Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

17-03-2013 19:15 2437 berichten
Hallo allemaal,



Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.

Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.

Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?

Schrijf het hier van je af!



Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend



Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.

Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.



Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:

Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Alle reacties Link kopieren
quote:peecee schreef op 16 oktober 2015 @ 16:02:

mannen die een laag libido hebben gaan vaak vreemd.Goh, hebben we de positiviteitsgoeroe weer
quote:peecee schreef op 16 oktober 2015 @ 16:02:

mannen die een laag libido hebben gaan vaak vreemd.



Tuurlijk.



O, Meiroosje. Dat is weer wat anders. De therapeut zegt dus dat er geen sprake is van aseksualiteit, maar van pure onwil als ik het goed lees. Wat frustrerend. Kan jouw man dan echt niet aanduiden waar die onwil vandaan komt? Krijg je dan niet het idee dat hij je domweg niet (meer) aantrekkelijk vindt? Was het lage libido al in het begin van jullie relatie?



Ik denk dat het goed is dat je even boos bent geworden bij de peut. Ik had een beetje de zelfde reactie in jouw situatie. Ik kreeg alleen maar om me heen te horen hoe sneu het wel niet voor mijn vriend was.



Meiroosje, ik proef bij jou een beetje dezelfde sfeer. Alles draait om het feit dat je man niet wil en dat hij er ook niets aan kan en wil doen. Aseksueel, non-seksueel, non-libidoïsten (ja, die heb je ook), welk stickertje je er ook opplakt, ik vrees dat de uitkomst zal zijn dat jij je dient aan te passen aan zijn onwil. Lastig hoor, want ik heb het idee dat jullie al lang bij elkaar zijn.



Sorry als ik verkeerde aannames heb, maar ik wens je sterkte in dit zeer lastig dilemma.
Alle reacties Link kopieren
Hey Lorely!



je ziet het helemaal goed

we zijn 12 jaar samen en het probleem speelt ook al zo lang.er was echter steeds een aannemelijke reden voor het 'geen zin hebben'

we zijn eerder in therapie geweest bij een maatschappelijk werker, maar ook dat bracht geen oplossing vandaar nu echt een seksuoloog.

ik heb inderdaad het idee dat hij me niet aantrekkelijk vind, dat hij bij me is uit verstandelijke overwegingen. Ik bied hem een veilig thuis, warm nest, dat idee. Of dat zo is, geen idee. Er is niets tegen een verstandshuwelijk, die worden vaker gesloten dan je denkt. Ze kunnen ook behoorlijk lang stand houden.Alleen had ik het wel graag geweten in het begin, dan had ik de keuze gehad om daarmee verder te gaan of niet.



De onwil komt voort uit een "waarom zou ik seks hebben? Al die moeite en het lever niet echt wat op. " Ook niet echt bevordelijk voor mijn passie. We hebben nog een gesprek gepland met de peut en zoals gezegd, dat is wat mij betreft echt het laatste. Na een jaar bij de peut aanmodderen zonder resultaat denk ik dat het welletjes is geweest. Ik denk niet dat hij nog een openbaring gaat krijgen.
Jee, toch heftig, Meiroosje. Ik snap ook heel goed de drive in je om een bepaalde diagnose of duidelijke verklaring boven water zien te krijgen. Je wil het ergens gewoon snappen. WAAROM WIL MIJN VENT NOU IN GODSNAAM NIET?? Van binnen voelde ik constant deze schreeuw wat ik voor de buitenwereld uiteraard voor me hield.



Je hoort dat veel mannen naar de hoeren gaan, naar parenclubs gaan, porno kijken, anale seks opperen, een trio willen etc. etc. en dan heb jij - en had ik - dan nou net een exemplaar die nergens voor te porren is. Ook nadat je alles uit de kast hebt getrokken van sexy lingerie tot eindeloze gesprekken met als resultaat 0,0. De onwil van de tegenpartij lijkt alleen maar groter te worden en nog steeds heb je geen antwoord en de peut zal er niets aan toe kunnen voegen.



Wat nu, Meiroosje? Toch maar accepteren dat je een seksloos huwelijk zult hebben? Ik zou er intens verdrietig van worden.

Sterkte nogmaals.
Alle reacties Link kopieren
Tjee Meiroosje , wat een treurig verhaal.

Ik hoop dat je er voor jezelf uit gaat komen.

12 jaar geïnvesteerd in een man die nu domweg zegt geen zin in seks te hebben het gedoe noemen wat hem niks oplevert.

Zo bot was mijn ex dan weer niet , maar het kwam wel op hetzelfde neer.

We zijn nu bijna 4 jaar uit elkaar , gaan ivm onze zoon vriendschappelijk met elkaar om , ik heb wat scharrels en een korte relatie gehad.

Hij niet en heeft daar volgens eigen zeggen ook totaal geen behoefte aan.

Seks is voor hem helemaal niet belangrijk , nooit geweest ook.

Ik zie hier veel overeenkomsten , na jaren tobben frustratie , pushen , afwachten , therapie komt dan vaak die aap uit de mouw , " partner heeft gewoon geen zin in seks punt ".



Sta je daar na jaren , daar zakt je broek toch van af ,



Dát maakte het voor mij nog het moeilijkst te verwerken , al die jaren van moeite , en jezelf te kort gedaan te hebben begrip , verdriet , frustratie , woede het gevoel afgewezen te worden meedenken wat kan het zijn , wat is de rede , het vergoelijken , twijfel aan jezelf noem maar op en dan blijkt er niks te zijn behalve " hij heeft gewoon geen zin/behoefte "



Wij hadden ook een seksuoloog die mij gelukkig begreep en hem nogal passief noemde tijdens de gesprekken " dat is X op alle vlakken "

Bij het derde gesprek heb ik de handdoek in de ring gegooid en heb ik voor mezelf gekozen.

Therapie was voor mij , het begin van het begin , of het begin van het einde.



En inderdaad Loreley wij hadden zo een exemplaar wat nergens voor in was ......nu jaren later doet het me niks meer ben er gelukkig klaar mee , heeft best een tijd geduurd voor ik dit stuk van die relatie verwerkt had.
Alle reacties Link kopieren
Hey Loreley: tja, over dat accepteren. Dat is een moeilijke kwestie. Ik stel mezelf heel veel vragen, ben er veel mee bezig, lees er veel over en het antwoord is vooralsnog niet gevonden. Maar ik neig naar weggaan. Beter alleen dan alleen in een relatie. En uiteindelijk ben je nooit te oud om opnieuw te beginnen.



lilith75: Ook ik heb een passieve man (in andere opzichten) heel herkenbaar. vooral het feit dat ik mijn broek ook aan het ophijsen ben . ik voel me vooral ook 'bekocht' omdat een laag libido hebben(dat is wat hij me vertelde in het begin van de relatie) iets heel anders is dan 'onwil'. Met het ene kan ik leven, het andere is als partner vrijwel onverteerbaar. Met een laag libido kan je afspraken maken onderling over wat haalbaar is. met onwil kan je niets.
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen,



Na een hoop wikken en wegen toch maar de knoop doorgehakt. Ik zou graag met jullie mee willen schrijven hopende op een positieve verandering.



Ik ben een vrouw van 34 jaar, 3 jaar getrouwd met een man (in totaal 7 jaar samen) en mama van een prachtig mooie dochter van 21 maanden jong.



Ons sexleven was in de eerste 4 jaar naar volle tevredenheid van mijn partner. Dit is nu niet meer het geval. En ik kan niet anders zeggen dan dat hij gelijk heeft. De zin in sex is bij mijn partner vele malen meer, hij zou iedere dag wel willen sexen. In gesprekken hebben we een voorlopige middenweg van twee keer per week gevonden. Ik heb enorm veel respect voor mijn man, hij heeft altijd veel begrip voor het ontbreken van sex gehad. Mijn libido is volledig verdwenen. Ik kan niet anders dan volledige verantwoordelijkheid nemen. Ik heb een moeilijke zwangerschap doorlopen en na de bevalling in een knetterdiepe postnatale depressie gevallen. Zat daarna in een kut job. Sinds augustus gaat het beter en heb een super gave nieuwe baan. Ik heb mezelf enorm verwaarsloosd qua sport en voeding dus misschien spelen al deze dingen wel mee dat ik mijn eigen lichaam niet meer voel. Geen lust meer voel....Geen geilheid waardoor ik hem bespring. Dit laatste is wat mijn man mist...Heel erg mist.



Wie wil me helpen hier wat aan te doen? Door middel van de juiste vragen misschien waardoor ik de vinger op de juiste zere plek kan leggen...Tips? Ervaringen?
Alle reacties Link kopieren
Hallo Scarlet!

Fijn dat je ook hier mee schrijft. Zelf heb ik niet zoveel tips voor je, maar ik denk dat je in de postings van Havermuffin en Rosaaa heel veel kan vinden.



Als ik jou zo lees, dan is het nogal heftig wat je hebt meegemaakt en dat gaat niet in de koude kleren zitten, zeker een postnatale depressie kan enorm ingrijpen in alles, ook in je persoonlijkheid.Je kan niet terug naar de Scarlet van daarvoor. Je bent een nieuw mens geworden, gegroeid als het ware. Ben je al uitbehandeld ivm je postnatale depressie? Zo niet, dat zou ik jouw gevoelens mbt je seksualiteit voorleggen aan je behandelaar. Die heeft vast vaker met dat bijltje gehakt. De nieuwe baan is al een hele stap vooruit. Dat stukje kan je dan alvast gebruiken om jezelf aan 'op te hijsen'.



Een 'scheiding' tussen lichaam en gevoel komt mij bekend voor. in de tijd dat ik worstelde met mijn kinderloosheid, had ik dat ook. Pas toen ik accepteerde dat mijn lichaam alles gedaan had wat het kon, begon mijn 'haat' ervoor af te nemen. Ik ben toen een paar ontspanningsmassages gaan nemen (erkende masseuse) om weer te 'voelen', dus bewust te worden van mijn lichaam en de werking ervan. Ook heb ik mijn voedingspatroon aangepakt. Ik ben nog steeds te zwaar, maar wel veel lichter dan 10 jaar geleden. Daardoor beweeg ik ook makkelijk en kan ik leuke(re) kleren aan. dat versterkt weer mijn zelfvertrouwen. Sport vind ik vreselijk maar ik beweeg wel, tegenwoordig oa. met de 10000 stappen per dag. Dat zijn dingen die je praktisch gezien aan kan pakken, voor zover je dat zou willen



lust. Oei. dat is een moeilijk iets. Ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen wat ons verteld wordt in de media: dat lust er in principe altijd is en de werkelijkheid. Lust opwekken kost soms gewoon wat extra inzet en moeite. Zoals ik zei: de postings van Havermuffin en Rosaaa zijn, denk ik, daarin voor jou verhelderend.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Scarlett en anderen!

Fijn om jullie posts te lezen, geeft me inzicht over mijn/onze situatie. Wat voor mij heel verhelderend was om te lezen, dat het hebben van een laag libido mee te leven valt maar met iemand met onwil niet. Gelukkig kan ik stellen, samen met Scarlett, dat er wel wil is.

Ik wil heel graag vaker geil zijn maar we zitten nu samen in zo'n sleurtje denk ik en om daar uit te komen weet ik nu even niet hoe. Geen paniek hier hoor, meer even goed nadenken en kletsen met vriendinnen die ook zulke momenten meemaken.

Over m'n lage libido en pijn bij het vrijen moet ik wel in de gaten houden.



Scarlett, hoe gaat het nu met jou persoonlijk? Je klinkt opgewekt en strijdlustig in je post.
Alle reacties Link kopieren
quote:Meiroosje schreef op 22 oktober 2015 @ 14:11:

Hallo Scarlet!

Fijn dat je ook hier mee schrijft. Zelf heb ik niet zoveel tips voor je, maar ik denk dat je in de postings van Havermuffin en Rosaaa heel veel kan vinden.



Als ik jou zo lees, dan is het nogal heftig wat je hebt meegemaakt en dat gaat niet in de koude kleren zitten, zeker een postnatale depressie kan enorm ingrijpen in alles, ook in je persoonlijkheid.Je kan niet terug naar de Scarlet van daarvoor. Je bent een nieuw mens geworden, gegroeid als het ware. Ben je al uitbehandeld ivm je postnatale depressie? Zo niet, dat zou ik jouw gevoelens mbt je seksualiteit voorleggen aan je behandelaar. Die heeft vast vaker met dat bijltje gehakt. De nieuwe baan is al een hele stap vooruit. Dat stukje kan je dan alvast gebruiken om jezelf aan 'op te hijsen'.



Een 'scheiding' tussen lichaam en gevoel komt mij bekend voor. in de tijd dat ik worstelde met mijn kinderloosheid, had ik dat ook. Pas toen ik accepteerde dat mijn lichaam alles gedaan had wat het kon, begon mijn 'haat' ervoor af te nemen. Ik ben toen een paar ontspanningsmassages gaan nemen (erkende masseuse) om weer te 'voelen', dus bewust te worden van mijn lichaam en de werking ervan. Ook heb ik mijn voedingspatroon aangepakt. Ik ben nog steeds te zwaar, maar wel veel lichter dan 10 jaar geleden. Daardoor beweeg ik ook makkelijk en kan ik leuke(re) kleren aan. dat versterkt weer mijn zelfvertrouwen. Sport vind ik vreselijk maar ik beweeg wel, tegenwoordig oa. met de 10000 stappen per dag. Dat zijn dingen die je praktisch gezien aan kan pakken, voor zover je dat zou willen



lust. Oei. dat is een moeilijk iets. Ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen wat ons verteld wordt in de media: dat lust er in principe altijd is en de werkelijkheid. Lust opwekken kost soms gewoon wat extra inzet en moeite. Zoals ik zei: de postings van Havermuffin en Rosaaa zijn, denk ik, daarin voor jou verhelderend.Ik ben uitbehandeld voor mijn PND maar merk dat ik nog een weg te bewandelen heb. Een heftig verleden waarvan ik dacht die redelijk te hebben verwerkt maar wat blijkt dat niet zo is. Ben alleen nog zoekende welke ondersteuning mij kan helpen om uit mijn hoofd te komen en meer te leren voelen. Te leren vertrouwen op mezelf. Dus inderdaad ook op zoek naar praktische tips. Het eten is er 1 van. Zorg daarin niet goed voor mezelf dus dat ik helemaal gesloopt ben na het einde van een zware werkdag is niet zo heel raar. Naast dat het moederschap ook (fijne) energie vergt.
Alle reacties Link kopieren
quote:Havermuffin schreef op 22 oktober 2015 @ 22:57:

Hoi Scarlett en anderen!

Fijn om jullie posts te lezen, geeft me inzicht over mijn/onze situatie. Wat voor mij heel verhelderend was om te lezen, dat het hebben van een laag libido mee te leven valt maar met iemand met onwil niet. Gelukkig kan ik stellen, samen met Scarlett, dat er wel wil is.

Ik wil heel graag vaker geil zijn maar we zitten nu samen in zo'n sleurtje denk ik en om daar uit te komen weet ik nu even niet hoe. Geen paniek hier hoor, meer even goed nadenken en kletsen met vriendinnen die ook zulke momenten meemaken.

Over m'n lage libido en pijn bij het vrijen moet ik wel in de gaten houden.



Scarlett, hoe gaat het nu met jou persoonlijk? Je klinkt opgewekt en strijdlustig in je post.



Hahaha dank je. Ik ben ook opgewekt en strijdlustig. Ik kan nu wel boos worden op mijn partner maar het gekke is: ik begrijp heel goed dat hij minder tot niet meer gelukkig is met ons sexleven. Ons sexleven is al ruim twee jaar rond de 1 keer per maand sex. Of twee keer als ik in een wilde bui ben nee hoor alle gekheid op een stokkie...Ik begrijp hem en mis de emotionele verbinding zelf ook. Want die wordt minder doordat ons sexleven zo bar slecht is. Ik voel die geilheid niet meer. Die had ik in het eerste begin absoluut wel. Nu zijn de omstandigheden natuurlijk ook anders, dat zie ik in, hij soms wat minder maar goed. Ik wil dit graag voor mezelf veranderen met als mooie bijkomstigheid dat onze verbinding dan ook weer beter wordt.

Afgelopen dinsdag sex gehad. In het begin voelde ik geen geilheid maar eenmaal aan het sexen was het wel weer erg fijn. Maar om eerlijk te zijn: zonder zou ik ook prima vinden...Oef die laatste regel was moeilijk om zo neer te zetten
Alle reacties Link kopieren
Scarlett, ik zou ook best zonder kunnen, denk ik. Is het klaarkomen bij jou ook zo lastig? Vooraf we gaan vrijen sta ik stil bij het feit dat ik moet klaarkomen en daar zie ik steeds tegenop omdat m'n partner (en dat bedoelt hij goed) graag wil dat ik klaarkom. Misschien moet ik dit bovenstaande eens met hem bespreken want ik voel die druk telkens. Ik kan ook maar op 1 manier goed klaarkomen en dat is mezelf bevredigen. Heb jij dat ook? Weinig variaties met standjes enzo?

Wie herkent dat nog meer?
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen!



Blijf het nog steeds lastig vinden om echt neer te zetten wat er in me omgaat. Bang dat ik daardoor dingen in ga zien die veel gevolgen gaan hebben.



Als ik mezelf bevredig dan kan ik klaarkomen. Ik merk ook dat ik reageer op mooie mannen op televisie...Dan voel ik dat mijn lichaam reageert. Er is een serie die ik graag kijk en daarin was een bloedmooie jonge man met heerlijk wasbordje die zijn shirt uittrok..Bam daar was een lust...Nu denk ik: sjeemp Scarlett ben je dan zo oppervlakkig? Want mijn man had ooit zo'n heerlijk wasbordje....



Ik heb mijn eigen lichaam ook verwaarloosd, in eten en sporten....Dus heb ook niet echt een heel goed beeld over mijn eigen lichaam.



En ja ik heb altijd wel wat moeite gehad om klaar te komen zonder dat ik mezelf help. Ik merk ook aan mezelf dat ik sommige sexuele voorkeuren van mijn man wat minder aantrekkelijk ga vinden. Op zich wel kenmerkend want voordat ik moeder was had ik daar veel minder moeite mee...
Update: inmiddels 8 maanden geen sex met man. Hij vindt dat ik moet beginnen met vrijen, omdat hij dat zo lastig vindt en het niet durft. Hij durft niet vanwege bang voor afwijzing. Hij is inmiddels wel in therapiei, k denk niet dat sex ook besproken wordt.

Ik ben inmiddels kinderachtig en denk "hoe kun je bang voor afwijzing zijn, als je weet dat ik meer dan graag wil?". Hij blijft erbij dat ik moet beginnen.

En dus gebeurt er niets.

Ik kan natuurlijk wel weer een bespringactie doen, no problem, maar vrees dat we daarna weer op dit punt komen. Zo gaat het namelijk inmiddels ruim vier jaar. Ik bespring, we doen het, dan niets, ik bespring, we doen het, dan niets, et cetera.
Wat vervelend, Piratesse. en dan heb ik het nog zacht uitgedrukt. Ik vind het overigens niet kinderachtig van je dat je zoiets hebt van "Kom nou?" In elke relatie zal er eens "nee" gezegd worden. En waarom vindt hij dat jij moet beginnen? Het komt eerder over als een excuus om lekker niets te doen. Hij is ook in therapie en je denkt dat seks niet besproken zal worden daar.



Ik zie steeds dezelfde tendens. Ikzelf ben altijd vrij pessimistisch over het inschakelen van een (seks)therapeut bij een groot verschil in libido:



Laaglibido wil er niet over praten, want dan voelt ie druk. De arme ziel moet weer.

Hooglibido praat er maar niet meer over en er gebeurt niets, en hooglibido vreet zich op van frustratie.

Hooglibido kaart het probleem maar weer eens aan na weken, maanden.

Laaglibido gaat dan toch maar zuchtend en steunend naar de therapeut of seksuoloog wat weinig uithaalt enz. enz.



Is da t ook zo bij jou, Piratesse? Ik weet even niet meer te zeggen, maar wel dat ik goed begrijp hoe je je voelt.
Poe, nu zit ik met tranen in ogen Loreley. Vooral omdat ik me even heel gesteund voel in mijn 'kinderachtigheid'.

En ja, het patroon wat jij beschijft klopt wel en ook niet. Wat betreft de 'niet', zie hieronder.

Wat betreft zijn buien, somberheid, werkt de therapie zeker, in de zin van dat hij zich bewust wordt van zijn gedachten en gevoelens. Dat vind ik winst.

Maar voor ons sexleven (of is het sexdood?) maakt het vooralsnog geen verschil.



Gisteren waren we in de stad, het was erg gezellig, kletserdeklets, en ik zei "vind het zo fijn dat we zulke goede vrienden zijn", waarop hij zei "ja, maar daar moeten we wel voor oppassen, dat we niet alleen goede vrienden zijn".

Stilte.

Grote aanhoudende stilte.

Wat moet ik dan zeggen? Ja inderdaad, je hebt gelijk, we hebben een groot GROOT probleem, en dit probleem ligt niet bij mij?

Had ik kunnen zeggen. Had het wat uitgemaakt? Misschien.

Ik heb niets gezegd, omdat ik het bijltje erbij neer heb gegooid. Láát ons dan maar heel goede vrienden zijn. Ik heb de wil niet meer om er energie in te steken. En dat is misschien nog wel het allerergste, dat ik t niet meer wil nu.
Alle reacties Link kopieren
Maar wat is er mis met initiatief nemen, seks hebben en dat je de keer erop weer initiatief neemt? Of wil je perse dat hij dat eens doet? Want zoals ik het nu begrijp, wijst hij je niet af, hij neemt alleen zelf 0 initiatief. Niet leuk, dat snap ik, maar het feit dat hij je niet afwijst zegt al heel veel, vind ik. Vooral als ik dit topic lees.



Waarvoor heeft hij therapie als ik vragen mag, zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Ja dat is een goede vraag Rosaaaa, het heeft er mee te maken dat ik me wel afgewezen voel. Hij belooft inmiddels 3 jaar dat dit gaat veranderen, dat t wel goed komt, dat het aan dit ligt en aan dat en dat ik geduld moet hebben. Vandaar dat ik me 'bekocht' voel en denk 'doei, ik doe het ook niet meer'.

En, het is gewoon niet leuk om altijd zelf de initiator te moeten zijn, het voelt behoeftig, ongelijkwaardig.

Heel veel 'ik voel' .



Therapie is voor omgaan met jeugd met dominante egocentrische moeder, wat heeft geleid tot vluchtgedrag in alcohol en blowen. Iemand die somber is, veel blowt en drinkt, blinkt niet uit in libido.
Ach, Piratesse, ik wilde je niet verdrietig maken, hoor. Ik wou dat ik de gouden tip had voor jou en alle mensen hier. Ik begrijp zo die machteloosheid.
Alle reacties Link kopieren
Hey Piratesse!



Het lijkt wel alsof ik het verhaal van mijn man lees. Ook hij is in therapie geweest voor de omgang met een extreem dominante ouder. en ook hij heeft in zijn jonge jaren geblowd. (zoals zoveel jongeren).

ik herken ook jouw wanhoop in het 'de initiator' moeten zijn. Dat 'gebedel' is ontzettend vernederend. Je voelt je dan inderdaad niet gelijkwaardig. Het maakt je zelfbeeld stuk en je wordt een schaduw van jezelf.



Hoe kom je daar uit en wat is de gouden tip? Heel eerlijk: geen idee. Wij zijn nog steeds met de peut bezig. Het laatste gesprek wat we zouden hebben is dermate emotioneel verlopen dat er - wat mij betreft- nog een gesprek nodig is voor mij alleen, gewoon om alles nog eens op een rij te zetten.



Ik denk dat alles staat of valt met de wil of onwil van de niet-sekswensende/laaglibidobezittende/geefhetbeestjeeennaam partner op verschillende gebieden.

1. de eerlijkheid naar zichzelf en de partner toe: ik WIL geen seks. (ik doel nu niet op aseksualiteit maar op de wens tot het hebben van seks met de partner)

2. de realisatie: ik doe mijn partner te kort

3.Wat is mijn rol in de relatie en IS er nog een relatie en zo neen, kan ik die nog terugkrijgen en zo ja, hoe?



De sekswensende partner heeft ook een taak

1.hoe moe ben ik van het vechten? En eerlijk zijn daarin.

2 is er nog een reden om te vechten, wat hebben we samen nog?

3 is er een compromis mogelijk en zo ja, waar liggen onze grenzen?



Bij ons is het tot een zeer fijn gesprek gekomen nadat we bij de peut weggingen. Mijn man heeft echt, oprecht toegegeven voor het eerst, dat seks er gewoon niet inzit. Voor zichzelf heeft hij toen besloten dat ik eventueel een minnaar zou mogen nemen.

Dat was voor mij een enorme verrassing omdat hij eerder had aangegeven dat dit absoluut niet bespreekbaar was. Hoe ik daar in sta? Hoe verleidelijk het ook is om daarmee in zee te gaan; er zitten haken en ogen aan. Vandaar dat ik nog een gesprek heb met de peut.



Voor ons is het doek nog niet gevallen, integendeel. Door zijn eerlijke en oprechte (eindelijk!) toegeven en het niet meer aan het lijntje houden, zie ik een reden om op wat voor manier dan ook, door te gaan. Dat is een behoorlijke ommezwaai van een poosje geleden toen ik er nog van overtuigd was dat ik bij hem weg zou moeten als dit niet zou verbeteren.
Alle reacties Link kopieren
Ga toch lekker een geile vent (voor erbij) zoeken! Je mag het toch ook van 'm? Seks is maar seks! Puur voor het genot toch?! We zijn zoogdieren.



Ik mocht van mijn ex (met heel laag libido) naar een prostituee.



Heb ik gedaan, en ben daar nu mee samen. Zij neukt dus (uiteraard) ook andere mannen.



Boeien! Seks kun je prima los van een relatie zien!



Ik moet er niet aan denken om een leven lang alleen maar met een en dezelfde 'liefde van je leven' te mogen neuken.
quote:swissman83 schreef op 29 november 2015 @ 23:28:





Ik moet er niet aan denken om een leven lang alleen maar met een en dezelfde 'liefde van je leven' te mogen neuken.Valt wel mee hoor... ...
Alle reacties Link kopieren
Feetje69: wij begrijpen elkaar Ik zoek, net als veel mensen in dit topic intimiteit/je geliefd en veilig voelen binnen de relatie. geen seksuele spanning of ontlading.
Ik schreef mijn reactie meer als grapje aan swissman. Toen ik meer van het topic las,vond ik het van mezelf een beetje cru overkomen. Je vat het positief op,gelukkig.



Ik herken deels iets van dit topic. Ik ben nog steeds bij mijn eerste ( en enige) partner.

Wij hadden jarenlang een slecht seksleven. Ik kwam zelden( lees 6x in 28 jaar) door toedoen van hem klaar.

Dat kwam grotendeels door mijzelf. Ik had nooit zin in seks. We deden het wel,ook best geregeld,maar voor mij was het meer een verplichting ," onderhoud" van mijn huwelijk,zeg maar.

Mijn man heeft jarenlang zich erbij neergelegd dat het gewoon niet anders was...1á2 x per week,maar ook soms 3 weken niet...

Hij voelde zich schuldig doordat het hem niet lukte mij te bevredigen, wat erin resulteerde dat hij ook minder initiatief toonde.



Er is bij mij een grote ommekeer gekomen nadat ik van de pil af moest...

Ik kreeg ineens een enorme behoefte in seks, dat ik helemaal niet herkende van mezelf..

Mijn gedrag veranderde ook. Ik herkende mezelf niet meer en ging er zelfs mee naar de arts..

Dat plotse gevoel en mijn rare acties in mijn gedrag zorgde vooral in het begin voor spanningen hier in huis.

Gelukkig hebben wij hier weer een weg in kunnen vinden om ermee om te gaan.

Feeman heeft er veel baat bij en ikzelf ook

Ik voel me nog altijd heel fijn en zeker in mijn huwelijk en ben zeker niet iemand die in 7 sloten tegelijk springt.

Wel ben ik op zoek naar nieuwe grenzen mbt seks...spanning .

Dat doen we samen en met beleid ,in volle eerlijkheid naar elkaar toe. Ik heb gemerkt dat het ook een proces is..



Ik wens jou heel veel succes en sterkte met jouw relatie. Je doet er in ieder geval heel veel moeite voor en dat siert je.
quote:Piratesse schreef op 29 november 2015 @ 17:36:

Ja dat is een goede vraag Rosaaaa, het heeft er mee te maken dat ik me wel afgewezen voel. Hij belooft inmiddels 3 jaar dat dit gaat veranderen, dat t wel goed komt, dat het aan dit ligt en aan dat en dat ik geduld moet hebben. Vandaar dat ik me 'bekocht' voel en denk 'doei, ik doe het ook niet meer'.

En, het is gewoon niet leuk om altijd zelf de initiator te moeten zijn, het voelt behoeftig, ongelijkwaardig.

Heel veel 'ik voel' .



Therapie is voor omgaan met jeugd met dominante egocentrische moeder, wat heeft geleid tot vluchtgedrag in alcohol en blowen. Iemand die somber is, veel blowt en drinkt, blinkt niet uit in libido.



Mijn inmiddels ex had ook een buitengewoon egocentrische en dominante moeder. Jij als volwassen vrouw met verlangens triggert iets in hem. Iets wat maakt dat hij geen seks met je wil. Weet je, het is niet jouw schuld. Het heeft te maken met zijn relatie met z'n moeder.



Mijn ex had een moeder die niet knuffelde, maar die hem strafte, als hij haar niet gehoorzaamde. Hij moest perfect zijn van haar. Dat was hij niet en zij vernederde hem.



Het onthouden van seks/affectie als vorm van passieve agressie. Dit was tenminste wat er tussen mij en m'n ex speelde. Ik heb zijn jeugdtrauma onderschat. Ik ben eruit gestapt. Ik kon niet meer met een man zijn die een afkeer had van seks met mij. Het vrat aan me.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven