Kinderen
alle pijlers
Dochter (7), gedrag moeilijk mee om te gaan
donderdag 30 juli 2015 19:29
Ik heb lang zitten twijfelen om het verhaal te doen, maar ik schrijf het toch. Ik heb al vaak goede adviezen en tips van dit forum gekregen, dus ook nu hoop ik op jullie reacties.
Het gaat om onze dochter van (net) 7. Wij kunnen haar gedrag niet goed peilen en wij twijfelen of we het gewoon moeten laten voor wat het is, of dat we haar toch moeten helpen. Wat dat 'helpen' dan is zit, weet ik niet zo goed, ik hoop op tips en adviezen van jullie.
Wat objectieve zaken:
- ze gaat naar de vakantie naar groep 4, naar een Jenaplan school.
- Ze houdt beslist niet van meisjesdingen, maar juist wel van jongensdingen. Zo zit ze op voetbal, draagt ze graag jongenszwembroeken, heeft sinds dat ze 2 is geen jurk of rok meer aan gehad en haar vurigste wens is een crossfiets. We laten haar wat dat betreft in haar waarde, als we kleren kopen, gaan we naar de jongensafdeling en met afzwemmen stond zij in haar jongenszwembroek. Daar hebben we totaal geen moeite mee.
- ze is de oudste van 3 meiden.
- ze is heel sportief, kan goed zwemmen en voetballen. Kan snel rennen en fietste al jong zonder zijwielen.
-ze is dol op de natuur.
- ze houdt van structuur en regelmaat (op tijd naar bed, duidelijk zeggen wat we gaan doen, niet goed tegen verrassingen kunnen).
- ze heeft een groot hart. Iedereen kan mee eten (ook al weet ik daar vaak niets van), ze kan goed delen en is dol op dieren.
Dan andere, minder objectieve zaken, die wij van haar zien.
- op school gaat het redelijk. Ze had de cito's niet al te best gedaan, met name rekenen vindt ze moeilijk en gaat haar moeilijk af. Ze is een vroege leerling, ik heb gevraagd aan juf of het niet beter is om haar te laten doubleren. Maar juf gaf aan dat er in het komende jaar, zelfs deze zomervakantie, veel kan gebeuren qua gedrag en inzicht. Zij zet in op groep 4. Ik heb daarmee ingestemd, maar wel de afspraak gemaakt dat ik voor de herfstvakantie een evaluatiemoment wil. Ik wil niet graag dat ze op haar tenen moet lopen.
- ze heeft moeite met het maken van sociale contacten. Ze heeft 1 vriendin, en eigenlijk vindt ze dat prima. Meer vriendjes hoeft ze niet en wil ze ook niet. Ze is wat dat betreft een einzelgänger. Op vakantie zaten we op een (kleine) camping, ze vindt dan nauwelijks aansluiting bij de aanwezige kinderen. Ze kan in groepscontacten bazig overkomen, kinderen moeten haar spel spelen en naar haar luisteren.
- ze begrijpt instructies niet of laat. Dat is wat juf ook aangeeft, op school moeten ze opdrachten vaak meerdere keren uitleggen. Wij zien dat thuis ook, spelregels begrijpt ze niet goed en dan gooit ze vaak de handdoek in de ring. Ze kan met spelletjes slecht tegen haar verlies.
Op vakantie zagen we dat ook. Kinderen gingen een toneelstuk oefenen, zij begreep niet wat 'een rol spelen' is. Dus haakt ze af en doet niet meer mee. Ook al hebben we haar uitgelegd wat toneelspelen is.
- ze houdt niet van tekenen, ook op school vindt ze daar niets aan.
- ze is behoorlijk faalangstig. Ze denkt snel dat ze dingen niet kan of,dat ze ergens niet goed in is. Ze spiegelt zich ook vaak aan anderen.
Waar we mee zitten is het volgende. Ze geeft heel vaak aan dat ze 'druk in haar hoofd is'. Als we vragen wat dat dan is, zegt ze dat ze vloekwoorden wil zeggen en dat ze wil schreeuwen. Dat doe ik soms met haar, dan laat ik haar 'naar de overkant van de straat' schreeuwen bijvoorbeeld. Dat lucht haar dan op.
Ook heb ik het gevoel, dat als ze instructies beter zou begrijpen, het voor haar zoveel makkelijker is om in veel dingen mee te komen.
Het feit dat ze niet goed in het sluiten van sociale contacten baart ons ook wat zorgen. Soms zit ze naast me in de auto en dan zegt ze: ik zou best willen spelen mam, maar ik heb niet zoveel vriendjes. Terwijl het soms juist lijkt alsof ze juist daarmee dik tevreden is.
Mij vraag aan jullie is: zouden jullie dit laten gaan omdat dit gewoon, normaal is? Of is er iets in dit verhaal waarvan jullie denken: daar zou ik iets mee doen en wel dat en dat?
Wij vinden dit heel lastig omdat het soms lijkt alsof ze het moeilijk heeft. En dat is nou net wat je niet wilt, dat je kind het lastig heeft....
Het gaat om onze dochter van (net) 7. Wij kunnen haar gedrag niet goed peilen en wij twijfelen of we het gewoon moeten laten voor wat het is, of dat we haar toch moeten helpen. Wat dat 'helpen' dan is zit, weet ik niet zo goed, ik hoop op tips en adviezen van jullie.
Wat objectieve zaken:
- ze gaat naar de vakantie naar groep 4, naar een Jenaplan school.
- Ze houdt beslist niet van meisjesdingen, maar juist wel van jongensdingen. Zo zit ze op voetbal, draagt ze graag jongenszwembroeken, heeft sinds dat ze 2 is geen jurk of rok meer aan gehad en haar vurigste wens is een crossfiets. We laten haar wat dat betreft in haar waarde, als we kleren kopen, gaan we naar de jongensafdeling en met afzwemmen stond zij in haar jongenszwembroek. Daar hebben we totaal geen moeite mee.
- ze is de oudste van 3 meiden.
- ze is heel sportief, kan goed zwemmen en voetballen. Kan snel rennen en fietste al jong zonder zijwielen.
-ze is dol op de natuur.
- ze houdt van structuur en regelmaat (op tijd naar bed, duidelijk zeggen wat we gaan doen, niet goed tegen verrassingen kunnen).
- ze heeft een groot hart. Iedereen kan mee eten (ook al weet ik daar vaak niets van), ze kan goed delen en is dol op dieren.
Dan andere, minder objectieve zaken, die wij van haar zien.
- op school gaat het redelijk. Ze had de cito's niet al te best gedaan, met name rekenen vindt ze moeilijk en gaat haar moeilijk af. Ze is een vroege leerling, ik heb gevraagd aan juf of het niet beter is om haar te laten doubleren. Maar juf gaf aan dat er in het komende jaar, zelfs deze zomervakantie, veel kan gebeuren qua gedrag en inzicht. Zij zet in op groep 4. Ik heb daarmee ingestemd, maar wel de afspraak gemaakt dat ik voor de herfstvakantie een evaluatiemoment wil. Ik wil niet graag dat ze op haar tenen moet lopen.
- ze heeft moeite met het maken van sociale contacten. Ze heeft 1 vriendin, en eigenlijk vindt ze dat prima. Meer vriendjes hoeft ze niet en wil ze ook niet. Ze is wat dat betreft een einzelgänger. Op vakantie zaten we op een (kleine) camping, ze vindt dan nauwelijks aansluiting bij de aanwezige kinderen. Ze kan in groepscontacten bazig overkomen, kinderen moeten haar spel spelen en naar haar luisteren.
- ze begrijpt instructies niet of laat. Dat is wat juf ook aangeeft, op school moeten ze opdrachten vaak meerdere keren uitleggen. Wij zien dat thuis ook, spelregels begrijpt ze niet goed en dan gooit ze vaak de handdoek in de ring. Ze kan met spelletjes slecht tegen haar verlies.
Op vakantie zagen we dat ook. Kinderen gingen een toneelstuk oefenen, zij begreep niet wat 'een rol spelen' is. Dus haakt ze af en doet niet meer mee. Ook al hebben we haar uitgelegd wat toneelspelen is.
- ze houdt niet van tekenen, ook op school vindt ze daar niets aan.
- ze is behoorlijk faalangstig. Ze denkt snel dat ze dingen niet kan of,dat ze ergens niet goed in is. Ze spiegelt zich ook vaak aan anderen.
Waar we mee zitten is het volgende. Ze geeft heel vaak aan dat ze 'druk in haar hoofd is'. Als we vragen wat dat dan is, zegt ze dat ze vloekwoorden wil zeggen en dat ze wil schreeuwen. Dat doe ik soms met haar, dan laat ik haar 'naar de overkant van de straat' schreeuwen bijvoorbeeld. Dat lucht haar dan op.
Ook heb ik het gevoel, dat als ze instructies beter zou begrijpen, het voor haar zoveel makkelijker is om in veel dingen mee te komen.
Het feit dat ze niet goed in het sluiten van sociale contacten baart ons ook wat zorgen. Soms zit ze naast me in de auto en dan zegt ze: ik zou best willen spelen mam, maar ik heb niet zoveel vriendjes. Terwijl het soms juist lijkt alsof ze juist daarmee dik tevreden is.
Mij vraag aan jullie is: zouden jullie dit laten gaan omdat dit gewoon, normaal is? Of is er iets in dit verhaal waarvan jullie denken: daar zou ik iets mee doen en wel dat en dat?
Wij vinden dit heel lastig omdat het soms lijkt alsof ze het moeilijk heeft. En dat is nou net wat je niet wilt, dat je kind het lastig heeft....
donderdag 30 juli 2015 19:40
Ik lees mee. Hier ook een dochter van 7, die weinig aansluiting met leeftijdsgenoten heeft en waarvan ik moeilijk kan peilen of dit haar dwars zit of dat ze het wel prima vindt. Op school dringen ze aan op therapie, vooral vanwege de schijnbare sociale tekortkomingen. Thuis zie ik dat deels, met jongere kinderen is ze geweldig. Ik twijfel ook, of we er iets mee moeten en wat (dochter is ook geen meisje-meisje en mist dus de interesses, die meiden van haar leeftijd hebben).
donderdag 30 juli 2015 19:43
quote:anky schreef op 30 juli 2015 @ 19:40:
Ik lees mee. Hier ook een dochter van 7, die weinig aansluiting met leeftijdsgenoten heeft en waarvan ik moeilijk kan peilen of dit haar dwars zit of dat ze het wel prima vindt. Op school dringen ze aan op therapie, vooral vanwege de schijnbare sociale tekortkomingen. Thuis zie ik dat deels, met jongere kinderen is ze geweldig. Ik twijfel ook, of we er iets mee moeten en wat (dochter is ook geen meisje-meisje en mist dus de interesses, die meiden van haar leeftijd hebben).Hier gaat het ook beter met jongere kinderen. Ze had in groep 5 vriendinnetjes uit groep 3.
Ik lees mee. Hier ook een dochter van 7, die weinig aansluiting met leeftijdsgenoten heeft en waarvan ik moeilijk kan peilen of dit haar dwars zit of dat ze het wel prima vindt. Op school dringen ze aan op therapie, vooral vanwege de schijnbare sociale tekortkomingen. Thuis zie ik dat deels, met jongere kinderen is ze geweldig. Ik twijfel ook, of we er iets mee moeten en wat (dochter is ook geen meisje-meisje en mist dus de interesses, die meiden van haar leeftijd hebben).Hier gaat het ook beter met jongere kinderen. Ze had in groep 5 vriendinnetjes uit groep 3.
donderdag 30 juli 2015 19:48
Ik herken sommige dingen van onze oudste jongen van 6.
Bedenk wel dat alle kinderen anders zijn. Zelf ben ik niet echt sociaalingesteld. Mijn ouders hebben dat tot vervelends toe gestimuleerd. Dat heeft mij altijd gestoord. waarom vriendjes zoeken op de camping als ik gewoon zelf wil spelen. Onze oudste heeft dat ook. Zoekt het contact niet echt op, heeft 2 echte vrienden de rest wordt "gedoogd".
Dit is iets wat mij totaal geen zorgen baart.
Ook de structuur herken ik.
Ook de verrassingen worden niet altijd gewadeerd. Hij luistert best goed, maar zeg niet: Ga nu opruimen, dan heb je oorlog. Zeg je: Ga je over 5 minuten opruimen? Dan gebeurt dat zonder problemen.
Hij geeft ook aan dat hij het vaak druk is in zijn hoofd. Voor hem werkt de rust het beste. Als je dochter een einzelganster is en ze zit de hele dag op school tussen veel kinderen en wordt thuis veel gestimuleerd om veel met vriendjes/vriendinnetjes te spelen, daarnaast kan het in een gezin van 5 ook best druk zijn. Daarnaast zwemmen voetballen etc. allemaal leuk. Maar wanneer is er dan ruimte om je hoofd leeg te maken?
Verder de lat niet te hoog leggen. Als het niet begrijpt, gewoon op een andere manier uitleggen, uit blijven leggen dat je niet de beste hoeft te zijn.
Persoonlijk ben ik niet snel van het hulp zoeken. Naar mijn idee wil men tegenwoordig erg graag een etiket plakken en daar houdt ik niet zo van. Laat de kinderen lekker hun zelf zijn.
Ik denk dat je moet open voor haar moet blijven staan. Als ze wil praten, maak tijd. En vergelijk haar niet met haar zussen, ook niet onderbewust. Wij hebben 2 jongens en die verschillen als zwart en wit.
Bedenk wel dat alle kinderen anders zijn. Zelf ben ik niet echt sociaalingesteld. Mijn ouders hebben dat tot vervelends toe gestimuleerd. Dat heeft mij altijd gestoord. waarom vriendjes zoeken op de camping als ik gewoon zelf wil spelen. Onze oudste heeft dat ook. Zoekt het contact niet echt op, heeft 2 echte vrienden de rest wordt "gedoogd".
Dit is iets wat mij totaal geen zorgen baart.
Ook de structuur herken ik.
Ook de verrassingen worden niet altijd gewadeerd. Hij luistert best goed, maar zeg niet: Ga nu opruimen, dan heb je oorlog. Zeg je: Ga je over 5 minuten opruimen? Dan gebeurt dat zonder problemen.
Hij geeft ook aan dat hij het vaak druk is in zijn hoofd. Voor hem werkt de rust het beste. Als je dochter een einzelganster is en ze zit de hele dag op school tussen veel kinderen en wordt thuis veel gestimuleerd om veel met vriendjes/vriendinnetjes te spelen, daarnaast kan het in een gezin van 5 ook best druk zijn. Daarnaast zwemmen voetballen etc. allemaal leuk. Maar wanneer is er dan ruimte om je hoofd leeg te maken?
Verder de lat niet te hoog leggen. Als het niet begrijpt, gewoon op een andere manier uitleggen, uit blijven leggen dat je niet de beste hoeft te zijn.
Persoonlijk ben ik niet snel van het hulp zoeken. Naar mijn idee wil men tegenwoordig erg graag een etiket plakken en daar houdt ik niet zo van. Laat de kinderen lekker hun zelf zijn.
Ik denk dat je moet open voor haar moet blijven staan. Als ze wil praten, maak tijd. En vergelijk haar niet met haar zussen, ook niet onderbewust. Wij hebben 2 jongens en die verschillen als zwart en wit.
donderdag 30 juli 2015 20:19
Ik lees helemaal niets vreemds in je eerste stuk. Gewoon geen meisjesachtig meisje. Wat meteen kan verklaren waarom ze wat minder makkelijk aansluiting vindt bij andere meisjes. Dat komt vanzelf wel als ze ouder wordt, en misschien is ze gewoon een persoon die liever een paar hele vertrouwde vrienden heeft in plaats van een hele groep.
donderdag 30 juli 2015 20:20
Is ze introvert? In dat geval haar laten zijn zoals ze is. En zeker niet steeds pushen om maar vriendjes te hebben. Ze leert daardoor dat ze afwijkend is, en dat alleen maar omdat ze er geen behoefte aan heeft en er dus niets mis met haar is. Voor het geval je haar er niet in herkent, dan heb ik niets gezegd.
donderdag 30 juli 2015 20:34
@bloemetje77: als ik een verwachtingspatroon had, zou ik daar naar handelen. Maar dat heb helemaal niet. Als ik dat zou hebben, had ik deze vraag niet gesteld.
@hoezitdit: introvert is ze zeer zeker niet. Ze is juist heel extravert, treedt graag op de voorgrond. Bijvoorbeeld, op de kleine camping waar we zaten, organiseert zij een minidisco. Sterker nog, ze zorgt ervoor dat de baas van de camping komtkijken naar haar show.
Die rustige plek in letterlijk zin is een goed idee. Vaak neem ik haar op schoot en laat ik haar hard in mijn hand knijpen oid. Maar een plek waar ze zich terug kan trekken behalve haar kamer is ook een goed idee.
Een trampoline hebben we. Een boksbal niet, heb ik weleens overwogen maar nooit aangeschaft.
juist het sporten is een uitlaatklep voor haar. Rennen, vliegen, draven.
Ze is heel krachtig en doelbewust. Heel mooi om te zien, maar soms ook wel eens lastig omdat ze berekenend kan zijn.
Juf geeft aan dat ze de meest krachtige derdejaars was afgelopen jaar, ze laat zich door niemand iets zeggen. Tja, is dat nou goed of juist niet?
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?
@hoezitdit: introvert is ze zeer zeker niet. Ze is juist heel extravert, treedt graag op de voorgrond. Bijvoorbeeld, op de kleine camping waar we zaten, organiseert zij een minidisco. Sterker nog, ze zorgt ervoor dat de baas van de camping komtkijken naar haar show.
Die rustige plek in letterlijk zin is een goed idee. Vaak neem ik haar op schoot en laat ik haar hard in mijn hand knijpen oid. Maar een plek waar ze zich terug kan trekken behalve haar kamer is ook een goed idee.
Een trampoline hebben we. Een boksbal niet, heb ik weleens overwogen maar nooit aangeschaft.
juist het sporten is een uitlaatklep voor haar. Rennen, vliegen, draven.
Ze is heel krachtig en doelbewust. Heel mooi om te zien, maar soms ook wel eens lastig omdat ze berekenend kan zijn.
Juf geeft aan dat ze de meest krachtige derdejaars was afgelopen jaar, ze laat zich door niemand iets zeggen. Tja, is dat nou goed of juist niet?
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?
donderdag 30 juli 2015 21:15
donderdag 30 juli 2015 21:38
Hulp zoeken doe je omdat jij als ouder iets wil veranderen aan haar gedrag. Of omdat je denkt dat zij zichzelf in de weg zit en dat zelf niet kan oplossen.
Zoals ik het lees heeft ze niet heel veel last van zichzelf. Soms, maar daarvoor biedt je ook handvatten om er mee om te gaan.
Zo leert ze dus dat ze zelf iets met haar gevoel kan, en kan ze zichzelf beter helpen. Dat kost wel tijd en ze is pas 7.
Ik geloof erg in je eigen weg leren vinden zoals je bent, dus ik zou niet te snel hulp inschakelen.
Of heel gericht met schoolwerk. Misschien screenen op dyscalculie of hoe het ook heet. Mocht ze zichzelf wel echt in de weg gaan zitten kun je altijd nog hulp zoeken.
Zoals ik het lees heeft ze niet heel veel last van zichzelf. Soms, maar daarvoor biedt je ook handvatten om er mee om te gaan.
Zo leert ze dus dat ze zelf iets met haar gevoel kan, en kan ze zichzelf beter helpen. Dat kost wel tijd en ze is pas 7.
Ik geloof erg in je eigen weg leren vinden zoals je bent, dus ik zou niet te snel hulp inschakelen.
Of heel gericht met schoolwerk. Misschien screenen op dyscalculie of hoe het ook heet. Mocht ze zichzelf wel echt in de weg gaan zitten kun je altijd nog hulp zoeken.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 30 juli 2015 22:07
quote:petram schreef op 30 juli 2015 @ 20:34:
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?Geen aansluiting met de kinderen uit haar klas, altijd alleen spelen op het schoolplein (dochter ontkent dit), niet goed met conflicten kunnen omgaan (lees: heel hard gaan gillen of slaan i.p.v. praten of naar een leerkracht gaan), buiten proportie reageren op teleurstellingen en, volgens haar, oneerlijke dingen. Dit zijn zo even wat dingen die ik me kan herinneren. Ik herken het thuis ook wel deels, maar het valt op school meer op, denk ik. Dochter is altijd al een wat aparte geweest: gaat altijd haar eigen weg en is niet gevoelig voor meningen van anderen (is daardoor ook slecht te motiveren, motivatie moet echt vanuit haarzelf komen). Ze leeft soms totaal in haar eigen wereld en kan daardoor instructies ook volledig missen (als je bewust even contact maakt, gaat het wel goed).
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?Geen aansluiting met de kinderen uit haar klas, altijd alleen spelen op het schoolplein (dochter ontkent dit), niet goed met conflicten kunnen omgaan (lees: heel hard gaan gillen of slaan i.p.v. praten of naar een leerkracht gaan), buiten proportie reageren op teleurstellingen en, volgens haar, oneerlijke dingen. Dit zijn zo even wat dingen die ik me kan herinneren. Ik herken het thuis ook wel deels, maar het valt op school meer op, denk ik. Dochter is altijd al een wat aparte geweest: gaat altijd haar eigen weg en is niet gevoelig voor meningen van anderen (is daardoor ook slecht te motiveren, motivatie moet echt vanuit haarzelf komen). Ze leeft soms totaal in haar eigen wereld en kan daardoor instructies ook volledig missen (als je bewust even contact maakt, gaat het wel goed).
vrijdag 31 juli 2015 07:56
Ik kan me je zorgen wel voorstellen hoor. Is het een beetje alsof ze met iets worstelt maar je weet niet wat precies? Je zou in kunnen zetten op die drukte in haar hoofd en willen gillen en dan aan haar vragen of ze daar eens met iemand over zou willen praten, om te kijken hoe ze daar beter mee om kan gaan zodat ze er minder last van heeft. Zo ja, kun je een kinderpsychologie of orthopedagoog zoeken waar ze eens mee kan praten. Niet omdat er iets 'mis' is, maar omdat dat fijn kan zijn voor haar.
Qua instructies: denk jij dat ze de intelligentie niet heeft om die te begrijpen of mist ze de aandacht?
Qua instructies: denk jij dat ze de intelligentie niet heeft om die te begrijpen of mist ze de aandacht?
Het is zoals het is
vrijdag 31 juli 2015 08:16
quote:petram schreef op 30 juli 2015 @ 20:34:
@bloemetje77: als ik een verwachtingspatroon had, zou ik daar naar handelen. Maar dat heb helemaal niet. Als ik dat zou hebben, had ik deze vraag niet gesteld.
@hoezitdit: introvert is ze zeer zeker niet. Ze is juist heel extravert, treedt graag op de voorgrond. Bijvoorbeeld, op de kleine camping waar we zaten, organiseert zij een minidisco. Sterker nog, ze zorgt ervoor dat de baas van de camping komtkijken naar haar show.
Die rustige plek in letterlijk zin is een goed idee. Vaak neem ik haar op schoot en laat ik haar hard in mijn hand knijpen oid. Maar een plek waar ze zich terug kan trekken behalve haar kamer is ook een goed idee.
Een trampoline hebben we. Een boksbal niet, heb ik weleens overwogen maar nooit aangeschaft.
juist het sporten is een uitlaatklep voor haar. Rennen, vliegen, draven.
Ze is heel krachtig en doelbewust. Heel mooi om te zien, maar soms ook wel eens lastig omdat ze berekenend kan zijn.
Juf geeft aan dat ze de meest krachtige derdejaars was afgelopen jaar, ze laat zich door niemand iets zeggen. Tja, is dat nou goed of juist niet?
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?
Dat zij zich niet alles laat zeggen,vind ik persoonlijk een pluspunt.
Volgers hebben wij genoeg,leiders te weinig.
Ik vind dat kinderen zo snel een stempel krijgen als zij iets anders zijn in hun doen en laten dan het doorsnee kind.
Ik weet nog dat in de jaren 70,het kringgesprek op maandagmorgen zijn intrede deed.
Wat had ik daar een hekel aan als 7 a 8 jarige,dat gezeik aanhoren wat iedereen het weekend had gedaan.
Ik was nu eenmaal geen prater .
Als ik thuis kwam,en ma vroeg hoe het was geweest op school dan zei ik dat weet ik niet meer
Daarom pleit ik ook voor meer mannen voor de klas,die praten minder dan juffen.
@bloemetje77: als ik een verwachtingspatroon had, zou ik daar naar handelen. Maar dat heb helemaal niet. Als ik dat zou hebben, had ik deze vraag niet gesteld.
@hoezitdit: introvert is ze zeer zeker niet. Ze is juist heel extravert, treedt graag op de voorgrond. Bijvoorbeeld, op de kleine camping waar we zaten, organiseert zij een minidisco. Sterker nog, ze zorgt ervoor dat de baas van de camping komtkijken naar haar show.
Die rustige plek in letterlijk zin is een goed idee. Vaak neem ik haar op schoot en laat ik haar hard in mijn hand knijpen oid. Maar een plek waar ze zich terug kan trekken behalve haar kamer is ook een goed idee.
Een trampoline hebben we. Een boksbal niet, heb ik weleens overwogen maar nooit aangeschaft.
juist het sporten is een uitlaatklep voor haar. Rennen, vliegen, draven.
Ze is heel krachtig en doelbewust. Heel mooi om te zien, maar soms ook wel eens lastig omdat ze berekenend kan zijn.
Juf geeft aan dat ze de meest krachtige derdejaars was afgelopen jaar, ze laat zich door niemand iets zeggen. Tja, is dat nou goed of juist niet?
@anky, wat zijn de sociale tekortkomingen volgens de school?
Dat zij zich niet alles laat zeggen,vind ik persoonlijk een pluspunt.
Volgers hebben wij genoeg,leiders te weinig.
Ik vind dat kinderen zo snel een stempel krijgen als zij iets anders zijn in hun doen en laten dan het doorsnee kind.
Ik weet nog dat in de jaren 70,het kringgesprek op maandagmorgen zijn intrede deed.
Wat had ik daar een hekel aan als 7 a 8 jarige,dat gezeik aanhoren wat iedereen het weekend had gedaan.
Ik was nu eenmaal geen prater .
Als ik thuis kwam,en ma vroeg hoe het was geweest op school dan zei ik dat weet ik niet meer
Daarom pleit ik ook voor meer mannen voor de klas,die praten minder dan juffen.
zaterdag 1 augustus 2015 09:09
Tegenwoordig moet alles meteen gelabeld worden. Als je niet minimaal 5 vriendjes hebt ben je niet sociaal, als je niet heel goed kunt rekenen heb je dyscalculie, als je niet geconcentreerd bent hebt je add (hoezo eigenlijk misschien vind je het wel ontzettend saai) en ga zo maar door.
Ze is 7 en moet nog eea leren. Druk in haar hoofd kan betekenen dat ze het ook te druk heeft maar misschien denkt ze ook gewoon veel na.
Ik vind het lastig. Ik zou proberen in te schatten of en hoeveel last ze er zelf van heeft. Heeft ze dat dan misschien iets ondernemen mbt hulp, maar niet te snel.
Ze is 7 en moet nog eea leren. Druk in haar hoofd kan betekenen dat ze het ook te druk heeft maar misschien denkt ze ook gewoon veel na.
Ik vind het lastig. Ik zou proberen in te schatten of en hoeveel last ze er zelf van heeft. Heeft ze dat dan misschien iets ondernemen mbt hulp, maar niet te snel.
