Verbitterd

26-11-2015 08:45 38 berichten
Ik ben verbitterd cynisch en hard. En depressief ook. Het wordt nooit wat met mij, ik kan er maar beter niet meer zijn, dat soort gedachtes spoken de hele tijd door mijn hoofd. Dit jaar heb ik een bepaalde ervaring gehad die grote teleurstelling tot gevolg had. Ik denk de hele dag aan niets anders. Of nou ja, bepaalde ervaring. Mijn hele leven is een aaneenschakeling van teleurstellingen. En ja, dat klinkt heel zielig en daar houd ik zelf ook niet van. Maar ik heb al tien jaar een eetstoornis. Heb heel wat jaren gemist daardoor.Al acht jaar een soort depressieve stoornis. Niets helpt. Ik zie anderen om mij heen gelukkig zijn, trouwen, kinderen krijgen. En ik blijf vastlopen in mijn leven. Het is alsof geluk mij niet wordt gegund. Het leven is voor mij een gevangenis, waar ik het liefst uit zou willen ontsnappen. Iemand een idee wat zou helpen?
Alle reacties Link kopieren
Heb je al eens met iemand over de gedachtes gepraat? Denk dat dat het slimste is. Niemand verdiend het om zo over zichzelf te denken, en ondanks dat je nu geen goede kanten kan zien zijn die er zeker wel! Eventueel kan je naar de huisarts voor een doorverwijzing?
Alle reacties Link kopieren
quote:Het is alsof geluk mij niet wordt gegund. Het leven is voor mij een gevangenis, waar ik het liefst uit zou willen ontsnappen. Iemand een idee wat zou helpen?Stap af van het idee dat geluk iets is dat je gegund moet worden. Geluk is niet iets dat je gegund wordt, maar een state of mind. Je moet er zelf voor zorgen dat je gelukkig bent. Als je dat niet bent, dan moet je dus iets veranderen in je leven. En als je dat niet zelfstandig kunt, dan ga je in therapie, zodat je leert hoe je dat wel kunt.
Een gesprek met een psych als je die nog niet hebt? Klinkt niet goed
Je kunt geen positief leven leiden met een negatieve houding.



Iets met gras van de buren dat altijd groener is, elk huisje heeft zijn kruisje, het zijn de kleine dingen en meer van dat soort tegeltjeswijsheden, die gewoon vaak wáár zijn. Iedereen krijgt zijn portie ellende. Waar het om gaat is; hoe ga jij met die ellende om?



Ik had graag gestudeerd. Helaas, ik ben uiteindelijk poetsvrouw geworden. Nou kan ik twee dingen doen. Ofwel me veertig jaar lang verbijten omdat ik niet kon studeren, ofwel van het poetsen gewoon zoveel mogelijk datgene maken dat ik graag wilde. En ja, dat is gelukt, al duurde het een paar jaar.



Grijp het leven bij de oren en maak er wat van, want dat is iets dat je zélf moet doen. En nee, je gaat niet trouwen. Maar je hoeft ook geen verantwoording af te leggen. Nee, jij hebt geen baby. Maar je kunt wel lekker doorslapen, de krant helemaal lezen of op stap gaan. En hoe positiever je in het leven staat, hoe makkelijker mensen toenadering zoeken. Een zuur gezicht nodigt niet uit tot een gesprek.



Makkelijk praten heb ik he?



Maar ik meen het serieus. Pak je problemen aan, zoek de lichtpuntjes in je leven en bedenk goed dat mensen naar anderen toe maar zelden toegeven dat er iets mis is.
Alle reacties Link kopieren
"Het is alsof geluk mij niet wordt gegund"



Geluk creeer je zelf. Wat zijn de dingen die jou gelukkig maken? En wat doe jij om dat te bereiken?
De snelste weg naar ontevredenheid is je concentreren op wat je allemaal niet hebt en dat uitvergroten. Kijk ook naar wat je wel hebt. Alleen al het feit dat je in een welvarend land woont met alle sociale en medische voorzieningen die we hebben en waar je ook geld krijgt als je onverhoopt om wat voor reden dan ook niet werkt, dat is al iets benijdenswaardigs. Zat anderen die met je willen ruilen.
Alle reacties Link kopieren
Zoek een therapie die bij je past. Cognitieve gedragstherapie bijvoorbeeld. Meditatie zou daarnaast ook kunnen helpen.
Mind the gap
Ik weet het ook niet. Ergens zit een knop. Een bepaalde gedachte of realisatie die kan helpen, maar die is bij iedereen anders en lastig te vinden.



Maar hij is er wel. Blijf zoeken I guess.
Alle reacties Link kopieren
vergis je niet in de levens van andere mensen.

ik dacht en denk soms nog steeds dat ik het er minder vanaf breng dan anderen, maar door met anderen te praten hoor je dat iedereen zijn problemen heeft en dat dat soms dingen zijn waar jij je nooit druk om hoeft te maken. tegenwoordig wordt de schone schijn goed opgehouden door Facebook e.d., waar het lijkt alsof iedereen een geweldig leuk en perfect leven leidt.



als je, volgens je nick, in 1990 bent geboren ben je nog jong zat om alleen iets van je leven te maken. alleen dan moet je niet in dit cirkeltje blijven ronddraaien.

er zijn genoeg mensen die 'pas' vanaf hun 30e een relatie/gezin krijgen.



zoek hulp voor je depressieve gedachtes. tijdelijke medicatie kan een optie zijn. veel succes
The best is yet to come
quote:honingbijtje schreef op 26 november 2015 @ 18:37:

Ik weet het ook niet. Ergens zit een knop. Een bepaalde gedachte of realisatie die kan helpen, maar die is bij iedereen anders en lastig te vinden.



Maar hij is er wel. Blijf zoeken I guess.



Ja hoor. Praat haar nog even een schulgevoel aan. WS zit er gewoon een ontregeling in chemisch proces in haar hersenen.



TO: ga naar de dokter en vraag om een psych.



Als je chronisch depressief bent heb je en therapie en medicatie nodig.
bedankt voor jullie reacties.

Ik heb al een professionele hulp voor mijn eetstoornis , van een creatief therapeut.

Alleen vraag ik mij of of het wel helpend is. Zo moet ik als oefening elke dag mijn negatieve gedachtes opschrijven. Maar juist als ze op papier staan, maakt dat mij somber.

Ook mailde ik haar met de dringende vraag om eerder af te spreken.

En dat kan dus niet.. nu is het eens per 3 weken.
Alle reacties Link kopieren
Geen tips, alleen een



Waarom moet je van je therapeut negatieve gedachten opschrijven? Om er achter te komen wat voor gedachten je hebt? Of om ze los te kunnen laten? Ik bedoel: soms spookt iets steeds door je hoofd en daar kun je heel onrustig of verdrietig van worden. Als je het dan opschrijft, kun je je hoofd als het ware weer leegmaken. Het is natuurlijk vervelend als het voor jou omgekeerd werkt.
Zo hard klink je niet


Kun je niet per dag drie dingen opnoemen waar je wel trots op bent? Dus naast de adviezen van je therapeut?

En Online googelen op mindfullness, dan kun je per dag een oefening krijgen of een tekst.

En kijk je ziektekostenpakket nu na en pas het desnoods aan, op meer vergoeding behandelingen. Misschien kun je je heil vinden bij bijv een ayurvedische behandeling of nog een andere vorm van hulp naast je huidige behandeling. Goed voor jezelf zorgen!
Soms helpt het om uit je comfortzone te treden en nieuwe ervaringen op te doen. Vrijwilligerswerk. Een pelgrimstocht. Een oppashondje nemen. Gaan paardrijden. Toen ik vorig jaar in een burnout kwam en zo'n beetje mijn hele leven ineen zag storten waren hielpen dat soort dingen me om de situatie / het leven weer in ander (lichter) perspectief te zien. De toekomst en het verleden even laten voor wat het is en gewoon rondjes rijden op een paard in een bak, kijkend naar zijn oortjes- niks mindfulnessers dan dat



+ medicatie en een goede psycholoog...
Ik zie al een paar mensen mindfulness noemen, dat is een goede tip. Het kan je helpen om meer aandacht te hebben voor het leven dat je nu leeft. Wat mij heeft geholpen is daaraan verwant: de benadering van zelfcompassie, Kristin Neff heeft daar een mooi boek over geschreven. De uitgangspunten hiervan zijn dat je accepteert dat lijden bij het leven hoort en dat je je hierin verbonden kunt voelen met andere mensen, dat je compassie en begrip hebt voor jezelf op de momenten dat je het moeilijk hebt en dat je emoties op een neutrale manier beschouwt.



Ik herken de negatieve gedachten die jij beschrijft en de wrok naar andere mensen toe die alles aangereikt lijken te krijgen. Je kunt dan helemaal vastlopen in het idee dat het nooit wat gaat worden met je leven, dat het geen zin heeft, dat je al zo veel tijd verloren bent en zo veel "achterloopt". Wat bij mij helpt, en dat heeft te maken met het tonen van zelfcompassie, is om op dat moment te bedenken wat ik zou zeggen tegen een vriendin die met dit soort gedachten zou lopen. Zou ik dan zeggen: "Ja, terecht dat je zo denkt, moet je zien wat een potje je ervan hebt gemaakt. Op school telde je al nooit mee, het lukt niet om een baan te vinden die bij je past, en dat fijne gezinnetje heb je ook al niet. Ik denk niet dat het ooit anders wordt, dat is jou gewoon niet gegund." Wat een enorme k*tvriendin zou je dan zijn! Misschien kun je zeggen: "Hè, wat naar dat je zo somber bent. Je hebt net een grote teleurstelling te verwerken gehad, het is heel logisch om daar verdrietig van te worden. Kom, neem even een lekkere douche, kook met een beetje extra aandacht een fijne maaltijd voor jezelf en kruip met een mooie film op de bank. En als je even wilt huilen, dan mag dat!"
En dan nog even dit: Het blijft hard werken als je aanleg hebt voor depressies.
een creatief therapeut is geen psycholoog. Eetstoornissen zijn hardnekkig en gevaarlijk daar heb je een gespecialiseerde psycholoog en psychiater voor nodig. Soms zelfs opname. Bespreek dit met huisarts
Alle reacties Link kopieren
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 november 2015 @ 11:41:

een creatief therapeut is geen psycholoog. Eetstoornissen zijn hardnekkig en gevaarlijk daar heb je een gespecialiseerde psycholoog en psychiater voor nodig. Soms zelfs opname. Bespreek dit met huisarts



Eensch!! Zo ken ik iemand die een traininkje NLP deed en nu heel trots verkondigde dat zij iemand met anorexia ging begeleiden. Ik verbaasde me over haar amateurisme.



Wat mij door mijn psycholoog werd geadviseerd was om o.a. elke dag bewust te kijken naar wat er allemaal goed ging of waar ik blij van werd. Dat kunnen simpele dingen zijn, zoals dat de zon schijnt of ik lekker geslapen heb.



Zoek echt goede hulp dus.
Everything you see I owe to spaghetti!
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg ga naar Vlieland.Dan heb je geen mindfulness meer nodig. Wat dat is Vlieland al. En kijk naar positieve in het leven. Ga sporten wandelen fietsen etc.



Ik denk ook dat het mij meer zou helpen om te kijken naar het positieve. Zal het eens voorstellen aan therapeut. Ik heb ook steeds meer twijfels over de hulp. Afgelopen weken zat ik er helemaal doorheen, ik gleed steeds verder af. Onze afspraak kon niet worden verplaatst. Waardeloos.

@papmetkranten: dat herken ik helemaal. Goed advies, dankjewel.



Ik ben trouwens een paar weken geleden wel naar een soort... meditatieoord geweest. Een week. Was heel fijn, maar toen ik thuis kwam ging het gelijk slecht.
Het idee achter het opschrijven van negatieve zaken is eigenlijk dat je ze daarna los kunt laten. Voor veel mensen werkt dat ook zo, eenmaal op papier hoef je er niet meer over na te denken.



Eigenlijk zou je eens moeten proberen om eerst de negatieve dingen op te schrijven, dat papier in honderd stukjes verscheuren, dan de positieve dingen opschrijven en die op de koelkast plakken en door de dag heen lezen. Zodat je dus de negatieve dingen letterlijk kapot maakt.



En ga eens bij de huisarts langs. Er bestaan pilletjes tegen depressies.
Lijkt me ook lastig om die rust en concentratie van zo'n meditatie-oord thuis vast te houden, het is denk ik niet zo gek dat je je direct weer slecht voelde.



Ik kan daar ook niet zoveel mee, van die cognitieve gedragstherapie-oefeningen, waarbij je je eigen gedachten eindeloos gaat analyseren op denkfouten. Het wordt voor mij een soort spel om argumenten te bedenken waarom ze toch waar zijn. Zoek maar eens op ACT (acceptance en commitment therapy), heeft ook weer raakvlakken met zelfcompassie. Je kunt gedachten ook zien als iets wat je niet letterlijk hoeft te nemen, die je dus niet hoeft te begrijpen of weerleggen. Je kunt ook een stap achteruit doen en ze beschouwen als iets wat opkomt en weer wegebt, waaraan je niet veel aandacht hoeft te besteden, die je niet hoeft te bestrijden.



Net als wanneer je een feestje geeft en een vervelende gast komt opdagen. Je kunt je gaan opvreten en steeds denken dat je die persoon niet in je buurt wilt hebben. Of uit alle macht proberen hem weg te werken, maar dan verpest je je feestje. Je kunt hem ook met een glas cola in een hoek van de kamer laten zitten, je richten op de andere gasten en hem af en toe vanuit je ooghoeken opmerken zonder te veroordelen. Deze metafoor heeft mij erg geholpen.
quote:rebecca_90 schreef op 26 november 2015 @ 22:23:

Alleen vraag ik mij of of het wel helpend is. Zo moet ik als oefening elke dag mijn negatieve gedachtes opschrijven. Maar juist als ze op papier staan, maakt dat mij somber.





Wat een raar advies. Ik zou ook somber worden als ik elke dag negatieve gedachten zou moeten opschrijven, want dan ga je juist meer daarop focussen. Ik denk dat de meeste mensen daar wel somber van zouden worden, vooral als je dat ook nog eens allemaal op papier ziet staan.



Ik zou het zo veranderen dat ik elke dag mijn positieve gedachten zou opschrijven en bij alles even stil staan wat je een goed gevoel geeft. Dat kan zoveel zijn: je hond die zo blij staat te kwispelen als hij je ziet, een leuke film die je hebt gezien, het feit dat je lekker in je auto kunt stappen en droog blijft als het regent, etc. Ook heel basale dingen, zoals genieten van een lekkere kop koffie of een chocolaatje of de lekkere geur van je wasgoed. Probeer het maar.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven