Introvert? Schrijf mee!

11-12-2015 10:09 3007 berichten
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:



- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...



Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...



Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Alle reacties Link kopieren
Ja, dat dagdromen ken ik ook. (Overigens heerlijk omdat dat mijn gedachten ordend)

Maar het vreemde is dat ik geen enkel probleem heb om voor een grote groep mensen een presentatie te geven. Dat heeft er mee te maken dat je dan geen directe interactie met anderen hoeft aan te gaan, wel indirect natuurlijk.
anoniem_261185 wijzigde dit bericht op 11-12-2015 11:57
Reden: Typo foutje
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wow, wat herkenbaar!!



(Quote:)



1. Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

2. Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

3. Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

4. Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

5. Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

6. Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt



1 en 2: Ja! Precies! Ik kan best even een paar uur sociaal doen, maar daarna ben ik super moe, en verlang ik naar 'alleen-tijd', rust, even terug naar mezelf, zeg maar. En dan moet je ineens nog langer gezellig en gefocust op de ander zijn.

3: ja, heerlijk! Mijn ideale avond.

4: hier heb ik zelfs speciaal een topic over geopend op dit forum: "Hekel aan feestjes"

5: check, die herken ik ook, maar dat kan ook eraan liggen dat mijn moeder ook wel echt heeeeeeel gedetailleerde beschrijvingen geeft van a-l-l-e-s wat ze meemaakt, op waaaaare grooooootte ver-telt . ....

6: herkenbaar! Ik geef mijn mobiele telefoonnummer zelden uit handen, omdat ik het vervelend vind om op elk moment gebeld te kunnen worden, of je nu in de auto zit, op de wc, op je werk bent, of bij de kassa staat. Alleen man en kids en enkele uitzonderingen hebben dit nummer. Ik wil gewoon lekker bezig zijn met hetgeen ik bezig ben, zonder dat ik tegelijkertijd in een bepaalde 'modus' moet springen van wie er dan ook belt op dat moment. Met appjes heb je meer ruimte. Om te kijken wanneer je reageert, of je reageert, etc.



Het komt vaak voor dat mensen (op werk, of bedrijven, kapper, opticien, schilder etc) mijn mobiele nummer vragen. Dan lieg ik... Soms zeg ik eerlijk dat ik het niet wil geven. Maar soms zeg ik ook dat mijn mobiel het de helft van de tijd niet doet. Dan geef ik het nummer van de vaste telefoon (met voicemail) zodat ik zelf kan kijken wanneer het me uitkomt om terug te bellen. Soms leg ik ook uit dat ik niet in de gelegenheid ben om de telefoon aan te nemen, maar dat ze me wel op 06 mogen appen.
quote:slwhisper schreef op 11 december 2015 @ 10:21:

Herkenbaar!!!



Nog eentje

Dat ik... liever niet alleen binnen kom op een feestje/ verjaardag. Weet me dan echt even geen houding te geven!



Vroeger forceerde ik heel veel. Wilde net als mijn vriendinnen een 'sociale tijger' zijn. Nu kan ik er vrede mee hebben dat dat gewoon niet bij mij past. Ben graag op mezelf of in kleine gezelschappen.



+1, ik heb ook nog eens een behoorlijk zachte stem dus als ik "hoi!" zeg hoort alkeen degene naast mij me. Heb ik mijzelf al een paar keer mee voorschut gezet, dus dat doe ik niet meer . Zelfde geldt voor afscheid nemen op een verjaardag. Ik ga wel altijd even naar de gastvrouw toe, maar als het gezelschap geen familie/vrienden van mij zijn ben ik daarna ook gewoon in stilte weg .



Ik ben sociaal introvert ofzoiets. Ik maak heel graag contact met mensen en spreek graag af met ze, maar ik hou echt niet van grote groepen of mensen die alle kanten opvliegen en enorm veel lawaai maken.
quote:Doordraaier schreef op 11 december 2015 @ 10:58:

Maar het vreemde is dat ik geen enkel probleem heb om voor een grote groep mensen een presentatie te geven. Dat heeft er mee te maken dat je dan geen directe interactie met anderen hoeft aan te gaan, wel indirect natuurlijk.Juist! Introvert is iets anders dan verlegen of onzeker. Een introvert kan best in staat zijn om voor een groep te staan en een presentatie te geven. Maar je dan achteraf mengen onder je toehoorders, dat is een ander verhaal...
Alle reacties Link kopieren
quote:borboletas schreef op 11 december 2015 @ 10:47:

Ik ben geloof ik niet zo introvert als sommigen hier maar wel een beetje. Ik vind sociale activiteiten wel leuk, maar in beperkte mate. In het weekend plan ik altijd 1 dag vrij/thuis om op te laden.



Oh en dat binnenkomen bij een grote groep ja! Ik speel altijd maar een beetje toneel die eerste 5 minuten (het helpt als je je ervan bewust bent dat je toneel speelt) en vervolgens zoek ik snel iemand op met wie ik een goed gesprek kan voeren de rest van de avond.



Dit herken ik helemaal!



Ik heb mezelf geleerd om meer 'aanwezig' te zijn, want kreeg ook vaak de vraag "vind je het wel leuk, je bent zo stil?" Nou ja, ik ben gewoon aan het luisteren naar jullie gekwebbel en heb zelf niets toe te voegen...maar ik vermaak me wel zo.



Ik heb ook wel uitgelegd waarom ik, in hun ogen, stil ben. Onderhand begrijpen ze mijn natuur wel en als ik aangeef (tijdens een weekendje weg bijv) dat ik even wat in de keuken ga keutelen, dan laten ze me ook met rust



Nou is mijn directe vrienden kring nogal extrovert, die 'laden op' wanneer ze met veel mensen zijn op een feestje ofzo.....ik heb altijd even de tijd nodig om op laden nadat ik met zoveel mensen tegelijk ben geweest!



En ik ben bevriend met alle katten in mijn vriendenkring



En ik ben wel gek op achtbanen!
"I love not Man the less, but Nature more..."
Alle reacties Link kopieren
Pommiaan, ik heb ook zo'n zachte stem. Ik vind mijn stem heel normaal, maar merk vaak aan anderen dat ze me niet verstaan. Is ook regelmatig dat ik een slim idee, gevatte opmerking of grap heb in een vergadering, die mijn buurvrouw alleen verstaat. Die herhaalt hem dan 3 seconden later nèt even wat harder waarna iedereen in een stuip ligt van het lachen. (*grmbl)
Alle reacties Link kopieren
Ik ben helaas sociaal (gewenst) sterk.. Waardoor je een verwachting neerzet waarin je een onwijze sociale tijger/feestbeest lijkt.. Dat lijkt inderdaad zo na 5 biertjes..

Momenteel ben ik 7 maanden zwanger.. Het ideale moment voor een ieder die in zo'n zelfde situatie heeft gezeten of wil zitten of waarvan hun tante/zus van de buuf/kat van de cassierre, hun verhaal te vertellen.. En ik wil het best interresant vinden maar het lukt me nu niet.. En kan ook amper gewenst gedrag vertonen.. Energie voor mezelf nodig..En BLIJF VAN MIJN BUIK AF!
Ik moest heel hard lachen om die cartoons
quote:Rasa* schreef op 11 december 2015 @ 11:08:

[...]



Juist! Introvert is iets anders dan verlegen of onzeker. Een introvert kan best in staat zijn om voor een groep te staan en een presentatie te geven. Maar je dan achteraf mengen onder je toehoorders, dat is een ander verhaal...



Klopt ja. Ik heb heel erg lang van mezelf gedacht dat ik gewoon ontzettend verlegen was. Misschien speelde dat ook wel een beetje mee, maar aan de andere kant kan ik ook makkelijk presentaties geven en in mijn werk als verpleegkundige was ik wel goed in small talk en babbelen met patiënten. Maar dat is dan werkgerelateerd en makkelijker op een of andere manier.



Je mengen in groepen daarentegen is een drama.
quote:ikbenik schreef op 11 december 2015 @ 11:11:

Pommiaan, ik heb ook zo'n zachte stem. Ik vind mijn stem heel normaal, maar merk vaak aan anderen dat ze me niet verstaan. Is ook regelmatig dat ik een slim idee, gevatte opmerking of grap heb in een vergadering, die mijn buurvrouw alleen verstaat. Die herhaalt hem dan 3 seconden later nèt even wat harder waarna iedereen in een stuip ligt van het lachen. (*grmbl)



Ja irritant is dat he, of dat mensen het schijnbaar oké vinden om door je heen te praten omdat je zo zacht praat. Ja doei, dán kan ik wel mijn stem verheffen . Maar inderdaad dat mensen er vandoor gaan met onze slimme/grappige/interessante opmerkingen.. Grrrrr.



Ach, soms zitten er ook voordelen aan. Mijn vader zei altijd "hoe zachter je praat, hoe beter ze luisteren". En mensen die echt interesse in je hebben doen dat inderdaad ook wel. (Helaas gaat dit in een grotere groep niet op). En toen ik ooit na het stappen in de taxi zat, zei die meneer dat hij het zo fijn vond dat ik in zijn taxi zat want door mijn zachte stem ging zijn hoofdpijn eindelijk weg na die schreeuwende zatlellen . Vond ik wel lief.



En mijn vriend plukt er ook de vruchten van, want omdat ik als een piepmuis klink als ik schreeuw doe ik dat dus meestal niet. Dus als ik ergens mee zit leg ik dat heel rustig uit, ipv mijn stem te verheffen.
Die cartoons...

Vooral die redenen om geen antwoord te geven zijn erg herkenbaar.

En die 'how to torture...'
Alle reacties Link kopieren
Wat ik ook wel eens lastig vind is dat ik de enige in ons gezin ben die zo in elkaar zit. Mijn man is hartstikke lief en ik hou zielsveel van hem, maar hij maakt voortdurend lawaai, bij alles wat hij doet. (Vind ik dan. Hij vindt het heel normaal en mss is het dat ook.)



Als hij niest, dan horen ze dat 2 huizen verder (weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar er zit een soort van oerbrul in zijn nies verwerkt, inmiddels herken ik zijn nies al in een fractie van een seconde, aan de korte inademing die eraan vooraf gaat. Dan zitten mijn vingers al in mijn oren. )



Als hij loopt, hoor je hem lopen (ik 'sluip' meer, geloof ik ), als hij praat, dan praat hij hard. Hij lacht hard, snuit zijn neus hard (TOETERRRR! ), doet alles voluit en met overtuiging. Dat bewonder ik enerzijds aan hem, (want was ik ook maar een beetje meer zo), maar ik kan er ook wel eens heel moe van worden. Ben dan blij als hij naar bed is en ik nog 10 minuutje stilte om me heen heb in de huiskamer, in mijn eentje. Alsof ik mezelf DAN PAS kan horen denken.



Ook de kinderen lijken me vaak wat op te slokken. Dat klinkt stom, en ik schaam me er ook wel voor, maar het is net alsof iedereen hier op volume standje 10 staat, en ik op 5. Ik voel me vaak omver getetterd. Overstemd. En dat is soms heel gezellig, maar vaak verlang ik dus ook naar die stilte om me heen, even 'niks', geen radio of tv aan, gewoon even lekker Forummen ofzo. In mijn eentje. Genieten!
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar!

En idd, ik heb een mobiele telefoon, maar daar wordt ik nooit op gebeld want dat nummer heeft zowat niemand.



Ik heb een extroverte man, die vermaakt zich op elk feestje / bijeenkomst, ook al kent hij daar niemand. Hij heeft er een gruwelijke hekel aan als ik bij hem in de buurt blijf, maar in m'n uppie weet ik met totaal geen houding te geven. Als een van ons thuis moet blijven bij de kinderen, drie keer raden op wie onze keuze valt



Ik heb ook enorme 'zin' in de kerstbijeenkomst van mijn werk volgende week vrijdag, allemaal collega's die ik bijna nooit zie, en ik ben het plaatsvervangend opperhoofd, dus afzeggen is echt not done.



Waar praten jullie meestal over? Ik heb er zo'n hekel aan als ik mezelf betrap op verhalen over werk of (sorry) kinderen...
Alle reacties Link kopieren
Ohw ja, ik ben hier de enige in huis die 'normaal' op de trap kan lopen en een deur open kan doen (namelijk zonder geluid)
...
anoniem_6368c0de068c3 wijzigde dit bericht op 31-03-2018 14:47
99.70% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een marketing baan en professioneel kan ik het dus wel: het netwerken, de presentatie, etc. Maar privé kan het steeds minder opbrengen en wil ik het ook niet meer. Ik heb daar ook vrede mee. Het alleen moeten "bijtanken" herken ik ook, maar andere mensen lijken het zielig te vinden als je zegt dat je het hele weekend lekker niks gepland hebt ... krijg je opeens allerlei voorstellen om mee naar X of Y te gaan (neen dankje).



Mijn familie/vrienden heb ik het gelukkig wel duidelijk kunnen maken: als ik op een feestje naar de keuken ga om te "rommelen" wil ik GEEN hulp met de vaat of het eten - blijven jullie maar lekker even op je stoel zitten, ik kom wel weer als ik even rust aan de kop heb gehad. Of ik ga even de hond uitlaten halverwege de avond



Ik snap wel dat extraverten hun activiteiten/drukke leven leuk vinden. Omgekeerd snappen zij ons meestal niet en vinden het maar zielig/raar/depri.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren
Niet zo introvert als sommigen hier, maar heel herkenbaar! Zat gisteren ook weer enorm te balen na een beoordelingsgesprek op m'n werk dat ik altijd achteraf pas de antwoorden bedenk die ik had wíllen geven. Tijdens zo'n gesprek lukt me dat gewoon niet.
Alle reacties Link kopieren
Hoi, hier nog iemand voor wie het allemaal heel herkenbaar is.



Ik kan er inmiddels wel een beetje mee leven. Ik zie nog steeds op tegen verjaardagen, kennismaken met nieuwe mensen en andere bijeenkomsten met groepen mensen. Maar ik maak me er niet meer zo heel druk om. Tja, ik ben een beetje stil. Jammer dan. Als iemand er last van heeft, praat ie maar met een ander.

Vanwege mijn werk moet ik soms ook wel en als ik erg mijn best doe kan ik het ook wel goed. Praatjes maken over niets etc. Het helpt als ik vantevoren vast een paar gespreksonderwerpen bedenk en vragen die ik kan stellen aan anderen. Als iemand anders praat, hoef ik alleen maar te luisteren en dan vinden ze je vaak nog aardig ook, haha. Ik moet bijv. vaak naar cursusbijeenkomsten voor mijn werk. Dat is altijd met vreemden en er zit ook altijd een diner bij. Heel ongemakkelijk, met een groep vreemden aan tafel, maar ik heb een paar standaardvragen klaar voor degenen die naast mij zitten en zo komt er dan toch wel een gesprek op gang.



Het is wel heel vermoeiend idd, en ik moet ook niet teveel van dat soort dingen in een week hebben.
..
Alle reacties Link kopieren
quote:pommiaan schreef op 11 december 2015 @ 11:25:

[...]





Ja irritant is dat he, of dat mensen het schijnbaar oké vinden om door je heen te praten omdat je zo zacht praat. Ja doei, dán kan ik wel mijn stem verheffen . Maar inderdaad dat mensen er vandoor gaan met onze slimme/grappige/interessante opmerkingen.. Grrrrr.



Ach, soms zitten er ook voordelen aan. Mijn vader zei altijd "hoe zachter je praat, hoe beter ze luisteren". En mensen die echt interesse in je hebben doen dat inderdaad ook wel. (Helaas gaat dit in een grotere groep niet op). En toen ik ooit na het stappen in de taxi zat, zei die meneer dat hij het zo fijn vond dat ik in zijn taxi zat want door mijn zachte stem ging zijn hoofdpijn eindelijk weg na die schreeuwende zatlellen . Vond ik wel lief.



En mijn vriend plukt er ook de vruchten van, want omdat ik als een piepmuis klink als ik schreeuw doe ik dat dus meestal niet. Dus als ik ergens mee zit leg ik dat heel rustig uit, ipv mijn stem te verheffen.



Wat lief van die taxi chauffeur



Ik denk eigenlijk niet dat de uitspraak van je vader klopt, dat ze beter luisteren als je zachter praat. Op mijn werk en thuis merk ik juist vaak het tegenovergestelde. Dat de hardste schreeuwers het meeste spreektijd krijgen.



En idd bij meningsverschillen of ruzie, dan komt dat er bij mij vaak rustig en overwogen uit. Althans, zo begin ik dan. Tot hij met volume 10 zijn mening er overheen blaast, ik me onbegrepen en ongehoord voel, en begin te huilen.

Uiteindelijk komen we er altijd wel uit, hoor, maar meestal begint het met gemompel (zijn beleving) van mijn kant en geschreeuw (mijn beleving) van zijn kant. Is wel een dingetje. Hij komt ook echt uit een gezin van alleen maar mannen, waarbij de grootse schreeuwer aandacht krijgt. Ik kom uit een gezin waarin alles genuanceerd en beschaafd tot in den treure werd uitgepraat. Totaal het andere uiterste. Heel verschillend dus. Hij stelt zijn mening als FEIT. Ik heb soms feiten die ik te vragend neerzet. We kunnen nog leren van elkaar.



Soms hou ik ook mijn mond als er bijvoorbeeld 3 of 4 collega's steeds luider discussiëren. Dan merk ik dat ik achter iedereens mening wel iets van waarheid kan vinden, zonder dat ik zelf een scherp, afwijkend standpunt heb. Bovendien voel ik me ongemakkelijk bij zoveel volume, dus hou ik me stil en luister. Dat vind ik wel prima. Alles is een béétje 'waar'.



Maar het is ook wel eens zo geweest dat mijn stilte dan opvalt en dat ze van mij dan ineens een 'verlossend anfwoord' ofzo verwachten. "Ja, IK BEN IK, zeg JIJ nou eens hoe dat zit!? Vind je ook niet gewoon dat -blabla-?!" eeeehhh. .....

(En dan wil ik gewoon het liefst wegrennen want het klinkt dan als een laffe middenweg als ik prevel dat voor iedereens standpunt wel IETS te zeggen is. Alsof ik niet zou durven kiezen wie er 'gelijk-heeft'. Dat ik bewust vaag antwoordt om iedereen te vriend te willen houden, terwijl ik gewoon vaak vanuit meerdere invalshoeken meerdere kanten wel 'waar' vind. Maar leg dat maar eens uit in de stilte van 3 seconden die je dan haastig toegeworpen krijgt. )
Alle reacties Link kopieren
Ik ben niet die gezellige collega, die representatief meegesleept wordt naar leuke uitjes bij klanten van ons, ook al ben ik 'tweede in lijn' alle chefs direct onder mij gaan dus wel regelmatig mee. Enerzijds vind ik dat jammer (altijd leuk om eens achter je bureau vandaan te komen) anderzijds zou ik me daar toch ook verre van op mijn gemak voelen (wat waarschijnlijk voor mijn werkgever ook de reden is om mij daarvoor gewoonlijk over te slaan).
Alle reacties Link kopieren
quote:ikbenik schreef op 11 december 2015 @ 11:52:

[...]



Maar het is ook wel eens zo geweest dat mijn stilte dan opvalt en dat ze van mij dan ineens een 'verlossend anfwoord' ofzo verwachten. "Ja, IK BEN IK, zeg JIJ nou eens hoe dat zit!? Vind je ook niet gewoon dat -blabla-?!" eeeehhh. .....

(En dan wil ik gewoon het liefst wegrennen want het klinkt dan als een laffe middenweg als ik prevel dat voor iedereens standpunt wel IETS te zeggen is. Alsof ik niet zou durven kiezen wie er 'gelijk-heeft'. Dat ik bewust vaag antwoordt om iedereen te vriend te willen houden, terwijl ik gewoon vaak vanuit meerdere invalshoeken meerdere kanten wel 'waar' vind. Maar leg dat maar eens uit in de stilte van 3 seconden die je dan haastig toegeworpen krijgt. )Ohw, lastig zeg! En zooo herkenbaar. Ik heb mezelf nu wel (enigszins) aangeleerd om dan diep adem te halen en in alle rust uit te leggen hoe ik er over denk (dus ja, met het begrip voor de verschillende invalshoeken).
Alle reacties Link kopieren
quote:reizigster2004 schreef op 11 december 2015 @ 11:37:



Vanwege mijn werk moet ik soms ook wel en als ik erg mijn best doe kan ik het ook wel goed. Praatjes maken over niets etc. Het helpt als ik vantevoren vast een paar gespreksonderwerpen bedenk en vragen die ik kan stellen aan anderen. Als iemand anders praat, hoef ik alleen maar te luisteren en dan vinden ze je vaak nog aardig ook, haha. Ik moet bijv. vaak naar cursusbijeenkomsten voor mijn werk. Dat is altijd met vreemden en er zit ook altijd een diner bij. Heel ongemakkelijk, met een groep vreemden aan tafel, maar ik heb een paar standaardvragen klaar voor degenen die naast mij zitten en zo komt er dan toch wel een gesprek op gang.

Nou, kom maar op met die voorbeeldvragen ik kan best wat tips gebruiken
quote:femke09 schreef op 11 december 2015 @ 11:58:

[...]





Nou, kom maar op met die voorbeeldvragen ik kan best wat tips gebruiken http://www.succeedsocially.com/



http://www.succeedsocially.com/startconversations
Alle reacties Link kopieren
@ Vesper Lynd: Extroverte mensen ordenen hun gedachten om in overleg te gaan met andere mensen. Introverten gaan in overleg met zichzelf. Lijken niet betrokken, lijken verlegen. Is niet zo, ze zijn constant in overleg met zichzelf en hebben dus geen ander nodig om tot een gedachte te komen.

70% van de mensheid is meer extravert dan introvert.

Leuke info over introversie: http://www.desuccesvollei ... anden-rond-introvertheid/
Alle reacties Link kopieren
In overleg met jezelf, als in: hele discussies voeren met een ander (hele gesprekken in je hoofd met iemand die echt bestaat, maar die je veelal niet in werkelijkheid uitvoert?), denken voor een ander?



Ik ga de website bekijken!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven