Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
maandag 6 oktober 2008 om 16:00
maandag 6 oktober 2008 om 16:12
En voor de forummer/ster die het nodig vond om mij via Hyves te traceren en speciaal een nieuwe account heeft aangemaakt om zich te verkneukelen dat ik (in zijn/haar woorden) "gepakt" was.... Ik weet niet wie je bent, maar ik gun het jou niet. Ik gun het niemand. Misschien is het wel handig als je hulp zoekt want dit is op zijn minst ongezond te noemen.
maandag 6 oktober 2008 om 16:14
Maar Minny, je wilde geen sex, je huilt dat je naar huis wilt tijdens de sex: hoe kan het dan dat je dat niet als verkrachting ziet? Ik denk dat je nog erg verward bent. Ga "gewoon" een gesprek bij de politie aan, zij kunnen je echt goed adviseren. En neem een vriendin mee voor de mentale steun. Het zou best kunnen dat je het anders gaat zien, straks als je er nog eens over hebt nagedacht, als er wat dingen bezonken zijn. Zie het anders als een melding en niet als een aangifte, dat helpt je misschien.
Wees blij!
maandag 6 oktober 2008 om 16:18
maandag 6 oktober 2008 om 16:25
Jeetje Minny! Daar zit je in deze situatie ook echt op te wachten zeg!
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat te zeggen, wil je alleen maar een knuffel komen brengen en zeggen dat ik het heel ontzettend rot voor je vind. Doe wat jij denkt wat goed is, ik denk zelf dat aangifte weinig zin zal hebben, in de trant van dat er weinig mee gedaan zal worden, maar mss voelt het voor jou juist wel goed. Je kunt je verhaal doen, en zij kunnen er verder mee doen wat ze al dan niet willen, maar jij bent het kwijt. Mss kun je aangeven dat je niet wilt dat ze er iets mee doen, maar dan heeft het melden natuurlijk ook geen zin. Ach, ik wil je zoveel tips geven, maar weet het gewoon niet.
Sterkte!
maandag 6 oktober 2008 om 16:28
Minny
Ik ken je verder neit maar heb ik zon zelfde situatie als jij gezeten, teveel gedronken ''aardige'' jongen die me hielp en vervolgens hetzelfde verhaal.
Net als jij vind ik het geen verkrachting. Ik heb zelf niet duidelijk aangegeven dat ik niet wilde. Wel heb ik een melding gemaakt op het bureau op aanraden van mijn broer (zeden agent in opleiding) Dit idd voor het geval er nog meerdere hetzelfde is overkomen.
Veel sterkte ermee, mocht je erover willen praten of tips horen mag je me mailen, de angels hebben mijn adres.
Ik ken je verder neit maar heb ik zon zelfde situatie als jij gezeten, teveel gedronken ''aardige'' jongen die me hielp en vervolgens hetzelfde verhaal.
Net als jij vind ik het geen verkrachting. Ik heb zelf niet duidelijk aangegeven dat ik niet wilde. Wel heb ik een melding gemaakt op het bureau op aanraden van mijn broer (zeden agent in opleiding) Dit idd voor het geval er nog meerdere hetzelfde is overkomen.
Veel sterkte ermee, mocht je erover willen praten of tips horen mag je me mailen, de angels hebben mijn adres.
maandag 6 oktober 2008 om 16:33
maandag 6 oktober 2008 om 16:35
Minny, wat Moordwijf zegt vind ik idd ook een goede.....een melding maken zodat als het vaker gebeurt er iig al iets ligt.
Overleg het anders (anoniem) door te bellen naar een bureau in de buurt. Dan doe je het voor een ander. Ik kan me je twijfel voorstellen.
En wat belachelijk van wat je op hyves gebeurt. En dan is belachelijk een understatement.
Overleg het anders (anoniem) door te bellen naar een bureau in de buurt. Dan doe je het voor een ander. Ik kan me je twijfel voorstellen.
En wat belachelijk van wat je op hyves gebeurt. En dan is belachelijk een understatement.
maandag 6 oktober 2008 om 16:42
Minny, allereerst: wat een nare ervaring. De dingen die mij vooral te binnen schieten zijn:
1) bel de politie, aangifte van diefstal van je portemonnee moet je sowieso doen. Vraag een vrouwelijke agent te spreken en vraag haar wat je het beste kunt doen. Wellicht is aangifte niet mogelijk, maar een melding wel. Dan gaat de politie in ieder geval met deze hufter praten, zodat hij weet dat je dit soort dingen niet zomaar kunt doen. Ik zou dit zeker doen, het lijkt me ook goed voor jouw verwerking.
2) haal nou wel die morning after pil. Kun je gewoon bij de etos kopen. Je hebt wel een spiraaltje, maar ook die zijn niet voor 100% betrouwbaar, en je moet er toch niet aan denken dat deze nachtmerrie nog een staartje krijgt. Ziek word je van de nieuwe generatie morning after pillen niet of nauwelijks, dus waarom zou je het niet doen?
Ik wens je heel veel sterkte, meid.
1) bel de politie, aangifte van diefstal van je portemonnee moet je sowieso doen. Vraag een vrouwelijke agent te spreken en vraag haar wat je het beste kunt doen. Wellicht is aangifte niet mogelijk, maar een melding wel. Dan gaat de politie in ieder geval met deze hufter praten, zodat hij weet dat je dit soort dingen niet zomaar kunt doen. Ik zou dit zeker doen, het lijkt me ook goed voor jouw verwerking.
2) haal nou wel die morning after pil. Kun je gewoon bij de etos kopen. Je hebt wel een spiraaltje, maar ook die zijn niet voor 100% betrouwbaar, en je moet er toch niet aan denken dat deze nachtmerrie nog een staartje krijgt. Ziek word je van de nieuwe generatie morning after pillen niet of nauwelijks, dus waarom zou je het niet doen?
Ik wens je heel veel sterkte, meid.
.
maandag 6 oktober 2008 om 16:42
Maar Minny waarom sta je er niet achter om met je verhaal naar de politie te stappen? Vind jij dit dan normaal, vind je nou echt dat die vent hier mee weg mag komen?
Je hoort/leest wel vaker dat vrouwen die aangerand of verkracht zijn de schuld van het gebeurde bij zichzelf zoeken. Dat zie ik jou ook doen. Maar echt: HET WAS NIET JOUW SCHULD!!!
Wat iemand anders ook al schreef, al liep je strontlazerus in je string op straat, dan nog mag iemand niet aan je komen. Dus ja je was dronken, had een rokje aan, liep helemaal alleen, ging met hem mee (met een heel andere bedoeling en was dus gewoon goed van vertrouwen) en stelde je kwetsbaar op. Achteraf misschien allemaal dingen waarvan je kan zeggen 'dat was niet slim'. Maar dat geeft nooit iemand het recht om jouw aan te raken op een manier waarop jij dat niet wilt. En aangezien je lag te snikken dat je naar huis wilde kunnen we er vanuit gaan dat hij wist dat je dat niet wilde.
Ga naar de politie alsjeblieft en doe je verhaal. Jij hoeft niet zelf te bedenken wat het strafbare feit precies was en hoe het juridisch in elkaar steekt, daarvoor hebben we nu juist de rechterlijke macht.
Zal ik eens wat zeggen: feitelijk ben je zelf verplicht om bij verkrachting aangifte te doen! Kijk hier maar: http://www.politie.nl/vra ... vankanikaangiftedoen.aspx
Ergens is het zelfs jammer dat je gedoucht hebt, nu kan er geen monster meer genomen worden van zijn sperma - hoe ranzig dit ook klinkt. Ik zou dus ook als ik jou was mijn kleding van die avond nog even niet wassen, misschien is daar nog bewijsmateriaal uit te halen.
Ga alsjeblieft naar de politie. Je bent slachtoffer geworden van een misdrijf. Hoe naar dat ook is, het gaat niet verdwijnen door het weg te stoppen. Dus stap naar de politie en doe je verhaal.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
