Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
donderdag 9 oktober 2008 om 19:33
`Minny, je hebt niets verkeerds gedaan. Kan me goed voorstellen dat je het gevoel hebt je tegen diverse reacties hier te moeten verdedigen maar dat hoeft écht niet.
Jij hebt niets verkeerds gedaan. Misschien die jongen wel maar misschien ook niet. Wellicht vond hij zichzelf een grote verleider en schept hij op hoe hij wel iemand voor zich heeft gewonnen. Wie weet is hij gewoon zo onnozel en snapte hij echt niet dat hij fors misbruik van de situatie heeft gemaakt.
Maar misschien was het ook wel gewoon een hondekop die exact wist waar hij mee bezig was.
Hoe het ook is.. jij hebt niets verkeerd gedaan. Je was verdrietig, beetje teut en kwetsbaar en hoopte op een beetje hulp van een langs fietsend ventje.
Erg vervelend dat er zo'n discussie uit is ontstaan en met name omdat jij nooit ergens in je post hebt gezegd dat je dacht of twijfelde over wel of geen verkrachting. Dit is nooit je vraag geweest en het enige wat wat mij betreft in ieder geval volledig is verkracht, is dit topic. Terwijl het een topic van troost had moeten zijn vind ik.
Jij hebt niets verkeerds gedaan. Misschien die jongen wel maar misschien ook niet. Wellicht vond hij zichzelf een grote verleider en schept hij op hoe hij wel iemand voor zich heeft gewonnen. Wie weet is hij gewoon zo onnozel en snapte hij echt niet dat hij fors misbruik van de situatie heeft gemaakt.
Maar misschien was het ook wel gewoon een hondekop die exact wist waar hij mee bezig was.
Hoe het ook is.. jij hebt niets verkeerd gedaan. Je was verdrietig, beetje teut en kwetsbaar en hoopte op een beetje hulp van een langs fietsend ventje.
Erg vervelend dat er zo'n discussie uit is ontstaan en met name omdat jij nooit ergens in je post hebt gezegd dat je dacht of twijfelde over wel of geen verkrachting. Dit is nooit je vraag geweest en het enige wat wat mij betreft in ieder geval volledig is verkracht, is dit topic. Terwijl het een topic van troost had moeten zijn vind ik.
donderdag 9 oktober 2008 om 21:04
Tja, ik gebruik dingen die ik hier lees, of in de krant, of op televisie zie ook als aanleiding voor discussie. Staat helemaal los van de gevoelens die jij (of ieder ander) erbij hebt. Als je dat niet wil moet je je ervaringen voor je houden, of enkel delen in intiem gezelschap en zeker niet op een openbaar forum neerzetten.
donderdag 9 oktober 2008 om 21:17
Justme, het gaat erom dat het lijkt of er bepaalde forummers zijn die er genoegen in hebben en graag wat (smeuige) details nog willen weten. Om vervolgens weer een stok te hebben om mee te slaan.
Tuurlijk zal iedereen dit ontkennen maar lees maar terug. Het is wel gebeurd.
Tuurlijk zal iedereen dit ontkennen maar lees maar terug. Het is wel gebeurd.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 9 oktober 2008 om 21:48
Hoi Minny, msch heb je erover heen gelezen, of msch wil je er geen antwoord op geven. Maar na alle discussie over wie nu wat wel of niet bedoeld had, ben ik heel benieuwd hoe jij dat voelde, op dat moment.
Dus voor alle meningen, politie, eigen schuld, of juist zijn schuld.
Ik heb dat toen in die situatie heel sterk gevoeld, had jij dat ook?
donderdag 9 oktober 2008 om 22:17
Ik weet het MV, wat ik ermee bedoelde is meer dat ik haar weer herken in haar postings en dat het zo goed is om te lezen dat ze nog steeds Minny is. Sterk, nuchter, niet op haar mondje gevallen, in staat van zich af te bijten en met heel weinig woorden dingen heel erg duidelijk kan maken. Wat er ook gebeurd is, die Minny is er nog steeds en ik kan je niet vertellen hoe blij ik daar om ben.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
donderdag 9 oktober 2008 om 22:20
Lieve, lieve, lieve Minny,
Vanaf maandag ben ik al aan het bedenken wat ik zou kunnen schrijven aan je. De juiste woorden heb ik nog steeds niet gevonden.
Telkens als ik sindsdien het Viva-forum open, hoop ik dat het allemaal een hele slechte 1 april grap is, dat het allemaal niet waar is, dat je deze ellende niet hebt meegemaakt. Helaas....
Ik bewonder je kracht, ik bewonder hoe sterk je bent. Zo kom je in elk geval op mij over in je stukjes.
Ondanks dat ik nog steeds niet de goede woorden gevonden heb voor je, besloot ik vanavond toch een stukje van dit scherm op te eisen. Tussen alle discussies door eis ik een flink stuk respect voor jou op. Respect, eerbied, ook daar vind ik het juiste woord niet voor. Na jouw ervaring verdien je het niet om je topic zo ontzettend te laten verzieken.
Je zit in mijn hoofd, je zit zelfs een stukje in mijn hart omdat ik vind dat wat jou overkomen is je geen mens gunt. Ik wens je nog meer kracht en nog meer sterkte, en al het andere wat je nodig hebt. Je bent een mooi mens.
Vanaf maandag ben ik al aan het bedenken wat ik zou kunnen schrijven aan je. De juiste woorden heb ik nog steeds niet gevonden.
Telkens als ik sindsdien het Viva-forum open, hoop ik dat het allemaal een hele slechte 1 april grap is, dat het allemaal niet waar is, dat je deze ellende niet hebt meegemaakt. Helaas....
Ik bewonder je kracht, ik bewonder hoe sterk je bent. Zo kom je in elk geval op mij over in je stukjes.
Ondanks dat ik nog steeds niet de goede woorden gevonden heb voor je, besloot ik vanavond toch een stukje van dit scherm op te eisen. Tussen alle discussies door eis ik een flink stuk respect voor jou op. Respect, eerbied, ook daar vind ik het juiste woord niet voor. Na jouw ervaring verdien je het niet om je topic zo ontzettend te laten verzieken.
Je zit in mijn hoofd, je zit zelfs een stukje in mijn hart omdat ik vind dat wat jou overkomen is je geen mens gunt. Ik wens je nog meer kracht en nog meer sterkte, en al het andere wat je nodig hebt. Je bent een mooi mens.
donderdag 9 oktober 2008 om 22:21
Sorry Int, ik begreep het verkeerd. Ja Min is weer Min hoor. Had haar net aan de telefoon op haar mobiel, djees .......... lekkere ouwe Min die niet kan wachten tot ze weer internet heeft, als je begrijpt wat ik bedoel. De felheid heeft ze weer terug na al deze dagen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 9 oktober 2008 om 22:27
Je kunt wél mensen vertrouwen, alleen niet iedereen. Ik hoop dat je naast alle kutgevoelens ook een positief gevoel hebt over een deeltje van de mensheid: het deeltje wat wel er wél voor je was. (en natuurlijk had je dat liever niet proefondervindelijk willen ontdekken enz. maar toch!):
Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
vrijdag 10 oktober 2008 om 02:07
Aiii. Ik heb in discussies over capital punishment vast wel eens gepleit voor de eerlijke behandeling van dieven en moordenaars, ik zeg maar wat. Dat maakt van mij nog geen crimineel, of iemand die criminelen een handje boven het
hoofd houdt of wat dan ook. Ik bekijk dingen graag van twee kanten. Ik relativeer. Ik weet dat jij op dit moment geen behoefte hebt aan relativering, daar ben ik me echt pijnlijk van bewust. Je wilt troost en begrip. Helaas speelde er echter meer dan troost en begrip in jouw topic.
Mensen projecteerden hun eigen gevoelens op jouw situatie. Dat vond je prima, ook al sprak je het hier en daar tegen. Je goed recht. Maar mag er in zo'n geval niet een tegengeluid klinken? Vooral (en daar gaat het om) omdat de roep om harde aktie steeds luider klonk. Op elke pagina werd je aangeraden de jongen aan te geven bij de politie. Dit beste Minny is de enige maar dan ook de enige reden waarom ik een tegengeluid heb laten horen. Vermoedelijk geldt dat ook voor de meeste anderen die dit hebben gedaan. Niet om jou te kwetsen, maar om de balans op te zoeken. Niet om jou te beschuldigen maar met de hoop dat een oververhitte eenzijdige discussie niet leidt tot een potentieel onnodige aktie. Ik hoop echt dat je dit begrijpt. Jouw verhaal heeft mij aangegrepen. Ook ik heb er 'drie minuutjes' aan besteed aan tafel, iets wat ik bijna nooit doe.
Nogmaals, jij moet doen wat jij goed vindt, daar kom ik niet aan. Wil je de zaak laten zoals het is, prima. Wil je naar de politie, prima. Your call. Mijn discussie is niet met jou, maar met de rest. Rest mij niets meer te zeggen dan sterkte.
vrijdag 10 oktober 2008 om 05:35
Ja, dat had je al eerder gezegd, KW. Niet zo doordrammen hoor.
Je opmerking over geloofwaardigheid snap ik niet, maar het zal wel. Ik kan je wel vertellen dat het woordvoerderschap voor een specifieke forummer waarbij de meute voorgeschreven wordt hoe zich te gedragen, me altijd een beetje iriteert, in dit geval dus niet minder dan anders.
vrijdag 10 oktober 2008 om 08:35
Beetje rare grap. Vooral omdat ik niks ervan al eerder had gezegd.:
[...]
Ja, dat had je al eerder gezegd, KW. Niet zo doordrammen hoor.
Als een groep mensen zich misdraagt en er probeert er eentje tegenin te gaan, vind ik het bijzonder kinderachtig om die persoon af te schilderen als forumpolitie, heilig boontje of braafste van de klas. Heb ik ook altijd al gehad, nu niet minder dan anders.
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:41
Verschillende invalshoeken? Alle, behalve die van Minny dan. En wat nu maar drie minuten aan tafel besproken dus valt wel mee; je zit hier al dagen te posten. Blijkbaar interessant genoeg....
Min, ik vind je een kanjer. Je komt er wel weer meissie! Dat slapen dat komt ook wel weer goed, het is niet meer dan logisch dat je nu nog wat onrustig bent 's nachts.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:10
Met een mengeling van minachting, walging en medelijden lees ik de uitlatingen van een stel sensatiebeluste bloeddorstige hyena's, die geestelijk doen wat die zogenaamde held lichamelijk deed, maar dan dagenlang en keer op keer op keer. Wroetend naar pijn, verdriet en smerige details voeden zij zich op andermans ellende. Zelfs nadat zij de hand beten die hun voedde vragen deze hyena's om meer details, zodat zij nog verder ongevraagd en ongewenst kunnen binnendringen waar zij niks te zoeken hebben. Net als die zogenaamde held. En ook zij weten dat ik verdriet heb, tevens vinden zij dat ondergeschikt aan hun eigen pleziertjes. Net als die zogenaamde held. Nadat ze klaar met me zijn gaan zij weer verder met hun leven terwijl ik de scherven op kan rapen. Net als die zogenaamde held.
Wellicht dat ik omlaag zou kunnen spugen maar ik vermoed dat het al verdampt zou zijn voordat het hun raakt. Ergens is het ook wel zielig, je zult maar zo zijn, Je zult je plezier maar uit andermans ellende moeten halen... Verschrikkelijk. Je pleziertjes halen uit andermans nare situatie... Komt me akelig bekend voor...
Wat betreft de onbeschofte en onmenselijke roep om details, er bestaat, ironisch genoeg volgens eigen advies, blijkbaar maar een antwoord als men probeert te gaan waar men ongewenst is en ook geen recht heeft om te gaan:
Nee.
Wellicht dat ik omlaag zou kunnen spugen maar ik vermoed dat het al verdampt zou zijn voordat het hun raakt. Ergens is het ook wel zielig, je zult maar zo zijn, Je zult je plezier maar uit andermans ellende moeten halen... Verschrikkelijk. Je pleziertjes halen uit andermans nare situatie... Komt me akelig bekend voor...
Wat betreft de onbeschofte en onmenselijke roep om details, er bestaat, ironisch genoeg volgens eigen advies, blijkbaar maar een antwoord als men probeert te gaan waar men ongewenst is en ook geen recht heeft om te gaan:
Nee.
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:17
Wat betreft de rest, ook zij die met goede intenties confronterende dingen hebben gezegd, voor jullie wil ik echt de tijd nemen. Ik hoop vanavond weer internet te hebben en dan ga ik alles lezen.
Maar wat ik wel alvast kwijt wil is dat ik het heel bijzonder vind dat er vrouwen zijn die hun verhaal hier gedeeld hebben. Dat vind ik zo ontzettend dapper en lief
Voor nu een algemene
En hopelijk tot snel!
Maar wat ik wel alvast kwijt wil is dat ik het heel bijzonder vind dat er vrouwen zijn die hun verhaal hier gedeeld hebben. Dat vind ik zo ontzettend dapper en lief
Voor nu een algemene
En hopelijk tot snel!
vrijdag 10 oktober 2008 om 12:26
Ja, dat waren die hyena's ff vergeten denk ik, Minny komt altijd terug 
Poez
@Digi: Nee, ik heb er geen spijt van, heb een hoop fijne en nuttige reacties gehad. Daar doet dat kleine groepje bloedzuigers helemaal niks aan af. Weet alleen nu wel aan wie ik mijn empathie niet hoef te besteden als ze iets overkomt, dat scheelt weer tijd.
Poez
@Digi: Nee, ik heb er geen spijt van, heb een hoop fijne en nuttige reacties gehad. Daar doet dat kleine groepje bloedzuigers helemaal niks aan af. Weet alleen nu wel aan wie ik mijn empathie niet hoef te besteden als ze iets overkomt, dat scheelt weer tijd.
