Psyche
alle pijlers
dochter met Asperger, hoe leg ik het haar uit?
woensdag 21 januari 2015 16:32
Een paar dagen geleden kreeg ik bevestigd wat ik al vermoedde eigenlijk, mijn dochter van tien heeft Asperger.
Nu ben ik benieuwd hoe anderen hun kind uitgelegd hebben wat dat nou precies inhoudt.
30 januari heb ik een adviesgesprek in het ziekenhuis, waar ze getest is, maar dat duurt dus nog even.
Hebben jullie tips hoe ik het haar behapbaar uit kan leggen?
Nu ben ik benieuwd hoe anderen hun kind uitgelegd hebben wat dat nou precies inhoudt.
30 januari heb ik een adviesgesprek in het ziekenhuis, waar ze getest is, maar dat duurt dus nog even.
Hebben jullie tips hoe ik het haar behapbaar uit kan leggen?
vrijdag 7 augustus 2015 10:24
quote:Lotte35 schreef op 07 augustus 2015 @ 08:08:
[afbeelding]
Zo.
Dat wilde IK nog even zeggen.
Mijn man denkt dat dus écht, dat het een evolutionair dingetje is om de mensheid beter geschikt te maken voor de toekomst.
Ik wou dat ik zo zou kunnen denken, maar ik zie zelf vooral beren op de weg, en mijn dochter die graag vrienden zou willen maken en niet weet hóé. Haar klasgenoten zijn heel vriendelijk tegen haar, maar ze heeft geen vriendinnen waar ze dingen buiten school mee doet. En dat is heel verdrietig.
[afbeelding]
Zo.
Dat wilde IK nog even zeggen.
Mijn man denkt dat dus écht, dat het een evolutionair dingetje is om de mensheid beter geschikt te maken voor de toekomst.
Ik wou dat ik zo zou kunnen denken, maar ik zie zelf vooral beren op de weg, en mijn dochter die graag vrienden zou willen maken en niet weet hóé. Haar klasgenoten zijn heel vriendelijk tegen haar, maar ze heeft geen vriendinnen waar ze dingen buiten school mee doet. En dat is heel verdrietig.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 7 augustus 2015 11:18
In dat opzicht was het een stuk makkelijker toen ze jonger was. Toen was het een stuk moeilijker om haar enigszins in dat malletje van school en het leven tussen andere mensen te laten passen, maar toen was ze ook nog zo lekker onbewust van zichzelf en haar omgeving. Dat ze nu ziet dat het haar niet lukt en anderen wel, vind ik heel moeilijk.
Jij ook een bossie
Jij ook een bossie
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zaterdag 8 augustus 2015 12:48
quote:DG2015 schreef op 07 augustus 2015 @ 10:24:
[...]
Mijn man denkt dat dus écht, dat het een evolutionair dingetje is om de mensheid beter geschikt te maken voor de toekomst.
Dat wordt wel vaker geroepen, maar of dat ook zo ís...? Ik betwijfel dat. Het is een stoornis (ernstig of licht) die kan voorkomen net zoals een andere stoornis of handicap (ADHD, NLD) kan voorkomen, lijkt me.
quote:Ik wou dat ik zo zou kunnen denken, maar ik zie zelf vooral beren op de weg, en mijn dochter die graag vrienden zou willen maken en niet weet hóé. Haar klasgenoten zijn heel vriendelijk tegen haar, maar ze heeft geen vriendinnen waar ze dingen buiten school mee doet. En dat is heel verdrietig.
Haar klasgenoten vinden haar in elk geval niet onvriendelijk, anders zouden zij zelf ook niet vriendelijk zijn. Er zijn misschien mogelijkheden. Een efficiënte cursus sociale vaardigheden zou misschien helpen.
Ik vind overigens dat het erg lang duurt voordat de samenleving er rekening mee houdt, dat autisme bestaat. De samenleving is er niet op ingericht, en ik proef daar soms ook een beetje onwil daar.
[...]
Mijn man denkt dat dus écht, dat het een evolutionair dingetje is om de mensheid beter geschikt te maken voor de toekomst.
Dat wordt wel vaker geroepen, maar of dat ook zo ís...? Ik betwijfel dat. Het is een stoornis (ernstig of licht) die kan voorkomen net zoals een andere stoornis of handicap (ADHD, NLD) kan voorkomen, lijkt me.
quote:Ik wou dat ik zo zou kunnen denken, maar ik zie zelf vooral beren op de weg, en mijn dochter die graag vrienden zou willen maken en niet weet hóé. Haar klasgenoten zijn heel vriendelijk tegen haar, maar ze heeft geen vriendinnen waar ze dingen buiten school mee doet. En dat is heel verdrietig.
Haar klasgenoten vinden haar in elk geval niet onvriendelijk, anders zouden zij zelf ook niet vriendelijk zijn. Er zijn misschien mogelijkheden. Een efficiënte cursus sociale vaardigheden zou misschien helpen.
Ik vind overigens dat het erg lang duurt voordat de samenleving er rekening mee houdt, dat autisme bestaat. De samenleving is er niet op ingericht, en ik proef daar soms ook een beetje onwil daar.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 8 augustus 2015 12:56
Ik was jong toen ik erachter kwam dat ik een stoornis had (ik kon het toen geen naam geven); ik was anders dan mijn leeftijdsgenoten en tot mijn 5e had ik een ernstige achterstand. Mijn ouders vertelde later pas dat ik een vorm van autisme had. Voor mij was er dan ook direct een link tussen wat ik bij mijzelf constateerde en wat mijn ouders vertelde.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 8 augustus 2015 12:59
quote:Eleonora schreef op 07 augustus 2015 @ 10:46:
Ow DG, ik weet wat je bedoelt.
Dat zie ik ook.
Een meisje dat zo graag wíl maar het ontbreekt haar aan de vaardigheden om de vriendschap aan te gaan en in stand te houden.
Dat zien en de frustratie soms merken, dat doet ook mij heel veel pijn.
Is er dan geen socialevaardigheidstraining? Waar je deze dingen leert? Hoe begin je een gesprek? Hoe luister je? En hoe beëindig je netjes een gesprek (zonder dat de ander zich afgewezen voelt)? Het zou dan ook aangepast moeten zijn aan de leeftijd van de jongen of meisje met autisme die deze vaardigheden wil leren.
Ow DG, ik weet wat je bedoelt.
Dat zie ik ook.
Een meisje dat zo graag wíl maar het ontbreekt haar aan de vaardigheden om de vriendschap aan te gaan en in stand te houden.
Dat zien en de frustratie soms merken, dat doet ook mij heel veel pijn.
Is er dan geen socialevaardigheidstraining? Waar je deze dingen leert? Hoe begin je een gesprek? Hoe luister je? En hoe beëindig je netjes een gesprek (zonder dat de ander zich afgewezen voelt)? Het zou dan ook aangepast moeten zijn aan de leeftijd van de jongen of meisje met autisme die deze vaardigheden wil leren.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 8 augustus 2015 15:57
Ja, mijn dochter krijgt op school wel handreikingen in hoe je dat allemaal doet, maar effectiever leren communiceren is toch wat anders dan écht contact leggen en een band smeden. Op onze school wordt wel heel veel rekening gehouden met autisme (en andere stoornissen en problemen) en kinderen worden ook echt wel geaccepteerd, maar mijn dochter blijft een beetje 'een rare', vergeleken met doorsnee kinderen.
Het is voor iemand die wél communiceert zoals alle anderen ook weer lastiger om met haar te communiceren dan met willekeurige andere meisjes uit hun klas, dus ik begrijp ook wel dat ze sneller met anderen zullen spelen. Bovendien zijn mijn dochters interesses afwijkend van die van haar klasgenoten en kan ze daarin (zoals ook hoort bij haar ASS) nogal doordraven, dus is het ook gewoon minder interessant om met haar te praten, want zij heeft het alsmaar over hetzelfde.
Het hoort er allemaal bij, maar het is als moeder wel heel lastig om aan te moeten zien. Ik doe weleens pogingen om haar een beetje bij te sturen en haar ook dingen bij te brengen over wat anderen interessant vinden, maar dat is voor haar natuurlijk weer moeilijk om vast te houden. Zeker omdat ze écht alleen maar in dat andere geinteresseerd is.
Het is voor iemand die wél communiceert zoals alle anderen ook weer lastiger om met haar te communiceren dan met willekeurige andere meisjes uit hun klas, dus ik begrijp ook wel dat ze sneller met anderen zullen spelen. Bovendien zijn mijn dochters interesses afwijkend van die van haar klasgenoten en kan ze daarin (zoals ook hoort bij haar ASS) nogal doordraven, dus is het ook gewoon minder interessant om met haar te praten, want zij heeft het alsmaar over hetzelfde.
Het hoort er allemaal bij, maar het is als moeder wel heel lastig om aan te moeten zien. Ik doe weleens pogingen om haar een beetje bij te sturen en haar ook dingen bij te brengen over wat anderen interessant vinden, maar dat is voor haar natuurlijk weer moeilijk om vast te houden. Zeker omdat ze écht alleen maar in dat andere geinteresseerd is.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zaterdag 8 augustus 2015 16:02
Kortom, ze wordt geaccepteerd en draait overal in mee, maar op momenten dat kinderen echt zelf een keuze hebben in met wie ze omgaan, zullen ze haar niet als eerste uitkiezen om mee te spelen. Dus op het schoolplein of na schooltijd is ze over het algemeen alleen.
Dat doet ze voor een groot deel ook zelf, want ze kijkt niet echt om zich heen en is in haar eigen gedachtenwereldje: ze heeft geen open uitstraling en lijkt daardoor ook niet open te staan voor contacten. Daarnaast zal ze snel overstuur raken als dingen niet helemaal lopen als zij vindt dat ze horen, en een meisje dat alsmaar gaat huilen als een ander een beetje valsspeelt of dingen op een andere manier anders aanpakt, is gewoonweg minder leuk om mee te spelen als je tien bent dan een ander.
Dat doet ze voor een groot deel ook zelf, want ze kijkt niet echt om zich heen en is in haar eigen gedachtenwereldje: ze heeft geen open uitstraling en lijkt daardoor ook niet open te staan voor contacten. Daarnaast zal ze snel overstuur raken als dingen niet helemaal lopen als zij vindt dat ze horen, en een meisje dat alsmaar gaat huilen als een ander een beetje valsspeelt of dingen op een andere manier anders aanpakt, is gewoonweg minder leuk om mee te spelen als je tien bent dan een ander.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zaterdag 8 augustus 2015 16:53
Bij mij is het precies hetzelfde DG.
Alleen is mijn dochter ook nog stikverlegen en huilt ze nooit in gezelschap.
Ze kan heel goed samen spelen en anderen helemaal nemen zoals ze zijn.
Maar ook in mijn dochters geval laten kinderen haar links liggen of kiezen haar als laatste als en ergens gespeeld moet worden.
Omdat ze tóch raar is, anders is, minder makkelijk benaderbaar, zich afsluit, grapjes niet snapt, fysiek contact vervelend vindt enzovoort.
Alleen is mijn dochter ook nog stikverlegen en huilt ze nooit in gezelschap.
Ze kan heel goed samen spelen en anderen helemaal nemen zoals ze zijn.
Maar ook in mijn dochters geval laten kinderen haar links liggen of kiezen haar als laatste als en ergens gespeeld moet worden.
Omdat ze tóch raar is, anders is, minder makkelijk benaderbaar, zich afsluit, grapjes niet snapt, fysiek contact vervelend vindt enzovoort.
maandag 10 augustus 2015 07:38
Lieve Leo en anderen hier...
Veel van wat ik hier lees, is voor mij zo herkenbaar. Niet herkenbaar qua diagnose Asperger, maar herkenbaar qua het gebrek aan sociale vaardigheden van mijn dochter, het altijd alleen zijn en het verdriet hierover.
Ik lees sommige dingen met tranen in mijn ogen.
Mijn jongste is al sinds peuter 'anders' dan anderen, in haar motorische ontwikkeling en qua leren, maar vooral ook in haar sociale ontwikkeling. Ze is al op allerlei gebieden onderzocht, heeft kenmerken van oa autisme en ADD, maar een echte 'uitkomst' is er niet. Ze hebben haar wel geschaard onder het 'kopje' sociale angststoornis en denken dat daar ook haar ontwikkelingsachterstand vandaan komt, aangezien jongste hierdoor nooit iets durft uit te proberen, nooit om hulp vraagt, weinig sociale interactie heeft etc.
Qua leren had speciaal basisonderwijs wellicht beter geweest, maar aangezien een overgang naar een andere school voor haar sociaal gezien heel erg zwaar zou zijn, hebben wij ervoor gekozen haar op haar huidige reguliere school te houden. Maar dit gaat niet makkelijk, ze heeft een achterstand en werkt op reken- en spellinggebied op haar eigen Nivo. Ze is nu 10 en zal (zoals het er nu naar uitziet, maar je weet natuurlijk nooit) uitstromen na groep 7 en naar het praktijkonderwijs gaan.
Haar achterstand heeft (denken ze) te maken met haar sociale 'stoornis'. De eerste twee jaar op school heeft ze zo goed als niets durven zeggen, alleen soms iets fluisteren tegen de juf. Nooit koos ze voor spelen met anderen, altijd voor puzzelen oid op een eigen plekje.
Het op vaste plekken zitten vanaf groep 3 was voor haar fijner dan de 'chaos' van de kleutergroepen. Maar antwoord geven als de juf iets vroeg was en is nog steeds heel moeilijk voor haar. Ze heeft wel samen met een klasgenootje afgelopen schooljaar (ze gaat nu naar groep 6, is 1 keer blijven zitten) een spreekbeurt gedaan! Ze vond het doodeng, het heeft heel wat tranen en slapeloze nachten gekost, maar het is haar gelukt: een mega overwinning.
En ze zit sinds kort op scouting, aangeraden door het bureau dat haar heeft getest, vanwege het sociale gebeuren dat scouting is. En dat vindt ze vanaf dag 1 geweldig (terwijl ze daarvoor niet op een sport oid durfde, omdat ze niemand kent en de situatie in groepsverband te onbekend en spannend voor haar is).
Het gaat dus mondjesmaat.
Maar, ook zij staat vaak alleen op het
Schoolplein (ik werk op dezelfde school, dus zie haar daar staan...). Ze speelt soms 1 op 1 of in klein groepje, maar als iedereen met elkaar speelt durft ze niet aan te sluiten. Ze observeert de anderen, staat beetje alleen te draaien.
Ze heeft 1 vriendinnetje waarmee ze soms speelt, maar die heeft veel vriendinnetje dus lang niet altijd tijd. Ook merk ik duidelijk dat het vriendinnetje sociaal gezien steeds verder verwijderd raakt van mijn dochter, dus voor hoe lang wil ze nog met haar spelen?
Alleen op de verjaardag van dit meisje wordt mijn dochter uitgenodigd, dus dat is maar 1 keer per schooljaar. Alle andere feestjes kan zij niet over meepraten.
Het is niet zo dat de anderen lelijk tegen haar doen of haar pesten, ze valt 'gewoon' buiten de groep... Wordt nooit uitgekozen... Ook bij de sociale onderzoeken die de leerkracht in de groep uitvoert, blijkt dat dochter nooit wordt uitgekozen om mee te werken of spelen.
Het doet pijn, zowel voor haar als voor mij. En het maakt me best wel bang voor haar toekomst soms.
Hebben jullie dat ook?
Veel van wat ik hier lees, is voor mij zo herkenbaar. Niet herkenbaar qua diagnose Asperger, maar herkenbaar qua het gebrek aan sociale vaardigheden van mijn dochter, het altijd alleen zijn en het verdriet hierover.
Ik lees sommige dingen met tranen in mijn ogen.
Mijn jongste is al sinds peuter 'anders' dan anderen, in haar motorische ontwikkeling en qua leren, maar vooral ook in haar sociale ontwikkeling. Ze is al op allerlei gebieden onderzocht, heeft kenmerken van oa autisme en ADD, maar een echte 'uitkomst' is er niet. Ze hebben haar wel geschaard onder het 'kopje' sociale angststoornis en denken dat daar ook haar ontwikkelingsachterstand vandaan komt, aangezien jongste hierdoor nooit iets durft uit te proberen, nooit om hulp vraagt, weinig sociale interactie heeft etc.
Qua leren had speciaal basisonderwijs wellicht beter geweest, maar aangezien een overgang naar een andere school voor haar sociaal gezien heel erg zwaar zou zijn, hebben wij ervoor gekozen haar op haar huidige reguliere school te houden. Maar dit gaat niet makkelijk, ze heeft een achterstand en werkt op reken- en spellinggebied op haar eigen Nivo. Ze is nu 10 en zal (zoals het er nu naar uitziet, maar je weet natuurlijk nooit) uitstromen na groep 7 en naar het praktijkonderwijs gaan.
Haar achterstand heeft (denken ze) te maken met haar sociale 'stoornis'. De eerste twee jaar op school heeft ze zo goed als niets durven zeggen, alleen soms iets fluisteren tegen de juf. Nooit koos ze voor spelen met anderen, altijd voor puzzelen oid op een eigen plekje.
Het op vaste plekken zitten vanaf groep 3 was voor haar fijner dan de 'chaos' van de kleutergroepen. Maar antwoord geven als de juf iets vroeg was en is nog steeds heel moeilijk voor haar. Ze heeft wel samen met een klasgenootje afgelopen schooljaar (ze gaat nu naar groep 6, is 1 keer blijven zitten) een spreekbeurt gedaan! Ze vond het doodeng, het heeft heel wat tranen en slapeloze nachten gekost, maar het is haar gelukt: een mega overwinning.
En ze zit sinds kort op scouting, aangeraden door het bureau dat haar heeft getest, vanwege het sociale gebeuren dat scouting is. En dat vindt ze vanaf dag 1 geweldig (terwijl ze daarvoor niet op een sport oid durfde, omdat ze niemand kent en de situatie in groepsverband te onbekend en spannend voor haar is).
Het gaat dus mondjesmaat.
Maar, ook zij staat vaak alleen op het
Schoolplein (ik werk op dezelfde school, dus zie haar daar staan...). Ze speelt soms 1 op 1 of in klein groepje, maar als iedereen met elkaar speelt durft ze niet aan te sluiten. Ze observeert de anderen, staat beetje alleen te draaien.
Ze heeft 1 vriendinnetje waarmee ze soms speelt, maar die heeft veel vriendinnetje dus lang niet altijd tijd. Ook merk ik duidelijk dat het vriendinnetje sociaal gezien steeds verder verwijderd raakt van mijn dochter, dus voor hoe lang wil ze nog met haar spelen?
Alleen op de verjaardag van dit meisje wordt mijn dochter uitgenodigd, dus dat is maar 1 keer per schooljaar. Alle andere feestjes kan zij niet over meepraten.
Het is niet zo dat de anderen lelijk tegen haar doen of haar pesten, ze valt 'gewoon' buiten de groep... Wordt nooit uitgekozen... Ook bij de sociale onderzoeken die de leerkracht in de groep uitvoert, blijkt dat dochter nooit wordt uitgekozen om mee te werken of spelen.
Het doet pijn, zowel voor haar als voor mij. En het maakt me best wel bang voor haar toekomst soms.
Hebben jullie dat ook?
vrijdag 4 september 2015 10:40
Oh hova, absoluut! Het is moeilijk om aan te zien en ik maak me ook grote zorgen. Mijn dochter zit in de laatste klas van de basisschool en ik houd mijn hart vast voor hoe het zal gaan vanaf volgend jaar. Ze krijgt veel begeleiding en zal dat op de middelbare school ook krijgen, maar het gaat vooral om dat lastige stukje, tussen de lessen in, het sociale aspect, wat er zal gebeuren en hoe ze zich handhaaft. Leerlingen op de huidige school kennen haar allemaal en zijn met haar opgegroeid, maar dan wordt ze in een poel van verse pubers gegooid. Angstaanjagend vind ik dat.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
vrijdag 4 september 2015 10:48
Hoofstra, lees dit nú pas!
Omdat DG reageert...
Ja, ik maak me ook zorgen. Absoluut.
Goh meid. Jouw meisje, ook zo alleen soms.
Lijdt ze er zelf erg onder?
Mijn dochter heeft nu creatieve therapie. Dat vindt ze heel fijn. Ze leert over grenzen aangeven, contact maken, zich uitspreken over wat haar bezighoudt.
Ik ben er erg tevreden over tot nu toe.
Zou het iets voor jouw meisje zijn?
Kus lieverd, sorry dat ik niet eerder reageerde.
Omdat DG reageert...
Ja, ik maak me ook zorgen. Absoluut.
Goh meid. Jouw meisje, ook zo alleen soms.
Lijdt ze er zelf erg onder?
Mijn dochter heeft nu creatieve therapie. Dat vindt ze heel fijn. Ze leert over grenzen aangeven, contact maken, zich uitspreken over wat haar bezighoudt.
Ik ben er erg tevreden over tot nu toe.
Zou het iets voor jouw meisje zijn?
Kus lieverd, sorry dat ik niet eerder reageerde.
vrijdag 4 september 2015 10:49
quote:DG2015 schreef op 04 september 2015 @ 10:40:
Oh hova, absoluut! Het is moeilijk om aan te zien en ik maak me ook grote zorgen. Mijn dochter zit in de laatste klas van de basisschool en ik houd mijn hart vast voor hoe het zal gaan vanaf volgend jaar. Ze krijgt veel begeleiding en zal dat op de middelbare school ook krijgen, maar het gaat vooral om dat lastige stukje, tussen de lessen in, het sociale aspect, wat er zal gebeuren en hoe ze zich handhaaft. Leerlingen op de huidige school kennen haar allemaal en zijn met haar opgegroeid, maar dan wordt ze in een poel van verse pubers gegooid. Angstaanjagend vind ik dat.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.Ik heb exáct hetzelfde...
Oh hova, absoluut! Het is moeilijk om aan te zien en ik maak me ook grote zorgen. Mijn dochter zit in de laatste klas van de basisschool en ik houd mijn hart vast voor hoe het zal gaan vanaf volgend jaar. Ze krijgt veel begeleiding en zal dat op de middelbare school ook krijgen, maar het gaat vooral om dat lastige stukje, tussen de lessen in, het sociale aspect, wat er zal gebeuren en hoe ze zich handhaaft. Leerlingen op de huidige school kennen haar allemaal en zijn met haar opgegroeid, maar dan wordt ze in een poel van verse pubers gegooid. Angstaanjagend vind ik dat.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.Ik heb exáct hetzelfde...
vrijdag 4 september 2015 19:35
Kun je wat met het sociale verhalenboek, Leo?
Hier zie je een preview: http://www.uitgeverijpica ... _Verhalenboek_preview.pdf
Dikke zoen!
Hier zie je een preview: http://www.uitgeverijpica ... _Verhalenboek_preview.pdf
Dikke zoen!
vrijdag 4 september 2015 20:14
quote:Vinyl schreef op 04 september 2015 @ 19:35:
Kun je wat met het sociale verhalenboek, Leo?
Hier zie je een preview: http://www.uitgeverijpica ... _Verhalenboek_preview.pdf
Dikke zoen!Dank je wel voor de tip lieverd!
Kun je wat met het sociale verhalenboek, Leo?
Hier zie je een preview: http://www.uitgeverijpica ... _Verhalenboek_preview.pdf
Dikke zoen!Dank je wel voor de tip lieverd!
vrijdag 4 september 2015 20:16
zaterdag 5 september 2015 08:07
quote:DG2015 schreef op 04 september 2015 @ 10:40:
Oh hova, absoluut! Het is moeilijk om aan te zien en ik maak me ook grote zorgen. Mijn dochter zit in de laatste klas van de basisschool en ik houd mijn hart vast voor hoe het zal gaan vanaf volgend jaar. Ze krijgt veel begeleiding en zal dat op de middelbare school ook krijgen...
Ten minste de school waar ik werk, hebben we ambulante zorg. Leerlingen met bepaalde problemen, waaronder autisme kunnen dan bij hem terecht. Ook hadden we een dyslexiespecialist die ook enigszins bekend was met autisme (die ging met pensioen en volgens mij hebben we intussen een nieuwe). Ik hoop dat er op de middelbare school waar jouw dochter naar toe zal gaan, daar ook een specialist is, of een ambulante begeleider.
quote:...maar het gaat vooral om dat lastige stukje, tussen de lessen in, het sociale aspect, wat er zal gebeuren en hoe ze zich handhaaft. Leerlingen op de huidige school kennen haar allemaal en zijn met haar opgegroeid, maar dan wordt ze in een poel van verse pubers gegooid. Angstaanjagend vind ik dat.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.
Ik werd (met mijn PDD/NOS) op het voortgezet onderwijs voor de leeuwen geworpen. Verstandelijk was ik iets verder dan mijn klasgenoten, maar sociaal beslist niet. Mijn sociale ontwikkeling kwam veel later op gang (veel later dan ik zou willen). Autisme is onvoldoende bekend en daar zou meer aandacht aan besteed moeten worden. Er rust m.i. ook onterecht een stigma op.
Maar dan heb ik het over krap 40 jaar geleden. Nu zal dat beslist anders gaan als ik de school waar ik nu werk vergelijk met de school waar ik toen zelf leerling was.
Oh hova, absoluut! Het is moeilijk om aan te zien en ik maak me ook grote zorgen. Mijn dochter zit in de laatste klas van de basisschool en ik houd mijn hart vast voor hoe het zal gaan vanaf volgend jaar. Ze krijgt veel begeleiding en zal dat op de middelbare school ook krijgen...
Ten minste de school waar ik werk, hebben we ambulante zorg. Leerlingen met bepaalde problemen, waaronder autisme kunnen dan bij hem terecht. Ook hadden we een dyslexiespecialist die ook enigszins bekend was met autisme (die ging met pensioen en volgens mij hebben we intussen een nieuwe). Ik hoop dat er op de middelbare school waar jouw dochter naar toe zal gaan, daar ook een specialist is, of een ambulante begeleider.
quote:...maar het gaat vooral om dat lastige stukje, tussen de lessen in, het sociale aspect, wat er zal gebeuren en hoe ze zich handhaaft. Leerlingen op de huidige school kennen haar allemaal en zijn met haar opgegroeid, maar dan wordt ze in een poel van verse pubers gegooid. Angstaanjagend vind ik dat.
Veel verder dan dat kijk ik nog niet heel vaak, want er kan nog heel veel gebeuren in haar ontwikkeling, maar ik zie haar niet een zelfde pad gaan als andere kinderen.
Ik werd (met mijn PDD/NOS) op het voortgezet onderwijs voor de leeuwen geworpen. Verstandelijk was ik iets verder dan mijn klasgenoten, maar sociaal beslist niet. Mijn sociale ontwikkeling kwam veel later op gang (veel later dan ik zou willen). Autisme is onvoldoende bekend en daar zou meer aandacht aan besteed moeten worden. Er rust m.i. ook onterecht een stigma op.
Maar dan heb ik het over krap 40 jaar geleden. Nu zal dat beslist anders gaan als ik de school waar ik nu werk vergelijk met de school waar ik toen zelf leerling was.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 5 september 2015 08:21
Fijn om ook van jou te horen, Hans! Er is inderdaad (gelukkig!) veel veranderd in de afgelopen veertig jaar. Op de scholen in mijn omgeving is wel veel kennis over ASS, dus dat helpt al enorm. Maar dan heb je het over de volwassenen. Ik maak me vooral zorgen over de leerlingen, die ook allemaal hartstikke onzeker zullen zijn en erbij willen horen. In zo'n omgeving (leeftijdsgroep) anders zijn, is geen recept voor je opgenomen voelen, ben ik bang. Misschien helpt het wel wat dat het onderwijs hier (in de UK) écht inclusief is, dus iedereen is opgegroeid met medeleerlingen waar 'iets' mee is, maar anders zijn dan anderen helpt gewoon niet heel erg in de puberteit.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
zondag 6 september 2015 09:02
Je zorgen zijn dus deels terecht, het had een negatieve ontwikkeling op mijn sociale vooruitgang. Toch is alles redelijk goed gekomen. Ik ben later alsnog enorm vooruitgegaan. Volgens sommigen ook op sociaal gebied, hoewel ik mij (te laat) erop betrap dat ik iets gezegd of gedaan heb wat sociaal gezien niet slim was. Ik kan vrijwel zelfstandig wonen. Ik zat een tijdje in een woonvorm en ik woon een jaar zelfstandig. Ik regel dan ook vrijwel alles.
Voor autistische kinderen die nu op de basisschool zitten hoeft het niet net zo dramatisch te verlopen als voor mij toen. Ik denk (ook kijkend naar mij) dat alles wel op zijn pootjes terecht zal komen.
Voor autistische kinderen die nu op de basisschool zitten hoeft het niet net zo dramatisch te verlopen als voor mij toen. Ik denk (ook kijkend naar mij) dat alles wel op zijn pootjes terecht zal komen.
World of Warcraft: Legion
