Relaties
alle pijlers
Kinderverjaardag, gaan of niet?
donderdag 3 september 2015 11:45
Hallo allemaal,
Ik zit met een dilemma waar ik even niet uit kom, graag jullie mening/advies.
Twee weken geleden ontving ik een uitnodiging voor de verjaardag van een van de kinderen van een vriendin van me. Ik ben nooit zo fan van dit soort kinderfeestjes (heb zelf geen kinderen ook) maar bij goede vrienden vind ik het nooit zo erg om even langs te gaan voor hen en de jarige.
Zo kom ik dus regelmatig bij vriendin op een van de feestjes (ze heeft 3 kinderen).
Echter zit ik nu met het volgende. Ik heb vriendin al sinds begin van het jaar niet gezien/gesproken. In januari zijn we verhuisd en sindsdien heb ik haar niet meer gezien, hoewel we nu veel dichterbij elkaar wonen. Ze heeft regelmatig gezegd dat ze langs zou komen (ik ging meestal naar haar, handiger want ik rij auto) maar dat is dus nooit gebeurd. Als ik bel is er altijd iets gaande, druk met een van de kinderen ofzo en vergeet ze terug te bellen, ook al zegt ze dit te doen. Ik heb gezegd dat ze me maar moet laten weten wanneer ze tijd heeft om wat af te spreken, maar ik krijg steeds appjes dat het even niet kan want druk druk. Dat het druk is bij haar begrijp ik hoor, maar ik vind het wel jammer dat ze niet even tijd heeft voor een kopje thee of een belletje. Dit heb ik aangegeven, vind ze heel vervelend maar ze krijgt het niet voor elkaar iets in te plannen.
Maar nu dus die uitnodiging. En....ik heb echt geen zin! Voel me een beetje dat ik mag komen opdraven met een kadootje nu. Ik kan natuurlijk gewoon niet gaan maar ik wil hier wel even wat mee, maar zonder er een ruzie van te maken. Hoe zeg ik netjes waarom ik niet wil komen?
Ik zit met een dilemma waar ik even niet uit kom, graag jullie mening/advies.
Twee weken geleden ontving ik een uitnodiging voor de verjaardag van een van de kinderen van een vriendin van me. Ik ben nooit zo fan van dit soort kinderfeestjes (heb zelf geen kinderen ook) maar bij goede vrienden vind ik het nooit zo erg om even langs te gaan voor hen en de jarige.
Zo kom ik dus regelmatig bij vriendin op een van de feestjes (ze heeft 3 kinderen).
Echter zit ik nu met het volgende. Ik heb vriendin al sinds begin van het jaar niet gezien/gesproken. In januari zijn we verhuisd en sindsdien heb ik haar niet meer gezien, hoewel we nu veel dichterbij elkaar wonen. Ze heeft regelmatig gezegd dat ze langs zou komen (ik ging meestal naar haar, handiger want ik rij auto) maar dat is dus nooit gebeurd. Als ik bel is er altijd iets gaande, druk met een van de kinderen ofzo en vergeet ze terug te bellen, ook al zegt ze dit te doen. Ik heb gezegd dat ze me maar moet laten weten wanneer ze tijd heeft om wat af te spreken, maar ik krijg steeds appjes dat het even niet kan want druk druk. Dat het druk is bij haar begrijp ik hoor, maar ik vind het wel jammer dat ze niet even tijd heeft voor een kopje thee of een belletje. Dit heb ik aangegeven, vind ze heel vervelend maar ze krijgt het niet voor elkaar iets in te plannen.
Maar nu dus die uitnodiging. En....ik heb echt geen zin! Voel me een beetje dat ik mag komen opdraven met een kadootje nu. Ik kan natuurlijk gewoon niet gaan maar ik wil hier wel even wat mee, maar zonder er een ruzie van te maken. Hoe zeg ik netjes waarom ik niet wil komen?
vrijdag 4 september 2015 22:22
quote:Hoezitdit schreef op 03 september 2015 @ 13:10:
[...]
Jij spreekt wel erg voor eigen parochie, zeg. Jij vind TO's voorbeeld niet ongelijkwaardig?
Je hebt een vriendin die alles accepteert, maar ik vermoed dat deze vriendin wel hechtere vriendschappen heeft dan met jou. Want waar kan zij terecht als ze in de shit zit. Ik gok erop dat ze jou niet als eerste belt.
In vriendschap moet er een zekere wederkerigheid zijn, en als iemand die vlakbij woont in negen maanden nog geen uurtje tijd heeft gehad, vind ik dat bullshit.
Het heeft te maken met prioriteiten. En deze vriendin heeft bij jou weinig prioriteit. Want ik gok er zomaar op dat je je ouders en andere familieleden vaker ziet. En daar is niets mis mee, maar geef dan toe dat deze vriendin minder prioriteit heeft.
Dan gok je dus verkeerd. Wij kunnen bij elkaar terecht als er echt iets is. In de afgelopen periode waarin ik ziek ben geweest (borstkanker) hebben we ook veel meer contact gehad. Maar voor mijn ziek zijn ging er inderdaad wel eens maanden overheen voordat een van ons contact opnam.
En zo raar is het volgens mij niet als ik meer contact hebt met mijn ouders dan met mijn vriendin.
[...]
Jij spreekt wel erg voor eigen parochie, zeg. Jij vind TO's voorbeeld niet ongelijkwaardig?
Je hebt een vriendin die alles accepteert, maar ik vermoed dat deze vriendin wel hechtere vriendschappen heeft dan met jou. Want waar kan zij terecht als ze in de shit zit. Ik gok erop dat ze jou niet als eerste belt.
In vriendschap moet er een zekere wederkerigheid zijn, en als iemand die vlakbij woont in negen maanden nog geen uurtje tijd heeft gehad, vind ik dat bullshit.
Het heeft te maken met prioriteiten. En deze vriendin heeft bij jou weinig prioriteit. Want ik gok er zomaar op dat je je ouders en andere familieleden vaker ziet. En daar is niets mis mee, maar geef dan toe dat deze vriendin minder prioriteit heeft.
Dan gok je dus verkeerd. Wij kunnen bij elkaar terecht als er echt iets is. In de afgelopen periode waarin ik ziek ben geweest (borstkanker) hebben we ook veel meer contact gehad. Maar voor mijn ziek zijn ging er inderdaad wel eens maanden overheen voordat een van ons contact opnam.
En zo raar is het volgens mij niet als ik meer contact hebt met mijn ouders dan met mijn vriendin.
zaterdag 5 september 2015 06:59
quote:bloemetje77 schreef op 05 september 2015 @ 05:46:
[...]
Maar kind heeft ook een vader? Die zoals het hoort de helft van de zorg draagt?
En ik werk voor meer redenen dan alleen het niet verliezen van mijn baan! Juist voor mensen die single zijn en/of kinderloos is het van levensbelang om een goed sociaal netwerk te onderhouden en zingeving te vinden in werk en hobby's, zeker als ze wat ouder worden. Zij komen niet gezellig thuis bij een gezinnetje s avonds maar moeten dat constant onderhouden (is ook leuk hoor) dus een kind veaagt dwingender aandacht dan de bezigheden van een kinderloze? Niet in mijn ervaring. Daar mogen moedertjes best wat meer begrip voor hebben.
Als mijn vriendin me nodig heeft dan zorgt mijn partner voor ons kind.Moedertjes? Het lijkt me zo dat zowel vader als moeder 100% zorg hebben voor hun kind, ipv elk 50%. Ik denk dat je verder een beetje mijn punt mist. Zorgen voor een mens, nodig zijn voor een ander is gewoon veel zwaarder dan wat dan ook. Beroepen die zorg voor mensen inhouden zijn ook belastender dan meeste andere beroepen, juist door die assymetrie in continue nodig zijn en geen zorg terug krijgen. En nogmaals kinderen en wat ze van je vragen verschillen nu eenmaal. De belastbaarheid van een ouder ook, iets wat je voordat je kinderen krijgt totaal niet kunt inschatten.
[...]
Maar kind heeft ook een vader? Die zoals het hoort de helft van de zorg draagt?
En ik werk voor meer redenen dan alleen het niet verliezen van mijn baan! Juist voor mensen die single zijn en/of kinderloos is het van levensbelang om een goed sociaal netwerk te onderhouden en zingeving te vinden in werk en hobby's, zeker als ze wat ouder worden. Zij komen niet gezellig thuis bij een gezinnetje s avonds maar moeten dat constant onderhouden (is ook leuk hoor) dus een kind veaagt dwingender aandacht dan de bezigheden van een kinderloze? Niet in mijn ervaring. Daar mogen moedertjes best wat meer begrip voor hebben.
Als mijn vriendin me nodig heeft dan zorgt mijn partner voor ons kind.Moedertjes? Het lijkt me zo dat zowel vader als moeder 100% zorg hebben voor hun kind, ipv elk 50%. Ik denk dat je verder een beetje mijn punt mist. Zorgen voor een mens, nodig zijn voor een ander is gewoon veel zwaarder dan wat dan ook. Beroepen die zorg voor mensen inhouden zijn ook belastender dan meeste andere beroepen, juist door die assymetrie in continue nodig zijn en geen zorg terug krijgen. En nogmaals kinderen en wat ze van je vragen verschillen nu eenmaal. De belastbaarheid van een ouder ook, iets wat je voordat je kinderen krijgt totaal niet kunt inschatten.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zaterdag 5 september 2015 09:53
quote:DidiRidi schreef op 03 september 2015 @ 20:43:
[...]
Het ene kind is het andere niet natuurlijk. Maar over het algemeen is het druk hebben met een kind wel een meer 'dwingende druk' denk ik, en het gaat de nacht ook nog eens door. Een kind is er altijd. En workshops, banen en reizen bijvoorbeeld...tja een baan verliezen is helemaal niet leuk dua je komt je verplixhtingen wel na, maar soms kan je best slacken, maar je kan een kind bjjvoorbeeld niet even parkeren omdat het niet uitkomt. Ik denk dat het gewoon heel anders ervaren wordt daardoor.Dat het anders wordt ervaren is oké, een soort wedstrijdje doen van wie het nou drukker heeft, vind ik niet oké. Hoe mensen druk ervaren hangt ook erg af van hun persoonlijkheid.
[...]
Het ene kind is het andere niet natuurlijk. Maar over het algemeen is het druk hebben met een kind wel een meer 'dwingende druk' denk ik, en het gaat de nacht ook nog eens door. Een kind is er altijd. En workshops, banen en reizen bijvoorbeeld...tja een baan verliezen is helemaal niet leuk dua je komt je verplixhtingen wel na, maar soms kan je best slacken, maar je kan een kind bjjvoorbeeld niet even parkeren omdat het niet uitkomt. Ik denk dat het gewoon heel anders ervaren wordt daardoor.Dat het anders wordt ervaren is oké, een soort wedstrijdje doen van wie het nou drukker heeft, vind ik niet oké. Hoe mensen druk ervaren hangt ook erg af van hun persoonlijkheid.
zaterdag 5 september 2015 13:13
quote:daisymadelief schreef op 04 september 2015 @ 22:22:
[...]
Dan gok je dus verkeerd. Wij kunnen bij elkaar terecht als er echt iets is. In de afgelopen periode waarin ik ziek ben geweest (borstkanker) hebben we ook veel meer contact gehad. Maar voor mijn ziek zijn ging er inderdaad wel eens maanden overheen voordat een van ons contact opnam.
En zo raar is het volgens mij niet als ik meer contact hebt met mijn ouders dan met mijn vriendin.
Als het van beide kanten komt is het ook geen probleem, je bent dan soort 'vriendinnen als het zo uitkomt' en dat is voor sommige mensen Ok.
Ik ben niet van dat soort 'vriendschappen', als ik iemand niet regelmatig spreek verdwijnt de band en ik zou als ik bijv. ziek word niet meer op deze vriendinnen leunen, daar heb ik de vrienden voor die mij belangrijk genoeg vinden om me regelmatig te spreken en die dus weten wat er in mijn leven speelt.
Ik heb trouwens echt een keer een geboortekaartje gekregen van een vriendin waarvan ik niet eens wist dat ze zwanger was, voor mij wel een heel duidelijk teken dat onze vriendschap langzaam verdwenen was![😊]()
[...]
Dan gok je dus verkeerd. Wij kunnen bij elkaar terecht als er echt iets is. In de afgelopen periode waarin ik ziek ben geweest (borstkanker) hebben we ook veel meer contact gehad. Maar voor mijn ziek zijn ging er inderdaad wel eens maanden overheen voordat een van ons contact opnam.
En zo raar is het volgens mij niet als ik meer contact hebt met mijn ouders dan met mijn vriendin.
Als het van beide kanten komt is het ook geen probleem, je bent dan soort 'vriendinnen als het zo uitkomt' en dat is voor sommige mensen Ok.
Ik ben niet van dat soort 'vriendschappen', als ik iemand niet regelmatig spreek verdwijnt de band en ik zou als ik bijv. ziek word niet meer op deze vriendinnen leunen, daar heb ik de vrienden voor die mij belangrijk genoeg vinden om me regelmatig te spreken en die dus weten wat er in mijn leven speelt.
Ik heb trouwens echt een keer een geboortekaartje gekregen van een vriendin waarvan ik niet eens wist dat ze zwanger was, voor mij wel een heel duidelijk teken dat onze vriendschap langzaam verdwenen was
zaterdag 5 september 2015 22:22
Zelf zou ik al niet eens van "een vriendin" willen spreken in deze relatie. Jullie zien elkaar nooit en zij laat heel duidelijk weten daar geen behoefte aan te hebben. Anders had ze immers al lang wat geregeld.
Ik zou netjes melden dat je hier geen zin in hebt en nog steeds wacht op een persoonlijke benadering.
In de praktijk zie je veel vrienden met kinderen niet meer, kwestie van prioriteiten. Persoonlijk hoeft contact na een paar afwijzingen echt niet meer. Ik dan ook totaal geen behoefte meer om aan zo'n relatie energie te besteden, kindervrije vrienden genoeg.
Ik zou netjes melden dat je hier geen zin in hebt en nog steeds wacht op een persoonlijke benadering.
In de praktijk zie je veel vrienden met kinderen niet meer, kwestie van prioriteiten. Persoonlijk hoeft contact na een paar afwijzingen echt niet meer. Ik dan ook totaal geen behoefte meer om aan zo'n relatie energie te besteden, kindervrije vrienden genoeg.
Life is fun. Live it.
