Relaties
alle pijlers
Samenwonen
dinsdag 6 oktober 2015 21:43
Hallo, waarschijnlijk zijn er al genoeg topics over dit onderwerp geschreven. En ik heb er ook al een aantal gelezen, maar toch altijd net ff anders als mijne.
Sinds 1,5 jaar heb ik een relatie met de man van mijn dromen! Wist niet dat ze bestaan, maar mijn droomprins is langs gekomen.
Na een relatie van 6 jaar met daarin 3 jaar samen wonen is de relatie met mijn toenmalige vriend op de klippen gelopen. Ik heb zelf een eind gemaakt eraan omdat de relatie erg stressvol was. Zowel zijn familie als de relatie met hen waren niet meer vol te houden. Hij Had een alcohol verslaving, losse handjes en geld problemen en bij zijn ouders thuis liep alles ook heel raar. Ik woon nu ongeveer 2 jaar weer alleen, en ben heel blij in mijn huisje.
Nu heeft mijn vriend me een paar weken geleden gevraagd of ik bij hem wil komen wonen... Ik was er zelf al een tijdje mee bezig en heb toen ook volmondig ja gezegd. Leek me heerlijk om samen ons leven op te bouwen.
Maar de laatste weken krijg ik toch heel veel angst en hoor ik mezelf zeggen, ik kan het niet. Ik kan niet bij hem wonen.
Een bijkomend issue is de afstand tussen ons. Het scheelt een kleine 70 km. Dus uiteindelijk geef ik hier voor mijn gevoel een heel leven op en moet ik daar weer alles gaan opbouwen.
Ik heb zelf de neiging om heel zwart wit te reageren. Er is in mijn optiek bijna geen middenweg... Of iets is leuk of niet.. En dat heb ik nu ook in deze situatie. Dat ik heel radicaal tegen mezelf bezig ben met het kappen van de relatie omdat ik niet kan samenwonen voor mijn gevoel. Maar juist dat wil ik niet. Ik heb een super leuke vriend, heb dingen gedaan waar ik tot een jaar geleden alleen maar van droomde, we doen super leuke dingen etc.
Dus soms denk ik dan ook maar, ag ik ga er gewoon wonen, en dan zien we wel. Maar dat zeg ik dan niet met 100% zekerheid...
Hellup...
Sinds 1,5 jaar heb ik een relatie met de man van mijn dromen! Wist niet dat ze bestaan, maar mijn droomprins is langs gekomen.
Na een relatie van 6 jaar met daarin 3 jaar samen wonen is de relatie met mijn toenmalige vriend op de klippen gelopen. Ik heb zelf een eind gemaakt eraan omdat de relatie erg stressvol was. Zowel zijn familie als de relatie met hen waren niet meer vol te houden. Hij Had een alcohol verslaving, losse handjes en geld problemen en bij zijn ouders thuis liep alles ook heel raar. Ik woon nu ongeveer 2 jaar weer alleen, en ben heel blij in mijn huisje.
Nu heeft mijn vriend me een paar weken geleden gevraagd of ik bij hem wil komen wonen... Ik was er zelf al een tijdje mee bezig en heb toen ook volmondig ja gezegd. Leek me heerlijk om samen ons leven op te bouwen.
Maar de laatste weken krijg ik toch heel veel angst en hoor ik mezelf zeggen, ik kan het niet. Ik kan niet bij hem wonen.
Een bijkomend issue is de afstand tussen ons. Het scheelt een kleine 70 km. Dus uiteindelijk geef ik hier voor mijn gevoel een heel leven op en moet ik daar weer alles gaan opbouwen.
Ik heb zelf de neiging om heel zwart wit te reageren. Er is in mijn optiek bijna geen middenweg... Of iets is leuk of niet.. En dat heb ik nu ook in deze situatie. Dat ik heel radicaal tegen mezelf bezig ben met het kappen van de relatie omdat ik niet kan samenwonen voor mijn gevoel. Maar juist dat wil ik niet. Ik heb een super leuke vriend, heb dingen gedaan waar ik tot een jaar geleden alleen maar van droomde, we doen super leuke dingen etc.
Dus soms denk ik dan ook maar, ag ik ga er gewoon wonen, en dan zien we wel. Maar dat zeg ik dan niet met 100% zekerheid...
Hellup...
dinsdag 6 oktober 2015 23:24
Nee mijn eigen vaste lasten zijn te hoog om appartement aan te houden en bij hem in te trekken ivm kosten van woon werk verkeer. Dat zouden nog eens 300 euro extra lasten zijn minimaal wat inhoudt dt mijn loon dan op is. Ik was dan natuurlijk niet van plan om ook nog aan zijn lasten mee te betalen. Dat wil ik wel, als ik geen eigen woonlasten meer heb, maar dan natuurlijk niet 500 euro in de maand. Net zoals het emotionele voordelen moet hebben om te gaan samenwonen moet her financieel ook voordelen hebben. Misschien heel zwart wit maar voor niks gaat de zon op..
Wanneer ik mijn huis op zeg, is het financiële plaatje voor mij natuurlijk even heel anders en hou ik bijna 2/3 van mijn loon over. Scheelt me een 1100 euro. Tel maar uit...
Mijn doel is natuurlijk om mijn eigen sociale contacten te houden, en daarin ondersteunt hij me ook zoveel mogelijk. Hoewel jeeej logisch is dat je niet alle vrienden aan houdt, wil ik niet afhankelijk zijn van zijn vriendengroep, want stel het gaat uit heb ik niemand meer... Die fout maken we geen tweede meer haha.
Wanneer ik mijn huis op zeg, is het financiële plaatje voor mij natuurlijk even heel anders en hou ik bijna 2/3 van mijn loon over. Scheelt me een 1100 euro. Tel maar uit...
Mijn doel is natuurlijk om mijn eigen sociale contacten te houden, en daarin ondersteunt hij me ook zoveel mogelijk. Hoewel jeeej logisch is dat je niet alle vrienden aan houdt, wil ik niet afhankelijk zijn van zijn vriendengroep, want stel het gaat uit heb ik niemand meer... Die fout maken we geen tweede meer haha.
dinsdag 6 oktober 2015 23:28
quote:want stel het gaat uit heb ik niemand meer... Die fout maken we geen tweede meer haha.Maar toch overweeg je je huurhuis zomaar op te geven voor hem... En zo makkelijk kom je anno nu niet meer terug aan 'n huurhuis. Blijf het vreemd vinden dat vrouwen zo makkelijk alles op geven voor 'n vent. Zelfs als ze al 'n keer hun neus hebben gestoten. Als je blijft latten heb je minder reiskosten want dan is je werk en sociaal leven dichterbij en kun je je woning wel blijven betalen.
Shoot first, ask questions later!
dinsdag 6 oktober 2015 23:37
Heb mezelf inderdaad twee jaar geleden voorgenomen om bij twijfel iets niet te doen. Dit omdat ik bij mijn ex altijd het gevoel heb gehad dat het niet voor altijd was. En dus eigenlijk 5 jaar lang tegen mezelf gelogen heb.
Nu heb ik de neiging om meteen te drastisch alles af te blazen. Samen wonen, relatie, alles. Puur ivm twijfel. Beetje de makkelijkste weg kiezen terwijl ik toch iets genuanceerder mag zijn.
Nu heb ik de neiging om meteen te drastisch alles af te blazen. Samen wonen, relatie, alles. Puur ivm twijfel. Beetje de makkelijkste weg kiezen terwijl ik toch iets genuanceerder mag zijn.
dinsdag 6 oktober 2015 23:41
Als je op dit moment nog niet klaar bent voor samenwonen betekent dat niet dat je de hele relatie direct moet verbreken. Het zegt namelijk niets over jullie relatie en over jou/jullie toekomstplannen. Het is gewoon nu nog even te snel, klaar. Hij heeft ook al eerder samengewoond, hij begrijpt het vast heel goed. Bespreek je twijfel gewoon met hem, als hij om je geeft dat geeft hij jou tijd en ruimte.
woensdag 7 oktober 2015 00:16
quote:ClaudeFiolle schreef op 07 oktober 2015 @ 00:06:
[...]
Meen je dit serieus?
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?
[...]
Meen je dit serieus?
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?
woensdag 7 oktober 2015 00:24
quote:Dientje1234 schreef op 07 oktober 2015 @ 00:14:
1100 is heel makkelijk, bij een huur van 600. Gas water licht, tv internet, GSM, verzekeringen, auto. Gaat het toch al aardig hard...Huh? Je argument was dat je het niet kan betalen de huur aan te houden. Dan zou ik zeggen: de kosten zijn de huur, inboedelverzekering en gwl vastrecht. Tv en internet kan je opzeggen, gsm, overige verzekeringen en auto lopen toch in alle gevallen door?
1100 is heel makkelijk, bij een huur van 600. Gas water licht, tv internet, GSM, verzekeringen, auto. Gaat het toch al aardig hard...Huh? Je argument was dat je het niet kan betalen de huur aan te houden. Dan zou ik zeggen: de kosten zijn de huur, inboedelverzekering en gwl vastrecht. Tv en internet kan je opzeggen, gsm, overige verzekeringen en auto lopen toch in alle gevallen door?
Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
woensdag 7 oktober 2015 01:11
quote:Dientje1234 schreef op 07 oktober 2015 @ 00:16:
[...]
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?Nee hoor. Dat ik me verzeker wil ook niet zeggen dat ik van plan ben om tegen een boom aan te rijden.
[...]
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?Nee hoor. Dat ik me verzeker wil ook niet zeggen dat ik van plan ben om tegen een boom aan te rijden.
Zeg maar Spijker.
woensdag 7 oktober 2015 09:24
quote:Dientje1234 schreef op 07 oktober 2015 @ 00:16:
[...]
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?Je conclusie is een negatieve invulling, je draait het om. Je gaat er vanuit dat het gaat lukken, maar zo niet dan heb je een vangnet. Kost je vrijwel niets, geeft je wel een rustig gevoel.
[...]
Ja voor mijn gevoel komt het zo over ja.
Schat ik kom bij je wonen maar omdat ik niet weet of het goed gaat of gaat lukken heb ik me alvast bij woningbouw ingeschreven.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een slimme zet om jezelf in te dekken, maar ga je er niet al bij voorbaat van uit dat iets niet lukt?Je conclusie is een negatieve invulling, je draait het om. Je gaat er vanuit dat het gaat lukken, maar zo niet dan heb je een vangnet. Kost je vrijwel niets, geeft je wel een rustig gevoel.
woensdag 7 oktober 2015 09:26
quote:Dientje1234 schreef op 07 oktober 2015 @ 00:14:
1100 is heel makkelijk, bij een huur van 600. Gas water licht, tv internet, GSM, verzekeringen, auto. Gaat het toch al aardig hard...Energiekosten heb je nauwelijks meer als je er niet verblijft, tv en internet zeg je op. Verzekeringen dun je uit. Kost je max 800 euro ipv 1100. GSM en auto betaal je sowieso door.
1100 is heel makkelijk, bij een huur van 600. Gas water licht, tv internet, GSM, verzekeringen, auto. Gaat het toch al aardig hard...Energiekosten heb je nauwelijks meer als je er niet verblijft, tv en internet zeg je op. Verzekeringen dun je uit. Kost je max 800 euro ipv 1100. GSM en auto betaal je sowieso door.
woensdag 7 oktober 2015 09:31
Die vanzelfsprekendheid om automatisch in te trek k en bij diegene die een koophuis heeft is eigenlijk heel raar.
Tegenwoordig is de wachttijd voor sociale huurwoningen lang.
Zelfs als je uit voirzorg ingeschreven blijft staan bij een woni gbouwvereniging heb je edn groot probleem als de relatie na bijvoorbeeld3 jaar strand. Wachtttijddn van 5 tot 10 jaar zijn geen uitzonderingen en wat moet je dan in de tussentijd?
Hij kan zijn koophuis gewoon te koop zetten en als het verkocht is bij je intrekken. Strand de relatie na 3 jaar dan koopt hij gewoon een nieuw huis. Zelfs als hij een restschuld zou overhouden loopt hij minder risico's. Een schuld die je km an afbetalen is mind er erg dan dakloos zijn.
jDoordat je gaat samenwonen zal je goedkoper uitzijn dus zou je ook nog ku nen afspreken dat je dat deel wat je goedkoper uit bent gebruikt om med te helpen de restschuld af te betalen.
Tegenwoordig is de wachttijd voor sociale huurwoningen lang.
Zelfs als je uit voirzorg ingeschreven blijft staan bij een woni gbouwvereniging heb je edn groot probleem als de relatie na bijvoorbeeld3 jaar strand. Wachtttijddn van 5 tot 10 jaar zijn geen uitzonderingen en wat moet je dan in de tussentijd?
Hij kan zijn koophuis gewoon te koop zetten en als het verkocht is bij je intrekken. Strand de relatie na 3 jaar dan koopt hij gewoon een nieuw huis. Zelfs als hij een restschuld zou overhouden loopt hij minder risico's. Een schuld die je km an afbetalen is mind er erg dan dakloos zijn.
jDoordat je gaat samenwonen zal je goedkoper uitzijn dus zou je ook nog ku nen afspreken dat je dat deel wat je goedkoper uit bent gebruikt om med te helpen de restschuld af te betalen.
woensdag 7 oktober 2015 09:57
wat jij hebt daar zit ik af en toe ook mee. Ik ga volgend jaar ook bij mijn vriend intrekken, hij woont alleen 120 km verderop... dus dat is nog wel even een stukje verder.
Sinds een jaar ben ik daar ook ong. de halve week als het uitkomt. Laatst overviel me het gevoel dat als ik van mijn leven daar iets wil gaan maken ik hier ook meer moeite in moet steken, omdat ik niet afhankelijk van hem wil zijn kwa familie/vrienden. Ik heb me ingeschreven voor een cursus en heb inmiddels 2 vriendinnen gemaakt waar ik nu ook apart van hem dingen mee doe, en nog belangrijker mee kan praten! Zo fijn!
Maar je angst begrijp ik, ik laat hier ook mijn werk, familie en vrienden achter. En omdat het meer dan een uur rijden is ga je toch minder snel terug. Maar het leven is risico's nemen denk ik dan. Je weet toch nooit hoe het leven loopt. Zolang je maar genoeg moeite erin steekt om je vrienden en familie in je thuishaven te zien hoeft er niks aan de hand te zijn en hoef je die ook echt niet persé te verwaarlozen. Het is maar hoe je er zelf mee omgaat. Het is natuurlijk aannemelijk om te zeggen "als je zo ver weg gaat dan verwaarloos je je sociale leven". Maar hier ben ik het niet mee eens, want het is maar net hoe je er zelf mee omgaat.
Als je risico's in neemt dan kan het verkeerd aflopen, maar als je dit niet doet kan het ook een hoop geluk in de weg staan. Je weet het van te voren toch niet.
Sinds een jaar ben ik daar ook ong. de halve week als het uitkomt. Laatst overviel me het gevoel dat als ik van mijn leven daar iets wil gaan maken ik hier ook meer moeite in moet steken, omdat ik niet afhankelijk van hem wil zijn kwa familie/vrienden. Ik heb me ingeschreven voor een cursus en heb inmiddels 2 vriendinnen gemaakt waar ik nu ook apart van hem dingen mee doe, en nog belangrijker mee kan praten! Zo fijn!
Maar je angst begrijp ik, ik laat hier ook mijn werk, familie en vrienden achter. En omdat het meer dan een uur rijden is ga je toch minder snel terug. Maar het leven is risico's nemen denk ik dan. Je weet toch nooit hoe het leven loopt. Zolang je maar genoeg moeite erin steekt om je vrienden en familie in je thuishaven te zien hoeft er niks aan de hand te zijn en hoef je die ook echt niet persé te verwaarlozen. Het is maar hoe je er zelf mee omgaat. Het is natuurlijk aannemelijk om te zeggen "als je zo ver weg gaat dan verwaarloos je je sociale leven". Maar hier ben ik het niet mee eens, want het is maar net hoe je er zelf mee omgaat.
Als je risico's in neemt dan kan het verkeerd aflopen, maar als je dit niet doet kan het ook een hoop geluk in de weg staan. Je weet het van te voren toch niet.
