. Dan onderzoek ik dat. En dan ga ik ook na waarom ik die eerdere hulp zelf aanbood. Wellicht om inderdaad vrienden te maken omdat ik nog redelijk nieuw ben in een stad en bang ben voor afwijzing (bijvoorbeeld). Of zodat ik als 'goede vriendin' wordt gezien en ze me niet egoistisch vinden. En als je dat patroon dan ziet is het allemaal zo erg niet meer. Door te snappen waar die teleurstelling vandaan komt (angst voor afwijzing, angst voor 'het niet waard zijn, etc etc), is het net of de teleurstelling verdwijnt. Het voor mijn het tegengestelde van dat jet 'je niets zou doen', het is juist zodra je zulke gevoelens bemerkt er mee aan de slag gaan.
Want hoe je het ook went of keert, je kan iets 100 keer stom gedrag vinden van een ander, door dat te vinden gaan ze heus niet veranderen. Je hebt alleen controle over je eigen gedrag en gevoelens. En dat kan je niet voorkomen met je enorm in te leven in anderen en rekening te houden. Er zal altijd een keer iemand zijn die helemaal niet zit te wachten op jouw geschilderde muurtje of gebakken taart. Of iemand die juist uit respect van afstand houd als er iets erg aan de hand is, maar wat je ook als kil kan uitleggen en er beledigd over zijn. Hoe je andermans gedrag uitlegt heb je wel in de hand, maar wat ze uiteindelijk doen niet.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 22 mei 2015 20:46
quote:boebezoebe schreef op 22 mei 2015 @ 08:49:
[...]
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.
Niks is maar niks. Dat het beter voor mij is om minder te verwachten, zou sowieso beter zijn voor mijzelf. Ik maak het mijzelf zo moeilijk en vind mijzelf daardoor niet zo leuk....Dus alleen maar een goed leerdoel.
Op zich zie ik er wat in en begrijp ik het wel. Maar het is deels mijn karakter en wil in de kern niks aan veranderen. Wel sowieso de scherpe kantjes ervan af. Het is overigens niet zo dat ikzelf er niet van geniet, maar ik vind het fijn dat ik/het gezien word door een ander. Geeft gewoon "meer". Vroeger was dat wel meer zo, ik kan er gelukkig wat beter mee omgaan, maar blijf het lastig vinden
Of zal ik in ontkenning zijn?
[...]
Waarom is het droevig om niks te verwachten? Niks verwachten is niet je gevoel uitschakelen, maar meer een ander niet verantwoordelijk maken voor hoe jij je over iets voelt. Als jij blij bent met een fris geschilderde muur, dan van die muur genieten en het niet van applaus van anderen laten afhangen hoe blij je er mee bent. Niks verwachten betekent ook helemaal niet a-sociaal zijn of geen rekening met een ander houden, het is eerder niet meer het gedrag van een ander met je eigen gedrag willen sturen. De dingen 'bij jezelf houden' zoals sommigen dat noemen. Je geeft dan iets omdat je dat ook echt wilt, niet zodat de ander zich maar gedraagt zoals dat jij wilt. Ik vind dat juist niet droevig, maar voor mij was dat heel bevrijdend om die gedachten verandering te doorgaan. Op het moment dat je iets geeft of doet omdat je het ook echt wilt, en er niet iets voor terug verwacht, kan er ook geen misbruik van je worden gemaakt. Immers, je doet het omdat je het zélf wilt. Doe je het alleen om er iets voor terug te krijgen (dus ook bijvoorbeeld wanneer je anderen het idee wil geven hoe belangeloos je dingen doet of hoe erg je jezelf wel niet opofferd), dan is de motivatie kennelijk toch wat minder integer dan je in eerste instantie dacht.
Verder: als je iets meer in je leven wilt moet je het zelf doen. Dat is het enige waar je écht controle over hebt, je eigen gedrag. Wil je meer dankbaarheid, dan zul je het zelf moeten doen.
Niks is maar niks. Dat het beter voor mij is om minder te verwachten, zou sowieso beter zijn voor mijzelf. Ik maak het mijzelf zo moeilijk en vind mijzelf daardoor niet zo leuk....Dus alleen maar een goed leerdoel.
Op zich zie ik er wat in en begrijp ik het wel. Maar het is deels mijn karakter en wil in de kern niks aan veranderen. Wel sowieso de scherpe kantjes ervan af. Het is overigens niet zo dat ikzelf er niet van geniet, maar ik vind het fijn dat ik/het gezien word door een ander. Geeft gewoon "meer". Vroeger was dat wel meer zo, ik kan er gelukkig wat beter mee omgaan, maar blijf het lastig vinden
Of zal ik in ontkenning zijn?
vrijdag 22 mei 2015 20:48
quote:richelle1 schreef op 22 mei 2015 @ 17:30:
Lees de post van boebezoebe nog eens TO,
en hier je eigen quote:
"Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch"
Vooral die laatste zin.Ik bedoel hiermee dat ik verbitterd raak en ga snauwen, omdat als een ander mij niet kan waarderen, waarom zou ik nog aardig reageren/doen (over het algemeen, verander heus niet in een terrorbitch )
Lees de post van boebezoebe nog eens TO,
en hier je eigen quote:
"Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij toch"
Vooral die laatste zin.Ik bedoel hiermee dat ik verbitterd raak en ga snauwen, omdat als een ander mij niet kan waarderen, waarom zou ik nog aardig reageren/doen (over het algemeen, verander heus niet in een terrorbitch )
vrijdag 22 mei 2015 21:00
Geen dank,
Over de quote van jou die ik aanhaalde, reageerde je op het stukje snauwen en verbitterd gaan doen, en heus geen terrorbitch te worden.
Maar ik doelde op de allerlaatste zin;).
"Want niemand waardeert mij toch"..
Dat vind ik veelzeggend en voelt pijnlijk/verdrietig. Misschien kun je in de schematherapie onderzoeken waar dit gevoel vandaankomt?. Succes iig!.
Over de quote van jou die ik aanhaalde, reageerde je op het stukje snauwen en verbitterd gaan doen, en heus geen terrorbitch te worden.
Maar ik doelde op de allerlaatste zin;).
"Want niemand waardeert mij toch"..
Dat vind ik veelzeggend en voelt pijnlijk/verdrietig. Misschien kun je in de schematherapie onderzoeken waar dit gevoel vandaankomt?. Succes iig!.
vrijdag 22 mei 2015 22:22
quote:richelle1 schreef op 22 mei 2015 @ 21:00:
Geen dank,
Over de quote van jou die ik aanhaalde, reageerde je op het stukje snauwen en verbitterd gaan doen, en heus geen terrorbitch te worden.
Maar ik doelde op de allerlaatste zin;).
"Want niemand waardeert mij toch"..
Dat vind ik veelzeggend en voelt pijnlijk/verdrietig. Misschien kun je in de schematherapie onderzoeken waar dit gevoel vandaankomt?. Succes iig!.
Heb ik ook zo begrepen
Maar het is dus dat stuk verbitterheid waar ik best bang voor ben. En is niet zo moeilijk hoor waar het vandaan komt. Gewoon te weinig veiligheid en liefde gehad vanaf de geboorte/vroege kinderjaren.
Geen dank,
Over de quote van jou die ik aanhaalde, reageerde je op het stukje snauwen en verbitterd gaan doen, en heus geen terrorbitch te worden.
Maar ik doelde op de allerlaatste zin;).
"Want niemand waardeert mij toch"..
Dat vind ik veelzeggend en voelt pijnlijk/verdrietig. Misschien kun je in de schematherapie onderzoeken waar dit gevoel vandaankomt?. Succes iig!.
Heb ik ook zo begrepen
Maar het is dus dat stuk verbitterheid waar ik best bang voor ben. En is niet zo moeilijk hoor waar het vandaan komt. Gewoon te weinig veiligheid en liefde gehad vanaf de geboorte/vroege kinderjaren.
vrijdag 22 mei 2015 22:34
Je bent bang om verbitterd te worden wanneer je die verwachtingen loslaat?. Of juist wanneer je die vast blijft houden?.
Deels is het voor mij herkenbaar, ook ontstaan door een gebrek aan veiligheid en liefde in de jeugd. Maar ik wilde dan juist graag mensen die dichtbij me stonden, vooral mijn partners, pleasen. En liep mezelf daarin totaal voorbij.("vind mij lief, vind mij lief, ga niet weg" en dan vanalles voor diegene doen).
Dat loslaten geeft mij heel veel rust.
Het ligt dus wat anders dan bij jou, maar ik denk dat het bij jou ook voor rust, en dichter bij jezelf blijven/komen kan zorgen.
Jezelf het waard vinden. Daar lag voor mij de sleutel.
Dan hoef je geen "goedkeuring" meer van anderen om een gevoel van dat je ertoe doet te krijgen.
En je eigen gedrag en gevoel daaromtrent onderzoeken en leren begrijpen helpt veel.
Maar daar gaat de therapie je vast bij helpen!:).
Deels is het voor mij herkenbaar, ook ontstaan door een gebrek aan veiligheid en liefde in de jeugd. Maar ik wilde dan juist graag mensen die dichtbij me stonden, vooral mijn partners, pleasen. En liep mezelf daarin totaal voorbij.("vind mij lief, vind mij lief, ga niet weg" en dan vanalles voor diegene doen).
Dat loslaten geeft mij heel veel rust.
Het ligt dus wat anders dan bij jou, maar ik denk dat het bij jou ook voor rust, en dichter bij jezelf blijven/komen kan zorgen.
Jezelf het waard vinden. Daar lag voor mij de sleutel.
Dan hoef je geen "goedkeuring" meer van anderen om een gevoel van dat je ertoe doet te krijgen.
En je eigen gedrag en gevoel daaromtrent onderzoeken en leren begrijpen helpt veel.
Maar daar gaat de therapie je vast bij helpen!:).
vrijdag 22 mei 2015 22:47
quote:Lovestar schreef op 22 mei 2015 @ 01:50:
[...]
Ik denk even dat ik iets recht moet zetten. Het schoonmaken ed is een waardeverschil. Uiteindelijk doe ik het voor mijzelf, zonder hen had ik het ook gedaan. Het is echt niet zo dat ik een sneaky plan verzin om samen in de badkamer te staan om vervolgens te zeggen "goh, er is wat anders hier". Ik vind het lastig te begrijpen als ik vertel dat de badkamer schoon en gewit is, dat ze er niet veel zinnigs uitkom. Als ze graag in een beschimmelde douche willen douchen, oké. Maar toen ik zei: wat vind je ervan? Vonden ze het mooi en fijn. Dat zeg je toch (vind ik dan) wat fijn/leuk dat je dat gedaan hebt.
Ik moet zeggen, ik moest even nadenken over waar het werkelijk om ging. Aanleiding voor mij om even op te zoeken wat beiden betekenen.
"Dankbaarheid en waardering, hoewel verbonden, zijn twee verschillende dingen: De eerste is dankbaar voor iets of iemand, en de tweede is het zien van de goede kwaliteiten in iets of iemand"
Als dit de betekenis is van beide termen, dan had ik beide verwacht. Dat mijn huisgenoten een goede huisgenoot vinden en dat ze het goed vinden dat de badkamer gedaan is.
Maar goed, over dat soort zaken ben ik dus inmiddels overheen, het komt niet. Dat weet ik ondertussen wel. Kan mij wel nog steeds over ergeren.
Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij tochwaardering zit niet in een bedankje voor een schone keuken.
[...]
Ik denk even dat ik iets recht moet zetten. Het schoonmaken ed is een waardeverschil. Uiteindelijk doe ik het voor mijzelf, zonder hen had ik het ook gedaan. Het is echt niet zo dat ik een sneaky plan verzin om samen in de badkamer te staan om vervolgens te zeggen "goh, er is wat anders hier". Ik vind het lastig te begrijpen als ik vertel dat de badkamer schoon en gewit is, dat ze er niet veel zinnigs uitkom. Als ze graag in een beschimmelde douche willen douchen, oké. Maar toen ik zei: wat vind je ervan? Vonden ze het mooi en fijn. Dat zeg je toch (vind ik dan) wat fijn/leuk dat je dat gedaan hebt.
Ik moet zeggen, ik moest even nadenken over waar het werkelijk om ging. Aanleiding voor mij om even op te zoeken wat beiden betekenen.
"Dankbaarheid en waardering, hoewel verbonden, zijn twee verschillende dingen: De eerste is dankbaar voor iets of iemand, en de tweede is het zien van de goede kwaliteiten in iets of iemand"
Als dit de betekenis is van beide termen, dan had ik beide verwacht. Dat mijn huisgenoten een goede huisgenoot vinden en dat ze het goed vinden dat de badkamer gedaan is.
Maar goed, over dat soort zaken ben ik dus inmiddels overheen, het komt niet. Dat weet ik ondertussen wel. Kan mij wel nog steeds over ergeren.
Wil ik gezien worden, ja wie niet? Is het moeten, nee. Vind het jammer als het zo is, maar het is zoals het is. Waardering van jezelf krijgen is het belangrijkste, maar is het teveel gevraagd dat ik dit tot een zekere hoogte verwacht van een ander. Ik ben bang als ik dat niet doe, dat ik verbitterd raak en ga snauwen . Want niemand waardeert mij tochwaardering zit niet in een bedankje voor een schone keuken.
