Thuis
alle pijlers
Wat hebben jouw grootouders verteld over de oorlog?
dinsdag 6 oktober 2015 12:43
Vond het vroeger al altijd reuze interesant als opa over de oorlog sprak. Oma zweeg. Enigste wat wij weten wat er met oma in de oorlog is gebeurd ; ze raakte zwanger van een Duitser. En niet op vrijwillig basis. Ze was al verloofd met opa. Verloving bijna verbroken want dat kon echt niet een buiten echtelijk kind. Ze zijn overhaast tussen de gevechten van opa door snel even getrouwd. En 7 maanden later was hun zoon er. Heel lang tegen iedereen vol gehouden dat de baby te vroeg geboren was.
Mijn opa die heeft gevochten is gewond geraakt en naar huis gestuurd. Daar is hij bij het verzet gegaan.
Hij is een keer in een nacht met een boot naar Engeland geweest. Op 'geheime missie'.Ze wisten alleen dat er wat opgehaald moest worden. Bleken wapens en een grote stapel voedselbonnen te wezen. En dan kon hij zo trots zeggen in die 2 maanden zijn er minder mensen door de honger gestorven.
Vind het belangrijk dat de verhalen voortleven. Ook heb ik ze in aangepaste kinderversie aan mijn kinderen verteld.
Mijn opa die heeft gevochten is gewond geraakt en naar huis gestuurd. Daar is hij bij het verzet gegaan.
Hij is een keer in een nacht met een boot naar Engeland geweest. Op 'geheime missie'.Ze wisten alleen dat er wat opgehaald moest worden. Bleken wapens en een grote stapel voedselbonnen te wezen. En dan kon hij zo trots zeggen in die 2 maanden zijn er minder mensen door de honger gestorven.
Vind het belangrijk dat de verhalen voortleven. Ook heb ik ze in aangepaste kinderversie aan mijn kinderen verteld.
woensdag 7 oktober 2015 01:48
quote:Noisepollution schreef op 06 oktober 2015 @ 17:57:
Mijn opa (de verhalenverteller) had overal verhalen over. Behalve over de oorlog. Omdat hij zich schaamde.
Hij is in de oorlog, als gezonde jongeman, te werk gesteld in Duitsland. En hij heeft het daar niet slecht gehad. Natuurlijk was het ook geen geweldige tijd, maar hij kwam uit een ongelukkige thuissituatie, waar hij werk moest doen wat hij niet wou, maar waar hij toe gedwongen werd door zijn vader die toch al geen goed woord voor mijn opa over had. Er was weinig geld en eten. En wat er was ging eerst naar het lievelingetje, het broertje van mijn opa, een jonge man die altijd kwakkelde met zijn gezondheid en ook niet aan het werk hoefde.
In Duitsland zat hij op een sleepboot en had relatief veel vrijheden. En dat had hij nog nooit gehad. Hij werd goed, eerlijk behandeld en had even veel eten als iedereen. Maar ook al was dat misschien niet veel, het feit dat er eerlijk gedeeld werd was iets dat hij thuis niet kende.
Maar toen hij terugkwam in Nederland werd hij zelfs uitgemaakt voor NSB-er omdat hij had gewerkt voor de Duitsers.
Daarom heeft hij er nooit veel over verteld
Woonde hij aan de kust? Klinkt een beetje als mijn grootvader. Van de Duitsers moest hij echter wel werken..
Mijn andere grootouders vertelde 'grappige' verhalen uit de oorlog, voornamelijk over hoe ze de Duitsers over de tuin leiden met bepaalde dingen. Over de nare dingen vertelden ze nooit.
Eén familielid is omgekomen in Indonesië in een gevecht met de Japanners. Voor de rest weet ik niet hoe het met andere familieleden is vergaan in de oorlog of aan welke kant ze stonden.
Mijn opa (de verhalenverteller) had overal verhalen over. Behalve over de oorlog. Omdat hij zich schaamde.
Hij is in de oorlog, als gezonde jongeman, te werk gesteld in Duitsland. En hij heeft het daar niet slecht gehad. Natuurlijk was het ook geen geweldige tijd, maar hij kwam uit een ongelukkige thuissituatie, waar hij werk moest doen wat hij niet wou, maar waar hij toe gedwongen werd door zijn vader die toch al geen goed woord voor mijn opa over had. Er was weinig geld en eten. En wat er was ging eerst naar het lievelingetje, het broertje van mijn opa, een jonge man die altijd kwakkelde met zijn gezondheid en ook niet aan het werk hoefde.
In Duitsland zat hij op een sleepboot en had relatief veel vrijheden. En dat had hij nog nooit gehad. Hij werd goed, eerlijk behandeld en had even veel eten als iedereen. Maar ook al was dat misschien niet veel, het feit dat er eerlijk gedeeld werd was iets dat hij thuis niet kende.
Maar toen hij terugkwam in Nederland werd hij zelfs uitgemaakt voor NSB-er omdat hij had gewerkt voor de Duitsers.
Daarom heeft hij er nooit veel over verteld
Woonde hij aan de kust? Klinkt een beetje als mijn grootvader. Van de Duitsers moest hij echter wel werken..
Mijn andere grootouders vertelde 'grappige' verhalen uit de oorlog, voornamelijk over hoe ze de Duitsers over de tuin leiden met bepaalde dingen. Over de nare dingen vertelden ze nooit.
Eén familielid is omgekomen in Indonesië in een gevecht met de Japanners. Voor de rest weet ik niet hoe het met andere familieleden is vergaan in de oorlog of aan welke kant ze stonden.
woensdag 7 oktober 2015 08:40
Mijn opa en oma van vaders' kant hebben de hele oorlog een joodse mevrouw verstopt op zolder. Mijn oma heeft hier jaren later nog een onderscheiding van Yad Vashem voor gekregen.
Mijn opa en oma van moeders' kant zijn met valse paspoorten gevlucht naar Zuid-Amerika, ze waren joods. Na de oorlog zijn ze teruggekeerd naar Nederland waar ze ontdekten dat de hele familie er niet meer was.
Mijn opa en oma van moeders' kant zijn met valse paspoorten gevlucht naar Zuid-Amerika, ze waren joods. Na de oorlog zijn ze teruggekeerd naar Nederland waar ze ontdekten dat de hele familie er niet meer was.
Enjoy the little things in life
woensdag 7 oktober 2015 09:07
quote:Bortma schreef op 06 oktober 2015 @ 21:03:
[...]
De oma van partner was met een NSB'er getrouwd. Ze was een fanatieke nazi. Volgens haar was het voor de Nederlanders beter geweest. Als we geen verzet geboden hadden en onze bevolking hadden laten zuiveren hadden we zelfs nu het véél beter gehad.
Oma verdiende een zakcentje bij door joden en verzetslieden te verraden. Honger hebben ze nooit gehad. Want haar man kreeg loon en vaak extra eten mee naar huis. Ze bood vaak haar familie eten aan. Haar ouders en broers namen het niet aan. Want ze hadden liever honger dan dat ze dat 'moffenvreten' aannamen.
Haar man is na de oorlog terecht gesteld. Naar Siberië afgevoerd en daar vrij snel overleden. Oma werd samen met andere 'moffenhoeren' kaal geschoren en bespuugd. Ze is door haar familie verstoten door wat ze 'gedaan' had. Ze was 19 en niemand wou een apartementje/kamer aan haar verhuren. Niemand wou haar in dienst hebben.
Samen met een vriendin, die ook een 'moffenhoer' was is ze naar Amerika gegaan. Waren zulke prachtige verhalen over Amerika. Hoe ze daar een nieuw leven konden opbouwen etc.
Ze hebben spullen verkocht die hun man als cadeau had gekregen van hun NSB vrienden.
Ze zijn met de boot richting Amerika vertrokken. Zelfs daar achtervolgde het oude leven hun. Dus lieten ze hun roepnaam veranderen. Ze hebben vaak ook gelogen over waarom ze daar naartoe zijn gegaan. Ze zeiden dat hun hele familie gedood was en niemand wou hun in huis nemen. Dus gingen ze naar de VS.
In de VS was het leven echt niet makkelijker. Uiteindelijk is oma met een in Amerika wonende Nederlander getrouwd. Ze zijn in Alaska gaan wonen.
Zelfs haar man, partners opa heeft pas na 25 jaar huwelijk gehoord hoe oma's oorlog was. Ze heeft er ook over gelogen. Hij wist dat ze getrouwd was geweest, hij was ook getrouwd geweest. Zijn vrouw was door een Duitser doodgeschoten omdat ze niet met die Duitser mee boven wou. Toen ze de Duitser voor vieze mof noemde schoot hij haar dood. Opa vond haar.
Oma had verteld dat haar familie dood was en haar man in gevechten gestorven.
Toen de waarheid uit kwam stond het huwelijk op springen. Uiteindelijk zijn ze gescheiden. Niet om wat ze in de oorlog gedaan had maar om het feit dat ze hem zo lang heeft voorgelogen over iets wat voor hem zo gevoelig lag.
Hun zoon is 5 jaar na het scheiden zelf ook gescheiden. Hij is mijn schoonvader. Hij is terug naar Nederland gegaan. Want in de verhalen van zijn ouders was Nederland het beloofde land. Nooit in Nederland geweest terwijl er thuis wel gewoon Nederlands werd gesproken. Oma had steeds redenen, war achteraf smoesjes bleken waarom ze niet naar Nederland konden.
Schoonvader is een keer overvallen. Hij was zo dusdanig mishandeld en neergestoken dat hij in kritieke toestand in het ziekenhuis terecht kwam. Het was 55 jaar na de oorlog. Oma is toen voor het eerst terug in Nederland geweest.
Ze is toen bij haar ouderlijke huis geweest. Kwam er achter dat haar vader al 40 jaar dood was. Moeder was 12 jaar geleden overleden. Op de grafsteen stond 'liefhebbende ouders van 4 kinderen.' Terwijl er toch echt 5 waren, als je haar meetelde .
Ze zocht haar broers op. 1 broer zei
"Oprotten vieze moffenhoer!"
Haar jongste broer wist niet eens van zijn zus. Haar andere 2 broers zeiden "sorry mevrouw wij hebben geen zus."
Hele lieve vrouw. Had haar gezien voordat haar verhaal verteld was. Het is mij verteld omdat ze nog steeds zoals mijn schoonvader het verwoorde "ze heeft iets andere ideeen over de oorlog dan een gemiddeld mens die het meegemaakt heeft."
Ze houdt van Nederland. Maar tegelijk is ze niet vergeten wat de Nederlanders haar aangedaan hebben. Ze heeft bijvoorbeeld heel mooi lang haar. Puur omdat ze bang is kaal te worden door wat er na de oorlog is gebeurd.
"Vuile schijnheilige ratten zitten tussen de Nederlanders. Tijdens de oorlog vriendelijk je begroeten Of niets tegen je zeggen. En na de oorlog vallen ze je lastig en durven ze alles."
Denk ook niet dat er mensen zijn die vertellen wat ze na de bevrijding gedaan hebben met de 'vijand'.
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...
[...]
De oma van partner was met een NSB'er getrouwd. Ze was een fanatieke nazi. Volgens haar was het voor de Nederlanders beter geweest. Als we geen verzet geboden hadden en onze bevolking hadden laten zuiveren hadden we zelfs nu het véél beter gehad.
Oma verdiende een zakcentje bij door joden en verzetslieden te verraden. Honger hebben ze nooit gehad. Want haar man kreeg loon en vaak extra eten mee naar huis. Ze bood vaak haar familie eten aan. Haar ouders en broers namen het niet aan. Want ze hadden liever honger dan dat ze dat 'moffenvreten' aannamen.
Haar man is na de oorlog terecht gesteld. Naar Siberië afgevoerd en daar vrij snel overleden. Oma werd samen met andere 'moffenhoeren' kaal geschoren en bespuugd. Ze is door haar familie verstoten door wat ze 'gedaan' had. Ze was 19 en niemand wou een apartementje/kamer aan haar verhuren. Niemand wou haar in dienst hebben.
Samen met een vriendin, die ook een 'moffenhoer' was is ze naar Amerika gegaan. Waren zulke prachtige verhalen over Amerika. Hoe ze daar een nieuw leven konden opbouwen etc.
Ze hebben spullen verkocht die hun man als cadeau had gekregen van hun NSB vrienden.
Ze zijn met de boot richting Amerika vertrokken. Zelfs daar achtervolgde het oude leven hun. Dus lieten ze hun roepnaam veranderen. Ze hebben vaak ook gelogen over waarom ze daar naartoe zijn gegaan. Ze zeiden dat hun hele familie gedood was en niemand wou hun in huis nemen. Dus gingen ze naar de VS.
In de VS was het leven echt niet makkelijker. Uiteindelijk is oma met een in Amerika wonende Nederlander getrouwd. Ze zijn in Alaska gaan wonen.
Zelfs haar man, partners opa heeft pas na 25 jaar huwelijk gehoord hoe oma's oorlog was. Ze heeft er ook over gelogen. Hij wist dat ze getrouwd was geweest, hij was ook getrouwd geweest. Zijn vrouw was door een Duitser doodgeschoten omdat ze niet met die Duitser mee boven wou. Toen ze de Duitser voor vieze mof noemde schoot hij haar dood. Opa vond haar.
Oma had verteld dat haar familie dood was en haar man in gevechten gestorven.
Toen de waarheid uit kwam stond het huwelijk op springen. Uiteindelijk zijn ze gescheiden. Niet om wat ze in de oorlog gedaan had maar om het feit dat ze hem zo lang heeft voorgelogen over iets wat voor hem zo gevoelig lag.
Hun zoon is 5 jaar na het scheiden zelf ook gescheiden. Hij is mijn schoonvader. Hij is terug naar Nederland gegaan. Want in de verhalen van zijn ouders was Nederland het beloofde land. Nooit in Nederland geweest terwijl er thuis wel gewoon Nederlands werd gesproken. Oma had steeds redenen, war achteraf smoesjes bleken waarom ze niet naar Nederland konden.
Schoonvader is een keer overvallen. Hij was zo dusdanig mishandeld en neergestoken dat hij in kritieke toestand in het ziekenhuis terecht kwam. Het was 55 jaar na de oorlog. Oma is toen voor het eerst terug in Nederland geweest.
Ze is toen bij haar ouderlijke huis geweest. Kwam er achter dat haar vader al 40 jaar dood was. Moeder was 12 jaar geleden overleden. Op de grafsteen stond 'liefhebbende ouders van 4 kinderen.' Terwijl er toch echt 5 waren, als je haar meetelde .
Ze zocht haar broers op. 1 broer zei
"Oprotten vieze moffenhoer!"
Haar jongste broer wist niet eens van zijn zus. Haar andere 2 broers zeiden "sorry mevrouw wij hebben geen zus."
Hele lieve vrouw. Had haar gezien voordat haar verhaal verteld was. Het is mij verteld omdat ze nog steeds zoals mijn schoonvader het verwoorde "ze heeft iets andere ideeen over de oorlog dan een gemiddeld mens die het meegemaakt heeft."
Ze houdt van Nederland. Maar tegelijk is ze niet vergeten wat de Nederlanders haar aangedaan hebben. Ze heeft bijvoorbeeld heel mooi lang haar. Puur omdat ze bang is kaal te worden door wat er na de oorlog is gebeurd.
"Vuile schijnheilige ratten zitten tussen de Nederlanders. Tijdens de oorlog vriendelijk je begroeten Of niets tegen je zeggen. En na de oorlog vallen ze je lastig en durven ze alles."
Denk ook niet dat er mensen zijn die vertellen wat ze na de bevrijding gedaan hebben met de 'vijand'.
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...
woensdag 7 oktober 2015 09:27
quote:Hoezitdit schreef op 07 oktober 2015 @ 09:07:
[...]
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...Eens. Ik dacht eerst dat ik het verkeerd las, maar nu zie ik dat jij dat ook zo leest. Ik vind dat echt stuitend, geen enkele zelfreflectie daar dus.
[...]
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...Eens. Ik dacht eerst dat ik het verkeerd las, maar nu zie ik dat jij dat ook zo leest. Ik vind dat echt stuitend, geen enkele zelfreflectie daar dus.
woensdag 7 oktober 2015 10:01
quote:Hoezitdit schreef op 07 oktober 2015 @ 09:07:
[...]
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...
Zoals ik al zei. Zij denkt wat anders over de oorlog. Volgens haar was het gewoon rassen zuivering.
Werd er de eerste keer ook flink misselijk van. Want zo kan je toch niet over mensen praten? Zij heeft het zo meegemaakt.
Zullen ongetwijfeld gezinnen zijn die door haar verwoest zijn.
Ze had via andere Nederlandse-nazi's. Zo noemde zij zichzelf en mensen die hetzelfde in de oorlog gedaan hebben.
Ander Nederlandse-nazi's vertelde over dat ze opgejaagd werden door de Nederlanders. Dat er zelfs mensen waren die op verzoek hun opzochten om ze terecht te laten stellen of erger.
Dus vluchten ze.
Ze heeft de naam van de dochter van het eerst verraden gezin onthouden. Ze kon die naam gewoon niet vergeten.
Het gezin met 8 kinderen en omwonende opa en oma hadden een joods gezin met 2 kinderen ondergedoken. De jongste was 8 en de andere 15.
Ze zijn allemaal afgevoerd omdat oma aangegeven had. Na de oorlog is alleen het 8 jarige meisje terug gekeerd die inmiddels bijna 13 was.
Haar ouders hadden de kinderen aangewezen het is die mevrouw geweest. Onder het motto kom je ooit terug, pak haar.
Het 13 jarige meisje heeft later als volwassen vrouw om oma gezocht kreeg ze later te horen. Niemand wist waar oma was dus is ze nooit gevonden.
Ze weet de naam en de geboortedatum van het meisje. Het meisje is op haar 8ste verjaardag afgevoerd.
Ze vertelde ook dat hun avond eten een keer gestolen van tafel is met kerst. Was een koude kerst. Maar haar man had een hele maaltijd inclusief goed vlees gekregen van zijn baas. Dus een hongerige kerst hadden ze niet.
Was een buurjonge helemaal van Amsterdam naar Friesland gelopen met een broertje in de hoop wat te eten te vinden voor de kerst. Die jonge kwam dus thuis met zijn handje half verrotte aardappelen. Toen zag hij het complete tafel bij hun gedekt met eten aan overvloed.
Ze hebben hun jongere broertje met een smoesje aan laten bellen. Die heel heel langdradig een kerstliedje staan zingen. Zij dachten dat het in ruil voor een snoepje was. Ze hadden de jonge het snoepje gegeven. En toen terug naar de eettafel. Het raam stond open en alles tot aan het bestek aan toe was weg.
De heren in kwestie hebben na de oorlog bedankt voor het heerlijke eten.
Want hun ouders dachten dat het eten allemaal uit Friesland kwam en vonden dat de boer in kwestie wel echt even hartelijk bedankt moest worden. Dat hebben ze dus later gedaan.
Uit het huis van diezelfde jongens kwam met de bevrijding ook een heel joods gezin uit huis weg. Ze hadden gewoon 5 jaar naast haar gewoond zonder dat ze het wist! De joodse vader wist dus wel dat er NSB'ers aan de andere kant van de muur sliepen. Hij heeft toen ze vertrokken nog even vriendelijk naar oma gezwaaid zo van: Mij heb je niet te pakken gekregen!
Er is ook wel meer dan eens benzine uit hun auto verdwenen. Alle bollen uit de tuin weg.
Hun auto is een keer met rood-wit blauw en oranje beschilderd.
Ze hadden een hond. In de hongerwinter is de hond verdwenen. Halsbandje lag de volgende da netjes op hun deurmat.
En er is een paar keer een jodenster op hun huis geverfd. Met hun eigen verf. Ze hadden het huis geverfd. Met wit zwart en groen. De potjes verf stonden nog buiten. De potjes zijn gestolen. En toen stond er dus geregeld dingen zoals jodensterren of een hakenkruis op hun huis. Ergste vond oma toen er groot Moffen stond.
Is een keer een verrotte varkenskop bij hun door het raam gegooid. Want de bijnaam van haar man was ' het varken van...'
[...]
Heftig verhaal, maar dat laatste stukje gaat mijn mond van open. Wat Nederlanders haar hebben aangedaan????
Wat heeft ZIJ Nederlanders aangedaan door ze te verraden? Hoeveel zijn er door haar gedood? Hoeveel gezinnen heeft ze verwoest, hoeveel leed veroorzaakt. Dat vind ik vele malen erger dan je laatste stukje. Dat is een gevolg van...
Zoals ik al zei. Zij denkt wat anders over de oorlog. Volgens haar was het gewoon rassen zuivering.
Werd er de eerste keer ook flink misselijk van. Want zo kan je toch niet over mensen praten? Zij heeft het zo meegemaakt.
Zullen ongetwijfeld gezinnen zijn die door haar verwoest zijn.
Ze had via andere Nederlandse-nazi's. Zo noemde zij zichzelf en mensen die hetzelfde in de oorlog gedaan hebben.
Ander Nederlandse-nazi's vertelde over dat ze opgejaagd werden door de Nederlanders. Dat er zelfs mensen waren die op verzoek hun opzochten om ze terecht te laten stellen of erger.
Dus vluchten ze.
Ze heeft de naam van de dochter van het eerst verraden gezin onthouden. Ze kon die naam gewoon niet vergeten.
Het gezin met 8 kinderen en omwonende opa en oma hadden een joods gezin met 2 kinderen ondergedoken. De jongste was 8 en de andere 15.
Ze zijn allemaal afgevoerd omdat oma aangegeven had. Na de oorlog is alleen het 8 jarige meisje terug gekeerd die inmiddels bijna 13 was.
Haar ouders hadden de kinderen aangewezen het is die mevrouw geweest. Onder het motto kom je ooit terug, pak haar.
Het 13 jarige meisje heeft later als volwassen vrouw om oma gezocht kreeg ze later te horen. Niemand wist waar oma was dus is ze nooit gevonden.
Ze weet de naam en de geboortedatum van het meisje. Het meisje is op haar 8ste verjaardag afgevoerd.
Ze vertelde ook dat hun avond eten een keer gestolen van tafel is met kerst. Was een koude kerst. Maar haar man had een hele maaltijd inclusief goed vlees gekregen van zijn baas. Dus een hongerige kerst hadden ze niet.
Was een buurjonge helemaal van Amsterdam naar Friesland gelopen met een broertje in de hoop wat te eten te vinden voor de kerst. Die jonge kwam dus thuis met zijn handje half verrotte aardappelen. Toen zag hij het complete tafel bij hun gedekt met eten aan overvloed.
Ze hebben hun jongere broertje met een smoesje aan laten bellen. Die heel heel langdradig een kerstliedje staan zingen. Zij dachten dat het in ruil voor een snoepje was. Ze hadden de jonge het snoepje gegeven. En toen terug naar de eettafel. Het raam stond open en alles tot aan het bestek aan toe was weg.
De heren in kwestie hebben na de oorlog bedankt voor het heerlijke eten.
Want hun ouders dachten dat het eten allemaal uit Friesland kwam en vonden dat de boer in kwestie wel echt even hartelijk bedankt moest worden. Dat hebben ze dus later gedaan.
Uit het huis van diezelfde jongens kwam met de bevrijding ook een heel joods gezin uit huis weg. Ze hadden gewoon 5 jaar naast haar gewoond zonder dat ze het wist! De joodse vader wist dus wel dat er NSB'ers aan de andere kant van de muur sliepen. Hij heeft toen ze vertrokken nog even vriendelijk naar oma gezwaaid zo van: Mij heb je niet te pakken gekregen!
Er is ook wel meer dan eens benzine uit hun auto verdwenen. Alle bollen uit de tuin weg.
Hun auto is een keer met rood-wit blauw en oranje beschilderd.
Ze hadden een hond. In de hongerwinter is de hond verdwenen. Halsbandje lag de volgende da netjes op hun deurmat.
En er is een paar keer een jodenster op hun huis geverfd. Met hun eigen verf. Ze hadden het huis geverfd. Met wit zwart en groen. De potjes verf stonden nog buiten. De potjes zijn gestolen. En toen stond er dus geregeld dingen zoals jodensterren of een hakenkruis op hun huis. Ergste vond oma toen er groot Moffen stond.
Is een keer een verrotte varkenskop bij hun door het raam gegooid. Want de bijnaam van haar man was ' het varken van...'
woensdag 7 oktober 2015 10:32
Mijn ene opa en oma waren nog kinderen in de oorlog. Bij een inval in oma's huis, werden zij, haar broertjes, zus en moeder gesommeerd door de Duitsers om naar boven te gaan.
Boven konden zij horen dat hun man en vader beneden in de woonkamer door de Duitsers werd gemarteld (de hele nacht) en uiteindelijk werd neergeschoten (tegen het ochtend gloren). Haar vader was een rechtschapen Nederlander en veldwachter die vanwege zijn functie het verzet en veel onderduikers heeft kunnen helpen. Hij is verraden door een plaatselijke NSB-er met wie hij het voor de oorlog, vanwege illegale praktijken regelmatig aan de stok had.
Bij de plaatselijke herdenking op 4 mei is een paar jaar geleden nog een heel verhaal over hem opgelezen.
Andere opa en oma waren jong volwassen in de oorlog en kenden elkaar toen nog niet.
Opa heeft met 2 broers ondergedoken gezeten om een tewerkstelling in Duitsland te voorkomen. Zij zijn verraden. Bij de inval probeerde een broer te vluchten, die is gelijk doodgeschoten. Opa en andere broer zijn te werk gesteld (waren werktuigbouwkundingen en moesten in een munitiefabriek aan de slag) en hebben naar eigen zeggen veel kunnen saborteren. Opa heeft er een kampcomplex aan overgehouden en vertelde verder weinig over de oorlog.
Oma was hulpje van het verzet en heeft bij een van de acties zolang in de vrieskou stil moeten zitten posten, dat haar knieeen bevroren. Zij heeft de rest van haar leven steeds om de 5 tot 10 jaar operaties moeten ondergaan voor het plaatsen van kunstknieeen. Behalve de bevroren knieeen weet eigenlijk niemand in de familie wat ze precies allemaal heeft gedaan tijdens de oorlog.
Boven konden zij horen dat hun man en vader beneden in de woonkamer door de Duitsers werd gemarteld (de hele nacht) en uiteindelijk werd neergeschoten (tegen het ochtend gloren). Haar vader was een rechtschapen Nederlander en veldwachter die vanwege zijn functie het verzet en veel onderduikers heeft kunnen helpen. Hij is verraden door een plaatselijke NSB-er met wie hij het voor de oorlog, vanwege illegale praktijken regelmatig aan de stok had.
Bij de plaatselijke herdenking op 4 mei is een paar jaar geleden nog een heel verhaal over hem opgelezen.
Andere opa en oma waren jong volwassen in de oorlog en kenden elkaar toen nog niet.
Opa heeft met 2 broers ondergedoken gezeten om een tewerkstelling in Duitsland te voorkomen. Zij zijn verraden. Bij de inval probeerde een broer te vluchten, die is gelijk doodgeschoten. Opa en andere broer zijn te werk gesteld (waren werktuigbouwkundingen en moesten in een munitiefabriek aan de slag) en hebben naar eigen zeggen veel kunnen saborteren. Opa heeft er een kampcomplex aan overgehouden en vertelde verder weinig over de oorlog.
Oma was hulpje van het verzet en heeft bij een van de acties zolang in de vrieskou stil moeten zitten posten, dat haar knieeen bevroren. Zij heeft de rest van haar leven steeds om de 5 tot 10 jaar operaties moeten ondergaan voor het plaatsen van kunstknieeen. Behalve de bevroren knieeen weet eigenlijk niemand in de familie wat ze precies allemaal heeft gedaan tijdens de oorlog.
woensdag 7 oktober 2015 10:53
Mijn beide opa's hebben altijd stijf hun mond erover gehouden en beide oma's vertelden er ook niet over, behalve dat mijn ene oma haar verloofde is verloren en daarna is getrouwd met mijn opa.
Nu heb ik nog een opa die leeft en daar vraag ik het niet aan, hij verteld er niet over, brengt ook teveel oud zeer naar boven bij hem.
De opa die overleden begon af en toe eens over Nederlands-Indië, maar meer over de anderen die er ook zaten.
Hij was wel heel trots toen ik een boek erover gelezen had, die over ons dorp gaat en hoe het hier allemaal begon.
Nu heb ik nog een opa die leeft en daar vraag ik het niet aan, hij verteld er niet over, brengt ook teveel oud zeer naar boven bij hem.
De opa die overleden begon af en toe eens over Nederlands-Indië, maar meer over de anderen die er ook zaten.
Hij was wel heel trots toen ik een boek erover gelezen had, die over ons dorp gaat en hoe het hier allemaal begon.
woensdag 7 oktober 2015 11:20
Mijn overgrootouders hebben wel een verhaal dat bijna ongelofelijk is. Hij was NSB'er en in het algemeen niet zo aardig. Zij ving stiekem joden op op het erf...
Hun kinderen, waaronder mijn oma, hebben er trouwens veel last van gehad. Ze hadden het stempel NSB-kind. Een heel aantal zijn er daarom geëmigreerd naar Amerika.
Hun kinderen, waaronder mijn oma, hebben er trouwens veel last van gehad. Ze hadden het stempel NSB-kind. Een heel aantal zijn er daarom geëmigreerd naar Amerika.
woensdag 7 oktober 2015 15:51
Ik kom uit een joodse familie, en mijn moeder is nu nog de enige overlevende..... Ze is in de onderduik geboren, en na de oorlog als pleegkind bij ouders terecht gekomen die in het verzet hebben gezeten......
Mijn vader heeft veel familie in Bergen Belsen verloren, en komt uit een joodse niet gelovige familie. Ik ben dan ook met de oorlog opgegroeid......
Mijn vader heeft veel familie in Bergen Belsen verloren, en komt uit een joodse niet gelovige familie. Ik ben dan ook met de oorlog opgegroeid......
donderdag 8 oktober 2015 20:59
donderdag 8 oktober 2015 21:08
Ik heb iemand gekend die alle verschrikkingen van de aanleg van de beruchte Birmese spoorweg heeft meegemaakt. De man leeft niet meer, hij zou anders 115 jaar zijn. Hij kon er nauwelijks over praten maar soms kwam er een voorval uit zijn mond, zoals de keer dat hij werd ingegraven in de brandende zon waarna er over hem heen werd geplast, over een jongen die niet meer kon en bij wie aan weerskanten een stokje in zijn oren werd gestoken en toen, pats, een klap aan weerskanten en die jongen was dood, de lijken die onder het spoor werden begraven waardoor het later instortte. Hij was de enige die het heeft overleefd, verloor zijn vrouw en twee kinderen.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 9 oktober 2015 11:58
Mijn opa's en oma's hebben eigenlijk nooit over de oorlog gepraat.
Toen ik studeerde moest ik voor een opdracht mijn opa en oma interviewen over hun kindertijd en jeugd. Mijn opa heeft toen verteld (zeer summier) over zijn tijd in Indië. Mijn opa is neergeschoten en eigenlijk had hij de schotwond niet kunnen overleven, maar het blijkt dat mijn opa een zeer unieke "aandoening" heeft. Alle organen van mijn opa zitten precies tegenovergesteld in zijn lichaam. Hierdoor is er bij hem niets vitaals geraakt en heeft hij het overleefd. Van mijn vader begreep ik later dat bijna niemand van zijn regiment het heeft overleefd.
Mijn overgrootvader is in de Tweede Wereld oorlog naar een werkkamp in Duitsland gebracht en later naar een concentratiekamp in Polen. Volgens mijn vader is hij hier nooit meer goed van hersteld, wat zich uitte in een alcoholverslaving en het kwijtraken van zijn eigen bedrijf.
Toen ik studeerde moest ik voor een opdracht mijn opa en oma interviewen over hun kindertijd en jeugd. Mijn opa heeft toen verteld (zeer summier) over zijn tijd in Indië. Mijn opa is neergeschoten en eigenlijk had hij de schotwond niet kunnen overleven, maar het blijkt dat mijn opa een zeer unieke "aandoening" heeft. Alle organen van mijn opa zitten precies tegenovergesteld in zijn lichaam. Hierdoor is er bij hem niets vitaals geraakt en heeft hij het overleefd. Van mijn vader begreep ik later dat bijna niemand van zijn regiment het heeft overleefd.
Mijn overgrootvader is in de Tweede Wereld oorlog naar een werkkamp in Duitsland gebracht en later naar een concentratiekamp in Polen. Volgens mijn vader is hij hier nooit meer goed van hersteld, wat zich uitte in een alcoholverslaving en het kwijtraken van zijn eigen bedrijf.
