Hond advies

25-01-2015 23:23 89 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste viva forummers,

Omdat ik vastloop zet ik mijn probleem hier neer in de hoop op ideeën en adviezen.

2 jaar geleden hebben we een hond uit het asiel gehaald. Ik ben zelf niet opgegroeid met honden, mijn vriend wel. We hebben ons heel goed ingelezen, advies gevraagd bij mensen die honden van hetzelfde ras hebben. Dochter erbij betrokken hoe ze met honden om moet gaan (en dat doet ze heel erg goed). Kortom, we zijn niet over 1 nacht ijs gegaan.



Deze hond scheen perfect aan te sluiten: gek op kinderen, zacht, lief, betrouwbaar. Het asiel wilde hem ook alleen plaatsen in een gezin met kinderen.

Er zat wel een geschiedenis aan hem vast: de eerste 2 jaar woonde hij in een gezin (en hij heeft duidelijk cursussen gevolgt, alle basis begrippen kent hij).

Daarna is hij bij iemand terecht gekomen waar hij uiteindelijk door de dierenbescherming is weggehaald: zwaar verwaarloosd. We weten niet wat hij daar verder heeft meegemaakt.



We hebben cursussen met hem gedaan om een goede band op te bouwen.

We merkten in huis dat hij wel snel angstig was. En in de afgelopen tijd is dat meer en meer ook naar mensen toe geworden.

Wilde hij eerst altijd graag knuffelen, nu moet je oppassen dat je geen snauw krijgt (en natuurlijk proberen we dat voor te zijn en de eerdere signalen al op te vangen). We hebben een gedragsdeskundige thuis gehad en die zag dat hij toch waarschijnlijk wel mishandeld is en dat daar de angst vandaan komt (bang voor de hand, angst voor straf).

Maar het wordt steeds meer onberekenbaar: hij komt nog steeds heel blij naar je toe, gaat netjes voor ze zitten, geeft een poot. Maar als ‘de hand’ tevoorschijn komt ‘snapt’ (niet echt bijten maar even goed tanden laten voelen) hij in de hand. (of helaas laatst in het gezicht van mijn vriend die op de bank lag).



Op advies van de gedragsdeskundige laten we hem niet meer naar andere mensen toe gaan. Bezoek mag absoluut niet meer aanraken en moet hem negeren. Wij aaien hem nu ook niet meer omdat hij dan stresssignalen laat zien.



Het probleem is nu: de stresssignalen worden meer en meer. Onze hond is eigenlijk een hele lieve hond die genoot van aandacht en aaitjes, ook van vreemden. Moest en zou op straat naar allemaal mensen toe om een aai te halen. En hij mist dat aan de ene kant ook heel erg, maar de angst zit hem dwars. We snappen dat gedrag ook voortkomt uit hoe wij met hem omgaan maar ook met alle adviezen van de gedragsdeskundige zien we niet wat we anders moeten doen en vinden we het zo naar om te zien dat onze hond zich minder en minder op zijn gemak gaat voelen.



Ik sta op het punt om nog een keer advies in te winnen van een andere gedragsdeskundige (misschien weer andere kijk erop) maar dacht ook aan jullie en jullie goede adviezen en (vaak ongezouten ) meningen. Hebben jullie nog ideeën?
Alle reacties Link kopieren
Maar nu hebben we dus al een tijdje geen trekkende lippen of snappen gezien. En het boek zal ik gaan lezen!
Alle reacties Link kopieren
Dat heet likkebaarden, en dat is idd een stress signaal. Ik had al een vermoeden dat je dat bedoelde. Ja, dat is een onzekere hond die wel durft te bijten. Dat zijn de moeilijkste honden die er zijn, als ik eerlijk ben. Onze reu is ook zo maar voor hem is de baas heilig. Dus ons bijt ie nooit, hij heeft zelfs nog nooit naar ons gegromd. Het is wel zo dat als je zelf onzeker handelt of een pietsie nervositeit laat doorklinken in je stem, dat ze dat meteen oppikken. Een duidelijke en vrij rechtlijnige aanpak is dan echt belangrijk. Onze reu ziet mij en mijn vriend echt als de baas maar hij loopt zo over je heen en regelt je leven voor je. Dat doet hij dan wel vriendelijk en zonder bijten maar wel heel dwingend.



Ik stuur je even een pb. Heb nog een tip namelijk. Dat gaat over een ander forum dus doe ik via pb want ik weet niet of dat mag.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
Alle reacties Link kopieren
Dat smakken wat je beschrijft, wordt 'tongelen' genoemd en is een stress-signaal. Ik vond hier een pagina waar dat goed wordt beschreven. Wat fijn dat jullie er zo goed mee omgaan.



Tongelen geeft een grote spanning weer, de hond kan het haast niet meer aan en er wordt een vorm van agressie opgebouwd. Trekt hij dan een van zijn voorpootjes op, stop dan met de oefening en doe iets wat de spanning doet stoppen. Loop achteruit, stop met datgene waar je mee bezig bent. Wacht ook even tot hij gekalmeerd is. Ga even lekker spelen of leidt hem af met een brokje. Geef hem de kans om de spanning weg te laten vloeien door weg te gaan van de situatie.. Verdwijnen de stress-signalen, dan kun je uitproberen of het geven van een bepaald commando of het naderen van het object o.d. opnieuw stress veroorzaakt. Ga anders een stapje lager zitten met de oefening.



Edit: ik heb 1 zin even doorgestreept in het citaat, want pootje optrekken betekent in mijn ervaring dat de hond klaar is voor de aanval. Dat wil je natuurlijk voor blijven. Tongelen (of likkebaarden) = spanning = allebei even wat gas terugnemen, want je wilt immers kalmte en geen verder oplopende spanning.
Alle reacties Link kopieren
Oeps, crosspost met Gladoortje.
Alle reacties Link kopieren
O ja, tongelen, die term zie je vaker idd. Die was ik vergeten, dankjewel. Likkebaarden is een beetje ouderwets. Nielson, je hebt je mailfunctie uitstaan, zie ik.



We gebruiken de bal ook om hem te laten gehoorzamen want hij doet alles voor zijn bal als we buiten zijn. Hij draagt hem in zijn bek en wacht op het woord: 'Los!'. Want dan laat ie de bal voor de voeten van mijn vriend los en gaat die de bal gooien. Mijn vriend kan heel ver gooien dus we kijken eerst goed of de kust veilig is. En hij mag absoluut niet gaan rennen, pas als de bal de hand verlaat.



Dus hoe ziet dat eruit? Mijn vriend zegt los, en Bruno laat de bal bij zijn voeten vallen. En blijft op een afstandje van 20 centimeter van zijn bek naar de bal staren. Op zo'n moment kun je een kanon afschieten naast hem, maar zijn blik blijft op de bal. Opperste concentratie. Mijn vriend pakt de bal rustig op (zegt vaak ter herinnering nog even: blijf!) Bruno kijkt alleen maar naar de bal. Dan kan mijn vriend de bal nog wat voor zijn neus houden en heen en weer zwaaien, terwijl hij blijft staan staren. Hij verrekt geen spier. En dan de climax voor Bruno, het gooien. Mijn vriend roept dan gewoon: ja! Want Bruno snapt goed wat hij moet doen. En op het moment dat Bruno de bal pakt, roepen we: Jaaaaaaaa, goed zo! Nog steeds iedere keer dat we gooien. Een compliment van ons is namelijk zijn grootste beloning. En de bal en het apporteren zelf. Hij doet niks liever.



Wat je kunt doen, is zorgen dat je weet wat zijn grootste beloning is. Is dat een piepkip, een apporteerblok, een bal, een flesje of speeltje, voedsel, een dik compliment, een stevige knuffel. En wat hij het liefst doet, apporteren, zwemmen, rennen, socializen met andere honden, etc. Op zijn Engels find out what makes him tick. Dus waarmee krijg je hem aan de gang en waarmee kun je hem het best belonen. Kan ook met een fluitje zijn of clicker. En ook met een voedseldummy kun je een hond trainen en belonen.



Vaak kom je daar in de loop van de tijd achter. Soms is er een soort vlees waar ze alles voor doen, bv salami. Of kaas of leverworst of pindakaas. Of ze reageren ergens anders heel positief op. Bewaar die zaken/voedsel voor trainingsmomenten. Je kunt hem ook al zijn voer laten verdienen met een voedseldummy.



Ik zeg bij alles wat hij goed doet nog steeds, goed zo. Eigenlijk zeg ik de hele dag door dingen als: ja, nee, goed zo, terug, laag, hoog, hou op, kom hier, ga zit, ga maar naar papa, laat de poes met rust, dat is de buurman, rustig maar, deze kant op. En dat ondersteun ik met lichaamstaal en houding, en de intonatie en volume van mijn stem. Ik gebruik steeds dezelfde termen en woorden. Honden kunnen tot 200 woorden leren. En sommige meer dan dat. En herderachtigen zijn slim. Dus daar maak ik gebruik van.



Het is ook wel eens onhandig want als we hier: park, hardop zeggen, of: wandelen of lopen, springen ze wel eens van de bank, met de verwachting dat we meteen de deur uitgaan. Al is het midden in de nacht. Dat is het leuke van herders en herdermixen, ze hebben er altijd zin in. Al zou ik ze om vier uur s nachts wakker maken terwijl we overdag genoeg gewandeld hebben, dan staan ze meteen klaar, juichend en trappelend.



En onze teef doet niet aan apporteren. Zij reageert heel goed op vocale commando's van mij. Ze kan zelfs onder appel (met accenttigue, naar links dus, maar die kan ik niet typen met mijn telefoon) blijven met mij zonder dat we dat ooit geleerd hebben ergens. En dan is ze zo trots als een pauw als ik goed zo roep. Zij is makkelijker dan Bruno en hoeft nooit te worden aangelijnd maar ze kan soms vervelend zijn tegen angstige honden, blaffen. Herdertrekje. Maar ze bijt nooit en vecht ook niet. Dus kan ze dan onder appel. Haar beloning is socializen met andere honden, vooral pups en teven van haar formaat. En ze vindt het helemaal top als ik tijdens de wandeling frolicjes gooi die ze dan gaat zoeken. En soms gooi ik een tak, die pakt ze dan even op en zwaait er triomfantelijk mee en laat hem dan vallen. En ze vindt pootjebaden erg leuk. Ze vindt het leuk om op mij te wachten, en pas te gaan, als ik: toe maar, zeg. Ook bij de deur en de trap omhoog. Daar maak ik een spel van met haar.



Apporteren is niet haar ding. Maar wat ze wel heel leuk vindt, is heel hard sprinten en dan, als het lukt, de bal voor Bruno's neus weggrissen en ermee wegrennen. Ze rent gerust een rondje extra met die bal in haar bek en Bruno hijgend achter haar aan. Ze komt de bal bijna nooit bij ons terugbrengen, het gaat haar om Bruno's aandacht. En de onze natuurlijk want wij liggen dan vlak van het lachen. Bruno is niet voor niks zo geobsedeerd met zijn bal geworden.



Wat wel belangrijk is om te weten van je hond is hoe hij ermee omgaat als een andere hond zijn bal/speeltje afpakt. Stilstaande bij ons aan de lijn zal Bruno lelijk doen, snappen, als een hond zijn bal af probeert te pakken. Maar als die andere hond de bal eenmaal heeft, hobbelt hij er als een sukkel achteraan maar probeert nooit met geweld de bal te ontfutselen. Zelfs niet als een vreemde reu het doet. Nu laten we hem meestal niet los bij vreemde reuen. Maar er was een keer een heel snelle hond waarvan de baas elders was die zijn bal afpakte. En daar hobbelde die ook achteraan met een sukkelgangetje. In een andere situatie was hij gaan vechten want hij is geen lieverdje naar andere reuen. Maar de bal is heiliger blijkbaar, hij die de bal heeft, is de baas. Hij neemt de bal mee in zijn bek naar huis en daar geeft ie hem af aan mijn vriend. En als hij naar het park wil, komt hij ons een bal brengen. We kopen op marktplaats af en toe een doos afgekeurde tennisballen. Die zetten mensen erop voor een tientje ofzo. Dus we hebben altijd ballen in huis. Ze raken nog wel eens kwijt namelijk.



Zo doe ik de dingen en ik heb nooit cursussen gedaan met ze. Wil ik nog wel gaan doen misschien maar dan voor de leuk. Opvoeden doe je eigenlijk continue met honden, veel herhalen en dat blijven doen. Ik heb ook veel gelezen op het hondenforum, daar vind je veel ervaringsverhalen van mensen met een pittige hond en daar heb ik veel van geleerd. Het gezag krijg je niet door een cursus te doen an sich maar door continue veel duidelijkheid te bieden en te communiceren met je hond. En door altijd te blijven trainen.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie meedenken, heb er veel aan!

Nu geen tijd om te reageren, heb wel berichten aangezet in mijn instellingen. Lukt het zo wel om een bericht te sturen gladoortje?
Alle reacties Link kopieren
Toch nog even snel want hier moest ik hard om lachen omdat het zo herkenbaar is!



Het is ook wel eens onhandig want als we hier: park, hardop zeggen, of: wandelen of lopen, springen ze wel eens van de bank, met de verwachting dat we meteen de deur uitgaan.
Alle reacties Link kopieren
Haha, wij zeggen ipv park het je-weet-wel en voor wandelen zoeken naar een synoniem zoals een ommetje maken, de benenwagen gebruiken. En bij gebrek aan creativiteit, je-weet-wellen, hahaha, gelukkig hebben we geen echte kinderen.



Nee, je mailfunktie staat nog steeds uit. Ik had dat ook hier, dat de instellingen niet goed werken. Je kunt het melden bij het bugtopic als het niet lukt om hem aan te zetten. Het is niet geheim of vreemd ofzo maar ik wil je de naam geven van iemand die ik ken van een ander forum en ik weet niet of dat mag volgens de regels hier. Het zou kunnen dat dat niet mag. (en ik haat regels/voorwaarden lezen, ik onthou ze ook niet!)
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
Alle reacties Link kopieren
haha, wij spellen het hier! Lukt het nu om te mailen (had de knop bewaar wijzigingen niet gezien
Alle reacties Link kopieren
Apporteren, snoepjes en kaas daar doet hij alles voor (piepbeestjes vindt hij geloof ik heel zielig dan gaat hij janken ). Het stomme is dat ik niet het idee heb dat hij zo reageert om 'de macht over te nemen' maar meer uit spanning van 'wat ga je doen en doe ik het wel goed?' Of ben ik dan op het verkeerde spoor en vermenselijk ik dan teveel.

Praten doe ik de hele dag, buiten ook: 'goed zo, wat loop je moohooooi!' en dat gaat allemaal super goed.

Alleen dat aaien blijft een ding. Dan komt hij helemaal tegen je aan zitten, kijkt je aan, geeft een poot en dan bij een klein aaitje toch dat tongelen… We stoppen ook meteen en gelukkig merken we dat hij toch sneller weer naar ons toe komt en ook echt om een aai komt vragen (kopjes, kop onder je hand en knabbelen). Misschien heeft het wat tijd nodig.
Alle reacties Link kopieren
Update: we zijn wat onderzoeken verder. Onze hond heeft DLSS en zo erg artrose dat hij eigenlijk een nieuwe heup zou moeten. Het is dus wel duidelijk dat hij zich echt niet lekker voelt. :(
Alle reacties Link kopieren
Oef, dat is geen goed nieuws. Die heup is wel te vervangen maar kan dat wel bij DLSS? Zal hij dan wel kunnen revalideren? Wat een rotnieuws! Ik weet wel dat bij spondoliose, de boel op een gegeven moment vergroeid is en dan doet het geen pijn meer. Maar ik had nooit gehoord van DLSS, dat is niet hetzelfde, denk ik. Wat zegt je dierenarts? Hij is nog maar 6, toch? Dat heeft vast te maken met het lange stilzitten, of is het een genetisch probleem? Nou sterkte iig, dat is geen kattenpis, ik zou dat even moet verwerken. Er zijn wel honden die met een soort brace/rollator lopen, om bv de rug extra te ondersteunen. Maar dat zijn handgemaakte apparaten, denk ik. Er loopt hier in de wijk een hond met een soort rollatording voor zijn rug. Maar waar je dan op moet googlen, geen idee. Ga je hem wel laten behandelen?



Idd klopt de diagnose met al zijn klachten, ik denk dat zijn negatieve gedrag voor 99% met zijn klachten te maken hebben. En dat komt vast door die lange verwaarlozing. Hij heeft wel een gouden mandje bij jou gevonden hoor. Veel sterkte.
Mensen kunnen alleen zichzelf redden.
Alle reacties Link kopieren
Als "de hand" zo'n issue is, probeer dan iets IN je handen te hebben, een speeltje wat voldoende afstand schept bv, voor hem te houden. Een hond die je opzoekt geeft op zich een positief signaal af! Hij is niet angstig.

Zou proberen oogcontact te maken, even vasthouden, dit maakt oxytocine vrij in de hersenen. Raak hem niet aan, maar domineer zacht. Negeren = domineren bijvoorbeeld.

Dat bijtincident in het gezicht is dat niet een uit de hand gelopen lebber geweest? Of sliep je man niet en haalde hij hem (ongewenst) aan?

Ik denk dat hij het goed heeft en fijn vindt bij jullie. Geduld is hier de gulden regel. Kan hij wel goed zijn energie kwijt? Los rennen e.d., spelen?

Tenslotte: een bench, waar hij ONGESTOORD kan verblijven, met speeltjes en iets lekkers, kan ook rust brengen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Rosalinde, We zijn er nu net achter dat hij pijn heeft, zie paar posten hierboven. Bedankt voor je tips, ik hou ze sowieso in gedachten!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven