Overig
alle pijlers
Wat te doen met dit kattengedrag?
maandag 25 juni 2007 13:29
Hoihoi,
Ik weet dat er een kattentopic is, maar ik heb vaker iets gevraagd en dan verdwijnt je vraag zo in het geheel, dus ik probeer het zo als dat niet erg is.
Mijn poes heet Gizmo en ik heb haar 5,5 jaar. In augustus wordt ze 6. Het is een super lief beestje en ik hou met heel mijn hart van haar. En ik weet ook zeker dat ze mij lief vind. Als ik lang weg ben geweest blijft ze altijd heel hard spinnend bij me zitten etc etc.
Een jaar of 4,5 geleden heeft ze met haar kopje vastgezeten in een plastic tasje. Heel zielig was dat. Maar ook heel eng. Toen ik haar bevrijd had is ze naar de keuken gerend, op het aanrecht gesprongen en heel de vaat die daar stond viel. Helemaal in paniek was ze en ik ook. Het geluid dat ze toen maakte ging door merk en been. Een heel luid gemiauw, tot bijna blaffen toe. Ik heb haar toen in het donker opgesloten in de keuken tot ze rustig was en daarna is ze heel rustig bij mij blijven zitten, maar ze bleef heel angtig naar de keuken kijken. Die nacht heeft ze op mijn bed geslapen en de volgende dag kwam ze weer in de keuken.
Een tijd later heb ik, weer in de keuken, een hard plastice beker laten vallen op de keukentegels. Gizmo was toen aan het eten. Ze rende de keuken uit en kwam toen snel terug. Dikke staart, wat lager op de grond. Oortjes naar achteren en weer met dat zelfde geluid. Tegen mij. Ze poepte ook en ik las later dat ze bang was. Ook ik werd bang van haar. En begon te huilen. Is ze een paar keer tegen me aangesprongen, met haar nagels uitstaand. Ik ben de keuken uitgevlucht en heb de deur dicht gedaan. Een kwartier later heb ik haar eruit gelaten. Het leek rustig, tot ze in de woonkamer naar mijn benen kwam en weer dat geluid maakte. Ik was ontzettend bang. Ik dacht er ook over om haar weg te doen, maar heb het niet gedaan.
Anderhalf jaar geleden ben ik verhuisd en het leek ook wel of Gizmo veranderde. Soms valt er weleens wat en schrikt ze. Maar veel minder heftig en nooit tegen mij of mijn vriend. En ik ben nog gekker op haar.
Gisteren stond ik in de keuken en ik liet wat vallen, deze keer op vinyl. Ze rende weer weg en kwam weer terug met dikke staart en dat geluid. Niet zo hard, maar genoeg om mij bang te maken. Die angst was de laaste jaren veel minder geworden, ik keek al niet meer als ze schrikte. Nu keek ik haar aan en zij wat liefs, dat er niets was etc. Toch ben ik de keuken uitgelopen, omdat ik weer bloten benen had en ik bang was dat ze me aan zou vallen. Ik heb de deur van de woonkamer dicht gedaan en daar krabte ze tegenaan en ze miauwde gewoon. Mijn vriend wilde haar gewoon binnen laten, ik durfde eigenlijk niet. Toch maar gedaan met een deken over mijn benen. Toen ze binnen kwam was er niets aan de hand.
Nu zijn mijn vragen:
Dat mijn poes zo schrikt, hebben meer katten dat?
Wat kan ik doen als ze zo schrikt en zo'n raar geluid maakt?
Meer tips?
Alvast bedankt!
Ik ben zo gek op Gizmo!
Ik weet dat er een kattentopic is, maar ik heb vaker iets gevraagd en dan verdwijnt je vraag zo in het geheel, dus ik probeer het zo als dat niet erg is.
Mijn poes heet Gizmo en ik heb haar 5,5 jaar. In augustus wordt ze 6. Het is een super lief beestje en ik hou met heel mijn hart van haar. En ik weet ook zeker dat ze mij lief vind. Als ik lang weg ben geweest blijft ze altijd heel hard spinnend bij me zitten etc etc.
Een jaar of 4,5 geleden heeft ze met haar kopje vastgezeten in een plastic tasje. Heel zielig was dat. Maar ook heel eng. Toen ik haar bevrijd had is ze naar de keuken gerend, op het aanrecht gesprongen en heel de vaat die daar stond viel. Helemaal in paniek was ze en ik ook. Het geluid dat ze toen maakte ging door merk en been. Een heel luid gemiauw, tot bijna blaffen toe. Ik heb haar toen in het donker opgesloten in de keuken tot ze rustig was en daarna is ze heel rustig bij mij blijven zitten, maar ze bleef heel angtig naar de keuken kijken. Die nacht heeft ze op mijn bed geslapen en de volgende dag kwam ze weer in de keuken.
Een tijd later heb ik, weer in de keuken, een hard plastice beker laten vallen op de keukentegels. Gizmo was toen aan het eten. Ze rende de keuken uit en kwam toen snel terug. Dikke staart, wat lager op de grond. Oortjes naar achteren en weer met dat zelfde geluid. Tegen mij. Ze poepte ook en ik las later dat ze bang was. Ook ik werd bang van haar. En begon te huilen. Is ze een paar keer tegen me aangesprongen, met haar nagels uitstaand. Ik ben de keuken uitgevlucht en heb de deur dicht gedaan. Een kwartier later heb ik haar eruit gelaten. Het leek rustig, tot ze in de woonkamer naar mijn benen kwam en weer dat geluid maakte. Ik was ontzettend bang. Ik dacht er ook over om haar weg te doen, maar heb het niet gedaan.
Anderhalf jaar geleden ben ik verhuisd en het leek ook wel of Gizmo veranderde. Soms valt er weleens wat en schrikt ze. Maar veel minder heftig en nooit tegen mij of mijn vriend. En ik ben nog gekker op haar.
Gisteren stond ik in de keuken en ik liet wat vallen, deze keer op vinyl. Ze rende weer weg en kwam weer terug met dikke staart en dat geluid. Niet zo hard, maar genoeg om mij bang te maken. Die angst was de laaste jaren veel minder geworden, ik keek al niet meer als ze schrikte. Nu keek ik haar aan en zij wat liefs, dat er niets was etc. Toch ben ik de keuken uitgelopen, omdat ik weer bloten benen had en ik bang was dat ze me aan zou vallen. Ik heb de deur van de woonkamer dicht gedaan en daar krabte ze tegenaan en ze miauwde gewoon. Mijn vriend wilde haar gewoon binnen laten, ik durfde eigenlijk niet. Toch maar gedaan met een deken over mijn benen. Toen ze binnen kwam was er niets aan de hand.
Nu zijn mijn vragen:
Dat mijn poes zo schrikt, hebben meer katten dat?
Wat kan ik doen als ze zo schrikt en zo'n raar geluid maakt?
Meer tips?
Alvast bedankt!
Ik ben zo gek op Gizmo!
dinsdag 26 juni 2007 22:07
dinsdag 26 juni 2007 22:11
dinsdag 26 juni 2007 22:35
Niet voor niets? Mijn kat kwam zelf altijd kopjes geven aan het bezoek. Ging bij ze op schoot zitten en spinde luid. Tot ze ze aanviel. Ik denk omdat ze door de vorige eigenaar mishandeld was (ze schrok zich zelfs rot als ik mijn benen over elkaar deed) maar er is natuurlijk geen directe verklaring waarom ze op zo'n moment ineens aanviel. Maar dat terzijde, met mijn kat gaat het nu prima.
Ik denk niet dat je Mariska ermee helpt door haar gedrag als "panisch" te bestempelen. Het is notabene in dik vijf jaar maar een paar keer gebeurd dat ze zo schrok van haar kat en ze zegt zelf dat het afgelopen weekeind eigenlijk met een sisser afliep. Daar heeft ze vast van geleerd. Dat ze bang werd, snap ik, een aanvallende kat is inderdaad erg onbetrouwbaar en dus eng. Maar omdat ze verder schrijft dat ze een normale band met hem heeft, ook meteen na zijn boze buien, denk ik niet dat je het moet overdrijven. Die eerste en heftigste keer heeft de kat zelfs 's nachts bij haar op bed geslapen. Lijkt me nou niet echt panisch.
Ik denk niet dat je Mariska ermee helpt door haar gedrag als "panisch" te bestempelen. Het is notabene in dik vijf jaar maar een paar keer gebeurd dat ze zo schrok van haar kat en ze zegt zelf dat het afgelopen weekeind eigenlijk met een sisser afliep. Daar heeft ze vast van geleerd. Dat ze bang werd, snap ik, een aanvallende kat is inderdaad erg onbetrouwbaar en dus eng. Maar omdat ze verder schrijft dat ze een normale band met hem heeft, ook meteen na zijn boze buien, denk ik niet dat je het moet overdrijven. Die eerste en heftigste keer heeft de kat zelfs 's nachts bij haar op bed geslapen. Lijkt me nou niet echt panisch.
woensdag 27 juni 2007 00:47
interessant topic dit...
wij hebben een poes van 2 jaar oud, en sinds een paar maanden heeft zij ook wel eens buien, waarbij ze een bepaalde blik in d'r oogjes krijgt en mij vervolgens "aanvalt". inderdaad ook met wijduitgezette pootjes en luid gemiauw. de eerste keer dat dit gebeurde, ben ik ook erg geschrokken. ik was op dat moment verdrietig ergens over en moest daarom huilen (niet om de poes dus, op dat moment was er nog niets aan de hand). op dat moment kwam ze op me afrennen, wijd open oogjes, klauwtjes overal. toen heb ik haar in de slaapkamer gezet, omdat ik niet wist wat ik ermee moest. 5 min erna was ze weer rustig, lief en gaf ze weer kopjes.
sindsdien is het een paar keer gebeurd, laatste keer was gisteren. we waren een nacht weggeweest, daarna moet ze altijd veel aandacht hebben. ze "praat" extra tegen ons en je moet echt wat met haar doen. nadat ik dit al een halve middag gedaan had, was ik het wel even zat, ik had nog andere dingen te doen... daarna gebeurde het dus weer. wel grappig, ik zie het aankomen (blik in ogen verandert, lichaamshouding wordt anders), dus ik kan me erop voorbereiden. afhankelijk van hoe erg het is, reageer ik. als ze alleen maar dreigt, verhef ik een beetje m'n stem, zoals ik vaker doe als ze stout is. als ze echt nageltjes in me zet, dan pak ik haar in haar nekvel (geweldige uitvinding :P), blaas een keer in haar neus en spreek haar streng toe. daarna geef ik haar een zetje, zodat ze iets verder op de grond terecht komt (heel liefjes neerzetten vind ik niet echt passen bij de manier waarop ik optreed, maar het is niet zo erg dat ik haar echt weggooi ofzo).
lang verhaal, besef ik nu, maar ik probeer op deze manier duidelijk te maken dat het wel vaker voorkomt. ik moet zeggen dat ik de eerste keer heel erg schrok (dit is mijn eerste poes, vriend heeft meer ervaring), maar omdat ik het nu zie aankomen, weet ik wel wat ik kan verwachten.
ik hoop voor je dat je een manier kunt vinden om hiermee om te gaan, want bang zijn voor je kat (ookal is het alleen als dit gedrag vertoont wordt) zou niet moeten kunnen. succes ermee!!
wij hebben een poes van 2 jaar oud, en sinds een paar maanden heeft zij ook wel eens buien, waarbij ze een bepaalde blik in d'r oogjes krijgt en mij vervolgens "aanvalt". inderdaad ook met wijduitgezette pootjes en luid gemiauw. de eerste keer dat dit gebeurde, ben ik ook erg geschrokken. ik was op dat moment verdrietig ergens over en moest daarom huilen (niet om de poes dus, op dat moment was er nog niets aan de hand). op dat moment kwam ze op me afrennen, wijd open oogjes, klauwtjes overal. toen heb ik haar in de slaapkamer gezet, omdat ik niet wist wat ik ermee moest. 5 min erna was ze weer rustig, lief en gaf ze weer kopjes.
sindsdien is het een paar keer gebeurd, laatste keer was gisteren. we waren een nacht weggeweest, daarna moet ze altijd veel aandacht hebben. ze "praat" extra tegen ons en je moet echt wat met haar doen. nadat ik dit al een halve middag gedaan had, was ik het wel even zat, ik had nog andere dingen te doen... daarna gebeurde het dus weer. wel grappig, ik zie het aankomen (blik in ogen verandert, lichaamshouding wordt anders), dus ik kan me erop voorbereiden. afhankelijk van hoe erg het is, reageer ik. als ze alleen maar dreigt, verhef ik een beetje m'n stem, zoals ik vaker doe als ze stout is. als ze echt nageltjes in me zet, dan pak ik haar in haar nekvel (geweldige uitvinding :P), blaas een keer in haar neus en spreek haar streng toe. daarna geef ik haar een zetje, zodat ze iets verder op de grond terecht komt (heel liefjes neerzetten vind ik niet echt passen bij de manier waarop ik optreed, maar het is niet zo erg dat ik haar echt weggooi ofzo).
lang verhaal, besef ik nu, maar ik probeer op deze manier duidelijk te maken dat het wel vaker voorkomt. ik moet zeggen dat ik de eerste keer heel erg schrok (dit is mijn eerste poes, vriend heeft meer ervaring), maar omdat ik het nu zie aankomen, weet ik wel wat ik kan verwachten.
ik hoop voor je dat je een manier kunt vinden om hiermee om te gaan, want bang zijn voor je kat (ookal is het alleen als dit gedrag vertoont wordt) zou niet moeten kunnen. succes ermee!!
woensdag 27 juni 2007 10:14
Katten vergeten nare dingen die ze meegemaakt hebben eigenlijk nooit. Het zal ze dus altijd bijblijven. Ik heb een kat die altijd schrikt als je de krant pakt om hem eventjes te lezen of op te ruimen of als je je pantoffel uit doet en hem op de grond zet, dat soort dingen.
Het is een asielkat en ik vermoed dat hij bij zijn vorige eigenaar is geslagen met de pantoffel en de krant.
Wat je zou kunnen proberen is om een rustig plekje in huis te creëren waar je kat zich terug kan trekken zonder angst, bijvoorbeeld een apart kamertje met een lekker kussentje en dergelijke. Dan geef je hem de gelegenheid om weg te kunnen lopen bij de herrie vandaan. Wanneer het over is met de herrie, kun je hem weer in de kamer roepen, zodat hij weet dat het weer veilig is voor hem.
Veel succes!
Het is een asielkat en ik vermoed dat hij bij zijn vorige eigenaar is geslagen met de pantoffel en de krant.
Wat je zou kunnen proberen is om een rustig plekje in huis te creëren waar je kat zich terug kan trekken zonder angst, bijvoorbeeld een apart kamertje met een lekker kussentje en dergelijke. Dan geef je hem de gelegenheid om weg te kunnen lopen bij de herrie vandaan. Wanneer het over is met de herrie, kun je hem weer in de kamer roepen, zodat hij weet dat het weer veilig is voor hem.
Veel succes!
