Psyche
alle pijlers
Verwerking GHB in drankje??
zondag 14 september 2008 om 21:59
Een lang verhaal. Ik schrijf eigenlijk van me af, want ik weet niet goed meer wat ik hiermee moet. Ik ben inmiddels 1,5 jaar vrijgezel. De laatste relatie was heftig en vermoeiend. Begon super verliefd en eindigde vervelend. Het gevoel wat ik er aan over heb gehouden is nu vooral: hm ja, ik rende en ik vloog, ik wilde er vanalles aan doen, maar eigenlijk was ik te veel, niet gewenst, hij zei het alleen niet en ik realiseerde me niet wat het was. Toen hij wegging hield dat in iedergeval op. Ik wilde me nooit meer zo voelen. Daarna gedate en gescharreld, toch nu 1,5 jaar single. Waarom ik dit zeg? Eigenlijk omdat ik me afvraag of mijn gedrag van nu aan de rotrelatie ligt of aan een incident. Ik weet het niet meer, ik pieker wat af.
Halverwege de grote single tijd is er iets gebeurd. Tijdens een avondje uit heeft iemand GHB in mn drankje gestopt. Via dokter en drugsinfolijn wel redelijke zekerheid dat het idd ghb was. De avond is daarna nogal slecht verder gegaan. Vriendin C waarmee ik uit was en twee bevriende mannen via haar gingen met me mee naar huis. Dat is voor mij nogal vaag. Vriendin wilde me niet alleen laten, want ik leek opeens enorm dronken. Dus ze bleef op mn bank slapen(?wachten?) met 1 vd vrienden. De andere man wilde mij blijkbaar (M wat doe je toch met me, herinner ik me). Verder weet ik het niet.
Reconstructie kwam achteraf. (mijn grote vraag: maar waarom is het uberhaupt allemaal gebeurd, ik wilde toch niet, ik snap het niet?????) Ik schijn gezegd te hebben: niemand komt mn bed in, alleen vriendin C als we dan toch hier gaan slapen. C: nee je wilde niet. Ze snapte het niet zo goed (ze was er ook niet meer helemaal bij), je zei nee, hij wilde zo graag en toen opeens verdwenen jullie wel richting slaapkamer. Dit weet ik allemaal niet.
Ik heb wel wat flashback van hele heftige sex. En de volgende dag ontdekte ik dat pak condooms zo goed als leeg was. Hij is er een paar uur geweest, schijnt. Daarna eerst een paar dagen enorm ziek geweest, langzaam aan ben ik toen gaan reconstrueren. Na een week pijn (fysiek, bij het lopen, het zitten, alles) en huilen ben ik naar de dokter gegaan. Ik was niet stuk. Gelukkig. Wel kreeg ik telefoonnummer van slachtofferhulp. Ik heb dat toen niet gebeld. Ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Immers, ik leef nog, ik ben heel (dat was heel belangrijk), het was eenmalig en rot, maar eigenlijk weet ik er vrij weinig van, dus waar maak je je druk om.
Ik heb zelf het gevoel dat ik vanaf dat moment nog meer in paniek raak als het om mannen gaat. Na mijn ex was ik al wat panisch als het om mannen ging, ik wilde al heel erg gewaardeerd worden, maar vanaf dat moment wilde ik niet meer dat iemand aan me zat. Heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik het niet meer, aan de andere kant vond ik dat ik moest kunnen doen wat ik wilde. Ik ben niet van de one night stands, maar vond toch dat het me niet in de weg mocht staan om gewoon wat aan te rommelen als ik dat zelf wilde. Die paar keren dat ik wat deed (met vaste scharrel) toch weer paniek.
Ik vraag me nu zo af, waar ligt dat aan. De paniek? Was het die ene avond, was het die ex? Combinatie? Ik paniek meer bij de vaste scharrel, maar volgens mij deed ik het al. Ligt het aan onze karakters? Is het omdat hij dichterbij komt? Wat moet ik hiermee?
Ik heb heel raar gedaan, ik heb flink geraasd en getierd, ben uitgevallen en deed nogal wisselvallig(ik heb hem uitgefoeterd dat ik geen sexobject ben en daarna gebeld omdat ik sex wilde, bizar, dat laatste was geloof ik om te 'bewijzen' dat er niks aan de hand is). Dit past trouwens totaal niet bij mijn karakter. Andere mensen kennen mij als zorgzaam, doet geen mug kwaad, lief? Zoiets. Ik heb nooit ruzie, ik ben nooit echt fel. Bij hem wel. (iig nu,ken hem al langer, vroeger geloof ik niet). Ik heb slachtofferhulp gebeld. Ze vonden mijn geval ‘te zwaar’. Apart, terwijl ik het eigenlijk had weggestopt onder het motto: snel vergeten, stom.
Iemand met deze ervaring? Ik zag iets anders in deze richting in dit topic, maar dit voelde wel anders, ik herinner het me namelijk nauwelijks. Er was ook geen geweld bij. Ghb maakt je gewilliger ofzo. Ik deed gewoon mee. Hij heeft me niet gedwongen. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat ik het zo had gedaan zonder drugs (getrouwde man met kids, ongesteld!!, geen one night stands--> klopt niet). Nu twijfels, slachtofferhulp heeft me een psycholoog aangeraden, maar ik weet ook niet zo goed waar het probleem eigenlijk begon? Help
Halverwege de grote single tijd is er iets gebeurd. Tijdens een avondje uit heeft iemand GHB in mn drankje gestopt. Via dokter en drugsinfolijn wel redelijke zekerheid dat het idd ghb was. De avond is daarna nogal slecht verder gegaan. Vriendin C waarmee ik uit was en twee bevriende mannen via haar gingen met me mee naar huis. Dat is voor mij nogal vaag. Vriendin wilde me niet alleen laten, want ik leek opeens enorm dronken. Dus ze bleef op mn bank slapen(?wachten?) met 1 vd vrienden. De andere man wilde mij blijkbaar (M wat doe je toch met me, herinner ik me). Verder weet ik het niet.
Reconstructie kwam achteraf. (mijn grote vraag: maar waarom is het uberhaupt allemaal gebeurd, ik wilde toch niet, ik snap het niet?????) Ik schijn gezegd te hebben: niemand komt mn bed in, alleen vriendin C als we dan toch hier gaan slapen. C: nee je wilde niet. Ze snapte het niet zo goed (ze was er ook niet meer helemaal bij), je zei nee, hij wilde zo graag en toen opeens verdwenen jullie wel richting slaapkamer. Dit weet ik allemaal niet.
Ik heb wel wat flashback van hele heftige sex. En de volgende dag ontdekte ik dat pak condooms zo goed als leeg was. Hij is er een paar uur geweest, schijnt. Daarna eerst een paar dagen enorm ziek geweest, langzaam aan ben ik toen gaan reconstrueren. Na een week pijn (fysiek, bij het lopen, het zitten, alles) en huilen ben ik naar de dokter gegaan. Ik was niet stuk. Gelukkig. Wel kreeg ik telefoonnummer van slachtofferhulp. Ik heb dat toen niet gebeld. Ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Immers, ik leef nog, ik ben heel (dat was heel belangrijk), het was eenmalig en rot, maar eigenlijk weet ik er vrij weinig van, dus waar maak je je druk om.
Ik heb zelf het gevoel dat ik vanaf dat moment nog meer in paniek raak als het om mannen gaat. Na mijn ex was ik al wat panisch als het om mannen ging, ik wilde al heel erg gewaardeerd worden, maar vanaf dat moment wilde ik niet meer dat iemand aan me zat. Heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik het niet meer, aan de andere kant vond ik dat ik moest kunnen doen wat ik wilde. Ik ben niet van de one night stands, maar vond toch dat het me niet in de weg mocht staan om gewoon wat aan te rommelen als ik dat zelf wilde. Die paar keren dat ik wat deed (met vaste scharrel) toch weer paniek.
Ik vraag me nu zo af, waar ligt dat aan. De paniek? Was het die ene avond, was het die ex? Combinatie? Ik paniek meer bij de vaste scharrel, maar volgens mij deed ik het al. Ligt het aan onze karakters? Is het omdat hij dichterbij komt? Wat moet ik hiermee?
Ik heb heel raar gedaan, ik heb flink geraasd en getierd, ben uitgevallen en deed nogal wisselvallig(ik heb hem uitgefoeterd dat ik geen sexobject ben en daarna gebeld omdat ik sex wilde, bizar, dat laatste was geloof ik om te 'bewijzen' dat er niks aan de hand is). Dit past trouwens totaal niet bij mijn karakter. Andere mensen kennen mij als zorgzaam, doet geen mug kwaad, lief? Zoiets. Ik heb nooit ruzie, ik ben nooit echt fel. Bij hem wel. (iig nu,ken hem al langer, vroeger geloof ik niet). Ik heb slachtofferhulp gebeld. Ze vonden mijn geval ‘te zwaar’. Apart, terwijl ik het eigenlijk had weggestopt onder het motto: snel vergeten, stom.
Iemand met deze ervaring? Ik zag iets anders in deze richting in dit topic, maar dit voelde wel anders, ik herinner het me namelijk nauwelijks. Er was ook geen geweld bij. Ghb maakt je gewilliger ofzo. Ik deed gewoon mee. Hij heeft me niet gedwongen. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat ik het zo had gedaan zonder drugs (getrouwde man met kids, ongesteld!!, geen one night stands--> klopt niet). Nu twijfels, slachtofferhulp heeft me een psycholoog aangeraden, maar ik weet ook niet zo goed waar het probleem eigenlijk begon? Help
maandag 15 september 2008 om 06:51
Pfff jongens wat een ongepakte rotdiscussie hier!
Over of het wel of niet mogelijk is: ik heb zelf recreatief GHB gebruikt, ik dahct op basis van die ervaring altijd dat het niet mogelijk zou zijn iemand dat stiekem toe te dienen. Maar: een jaartje geleden ongeveer wordt ik opeens 's nachts mijn bed uit gebeld door een vriend van mijn broertje met de melding dat hij en mijn broertje aan het stappen waren in de stad waar ik woon en dat mijn broertje opeens helemaal de weg k,wijt is, of ze naar mij toe mogen komen. Nou, natuurlijk mag dat.
Ze zouden dichtbij moeten zijn en mijn broertje weet precies waar ik woon, maar het duurt maar en duurt maar. Uiteindelijk krijg ik ze weer aan de telefoon en blijkt dat mijn broertje volledig de weg niet meer kan vinden. Ik ben gaan zoeken, heb ze gevonden en hij was echt zo totaal de weg kwijt. Hij dronk bier, zette zijn glas even neer om te dansen, nam daarna weer een slok, het smaakte vies dus hij deed het weg. Een half uurtje daarna begon de wereld om hem heen te klotsen.
Of hij nou per ongeluk iemands anders glas had gepakt of dat het wel degelijk voor hem bedoeld was, daar zal je nooit achter komen. Punt is dus dat het wel degelijk kan en ook wel gebeurt.
Maar wat ik niet uit je vehaal begrijp TO, het waren vrienden van je vriendin? Dus zij kent ze echt? Heeft ook nog contact met ze? Wat is dan hun blik op die avond?
Over of het wel of niet mogelijk is: ik heb zelf recreatief GHB gebruikt, ik dahct op basis van die ervaring altijd dat het niet mogelijk zou zijn iemand dat stiekem toe te dienen. Maar: een jaartje geleden ongeveer wordt ik opeens 's nachts mijn bed uit gebeld door een vriend van mijn broertje met de melding dat hij en mijn broertje aan het stappen waren in de stad waar ik woon en dat mijn broertje opeens helemaal de weg k,wijt is, of ze naar mij toe mogen komen. Nou, natuurlijk mag dat.
Ze zouden dichtbij moeten zijn en mijn broertje weet precies waar ik woon, maar het duurt maar en duurt maar. Uiteindelijk krijg ik ze weer aan de telefoon en blijkt dat mijn broertje volledig de weg niet meer kan vinden. Ik ben gaan zoeken, heb ze gevonden en hij was echt zo totaal de weg kwijt. Hij dronk bier, zette zijn glas even neer om te dansen, nam daarna weer een slok, het smaakte vies dus hij deed het weg. Een half uurtje daarna begon de wereld om hem heen te klotsen.
Of hij nou per ongeluk iemands anders glas had gepakt of dat het wel degelijk voor hem bedoeld was, daar zal je nooit achter komen. Punt is dus dat het wel degelijk kan en ook wel gebeurt.
Maar wat ik niet uit je vehaal begrijp TO, het waren vrienden van je vriendin? Dus zij kent ze echt? Heeft ook nog contact met ze? Wat is dan hun blik op die avond?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 september 2008 om 08:14
En dat is nou juist lastig, overtuigd zijn van jezelf, als er GHB is toegediend. Daarnaast is het algemeen bekend dat vrouwen zichzelf na een verkrachting (met en zonder GHB) de schuld geven. Slechts 25% doet aangifte. En dan doe je aangifte, zoals mijn vriendin: zijn woord tegen het hare en dan gelooft vrouwe justitia hem: het is niet eens voorgekomen! Drie dagen heeft ie vastgezeten voor verhoor en hij loopt weer vrolijk rond.
Ik word écht heel kwaad als ik de reacties van afgelopen nacht lees, open een ander topic, maar vervuil deze niet.
TO, heel veel sterkte, en ik hoop dat je misschien op het andere topic mee gaat schrijven en dat ze je daar wel kunnen helpen. Trek je de reacties in dit topic niet aan, sommigen weten niet waar ze het over hebben.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 15 september 2008 om 09:15
En ik word juist kwaad van vrouwen die een hartverscheurend verhaal vertellen, en hier komen uithuilen, maar aangifte doen is er niet bij, ook al hebben ze een getuige die er verdomme de hele avond bij geweest is. Als T.O. zo graag aan waarheidsvinding wil doen, voor een eventuele verwerking, dan is dat de eerste stap. En volgens mij ook de enige eerste stap, in plaats van al die pregedachtes van "ik zal wel niet geloofd worden", of "misschien heeft het geen zin". Misschien heeft deze vent al een track record van verschrikkelijk. Ik vind dat je het ook verplicht bent tegenover andere vrouwen.
maandag 15 september 2008 om 09:54
Tuurlijk, val maar over mijn bewoording, feit blijft dat aangifte doen van dit soort dingen vaak nutteloos is. En dan vinden jullie het gek dat vrouwen die molen niet in willen/durven.
Je trekt vaak aan het kortste eind, maar word wel compleet door de mangel gehaald. En ja, ik spreek dus uit ervaring, ik heb alles van heel dichtbij meegemaakt. En wat levert het op? Niks. Die kerel loopt gewoon nog rond alsof er niks gebeurt is en zijn slachtoffer is druk bezig met verwerking.
Zo simpel werkt het niet Antonio, het is een traumatisch iets waar je niet zo rationeel op reageert als jij beschrijft. En mijn vriendin had ook een getuige, haar zaak leek sterk en dan nog lukt het gewoon niet.
Ik ben het rationeel gezien in de basis met je eens, maar ik snap emotioneel gezien heel goed waarom vrouwen het niet doen. Een beetje meer inleven zou je geen kwaad doen, voorzover dat kan als man in een verkrachtingsverhaal.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 15 september 2008 om 10:04
Ik kan me JUIST heel goed inleven! Ik zou me ook zwaar bedonderd voelen als ik iets te eten of te drinken neemt waardoor ik niet meer zo adequaat kan reageren. Alleen het hele verhaal hangt van toevalligheden aan elkaar, en mist de ruggegraat om ertegen te ageren. En dan een soort collectieve slapte oproepen van "wij slachtoffes zijn zo zielig, wij worden niet geloofd, laten wij bij elkaar kruipen en het op een collectief janken zetten" daarmee komt niemand verder, met zo'n collectief zelfmedelijden. Actie!
maandag 15 september 2008 om 10:19
Er is ook weleens iets in mijn drankje gedaan. Ik was niet dronken en proefde het ook niet. Weet alleen dat ik heel erg moest kotsen, half bewusteloos was en de hele nacht waanbeelden heb gehad. Gelukkig is er niets gebeurd.
Ik weet echt niet of ik aangifte zou doen na een verkrachting. Het is niet zo zwart-wit. De schaamte, angst, zinloosheid zijn voor mij redenen om het niet te doen. Als ik diegene zou kennen zou ik wel wraak willen nemen, dat wel. Ik denk dat veel mensen zich niet kunnen inleven in het vreselijk mensonterende van verkrachting. Ik ben aangerand geweest en iemand ging tegen mijn wil ver over mijn grenzen heen in een situatie die ik niet uit de doeken wil doen. Geen aangifte gedaan, geen wraak genomen. Over die aanranding voelde ik me niet erg, over de tweede situatie wel. 't Is ook gewoon nogal persoonlijk.
Juist omdat TO niet weet wat er is gebeurd, lijkt het me moeilijk voor de verwerking. Hoe gruwelijk het ook is, je kunt het beter helder hebben. Ik zou ook geen aangifte doen als ik haar was, aangezien ze zich niets kan herinneren en ongetwijfeld niet eens weet wie haar heeft gebruikt.
Ik weet echt niet of ik aangifte zou doen na een verkrachting. Het is niet zo zwart-wit. De schaamte, angst, zinloosheid zijn voor mij redenen om het niet te doen. Als ik diegene zou kennen zou ik wel wraak willen nemen, dat wel. Ik denk dat veel mensen zich niet kunnen inleven in het vreselijk mensonterende van verkrachting. Ik ben aangerand geweest en iemand ging tegen mijn wil ver over mijn grenzen heen in een situatie die ik niet uit de doeken wil doen. Geen aangifte gedaan, geen wraak genomen. Over die aanranding voelde ik me niet erg, over de tweede situatie wel. 't Is ook gewoon nogal persoonlijk.
Juist omdat TO niet weet wat er is gebeurd, lijkt het me moeilijk voor de verwerking. Hoe gruwelijk het ook is, je kunt het beter helder hebben. Ik zou ook geen aangifte doen als ik haar was, aangezien ze zich niets kan herinneren en ongetwijfeld niet eens weet wie haar heeft gebruikt.
dinsdag 16 september 2008 om 16:32
Ik heb niet heel het topic doorgelezen en wil ook absoluut niet ongevoelig overkomen. Maar in het meerendeel van de gevallen waarbij de vrouw denkt dat er iets in het drankje is gegooid de ochtend erna is het niet zo. Soms doe je onder invloed van drank stomme dingen en drank valt iedere x anders. Het komt ook echt niet zoveel voor dat er iets in je drankje gedaan word. Toch veel sterkte want hoe dan ook het blijft een ontzettende k*tervaring.
donderdag 18 september 2008 om 09:05
Het aantal vrouwen wat zich bv binnen 24 uur werkelijk laat testen op bv ghb of binnen 4 dagen op rohynpnol is dramatisch laag. Gek toch aangezien er ''zoveel'' verkrachtingen onder invloed zijn? Ten tweede je moet al veel gezopen hebben wil je ghb Niet proeven en onder invloed van drank doen mensen stomme dingen die ze normaal niet doen. Er zijn per jaar een aantal gevallen van meiden die wel op die manier verkracht zijn die zijn op 1 hand te tellen letterlijk maar op internet gebeurt het veel vaker dat vind ik typisch...
Maar verantwoordelijkheid nemen (enigzins) voor je acties/het teveel drinken en iets doms doen is lastiger dan gewoon denken dat er ghb/rohypnol in je drankje is gedaan. Wat het verhaal van de topicstarter niet minder vervelend maakt voor haar. Dat het voor haar een drama is is duidelijk of het nou onder invloed van alcohol of alochol en ghb was.
donderdag 18 september 2008 om 09:11
Dat ze zich er niet op laten testen wil toch niet zeggen dat het ook niet gebeurt ?
Zolang vrouwen het idee hebben dat ze zelf - in welke kleine mate dan ook - verantwoordelijk zijn geweest , of zich tegen laten houden door de schaamte zullen er veel verkrachtingen niet worden aangegeven .
Zolang vrouwen het idee hebben dat ze zelf - in welke kleine mate dan ook - verantwoordelijk zijn geweest , of zich tegen laten houden door de schaamte zullen er veel verkrachtingen niet worden aangegeven .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 september 2008 om 16:16
donderdag 18 september 2008 om 17:57
Ik bedoel aangezien een groot gedeelte wat zegt dat ze onder invloed van rape drugs verkracht is daar geen enkel bewijs voor heeft. Want ze laten zich niet testen. Dus weten ze het niet zeker en kunnen ze zichzelf wijsmaken dat het ghb/rohypnol is. Als jij bezopen bent en iemand heeft sex met jou en jij zegt nee is het nog steeds verkrachting! Maar dan was je dronken dan heb je het zelf ''gedaan'' dat voelt heel anders dan wanneer jij denkt dat iemand moedwillig iets in jouw drankje heeft gedaan. Feit blijft dat je ghb proeft en de verhalen dat je zo geil word dat je het meteen met iedereen doet schromelijk overdreven zijn de kans is groter dat je k.o gaat en dan herinner je er niks meer van. Maar ik neem verhalen op internet zowiezo met een flinke korrel zout.
donderdag 18 september 2008 om 19:59
Sorry? Mijn vriendin heeft het zichzelf niet wijsgemaakt, dat heeft de politie gedaan. Ze heeft er zelf namelijk niet bij stil gestaan, maar vond haar eigen gedrag wel vreemd achteraf. Na aangifte gaf de politie direct aan dat het overduidelijk klonk als GHB. Dus hou op met generaliseren.
Goh, feit? Kom maar op dan met je bewijs. Jouw mening, maar zéker geen feit. Lees ajb het topic terug, maar als het in het juiste, zeer zoete drankjes doen, proef je het niet.
En ook dat van die geilheid en remmingen weg: níet overdreven, zolang je exact de goede hoeveelheid krijgt toegediend. Nogmaals, lees de posts van BGB eerder maar eens en ga níet met 'jouw feiten' gooien als zijnde 'de waarheid'.
*Gaat weer snel op haar handen zitten*
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 18 september 2008 om 20:25
Ik ken je vriendin niet, ik heb gereageerd op bovenstaand verhaal..
Niemand betwist dat verkrachting onder invloed van ghb/rohypnol wel voorkomt. Maar niet ieder verhaal online is waar en sommige maken zich wel degelijk wat wijs zodat ze zichzelf iets minder schuldig voelen. Verkrachting blijft verkrachting of je nou bezopen, nuchter of onder invloed van ghb/rohypnol bent. Beetje moeilijk concept schijnbaar dat sommige vrouwen zichzelf iets wijs maken zodat ze zichzelf minder schuldig voelen.
donderdag 18 september 2008 om 20:42
donderdag 18 september 2008 om 21:27
MissKiek, wat verschrikkelijk wat je is overkomen 
Ik hoop dat je wat hebt aan een psycholoog. Begin gewoon met praten en gaandeweg zullen er dingen duidelijker voor je worden. Je hoeft niet bij het begin te beginnen, begin waar je kunt. Die gesprekken zijn helemaal voor jezelf en voor niemand anders, dus wat je zegt of waar je begint mag je helemaal zelf weten.
Ik hoop dat je wat hebt aan een psycholoog. Begin gewoon met praten en gaandeweg zullen er dingen duidelijker voor je worden. Je hoeft niet bij het begin te beginnen, begin waar je kunt. Die gesprekken zijn helemaal voor jezelf en voor niemand anders, dus wat je zegt of waar je begint mag je helemaal zelf weten.
