Actueel
alle pijlers
Geweld tegen hulpverleners
donderdag 4 september 2008 om 23:01
donderdag 4 september 2008 om 23:06
Eens.
Ik ben één keer bedreigd toen ik iemand probeerde te helpen in een hulppost vanhet ridse kruis, en zijn 'maat' het kennelijk allemaal niet genoeg vond. Dat vond ik al beangstigend, maar ik deed het vrijwillig en kon elk moment opstappen. Als het je baan is om mensen te helpen en je kan het niet veilig doen... tsss, dat is echt bezopen.
Als je de politie dwarsboomt bij hun werk, ben je strafbaar. Waarom geldt dat dan niet in die mate bij ambulance (danwel ander) personeel?
Ik ben één keer bedreigd toen ik iemand probeerde te helpen in een hulppost vanhet ridse kruis, en zijn 'maat' het kennelijk allemaal niet genoeg vond. Dat vond ik al beangstigend, maar ik deed het vrijwillig en kon elk moment opstappen. Als het je baan is om mensen te helpen en je kan het niet veilig doen... tsss, dat is echt bezopen.
Als je de politie dwarsboomt bij hun werk, ben je strafbaar. Waarom geldt dat dan niet in die mate bij ambulance (danwel ander) personeel?
donderdag 4 september 2008 om 23:16
In mijn werk (verpleegkundige op cardio afdeling) ben ik tot op heden niet geconfronteerd met lichamelijk geweld. Verbaal ben ik wel eens voor e.e.a. uitgemaakt. Op zich kan ik daar wel tegen maar eigenlijk vind ik dat ook al van de zotte.
Eigenlijk ben ik het ronduit eens met het ambulance personeel om te gaan staken. Maar dan krijg je de hele maatschappij over je heen dat je vanwege een kleine groep de grote groep tekort doet.
Dan denk ik bij mezelf: dit is idd het geval. Maar als iedereen nou eens wat meer zou DOEN ipv het bij woorden laten dan zou dat al zo enorm schelen. De grote groep is namelijk over het algemeen zelf te schijterig om in te grijpen als er iets gebeurd op straat wat totaal niet door de beugel kan.
Eigenlijk ben ik het ronduit eens met het ambulance personeel om te gaan staken. Maar dan krijg je de hele maatschappij over je heen dat je vanwege een kleine groep de grote groep tekort doet.
Dan denk ik bij mezelf: dit is idd het geval. Maar als iedereen nou eens wat meer zou DOEN ipv het bij woorden laten dan zou dat al zo enorm schelen. De grote groep is namelijk over het algemeen zelf te schijterig om in te grijpen als er iets gebeurd op straat wat totaal niet door de beugel kan.
vrijdag 5 september 2008 om 01:02
vrijdag 5 september 2008 om 07:52
Een Marokkaanse jongen van vijftien wordt in Amsterdam aan het mes geregen. Familie en ambulance zijn er snel bij. De politie is in geen velden of wegen te bekennen.
De familie is des Duivels, en wil van de jongen de identiteit weten van de dader. Wellicht ook omdat ze niet overdreven veel vertrouwen hebben in politie en Justitie als het er om gaat de messentrekker op te sporen en op te bergen. Een sentiment dat mij bekend in de oren klinkt van fora als deze.
De emoties lopen daarbij hoog op, en ambulancepersoneel, dat terecht de prioriteit bij het redden van de jongen legt, en een groep woedende familieleden en vrienden van de jongen belanden in een onverkwikkelijke woordenwisseling waarbij harde woorden vallen en het ambulancepersoneel zich bedreigd voelt, omdat in de groep wordt geroepen dat zij de volgende zijn als de jongen het niet haalt.
Nou hoop ik dat ik zelf rustig zou kunnen blijven als mijn zoon, kleinzoon, neefje of beste vriend neergestoken zou worden en de prioriteit bij de zorg voor hem zou kunnen leggen. Maar ik weet niet of ik mijn emoties onder dergelijke extreme omstandigheden nog voldoende de baas zou zijn. Het zou helpen als de politie er meteen bij zou zijn, en direct een klopjacht zou beginnen om de dader in de kraag te vatten. Maar opsporingsambtenaren tref je aan op het bureau, bij geparkeerde auto's, zittend in auto's met flitsapparatuur en op persconferenties.
Het resultaat is nu dat de media, aan de hand van de Amsterdamse opperdiender en de burgervader de hysterische en woedende familie aan de paal nagelt. Doet een beetje denken aan de welbekende situaties waarbij je een inbreker voor zijn haren ramt, en de inbreker als slachtoffer wordt gepresenteerd, en jij als dader achter de tralies verdwijnt. Nederland anno 2008.
vrijdag 5 september 2008 om 08:07
Ik werk in de zorg en kom ook weleens verbaal en non-verbaal geweld tegen. Ben een keer aangevallen met een infuuspaal, een schaar en een kop hete thee over me heen gekregen. Dat zijn dingen die gebeuren. Erg vervelend natuurlijk, maar vaak heeft het wel te maken met het ziektebeeld van de patiënt en heb ik dus enigszins begrip.
Ook de familie van de patiënt is tegenwoordig mondiger en proberen met een grote mond vanalles voor elkaar te krijgen. En het ergste is: het lukt ze vaak ook nog. Degene met de grootste mond wint laat maar zeggen..... En dat is niet eerlijk!
Ook de familie van de patiënt is tegenwoordig mondiger en proberen met een grote mond vanalles voor elkaar te krijgen. En het ergste is: het lukt ze vaak ook nog. Degene met de grootste mond wint laat maar zeggen..... En dat is niet eerlijk!
vrijdag 5 september 2008 om 08:10
Je praat weer eens peop Jaap. Hulpverlening aan slachtoffers doen we in NL al eeuwenlang. Dat hulpverleners regelmatig worden bedreigd door omstanders is echter iets van de laatste jaren. En zelfs tot onze brave theedrinkende burgervader Cohen is nu doorgedrongen dat de daders wel heel erg vaak van Marokkaanse komaf zijn. Dus laten we afspreken dat minstens een deel van het probleem in die hoek moet worden gezocht ok ?
Dan kunnen we daarna ook nog een boom opzetten over de slecht functionerende politie (en justitie); mij best.
Maar wel in die volgorde aub.
Dan kunnen we daarna ook nog een boom opzetten over de slecht functionerende politie (en justitie); mij best.
Maar wel in die volgorde aub.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
vrijdag 5 september 2008 om 08:33
Helemaal eensch ! Ik vind het zelfs knap van de hulpverleners dat ze ondanks doodsbedreigingen hun werk zijn blijven doen om die jongen te redden. Mijn eerste impuls zou zijn: ok jongens inpakken en wegwezen ! Maar daar heeft die neergestoken jongen natuurlijk ook niets aan dus zo'n impuls moet je bedwingen en je moet je werk blijven doen. Maar het is eigenlijk ongelooflijk dat degenen die die jongen komen redden door nota bene zijn eigen familie met de dood worden bedreigd. Ik denk dat Jaap wel zo ongeveer de enige is die daar niet van opkijkt. Maar intussen kijk ik van Jaaps meningen ook niet meer op: die heeft zich blijkbaar voorgenomen om hardnekkig EAJG (Een Ander Jaap Geluid; ipv Een Ander Joods Geluid) te laten horen op dit forum.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
vrijdag 5 september 2008 om 08:33
Gisteren Knevel en Van den Brink gezien. Daarin was de ambulance broeder:
Ron was een van de ambulancemedewerkers die de afgelopen nacht werden bedreigd met de dood terwijl ze hulp kwamen verlenen. Omstanders belaagden de hulpverleners toen ze een 15-jarige jongen probeerden te helpen die zwaargewond was geraakt bij een steekpartij. Het ambulancepersoneel dreigde na het incident in staking te gaan. Het gebruik van geweld tegen ambulancepersoneel neemt toe. Burgemeester Cohen noemde de bedreiging van woensdagavond "een absolute schande". Volgens hem zijn het vaak Marokkaanse medeburgers die voor problemen zorgen. Vanavond doet ambulancebroeder Ron, die uit angst voor represailles zijn achternaam niet wil noemen, zijn verhaal.
Ron was een van de ambulancemedewerkers die de afgelopen nacht werden bedreigd met de dood terwijl ze hulp kwamen verlenen. Omstanders belaagden de hulpverleners toen ze een 15-jarige jongen probeerden te helpen die zwaargewond was geraakt bij een steekpartij. Het ambulancepersoneel dreigde na het incident in staking te gaan. Het gebruik van geweld tegen ambulancepersoneel neemt toe. Burgemeester Cohen noemde de bedreiging van woensdagavond "een absolute schande". Volgens hem zijn het vaak Marokkaanse medeburgers die voor problemen zorgen. Vanavond doet ambulancebroeder Ron, die uit angst voor represailles zijn achternaam niet wil noemen, zijn verhaal.
vrijdag 5 september 2008 om 08:47
Gedeeltelijk eens.
Ik heb zelf een aantal jaren binnen de forensische psychiatrie gewerkt. Daar komt (verbaal en fysiek) geweld voor, ook richting mij. Ziektebeeld van een patiënt is inderdaad vaak een verklaring, maar kan mijns inziens nooit een excuus zijn. Het is mij opgevallen dat er binnen het justitiële kader (van die forensische psychiatrie dus) vaak toch redelijk 'stoer' geredeneerd wordt: 'het hoort er nu eenmaal bij'. Deels is dat waar, en weet je dat er binnen een dergelijk werkveld met enige regelmaat sprake kan zijn van geweld in verschillende vormen. Deels is het níet waar, omdat geweld altijd onacceptabel zou moeten zijn. Ook naar patiënten geef je mijns inziens een slecht signaal als je geweld op die manier tolereert. Een patiënt die iemand bijvoorbeeld fysiek beschadigt, zal ongetwijfeld disciplinaire gestraft worden, maar aangifte blijft vaak uit. Dat is een slecht signaal, omdat patiënten in de 'buitenwereld' vaak wél te maken zouden hebben met een aangifte.
Inmiddels werk ik in de (gedwongen) jeugdhulpverlening, waar ik ook regelmatig met agressie te maken heb. Het is opvallend dat hier heel anders met agressie omgegaan wordt. Het wordt als iets 'onacceptabels' beschouwd en wanneer de agressie ernstig is, wordt er namens de instantie waar ik werk aangifte gedaan. Dat is volgens mij de enige juiste stap en een goed signaal naar cliënten.
Peas on earth!
vrijdag 5 september 2008 om 09:05
Geweld richting bepaald overheidspersoneel wordt al strenger bestraft dan geweld tegen burgers. Het wordt dus ook gezien als onacceptabel. Maar helemaal voorkomen kun je het niet.
Prinses, ik vind geweld binnen de psychiatrie wel degelijk anders dan geweld binnen (bijvoorbeeld) de gedwongen jeugdhulpverlening. Niet acceptabel, maar wel anders. Sommig geweld is inderdaad gerelateerd aan een ziektebeeld. De patient kan zelf dan niet anders reageren als met paniek en geweld. Dat streng bestraffen maakt ze geen zak uit en het inkaderen met strak beleid van aangifte doen heeft dan ook geen enkele zin.
Binnen de (gedwongen) jeugdzorg is er inderdaad wel beleid dat er van elke serieuze bedreiging of van geweld direct aangifte wordt gedaan, en terecht. En dat heeft wel effect.
Prinses, ik vind geweld binnen de psychiatrie wel degelijk anders dan geweld binnen (bijvoorbeeld) de gedwongen jeugdhulpverlening. Niet acceptabel, maar wel anders. Sommig geweld is inderdaad gerelateerd aan een ziektebeeld. De patient kan zelf dan niet anders reageren als met paniek en geweld. Dat streng bestraffen maakt ze geen zak uit en het inkaderen met strak beleid van aangifte doen heeft dan ook geen enkele zin.
Binnen de (gedwongen) jeugdzorg is er inderdaad wel beleid dat er van elke serieuze bedreiging of van geweld direct aangifte wordt gedaan, en terecht. En dat heeft wel effect.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 5 september 2008 om 09:22
Poezewoes,ik weet het niet ...Bij iemand die knalpsychotisch is heeft aangifte idd weinig zin,volledig mee eens.Maar bij bepaalde persoonlijkheidsstoornissen vind ik dat je het best mag overwegen.Heb dat zelf overigens in het verleden wel eens gedaan (niets mee gebeurd trouwens,ondanks beloftes van kant politie).
Hey Lord,don't ask me questions
vrijdag 5 september 2008 om 09:41
