Werk & Studie
alle pijlers
psycholoog met zachte uitstraling...slechte combi?
vrijdag 26 september 2008 om 18:01
Ik werk als psychologe in de hulpverlening en ben eind twintig dus relatief jong. Daarnaast heb ik een zachte/zachtaardige uitstraling, dit is iets dat ik vaak te horen krijg van mensen in ieder geval. Op zich vind ik dat niet erg, maar de laatste tijd loop ik in mijn werk er zo nu en dan (en voor mijn gevoel te vaak) tegenaan dat mensen (bv werkgevers) zich afvragen of ik wel kan confronteren en of ik bepaalde clienten wel 'aankan' als die clienten dominant zijn. Soms lezen ze me ook gewoon de les. Volgens mij denken ze dan: 'je bent wel een schattig meisje, maar je bent niet stevig genoeg om mij/mijn werknemer daadwerkelijk te helpen'. Ik weet natuurlijk niet zeker of ze dat denken, maar ik vermoed het wel. En inwendig word ik er steeds woedend om! Ik voel me er zo door gekleineerd!
Mijn vraag is eigenlijk: hoe kan ik hier goed mee omgaan? Ik wil in dergelijke situaties graag stevig optreden, zonder dat ik defensief overkom. En andere vraag: denken jullie dat het handiger is als je als psycholoog heel stevig en dominant overkomt dan wanneer je meer rustig en zacht overkomt?
Mijn vraag is eigenlijk: hoe kan ik hier goed mee omgaan? Ik wil in dergelijke situaties graag stevig optreden, zonder dat ik defensief overkom. En andere vraag: denken jullie dat het handiger is als je als psycholoog heel stevig en dominant overkomt dan wanneer je meer rustig en zacht overkomt?
vrijdag 26 september 2008 om 18:28
vrijdag 26 september 2008 om 18:29
@sugarmiss: het is wel een beetje zwart-wit zo. Dus ik heb een ander NIETS te bieden omdat ik nog zoekende ben?
@domnaiefmutsje: zit wat in, maar hoe doe je dit in de praktijk? In de chirurgie gaat het anders dan in de psychologie. Wanneer ben je dan'' klaar' met zaken als uitstraling e.d.? En kun je met iedereen een klik hebben?
Ik leer me suf, zowel qua theorie als qua persoonlijk functioneren. Moet ik in deze tijd dan niet voor geld werken maar alleen maar stages lopen?
@domnaiefmutsje: zit wat in, maar hoe doe je dit in de praktijk? In de chirurgie gaat het anders dan in de psychologie. Wanneer ben je dan'' klaar' met zaken als uitstraling e.d.? En kun je met iedereen een klik hebben?
Ik leer me suf, zowel qua theorie als qua persoonlijk functioneren. Moet ik in deze tijd dan niet voor geld werken maar alleen maar stages lopen?
vrijdag 26 september 2008 om 18:30
vrijdag 26 september 2008 om 18:31
Ik denk dat investeren in stages van zeer groot belang zijn.
Je hebt met mensen te maken. Leer het van mensen die er ervaring mee hebben. Bovendien weten anderen dan ook dat je lerende bent en hebt dan automatisch die ruimte om fouten te mogen maken.
Mensen komen bij jou met een hulpvraag. Dat moet je wel aankunnen.
Elke fatsoenlijke opleiding heeft een stage periode. Dat is niet voor niets.
Je hebt met mensen te maken. Leer het van mensen die er ervaring mee hebben. Bovendien weten anderen dan ook dat je lerende bent en hebt dan automatisch die ruimte om fouten te mogen maken.
Mensen komen bij jou met een hulpvraag. Dat moet je wel aankunnen.
Elke fatsoenlijke opleiding heeft een stage periode. Dat is niet voor niets.
vrijdag 26 september 2008 om 18:34
Voorbeeldje...
Ik ben net bevallen bij een erg jonge verloskundige. Ik had mijn (voor)oordeel al klaar. Oh, moet het bij haar? Net afgestudeerd zeker? Kan ze het wel? Kan ze het wel aan als er iets mis gaat?
En schijt dat ze daar aan had. En reken maar dat velen met mij die gedachtes hebben gehad. Maar ze heeft vol zelfvertrouwen de klus geklaard en neemt die vooroordelen voor lief, wetende dat het vanzelf voorbij gaat.
Ik ben net bevallen bij een erg jonge verloskundige. Ik had mijn (voor)oordeel al klaar. Oh, moet het bij haar? Net afgestudeerd zeker? Kan ze het wel? Kan ze het wel aan als er iets mis gaat?
En schijt dat ze daar aan had. En reken maar dat velen met mij die gedachtes hebben gehad. Maar ze heeft vol zelfvertrouwen de klus geklaard en neemt die vooroordelen voor lief, wetende dat het vanzelf voorbij gaat.
vrijdag 26 september 2008 om 18:37
@saartje1980: ja, ik denk dat ik capabel genoeg ben. Als ik denk dat dingen 'boven mijn pet gaan', dan geef ik dat aan en laat ik die zaken los. Het laatse dat ik wil is dat ik clienten benadeel. Ik weet alleen wel zeker dat ik heel gevoelig ben voor kritiek, me snel persoonlijk aangevallen voel. Volgens mij hebben anderen daar geen last van, alleen ikzelf in de zin dat ik blijf piekeren als ik ervaringen heb waarin ik het idee krijg dat de ander twijfelt aan mijn competenties op basis van mijn zachtaardige uitstraling. En soms vraag ik mezelf dan af: als ik nog zo gevoelig ben voor dat soort dingen, moet ik dit werk dan toch maar niet doen? Maar pas over 20 jaar, als mensen respect hebben voor mijn leeftijd en levenservaring? Maar hoe leer ik dan ondertussen verder in dit vak?
@domnaiefmutsje: de psychologie-opleiding vraagt maar 1 stage en die heb ik netjes gedaan. Daarna ben ik het diepe ingegooid en heb ik toch echt vooral in het werk moeten leren. En dat is soms ook echt zo confronterend voor mezelf! Heb serieus niet het idee dat ik daar clienten mee geschaad heb, hooguit dat sommige clienten bij meer ervaren hulpverleners sneller tot de kern zouden zijn gekomen. Maar daar zit een beetje het dilemma: moet ik dan wachten tot ik meer ervaren ben, zodat ik geen client op wat voor manier dan ook tekort zou kunnen doen? Zo ja, hoe doe ik dan die ervaring op? Het bestaat niet dat je in begeleiding komt bij een stagiere, die naast de ervaren therapeute zit..
@domnaiefmutsje: de psychologie-opleiding vraagt maar 1 stage en die heb ik netjes gedaan. Daarna ben ik het diepe ingegooid en heb ik toch echt vooral in het werk moeten leren. En dat is soms ook echt zo confronterend voor mezelf! Heb serieus niet het idee dat ik daar clienten mee geschaad heb, hooguit dat sommige clienten bij meer ervaren hulpverleners sneller tot de kern zouden zijn gekomen. Maar daar zit een beetje het dilemma: moet ik dan wachten tot ik meer ervaren ben, zodat ik geen client op wat voor manier dan ook tekort zou kunnen doen? Zo ja, hoe doe ik dan die ervaring op? Het bestaat niet dat je in begeleiding komt bij een stagiere, die naast de ervaren therapeute zit..
vrijdag 26 september 2008 om 18:40
Heb je een (goede) supervisor? Die zou je ook verder kunnen helpen. Want als je een beginner bent wordt er toch professionele begeleiding verwacht. Zou je anders zoiets voor jezelf kunnen regelen? Of anders desnoods een intervisiegroep?
Om bij het chirurgenvoorbeeld te blijven: beginnelingen snijden ook, maar wel onder supervisie.
vrijdag 26 september 2008 om 18:41
Ik zou blijvend het advies vragen van collega psychologen. Laat je begeleiden.
Mooi dat je niet twijfelt aan je capaciteiten. En leer van je collega's en geef jezelf de ruimte. Wees niet te zachtaardig voor jezelf en geef jezelf soms een schop onder je kont als je in je onzekerheid blijft
HUP, gewoon doen, je kan het... PUNT.
En wat je niet kan...... leren.. veel moeilijker wordt het niet
Mooi dat je niet twijfelt aan je capaciteiten. En leer van je collega's en geef jezelf de ruimte. Wees niet te zachtaardig voor jezelf en geef jezelf soms een schop onder je kont als je in je onzekerheid blijft
HUP, gewoon doen, je kan het... PUNT. En wat je niet kan...... leren.. veel moeilijker wordt het niet
vrijdag 26 september 2008 om 18:44
Is het dan niet zo dat je een zachte uitstraling verward met een onzekere uitstraling?
En een stapje terug doen qua werk? Misschien eerst eens ergens anders ervaring opdoen?
Hoewel ik vind dat het op zich los moet staan van je leeftijd. Als 'jonkie' moet je alleen wat harder knokken en je misschien wat meer bewijzen. Dat herken ik wel.
Het gaat erom of jij jezelf op dit moment goed in staat voelt om dit werk te doen.
En een stapje terug doen qua werk? Misschien eerst eens ergens anders ervaring opdoen?
Hoewel ik vind dat het op zich los moet staan van je leeftijd. Als 'jonkie' moet je alleen wat harder knokken en je misschien wat meer bewijzen. Dat herken ik wel.
Het gaat erom of jij jezelf op dit moment goed in staat voelt om dit werk te doen.
vrijdag 26 september 2008 om 18:44
Hier lees ik al een deel van het antwoord op mijn vraag. Zorg ervoor dat je uit dat diepe komt en eis goede begeleiding. De hulpverleners die ik ken (inclusief ikzelf) zijn allemaal begonnen met goede begeleiding, supervisie en intervisie en ik vind eerlijk gezegd dat je dat ook had moeten aankaarten.
In die zin heb je het misschien zelf onderschat? Bij het vak hoort ook de professionaliteit dat je je eigen grenzen kent, neerlegt en hulp vraagt waar dat nodig is. Dat laatste getuigt niet van zwakte maar juist van zelfkennis en professionaliteit.
vrijdag 26 september 2008 om 18:47
@Soundpost: ik krijg supervisie op mijn werk maar zoek er nu ook een extern. Denk idd dat ik daar veel van kan leren! Alleen: tijdens de sessies ben je altijd alleen met de client. Maar goed, buiten die sessies dingen bespreken met vakgenoten kan altijd en dat doe ik zeker!
@domnaiefmutsje: ja, dat is waar. Tnx voor je reactie!
@claire123: tnx dat je zegt dat je het goed vindt dat ik dit vraag. Ik heb voor dit beroep gekozen omdat ik het heel erg boeiend vind hoe mensen in elkaar zitten en hoe de menselijke geest werkt. Daarnaast geeft het me zo veel voldoening als ik mensen helpt (bah, cliche-MissWorld-antwoord, maar het is wel zo). Verder denk ik ook echt dat ik mensen iets te bieden heb vanuit betrokkenheid, aandacht en respect. Eerlijk gezegd vind ik mezelf een wijs iemand, omdat ik niet snel oordeel en anderen in hun waarde laat. maar de laatste tijd krijg ik vaker het gevoel dat mensen juist behoefte hebben aan oordelen en aan kort-door-de-bohct-uitspraken want dan is er tenminste zekerheid/duidelijkheid.
@domnaiefmutsje: ja, dat is waar
. Tnx voor je reactie!@claire123: tnx dat je zegt dat je het goed vindt dat ik dit vraag. Ik heb voor dit beroep gekozen omdat ik het heel erg boeiend vind hoe mensen in elkaar zitten en hoe de menselijke geest werkt. Daarnaast geeft het me zo veel voldoening als ik mensen helpt (bah, cliche-MissWorld-antwoord, maar het is wel zo). Verder denk ik ook echt dat ik mensen iets te bieden heb vanuit betrokkenheid, aandacht en respect. Eerlijk gezegd vind ik mezelf een wijs iemand, omdat ik niet snel oordeel en anderen in hun waarde laat. maar de laatste tijd krijg ik vaker het gevoel dat mensen juist behoefte hebben aan oordelen en aan kort-door-de-bohct-uitspraken want dan is er tenminste zekerheid/duidelijkheid.
vrijdag 26 september 2008 om 18:51
@saartje1980: dat weet ik eerlijk gezegd niet. Ik krijg letterlijk te horen:"zacht en rustig' (door anderen). En ik word soms zo behandeld op momenten dat ik me niet onzeker voel en echt achter de dingen die ik zeg sta. Maar ik ben dus bang dat zachtaardigheid met onzekerheid verward wordt en dat maakt me onzeker.
Niet dat ik geen onzekere kanten heb, die heb ik zeker en daar heb ik ook last van. Soms besef ik dat ik me onzeker voel en ook zo over zal komen. Maar ook vaak zat voel ik me sterk en zelfs dan krijg ik dit wel te horen! En dat vind ik dan zo onterecht en dat maakt me dus boos!
@Soundpost: ik heb het niet onderschat! Ik ben uit mezelf bezig met de opleiding cognitieve gedragstherapie en doe genoeg aan mezelf! Er is geen verplichting tot supervisie vanuit mijn werkgever, ik doe dit allemaal uit eigen initiatief. Ik ben eerder iemand die ontzettend kritisch is naar zichzelf, daar heb ik juist last van! Ik reageer weer defensief, sorry, maar ik vind het gewoon heel onterecht deze opmerking.
Niet dat ik geen onzekere kanten heb, die heb ik zeker en daar heb ik ook last van. Soms besef ik dat ik me onzeker voel en ook zo over zal komen. Maar ook vaak zat voel ik me sterk en zelfs dan krijg ik dit wel te horen! En dat vind ik dan zo onterecht en dat maakt me dus boos!
@Soundpost: ik heb het niet onderschat! Ik ben uit mezelf bezig met de opleiding cognitieve gedragstherapie en doe genoeg aan mezelf! Er is geen verplichting tot supervisie vanuit mijn werkgever, ik doe dit allemaal uit eigen initiatief. Ik ben eerder iemand die ontzettend kritisch is naar zichzelf, daar heb ik juist last van! Ik reageer weer defensief, sorry, maar ik vind het gewoon heel onterecht deze opmerking.
vrijdag 26 september 2008 om 18:56
Feverine, werk daaraan, want ook Soundpost zegt niets geks.
Zulke reacties kun je in je werk niet gebruiken. Je zult zelfs mensen gaan wijzen op zulke reacties.
Tip...
Vraag jezelf af waarom. Waarom zeggen mensen dit? Wat zit daar achter. Dan kun je er iets mee. Bedoelt iemand echt iets negatiefs, kun je dat voor jezelf weerleggen en plaatsen. Maar Soundpost heeft bijvoorbeeld geen enkele reden om je aan te vallen maar maakt een opmerking/ geeft advies. Waaruit ontstaat dat? Is het terecht? Dat zijn vragen die je kunt stellen voordat je defensief gaat reageren. En das ook een stukje begrip voor anderen en openstaan voor kritiek (en dus willen leren)
Zulke reacties kun je in je werk niet gebruiken. Je zult zelfs mensen gaan wijzen op zulke reacties.
Tip...
Vraag jezelf af waarom. Waarom zeggen mensen dit? Wat zit daar achter. Dan kun je er iets mee. Bedoelt iemand echt iets negatiefs, kun je dat voor jezelf weerleggen en plaatsen. Maar Soundpost heeft bijvoorbeeld geen enkele reden om je aan te vallen maar maakt een opmerking/ geeft advies. Waaruit ontstaat dat? Is het terecht? Dat zijn vragen die je kunt stellen voordat je defensief gaat reageren. En das ook een stukje begrip voor anderen en openstaan voor kritiek (en dus willen leren)
vrijdag 26 september 2008 om 18:59
Als het echt puur je uitstraling is, dan kan je daar denk ik niet zo veel aan doen. Ik werk ook in de hulpverlening en krijg juist vaak het tegenovergestelde te horen, dat ik hard overkom en vaak boos kijk, arrogant zelfs.
Vervelend, want ik ben stiekem best aardig
Het duurt alleen vaak wat langer voor mensen daar achter komen.
Ik weet het, probeer er rekening mee te houden en kan het verder wel naast me neer leggen.
Probeer je niet te laten leiden door wat anderen (misschien) van je denken. Wees overtuigd van jezelf en jouw kwaliteiten. Naar mate je meer ervaring opdoet, zal je steeds meer in jezelf gaan geloven en dat uitstralen.
En vraag idd om goede begeleiding.
Is het bijv mogelijk eens een gesprek op video op te nemen en dit te bespreken in supervisie? Dat is een goede manier om je bewust te worden van jouw uitstraling.
Vervelend, want ik ben stiekem best aardig
Het duurt alleen vaak wat langer voor mensen daar achter komen. Ik weet het, probeer er rekening mee te houden en kan het verder wel naast me neer leggen.
Probeer je niet te laten leiden door wat anderen (misschien) van je denken. Wees overtuigd van jezelf en jouw kwaliteiten. Naar mate je meer ervaring opdoet, zal je steeds meer in jezelf gaan geloven en dat uitstralen.
En vraag idd om goede begeleiding.
Is het bijv mogelijk eens een gesprek op video op te nemen en dit te bespreken in supervisie? Dat is een goede manier om je bewust te worden van jouw uitstraling.
vrijdag 26 september 2008 om 19:02
Het was een vraag, geen constatering.
Misschien moet je onderscheid maken tussen hoe je je voelt (af en toe sterk en zeker) en hoe je overkomt (onzeker blijkbaar). Want je kan wel vanalles onterecht blijven noemen, maar hoe je overkomt (itt hoe je je voelt) is toch echt de visie van een ander waar je toch wel wat mee zal moeten.
Ik snap dat je daarom dit topic hebt geopend, maar wat ik wil zeggen is dat de waarneming van een ander (jij komt onzeker op mij over) of een vraag (heb je het niet onderschat?) niet onterecht kan zijn. En je daar dus van kan leren, niet door je te verdedigen maar door zelf vragen te stellen zoals: 'wat maakt dat ik onzeker op je overkom of waarom denk je dat ik het heb onderschat?'
vrijdag 26 september 2008 om 19:28
Hi Feverine,
Weet je wat men bedoelt met zachte uitstraling?
Is het alleen dat je er schattig uitziet?
Lijkt mij dat als je er schattig uitziet maar sterk bent in je communicatie dit geen probleem moet zijn. Of doelt men op een "zachte" manier van communicatie?
Als je weet waar men dit idee van krijgt, kun je eraan werken (als je dat wilt en het reëel is).
lfs
Weet je wat men bedoelt met zachte uitstraling?
Is het alleen dat je er schattig uitziet?
Lijkt mij dat als je er schattig uitziet maar sterk bent in je communicatie dit geen probleem moet zijn. Of doelt men op een "zachte" manier van communicatie?
Als je weet waar men dit idee van krijgt, kun je eraan werken (als je dat wilt en het reëel is).
lfs
vrijdag 26 september 2008 om 20:07
Dit is een wel heel simpele voorstelling van zaken. Ik begrijp hieruit bovendien dat je geen gz-psycholoog bent maar basispsycholoog. Het is niet voor niets dat de meeste hulpverleningsinstanties basispsychologen geen cliënten laten behandelen. De opmerking dat je mensen niet hebt geschaad, hooguit dat zij bij ervaren behandelaars sneller tot de kern waren gekomen vind ik eerlijk gezegd verbijsterend. Het lijkt mij dat mensen al een behoorlijke stap moeten zetten om zich aan te melden voor behandeling en dat het door onkunde rekken van zo'n behandeling wel degelijk als schade bestempeld kan worden. Als je daadwerkelijk aan de slag wilt met je persoonlijke en professionele vaardigheden dan zijn daar voldoende mogelijkheden toe.
vrijdag 26 september 2008 om 20:14
Er zullen best wel wat clienten iets hebben aan een zachtaardige uitstraling.
Zoek er eens de positieve kanten van.
Merk je dat mensen snel hun emoties durven tonen, of open zijn?
Jij als geen ander zou trouwens moeten weten dat iedereen gevoelig is voor kritiek, en dat je ook niet de enige zal zijn die zich op bepaalde punten aangevallen zal voelen.
Psychologen zijn ook mensen net als hun clienten.
Het is de kunst om een goede relatie met een client op te bouwen.
Als je voelt dat een client te ver gaat dan zeg je daar iets over.
Bijvoorbeeld 'heb je in de gaten wat er tussen ons gebeurt nu, door wat jij zegt?'.
Misschien ben je door het omgaan met al die mensen met problemen een beetje uit het oog verloren dat jij niet perfect hoeft te zijn.
En je kan altijd nog dit probleem met je collega's bespreken, hoe zij daarmee omgaan.
Zoek er eens de positieve kanten van.
Merk je dat mensen snel hun emoties durven tonen, of open zijn?
Jij als geen ander zou trouwens moeten weten dat iedereen gevoelig is voor kritiek, en dat je ook niet de enige zal zijn die zich op bepaalde punten aangevallen zal voelen.
Psychologen zijn ook mensen net als hun clienten.
Het is de kunst om een goede relatie met een client op te bouwen.
Als je voelt dat een client te ver gaat dan zeg je daar iets over.
Bijvoorbeeld 'heb je in de gaten wat er tussen ons gebeurt nu, door wat jij zegt?'.
Misschien ben je door het omgaan met al die mensen met problemen een beetje uit het oog verloren dat jij niet perfect hoeft te zijn.
En je kan altijd nog dit probleem met je collega's bespreken, hoe zij daarmee omgaan.
vrijdag 26 september 2008 om 20:18
Hoi Feverine,
Je verhaal is voor mij heel erg herkenbaar. Ik heb zelf op het eerste gezicht een softe, die-is-makkelijk-van-haar-stuk-te-brengen uitstraling, en ik denk dat veel mensen mij ook jonger inschatten en denken dat ik wel even onder de tafel te lullen val. Toen ik pas begon met mijn huidige werk als bijstandsconsulent was er een aantal directe collega's (ik werkte er al in een andere functie) dat dacht dat ik clienten idd niet aan zou kunnen, en niet zou kunnen confronteren, niet zou weten hoe met agressie om te gaan, etc.
In eerste instantie heb ik me daar heel erg aan ge-ergerd; ik had het gevoel dat men mij maar dom en naief vond, een meisje nog dat het niet in zich had. Maar daardoor ben ik juist heel strijdvaardig geworden en wilde ik juíst laten zien dat ik het wel kon. Het gaf me extra drive om het vak te leren. Want ja, je vak leer je idd voor een deel door het te doen en het te ervaren.
Ik ben iemand die heel rustig om gaat met mijn clienten en voor veel dingen opensta; ik probeer mensen altijd in hun waarde te laten en naar hen te luisteren en iets voor hen te betekenen. Maar ik stel ook zeer duidelijk de grenzen en ik ben degene die het gesprek c.q. het contact leidt; niet de client. Mensen verwachten dat vaak niet van mij en zijn dan verbaasd. In mijn werk komt dat goed uit; door mijn zachte uitstraling zijn mensen soms eerder geneigd mij wat te vertellen of ontboezemingen te doen, omdat ik niet bedreigend over kom. En dat is in mijn vak - waar fraudealertheid hoog in het vaandel staat - erg prettig.
Op mijn werk onderschat een aantal collega's dat alleen indirect met mij te maken heeft dat mij zeker. Maar daar kan ik niet meer mee zitten; soms geeft het zelfs een voordeel. Mensen met wie ik nauwer samenwerk zien snel genoeg dat ik echt niet over me heen laat lopen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je softe uitstraling dus ook een voordeel kan zijn in je werk. En als collega's je de les lezen, dan mag je daar best wel - op rustige en vriendelijke maar duidelijke manier - wat van zeggen. Dan weten ze gelijk dat er met jou niet te sollen valt.
Je verhaal is voor mij heel erg herkenbaar. Ik heb zelf op het eerste gezicht een softe, die-is-makkelijk-van-haar-stuk-te-brengen uitstraling, en ik denk dat veel mensen mij ook jonger inschatten en denken dat ik wel even onder de tafel te lullen val. Toen ik pas begon met mijn huidige werk als bijstandsconsulent was er een aantal directe collega's (ik werkte er al in een andere functie) dat dacht dat ik clienten idd niet aan zou kunnen, en niet zou kunnen confronteren, niet zou weten hoe met agressie om te gaan, etc.
In eerste instantie heb ik me daar heel erg aan ge-ergerd; ik had het gevoel dat men mij maar dom en naief vond, een meisje nog dat het niet in zich had. Maar daardoor ben ik juist heel strijdvaardig geworden en wilde ik juíst laten zien dat ik het wel kon. Het gaf me extra drive om het vak te leren. Want ja, je vak leer je idd voor een deel door het te doen en het te ervaren.
Ik ben iemand die heel rustig om gaat met mijn clienten en voor veel dingen opensta; ik probeer mensen altijd in hun waarde te laten en naar hen te luisteren en iets voor hen te betekenen. Maar ik stel ook zeer duidelijk de grenzen en ik ben degene die het gesprek c.q. het contact leidt; niet de client. Mensen verwachten dat vaak niet van mij en zijn dan verbaasd. In mijn werk komt dat goed uit; door mijn zachte uitstraling zijn mensen soms eerder geneigd mij wat te vertellen of ontboezemingen te doen, omdat ik niet bedreigend over kom. En dat is in mijn vak - waar fraudealertheid hoog in het vaandel staat - erg prettig.
Op mijn werk onderschat een aantal collega's dat alleen indirect met mij te maken heeft dat mij zeker. Maar daar kan ik niet meer mee zitten; soms geeft het zelfs een voordeel. Mensen met wie ik nauwer samenwerk zien snel genoeg dat ik echt niet over me heen laat lopen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je softe uitstraling dus ook een voordeel kan zijn in je werk. En als collega's je de les lezen, dan mag je daar best wel - op rustige en vriendelijke maar duidelijke manier - wat van zeggen. Dan weten ze gelijk dat er met jou niet te sollen valt.
