Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 12:05
Wellicht is het zo, dat wanneer een individu een keuze heeft om een leven op een bepaalde manier in te richten dat daarvan ook gebruikt gemaakt wordt. Ik zou het dus om willen draaien; vrouwen in andere omstandigheden hebben niet de kans om voor een ander type leven te kiezen. Ze worden gedreven door culturele- en omgevingsfactoren, ingegeven door bijvoorbeeld een prestatieplicht (van huis of land -zie China- uit) of een financiële noodzaak. Wanneer het gros van de vrouwen in de omstandigheden van de Nederlandse maatschappij zou leven, zouden zij wellicht totaal andere keuzes maken. Mijn ambitie is niet ingegeven vanuit mijn drive om die of die carriere na te streven, maar om datgeen te doen (of dat nu op werkgebied, studiegebied of relationeel gebied is) waarvan ik gelukkig wordt. Het kan dus zijn dat mijn ambitie de grondslag is voor mijn geluk en dat ik van dat perspectief uit van alles op (arbeids-)gebied wil bereiken, maar ik kan net zo goed mijn leven ophangen aan verdiepende studies, gecombineerd met werk en eventueel een gezin. Doordat ik een keuze heb, is er volgens mij sprake van intrinsieke motivatie en dus werkelijk resultaat en product van mijn wensen. Vrouwen die 'gedwongen' worden om carriere te maken zijn inderdaad zichtbaar als zodanig, maar dat wil niet zeggen dat ze dezelfde keuze hadden gemaakt wanneer ze met die intrinsieke status van echte keuze op basis van vrijwillige en autonome visie op geluk te maken hadden gehad.
woensdag 10 september 2008 om 12:10
Om een stelling te weerspreken moet er eerst een stelling geponeerd worden, mijn beste Dhelia. Mischien kennen ze bij jou in de Achterhoek of waar je dan ook woont de uitdrukkingen "waarom" en "hoe kan het dat" en "is het zo dat" niet, in Amsterdam is dat echter een vrij normale manier om aan te geven dat je je iets afvraagt of over iets nadenkt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 12:16
En voor de tigste keer ( ik tiep niet in onzichtbare inkt, toch?) : het gaat me niet om werken. Werken is slechts een van de gevolgen van motivatie, die motivatie kan zich ook uiten op andere gebieden.
Dus wellicht is de vraag wel nóg simpeler dan in voorgaande posting: Hoe kan het dat er zo weinig motivatie is? Of hanteer ik - en met mij de meeste buitenlanders die ik in ieder geval persoonlijk ken - een totaal andere definitie van motivatie dan die in Nederland gebruikelijk is?
Dus wellicht is de vraag wel nóg simpeler dan in voorgaande posting: Hoe kan het dat er zo weinig motivatie is? Of hanteer ik - en met mij de meeste buitenlanders die ik in ieder geval persoonlijk ken - een totaal andere definitie van motivatie dan die in Nederland gebruikelijk is?
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 12:16
Geld is uiteraard de eerste drijvende factor omdat je natuurlijk je levensstandaard moet zien te behouden en/of verbeteren. Maar als ik 20 miljoen op mijn bankrekening had staan zou ik toch wel werken. Maar idd niet meer voor 'n baas/klant en zonder deadlines, maar gewoon dingen doen die ik zelf leuk vind. Mijzelf nog verder ontplooien in fotografie en gaan schrijven en als ik weinig verkoop hoef ik er niet van wakker te liggen omdat het niet uitmaakt, maar als het wel succesvol is dan streelt 't uiteraard wel mijn ego. Heb dus idd wel iets nodig dat mij stimuleert.
woensdag 10 september 2008 om 12:17
als reaktie op jouw bericht van 12:12;
Mag ik jou een wedervraag stellen? Waarom zie jij excelleren - op wat voor gebied dan ook -als voorwaarde voor geluk?
Ik heb me persoonelijk rot-ge-excellereerd en het heeft me niet gebracht wat ik ervan verwacht had.
De rust die ik nu heb -op alle gebied- geeft me wel het geluk waar ik naar zocht.
Wat heeft het jou gebracht waar je gelukkig van wordt?
Mag ik jou een wedervraag stellen? Waarom zie jij excelleren - op wat voor gebied dan ook -als voorwaarde voor geluk?
Ik heb me persoonelijk rot-ge-excellereerd en het heeft me niet gebracht wat ik ervan verwacht had.
De rust die ik nu heb -op alle gebied- geeft me wel het geluk waar ik naar zocht.
Wat heeft het jou gebracht waar je gelukkig van wordt?
woensdag 10 september 2008 om 12:20
Is dat weinig excelleren? Dat vraag ik mij namelijk oprecht af. Wellicht heeft het ook iets te maken met een (biologische, dus hormoongevoelige) spanningsboog? De mate waarin adrenaline, slapeloze nachten, zorgen en stress een factor spelen? Het is misschien een dooddoener, maar volgens mij is dit een factor die absoluut relevant is. Lichamelijk gezien verschillen we namelijk ook nogal van elkaar.
Vanuit mijn persoonlijke perspectief; ik probeer te excelleren op verschillende gebieden (2 banen, een zorg, ander staffunctie, een WO studie, druk sociaal leven) en probeer daarin ook een soort van balans te vinden. Ik ben niet extern gericht, dat wil zeggen, ik haal mijn 'geluk' niet uit hoe de buitenwereld tegen mijn prestaties aankijkt. Ik vind het wel prettig dat ik bijvoorbeeld studieresulaten of studieonderzoeken kan delen met mijn vader, of mijn partner, maar ik hoef mij verder niet per definitie naar mijn omgeving toe te profileren. Met andere woorden, ik ontleen mijn identiteit niet, of slechts ten dele, aan mijn prestaties. Ik gebruik ze uiteraard wel als gespreksstof, ook omdat ze nu eenmaal een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit zijn, maar daar blijft het dan ook bij.
Zou het niet zo kunnen zijn, dat vrouwen die 'extreem' willen excelleren, juist ook op identiteitsgebied niet altijd goed weten van de hoed en de rand? Zomaar een gedachte hoor, maar misschien wel een interessante. Dat er juist veel ontleend wordt aan die identiteit van excelleren, presteren, etc. en dat daarmee zichzelf een houding gegeven kan worden?
woensdag 10 september 2008 om 12:23
Groei, kennis, verdieping, overwinningen op mezelf, vooruitgang, weet ik veel. Gewoon, de standaarddingen waarom je 's ochtends je bed uit komt. Om vandaag weer een stapje verder te komen dan gisteren. Om in ieder geval niet stil te blijven staan of als zo'n zielig kermispaardje dag in dag uit hetzelfde rondje te lopen, dat inmiddels al helemaal uitgesleten is omdat je het elke dag, je hele leven lang, loopt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 12:29
woensdag 10 september 2008 om 12:30
Heb je er weleens aan gedacht dat voor sommige mensen elke dag dat rondje een overwinning is? Dat men zich ook kan verdiepen door niet te excellereren maar elke dag een klein beetje meer te doen? Dat het voor sommige mensen allemaal niet meer zo snel hoeft om zich goed te voelen? Je doet er zo denigrerend over....
woensdag 10 september 2008 om 12:36
"Misschien is mijn vraag wel veel simpeler, dan. Hoe kan het dat zo weinig mensen excelleren - op wat voor gebied dan ook -als voorwaarde voor geluk zien?"
Wat is excelleren?
onderscheiden - overtreffen - schitteren - uitsteken - zich onderscheiden - uitmunten - uitblinken
Is het een voorwaarde voor geluk om je te onderscheiden van anderen?
En wanneer onderscheidt je je dan van anderen? Wanneer de wereldpers besloten heeft om je als uitzonderlijk te belichten?
Zijn er ook mensen die zich bewust zijn van wat hen onderscheidt van anderen, zonder de behoefte te voelen om daar kond van te doen? En zijn die mensen minder gelukkig omdat hun excellentie niet wordt gezien? En door wie moet die dan gezien worden opdat men gelukkig wordt?
Zijn zij die excelleren gelukkig? En is de grond van hun geluk dan het feit dat zij exelleren?
Wie bepaalt wat excelleren is voor de ander? Welke criteria wil je aanhouden om aan te tonen dat het om excelleren gaat?
Is excelleren iets waarbij een mens belang hecht aan door anderen gezien en beter bevonden te worden in die zaken die die mens bijzonder vindt aan zichzelf?
Betekent dat dan niet dat die mens zich daarmee afhankelijk maakt van anderen, door te willen excelleren maar daarin gezien te willen worden?
Of kan excelleren ook zonder dat dit opgemerkt behoeft te worden door 'de wereld'?
Wat is excelleren?
onderscheiden - overtreffen - schitteren - uitsteken - zich onderscheiden - uitmunten - uitblinken
Is het een voorwaarde voor geluk om je te onderscheiden van anderen?
En wanneer onderscheidt je je dan van anderen? Wanneer de wereldpers besloten heeft om je als uitzonderlijk te belichten?
Zijn er ook mensen die zich bewust zijn van wat hen onderscheidt van anderen, zonder de behoefte te voelen om daar kond van te doen? En zijn die mensen minder gelukkig omdat hun excellentie niet wordt gezien? En door wie moet die dan gezien worden opdat men gelukkig wordt?
Zijn zij die excelleren gelukkig? En is de grond van hun geluk dan het feit dat zij exelleren?
Wie bepaalt wat excelleren is voor de ander? Welke criteria wil je aanhouden om aan te tonen dat het om excelleren gaat?
Is excelleren iets waarbij een mens belang hecht aan door anderen gezien en beter bevonden te worden in die zaken die die mens bijzonder vindt aan zichzelf?
Betekent dat dan niet dat die mens zich daarmee afhankelijk maakt van anderen, door te willen excelleren maar daarin gezien te willen worden?
Of kan excelleren ook zonder dat dit opgemerkt behoeft te worden door 'de wereld'?
woensdag 10 september 2008 om 12:45
Guttegut, zonder dédain red je het echt niet he? Overigens woon ik in de randstad.
Feit blijft - en dat negeer je dan maar voor het gemak - dat volgens dat artikel het vrouwen eigen is om niet en masse die drive te hebben die jij kennelijk zo node mist. Jij beweert dat het slechts eigen is aan Nederlandse vrouwen. Dus hoe kan je dan zo enthousiast worden over een artikel dat de kern van jouw betoog - namelijk dat het iets typisch Nederlands is, "zit het in het water?" - onderuit haalt?
Tenzij je zelf inmiddels inziet dat die aanname van jou onhoudbaar blijkt, maar dat niet durft te onderkennen, uiteraard...
woensdag 10 september 2008 om 12:46
Fv, als je van mensen vrouwen maakt, staat er een theorie mbt uitblinken in het artikel van Baumeister wat BGB eerder plaatste:
*Dan is er de kwestie dat mannen meer op concurrentie zijn ingesteld, en vrouwen meer op samenwerking. Maar ook hier geldt dat in nauwe relaties samenwerking veel profijtelijker is dan wedijver. Wat heb je eraan te concurreren met je eega? Maar in grote groepen kan het cruciaal zijn om de top te bereiken. Ook de voorkeur van mannen voor gezagshiërarchieën getuigt, evenals hun ambitieuze streven naar de top, van hun oriëntatie op grote groepen, niet van een afkeer van intimiteit. En bedenk wel dat de meeste mannen zich niet hebben voortgeplant en dat wij hoofdzakelijk afstammen van de mannen die zich een weg naar boven hebben geknokt. Voor vrouwen geldt dat niet.
Nog één ding. Cross en Madsen hebben veel research verwerkt waaruit bleek dat het zelfbeeld van mannen gebaseerd is op de bijzondere eigenschappen waardoor zij zich van anderen onderscheiden, terwijl de zelfbeelden van vrouwen draaien om zaken die zij met anderen gemeen hebben. Volgens Cross en Madsen komt dat doordat mannen zich willen onderscheiden van anderen. Maar anders-zijn is in grote groepen een strategie van levensbelang. Als jij de enige in de groep bent die een antilope kan doden of water kan vinden of met de goden kan praten of op het voetbalveld kan scoren, dan kan de groep het zich niet permitteren je kwijt te raken*
