Thuis
alle pijlers
Mijn konijn is gister overleden
vrijdag 12 september 2008 09:29
Ik wil even mijn verhaal kwijt, ben zo verdrietig.
Gister avond kwam ik thuis van werken en zag mijn konijn 'Sammy' in zijn kooi zitten, heel stil, had zijn eten nog niet op. Vond dat raar, hij eet altijd heel goed. Alleen de laatste paar dagen deed hij al wel een beetje vreemd. Stil, niet veel bewegen, beetje down. Maar goed..dacht dat is gewoon even een fase.
Maar..gister..ik pakte hem op en hij voelde heel stijf aan. Hij bewoog amper, zijn huid kon je gewoon kneden, net als klei.
Dit is niet goed...en gelijk ben ik met hem naar de dierenarts gegaan. Uitgedroogd. Hoe kan dit nou gebeuren. Ik hield zoveel van dat beestje!!! De arts kon hem niet meer redden. Dus hebben we hem in laten slapen. Zo zielig. Kon alleen maar huilen. Wat precies de oorzaak is geweest, is niet echt bekend. Het kan aan zijn nieren hebben gelegen.
Die avond hebben we hem begraven in het bos. Waarom, waarom moest hij dood. Hij was een vriend, een maatje, een knuffel, een schat!
Elke ochtend, rammelde hij met zijn balletje, die in zijn kooi lag, heen en weer, omdat hij honger had. Als ik stond te koken, kwam hij erbij staan, hij liep altijd achter mij aan. Als ik verdrietig was kon ik met hem knuffelen.
Ik voel me zo verloren. Sommige zullen zeggen 'het is maar een konijn', maar voor mij was het veeeel meer dan dat!!!!
Liefs verdrietig dingentje
Gister avond kwam ik thuis van werken en zag mijn konijn 'Sammy' in zijn kooi zitten, heel stil, had zijn eten nog niet op. Vond dat raar, hij eet altijd heel goed. Alleen de laatste paar dagen deed hij al wel een beetje vreemd. Stil, niet veel bewegen, beetje down. Maar goed..dacht dat is gewoon even een fase.
Maar..gister..ik pakte hem op en hij voelde heel stijf aan. Hij bewoog amper, zijn huid kon je gewoon kneden, net als klei.
Dit is niet goed...en gelijk ben ik met hem naar de dierenarts gegaan. Uitgedroogd. Hoe kan dit nou gebeuren. Ik hield zoveel van dat beestje!!! De arts kon hem niet meer redden. Dus hebben we hem in laten slapen. Zo zielig. Kon alleen maar huilen. Wat precies de oorzaak is geweest, is niet echt bekend. Het kan aan zijn nieren hebben gelegen.
Die avond hebben we hem begraven in het bos. Waarom, waarom moest hij dood. Hij was een vriend, een maatje, een knuffel, een schat!
Elke ochtend, rammelde hij met zijn balletje, die in zijn kooi lag, heen en weer, omdat hij honger had. Als ik stond te koken, kwam hij erbij staan, hij liep altijd achter mij aan. Als ik verdrietig was kon ik met hem knuffelen.
Ik voel me zo verloren. Sommige zullen zeggen 'het is maar een konijn', maar voor mij was het veeeel meer dan dat!!!!
Liefs verdrietig dingentje
vrijdag 12 september 2008 09:37
Ik was ook heel verdrietig toen mijn konijn dood ging... Was met haar naar de dierenarts geweest en die zei eigenlijk dat ze een spuitje moest hebben maar ik mocht dat thuis nog even bepalen. Na een uurtje begon ze weer opgewekt te springen en huppelen, dus ik dacht dat de dierenarts het helemaal mis had. Ik ging toen een kwartiertje weg om boodschapjes te doen en toen ik terug kwam... lag ze dood in haar hokje.
vrijdag 12 september 2008 09:46
Hij was pas drie jaar. Veel te jong.
4 weken geleden woonde ik nog op mezelf. In een studio, alles in één. Hij stond dan altijd naast de bank. Dus woonde samen met mijn konijn. Hij en ik.
Sinds een maand woon ik samen met mijn vriend. Misschien had hij het gevoel dat die niet meer nodig was?? Of klinkt dat raar??
Ook hebben we sinds kort een kitten, Zou dat er soms mee te maken hebben gehad?? Ik weet het niet, zit me maar vanalles af te vragen...waarom? Hij zag er zo leuk uit. Zwart met een beetje wit in zijn nek. Hij had oren die niet rechtop stonden maar ook niet hingen, net er tussen in. Heel schattig.
4 weken geleden woonde ik nog op mezelf. In een studio, alles in één. Hij stond dan altijd naast de bank. Dus woonde samen met mijn konijn. Hij en ik.
Sinds een maand woon ik samen met mijn vriend. Misschien had hij het gevoel dat die niet meer nodig was?? Of klinkt dat raar??
Ook hebben we sinds kort een kitten, Zou dat er soms mee te maken hebben gehad?? Ik weet het niet, zit me maar vanalles af te vragen...waarom? Hij zag er zo leuk uit. Zwart met een beetje wit in zijn nek. Hij had oren die niet rechtop stonden maar ook niet hingen, net er tussen in. Heel schattig.
vrijdag 12 september 2008 09:55
vrijdag 12 september 2008 09:58
Ach, sterkte!
Het probleem met konijnen is, dat als ze zich niet fijn voelen om wat voor reden dan ook, dan eten ze niet meer. En een konijn MOET eten, want als zijn darmen stil komen te liggen, dan sterven ze. Zo is het met mijn konijn ook gegaan. Ik merkte dat hij niet meer wilde eten en toen zei de dierenarts dat ik hem moest dwangvoeren en dan zou het wel goed komen, maar dat hebben we gedaan, met een spuitje in de mond bix en water inspuiten, maar toch was ze dood de volgende dag.
Het probleem met konijnen is, dat als ze zich niet fijn voelen om wat voor reden dan ook, dan eten ze niet meer. En een konijn MOET eten, want als zijn darmen stil komen te liggen, dan sterven ze. Zo is het met mijn konijn ook gegaan. Ik merkte dat hij niet meer wilde eten en toen zei de dierenarts dat ik hem moest dwangvoeren en dan zou het wel goed komen, maar dat hebben we gedaan, met een spuitje in de mond bix en water inspuiten, maar toch was ze dood de volgende dag.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 12 september 2008 10:00
Mijn kat is een paar jaar geleden plotseling overleden en als ik er aan denk krijg ik nog tranen in mijn ogen. Het was zo'n lief beestje...
Een konijn is nooit zomaar een konijn, het is altijd iemands konijn. En je kunt ontzettend veel van zo'n beestje gaan houden. Natuurlijk ben je dan verdrietig als hij er niet meer is!!! Gewoon je tranen laten gaan, hoor, dat is echt niet raar.
Ik wens je heel veel sterkte!
Een konijn is nooit zomaar een konijn, het is altijd iemands konijn. En je kunt ontzettend veel van zo'n beestje gaan houden. Natuurlijk ben je dan verdrietig als hij er niet meer is!!! Gewoon je tranen laten gaan, hoor, dat is echt niet raar.
Ik wens je heel veel sterkte!
vrijdag 12 september 2008 10:02
vrijdag 12 september 2008 10:09
Ik heb jaren geleden ook een konijn gehad en toen ie dood ging vond ik dat heel erg. Je gaat de kleine dingen vooral missen. Zo is dat met alle dieren die je in huis neemt en verzorgt. Of dat nu een hond, kat, konijn, cavia, whatever is. Als zoiets wegvalt is dat gewoon heel erg. Dat voelt of je je beste vriend bent verloren.
De liefde en vriendschap tussen mens en dier is iets bijzonders. Een dier is er onvoorwaardelijk voor je en zal je nooit kwetsen. Helaas worden ze nooit zo oud als wij en je zal er (meestal) afscheid van moeten nemen, dat is het nadeel van een huisdier vind ik. Een mooie herinnering blijft over.
De liefde en vriendschap tussen mens en dier is iets bijzonders. Een dier is er onvoorwaardelijk voor je en zal je nooit kwetsen. Helaas worden ze nooit zo oud als wij en je zal er (meestal) afscheid van moeten nemen, dat is het nadeel van een huisdier vind ik. Een mooie herinnering blijft over.
vrijdag 12 september 2008 10:45
Ik kom je ook even een geven.
Ik ben ook een konijnenliefhebber en al had ik dat zelf van te voren niet gedacht, maar ik heb er vrijwel dezelfde band mee als dat ik vroeger met mijn hond had. Voor mij is het ook meer dan een konijn en echt een maatje en ik neem hem zelfs overal mee naartoe.
Veel sterkte meis!
Ik ben ook een konijnenliefhebber en al had ik dat zelf van te voren niet gedacht, maar ik heb er vrijwel dezelfde band mee als dat ik vroeger met mijn hond had. Voor mij is het ook meer dan een konijn en echt een maatje en ik neem hem zelfs overal mee naartoe.
Veel sterkte meis!
vrijdag 12 september 2008 11:00