Geen vrienden..

quote:Sil1990 schreef op 12 oktober 2015 @ 20:28:

[...]



Ben er wel voor naar de dokter geweest maar er komt niks uit. Heb wel pfeiffer gehad en daar kan het mee te maken hebben. Het was ook eigenlijk geen oproep,wilde meer mn verhaal kwijt maar volgens mij zit ik dan niet in de goeie rubriek. Ik ben wel blij dat hè eerlijk bent. En je zet me wel aan het nadenken!



Wat net ook al iemand zei; van niks doen wordt je ook duf.

Wat zijn de dingen die je leuk vindt om te doen?

En ben je weleens met een psycholoog gaan praten?

quote:Sil1990 schreef op 12 oktober 2015 @ 20:34:

[...]



Tijdens die depressie had ik hulp en kon ik praten,maar had niet echt het idee dat het hielp. Toen kwam ik eruit door een jongen die ik via een datingsite leerde kennen.. waar ik 2.5 jaar een relatie mee heb gehad. Ik kijk vaak op internet rond wat ik kan gaan doen,maar kom er niet echt uit..www.nieuwemensenlerenkennen.nl

Hey TO,

ik herken je gevoel. Eenzaamheid is iets stroperigs, het plakt aan je na verloop van tijd. En ja, dat kan mensen afschrikken. Ongeluk vindt niemand fijn. Maar, en nu komt het: dat is niet een 'defect' van jou, of jouw 'schuld'. Je bent er niet voor om anderen je te laten mogen, of om gezelschap te hebben en zoeken, maar om jezelf te zijn. Om gelukkiger te worden.

En dat hoef je niet volgens een standaardrecept te doen. Sterker, ik geloof niet in: doe dit of doe dat. Maar om - als je je zo voelt- die gevoelens van ongelukkig zijn er te laten zijn. Veel mensen om je heen, en ook hier, worden ongedurig als je dingen zegt als: ik ben altijd zo moe. Dat is zeuren, volgens velen. De meesten kunnen niet tegen hulpeloosheid in een ander, het geeft ze zelf een gevoel van radeloosheid en machteloosheid. Het is vermoeiend. En ik promoot het niet dat je er passief in blijft hangen, maar je mag zo vaak als je wilt dingen moeilijk vinden, moe zijn, balen van dat je geen vrienden hebt. Je hoeft niet een bepaald stappenplan te volgen, maar je hart. Dat is heel vaag, I know. En nogmaals by all means ga erop uit, probeer niet in te zakken of te zwelgen.

Maar je hoeft niemand, ook ons hier, iets te bewijzen. Je voelt je zoals je je voelt. Je bent de persoon, hier en nu, die je bent. En dat is zoals het is: oké.

Dus dansen, schrijven, muziek maken, naar concerten gaan en sporten zijn allemaal geweldig.

Maar het gaat erom dat je jezelf durft te zijn en geen compromissen sluit om anderen gelukkig te maken, en bv een facade op te houden om vrienden te vinden of houden. Probeer dus de focus niet te leggen op 'vrienden krijgen'. Maar op 'jezelf zijn'.

Als je geen vrienden hebt dan is dat zoals het NU is. En geen 'defect' van jou. Het is zoals het is, een gegeven. En het hebben van vrienden is geen garantie op geluk.

Zo lijkt het wel, op facebook en andere social media.

Maar bedenk dat dat ook maar een facade is...al die foto's van mooie vakanties, en gezellige kroegsessies met friends verbergen soms de kater, het verdriet en de eenzaamheid de volgende dag.



De moed die je opbrengt om hier open over te praten is iets goeds in al dit minder goede.

Je ability om te verwoorden hoe je je voelt. Om dingen te delen. Je streven om je beter te voelen. Dat zijn al vier goede dingen. Die er zijn ook zonder dat je vrienden hebt. Kijk naar wat er nu is, ook zonder dat je vrienden hebt.

Je eigenschappen en wie je bent zijn niet afhankelijk van wie deze waardeert.



Ook zonder waardering, is er zoveel dat telt, toch?

hoe gaat het Sil?

Ik zou dit bericht even verplaatsen naar de "psych" categorie.

Daarna misschien een positieve oproep hier neerzetten, of reageren op één van de vele reeds geplaatste oproepen. Er zijn er zoveel dat er vast wel eentje bij je in de buurt is die je aanspreekt. Dan kan je al een keertje koffie of zo met iemand gaan drinken



En eerlijk, laat nou niet eventuele nieuwe mensen weer vallen als je weer in een relatie komt. Zulke vrienden heb ik in het verleden ook gehad, maar die vriendschappen heb ik ook afgebroken. Dat je wat minder tijd voor vriendinnen hebt, oké, maar helemaal geen tijd meer voor anderen is onzin... Beetje eigen schuld als vriendschappen dan mislopen. Maar nu je je daar bewust van bent kan je die gewoonte doorbreken.



Voor sporten en cursussen heb je geen maatje nodig! Mensen ontmoeten is juist makkelijker als je het alleen doet, als je hier met iemand heen gaat sluit je jezelf veel meer af voor nieuwe contacten.

Ga met sporten eens naar een groepsles. Of nog beter: een sport club / cursus waarbij je op een vast moment in de week met dezelfde groep traint. Of ga hardlopen en af en toe een wedstrijd lopen, ben je ook lekker een dag weg. Of een cursus doen voor een (nieuwe) hobby. Bijvoorbeeld een (beginners)cursus duiken, dansen, fotografie, schrijven... er is zoveel



Waarom zou je ook in je eentje niet al wat leuks kunnen doen? Nu klinkt het erop alsof je niets doet, omdat je niemand kent om dingen mee te doen, waardoor je ook geen nieuwe mensen ontmoet... beetje een cirkel.

Ik ben bijvoorbeeld ook wel alleen naar de schouwburg en musea gegaan, toen vrienden het geld niet voor bepaalde voorstellingen over hadden die ik wel graag wilde zien. Dan doorbreek je je passieve gevoel ook.



En ik zou (weer) gaan praten met een psycholoog denk ik. Dit klinkt wel als iets waar je snel bij moet zijn voor het erger wordt.



Succes!

Vervelend dat je je zo voelt. In mijn vorige relatie heb ik ook veel vriendinnen helaas laten vallen, nu die relatie over is kan dat best eenzaam zijn. Heb wel een hele lieve vriendin op dit forum leren kennen die altijd voor mij klaar staat. Misschien voor jou ook zo iemand hier te vinden.