Relaties
alle pijlers
Wil ik kinderen? Ik weet het gewoon écht niet.
woensdag 26 augustus 2015 19:16
Hoor zoveel om me heen van mensen met kinderwens, zwanger, proberend, of al jarenlang het idee dat ze moeder willen worden, of absoluut niet. En ik heb gewoon eigenlijk echt geen idee. En dat voelt zo laf.
Ik vind kinderen erg leuke wezens, en ik maak de grootste lol met nichtjes en neefjes. Maar ik heb nooit echt zo'n vooropgezet plan gehad van trouwen en kindjes krijgen 'later'. Nu is het later (of eigenlijk zowat al te laat) en ik maak het mezelf niet makkelijker... Ik heb al een aantal jaren een vriend die liever geen vader wou worden. Dat was voor mij geen dealbreaker, omdat ik er eigenlijk zelf ook nog niet zo uit was en ben. Toch wel een soort van proces doorgemaakt dat ALS ik het wil, het dan niet met hem zal zijn. Dus dan ga je terug naar de basisvraag: wil IK het? Maar al een paar jaar (de tijd gaat zo snel!) pieker ik me suf. Voordelen, nadelen, angsten, twijfels, fantasieën, tijdje leven met het ene idee, dan met het andere... Mijn vriend begint inmiddels te zeggen dat als ik het wil, hij er ook wel voor wil gaan. Hoewel ik het idee heb dat ie me vooral niet kwijt wil, en daarom de deur op een kier heeft gezet.
Toch kom ik gewoon geen steek verder. Ik heb gewoon geen idee. Ik zie net zo makkelijk een leven mét kinderen voor me als een leven zonder. Ik kan van allebei niet inschatten hoe ik het over tien jaar zal vinden, dus je moet altijd er maar het beste van maken. En dat zal ik ook vol overgave doen. Maar als ik niet opschiet, bepaalt mijn lijf al voor me. En dat voelt rottig. Ik vind mezelf besluiteloos en slap. Dat ik gewoon geen helder JA of NEE voel. Krijg bijna de neiging om het maar 'aan de tarotkaarten te vragen' ofzo, ware het niet dat ik totaal niet spiritueel ben
Nog meer van die twijfelkonten hier? Of mensen die iets doorslaggevends kunnen aandragen? Glazen bol iemand?
Ik vind kinderen erg leuke wezens, en ik maak de grootste lol met nichtjes en neefjes. Maar ik heb nooit echt zo'n vooropgezet plan gehad van trouwen en kindjes krijgen 'later'. Nu is het later (of eigenlijk zowat al te laat) en ik maak het mezelf niet makkelijker... Ik heb al een aantal jaren een vriend die liever geen vader wou worden. Dat was voor mij geen dealbreaker, omdat ik er eigenlijk zelf ook nog niet zo uit was en ben. Toch wel een soort van proces doorgemaakt dat ALS ik het wil, het dan niet met hem zal zijn. Dus dan ga je terug naar de basisvraag: wil IK het? Maar al een paar jaar (de tijd gaat zo snel!) pieker ik me suf. Voordelen, nadelen, angsten, twijfels, fantasieën, tijdje leven met het ene idee, dan met het andere... Mijn vriend begint inmiddels te zeggen dat als ik het wil, hij er ook wel voor wil gaan. Hoewel ik het idee heb dat ie me vooral niet kwijt wil, en daarom de deur op een kier heeft gezet.
Toch kom ik gewoon geen steek verder. Ik heb gewoon geen idee. Ik zie net zo makkelijk een leven mét kinderen voor me als een leven zonder. Ik kan van allebei niet inschatten hoe ik het over tien jaar zal vinden, dus je moet altijd er maar het beste van maken. En dat zal ik ook vol overgave doen. Maar als ik niet opschiet, bepaalt mijn lijf al voor me. En dat voelt rottig. Ik vind mezelf besluiteloos en slap. Dat ik gewoon geen helder JA of NEE voel. Krijg bijna de neiging om het maar 'aan de tarotkaarten te vragen' ofzo, ware het niet dat ik totaal niet spiritueel ben
Nog meer van die twijfelkonten hier? Of mensen die iets doorslaggevends kunnen aandragen? Glazen bol iemand?
dinsdag 1 september 2015 21:06
De week 'doen alsof je gekozen hebt' tip vind ik een supergoede tip, als denkexperiment zeg maar.
Helaas denk ik dat je dan juist alleen maar de beperkingen van een leven met een kind ontdekt. O, moet ik er nu al uit? O, ik kan nu niet drinken/naar de kroeg. Getver, weer een slapeloze nacht. Niks mis mee om je goed te realiseren hoe dat ongeveer zal gaan voelen, maar je kunt je nooit voorstellen hoe het bijvoorbeeld is om op de grond te zitten, en je dreumes van 14 maanden voor het eerst heel doelbewust naar je toe zien te kruipen en net zo lang op je benen scharrelen tot ze gemakkelijk tegen je aan op schoot zit...
Kinderen, het is een avontuur waar je induikt en voorgoed bepaalde keuzes afsluit, of je kiest voor een ander avontuur, waar je in ieder geval meer zeggenschap over je eigen leven en tijd kunt houden.
Helaas denk ik dat je dan juist alleen maar de beperkingen van een leven met een kind ontdekt. O, moet ik er nu al uit? O, ik kan nu niet drinken/naar de kroeg. Getver, weer een slapeloze nacht. Niks mis mee om je goed te realiseren hoe dat ongeveer zal gaan voelen, maar je kunt je nooit voorstellen hoe het bijvoorbeeld is om op de grond te zitten, en je dreumes van 14 maanden voor het eerst heel doelbewust naar je toe zien te kruipen en net zo lang op je benen scharrelen tot ze gemakkelijk tegen je aan op schoot zit...
Kinderen, het is een avontuur waar je induikt en voorgoed bepaalde keuzes afsluit, of je kiest voor een ander avontuur, waar je in ieder geval meer zeggenschap over je eigen leven en tijd kunt houden.
dinsdag 1 september 2015 21:42
Ik denk dat je zoiets niet geheel met je verstand kan bepalen.
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
dinsdag 1 september 2015 21:45
quote:Kastanjez schreef op 01 september 2015 @ 21:06:
Niks mis mee om je goed te realiseren hoe dat ongeveer zal gaan voelen, maar je kunt je nooit voorstellen hoe het bijvoorbeeld is om op de grond te zitten, en je dreumes van 14 maanden voor het eerst heel doelbewust naar je toe zien te kruipen en net zo lang op je benen scharrelen tot ze gemakkelijk tegen je aan op schoot zit...
Kijk, en juist dat soort dingen lijken mij juist erg onaantrekkelijk, het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn
Niks mis mee om je goed te realiseren hoe dat ongeveer zal gaan voelen, maar je kunt je nooit voorstellen hoe het bijvoorbeeld is om op de grond te zitten, en je dreumes van 14 maanden voor het eerst heel doelbewust naar je toe zien te kruipen en net zo lang op je benen scharrelen tot ze gemakkelijk tegen je aan op schoot zit...
Kijk, en juist dat soort dingen lijken mij juist erg onaantrekkelijk, het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn
dinsdag 1 september 2015 21:48
quote:Liefzoontje83 schreef op 01 september 2015 @ 21:42:
Ik denk dat je zoiets niet geheel met je verstand kan bepalen.
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
Maar wat als je het gewoon niet aantrekkelijk vind om met een klein kind op te trekken? En dat losstaat van een soort opoffering.
Je kunt ook gewoon niet de behoefte hebben om een kind om je heen te hebben, mensen zijn erg verschillend en voelen ook dingen verschillend.
Ik denk dat je zoiets niet geheel met je verstand kan bepalen.
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
Maar wat als je het gewoon niet aantrekkelijk vind om met een klein kind op te trekken? En dat losstaat van een soort opoffering.
Je kunt ook gewoon niet de behoefte hebben om een kind om je heen te hebben, mensen zijn erg verschillend en voelen ook dingen verschillend.
woensdag 2 september 2015 10:52
quote:bubbeltjesfolie schreef op 01 september 2015 @ 19:57:
Ik heb hier een topic over geopend vandaag. Maar Ikeaverslaafde verwees me naar dit topic.
Ik zie meer nadelen dan voordelen aan een kind voor zover ik dat kan beoordelen vooraf. Daar blijf ik wel bij.
Alleen is dat gevoel soms zo sterk dat ik ga twijfelen en ineens die nadelen voor lief wil gaan nemen.. Als dat sterke gevoel dan weer wat wegzakt dan ben ik blij dat ik geen beslissing heb genomen. Dus puur met mijn verstand zeg ik nee.zo herkenbaar dit! Ik geloof niet dat er vanzelf een duidelijk ja of nee bij mij gaat komen, ik loop al zo lang rond met dit. Maar het blijft toch knagen
Ik heb hier een topic over geopend vandaag. Maar Ikeaverslaafde verwees me naar dit topic.
Ik zie meer nadelen dan voordelen aan een kind voor zover ik dat kan beoordelen vooraf. Daar blijf ik wel bij.
Alleen is dat gevoel soms zo sterk dat ik ga twijfelen en ineens die nadelen voor lief wil gaan nemen.. Als dat sterke gevoel dan weer wat wegzakt dan ben ik blij dat ik geen beslissing heb genomen. Dus puur met mijn verstand zeg ik nee.zo herkenbaar dit! Ik geloof niet dat er vanzelf een duidelijk ja of nee bij mij gaat komen, ik loop al zo lang rond met dit. Maar het blijft toch knagen
doe dan maar thee
woensdag 2 september 2015 11:02
Tuurlijk zegt je verstand altijd nee. Rationeel gezien zijn er gewoon altijd meer nadelen dan voordelen aan het hebben van kinderen.
Pas toen ik zwanger was kreeg ik 'het moedergevoel'. Handig foefje van de natuur denk ik. Al zeg ik eerlijk dat ik graag zwanger was geworden NA het gevoel van rammelende eierstokken. Die had ik namelijk nog niet voordat ik zwanger werd. Ik denk dat ik anders nog steeds met de vraag van TO had gezeten.
Pas toen ik zwanger was kreeg ik 'het moedergevoel'. Handig foefje van de natuur denk ik. Al zeg ik eerlijk dat ik graag zwanger was geworden NA het gevoel van rammelende eierstokken. Die had ik namelijk nog niet voordat ik zwanger werd. Ik denk dat ik anders nog steeds met de vraag van TO had gezeten.
woensdag 2 september 2015 13:52
quote:carmen5 schreef op 01 september 2015 @ 14:57:
[...]
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...Wat komt er voor terug? Je zou je in kunnen beelden dat je de eendjes voert, samen in bad gaat, kastanjes zoekt in het bos, lekker in de herfstzon op een bankje in een speeltuin zit. Maar je kan net zo goed bedenken dat je jam in je haar gesmeerd krijgt, er tig bekers melk omvallen, je elke nacht een keer je bed uit moet. het eerlijkst is het om allebei die scenario's mee te laten wegen.
[...]
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...Wat komt er voor terug? Je zou je in kunnen beelden dat je de eendjes voert, samen in bad gaat, kastanjes zoekt in het bos, lekker in de herfstzon op een bankje in een speeltuin zit. Maar je kan net zo goed bedenken dat je jam in je haar gesmeerd krijgt, er tig bekers melk omvallen, je elke nacht een keer je bed uit moet. het eerlijkst is het om allebei die scenario's mee te laten wegen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 september 2015 13:52
Groentheetje: ik denk dat ik er ook nooit uitkom. het is denk ik toch gewoon een beslissing gaan nemen voordat het vanzelf door de leeftijd besloten wordt. ik ben trouwens 29 dus de leeftijd is theoretisch nog geen probleem. Maar ik zie het niet zitten om met deze gedachte door te gaan de komende jaren want ik kan het schijnbaar niet loslaten zo.
DaisyF: ik heb nu niks anders dan verstand want ik kan natuurlijk de liefde voor een kind nu niet voelen, de ervaring niet voelen. En ik snap dat er een groot gebied is wat je van te voren niet kunt bedenken, positief en negatief.
DaisyF: ik heb nu niks anders dan verstand want ik kan natuurlijk de liefde voor een kind nu niet voelen, de ervaring niet voelen. En ik snap dat er een groot gebied is wat je van te voren niet kunt bedenken, positief en negatief.
Ergens lekker in knijpen, dat helpt.
woensdag 2 september 2015 13:54
quote:heavenhill schreef op 02 september 2015 @ 11:02:
Tuurlijk zegt je verstand altijd nee. Rationeel gezien zijn er gewoon altijd meer nadelen dan voordelen aan het hebben van kinderen.
Misschien als je enorm twijfelt dat je verstand nee zegt.
En wat de een als een enorm nadeel ziet, ziet de ander misschien als hooguit een klein minpuntje, of zelfs dat niet eens.
Tuurlijk zegt je verstand altijd nee. Rationeel gezien zijn er gewoon altijd meer nadelen dan voordelen aan het hebben van kinderen.
Misschien als je enorm twijfelt dat je verstand nee zegt.
En wat de een als een enorm nadeel ziet, ziet de ander misschien als hooguit een klein minpuntje, of zelfs dat niet eens.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 september 2015 14:25
quote:Liefzoontje83 schreef op 01 september 2015 @ 21:42:
Ik denk dat je zoiets niet geheel met je verstand kan bepalen.
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
Ik denk dat je het juist wel met je verstand kunt bepalen. En ik vind het ook niet terecht is om het voor te stellen als een keuze tussen er 's nachts uit moeten of lekker vaak op vakantie gaan, zoals in dit topic onder andere gebeurt.
Ikeaverslaafde heeft al aangegeven dat er andere dingen mee kunnen spelen. Dat je juist uit liefde kunt besluiten dat je het een kind niet aan wilt doen. Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.
Ik denk dat je zoiets niet geheel met je verstand kan bepalen.
Natuurlijk kun je bedenken dat je geen zin hebt om dingen op te offeren en snachts niet uit bed wil etc.
Maar de liefde die je voor zo`n kind voelt, kun je van tevoren niet voelen en die liefde maakt een heleboel goed vind ik zelf.. (hierdoor maakt het opeens niet meer zo uit dat je er dingen voor moet laten)
Ik denk dat je het juist wel met je verstand kunt bepalen. En ik vind het ook niet terecht is om het voor te stellen als een keuze tussen er 's nachts uit moeten of lekker vaak op vakantie gaan, zoals in dit topic onder andere gebeurt.
Ikeaverslaafde heeft al aangegeven dat er andere dingen mee kunnen spelen. Dat je juist uit liefde kunt besluiten dat je het een kind niet aan wilt doen. Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.
woensdag 2 september 2015 14:36
quote:DaisyF: ik heb nu niks anders dan verstand want ik kan natuurlijk de liefde voor een kind nu niet voelen, de ervaring niet voelen. En ik snap dat er een groot gebied is wat je van te voren niet kunt bedenken, positief en negatief.
Dit.
quote:Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.Dat lijkt me bij een concrete erfelijke ziekte ook wel een dilemma.
Dit.
quote:Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.Dat lijkt me bij een concrete erfelijke ziekte ook wel een dilemma.
woensdag 2 september 2015 14:50
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 september 2015 @ 13:52:
[...]
Wat komt er voor terug? Je zou je in kunnen beelden dat je de eendjes voert, samen in bad gaat, kastanjes zoekt in het bos, lekker in de herfstzon op een bankje in een speeltuin zit. Maar je kan net zo goed bedenken dat je jam in je haar gesmeerd krijgt, er tig bekers melk omvallen, je elke nacht een keer je bed uit moet. het eerlijkst is het om allebei die scenario's mee te laten wegen.
Zoals jij het schetst lijkt het me -alles bij elkaar- zeer de moeite waard. Zo en zo schrijf jij altijd heel leuk over kinderen en het moederschap.
Vroeger wilde ik nooit kinderen, ik dacht er niet eens over na. Ik zag dan een gezin voor me en dacht meteen 'nee', waarschijnlijk omdat mijn eigen jeugd niet fijn was.
Maar de laatste paar jaar smelt ik helemaal als ik een leuk kind zie. Vooral bij baby's en peuters, maar ook wel al ik een dwarse puber zie. Jammer genoeg ben ik al aan de oude kant en heb ik niet eens een partner. Ik zit als het ware in de laatste ronde (veertig). En ik wil een relatie om een man zelf en niet als verwekker.
Ik troost me ermee dat de vrouwen in mijn familie allemaal heel vruchtbaar zijn -mijn oma's waren 45 en 46 toen ze hun laatste kind kregen. Wie weet, heb ik toch nog een beetje geluk.
[...]
Wat komt er voor terug? Je zou je in kunnen beelden dat je de eendjes voert, samen in bad gaat, kastanjes zoekt in het bos, lekker in de herfstzon op een bankje in een speeltuin zit. Maar je kan net zo goed bedenken dat je jam in je haar gesmeerd krijgt, er tig bekers melk omvallen, je elke nacht een keer je bed uit moet. het eerlijkst is het om allebei die scenario's mee te laten wegen.
Zoals jij het schetst lijkt het me -alles bij elkaar- zeer de moeite waard. Zo en zo schrijf jij altijd heel leuk over kinderen en het moederschap.
Vroeger wilde ik nooit kinderen, ik dacht er niet eens over na. Ik zag dan een gezin voor me en dacht meteen 'nee', waarschijnlijk omdat mijn eigen jeugd niet fijn was.
Maar de laatste paar jaar smelt ik helemaal als ik een leuk kind zie. Vooral bij baby's en peuters, maar ook wel al ik een dwarse puber zie. Jammer genoeg ben ik al aan de oude kant en heb ik niet eens een partner. Ik zit als het ware in de laatste ronde (veertig). En ik wil een relatie om een man zelf en niet als verwekker.
Ik troost me ermee dat de vrouwen in mijn familie allemaal heel vruchtbaar zijn -mijn oma's waren 45 en 46 toen ze hun laatste kind kregen. Wie weet, heb ik toch nog een beetje geluk.
woensdag 2 september 2015 15:03
quote:heavenhill schreef op 02 september 2015 @ 11:02:
Tuurlijk zegt je verstand altijd nee. Rationeel gezien zijn er gewoon altijd meer nadelen dan voordelen aan het hebben van kinderen.
Maar je gevoel kan ook nee zeggen.
En je gevoel kan ook aangeven dat je kleine kinderen niet aantrekkelijk vindt om mee op te trekken.
Weet je, ik snap echt wel dat er vrouwen zijn die het geweldig vinden om zwanger te zijn en om een kind te hebben.
Maar we moeten onze ogen niet sluiten dat er legio kinderen in een ongewenste situatie zitten, ze worden mishandeld, misbruikt, verwaarloosd enz.
Dus er zijn toch legio ouders die niet goed voor hun kinderen zorgen of er niet mee om kunnen gaan en dit is een feit.
Tuurlijk zegt je verstand altijd nee. Rationeel gezien zijn er gewoon altijd meer nadelen dan voordelen aan het hebben van kinderen.
Maar je gevoel kan ook nee zeggen.
En je gevoel kan ook aangeven dat je kleine kinderen niet aantrekkelijk vindt om mee op te trekken.
Weet je, ik snap echt wel dat er vrouwen zijn die het geweldig vinden om zwanger te zijn en om een kind te hebben.
Maar we moeten onze ogen niet sluiten dat er legio kinderen in een ongewenste situatie zitten, ze worden mishandeld, misbruikt, verwaarloosd enz.
Dus er zijn toch legio ouders die niet goed voor hun kinderen zorgen of er niet mee om kunnen gaan en dit is een feit.
woensdag 2 september 2015 16:44
quote:carmen5 schreef op 01 september 2015 @ 14:57:
[...]
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...
Het grappige is dat ik sinds ik een kind heb, me heel vaak niet meer kan voorstellen wat ik nu in godsnaam met mijn tijd deed voordat ik hem had. Als hij uit logeren is bijvoorbeeld, en ik ineens in een leeg huis zit en geen idee heb wat ik nu eens zal gaan doen. Mijn (vrije) dagen lijken dan ineens enorm leeg, en ik kan me echt niet herinneren waarom ik ze vroeger vol vond.
Rationeel weet ik dat er helemaal niet zoveel veranderd is in de dingen die ik doe, verschil is alleen dat de dingen die ik thuis doe zoveel gezelliger zijn met kind dan zonder kind.
[...]
Wat een goede tip zeg. Ik ben een echte twijfelaar en heb hier wel iets aan.
Soms stel ik me voor wat ik op een dag zou doen als ik wel een kind had. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends terug naar huis fiets van de sportschool en zie hoe ouders hun kinderen naar school brengen. Als ik een kind had was het dus al over met de vroege sportschoolsessies. Ook zal er geen tijd zijn voor de krant bij het ontbijt en me op mijn gemak aan te kleden.
Eigenlijk is er heel veel wat opeens niet meer kan.
Maar wat komt er voor terug ? Die gedachte heb ik nooit consequent gevolgd, en zeker niet voor een week. Ik ga nu eens een week doen alsof ik de beslissing heb genomen voor een kind. Ben benieuwd...
Het grappige is dat ik sinds ik een kind heb, me heel vaak niet meer kan voorstellen wat ik nu in godsnaam met mijn tijd deed voordat ik hem had. Als hij uit logeren is bijvoorbeeld, en ik ineens in een leeg huis zit en geen idee heb wat ik nu eens zal gaan doen. Mijn (vrije) dagen lijken dan ineens enorm leeg, en ik kan me echt niet herinneren waarom ik ze vroeger vol vond.
Rationeel weet ik dat er helemaal niet zoveel veranderd is in de dingen die ik doe, verschil is alleen dat de dingen die ik thuis doe zoveel gezelliger zijn met kind dan zonder kind.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 september 2015 18:05
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 september 2015 @ 13:54:
[...]
Misschien als je enorm twijfelt dat je verstand nee zegt.
En wat de een als een enorm nadeel ziet, ziet de ander misschien als hooguit een klein minpuntje, of zelfs dat niet eens.
Nee dat is dus niet zo. Als iedereen op basis van ratio zou handelen zouden er een stuk minder kinderen worden geboren. Het is gewoon logisch nadenken. Het kost geld. Het kost tijd. Je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Mensen handelen echter niet rationeel, maar irrationeel.
De dingen die je noemt zijn gevoelsmatige en emotionele kanten van het moederschap; eendjes voeren enzo. Dat heeft niet zoveel met verstand te maken. Dat gevoel van moederschap en de emotie die daarbij komen kijken heb/krijg je. Of niet, zoals DaisyF terecht zegt.
[...]
Misschien als je enorm twijfelt dat je verstand nee zegt.
En wat de een als een enorm nadeel ziet, ziet de ander misschien als hooguit een klein minpuntje, of zelfs dat niet eens.
Nee dat is dus niet zo. Als iedereen op basis van ratio zou handelen zouden er een stuk minder kinderen worden geboren. Het is gewoon logisch nadenken. Het kost geld. Het kost tijd. Je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Mensen handelen echter niet rationeel, maar irrationeel.
De dingen die je noemt zijn gevoelsmatige en emotionele kanten van het moederschap; eendjes voeren enzo. Dat heeft niet zoveel met verstand te maken. Dat gevoel van moederschap en de emotie die daarbij komen kijken heb/krijg je. Of niet, zoals DaisyF terecht zegt.
woensdag 2 september 2015 19:50
quote:heavenhill schreef op 02 september 2015 @ 18:05:
[...]
Nee dat is dus niet zo. Als iedereen op basis van ratio zou handelen zouden er een stuk minder kinderen worden geboren. Het is gewoon logisch nadenken. Het kost geld. Het kost tijd. Je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Mensen handelen echter niet rationeel, maar irrationeel.
Voor deze argumenten zijn toch ook gewoon rationele tegenargumenten te geven? Bijvoorbeeld het kost geld. Dat klopt. Maar ik geef liever geld uit aan een kind, dan - zoals ik voor een kind deed - aan voor de zoveelste keer naar een club gaan. Of aan de tigste spijkerbroek, het zoveelste paar schoenen of de vijfde veelstedure afhaalmaaltijd in een week.
Of: je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Ook dat klopt. Maar verantwoordelijkheid heb ik ook op mijn werk, en in tegenstelling tot van mijn kind, krijg ik van mijn werk geen liefde. En geen loyaliteit. En lang niet zoveel gezelligheid.
Wat jij dus hier als rationele argumenten tegen kinderen noemt, vind ik juist rationele argumenten vóór kinderen. Als ik toch ergens mijn tijd en geld aan moet besteden (en dat moet nu eenmaal) dan doe ik dat veel liever aan een kind dan aan wat dan ook ter wereld.
[...]
Nee dat is dus niet zo. Als iedereen op basis van ratio zou handelen zouden er een stuk minder kinderen worden geboren. Het is gewoon logisch nadenken. Het kost geld. Het kost tijd. Je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Mensen handelen echter niet rationeel, maar irrationeel.
Voor deze argumenten zijn toch ook gewoon rationele tegenargumenten te geven? Bijvoorbeeld het kost geld. Dat klopt. Maar ik geef liever geld uit aan een kind, dan - zoals ik voor een kind deed - aan voor de zoveelste keer naar een club gaan. Of aan de tigste spijkerbroek, het zoveelste paar schoenen of de vijfde veelstedure afhaalmaaltijd in een week.
Of: je krijgt er een grote verantwoordelijkheid bij. Ook dat klopt. Maar verantwoordelijkheid heb ik ook op mijn werk, en in tegenstelling tot van mijn kind, krijg ik van mijn werk geen liefde. En geen loyaliteit. En lang niet zoveel gezelligheid.
Wat jij dus hier als rationele argumenten tegen kinderen noemt, vind ik juist rationele argumenten vóór kinderen. Als ik toch ergens mijn tijd en geld aan moet besteden (en dat moet nu eenmaal) dan doe ik dat veel liever aan een kind dan aan wat dan ook ter wereld.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 september 2015 20:36
quote:fashionvictim schreef op 02 september 2015 @ 19:50:
[....]
Wat jij dus hier als rationele argumenten tegen kinderen noemt, vind ik juist rationele argumenten vóór kinderen. Als ik toch ergens mijn tijd en geld aan moet besteden (en dat moet nu eenmaal) dan doe ik dat veel liever aan een kind dan aan wat dan ook ter wereld.
Dat heet een persoonlijke keuze waar je je tijd en geld aan wilt besteden. Als je een andere persoonlijke voorkeur hebt, dan besteed je je geld liever aan deze voorkeur.
Het enige is dat je aan een kind enorm vast zit, dat vinden toch veel mensen benauwend, het geeft ook enorm veel verantwoordelijkheid.
Voor de ene een geweldige ervaring, voor de ander onoverkomelijk.
Mensen kunnen elkaar nog zoveel proberen te overtuigen maar het moet gewoon bij je passen, of juist niet. Kinderen krijgen is de norm, een bepaald verwachtingspatroon en dat maakt het voor veel mensen ook ingewikkeld om na een lange periode van twijfel een keuze te maken.
[....]
Wat jij dus hier als rationele argumenten tegen kinderen noemt, vind ik juist rationele argumenten vóór kinderen. Als ik toch ergens mijn tijd en geld aan moet besteden (en dat moet nu eenmaal) dan doe ik dat veel liever aan een kind dan aan wat dan ook ter wereld.
Dat heet een persoonlijke keuze waar je je tijd en geld aan wilt besteden. Als je een andere persoonlijke voorkeur hebt, dan besteed je je geld liever aan deze voorkeur.
Het enige is dat je aan een kind enorm vast zit, dat vinden toch veel mensen benauwend, het geeft ook enorm veel verantwoordelijkheid.
Voor de ene een geweldige ervaring, voor de ander onoverkomelijk.
Mensen kunnen elkaar nog zoveel proberen te overtuigen maar het moet gewoon bij je passen, of juist niet. Kinderen krijgen is de norm, een bepaald verwachtingspatroon en dat maakt het voor veel mensen ook ingewikkeld om na een lange periode van twijfel een keuze te maken.
donderdag 3 september 2015 14:00
DaisyF: mee eens.
Er zijn nog zoveel meer verwachtingen vanuit de omgeving dat ik me al snel raar voel omdat ik andere beslissingen neem.
Als mensen bijvoorbeeld vragen of ik kinderen wil en ik zeg waarschijnlijk niet, dan kijken ze me ook nog eens raar aan. Dus dat bevestigd mijn 'ik ben raar gevoel' wel Hoef ik daar niet meer aan te twijfelen
Er zijn nog zoveel meer verwachtingen vanuit de omgeving dat ik me al snel raar voel omdat ik andere beslissingen neem.
Als mensen bijvoorbeeld vragen of ik kinderen wil en ik zeg waarschijnlijk niet, dan kijken ze me ook nog eens raar aan. Dus dat bevestigd mijn 'ik ben raar gevoel' wel Hoef ik daar niet meer aan te twijfelen
Ergens lekker in knijpen, dat helpt.
donderdag 3 september 2015 22:02
Kom ik na een week weer eens kijken, blijkt de discussie hier nog steeds voort te kabbelen! En dat terwijl Mozarella maar 1 keer gereageerd heeft (1 uur na haar openingspost, 8 dagen geleden)!!
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of bepaalde reacties haar inmiddels verder hebben geholpen in haar denkproces.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of bepaalde reacties haar inmiddels verder hebben geholpen in haar denkproces.
vrijdag 4 september 2015 10:41
quote:korenwolf schreef op 02 september 2015 @ 14:25:
[...]
Ik denk dat je het juist wel met je verstand kunt bepalen. En ik vind het ook niet terecht is om het voor te stellen als een keuze tussen er 's nachts uit moeten of lekker vaak op vakantie gaan, zoals in dit topic onder andere gebeurt.
Ikeaverslaafde heeft al aangegeven dat er andere dingen mee kunnen spelen. Dat je juist uit liefde kunt besluiten dat je het een kind niet aan wilt doen. Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
[...]
Ik denk dat je het juist wel met je verstand kunt bepalen. En ik vind het ook niet terecht is om het voor te stellen als een keuze tussen er 's nachts uit moeten of lekker vaak op vakantie gaan, zoals in dit topic onder andere gebeurt.
Ikeaverslaafde heeft al aangegeven dat er andere dingen mee kunnen spelen. Dat je juist uit liefde kunt besluiten dat je het een kind niet aan wilt doen. Bij mij speelt bijvoorbeeld ook mee dat ik erg blij ben dat ik bepaalde eigenschappen niet aan iemand door heb gegeven.Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
vrijdag 4 september 2015 10:48
quote:iones schreef op 04 september 2015 @ 10:41:
[...]
Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
Of je voelt er te veel bij en raakt daardoor in de war, dat kan een beslissing ook in de weg staan. Had ik tenminste wel.
Tja, en dat je aan een kind vastzit, voelt van tevoren heel anders dan als het eenmaal zover is. Althans voor mij. Inmiddels hou ik zo hartstochtelijk veel van mijn zoontje dat ik het alleen maar fijn vind dat we zo aan elkaar vastzitten de komende jaren. Ik had en hen altijd veel ruimte voor mezelf nodig, maar als hij uit logeren gaat (zoals vanavond, en dat is de vierde keer in ruim 2 jaar) ervaar ik een bijna fysiek gemis. Hoewel het vooruitzicht van uitslapen wel heel lekker is hoor, daar niet van.
Verder maakt het niet uit dat TO niet meer reageert, dit is een discussie die duidelijk bij veel mensen iets losmaakt.
[...]
Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
Of je voelt er te veel bij en raakt daardoor in de war, dat kan een beslissing ook in de weg staan. Had ik tenminste wel.
Tja, en dat je aan een kind vastzit, voelt van tevoren heel anders dan als het eenmaal zover is. Althans voor mij. Inmiddels hou ik zo hartstochtelijk veel van mijn zoontje dat ik het alleen maar fijn vind dat we zo aan elkaar vastzitten de komende jaren. Ik had en hen altijd veel ruimte voor mezelf nodig, maar als hij uit logeren gaat (zoals vanavond, en dat is de vierde keer in ruim 2 jaar) ervaar ik een bijna fysiek gemis. Hoewel het vooruitzicht van uitslapen wel heel lekker is hoor, daar niet van.
Verder maakt het niet uit dat TO niet meer reageert, dit is een discussie die duidelijk bij veel mensen iets losmaakt.
vrijdag 4 september 2015 17:05
Een goede vriendin van me wilde al vanaf haar 20e kinderen en haar vriend had de afgelopen jaren geen behoefte om kinderen te krijgen. Nu is zij 26 en hebben ze een kleintje van 4 maanden oud. Hij vertelde mij dat de 'vadergevoelens' het afgelopen anderhalf jaar opeens ontstonden en dat hij behoefte kreeg aan het krijgen van een kindje. Het is bij iedereen anders, wie weet komt het gevoel dat je een kindje wil opeens wel opzetten
vrijdag 4 september 2015 17:31
quote:iones schreef op 04 september 2015 @ 10:41:
[...]
Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
Of je hebt ze ook met een kinderwens die met hun verstand bepalen om het niet te doen, of juist wel.
Bij de twijfelaars kan sociale druk van invloed zijn en dat vind ik zo verkeerd. Mensen die lopen te zeggen hoe geweldig het is enz. Dat blijft nu éénmaal een persoonlijke ervaring en dat hoeft niet voor een ander op te gaan. En daar heeft een twijfelaar of bewust kindervrije ook niets aan.
[...]
Ik heb altijd gedacht dat het al dan niet hebben van een kinderwens een gevoelskwestie was, en niet een verstandskwestie. Je kunt alles beredeneren met je verstand, maar het is je gevoel dat bepaald of je er wel of niet aan begint. Maar iemand die twijfelt voelt er dus niets bij. Niet bij het hebben van kinderen en niet bij het niet krijgen van kinderen. En dan moet je eigenlijk verstandelijk gaan bepalen wat je doet. Maar ik denk niet dat het zo werkt.
Of je hebt ze ook met een kinderwens die met hun verstand bepalen om het niet te doen, of juist wel.
Bij de twijfelaars kan sociale druk van invloed zijn en dat vind ik zo verkeerd. Mensen die lopen te zeggen hoe geweldig het is enz. Dat blijft nu éénmaal een persoonlijke ervaring en dat hoeft niet voor een ander op te gaan. En daar heeft een twijfelaar of bewust kindervrije ook niets aan.
