Thuis
alle pijlers
Wat was jou eerste huisje?
zondag 2 augustus 2015 00:04
Heb iemand op facebook, 28 jaar, woont nog thuis. Zij en haar vriend hypotheek op 2 inkomens en hoppa huis laten bouwen. En echt gigantisch en luxe!
Vraag mij geregeld af: Mis je niet wat levenservaring als je niet op kamers of flatje hebt gewoond?
Mijn eerste flatje was echt niet veel. Maar o war heb ik er een levens ervaring opgedaan.
Vrijwel alles was 2de hands, meeste had ik zelfs gekregen. De muren waarvan de verf nog netjes was verfde ik niet. Bespaarde geld, het was duur zat dat verhuizen.
De meubels vloekte bij elkaar. Bank was oranje en de stoel paars. 3 maanden later heb ik zo'n kleed voor over de bank gekocht en een bijpassende deken voor over de stoel.
Vorige bewoonster had de hele keuken roze geschilderd, allemaal verschillende tinten rozs. Leek net of het allemaal restjes waren. Net niet dezelfse kleur.
I don't care. Vond het zonder van mijn geld om het over te schilderen.
Geregeld bij ouders eten. Geld was weer eens op omdat ik wat wou.
vader grapte geregeld ' is het weer vastentijd?' Restjes in een bakje mee, kon ik er nog 2 dagen van eten. Bakjes die kocht ik zelf niet, die 'leende' ik van moeders. 'Leende' wel meer van moeder. Iedere keer dat ze langs kwamen gingen ze met een tas geleend spul naar huis.
Kwam ee pas achter hoe bloed irritant dat was toen ze van mij begonnen te lenen.
Wou jaarlijks naar de VS, dus bespaarde maar op eten. Je werd er ook creatief van. Vorige week heb ik voor 10 gulden een week gegeten, moet nu weer lukken!
Mocht je een keer de auto van je ouders lenen, dan was je het helemaal. Mede studenten reden dan ook maar al te graag mee naar de supermarkt, een keer niet op de fiets met je tassen van de maandelijke boodschappen.
Hoe zijn jullie begonnen?
Vraag mij geregeld af: Mis je niet wat levenservaring als je niet op kamers of flatje hebt gewoond?
Mijn eerste flatje was echt niet veel. Maar o war heb ik er een levens ervaring opgedaan.
Vrijwel alles was 2de hands, meeste had ik zelfs gekregen. De muren waarvan de verf nog netjes was verfde ik niet. Bespaarde geld, het was duur zat dat verhuizen.
De meubels vloekte bij elkaar. Bank was oranje en de stoel paars. 3 maanden later heb ik zo'n kleed voor over de bank gekocht en een bijpassende deken voor over de stoel.
Vorige bewoonster had de hele keuken roze geschilderd, allemaal verschillende tinten rozs. Leek net of het allemaal restjes waren. Net niet dezelfse kleur.
I don't care. Vond het zonder van mijn geld om het over te schilderen.
Geregeld bij ouders eten. Geld was weer eens op omdat ik wat wou.
vader grapte geregeld ' is het weer vastentijd?' Restjes in een bakje mee, kon ik er nog 2 dagen van eten. Bakjes die kocht ik zelf niet, die 'leende' ik van moeders. 'Leende' wel meer van moeder. Iedere keer dat ze langs kwamen gingen ze met een tas geleend spul naar huis.
Kwam ee pas achter hoe bloed irritant dat was toen ze van mij begonnen te lenen.
Wou jaarlijks naar de VS, dus bespaarde maar op eten. Je werd er ook creatief van. Vorige week heb ik voor 10 gulden een week gegeten, moet nu weer lukken!
Mocht je een keer de auto van je ouders lenen, dan was je het helemaal. Mede studenten reden dan ook maar al te graag mee naar de supermarkt, een keer niet op de fiets met je tassen van de maandelijke boodschappen.
Hoe zijn jullie begonnen?
zondag 2 augustus 2015 08:54
Toen ik ca. 18 was heb ik een tijdje intern gezeten bij 'n particulier omdat ik stage liep op 'n manege. Hiervan leerde ik dat ik never nooit in 'n gehorig rijtjeshuis wil wonen. Op mijn 25e had ik m'n eigen vrijstaande huisje, een opknapper, wat mijn vader grotendeels eigenhandig heeft verbouwd terwijl ik hand- en spandiensten leverde. Ik woon er nu (ruim 20 jaar later) nog, dus het is de beste investering van mijn leven.
Shoot first, ask questions later!
zondag 2 augustus 2015 08:59
TO, is je vraag of je levenservaring mist als je niet op een kamer hebt gewoond of w je gewoon vertellen hoe jouw eerste woonruimte was?
Ik vind je post wat zuur overkomen. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Het 1 is niet beter dan het andere. En in jouw post lees ik voornamelijk dat je bed ergens anders stond. Eten deed je vaak bij pa en ma. Ja, dan woon je op jezelf maar of je dan zo 'zelfstandig' bent? Zelfstandigheid houdt ook in dat je alles alleen regelt. Niet dat je uit armoe 4 keer per week bij je ouders eet (bij wijze van) en een keer in de 3 weken de stofzuiger door een kamer haalt die net zo groot is als je kamertje thuis.
Mij maakt het niet uit wat iemand anders doet en snap heus dat het leuk is om apart te gaan wonen en dat het de mooiste tijd van je leven kan zijn. Maar sommige mensen hebben andere ambities en van alleen op een studentenkamer wordt je niet beter/leuker/zelfstandiger dan samen met een vriend in een koopwoning.
Overigens heb ik het allebei gedaan; op mijn 20e een huis gekocht met mijn toenmalige vriend. We hadden allebei flink gespaard (hij heel veel zelfs) en we kochten alles nieuw. 1.5 jaar later ging hij vreemd en toen moest hij mij uitkopen. Ben er toen financieel beter uitgekomen vanwege dat hij mij weg wilde hebben en me dus uit moest kopen. Huis had toen wat overwaarde dus ik kon mooi opnieuw beginnen. Toen even bij pa en ma gewoond en vervolgens jarenlang alleen op een klein huurappartement. Nu woon ik met mijn man samen.
Het had allemaal hun charmes en het paste bij hoe ik toen was en die tijd.
Ik vind je post wat zuur overkomen. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Het 1 is niet beter dan het andere. En in jouw post lees ik voornamelijk dat je bed ergens anders stond. Eten deed je vaak bij pa en ma. Ja, dan woon je op jezelf maar of je dan zo 'zelfstandig' bent? Zelfstandigheid houdt ook in dat je alles alleen regelt. Niet dat je uit armoe 4 keer per week bij je ouders eet (bij wijze van) en een keer in de 3 weken de stofzuiger door een kamer haalt die net zo groot is als je kamertje thuis.
Mij maakt het niet uit wat iemand anders doet en snap heus dat het leuk is om apart te gaan wonen en dat het de mooiste tijd van je leven kan zijn. Maar sommige mensen hebben andere ambities en van alleen op een studentenkamer wordt je niet beter/leuker/zelfstandiger dan samen met een vriend in een koopwoning.
Overigens heb ik het allebei gedaan; op mijn 20e een huis gekocht met mijn toenmalige vriend. We hadden allebei flink gespaard (hij heel veel zelfs) en we kochten alles nieuw. 1.5 jaar later ging hij vreemd en toen moest hij mij uitkopen. Ben er toen financieel beter uitgekomen vanwege dat hij mij weg wilde hebben en me dus uit moest kopen. Huis had toen wat overwaarde dus ik kon mooi opnieuw beginnen. Toen even bij pa en ma gewoond en vervolgens jarenlang alleen op een klein huurappartement. Nu woon ik met mijn man samen.
Het had allemaal hun charmes en het paste bij hoe ik toen was en die tijd.
zondag 2 augustus 2015 09:03
Studentenkamer van 16 vierkante meters. Daarna soort van appartementje, maar deelde de douche en wc met huisgenoten.
Vervolgens een studio. Qua ruimte ging ik er op achteruit, maar wel eigen voorzieningen. Was ik na jarenlang delen echt aan toe.
Daarna klein appartementje met tuintje (35 vierkante meters). Hier ben ik gaan samenwonen met partner.
Nu gelukkig een groot appartement. Weet soms niet wat ik met al die ruimte moet!
Vervolgens een studio. Qua ruimte ging ik er op achteruit, maar wel eigen voorzieningen. Was ik na jarenlang delen echt aan toe.
Daarna klein appartementje met tuintje (35 vierkante meters). Hier ben ik gaan samenwonen met partner.
Nu gelukkig een groot appartement. Weet soms niet wat ik met al die ruimte moet!
zondag 2 augustus 2015 09:04
Ik ging uit huis op m'n 17e, naar een kleine studentenkamer op drie uur reizen van mijn ouders. Ik weet niet of ze dat zo fijn vonden, maar ik was er zelf helemaal gelukkig mee. Daar heb ik vier jaar gewoond en gestudeerd. Vieze keuken, vieze toilet, vieze badkamer: check Huisgenoot die zijn afwas nooit deed: check. Andere huisgenoot die zijn rekeningen niet betaalde: check.
Alles kwam van de kringloop of van tantes die nog wat op zolder hadden staan, er waren boterhammen met pindakaas aan het eind van het geld en ik hoefde pas op te ruimen als het mij uit kwam. Ik deed werkvakanties in het buitenland, omdat ik geen geld had voor strandvakanties.
Daarna op m'n 21e gaan samenwonen in een 40m² appartement. Er paste net een tweepersoonsbed in de slaapkamer, dan bleef er nog een heel klein beetje ruimte over om de kastdeuren te kunnen openen. En de was stond permanent te drogen in de woonkamer, ook geen gezicht als er bezoek kwam. Man man man, wat een klein hok was dat zeg. Ineens was die studentenkamer met gedeelde keuken/etc toch zo slecht nog niet. Na een jaar zijn we verhuisd naar een rijtjeshuis en nog eens twee jaar later ging onze relatie kapot en eindigde ik alleen in een flatje van 50m²met drie kamers, waar ik nu nog steeds woon. Ik ben in deze flat ook begonnen met kringloopkoopjes, maar gaandeweg heb ik steeds wat dingen veranderd en vernieuwd.
Ik ben niet slechter geworden van een vies studentenhuis, het was een toptijd die ik voor geen goud had willen missen. In één klap was ik volwassen op m'n 17e.
Alles kwam van de kringloop of van tantes die nog wat op zolder hadden staan, er waren boterhammen met pindakaas aan het eind van het geld en ik hoefde pas op te ruimen als het mij uit kwam. Ik deed werkvakanties in het buitenland, omdat ik geen geld had voor strandvakanties.
Daarna op m'n 21e gaan samenwonen in een 40m² appartement. Er paste net een tweepersoonsbed in de slaapkamer, dan bleef er nog een heel klein beetje ruimte over om de kastdeuren te kunnen openen. En de was stond permanent te drogen in de woonkamer, ook geen gezicht als er bezoek kwam. Man man man, wat een klein hok was dat zeg. Ineens was die studentenkamer met gedeelde keuken/etc toch zo slecht nog niet. Na een jaar zijn we verhuisd naar een rijtjeshuis en nog eens twee jaar later ging onze relatie kapot en eindigde ik alleen in een flatje van 50m²met drie kamers, waar ik nu nog steeds woon. Ik ben in deze flat ook begonnen met kringloopkoopjes, maar gaandeweg heb ik steeds wat dingen veranderd en vernieuwd.
Ik ben niet slechter geworden van een vies studentenhuis, het was een toptijd die ik voor geen goud had willen missen. In één klap was ik volwassen op m'n 17e.
zondag 2 augustus 2015 09:18
Eerst een tijdje op kamers gezeten met vier andere meiden, en ik vond het verschrikkelijk! Op het moment dat je wilde douchen stond net iemand anders er onder (en bleef er rustig een half uur) en altijd vieze vaat in de keuken.
En een kamer van 12m2 maakte me ook niet bepaald gelukkig.
Na een paar weken/maanden weer teruggegaan naar mijn ouders. Daar nog even gewoond en daarna samen gaan wonen met mijn vriend.
We hebben een appartement van 60m2 met dakterras. Heerlijk! Voel me hier zoveel beter, zou er niet aan moet denken ooit nog op kamers te gaan.
En een kamer van 12m2 maakte me ook niet bepaald gelukkig.
Na een paar weken/maanden weer teruggegaan naar mijn ouders. Daar nog even gewoond en daarna samen gaan wonen met mijn vriend.
We hebben een appartement van 60m2 met dakterras. Heerlijk! Voel me hier zoveel beter, zou er niet aan moet denken ooit nog op kamers te gaan.
zondag 2 augustus 2015 09:22
Toen ik mijn vriend leerde kennen had hij een tussenwoning. Daar heb ik een jaar bij gewoond voordat we samen een huis kochten. Mijn (ons) eerste huis was een 2-onder-1-kap woning, ik was bijna 22. Ik heb regelmatig meegemaakt dat mensen vroegen of mijn vader of moeder thuis was als ik de deur open deed. We wonen trouwens nog steeds in dat huis.
Ik ben meteen vanuit huis gaan samenwonen, maar achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen. Volgens mij leer je veel van alleen wonen en dat heb ik gemist. Ik ben wel heel zelfstandig opgevoed, dus ik zou het best kunnen, maar de ervaring om in je eentje verantwoordelijk te zijn voor een (financieel) huishouden heb ik wel gemist.
Ik ben meteen vanuit huis gaan samenwonen, maar achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen. Volgens mij leer je veel van alleen wonen en dat heb ik gemist. Ik ben wel heel zelfstandig opgevoed, dus ik zou het best kunnen, maar de ervaring om in je eentje verantwoordelijk te zijn voor een (financieel) huishouden heb ik wel gemist.
zondag 2 augustus 2015 09:23
Ik woonde in een plaats waar je gemiddeld 8 tot 10 jaar ingeschreven moest staan om als starter aan een huurwoning te komen.
Op mijn 22ste kreeg ik mijn eerste huisje. Een duplexbenedenwoning van 35 m2.
Ik was nr 17 op de lijst, maar iedereen voor me voldeed of niet aan de inkomenseis (max net boven bijstand) of knapte af op de staat van de woning.
Het huis zag letterlijk bruin van de rook. Ik vond overal plukken shag,tot in de keukenkastjes toe.
We hebben dus alles leeg gehaald, alle behang van de muren gestript en toen ik de muren wit verfde warenze de volgende dag bruin omdat de rook dus zelfs in de kale muren was getrokken.
Verder was het oud en gehorig en vooral ook heel vochtig.
Ik moest mijn bed ieder half jaar tegen de andere muur van mijn (ienieminie) slaapkamer zetten omdat de schimmel dan op de muur groeide.
Het vocht zat tot een meter hoog zichtbaar in de muren en het water stond in de kruipruimte tot net onder de houten vloerbalken.
Maar de woningbouw deed niks, behalve zeggen dat ik beter moest ventileren.
Echt bizar ongezond is dat huisje geweest.
En toch, toch denk ik er met zoveel plezier aan terug. Gewoon omdat het van mij was, omdat ik daar eindelijk tot rust kon komen en het voor mij echt als thuis voelde voor het eerst in mijn leven.
Ik heb er uiteindelijk 7 jaar gewoond, toen ben ik samen met toenmalige vriend verhuisd naar een eensgezinswoning een dorp verderop.
En inmiddels woon ik alweer 8 jaar in het huis wat ik samen met mijn man gekocht heb.
Op mijn 22ste kreeg ik mijn eerste huisje. Een duplexbenedenwoning van 35 m2.
Ik was nr 17 op de lijst, maar iedereen voor me voldeed of niet aan de inkomenseis (max net boven bijstand) of knapte af op de staat van de woning.
Het huis zag letterlijk bruin van de rook. Ik vond overal plukken shag,tot in de keukenkastjes toe.
We hebben dus alles leeg gehaald, alle behang van de muren gestript en toen ik de muren wit verfde warenze de volgende dag bruin omdat de rook dus zelfs in de kale muren was getrokken.
Verder was het oud en gehorig en vooral ook heel vochtig.
Ik moest mijn bed ieder half jaar tegen de andere muur van mijn (ienieminie) slaapkamer zetten omdat de schimmel dan op de muur groeide.
Het vocht zat tot een meter hoog zichtbaar in de muren en het water stond in de kruipruimte tot net onder de houten vloerbalken.
Maar de woningbouw deed niks, behalve zeggen dat ik beter moest ventileren.
Echt bizar ongezond is dat huisje geweest.
En toch, toch denk ik er met zoveel plezier aan terug. Gewoon omdat het van mij was, omdat ik daar eindelijk tot rust kon komen en het voor mij echt als thuis voelde voor het eerst in mijn leven.
Ik heb er uiteindelijk 7 jaar gewoond, toen ben ik samen met toenmalige vriend verhuisd naar een eensgezinswoning een dorp verderop.
En inmiddels woon ik alweer 8 jaar in het huis wat ik samen met mijn man gekocht heb.
zondag 2 augustus 2015 09:25
Levenservaring heb ik nooit gemist maar als je een moeder hebt in de financiële problemen waar jij omdat het anders niet te betalen was alle vaste lasten op je neemt kan ik zeggen dat een klein appartement heerlijk was en het was voor mij goedkoper als thuis wonen. Wij hadden ondertussen was vriendlief mee in getrokken 50 m2 daarna als een gelukkig stel 3 jaar later op zoek gegaan naar meer ruimte. Met succes 2 weken later hadden we een prachtige nieuwbouw hoekwoning gevonden deze is 2 jaar later opgeleverd en we wonen hier sinds december 2014 met zijn tweetjes. Het is ondertussen nog steeds dat we met dingen bezig zijn omdat je bij koop nieuwbouw nu eenmaal geen tuin krijgt aangeleverd
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd
zondag 2 augustus 2015 09:32
Ik was 21 toen ik mijn appartementje kocht. 3-kamers, totaal 82m2. In het begin at ik nog 4 dgn vd week bij moeders, zodat ze wist dat ik toch gezond at. Ik had gespaard dus alle inboedel was nieuw. Wat voelde ik mezelf trots dat ik grootgrondbezitter was
Na 7 jaar daar wonen kwam ik de buurman tegen van een straat verderop en toen BAM verliefd. Vaak bij hem, vaak bij mij. Zijn woning verkocht, mijn woning staat nog te koop, maar wordt verhuurd. Nu wonen we een jaar samen in een eengezinswoning met nog 4 weken te gaan voordat onze eerste kleine er is.
Na 7 jaar daar wonen kwam ik de buurman tegen van een straat verderop en toen BAM verliefd. Vaak bij hem, vaak bij mij. Zijn woning verkocht, mijn woning staat nog te koop, maar wordt verhuurd. Nu wonen we een jaar samen in een eengezinswoning met nog 4 weken te gaan voordat onze eerste kleine er is.
zondag 2 augustus 2015 09:34
Ik zeg altijd dat ik het in de verkeerde volgorde gedaan heb: ben toen ik uit huis ging begonnen in een groot huis met grote tuin met 1 huisgenoot. Dit was wel in het buitenland, waar ik voor een jaar gewerkt heb. Daarna studeren: een studio, klein maar wel alles voor mezelf, gevolgd door een kamer waarbij ik alles moest delen. Van groot en naar klein dus.
Gelukkig daarna weer de andere kant op: van kamer naar studio (inclusief samenwonen) naar appartement naar koophuis met tuin.
Gelukkig daarna weer de andere kant op: van kamer naar studio (inclusief samenwonen) naar appartement naar koophuis met tuin.
anoniem_160277 wijzigde dit bericht op 02-08-2015 09:36
Reden: Typefouten
Reden: Typefouten
% gewijzigd
zondag 2 augustus 2015 10:10
Ik heb op mijn 20e samen met mijn (toen nog) vriendin van 19 een huisje gekocht. Tot grote angst van mijn schoonvader, die vond dat we eerst moesten huren. Het was een compleet betonnen huisje inclusief betonnen kozijnen. Klein tuintje, versleten keuken, versleten badkamer, enkel glas, plat lek dak etc. We hebben het zelf een beetje opgeknapt. We kochten het toen al als investering. Wilde er 5 jaar wonen. Uiteindelijk zijn we na 2 jaar verhuist naar ons eigen dorp naar een versleten hoekhuis met grote tuin. En hier overnieuw begonnen met verbouwen, hier ook een jaar of 2/3 gewoond.
Nu wonen we weer 10 of 11 jaar in mijn bijna droomhuis van meer dan 100 jaar oud met een mooi verhaal. Ook veel aan moeten doen. Het is nog niet helemaal naar mijn zin, maar als de financieen het weer toe laten gaan we de boel nog een keer grondig verbouwen.
Wij zijn elke keer een stapje ruimer gaan wonen. Hebben zelf erg veel moeten verbouwen en opknappen. Veel van geleerd en meer waardering voor de "luxe" die we nu hebben.
Nog steeds met dezelfde vrouw.
Nu wonen we weer 10 of 11 jaar in mijn bijna droomhuis van meer dan 100 jaar oud met een mooi verhaal. Ook veel aan moeten doen. Het is nog niet helemaal naar mijn zin, maar als de financieen het weer toe laten gaan we de boel nog een keer grondig verbouwen.
Wij zijn elke keer een stapje ruimer gaan wonen. Hebben zelf erg veel moeten verbouwen en opknappen. Veel van geleerd en meer waardering voor de "luxe" die we nu hebben.
Nog steeds met dezelfde vrouw.
zondag 2 augustus 2015 10:14
Terwijl ik wachtte tot mijn huidige woning was verbouwd, mocht ik in een andere woning gaan zitten. Het was een beetje studentikoos leven, ik had een gasstel op de kleine koelkast staan en ik had een bankstel gekregen van vrienden van mijn ouders. Wel een nieuwe kast, salontafel en eetkamertafel gekocht. Stond hutje mutje op elkaar, maar gekocht op de ruimte van mijn huidige huis.
Er lag onder de grijze vloerbedekking alleen maar houten planken, dus het was verschrikkelijk koud en het tochtte enorm in dat huis. Ik zat altijd met een dikke trui en een deken op de bank... En de afwas stond altijd op het aanrecht, wat was ik blij toen ik een afwasmachine kreeg in mijn nieuwe woning!
Ik heb er echt wel van geleerd hoe ik een huishouden moet runnen. Ik kon er ECHT niks van toen ik net op mijzelf ging, het was altijd een bende. Zeker wat kleding betrof.
Er lag onder de grijze vloerbedekking alleen maar houten planken, dus het was verschrikkelijk koud en het tochtte enorm in dat huis. Ik zat altijd met een dikke trui en een deken op de bank... En de afwas stond altijd op het aanrecht, wat was ik blij toen ik een afwasmachine kreeg in mijn nieuwe woning!
Ik heb er echt wel van geleerd hoe ik een huishouden moet runnen. Ik kon er ECHT niks van toen ik net op mijzelf ging, het was altijd een bende. Zeker wat kleding betrof.
zondag 2 augustus 2015 10:16
Ik had het op kamers wonen nooit willen missen. Heerlijke tijd gehad, ontzettend veel meegemaakt en geleerd, veel mensen ontmoet, weinig verantwoordelijkheid, veel vrijheid. Op mijn eerste kamer had ik geen telefoon en geen tv, maar ik zat midden in het centrum, groot dakterras, wat voelde ik me vrij. Later ook in het buitenland op kamers gewoond, zelfde ervaring maar dan nog keer drie. Kan me niets voorstellen bij direct vanuit het ouderlijk huis naar een koophuis met alles erop en eraan. Ieder zijn keuze uiteraard maar ik vind dat zo zonde van je jeugd, dat is voor mij echt de periode geweest om ervaringen op te doen en met van alles en nog wat te experimenteren.
zondag 2 augustus 2015 10:21
Na middelbare school van kleine plaats naar grote plaats. Direct op kamers in een studentenhuis ivm studie. Kon niet wachten om uit huis te gaan. Was thuis ook niet de meest ultieme situatie etc. Echt een ranzig studentenhuis, niet echt proper, oude meuk, veel gelachen, veel geleerd, toen nog paar keer verhuisd naar steeds betere woonvoorzieningen. Uiteindelijk een klein huisje gekocht, erg goedkoop, daar jaren in gewoond, bijna niks aan gedaan wel veel gespaard om uiteindelijk een slag te kunnen slaan. Dat is gelukt en nu sinds paar jaar een droomhuis met echt alles erop en eraan voor ons gezin incl paardenbende.
zondag 2 augustus 2015 10:21
Ik had zomaar die kennis van je kunnen zijn TO, maar wij wonen al ruim een jaar in ons nieuwgebouwde huis en zijn jonger.
Even voor mijzelf sprekend, nee ik heb niet het gevoel wat te hebben gemist. Vaak vinden andere mensen dat ik wat heb gemist. Prima, dat mogen die mensen allemaal denken. Vaak staan deze mensen wat verder van ons af en weten niet de inns en outs van onze beslissing. Dat hoeft ook niet, mensen mogen een mening hebben.
We woonden beiden vlakbij onze hogeschool, hadden beiden niets met het studentenleven zoals we dat zagen bij een aantal anderen, kregen de mogelijkheden van onze ouders om zoveel mogelijk te sparen, dus deden we dat. Beiden apart wonen vonden we geen fijn idee en huren.. tja, laten we zo zeggen dat in onze regio huren niet echt wordt gemotiveerd. Weinig aanbod, ook nauwelijks particulier en als het al mogelijk was, dan betaalde je 1000-1200 voor een appartement/gezinswoning, want daar zit hier nauwelijks/geen verschil in. Sociaal kom je al niet voor in aanmerking met beiden een fulltime salaris.
We waren 22 en 23 toen deze kans zich voordeed. Een kavel kunnen kopen en een eigen huis laten bouwen. Ik kan het iedereen aanraden, een ultieme relatietest, het laten bouwen van een huis en zelf de projectleiding in handen hebben, naast fulltime werken
Glanzend doorstaan, het samenwonen ging als vanzelf en beiden hebben we het idee dat we in dit huis ook oud gaan worden. Het is nog niet volledig af ( wanneer is een huis eigenlijk wel helemaal af en zeker de tuin van ons is nog een heel leuk meerjarenplan). Het is een huis waar je met z'n tweeën prima kan wonen, waar je met een behoorlijk gezin het ruim hebt en mochten we op een gegeven moment gebrekkig worden, dan is daar ook een mouw aan te passen. En anders verkopen we de boel en gaan we kleiner wonen, want groter zal het niet gaan worden denk ik!
Even voor mijzelf sprekend, nee ik heb niet het gevoel wat te hebben gemist. Vaak vinden andere mensen dat ik wat heb gemist. Prima, dat mogen die mensen allemaal denken. Vaak staan deze mensen wat verder van ons af en weten niet de inns en outs van onze beslissing. Dat hoeft ook niet, mensen mogen een mening hebben.
We woonden beiden vlakbij onze hogeschool, hadden beiden niets met het studentenleven zoals we dat zagen bij een aantal anderen, kregen de mogelijkheden van onze ouders om zoveel mogelijk te sparen, dus deden we dat. Beiden apart wonen vonden we geen fijn idee en huren.. tja, laten we zo zeggen dat in onze regio huren niet echt wordt gemotiveerd. Weinig aanbod, ook nauwelijks particulier en als het al mogelijk was, dan betaalde je 1000-1200 voor een appartement/gezinswoning, want daar zit hier nauwelijks/geen verschil in. Sociaal kom je al niet voor in aanmerking met beiden een fulltime salaris.
We waren 22 en 23 toen deze kans zich voordeed. Een kavel kunnen kopen en een eigen huis laten bouwen. Ik kan het iedereen aanraden, een ultieme relatietest, het laten bouwen van een huis en zelf de projectleiding in handen hebben, naast fulltime werken
Glanzend doorstaan, het samenwonen ging als vanzelf en beiden hebben we het idee dat we in dit huis ook oud gaan worden. Het is nog niet volledig af ( wanneer is een huis eigenlijk wel helemaal af en zeker de tuin van ons is nog een heel leuk meerjarenplan). Het is een huis waar je met z'n tweeën prima kan wonen, waar je met een behoorlijk gezin het ruim hebt en mochten we op een gegeven moment gebrekkig worden, dan is daar ook een mouw aan te passen. En anders verkopen we de boel en gaan we kleiner wonen, want groter zal het niet gaan worden denk ik!
zondag 2 augustus 2015 11:32
quote:pearle schreef op 02 augustus 2015 @ 08:39:
Ik vraag me af TO, hoe volwassen je dan bent als je meestal bij je ouders eet en dan voor 2 dagen eten meeneemt, hun auto leent en ook de rest van hun spullen....
In feite kun je dus stellen dat je ouders je vakanties naar de VS betaalden...
Normaal zou dat me niet boeien, maar omdat je zelf afgeeft op die kennissen van je, vind ik je verhaal ook heel apart
Nou echt. Ik heb in totaal zo'n 2.5 jaar op mezelf gewoond voor ik ging samenwonen (tijdje Amerika, tijdje Oostenrijk, tijdje met m'n zusje, tijdje studentenhuis, tijdje appartement) en je had mijn vrienden en oude huisgenoten moeten hóren toen ik met net 22 jaar bij mijn (nu) man introk. Ik wist niet wat op mezelf wonen was, ik was veel te jong, ik moest nog volwassen en zelfstandig worden, etc.
Nee, dacht ik dan: jíj bent inderdaad zelfstandig. Met zo'n teringzooi in je kamer dat je met het openschuiven van de deur de rommel aan de kant duwt zodat je je door een klein gaatje naar binnen kan wurmen en een keuken waar de schimmel op de pannen staat en je 'kookkunsten' die bestaan uit een tosti maken. Hè wat volwassen.
Ik snap dat ook echt niet. Ik vind het heel goed om op jezelf te wonen voor je samen gaat wonen, maar dan vooral omdat je dan goed kunt zien of je er nog te kinds voor bent. En te zien aan de bende in mijn studentenhuis waren de meesten dat inderdaad
Ik vraag me af TO, hoe volwassen je dan bent als je meestal bij je ouders eet en dan voor 2 dagen eten meeneemt, hun auto leent en ook de rest van hun spullen....
In feite kun je dus stellen dat je ouders je vakanties naar de VS betaalden...
Normaal zou dat me niet boeien, maar omdat je zelf afgeeft op die kennissen van je, vind ik je verhaal ook heel apart
Nou echt. Ik heb in totaal zo'n 2.5 jaar op mezelf gewoond voor ik ging samenwonen (tijdje Amerika, tijdje Oostenrijk, tijdje met m'n zusje, tijdje studentenhuis, tijdje appartement) en je had mijn vrienden en oude huisgenoten moeten hóren toen ik met net 22 jaar bij mijn (nu) man introk. Ik wist niet wat op mezelf wonen was, ik was veel te jong, ik moest nog volwassen en zelfstandig worden, etc.
Nee, dacht ik dan: jíj bent inderdaad zelfstandig. Met zo'n teringzooi in je kamer dat je met het openschuiven van de deur de rommel aan de kant duwt zodat je je door een klein gaatje naar binnen kan wurmen en een keuken waar de schimmel op de pannen staat en je 'kookkunsten' die bestaan uit een tosti maken. Hè wat volwassen.
Ik snap dat ook echt niet. Ik vind het heel goed om op jezelf te wonen voor je samen gaat wonen, maar dan vooral omdat je dan goed kunt zien of je er nog te kinds voor bent. En te zien aan de bende in mijn studentenhuis waren de meesten dat inderdaad
zondag 2 augustus 2015 12:31
Ik ben begonnen in een kraakhuisje, was 17. Alles dat in dat huisje stond was gekregen en bestond voor een groot deel uit driedelige veringmatrassen, die zowel dienst deden als bed, maar in de woonkamer als bank. Had kastjes en een tafel van teak, spul waar velen nu een moord voor doen, maar destijds rijp werden geacht voor het grofvuil. Ik had wel een pers liggen, dat wel. Het waren twee kamers en een keuken en wc. Wassen moest ik me bij de kraan, maar dat mocht de pret niet drukken. Heb het er heerlijk naar mijn zin gehad en genoot vooral van mijn vrijheid en rust. Mooie tijden.
zondag 2 augustus 2015 13:15
Op mijn 20e ben ik uit huis gegaan en meteen gaan samenwonen in een ruime rijtjeswoning. De achtertuin van de woning grensde aan een groot park. Was erg leuk om daar te wandelen, nam vaak oud brood mee om er de eendjes te voeren. Het huis was voor mij onbetaalbaar als student zijnde, maar mijn toenmalige vriend had een goedlopende zaak en heeft die kosten op zich genomen. Boodschappen ed haalde ik altijd, was ook handig want ik kookte 9 van de 10 keer. Dat waren mijn enige kosten toen. De rest kon ik vrij uitgeven aan leuke dingen.
Omdat ik me best schuldig voelde vanwege het feit dat hij nagenoeg alles betaalde, heb ik zoveel mogelijk geld proberen te besparen door het meubilair, tafels en kastjes via marktplaats aan te schaffen. Toch kregen we vaak complimenten dat onze inrichting zo mooi was.
Ik had zelf geen auto, maar mocht die van hem altijd lenen om mee naar school te rijden (met de auto was het maar een half uurtje rijden, met het OV was ik al snel anderhalf uur onderweg). Kwam ik als studentje aan in een dikkere bak dan de docenten. Iedereen wilde ook altijd met me meerijden haha.
Voor mij was het dan ook best wel weer even wennen toen de relatie uit ging. Ik kon de woning alleen niet betalen en moest om die reden weer terug naar mijn ouders (ex had toen wel voorgesteld de woning nog een jaar voor me te betalen, maar dat vond ik een niet zo fijn idee). De dikke bak werd ingeruild voor een Cliootje uit '96. Dag luxeleventje. Op dat moment heb ik besloten nooit meer zo afhankelijk van iemand te zijn.
Omdat ik me best schuldig voelde vanwege het feit dat hij nagenoeg alles betaalde, heb ik zoveel mogelijk geld proberen te besparen door het meubilair, tafels en kastjes via marktplaats aan te schaffen. Toch kregen we vaak complimenten dat onze inrichting zo mooi was.
Ik had zelf geen auto, maar mocht die van hem altijd lenen om mee naar school te rijden (met de auto was het maar een half uurtje rijden, met het OV was ik al snel anderhalf uur onderweg). Kwam ik als studentje aan in een dikkere bak dan de docenten. Iedereen wilde ook altijd met me meerijden haha.
Voor mij was het dan ook best wel weer even wennen toen de relatie uit ging. Ik kon de woning alleen niet betalen en moest om die reden weer terug naar mijn ouders (ex had toen wel voorgesteld de woning nog een jaar voor me te betalen, maar dat vond ik een niet zo fijn idee). De dikke bak werd ingeruild voor een Cliootje uit '96. Dag luxeleventje. Op dat moment heb ik besloten nooit meer zo afhankelijk van iemand te zijn.
zondag 2 augustus 2015 14:01
Ik was net twintig toen ik op kamers ging. Naar mijn eigen zin veel te laat maar de kans deed zich niet eerder voor. Heb er ruim een jaar gewoond en een gouden tijd gehad. Mijn kamer was 16m2, had leuke huisgenoten en mijn kamer keek uit op de achtertuin (was een benedenwoning).
Maar onderverhuren mocht niet dus om mijn huisgenoot niet in problemen te brengen ben ik na dat jaar aan de bel gaan trekken bij de woningbouw en kreeg ik mijn appartement toegewezen. Nu bijna negen jaar later woon ik daar nog steeds maar wel flink veel home improvement gedaan.
Begonnen met Ikea en veel krijgertjes. De krijgertjes inmiddels veelal vervangen door mooie spullen en ook nieuwe meubels. Toch wil ik hier wel een keer weg want ik mis een balkon.
Maar onderverhuren mocht niet dus om mijn huisgenoot niet in problemen te brengen ben ik na dat jaar aan de bel gaan trekken bij de woningbouw en kreeg ik mijn appartement toegewezen. Nu bijna negen jaar later woon ik daar nog steeds maar wel flink veel home improvement gedaan.
Begonnen met Ikea en veel krijgertjes. De krijgertjes inmiddels veelal vervangen door mooie spullen en ook nieuwe meubels. Toch wil ik hier wel een keer weg want ik mis een balkon.
zondag 2 augustus 2015 14:10
Wat een leuke verhalen zeg!!
Mijn eerste huisje was samen met een vriend. Een piepklein 2-kamer appartementje in Leiden.
Mijn eerste echte eigen huis (oke, huurhuisje, maar toch. Wat was ik blij met MIJN huis!) was een zogenaamde HAT-woning voor jongeren. Krap 50m2 met een klein slaapkamertje en geen buitenruimte. Maar wat een paleis was dat voor mij! Helemaal ingericht zoals ik het wilde met een veel te grote bank voor de ruimte dat ding nam de halve woonkamer zowat in beslag. En knalblauwe muren
Maar wat heb ik genoten daar!
Mijn eerste huisje was samen met een vriend. Een piepklein 2-kamer appartementje in Leiden.
Mijn eerste echte eigen huis (oke, huurhuisje, maar toch. Wat was ik blij met MIJN huis!) was een zogenaamde HAT-woning voor jongeren. Krap 50m2 met een klein slaapkamertje en geen buitenruimte. Maar wat een paleis was dat voor mij! Helemaal ingericht zoals ik het wilde met een veel te grote bank voor de ruimte dat ding nam de halve woonkamer zowat in beslag. En knalblauwe muren
Maar wat heb ik genoten daar!