Relaties
alle pijlers
Hoeveel impact heeft samenwonen op relatie?
zondag 3 mei 2015 13:01
Korte situatieschets: vriend kan in buitenland gaan werken, en zou dan moeten emigreren. Hij wil alleen als ik met hem mee ga. prima, heb ik gezegd, maar ik heb wel twee voorwaarden: ik wil van tevoren hier samenwonen, en ik wil het land gezien hebben voor ik kan beslissen of ik denk dat ik er zou kunnen wonen voor een paar jaar. Leek me niet onredelijk; hem gelukkig ook niet. Maar nu: dat samenwonen lijkt niet te gaan gebeuren, omdat hij het te duur vindt (met name bemiddelingskosten + borg), teveel gedoe vindt voor zo'n korte tijd (we zouden mogelijk in januari al vertrekken), hij vindt het te snel (hij wil voor de zomer verhuizen, maar mei of juni vindt ie te snel) en hij vindt het vooral een beetje overbodig 'want we zijn nu toch ook al bijna altijd samen?'
Ik heb er graag het geld en de moeite voor over om erachter te komen of we elkaar niet na twee maanden het hele huis door slaan van irritatie, want ik kom daar liever hier achter, dan wanneer we in Ander Land zitten. Land ligt niet echt om de hoek, dus het is een behoorlijk grote stap voor zowel hem als mij. Ik begrijp zijn bezwaren wat betreft het samenwonen erg goed, maar baal er ook behoorlijk van. Voor mij is dit erg belangrijk, en dat weet en begrijpt hij. In mijn omgeving wonen nog niet veel mensen samen, maar de mensen die samenwonen geven aan dat het voor hen wel enige struggles opgeleverd heeft die ze van tevoren per se niet hadden zien aankomen. Ook het vinden van een nieuwe routine samen heeft hen wel wat tijd en moeite gekost. Maar ja, misschien zijn zij net die ene twee of drie stellen bij wie het samenwonen niet vlekkeloos verliep, en gaat het bij verder iedereen perfect.
Ik zou graag meningen willen hebben over hoeveel impact samenwonen op een relatie kan hebben. En of ik nu heel veeleisend ben, of misschien overdadig verstandig wil zijn, of dat ik het onderwerp misschien toch nog eens moet aankaarten bij mijn vriend.
Ik heb er graag het geld en de moeite voor over om erachter te komen of we elkaar niet na twee maanden het hele huis door slaan van irritatie, want ik kom daar liever hier achter, dan wanneer we in Ander Land zitten. Land ligt niet echt om de hoek, dus het is een behoorlijk grote stap voor zowel hem als mij. Ik begrijp zijn bezwaren wat betreft het samenwonen erg goed, maar baal er ook behoorlijk van. Voor mij is dit erg belangrijk, en dat weet en begrijpt hij. In mijn omgeving wonen nog niet veel mensen samen, maar de mensen die samenwonen geven aan dat het voor hen wel enige struggles opgeleverd heeft die ze van tevoren per se niet hadden zien aankomen. Ook het vinden van een nieuwe routine samen heeft hen wel wat tijd en moeite gekost. Maar ja, misschien zijn zij net die ene twee of drie stellen bij wie het samenwonen niet vlekkeloos verliep, en gaat het bij verder iedereen perfect.
Ik zou graag meningen willen hebben over hoeveel impact samenwonen op een relatie kan hebben. En of ik nu heel veeleisend ben, of misschien overdadig verstandig wil zijn, of dat ik het onderwerp misschien toch nog eens moet aankaarten bij mijn vriend.
That's a fine looking high horse
maandag 18 mei 2015 14:43
Omdat jullie en masse gereageerd hebben op mijn topic en ik dat heel erg waardeer, laat ik jullie nog even weten hoe het er nu voor staat:
We hebben afgesproken dat we een soort van gaan semi-samenwonen in zijn huis. Hij houdt rekening met mij, ik houd rekening met hem. Hij koopt een adapter voor mijn macbook zodat ik die niet steeds achter me aan hoef te slepen, en hij heeft oordopjes met noise-canceling die hij altijd gebruikt in het vliegtuig, en die mag ik gebruiken zodat het bij hem thuis oorverdovend stil is, zelfs als hij zijn muziek aan zou willen hebben. Omgekeerd begrijp ik ook heel erg goed dat als hij thuis komt van een lange dag werken, hij niet iedere avond in zijn eigen huis op zijn tenen wil lopen omdat ik moet studeren.
Waar hij bang voor was/is, is dat we uiteindelijk het gevoel gaan krijgen dat onze relatie niet leuk is. Niet omdat we elkaar niet leuk vinden, maar omdat de kleine ruimte irritaties op gaat leveren. Dat gaat ongetwijfeld gebeuren, en ik ben nog steeds van mening dat ik die irritaties liever hier ervaar dan daar in Ander Land. Gelukkig ziet hij ook steeds meer de zin en meerwaarde van nu samenwonen in, en ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat hij het met tegenzin doet. Hij maakte zelfs laatst een opmerking over een gezamenlijke rekening openen
Een aantal forummers (geloof ik) stelden vragen over geld. Geld is een beetje een issue. Hij werkt 50 uur in de week en krijgt er heul ruim voor betaald, ik werk 50 uur in de week en betaal ervoor (want studeren). Hij verdient op dit moment ongeveer vijf keer zoveel als ik, waarbij mijn inkomen bestaat uit studiefinanciering + 2 baantjes. Het probleem is dus niet dat het geld er niet is, het probleem is meer dat de instroom behoorlijk scheef verdeeld is. En het is in zoverre een issue dat we ons daar allebei wat ongemakkelijk bij voelen, en op zoek zijn naar een verdeling waarbij hij zich niet mijn sugardaddy voelt, en ik me niet afhankelijk voel van hem. Komt allemaal uiteraard helemaal goed.
We vinden het allebei best wel spannend... Het samenwonen met als doel emigreren, het emigreren... Binnenkort willen we een afspraak maken bij de ambassade om informatie in te winnen over visa. Er zijn ZOVEEELLLLL visa, en we weten gewoon niet goed wat onze kansen zijn, en welke paden we het best kunnen bewandelen. Wel hebben we besloten dat trouwen voor ons een stap te ver is. Als het uiteindelijk aankomt op dat trouwen onze enige optie is om daar te komen, dan besluiten we waarschijnlijk om helemaal niet te gaan. Maar goed, wie weet wat er nog verandert in een jaar...
In principe is de vraag waarmee ik dit topic opende nu redelijk beantwoord. Ik was blijkbaar niet heel veeleisend wat het samenwonen betreft, maar wel wat betreft het willen verhuizen naar een andere woning. Dat hebben we nu samen - in goed overleg - afgehandeld. Ik vind het zelf heel fijn om feedback te krijgen op mijn eigen gedachten en meningen, dus als er belangstelling voor is, wil ik dit topic best wel af en toe updaten om te delen hoe het staat met de emigreerplannen.
We hebben afgesproken dat we een soort van gaan semi-samenwonen in zijn huis. Hij houdt rekening met mij, ik houd rekening met hem. Hij koopt een adapter voor mijn macbook zodat ik die niet steeds achter me aan hoef te slepen, en hij heeft oordopjes met noise-canceling die hij altijd gebruikt in het vliegtuig, en die mag ik gebruiken zodat het bij hem thuis oorverdovend stil is, zelfs als hij zijn muziek aan zou willen hebben. Omgekeerd begrijp ik ook heel erg goed dat als hij thuis komt van een lange dag werken, hij niet iedere avond in zijn eigen huis op zijn tenen wil lopen omdat ik moet studeren.
Waar hij bang voor was/is, is dat we uiteindelijk het gevoel gaan krijgen dat onze relatie niet leuk is. Niet omdat we elkaar niet leuk vinden, maar omdat de kleine ruimte irritaties op gaat leveren. Dat gaat ongetwijfeld gebeuren, en ik ben nog steeds van mening dat ik die irritaties liever hier ervaar dan daar in Ander Land. Gelukkig ziet hij ook steeds meer de zin en meerwaarde van nu samenwonen in, en ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat hij het met tegenzin doet. Hij maakte zelfs laatst een opmerking over een gezamenlijke rekening openen
Een aantal forummers (geloof ik) stelden vragen over geld. Geld is een beetje een issue. Hij werkt 50 uur in de week en krijgt er heul ruim voor betaald, ik werk 50 uur in de week en betaal ervoor (want studeren). Hij verdient op dit moment ongeveer vijf keer zoveel als ik, waarbij mijn inkomen bestaat uit studiefinanciering + 2 baantjes. Het probleem is dus niet dat het geld er niet is, het probleem is meer dat de instroom behoorlijk scheef verdeeld is. En het is in zoverre een issue dat we ons daar allebei wat ongemakkelijk bij voelen, en op zoek zijn naar een verdeling waarbij hij zich niet mijn sugardaddy voelt, en ik me niet afhankelijk voel van hem. Komt allemaal uiteraard helemaal goed.
We vinden het allebei best wel spannend... Het samenwonen met als doel emigreren, het emigreren... Binnenkort willen we een afspraak maken bij de ambassade om informatie in te winnen over visa. Er zijn ZOVEEELLLLL visa, en we weten gewoon niet goed wat onze kansen zijn, en welke paden we het best kunnen bewandelen. Wel hebben we besloten dat trouwen voor ons een stap te ver is. Als het uiteindelijk aankomt op dat trouwen onze enige optie is om daar te komen, dan besluiten we waarschijnlijk om helemaal niet te gaan. Maar goed, wie weet wat er nog verandert in een jaar...
In principe is de vraag waarmee ik dit topic opende nu redelijk beantwoord. Ik was blijkbaar niet heel veeleisend wat het samenwonen betreft, maar wel wat betreft het willen verhuizen naar een andere woning. Dat hebben we nu samen - in goed overleg - afgehandeld. Ik vind het zelf heel fijn om feedback te krijgen op mijn eigen gedachten en meningen, dus als er belangstelling voor is, wil ik dit topic best wel af en toe updaten om te delen hoe het staat met de emigreerplannen.
That's a fine looking high horse
maandag 18 mei 2015 16:06
Leuk Dalliance, dat je een update komt geven!! En helemaal fijn te lezen dat het topic je geholpen heeft. Het belangrijkste is volgens mij toch om met elkaar in gesprek te blijven en gelijkwaardig uit te komen op een compromis waar je je allebei goed over voelt.
Dat van jullie financien lijkt me nog wel lastig zeg! Maar ja, dan heb je nog eens wat om over te schrijven...
Dat van jullie financien lijkt me nog wel lastig zeg! Maar ja, dan heb je nog eens wat om over te schrijven...
donderdag 28 mei 2015 12:20
Inmiddels zijn we 'al' bijna drie weken non stop samen en ik moet zeggen: het bevalt me beter dan ik had verwacht. Ook de beperkte ruimte heeft ons tot nu toe nog geen problemen gebracht, maar goed, drie weken is natuurlijk nog niet echt heel veel
Ik heb een positieve reactie gekregen op een mail die ik naar een universiteit aldaar heb gestuurd, en als alles goed verloopt, kan ik in januari al die kant op. Vandaag of morgen bespreekt de werkgever van mijn vriend de plannen met aandeelhouders van het bedrijf, en dan weten we volgende week of het werkelijk gaat gebeuren. We kans lijkt bijzonder klein dat het niet doorgaat, maar het zou dus nog kunnen. Zou gek aanvoelen als we dan hierna weer los van elkaar gaan wonen
Met mezelf zit ik nog een beetje in de knoop wat betreft mijn toekomst in Ander Land. Ik wil daar graag een promotietraject gaan volgen (dat zou ik hier ook willen doen), maar hier in NL word je dan als werknemer bij de universiteit aangesteld, en je krijgt dan dus ook betaald. In Ander Land blijf je student, en ik mag blij zijn als ik niet een godsvermogen aan collegegeld hoef te betalen. Op het studentenvisum dat ik dan krijg, mág ik niet eens werken, dus zelfs als ik geld zou willen verdienen, kan dat niet. Ik kan waarschijnlijk wel een studentassistentschap krijgen bij de universiteit om mijn collegegeld (+/- 10.000) wat te kunnen compenseren.
Waar dit op neerkomt is dat ik de komende 5 jaar dus helemaal niets bij kan dragen aan een gezamenlijk inkomen, en ook niet de mogelijkheid heb om te sparen. En mijn vriend zal me nog een half decennium moeten onderhouden... Ik ben nu financieel redelijk onafhankelijk en ik zie er behoorlijk tegenop om dat op te moeten geven.
Ik heb een positieve reactie gekregen op een mail die ik naar een universiteit aldaar heb gestuurd, en als alles goed verloopt, kan ik in januari al die kant op. Vandaag of morgen bespreekt de werkgever van mijn vriend de plannen met aandeelhouders van het bedrijf, en dan weten we volgende week of het werkelijk gaat gebeuren. We kans lijkt bijzonder klein dat het niet doorgaat, maar het zou dus nog kunnen. Zou gek aanvoelen als we dan hierna weer los van elkaar gaan wonen
Met mezelf zit ik nog een beetje in de knoop wat betreft mijn toekomst in Ander Land. Ik wil daar graag een promotietraject gaan volgen (dat zou ik hier ook willen doen), maar hier in NL word je dan als werknemer bij de universiteit aangesteld, en je krijgt dan dus ook betaald. In Ander Land blijf je student, en ik mag blij zijn als ik niet een godsvermogen aan collegegeld hoef te betalen. Op het studentenvisum dat ik dan krijg, mág ik niet eens werken, dus zelfs als ik geld zou willen verdienen, kan dat niet. Ik kan waarschijnlijk wel een studentassistentschap krijgen bij de universiteit om mijn collegegeld (+/- 10.000) wat te kunnen compenseren.
Waar dit op neerkomt is dat ik de komende 5 jaar dus helemaal niets bij kan dragen aan een gezamenlijk inkomen, en ook niet de mogelijkheid heb om te sparen. En mijn vriend zal me nog een half decennium moeten onderhouden... Ik ben nu financieel redelijk onafhankelijk en ik zie er behoorlijk tegenop om dat op te moeten geven.
That's a fine looking high horse
vrijdag 29 mei 2015 17:22
quote:Tessaa schreef op 29 mei 2015 @ 00:21:
Fijn om je updates te lezen! Als jullie emigreren, is dat dan inderdaad voor minimaal 5 jaar?We hebben nog geen idee van hoe lang dit zal zijn. Als ik daar daadwerkelijk een PhD ga doen, dan zal dat traject ongeveer 4 a 5 jaar beslaan. Als ik geen PhD ga doen, zouden we ook bijvoorbeeld na 3 jaar terug kunnen gaan. Maar dat hangt natuurlijk ook af van het werk dat mijn vriend precies gaat doen.
Fijn om je updates te lezen! Als jullie emigreren, is dat dan inderdaad voor minimaal 5 jaar?We hebben nog geen idee van hoe lang dit zal zijn. Als ik daar daadwerkelijk een PhD ga doen, dan zal dat traject ongeveer 4 a 5 jaar beslaan. Als ik geen PhD ga doen, zouden we ook bijvoorbeeld na 3 jaar terug kunnen gaan. Maar dat hangt natuurlijk ook af van het werk dat mijn vriend precies gaat doen.
That's a fine looking high horse
vrijdag 29 mei 2015 17:33
quote:viva-amber schreef op 29 mei 2015 @ 17:29:
Geen idee kan werken en een phd niet naast elkaar?Nee, dat kan niet naast elkaar. Een promotietraject volgen is wel ongeveer gelijk aan een fulltimebaan. Dat is althans wat ik heb gehoord/gelezen/gezien. In Nederland word je er dan ook voor betaald.
Geen idee kan werken en een phd niet naast elkaar?Nee, dat kan niet naast elkaar. Een promotietraject volgen is wel ongeveer gelijk aan een fulltimebaan. Dat is althans wat ik heb gehoord/gelezen/gezien. In Nederland word je er dan ook voor betaald.
That's a fine looking high horse
woensdag 17 juni 2015 20:58
Weer een paar weken verder, en we zijn nu aan het bespreken wanneer we deze zomer die kant op gaan om te kijken waar we precies willen wonen. In de stad, iets buiten de stad, in een omliggend dorp, wat zijn de prijzen, welke wijken moeten we mijden, dat soort dingen. Ik zou natuurlijk ook graag 'mijn' universiteit bezoeken en Vriend zijn soon-to-be collega's.
Vriends werk heeft besloten dat ze het plan door gaan zetten, en de letter of invitation van de universiteit waar ik naartoe wil is onderweg, dus daarna kan ik al zo ongeveer mijn visum aan gaan vragen voor het eerste half jaar daar... Shit is getting real
Vriends werk heeft besloten dat ze het plan door gaan zetten, en de letter of invitation van de universiteit waar ik naartoe wil is onderweg, dus daarna kan ik al zo ongeveer mijn visum aan gaan vragen voor het eerste half jaar daar... Shit is getting real
That's a fine looking high horse
