Werk & Studie
alle pijlers
Werk in het onderwijs, zit ziek thuis, stel ik me nu aan?
woensdag 17 september 2008 om 12:40
Dag allemaal,
Ik sta nu voor het derde jaar voor de klas op het vmbo-bovenbouw.
De drie jaar werk ik op dezelfde school en ik ben elk jaar al tegen organisatorische problemen aangelopen. Dit schooljaar heb ik verkeerde klassen gekregen. Ook heeft mijn kernteamleider tegen mij gezegd dat het wel mogelijk moest zijn om op vrijdagmiddag vrijgekregen, maar dat blijkt ook niet te lukken.
Ik word gek van het feit dat er dingen worden gezegd, maar als het puntje bij paaltje komt, blijkt het anders te zijn.
Nu ben ik bijna een maand aan het werk en heb inmiddels een roosterwijziging gehad. En ook deze klopt niet! Ik heb nu een klas die ik niet zou moeten hebben. Maar ook al ga ik er niet mee accoord, toch word ik met mijn rug tegen de muur gezet en mag ik het zolang oplossen. En verder informeert niemand van bovenaf even hoe het gaat en wat ik doe om met dit probleem om te gaan.
Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik helemaal niks te zeggen heb op de school. Dat ik maar gewoon een lesboer ben. Lekker zakelijk. Maar aan de andere kant wordt je wel aangesproken op je (enorme) verantwoordelijk en op je gevoel (ten opzichte van de leerlingen).
Maar als ik goed wil lesgeven, moet ik mijn gevoel toelaten. Anders kan ik nooit iets bereiken met mijn leerlingen.
En als ik de organisatie wil overleven en daar niet gestressed van wil raken, dan moet ik heel zakelijk zijn, maar dat heeft weer een minder effect op mijn lessen.
Ik kan echt de balans niet meer vinden. Elke keer komt er weer een probleem, die mij in een positie wringt waar ik niet in wil zitten.
Sinds vandaag zit ik ziek thuis. Ik voel me door deze ellende inmiddels ook lichamelijk ziek. Gisteren heb ik wel vijf keer moeten huilen op mijn werk! Ik heb morgen een afspraak met de bedrijfsarts.
Moet ik me niet aanstellen en gewoon werken of is het logisch dat ik het niet meer trek??? Ik weet het echt niet meer!
Ik sta nu voor het derde jaar voor de klas op het vmbo-bovenbouw.
De drie jaar werk ik op dezelfde school en ik ben elk jaar al tegen organisatorische problemen aangelopen. Dit schooljaar heb ik verkeerde klassen gekregen. Ook heeft mijn kernteamleider tegen mij gezegd dat het wel mogelijk moest zijn om op vrijdagmiddag vrijgekregen, maar dat blijkt ook niet te lukken.
Ik word gek van het feit dat er dingen worden gezegd, maar als het puntje bij paaltje komt, blijkt het anders te zijn.
Nu ben ik bijna een maand aan het werk en heb inmiddels een roosterwijziging gehad. En ook deze klopt niet! Ik heb nu een klas die ik niet zou moeten hebben. Maar ook al ga ik er niet mee accoord, toch word ik met mijn rug tegen de muur gezet en mag ik het zolang oplossen. En verder informeert niemand van bovenaf even hoe het gaat en wat ik doe om met dit probleem om te gaan.
Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik helemaal niks te zeggen heb op de school. Dat ik maar gewoon een lesboer ben. Lekker zakelijk. Maar aan de andere kant wordt je wel aangesproken op je (enorme) verantwoordelijk en op je gevoel (ten opzichte van de leerlingen).
Maar als ik goed wil lesgeven, moet ik mijn gevoel toelaten. Anders kan ik nooit iets bereiken met mijn leerlingen.
En als ik de organisatie wil overleven en daar niet gestressed van wil raken, dan moet ik heel zakelijk zijn, maar dat heeft weer een minder effect op mijn lessen.
Ik kan echt de balans niet meer vinden. Elke keer komt er weer een probleem, die mij in een positie wringt waar ik niet in wil zitten.
Sinds vandaag zit ik ziek thuis. Ik voel me door deze ellende inmiddels ook lichamelijk ziek. Gisteren heb ik wel vijf keer moeten huilen op mijn werk! Ik heb morgen een afspraak met de bedrijfsarts.
Moet ik me niet aanstellen en gewoon werken of is het logisch dat ik het niet meer trek??? Ik weet het echt niet meer!
woensdag 17 september 2008 om 12:46
Ben zelf ook het onderwijs gestapt (speciaal onderwijs). Collega's klaagden de hele dag maar er veranderde niks. Er wordt veel van leerkrachten verwacht naast het lesgeven. Ben een commerciële baan gaan doen en dat beviel veeeel beter. Kwam daar meer mensen tegen ook die om dezelfde redenen weg zijn gegaan uit het onderwijs (zelfs uit het basisonderwijs).
Dus NEE, ik vind niet dat je je aanstelt!
Dus NEE, ik vind niet dat je je aanstelt!
woensdag 17 september 2008 om 12:46
Ik zit stiekem wel naar andere vacatures te kijken, maar er is dus geen enkele vacature in mijn omgeving te bekennen!
Ik moet ook een serieus gesprek aangaan met mijn baas, maar dat vind ik echt heel moeilijk. Ik loop vast in de organisatie, dus zeg ik heel kort door de bocht dat het dus zijn schuld is. Dat durf ik eigenlijk niet. Daarom wil ik eerst advies van de bedrijfsarts.
Ik moet ook een serieus gesprek aangaan met mijn baas, maar dat vind ik echt heel moeilijk. Ik loop vast in de organisatie, dus zeg ik heel kort door de bocht dat het dus zijn schuld is. Dat durf ik eigenlijk niet. Daarom wil ik eerst advies van de bedrijfsarts.
woensdag 17 september 2008 om 12:47
Stel grenzen voor je zelf!
Maak deze duidelijk aan je baas!
en wanneer hij niet naar je luistert zou ik ziek thuis blijven en op zoek gaan naar een andere baan.
Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je de hele tijd toegeeft aan alle eisen die ze aan jou stellen, ga je er straks zelf aan onder door. En dat lijkt me ook niet de bedoeling.
Maak deze duidelijk aan je baas!
en wanneer hij niet naar je luistert zou ik ziek thuis blijven en op zoek gaan naar een andere baan.
Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je de hele tijd toegeeft aan alle eisen die ze aan jou stellen, ga je er straks zelf aan onder door. En dat lijkt me ook niet de bedoeling.
woensdag 17 september 2008 om 12:47
woensdag 17 september 2008 om 13:06
Ik blijf niet specifiek thuis om de problemen, maar om de gevolgen van de problemen.
Inmiddels ben ik ook lichamelijk ziek en op mijn werk barstte ik meerdere keren in huilen uit en kon ik niet meer de kwalitatieve lessen geven die ik normaal geef.
Ik ben of heel moe of ik slaap heel slecht. Ik heb een kort lontje, ook thuis. Ik voel me minderwaardig.
Dus ja, daarom blijf ik thuis.
Inmiddels ben ik ook lichamelijk ziek en op mijn werk barstte ik meerdere keren in huilen uit en kon ik niet meer de kwalitatieve lessen geven die ik normaal geef.
Ik ben of heel moe of ik slaap heel slecht. Ik heb een kort lontje, ook thuis. Ik voel me minderwaardig.
Dus ja, daarom blijf ik thuis.
woensdag 17 september 2008 om 13:12
Ik zit nu voor het 6e jaar in het vo en herken je verhaal wel erg. Treurig eigenlijk, blijkbaar is het op veel scholen zo gesteld. Bij ons gaat er gelukkig heel erg veel goed, maar evengoed wordt er van je verwacht dat je hééééél flexibel bent, terwijl je andersom niks kan verwachten. Wij mogen met de vakgroep zelf de klassen verdelen, dus dat is luxe. Verder hebben we niets over het rooster te zeggen en dat is dan ook altijd beroerd. En dan ook echt beroerd.
Twee jaar terug ben ik overspannen geraakt en een tijdje ziek thuis geweest. Dat was een harde les, maar wel de beste die ik kon leren. Ik moest maar eens prioriteiten gaan stellen. En dat heb ik gedaan. Ik baal nog steeds van veel dingen en ik vind veel beslissingen die genomen worden (vanuit school of algemeen vanuit het ministerie) nog steeds onbegrijpelijk, maar ik laat me er niet meer persoonlijk door raken. Ik weet dat op andere scholen ook gedoe is en dat die van mij nog meevalt. Ik zeg nee als iets niet meer past en alleen maar ja als ik erover heb nagedacht. Ik stop niet meer al mijn tijd en energie in school en ben dus ook minder gefrustreerd als iets misgaat.
Mijn tip: kom even rustig bij, zet de boel voor jezelf op een rijtje. Kijk of er een nieuwe school voor je in de buurt is (er komen vast ook weer vervangingsbanen) en blijf dichtbij jezelf. Peil eens bij collega's hoe zij hier tegenover staan en bepaalde dingen oplossen. Misschien is een coach een optie? Zeker als je in het onderwijs wilt blijven, is dat een goede investering. het is een fantastisch vak maar je krijgt niet altijd terug wat je erin stopt. De vraag is hoe je daarmee om gaat. Veel succes ermee!!!
Groetjes,
Sterre
Twee jaar terug ben ik overspannen geraakt en een tijdje ziek thuis geweest. Dat was een harde les, maar wel de beste die ik kon leren. Ik moest maar eens prioriteiten gaan stellen. En dat heb ik gedaan. Ik baal nog steeds van veel dingen en ik vind veel beslissingen die genomen worden (vanuit school of algemeen vanuit het ministerie) nog steeds onbegrijpelijk, maar ik laat me er niet meer persoonlijk door raken. Ik weet dat op andere scholen ook gedoe is en dat die van mij nog meevalt. Ik zeg nee als iets niet meer past en alleen maar ja als ik erover heb nagedacht. Ik stop niet meer al mijn tijd en energie in school en ben dus ook minder gefrustreerd als iets misgaat.
Mijn tip: kom even rustig bij, zet de boel voor jezelf op een rijtje. Kijk of er een nieuwe school voor je in de buurt is (er komen vast ook weer vervangingsbanen) en blijf dichtbij jezelf. Peil eens bij collega's hoe zij hier tegenover staan en bepaalde dingen oplossen. Misschien is een coach een optie? Zeker als je in het onderwijs wilt blijven, is dat een goede investering. het is een fantastisch vak maar je krijgt niet altijd terug wat je erin stopt. De vraag is hoe je daarmee om gaat. Veel succes ermee!!!
Groetjes,
Sterre
woensdag 17 september 2008 om 13:19
woensdag 17 september 2008 om 13:40
nee ik vind je geen aansteller, ik werk zelf in het speciaal onderwijs en ik vind het onderwijs het meest slecht georganiseerde orgaan wat er bestaat.
Ten nadele van het personeel.
Eigenlijk is het zo treurig dat jij ,die zo van je werk houdt ,het op deze manier ongemakkelijk wordt gemaakt.
Mijn ervaring is dat een arbo arts hier wel oren naar heeft en ook met directie zal praten , dus een goede tip, gooi bij die arts al je gal eruit.
Van werk waar je van houdt moet je juist energie en motivatie krijgen en niet zoals jij nu zoveel stress dat je lichaam gaat weigeren en steigeren.Dan gaat er iets heel erg fout in jullie systeem van werken
Ten nadele van het personeel.
Eigenlijk is het zo treurig dat jij ,die zo van je werk houdt ,het op deze manier ongemakkelijk wordt gemaakt.
Mijn ervaring is dat een arbo arts hier wel oren naar heeft en ook met directie zal praten , dus een goede tip, gooi bij die arts al je gal eruit.
Van werk waar je van houdt moet je juist energie en motivatie krijgen en niet zoals jij nu zoveel stress dat je lichaam gaat weigeren en steigeren.Dan gaat er iets heel erg fout in jullie systeem van werken
woensdag 17 september 2008 om 13:43
je bent geen aansteller, je voelt wat je voelt, maar onder normale omstandigheden moet je dit soort onverwachte dingen toch aankunnen? Waarom is die weerbaarheid weg? Waarom voel je je kwetsbaar als het even niet gaat zoals jij het had gedacht, dat zijn vragen die je zou moeten beantwoorden. Dit soort gevolgen van slechte organisatie kom je niet alleen in het onderwijst tegen.
*
woensdag 17 september 2008 om 14:19
ik ben bang dat ik ook zo'n klagende, pessimistische collega wordt. Ik werk op een hele grote school met alle onderwijsvormen. Hierdoor hebben ze zelf soms geen overzicht meer. Daardoor worden fouten gemaakt (en soms verkeerde oplossingen). Uiteindelijk zijn de docenten de dupe en mogen wij het vuile werk opknappen. Ik weet dat ik de organisatie niet kan veranderen. Maar wat moet ik dan doen tegen externe problemen die direct invloed hebben op mijn werk? Ik kan van ten voren wel grenzen stellen, maar als er dan weer 'zo'n fout' wordt gemaakt, dan ben ik toch de dupe ondanks aangegeven grenzen.
woensdag 17 september 2008 om 14:22
Dat is ook heel moeilijk, vooral op een grote school.
Zelf werk ik op een kleine vestiging en is de lijn naar de directie zeer kort en dan nog is het moeilijk om sommige problemen op te lossen.
Ik zou zeggen zet alles op papier en gooi het morgen bij de bedrijfsarts op tafel.
Sterkte
Zelf werk ik op een kleine vestiging en is de lijn naar de directie zeer kort en dan nog is het moeilijk om sommige problemen op te lossen.
Ik zou zeggen zet alles op papier en gooi het morgen bij de bedrijfsarts op tafel.
Sterkte
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 17 september 2008 om 15:05
Jannah, ben je al eens op bezoek geweest bij de ARBO arts? Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en ik heb toentertijd veel aan hem gehad!
Ik kan je probleem niet voor je oplossen, maar wellicht helpt het om te weten dat je zeker niet de enige bent die hier tegenaan loopt (zie bovenstaande reacties...)
Sterkte!
Ik kan je probleem niet voor je oplossen, maar wellicht helpt het om te weten dat je zeker niet de enige bent die hier tegenaan loopt (zie bovenstaande reacties...)
Sterkte!
woensdag 17 september 2008 om 17:54
Als je 5 keer op een werkdag in huilen uitbarst op school dan lijkt het er wel op dat je overspannen bent. Dat is een gegronde reden om thuis te blijven dus in die zin zou ik zeggen dat je je terecht hebt ziek gemeld.
Maar de problemen die jij noemt vind ik wel onzin.
Je kan vrijdag middag geen vrij krijgen. Tja het is niet anders.
In het bedrijfsleven kan je ook niet altijd die middag vrij krijgen die je wilt. Dan ben je ook van andere collega's afhankelijk dus dan kan het ook maar zo zijn dat je roostervrije middag op maandag is ipv de door jou gewenste vrijdag.
En klassen krijgen die je niet wil? Elke klas heeft een leraar nodig en waarom zouden er andere leraren dan maar aan die klas les moeten geven ipv van jijzelf?
Als je niet de benodigde onderwijsbevoegdheid hebt voor zo'n klas is het wat anders maar heb je die wel dan vind ik het terecht dat je zo'n klas gewoon les moet geven ook al zijn het niet jouw favoriete groep leerlingen.
Maar de problemen die jij noemt vind ik wel onzin.
Je kan vrijdag middag geen vrij krijgen. Tja het is niet anders.
In het bedrijfsleven kan je ook niet altijd die middag vrij krijgen die je wilt. Dan ben je ook van andere collega's afhankelijk dus dan kan het ook maar zo zijn dat je roostervrije middag op maandag is ipv de door jou gewenste vrijdag.
En klassen krijgen die je niet wil? Elke klas heeft een leraar nodig en waarom zouden er andere leraren dan maar aan die klas les moeten geven ipv van jijzelf?
Als je niet de benodigde onderwijsbevoegdheid hebt voor zo'n klas is het wat anders maar heb je die wel dan vind ik het terecht dat je zo'n klas gewoon les moet geven ook al zijn het niet jouw favoriete groep leerlingen.
woensdag 17 september 2008 om 19:36
Dag Sugarmiss. Ik snap je reactie en ik zal het even toelichten.
Over de vrijdagmiddag was vorig jaar gezegd dat dat wel moest lukken. Dan reken je daar op. En als je het dus niet krijgt, dan valt dat tegen.
Ik zit al 2 jaart op twee speciale klassen. Dat is een speciaal project. Die stonden door een roosterfout niet op mijn rooster. De kernteamleider wilde perse dat ik die klassen wel kreeg. Ik heb toen aangegeven dat ik dat niet perse hoefde, omdat ik voor mijzelf maar ook voor mijn leerlingen het erg verwarrend en frustrerend vind. Om mijn kernteamleider tegemoet te komen heb ik toegegeven dat ik 1 klas wel terugneem. Dan krijg je een roosterwijziging en krijg je de verkeerde klas terug. Dit moet dus weer verandert worden, maar de roostermakers hebben het zo druk, dat ze niet weten wanneer dit gebeurt.
Inmiddels heb ik al die vmbo-pubers om me heen die niet meer weten van wie ze les hebben, wanneer dat is en voor hoelang dat is. Ik kan ze ook geen antwoord geven daarop. Omdat ze weten dat dit niet voor altijd is, doen en luisteren ze ook minder goed. (het zijn niet voor niks vmbo-leerlingen)
En als ik dadelijk weer een andere klas krijg, kan ik weer opnieuw beginnen met mijn regels en normen en waarden duidelijk te maken. Het gaat daarbij dus wel om een examenklas, die door dit soort 'foutjes' een achterstand oplopen.
Dus als het aan mij had gelegen, was die vrijdagmiddag mij niet beloofd en had ik gewoon de klassen gehouden die ik in het begin van het jaar had.
Het gaat dus niet om leuke of geen leuke klassen of om ijdele verwachtingen mbt het rooster.
Over de vrijdagmiddag was vorig jaar gezegd dat dat wel moest lukken. Dan reken je daar op. En als je het dus niet krijgt, dan valt dat tegen.
Ik zit al 2 jaart op twee speciale klassen. Dat is een speciaal project. Die stonden door een roosterfout niet op mijn rooster. De kernteamleider wilde perse dat ik die klassen wel kreeg. Ik heb toen aangegeven dat ik dat niet perse hoefde, omdat ik voor mijzelf maar ook voor mijn leerlingen het erg verwarrend en frustrerend vind. Om mijn kernteamleider tegemoet te komen heb ik toegegeven dat ik 1 klas wel terugneem. Dan krijg je een roosterwijziging en krijg je de verkeerde klas terug. Dit moet dus weer verandert worden, maar de roostermakers hebben het zo druk, dat ze niet weten wanneer dit gebeurt.
Inmiddels heb ik al die vmbo-pubers om me heen die niet meer weten van wie ze les hebben, wanneer dat is en voor hoelang dat is. Ik kan ze ook geen antwoord geven daarop. Omdat ze weten dat dit niet voor altijd is, doen en luisteren ze ook minder goed. (het zijn niet voor niks vmbo-leerlingen)
En als ik dadelijk weer een andere klas krijg, kan ik weer opnieuw beginnen met mijn regels en normen en waarden duidelijk te maken. Het gaat daarbij dus wel om een examenklas, die door dit soort 'foutjes' een achterstand oplopen.
Dus als het aan mij had gelegen, was die vrijdagmiddag mij niet beloofd en had ik gewoon de klassen gehouden die ik in het begin van het jaar had.
Het gaat dus niet om leuke of geen leuke klassen of om ijdele verwachtingen mbt het rooster.
