Psyche
alle pijlers
Ontevreden met behandelaar
donderdag 30 juli 2015 16:52
Hoi dames, ik heb het gevoel dat ik nogal veel topics aan maak maar ik moet dit nu toch even van mij afschrijven. Misschien is er onder iemand herkenning (: En wellicht kan ik dit topic blijven gebruiken wanneer ik mij rot voel.
Ik zit de laatste dagen weer helemaal met mijzelf in de knoop. Ik loop al langere tijd bij de psycholoog voor een paniekstoornis. Over het algemeen ging het goed, maar ik had vaak nog een beetje hulp nodig. Echter na een reis begin dit jaar ben ik compleet ingestort. Ik weet niet goed waarom, maar ik kreeg plotseling een hele andere vorm van angst. Was ik eerder nog bang dat ik zomaar een hartaanval of iets anders heftigs zou krijgen, werd ik nu opeens heel erg bang dat ik mijzelf iets aan zou doen. De eerste weken durfde ik niet bij een trein in de buurt te komen of auto te rijden en wilde ik mijzelf het liefst veilig in mijn kamer opsluiten. Overal zag ik gevaar en was ik bang dat ik het niet kon weerstaan. Mijn toen huidige psycholoog wist het ook niet goed en besloot mij door te verwijzen naar psyQ.
Er waren een aantal weken wachttijd en in de wachttijd ging het eigenlijk alweer een stukje beter. Toen ik bij psyQ kwam was eigenlijk al niet meer goed duidelijk hoe erg het een paar weken daarvoor was. Echter heb ik het idee dat de gesprekken het eerder slechter dan beter maken. Ten eerste had mijn behandelaar een diagnose gesteld waar ik mij totaal niet in kon vinden. Vervolgens trok hij continu conclusies die naar mijn idee nergens op sloegen en ik had ook niet het idee dat hij een plan had om mij te helpen. Hij beloofde her en der wat, maar hier komt niets van terecht. Hier kan ik erg slecht tegen en na een paar keer was ik zo over de rooide dat ik al zocht naar een nieuwe behandelaar. Op de site van psyQ stond echter dat je het eerst met je behandelaar moet bespreken. Dat heb ik toen gedaan en hij leek het te begrijpen. Vervolgens heb ik hem een maand niet gezien door vakanties, en het ging eigenlijk wel prima. Natuurlijk had ik soms dagen dat ik niet goed in mijn vel zat, maar daar kon ik mee om gaan.
Afgelopen dinsdag heb ik hem voor het eerst weer gezien na de vakantie. Ik zag er eigenlijk al wat tegen op omdat ik er weer bij stil moest staan dat het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat op het moment. Maar wanneer ik daar ben heb ik het idee dat ik tegen een muur praat. Alsof hij helemaal geen plan heeft en dit maakt mij een beetje wanhopig over de toekomst. Ik vind het erg moeilijk om helder te blijven denken na zo'n gesprek en voel mij weer helemaal down. Vandaag had ik plotseling weer van die nare gedachtes en ik wist even niet wat ik met mijzelf aan moest. Ik heb sowieso weinig energie de laatste dagen.
Ik weet het dus gewoon niet meer. Zal ik toch stappen ondernemen om een andere behandelaar te zoeken? Of is het logisch dat ik mij nog steeds zo klote voel omdat ik niet voor niks bij de psycholoog zit? Ik heb het idee dat ik mij toch iets beter zou moeten voelen na zo'n gesprek in plaats van 10 keer slechter.
Misschien ook handig om te weten dat ik op dit moment een tussenjaar heb en mij vrij waardeloos voel. In september begin ik weer aan een opleiding. Er is veel voorgevallen de afgelopen jaren dus op zich is het niet "gek" dat ik mij zo rot voel. Toch heb ik wel het idee dat het gek is en heb ik heel erg zoiets van: jeetje Monochra doe toch niet zo debiel! Ik heb wel plannen om mijn leven aan te pakken en waardoor ik mijzelf eventueel beter ga voelen maar op dit moment lijkt alles zo nutteloos. Wanneer ik bezig ben heb ik dit gevoel niet, maar nu zit ik een week alleen thuis en nemen de negatieve gedachtes het weer over. Ik word hier zo verdrietig van!
Bedankt als je alles gelezen hebt.
Ik zit de laatste dagen weer helemaal met mijzelf in de knoop. Ik loop al langere tijd bij de psycholoog voor een paniekstoornis. Over het algemeen ging het goed, maar ik had vaak nog een beetje hulp nodig. Echter na een reis begin dit jaar ben ik compleet ingestort. Ik weet niet goed waarom, maar ik kreeg plotseling een hele andere vorm van angst. Was ik eerder nog bang dat ik zomaar een hartaanval of iets anders heftigs zou krijgen, werd ik nu opeens heel erg bang dat ik mijzelf iets aan zou doen. De eerste weken durfde ik niet bij een trein in de buurt te komen of auto te rijden en wilde ik mijzelf het liefst veilig in mijn kamer opsluiten. Overal zag ik gevaar en was ik bang dat ik het niet kon weerstaan. Mijn toen huidige psycholoog wist het ook niet goed en besloot mij door te verwijzen naar psyQ.
Er waren een aantal weken wachttijd en in de wachttijd ging het eigenlijk alweer een stukje beter. Toen ik bij psyQ kwam was eigenlijk al niet meer goed duidelijk hoe erg het een paar weken daarvoor was. Echter heb ik het idee dat de gesprekken het eerder slechter dan beter maken. Ten eerste had mijn behandelaar een diagnose gesteld waar ik mij totaal niet in kon vinden. Vervolgens trok hij continu conclusies die naar mijn idee nergens op sloegen en ik had ook niet het idee dat hij een plan had om mij te helpen. Hij beloofde her en der wat, maar hier komt niets van terecht. Hier kan ik erg slecht tegen en na een paar keer was ik zo over de rooide dat ik al zocht naar een nieuwe behandelaar. Op de site van psyQ stond echter dat je het eerst met je behandelaar moet bespreken. Dat heb ik toen gedaan en hij leek het te begrijpen. Vervolgens heb ik hem een maand niet gezien door vakanties, en het ging eigenlijk wel prima. Natuurlijk had ik soms dagen dat ik niet goed in mijn vel zat, maar daar kon ik mee om gaan.
Afgelopen dinsdag heb ik hem voor het eerst weer gezien na de vakantie. Ik zag er eigenlijk al wat tegen op omdat ik er weer bij stil moest staan dat het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat op het moment. Maar wanneer ik daar ben heb ik het idee dat ik tegen een muur praat. Alsof hij helemaal geen plan heeft en dit maakt mij een beetje wanhopig over de toekomst. Ik vind het erg moeilijk om helder te blijven denken na zo'n gesprek en voel mij weer helemaal down. Vandaag had ik plotseling weer van die nare gedachtes en ik wist even niet wat ik met mijzelf aan moest. Ik heb sowieso weinig energie de laatste dagen.
Ik weet het dus gewoon niet meer. Zal ik toch stappen ondernemen om een andere behandelaar te zoeken? Of is het logisch dat ik mij nog steeds zo klote voel omdat ik niet voor niks bij de psycholoog zit? Ik heb het idee dat ik mij toch iets beter zou moeten voelen na zo'n gesprek in plaats van 10 keer slechter.
Misschien ook handig om te weten dat ik op dit moment een tussenjaar heb en mij vrij waardeloos voel. In september begin ik weer aan een opleiding. Er is veel voorgevallen de afgelopen jaren dus op zich is het niet "gek" dat ik mij zo rot voel. Toch heb ik wel het idee dat het gek is en heb ik heel erg zoiets van: jeetje Monochra doe toch niet zo debiel! Ik heb wel plannen om mijn leven aan te pakken en waardoor ik mijzelf eventueel beter ga voelen maar op dit moment lijkt alles zo nutteloos. Wanneer ik bezig ben heb ik dit gevoel niet, maar nu zit ik een week alleen thuis en nemen de negatieve gedachtes het weer over. Ik word hier zo verdrietig van!
Bedankt als je alles gelezen hebt.
donderdag 30 juli 2015 17:15
Wat naar dat jij je zo voelt!
Als jij je niet op je gemak voelt bij je huidige behandelaar dan moet je zeker op zoek gaan naar een ander. Als jij dit hebt besproken en er wordt naar jouw idee niets mee gedaan dan hebben de sessies weinig nut.
Helaas hebben wel veel psychologen een wachtlijst, misschien kun je in de tussentijd nog even terug naar je oude psycholoog? Dat je in ieder geval een plek hebt om even te praten. Je kunt het ook bespreken met je huisarts, die kan je helpen met bemiddelen. Of doorverwijzen naar eventueel een psychiater.
Goed dat je in september weer gaat beginnen met een studie, maar ik denk dat je er meer van gaat genieten als je wat beter op je gemak bent. En je bent nu echt niet nutteloos hoor! Maar probeer wel iets te ondernemen om dat rotgevoel "van je af te schudden". Je kunt bijvoorbeeld naar buiten gaan, boodschappen doen, uitgebreid koken, misschien een hobby zoeken dat je thuis lekker aan de slag kunt om jezelf een beetje af te leiden.
Als jij je niet op je gemak voelt bij je huidige behandelaar dan moet je zeker op zoek gaan naar een ander. Als jij dit hebt besproken en er wordt naar jouw idee niets mee gedaan dan hebben de sessies weinig nut.
Helaas hebben wel veel psychologen een wachtlijst, misschien kun je in de tussentijd nog even terug naar je oude psycholoog? Dat je in ieder geval een plek hebt om even te praten. Je kunt het ook bespreken met je huisarts, die kan je helpen met bemiddelen. Of doorverwijzen naar eventueel een psychiater.
Goed dat je in september weer gaat beginnen met een studie, maar ik denk dat je er meer van gaat genieten als je wat beter op je gemak bent. En je bent nu echt niet nutteloos hoor! Maar probeer wel iets te ondernemen om dat rotgevoel "van je af te schudden". Je kunt bijvoorbeeld naar buiten gaan, boodschappen doen, uitgebreid koken, misschien een hobby zoeken dat je thuis lekker aan de slag kunt om jezelf een beetje af te leiden.
donderdag 30 juli 2015 17:26
@KiaOraHoi (haha wat leuk jouw naam, Nieuw Zeeland <3): Ik kom sowieso het huis wel uit hoor! Ik heb een hond waarmee ik zeker 2 keer per dag loop (de andere 2 keer doet mijn vader want ik woon op het momenteel weer thuis). Ik kook ook regelmatig en ben nu bezig mijn kamer opnieuw in te richten wat ik heel leuk vind om te doen. Ik denk ook niet echt dat ik depressief ben maar soms heb ik wel dagen dat ik het niet van me af kan schudden. Tijdelijk terug naar mijn oude psycholoog gaat niet lukken. Het is in de wet zo geregeld dat je maar bij 1 psych tegelijk ingeschreven mag staan ivm verzekeringen enzo, dus als je 5 maanden moet wachten heb je gewoon dikke vette pech. Snap ook echt niet waarom dat zo waardeloos geregeld is.
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
donderdag 30 juli 2015 17:38
quote:Monochra schreef op 30 juli 2015 @ 17:26:
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
Misschien toch maar proberen dan.
Al was het alleen maar om je te helpen wat stabieler te worden in je emoties.
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
Misschien toch maar proberen dan.
Al was het alleen maar om je te helpen wat stabieler te worden in je emoties.
donderdag 30 juli 2015 17:39
quote:Monochra schreef op 30 juli 2015 @ 17:26:
@KiaOraHoi (haha wat leuk jouw naam, Nieuw Zeeland <3): Ik kom sowieso het huis wel uit hoor! Ik heb een hond waarmee ik zeker 2 keer per dag loop (de andere 2 keer doet mijn vader want ik woon op het momenteel weer thuis). Ik kook ook regelmatig en ben nu bezig mijn kamer opnieuw in te richten wat ik heel leuk vind om te doen. Ik denk ook niet echt dat ik depressief ben maar soms heb ik wel dagen dat ik het niet van me af kan schudden. Tijdelijk terug naar mijn oude psycholoog gaat niet lukken. Het is in de wet zo geregeld dat je maar bij 1 psych tegelijk ingeschreven mag staan ivm verzekeringen enzo, dus als je 5 maanden moet wachten heb je gewoon dikke vette pech. Snap ook echt niet waarom dat zo waardeloos geregeld is.
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
Je bent de eerste die het opmerkt .
Ik bedoelde niet dat je depressief ben hoor, maar meer om jezelf af te leiden van die nare gedachten. Want die beïnvloeden natuurlijk je gemoedstoestand. Als je naast de angst die je voelt ook nog eens jezelf in je gedachten helemaal afbrandt ben je daar natuurlijk niet mee geholpen. Het ene is al erg genoeg zonder het andere. Goed dat je lekker naar buiten kunt met de hond en wat fijn dat je bij je ouders kan wonen. Daar is niets mis mee, en juist wel prettig want dan wordt er ook goed voor je gezorgd (daar ga ik iig vanuit).
Je kunt wel je behandelcontract met je huidige psycholoog beëindigen. En dan terug naar die andere. Dat vormt geen probleem voor de verzekeraar.
Maar bespreek het vooral met je huisarts, die kan ook iets voor je betekenen. En indien nodig ook medicatie voorschrijven. Maar ik begrijp dat je daar niet aan toe bent.
@KiaOraHoi (haha wat leuk jouw naam, Nieuw Zeeland <3): Ik kom sowieso het huis wel uit hoor! Ik heb een hond waarmee ik zeker 2 keer per dag loop (de andere 2 keer doet mijn vader want ik woon op het momenteel weer thuis). Ik kook ook regelmatig en ben nu bezig mijn kamer opnieuw in te richten wat ik heel leuk vind om te doen. Ik denk ook niet echt dat ik depressief ben maar soms heb ik wel dagen dat ik het niet van me af kan schudden. Tijdelijk terug naar mijn oude psycholoog gaat niet lukken. Het is in de wet zo geregeld dat je maar bij 1 psych tegelijk ingeschreven mag staan ivm verzekeringen enzo, dus als je 5 maanden moet wachten heb je gewoon dikke vette pech. Snap ook echt niet waarom dat zo waardeloos geregeld is.
@dubbeltje4: Nee op het moment niet. Dat is wel waarom mijn oude psycholoog mij doorstuurde maar de nieuwe psych vond het niet nodig. En 6 van de 7 dagen in de week vind ik het ook niet nodig, maar wanneer ik bijna huilend in de auto zit dan lijkt het me opeens wel een goed idee. Maar ik ben nogal anti-medicatie en heb daarnaast ook nog een angst voor bijwerkingen dus dat schiet allemaal niet zo op.
Je bent de eerste die het opmerkt .
Ik bedoelde niet dat je depressief ben hoor, maar meer om jezelf af te leiden van die nare gedachten. Want die beïnvloeden natuurlijk je gemoedstoestand. Als je naast de angst die je voelt ook nog eens jezelf in je gedachten helemaal afbrandt ben je daar natuurlijk niet mee geholpen. Het ene is al erg genoeg zonder het andere. Goed dat je lekker naar buiten kunt met de hond en wat fijn dat je bij je ouders kan wonen. Daar is niets mis mee, en juist wel prettig want dan wordt er ook goed voor je gezorgd (daar ga ik iig vanuit).
Je kunt wel je behandelcontract met je huidige psycholoog beëindigen. En dan terug naar die andere. Dat vormt geen probleem voor de verzekeraar.
Maar bespreek het vooral met je huisarts, die kan ook iets voor je betekenen. En indien nodig ook medicatie voorschrijven. Maar ik begrijp dat je daar niet aan toe bent.
donderdag 30 juli 2015 18:15
@KiaOraHoi: Ik ben begin dit jaar naar NZ geweest, dus ik mis de Kiwi's wel een beetje haha. Zo'n heerlijke lifestyle daar. Misschien is de huisarts inderdaad ook wel een idee, maar ik kom daar de laatste tijd al zo vaak dat ik er niet meer heen durf voor ieder wissewasje. Ik heb in ieder geval psyQ gemaild om te vragen wat de mogelijkheden zijn, dus dat wacht ik eerst even af. Ze zouden binnen 24 uur moeten reageren. Ik wil overigens ook niet terug naar mijn vorige psycholoog omdat ik daar een beetje vast liep in de behandeling. Ik ben toe aan een nieuwe tactiek die mij blijvend kan helpen zodat ik niet steeds terug hoef te vallen op hulp van buitenaf.
@dubbeltje4: Ja, dat stabieler worden in mijn emoties is zeker nodig. En een aantal maanden geleden zou ik zo aan de medicatie zijn gegaan. Toch vraag ik me nu af of het wel echt nodig is. Is het die 'troep' in mijn lichaam waard wanneer ik mij het grootste gedeelte van de tijd wel oké voel zonder?
@Angelaatje1970: Ja er zijn wel bepaalde triggers. Teveel googlen bijvoorbeeld. Ik zat vandaag veel op het forum te lezen naar 'lotgenoten' maar meestal is dat juist niet goed voor me omdat ik me er dan zo bewust van word. Het beste kan ik er gewoon niet mee bezig zijn, maar ik wil het ook niet wegstoppen waardoor ik het probleem nog niet oplos. Verder triggers zou ik nog even niet weten.
@dubbeltje4: Ja, dat stabieler worden in mijn emoties is zeker nodig. En een aantal maanden geleden zou ik zo aan de medicatie zijn gegaan. Toch vraag ik me nu af of het wel echt nodig is. Is het die 'troep' in mijn lichaam waard wanneer ik mij het grootste gedeelte van de tijd wel oké voel zonder?
@Angelaatje1970: Ja er zijn wel bepaalde triggers. Teveel googlen bijvoorbeeld. Ik zat vandaag veel op het forum te lezen naar 'lotgenoten' maar meestal is dat juist niet goed voor me omdat ik me er dan zo bewust van word. Het beste kan ik er gewoon niet mee bezig zijn, maar ik wil het ook niet wegstoppen waardoor ik het probleem nog niet oplos. Verder triggers zou ik nog even niet weten.
donderdag 30 juli 2015 18:16
Ik denk dat het echt al wat beter met je zal gaan als je straks in september weer een "doel" hebt, je opleiding.
Zelf herken ik wat je schrijft uit een werkloze periode, en toen ik een baan had gevonden en me weer wat nuttiger voelde ging het snel met sprongen vooruit. Kan je misschien wat voorwerk al doen voor je opleiding? Of een aanvullende cursus van een maand? Bijvoorbeeld engels als je opleiding in het engels is? Noem maar wat hoor, misschien dat je je daardoor al wat beter voelt.
Begrijp wel dat de echte angsten inmiddels wel voorbij zijn dan? Die angst om een hartaanval te krijgen?
Je hebt besproken met je behandelaar dat je je niet kan vinden in zijn manier van werken. Bel gewoon de receptie voor je volgende afspraak en geef aan dat je een afspraak met een ander wil. Of werkt dat daar zo niet?
Sterkte in ieder geval!
Zelf herken ik wat je schrijft uit een werkloze periode, en toen ik een baan had gevonden en me weer wat nuttiger voelde ging het snel met sprongen vooruit. Kan je misschien wat voorwerk al doen voor je opleiding? Of een aanvullende cursus van een maand? Bijvoorbeeld engels als je opleiding in het engels is? Noem maar wat hoor, misschien dat je je daardoor al wat beter voelt.
Begrijp wel dat de echte angsten inmiddels wel voorbij zijn dan? Die angst om een hartaanval te krijgen?
Je hebt besproken met je behandelaar dat je je niet kan vinden in zijn manier van werken. Bel gewoon de receptie voor je volgende afspraak en geef aan dat je een afspraak met een ander wil. Of werkt dat daar zo niet?
Sterkte in ieder geval!
donderdag 30 juli 2015 18:23
@ponny: Ja ik denk ook zeker dat het deels te maken heeft met het niet naar school gaan. Wanneer ik een week werk gaat het al een stuk beter maar mijn werk is erg onregelmatig. Ik ga binnenkort gelukkig een paar daagjes weg en daarna heb ik weer wat meer werk. Het valt nu alleen even 3 weken stil waardoor ik weer erg veel (alleen) thuis zit en dat doet me niet echt goed. Mijn echte angsten zijn over het algemeen wel voorbij. Ik heb soms nog wel paniekaanvallen maar herken die snel en krijg ze weer onder controle. Die belemmeren mij op zich niet meer in mijn leven gelukkig. Ben er wel wat hypochondrisch door geworden maar daar werk ik nu aan dat dat niet doorschiet.
Hoe lang heb jij eigenlijk werkeloos thuis gezeten en hoe lang duurde het voordat je weer goed in je vel zat? Op dit moment voelt zelfs het naar school gaan niet als een nuttig doel, hoewel ik wel ontzettend blij was toen ik ingeschreven stond en zelf mijn omgeving had die dag zoiets van "wat ben jij vrolijk!". Dat is nu alleen weer een beetje bekoelt.
Hoe lang heb jij eigenlijk werkeloos thuis gezeten en hoe lang duurde het voordat je weer goed in je vel zat? Op dit moment voelt zelfs het naar school gaan niet als een nuttig doel, hoewel ik wel ontzettend blij was toen ik ingeschreven stond en zelf mijn omgeving had die dag zoiets van "wat ben jij vrolijk!". Dat is nu alleen weer een beetje bekoelt.
donderdag 30 juli 2015 18:31
quote:Monochra schreef op 30 juli 2015 @ 18:15:
@dubbeltje4: Ja, dat stabieler worden in mijn emoties is zeker nodig. En een aantal maanden geleden zou ik zo aan de medicatie zijn gegaan. Toch vraag ik me nu af of het wel echt nodig is. Is het die 'troep' in mijn lichaam waard wanneer ik mij het grootste gedeelte van de tijd wel oké voel zonder?
Dat kan ik niet voor je uit maken natuurlijk.
Alleen begrijp ik over het algemeen de aversie tegen medicatie bij psychisch niet welbevinden nooit zo goed.
Bij pijn wordt er toch ook niet geaarzeld een pijnstiller te nemen?
@dubbeltje4: Ja, dat stabieler worden in mijn emoties is zeker nodig. En een aantal maanden geleden zou ik zo aan de medicatie zijn gegaan. Toch vraag ik me nu af of het wel echt nodig is. Is het die 'troep' in mijn lichaam waard wanneer ik mij het grootste gedeelte van de tijd wel oké voel zonder?
Dat kan ik niet voor je uit maken natuurlijk.
Alleen begrijp ik over het algemeen de aversie tegen medicatie bij psychisch niet welbevinden nooit zo goed.
Bij pijn wordt er toch ook niet geaarzeld een pijnstiller te nemen?
donderdag 30 juli 2015 19:10
Ik herken het. Ik heb erg veel gehad aan de praktijkondersteuner via de huisarts. Daar heb ik toen een paar goede gespreken gekregen. Heel praktische tips en een spiegel. Topvrouw vond ik.
Toen ging ik naar een psychiatrische instelling voor gesprekken. En dat beviel niet. Waren heel aardig maar te aardig.
Heb het toen beindigt en weer naar de praktijkondersteuner gegaan.
Toen ging ik naar een psychiatrische instelling voor gesprekken. En dat beviel niet. Waren heel aardig maar te aardig.
Heb het toen beindigt en weer naar de praktijkondersteuner gegaan.
donderdag 30 juli 2015 19:11
Ik vond het heel vervelend dat er een wachtlijst is/was. Je bent dan in een dal en dan heb je het gevoel als je daar zit het is niet zo erg.
Dat is een stukje ontkenning van. Omdat ik dan het gevoel heb dat het nog overzichtenlijk is voor mij.
To succes. Regelmaat doet wonderen. Ik fiets nu graag of loop met de Ipod. En ik kom rustiger thuis.
Dat is een stukje ontkenning van. Omdat ik dan het gevoel heb dat het nog overzichtenlijk is voor mij.
To succes. Regelmaat doet wonderen. Ik fiets nu graag of loop met de Ipod. En ik kom rustiger thuis.
donderdag 30 juli 2015 19:59
quote:Monochra schreef op 30 juli 2015 @ 18:15:
@KiaOraHoi: Ik ben begin dit jaar naar NZ geweest, dus ik mis de Kiwi's wel een beetje haha. Zo'n heerlijke lifestyle daar. Misschien is de huisarts inderdaad ook wel een idee, maar ik kom daar de laatste tijd al zo vaak dat ik er niet meer heen durf voor ieder wissewasje. Ik heb in ieder geval psyQ gemaild om te vragen wat de mogelijkheden zijn, dus dat wacht ik eerst even af. Ze zouden binnen 24 uur moeten reageren. Ik wil overigens ook niet terug naar mijn vorige psycholoog omdat ik daar een beetje vast liep in de behandeling. Ik ben toe aan een nieuwe tactiek die mij blijvend kan helpen zodat ik niet steeds terug hoef te vallen op hulp van buitenaf.
Je huisarts is er om je te helpen, dus die vindt het echt niet vervelend om dat dus te doen. Het is geen wissewasje waar je voor komt! Je hebt een hele duidelijke hulpvraag.
Ik snap dat je niet terug wilt hoor maar als je maanden moet wachten is af en toe een gesprek wel prettig maar daar kan je huisarts ook enigszins in voorzien. Maar ik hoop vooral dat psyQ je snel antwoordt kunnen geven en iets voor je kunnen regelen.
@KiaOraHoi: Ik ben begin dit jaar naar NZ geweest, dus ik mis de Kiwi's wel een beetje haha. Zo'n heerlijke lifestyle daar. Misschien is de huisarts inderdaad ook wel een idee, maar ik kom daar de laatste tijd al zo vaak dat ik er niet meer heen durf voor ieder wissewasje. Ik heb in ieder geval psyQ gemaild om te vragen wat de mogelijkheden zijn, dus dat wacht ik eerst even af. Ze zouden binnen 24 uur moeten reageren. Ik wil overigens ook niet terug naar mijn vorige psycholoog omdat ik daar een beetje vast liep in de behandeling. Ik ben toe aan een nieuwe tactiek die mij blijvend kan helpen zodat ik niet steeds terug hoef te vallen op hulp van buitenaf.
Je huisarts is er om je te helpen, dus die vindt het echt niet vervelend om dat dus te doen. Het is geen wissewasje waar je voor komt! Je hebt een hele duidelijke hulpvraag.
Ik snap dat je niet terug wilt hoor maar als je maanden moet wachten is af en toe een gesprek wel prettig maar daar kan je huisarts ook enigszins in voorzien. Maar ik hoop vooral dat psyQ je snel antwoordt kunnen geven en iets voor je kunnen regelen.
donderdag 30 juli 2015 20:10
quote:dubbeltje4 schreef op 30 juli 2015 @ 18:31:
[...]
Dat kan ik niet voor je uit maken natuurlijk.
Alleen begrijp ik over het algemeen de aversie tegen medicatie bij psychisch niet welbevinden nooit zo goed.
Bij pijn wordt er toch ook niet geaarzeld een pijnstiller te nemen?
Er zijn genoeg mensen die ook geen pijnstillers willen nemen of daar over twijfelen. Ik zelf hou ook niet van pillen nemen en baal dan ook als ik een pijnstiller moet innemen. En daarbij is het niet vergelijkbaar want over het algemeen zijn pijnstillers redelijk goed af te stellen op de pijn klacht. Bij psychofarmaca is het toch een stuk ingewikkelder. En de bijwerkingen zijn ook iets om mee te nemen in je overweging. Ik begrijp dat goed, want een Paracetamolletje geeft meestal minder bijwerkingen. En daarnaast als iemand het niet wil, wordt het ook al schrijf je het voor toch niet ingenomen. Hoe goed het ook kan werken.
Dit wil niet zeggen dat ik tegen medicatie ben, want in vele gevallen heeft het een positief effect. Als dat niet zo zou zijn schreef ik het ook niet voor.
[...]
Dat kan ik niet voor je uit maken natuurlijk.
Alleen begrijp ik over het algemeen de aversie tegen medicatie bij psychisch niet welbevinden nooit zo goed.
Bij pijn wordt er toch ook niet geaarzeld een pijnstiller te nemen?
Er zijn genoeg mensen die ook geen pijnstillers willen nemen of daar over twijfelen. Ik zelf hou ook niet van pillen nemen en baal dan ook als ik een pijnstiller moet innemen. En daarbij is het niet vergelijkbaar want over het algemeen zijn pijnstillers redelijk goed af te stellen op de pijn klacht. Bij psychofarmaca is het toch een stuk ingewikkelder. En de bijwerkingen zijn ook iets om mee te nemen in je overweging. Ik begrijp dat goed, want een Paracetamolletje geeft meestal minder bijwerkingen. En daarnaast als iemand het niet wil, wordt het ook al schrijf je het voor toch niet ingenomen. Hoe goed het ook kan werken.
Dit wil niet zeggen dat ik tegen medicatie ben, want in vele gevallen heeft het een positief effect. Als dat niet zo zou zijn schreef ik het ook niet voor.
donderdag 30 juli 2015 21:59
@dubbeltje4: Nee ik snap je wel, ik ben alleen op ieder vlak heel terughoudend met pillen. Ook met een paracetamol, of wat voor pilletje dan ook. Ik neem het pas als ik het echt niet meer trek. En daarom stond ik er eerst voor wel aan de medicatie te beginnen maar nu gaat het alweer beter dus is de stap weer veel groter. Maar mocht het mij nou ook echt in de weg gaan staan met mijn leerwerk volgend schooljaar dan wil ik er zeker mee beginnen.
@Rose210: O, dat is goed om te horen! Ik hoop dat het bij mij ook zo makkelijk gaat.
@Mara2: Goed om te horen lezen dat het met jou nu een stukje beter gaat! Je hebt wel gelijk, dat wanneer je er eenmaal bent het een soort ontkenning is, je hebt dan immers iets om op terug te vallen en dan lijkt het opeens minder nodig. Ik kijk ook ergens wel weer uit naar wat meer regelmaat. Ik let de laatste tijd wel goed op mijn slaappatroon maar verder zijn mijn dagen super onregelmatig. Ik moet een beetje kijken wat ik per dag ga doen maar daardoor raak ik een beetje overspoeld met opties en doe ik uiteindelijk niets meer.
@KiaOraHoi: Ja mocht ik inderdaad weer lang moeten wachten op een nieuwe behandelaar dan zal ik zeker langs mijn huisarts gaan. Gelukkig heb ik ook wel een goede steun aan mijn vader. Aankomende week moet ik weer naar psyQ dus ik wacht sowieso het bericht via de mail af en anders kaart ik het bij mijn behandelaar zelf aan. Bedankt voor je behulpzame reacties!
@Rose210: O, dat is goed om te horen! Ik hoop dat het bij mij ook zo makkelijk gaat.
@Mara2: Goed om te horen lezen dat het met jou nu een stukje beter gaat! Je hebt wel gelijk, dat wanneer je er eenmaal bent het een soort ontkenning is, je hebt dan immers iets om op terug te vallen en dan lijkt het opeens minder nodig. Ik kijk ook ergens wel weer uit naar wat meer regelmaat. Ik let de laatste tijd wel goed op mijn slaappatroon maar verder zijn mijn dagen super onregelmatig. Ik moet een beetje kijken wat ik per dag ga doen maar daardoor raak ik een beetje overspoeld met opties en doe ik uiteindelijk niets meer.
@KiaOraHoi: Ja mocht ik inderdaad weer lang moeten wachten op een nieuwe behandelaar dan zal ik zeker langs mijn huisarts gaan. Gelukkig heb ik ook wel een goede steun aan mijn vader. Aankomende week moet ik weer naar psyQ dus ik wacht sowieso het bericht via de mail af en anders kaart ik het bij mijn behandelaar zelf aan. Bedankt voor je behulpzame reacties!
maandag 3 augustus 2015 14:39
Geen idee of iemand dit nog gaat lezen, maar ik ben vandaag weer langs geweest en heb het verteld. Hij vond het wat vreemd en probeerde uit te leggen dat de kans bestaat dat het bij de volgende behandelaar net zo gaat omdat dit nou eenmaal de manier van behandelen is. Heel verhaal er omheen. En wat hij vertelde zat ook wel waarheid in, maar dat veranderd niks aan het feit dat ik het idee heb dat hij mij niet als persoon ziet maar als een "ding" en dat ik tegen een muur praat. Zijn persoonlijkheid botst gewoon met de mijne. Afijn, ik moest er nog een weekje over nadenken maar ik geloof nier dat ik dit gevoel echt kan veranderen.
maandag 3 augustus 2015 14:45
Dat het bij een nieuwe therapeut hetzelfde zal zijn is de grootste onzin ooit! Hij wil je natuurlijk als cliënt niet kwijt maar goed als het voor jou niet werkt dan houdt het op. Ook al zegt hij misschien nu iets waarvan je denkt ja daar heb je gelijk in maakt nog niet dat jij je ineens prettig gaat voelen en de therapie met hem gaat werken.
De keuze voor een nieuwe therapeut had jij toch al gemaakt?
De keuze voor een nieuwe therapeut had jij toch al gemaakt?
maandag 3 augustus 2015 14:58
Ja eigenlijk wel ja, en dan begin ik weer lichtelijk te twijfelen door alle argumenten die hij opsomt, maar zodra ik de kamer uit liep stond ik nog steeds achter mijn besluit en nu nog. Zelfs tijdens het gesprek had ik zoiets van: ugh hou alsjeblieft op. Maar voor mezelf opkomen is iets waar ik nog hard aan werk, dus hoewel het nu nog een week duurt denk ik wel dat ik een goede stap heb gezet.
Bedankt voor je reactie nog trouwens!
Bedankt voor je reactie nog trouwens!
maandag 3 augustus 2015 17:03
Het is niet per se waar dat dat onzin is wat hij zegt, het kan ook zijn dat hij (bij jou onbewust) juist een gevoelige plek raakt en dat je weerstand daaruit voortkomt. Dat kan een lastig onderscheid zijn. Het kan ook dat het wel onzin is, maar het is niet altijd zo voor de hand liggend als het lijkt. Wat wel zo is, is dat je het gevoel moet hebben dat je dezelfde kant op gaat, je moet je in ieder geval gehoord voelen en dat voel je je duidelijk niet. Ik vind het ook opvallend dat hij het 'vreemd' vond (gebruikte hij letterlijk dat woord, of heb je zijn reactie zo geinterpreteerd?) je mag altijd aangeven hoe je je voelt over iets en ik vind dat het dan zaak is om met de behandelaar te onderzoeken waar dat gevoel vandaan komt, of het nou 'vreemd' is of niet.....wat is nou 'vreemd'? Je voelt je zoals je je voelt en je moet uitzoeken wat die gevoelens drijft, daarvoor zit je juist in therapie.
Het is sowieso een goede stap dat je het besproken hebt! En het is goed om te kijken of dit verandering zal brengen of niet. Zo niet, dan verder gaan.
Het is sowieso een goede stap dat je het besproken hebt! En het is goed om te kijken of dit verandering zal brengen of niet. Zo niet, dan verder gaan.
