Gezondheid
alle pijlers
Jong en burnout
zaterdag 9 augustus 2014 22:22
Hallo, al een jaar lees ik soms op forums omdat herkenning vaak toch soort van helpt op slechte momenten.. Nu toch eens m'n eigen verhaal in t kort, omdat ik graag wil weten of er meer jonge meiden (ik word 30 binnenkort) zijn, die niet zozeer door 60urige werkweken, maar vooral door karakter eigenschappen (onzeker, altijd aan verwachtingen willen voldoen, perfectionistisch daardoor en te groot verantwoordelijkheidsgevoel .. En kan nog wel even doorgaan;-)) een fikse burnout hebben gekregen?
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
Ik ben nu iets meer dan een jaar bewust bezig met m'n herstel van m'n burnout. Ik werk met patienten/cliënten , heb zo'n 1,5mnd even helemaal niks met werk gedaan, daarna wekenlang alleen 2x2/3x2u niet werkgerelateerde taken (dus geen dossiers of patienten zien). Momenteel werk ik zo'n 18-20u (4dgn 5u, werk normaal 32u) en afgelopen week weer de zoveelste terugval die dan weer even onzeker maakt...
Krijg best de ruimte van Leidinggevende met wie ik goed contact en en hetzelfde met prettige bedrijfsarts. Destijds begonnen met een coachingstraject (zelf geregeld, maar mede dankzij werk kunnen doen) en momenteel bij psych / cognitief gedragstherapeut ivm paniekaanvallen en Haptotherapie omdat ik zo enorm in m'n hoofd zit en nadenk en niet meer (misschien nooit echt?) wat ik echt voel.
Zet je allemaal enorm aan t denken en daardoor vind je jezelf ook niet echt leuk... Negatievere kanten van je persoonlijkheid worden tenslotte versterkt. Vraag je je soms af of t écht wel goed komt ooit, en wanneer het nou weer normaal is... Dingen spontaan doen, zonder echt nadenken en 'gewoon' genieten. Waar dat jaar gebleven is, snap ik soms niet.
Iedere dag bijna wel voel ik nog wel iets, misselijk of moe of hoofdpijn. Soms sta ik echt wel weer te zingen en te genieten van leuke dingen! Maar afspraken plan ik nog steeds weinig, zodat ik niks 'moet', en zelfs leuke vooruitzichten gepaard gaan met spanning vooraf..'voel ik me daar straks niet 'ziek' of word ik misselijk, angst voor de angst... Lastig!
Af en toe langs huisarts, om toch even dan weer dit of dan weer da voor mezelf uit te sluiten... Volgens mij ook 'normaal' met burnout, je afvragen of er toch niet nog iets fysieks aan onderligt soms.
Ik heb een superlieve vriend, echt m'n grote steun , terwijl het voor hem ook allemaal lastig is natuurlijk.
Nou, dit is nog de korte versie;-).
Ben benieuwd of er anderen zijn op dit moment in dezelfde situatie, of geweest. En hoe ze hier mee omgaan/gingen? Als t ook al een jaar duurt en je er nog niet bent... En hoe je dat met opbouwen doet, zeker evt met een beroep waar je met klanten/patienten/ anderen te maken hebt.
vrijdag 5 februari 2016 12:10
Bah hier weer een baaldag
De druk voelt weer als vanouds en concentratie is ver te zoeken. En de laatste paar werken heb ik steeds sterker het gevoel 'dat het nu wel over is'. Maar het is nog niet over, bah! Ik ben er weer ff helemaal klaar mee. Mag ik vandaag de joker inzetten?
Ik ga maandag naar de bedrijfsarts. Ik ben benieuwd! De angst zit in het onbekende, ik ben nog nooit bij een bedrijfsarts geweest. Ik werd gewaarschuwd door een vriendin dat ik me niet langdurig ziek moest melden 'anders kreeg ik aantekeningen in mijn dossier'. Sindsdien denk ik steeds dat dat dossier mijn leven gaat bepalen en dat ik er alles aan moet doen om die aantekeningen te 'voorkomen'. En dan moet ik nu naar de bedrijfsarts (het nieuwe kwaad )......
De druk voelt weer als vanouds en concentratie is ver te zoeken. En de laatste paar werken heb ik steeds sterker het gevoel 'dat het nu wel over is'. Maar het is nog niet over, bah! Ik ben er weer ff helemaal klaar mee. Mag ik vandaag de joker inzetten?
Ik ga maandag naar de bedrijfsarts. Ik ben benieuwd! De angst zit in het onbekende, ik ben nog nooit bij een bedrijfsarts geweest. Ik werd gewaarschuwd door een vriendin dat ik me niet langdurig ziek moest melden 'anders kreeg ik aantekeningen in mijn dossier'. Sindsdien denk ik steeds dat dat dossier mijn leven gaat bepalen en dat ik er alles aan moet doen om die aantekeningen te 'voorkomen'. En dan moet ik nu naar de bedrijfsarts (het nieuwe kwaad )......
vrijdag 5 februari 2016 12:31
Dank voor de knuffels iedereen. Wat herkenbaar allemaal weer, behalve dan het oorsuizen, daar heb ik gelukkig geen last van. Klinkt heftig die EMDR, maar als je echt van de ballast af wilt, is het misschien toch wel verstandig om nu je in deze situatie zit, tot de bodem te gaan en al het oud zeer overboord te kieperen.
Ikzelf voel het wel een beetje zo. Ondanks dat ik qua energie steeds weer wat meer kan, voelt het totaal zinloos om mijn leven weer op te pakken als ik de onderliggende oorzaken niet aanpak (rigide gedachtes, negatief zelfbeeld, onzekerheid, meedogenloos naar mezelf en zo perfectionistisch dat ik never nooit aan mijn eigen eisen kan voldoen). Mijn psych was het gelukkig met me eens dus we willen kijken of we de therapie gaan intensiveren om al deze dingen aan te pakken. Ik weet rationeel alles wel, maar ik voel het niet.
Fast, ik ken die angst voor de bedrijfsarts wel. Het is lastig om niet gelijk van het ergste uit te gaan, maar ik zou proberen me niet al te druk te maken over 'aantekeningen in dossiers'. Je schiet er niets mee op nu. En mijn ervaring tot dusver is dat bedrijfsartsen en hulpverleners in het algemeen, echt steeds beter begrijpen dat je je niet zit aan te stellen en dat je er niet bij gebaat bent om onder druk gezet te worden. Doe je niet mooier voor dan je bent, daar heb je alleen jezelf mee. Bedenk dat je lang niet de eerste of de enige bent die het even niet meer zo goed trekt!
Ikzelf voel het wel een beetje zo. Ondanks dat ik qua energie steeds weer wat meer kan, voelt het totaal zinloos om mijn leven weer op te pakken als ik de onderliggende oorzaken niet aanpak (rigide gedachtes, negatief zelfbeeld, onzekerheid, meedogenloos naar mezelf en zo perfectionistisch dat ik never nooit aan mijn eigen eisen kan voldoen). Mijn psych was het gelukkig met me eens dus we willen kijken of we de therapie gaan intensiveren om al deze dingen aan te pakken. Ik weet rationeel alles wel, maar ik voel het niet.
Fast, ik ken die angst voor de bedrijfsarts wel. Het is lastig om niet gelijk van het ergste uit te gaan, maar ik zou proberen me niet al te druk te maken over 'aantekeningen in dossiers'. Je schiet er niets mee op nu. En mijn ervaring tot dusver is dat bedrijfsartsen en hulpverleners in het algemeen, echt steeds beter begrijpen dat je je niet zit aan te stellen en dat je er niet bij gebaat bent om onder druk gezet te worden. Doe je niet mooier voor dan je bent, daar heb je alleen jezelf mee. Bedenk dat je lang niet de eerste of de enige bent die het even niet meer zo goed trekt!
vrijdag 5 februari 2016 14:19
Hallo allemaal. Ik ben 36 en ik heb een burn-out. Ik ervaar al jarenlang heel veel stress in de privésfeer door allerlei (heftige) voorvallen en ik ben jaren geleden al eens overspannen geweest. Ik dacht het achter mij gelaten te hebben maar ik heb blijkbaar alleen maar mijn kop dieper in het zand gestoken. Ik ben mezelf volledig kwijtgeraakt.
In mijn huidige baan heb ik het niet naar mijn zin. Veel te hoge verwachtingen en ik kan er niet aan voldoen. Ik word aangestuurd op details en dat moet je bij mij vooral niet doen. Ik ga steeds harder lopen om fouten (kritiek!) te vermijden. En toen ging het niet meer. Mijn hersenen staan uit. Ik kan geen stukken meer lezen, schrijven en voor de rest functioneer ik binnen mijn gezin als robot. Heb al een jaar slaapproblemen en heb een ontzettend kort lontje.
De huisarts vertelde mij dat ik een burn-put heb en een week later heb ik mij ziekgemeld. Dat is nu een week geleden. Mijn leidinggevende begon na 2 dagen al over nadenken over reintegratie en ik krijg het er Spaans benauwd van. Volgende week woensdag ga ik naar de bedrijfsarts en ik ben bang dat ik weer aan her werk moet. Ik wil nu rust.
Ik heb ook therapie maar wij zijn juist met EMDR gestopt vanwege mijn burn-out.
Wat is jullie ervaring met de bedrijfsarts en met hoe snel je weer moet gaan beginnen?
Ik probeer op de momenten dat mijn kinderen er niet zijn mijn rust te pakken. Ik vind dat heel lastig want ik voel continu de druk van: ik moet nog dit of dat... Mijn hoofd heeft vakantie nodig maar ik heb geen idee hoe ik hem dat moet geven.
Goed, genoeg over mij. Hopelijk vinden jullie het okay als ik af en toe mee kom kletsen...
In mijn huidige baan heb ik het niet naar mijn zin. Veel te hoge verwachtingen en ik kan er niet aan voldoen. Ik word aangestuurd op details en dat moet je bij mij vooral niet doen. Ik ga steeds harder lopen om fouten (kritiek!) te vermijden. En toen ging het niet meer. Mijn hersenen staan uit. Ik kan geen stukken meer lezen, schrijven en voor de rest functioneer ik binnen mijn gezin als robot. Heb al een jaar slaapproblemen en heb een ontzettend kort lontje.
De huisarts vertelde mij dat ik een burn-put heb en een week later heb ik mij ziekgemeld. Dat is nu een week geleden. Mijn leidinggevende begon na 2 dagen al over nadenken over reintegratie en ik krijg het er Spaans benauwd van. Volgende week woensdag ga ik naar de bedrijfsarts en ik ben bang dat ik weer aan her werk moet. Ik wil nu rust.
Ik heb ook therapie maar wij zijn juist met EMDR gestopt vanwege mijn burn-out.
Wat is jullie ervaring met de bedrijfsarts en met hoe snel je weer moet gaan beginnen?
Ik probeer op de momenten dat mijn kinderen er niet zijn mijn rust te pakken. Ik vind dat heel lastig want ik voel continu de druk van: ik moet nog dit of dat... Mijn hoofd heeft vakantie nodig maar ik heb geen idee hoe ik hem dat moet geven.
Goed, genoeg over mij. Hopelijk vinden jullie het okay als ik af en toe mee kom kletsen...
vrijdag 5 februari 2016 15:04
quote:samsa schreef op 05 februari 2016 @ 14:19:
Hallo allemaal. Ik ben 36 en ik heb een burn-out..Hoi samsa, wat vervelend dat je er ook zo aan toe bent. Natuurlijk ben je van harte welkom om mee te schrijven en maak je geen zorgen. Ook jij krabbelt weer omhoog. Enerzijds ben ik blij dat ik geen gezin heb, anderzijds lijkt het me ook wel weer een fijne afleiding. Ik kan even niet langer reageren, maar wilde je in ieder geval een zéér verdiende knuffel geven!
Hallo allemaal. Ik ben 36 en ik heb een burn-out..Hoi samsa, wat vervelend dat je er ook zo aan toe bent. Natuurlijk ben je van harte welkom om mee te schrijven en maak je geen zorgen. Ook jij krabbelt weer omhoog. Enerzijds ben ik blij dat ik geen gezin heb, anderzijds lijkt het me ook wel weer een fijne afleiding. Ik kan even niet langer reageren, maar wilde je in ieder geval een zéér verdiende knuffel geven!
vrijdag 5 februari 2016 15:51
Hier ook een &^%-dag Vanochtend overleg gehad met het managementteam, o.a. over wat we belangrijk vinden in het bedrijf / waar we op sturen. Een van de dingen: gezondheid van medewerkers. En dan niet alleen meten hoeveel/hoelang ziek, maar ook preventie, goed letten op mensen die maar door blijven gaan. Eentje zei nog 'ziek is ziek'. Tja. Heel leuk. Niemand van dat hele MT heeft mij ooit als 'ziek' gezien (including me...), maar had mij dan tegengehouden! Niet dat ik dan had geluisterd... En vooral werkgever, daar heb ik zo hard mee gebotst, nee, ik kon me niet ziek melden, want ik was toch niet ziek? En in mijn functie kan dat sowieso niet. Tja. Had mij nou maar wel dat stickertje gegeven, denk ik nu, dan was ik waarschijnlijk geen dag minder gaan werken maar had het wel heel anders gevoeld.
Ik baal ervan dat dit onderwerp me toch zo heeft geraakt. Ik ben de rest van de middag van slag geweest (ben me nu weer aan het opladen, ik krijg zo een sollicitant op bezoek, nice). Ik weet echt niet waar ik dit kwijt moet... Voel aan m'n hele lijf dat dat in standje 'stress' gaat staan, heel irritant, rotgevoel.
Komt nog bovenop dat ik vanochtend een mail kreeg met de salarisverhoging van een van de MT-leden, nogal fors. En aangezien ik voor mezelf op moet komen en gezien m'n functie toch zeker wel boven die pipo moet blijven, moet ik daar nu zelf ook om gaan vragen (al stond het sowieso al op de planning, gezien hetgeen ik de afgelopen paar maanden overhoop heb gehaald, dat mag best beloond worden). Leuk vind ik dat normaalgesproken al niet, maar zeker na zo'n #$%-jaar, hoe moet ik dat verantwoorden? Bah.
Ik baal ervan dat dit onderwerp me toch zo heeft geraakt. Ik ben de rest van de middag van slag geweest (ben me nu weer aan het opladen, ik krijg zo een sollicitant op bezoek, nice). Ik weet echt niet waar ik dit kwijt moet... Voel aan m'n hele lijf dat dat in standje 'stress' gaat staan, heel irritant, rotgevoel.
Komt nog bovenop dat ik vanochtend een mail kreeg met de salarisverhoging van een van de MT-leden, nogal fors. En aangezien ik voor mezelf op moet komen en gezien m'n functie toch zeker wel boven die pipo moet blijven, moet ik daar nu zelf ook om gaan vragen (al stond het sowieso al op de planning, gezien hetgeen ik de afgelopen paar maanden overhoop heb gehaald, dat mag best beloond worden). Leuk vind ik dat normaalgesproken al niet, maar zeker na zo'n #$%-jaar, hoe moet ik dat verantwoorden? Bah.
zaterdag 6 februari 2016 12:00
Weer heel wat nieuwen erbij. Welkom!
Mijn eerste werkweek ging goed! Ik was elke avond wel bekaf, maar met de tips van mijn psych kwam ik de dagen goed door. Ik heb aardige collega’s en het werk is ook leuk. En ik vind het erg fijn om weer aan het werk te zijn, de dagen gaan een stuk sneller zo en ik voel me weer eens nuttig. Ik vond het heel spannend om weer te gaan werken, omdat het de afgelopen maanden niet bepaald goed met me ging qua energie. Maar ergens had ik het gevoel dat werken me juist ook heel goed zou doen. En tot nu toe lijkt dat inderdaad ook zo te zijn. Ik ben voorzichtig optimistisch.
Dat van Facebook herken ik niet. Ik vind het juist een heerlijk middel om me even aan alles te onttrekken. Misschien heb ik ook wel de juiste Facebookvrienden. De negativo's heb ik er een tijdje geleden afgegooid en verder ken ik maar weinig mensen die de hele dag hun kopjes koffie en gezelligheidjes moeten delen. Het zijn meer de fijne en soms verdrietige inkijkjes in hun leven en dat vind ik wel fijn om te kunnen volgen.
@Pussywillow: het lijkt mij een goed plan om die onderliggende gedachten en patronen aan te gaan pakken. Anders loop je daar waarschijnlijk weer een keer tegenaan. Zelfbeeld en onzekerheid en zo, dat zat bij mij voor mijn burn-out ook totaal niet goed. De manier waarop ik in het leven stond, mijn patronen, mijn overlevingsstrategieën, die hebben uiteindelijk tot die burn-out geleid. En ik weet zeker dat ik nu niet nog eens in zo’n situatie terechtkom, nu ik al die zaken heb aangepakt. Daarnaast voelt het echt heel fijn om positief te kunnen zijn over jezelf, om voor jezelf op te komen en lief te zijn. En het maakt het leven ook een stuk makkelijker. Dus grijp deze situatie aan en ga ervoor. Het is niet makkelijk, maar echt, het is het allemaal dubbel en dwars waard.
@Fast (en voor Samsa ook goed om te lezen): ik heb goede ervaringen met de bedrijfsarts. Ze zijn niet allemaal zo verschrikkelijk als je regelmatig hoort. De mijne luisterde en respecteerde me, en stond gevoelsmatig aan mijn kant. Ik heb op zijn advies veel rust kunnen pakken. Ik ben na mijn ziekmelding weken thuis geweest, en mijn werkgever liet mij in die weken ook goed met rust.
@Vera: van oorsuizen heb ik soms ook last, met name als ik heel moe ben. Ik heb bij een concert eens lichte gehoorschade opgelopen, daar komt het denk ik vandaan. Maar als ik moe ben, wordt het wel erger, dus misschien heeft de burn-out het versterkt. Ik hoor het trouwens alleen als het om me heen stil is, bijvoorbeeld als ik wil gaan slapen. Het is dus maar minimaal en ik hoop van harte dat het niet nog erger wordt. Lijkt me vreselijk om de hele dag suizen of een piep te horen.
Mijn eerste werkweek ging goed! Ik was elke avond wel bekaf, maar met de tips van mijn psych kwam ik de dagen goed door. Ik heb aardige collega’s en het werk is ook leuk. En ik vind het erg fijn om weer aan het werk te zijn, de dagen gaan een stuk sneller zo en ik voel me weer eens nuttig. Ik vond het heel spannend om weer te gaan werken, omdat het de afgelopen maanden niet bepaald goed met me ging qua energie. Maar ergens had ik het gevoel dat werken me juist ook heel goed zou doen. En tot nu toe lijkt dat inderdaad ook zo te zijn. Ik ben voorzichtig optimistisch.
Dat van Facebook herken ik niet. Ik vind het juist een heerlijk middel om me even aan alles te onttrekken. Misschien heb ik ook wel de juiste Facebookvrienden. De negativo's heb ik er een tijdje geleden afgegooid en verder ken ik maar weinig mensen die de hele dag hun kopjes koffie en gezelligheidjes moeten delen. Het zijn meer de fijne en soms verdrietige inkijkjes in hun leven en dat vind ik wel fijn om te kunnen volgen.
@Pussywillow: het lijkt mij een goed plan om die onderliggende gedachten en patronen aan te gaan pakken. Anders loop je daar waarschijnlijk weer een keer tegenaan. Zelfbeeld en onzekerheid en zo, dat zat bij mij voor mijn burn-out ook totaal niet goed. De manier waarop ik in het leven stond, mijn patronen, mijn overlevingsstrategieën, die hebben uiteindelijk tot die burn-out geleid. En ik weet zeker dat ik nu niet nog eens in zo’n situatie terechtkom, nu ik al die zaken heb aangepakt. Daarnaast voelt het echt heel fijn om positief te kunnen zijn over jezelf, om voor jezelf op te komen en lief te zijn. En het maakt het leven ook een stuk makkelijker. Dus grijp deze situatie aan en ga ervoor. Het is niet makkelijk, maar echt, het is het allemaal dubbel en dwars waard.
@Fast (en voor Samsa ook goed om te lezen): ik heb goede ervaringen met de bedrijfsarts. Ze zijn niet allemaal zo verschrikkelijk als je regelmatig hoort. De mijne luisterde en respecteerde me, en stond gevoelsmatig aan mijn kant. Ik heb op zijn advies veel rust kunnen pakken. Ik ben na mijn ziekmelding weken thuis geweest, en mijn werkgever liet mij in die weken ook goed met rust.
@Vera: van oorsuizen heb ik soms ook last, met name als ik heel moe ben. Ik heb bij een concert eens lichte gehoorschade opgelopen, daar komt het denk ik vandaan. Maar als ik moe ben, wordt het wel erger, dus misschien heeft de burn-out het versterkt. Ik hoor het trouwens alleen als het om me heen stil is, bijvoorbeeld als ik wil gaan slapen. Het is dus maar minimaal en ik hoop van harte dat het niet nog erger wordt. Lijkt me vreselijk om de hele dag suizen of een piep te horen.
zondag 7 februari 2016 13:33
@stokstaartje wat fijn dat je weer aan het werk bent en wat knap
@Vera oorsuizen ook wel eens gehad, ik hoor de oplader van mijn telefoon ook altijd piepen erg vreemd hihi, word vanzelf minder
@Hallo alle nieuwe burn-outers wat leuk dat jullie ook hier schrijven, fijn dat we elkaar steun kunnen geven
@Ingeb, Goed dat je met je forum bent begonnen, denk dat velen icl mezelf hier veel aan hebben en hebben gehad, het ga je goed
@samsa, mijn bedrijfsarst heeft mijn genezing niet ten goede gedaan, en heb ontslag genomen destijds, geef goed je grenzen aan
@pioenroos, klinkt heftig die EMDR indd, merk je wat verlichting?
Hier over het algemeen goed, wat meer energie, bij inspanning kan ik nog steeds slecht zien, dat is lastig, en ben wat depri, ik weet niet zo goed hoe ik nou verder moet, ik heb altijd in de zorg gewerkt, maar weet eigenlijk niet of ik wel weer terug wil, ik ben bang geworden voor de agressie, dat wil ik niet meer, maarja wat moet ik dan? Het is lastig om na de heftigste tijd van je burnout je "karakter" terug te vinden, ik ben niet meer wie ik was, maar wie of wat ben ik dan wel, en wat wil ik dan, wat past er dan bij die nieuwe ik? erg moeilijk.
@Vera oorsuizen ook wel eens gehad, ik hoor de oplader van mijn telefoon ook altijd piepen erg vreemd hihi, word vanzelf minder
@Hallo alle nieuwe burn-outers wat leuk dat jullie ook hier schrijven, fijn dat we elkaar steun kunnen geven
@Ingeb, Goed dat je met je forum bent begonnen, denk dat velen icl mezelf hier veel aan hebben en hebben gehad, het ga je goed
@samsa, mijn bedrijfsarst heeft mijn genezing niet ten goede gedaan, en heb ontslag genomen destijds, geef goed je grenzen aan
@pioenroos, klinkt heftig die EMDR indd, merk je wat verlichting?
Hier over het algemeen goed, wat meer energie, bij inspanning kan ik nog steeds slecht zien, dat is lastig, en ben wat depri, ik weet niet zo goed hoe ik nou verder moet, ik heb altijd in de zorg gewerkt, maar weet eigenlijk niet of ik wel weer terug wil, ik ben bang geworden voor de agressie, dat wil ik niet meer, maarja wat moet ik dan? Het is lastig om na de heftigste tijd van je burnout je "karakter" terug te vinden, ik ben niet meer wie ik was, maar wie of wat ben ik dan wel, en wat wil ik dan, wat past er dan bij die nieuwe ik? erg moeilijk.
dont be afraid to build youre own path
zondag 7 februari 2016 22:16
Dank jullie voor het welkom! Ik heb vandaag wat teruggelezen van de eerste pagina's en ik herken veel. Zoals het je schamen voor de burn-out. Ik heb dat nu ook heel sterk. Ik durf het aan bijna niemand te vertellen.
Ik heb vandaag een belabberde dag. Hele zware hoofdpijn en een pafferig gezicht. Lijf doet pijn en dood- doodmoe. Maar ja, drie kinderen dus ik moet toch wel door.
Mijn therapeut heeft mij als opdracht meegegeven dat ik moet voelen wat mijn lijf "zegt". Mijn hemel wat is dat moeilijk zeg. Ik wil mij helemaal niet zo voelen. Ik wil energiek zijn. Maar ja, dat is nou precies mijn valkuil.
Ik wil perfect zijn, alles onder controle hebben en door blijven gaan.
Twee weken geleden dacht ik nog: ik ben een zombie in mijn hoofd maar ik ben niet altijd heel erg moe. Niet wetende dat die energie geen energie is maar wilskracht. Mijn lijf was al vele malen eerder uitgeput dan ik ooit heb willen toegeven. Zucht...
Ik wil mij excuseren voor mijn geklaag maar ik geloof dat het hier mag![😊]()
Nu slapen!
Ik heb vandaag een belabberde dag. Hele zware hoofdpijn en een pafferig gezicht. Lijf doet pijn en dood- doodmoe. Maar ja, drie kinderen dus ik moet toch wel door.
Mijn therapeut heeft mij als opdracht meegegeven dat ik moet voelen wat mijn lijf "zegt". Mijn hemel wat is dat moeilijk zeg. Ik wil mij helemaal niet zo voelen. Ik wil energiek zijn. Maar ja, dat is nou precies mijn valkuil.
Ik wil perfect zijn, alles onder controle hebben en door blijven gaan.
Twee weken geleden dacht ik nog: ik ben een zombie in mijn hoofd maar ik ben niet altijd heel erg moe. Niet wetende dat die energie geen energie is maar wilskracht. Mijn lijf was al vele malen eerder uitgeput dan ik ooit heb willen toegeven. Zucht...
Ik wil mij excuseren voor mijn geklaag maar ik geloof dat het hier mag
Nu slapen!
maandag 8 februari 2016 09:55
Hoe harder je geen burn-out wil hebben, hoe moeilijker het word. Ga er af en toe even voor zitten, wat voel ik nou echt? en accepteer dat je nu even zo voelt, schrijf het op, de mate welke klachten, zeg dan tegen jezelf, nouja vandaag is dat even zo, en kijk 1 of 2 maand weer, is het wat beter, of iets minder of meer? Bij mij ging er een klacht weg, of kwam er een nieuwe bij, het werd anders, toen ik het accepteerde had ik er veel meer rust in, dat hielp mij echt
dont be afraid to build youre own path
maandag 8 februari 2016 11:12
Hier even een kort berichtje van mij.
Welkom aan alle nieuwe mensen!
Ik lig met de griep op bed, heb blijkbaar nog een milde variant maar voel me belabberd! Wrs nu een bijholteontsteking erbij, blijkt bij deze heersende griep te horen.
Hoop dat jullie ontzien worden, al moet je wel verplicht je rust pakken. Ga het ook echt goed uitzieken heb ik met mijzelf afgesproken en me proberen er niet te druk om te maken, dit gaat ook weer voorbij......
Welkom aan alle nieuwe mensen!
Ik lig met de griep op bed, heb blijkbaar nog een milde variant maar voel me belabberd! Wrs nu een bijholteontsteking erbij, blijkt bij deze heersende griep te horen.
Hoop dat jullie ontzien worden, al moet je wel verplicht je rust pakken. Ga het ook echt goed uitzieken heb ik met mijzelf afgesproken en me proberen er niet te druk om te maken, dit gaat ook weer voorbij......
maandag 8 februari 2016 17:42
@Pioenroos90: Hou ons op de hoogte van de EMDR. Ik ben er heel erg benieuwd naar. Wat betreft het oorsuizen, ik heb bij de haptonoom destijds de buikademhaling gehad en dat helpt me zeker wel. Ik heb nu een tijdje rust genomen en het is grotendeels weggeweest. Ik merk dat in mijn rug een grote rugspier helemaal vastzit, en dat loopt helemaal door in mijn nek. Daar zal het ook wel mee te maken hebben.
@femke09: mijn keerpunt was geloof ik twee weken geleden toen ik voor het eerst iets ben gaan drinken in een koffietentje. Later dacht ik: misschien had ik dat eerder moeten doen. Maar ik geloof dat ik dat eerder ook echt niet kon. Begon al te hyperventileren als ik iemand op straat voorbij zag komen.
@Fast_89: hoe was het bij de bedrijfsarts?
@pussywillow: goed dat je werk blijft maken van een positieve verbetering, want je leven veranderd ook en het is goed als je met die veranderingen mee kunt groeien zonder in je valkuilen te trappen.
@stokst@@rtje: ik kan me voorstellen dat het ook wel goed voelt om weer aan het werk te zijn en weer een beetje 'mee te doen'. Ik ga binnenkort ook weer eens naar het werk. Ik zie er tegenop, maar ik geloof dat weer wat doen me ook wel een goed gevoel zal geven. Moet wel mijn grens heeel goed gaan bewaken en op tijd pauzeren enzo.
@jade: gestopt met je baan. Dat is heftig. Maar wel een kans om iets totaal nieuws op te gaan pakken! En confronterend: 'hoe harder je geen burn-out wil hebben, hoe moeilijker het wordt.' Dat is inderdaad waar.
@Paddestoel76: beterschap! Op mijn werk heeft iedereen hem gehad volgens mij, die klotegriep.
Met mij gaat het geloof ik wel de goede kant op. Heb wat meer energie en kan wat meer hebben. Maar het lijntje is nog dun. In mijn regio is het nu carnaval en ik ben heel even gegaan en kon daar even écht van genieten. Dat voelde goed. Maar toch baal je wel heel even als al je vrienden tot laat in de kroeg hangen en jij wéér met een boekje op de bank ligt. Bleh. Gelukkig was het vandaag én gisteren zonnig. Dat helpt me in ieder geval weer een beetje. Ik begin me te verzetten tegen mijn toestand merk ik. Ben het burn-out zijn heel erg beu.
@femke09: mijn keerpunt was geloof ik twee weken geleden toen ik voor het eerst iets ben gaan drinken in een koffietentje. Later dacht ik: misschien had ik dat eerder moeten doen. Maar ik geloof dat ik dat eerder ook echt niet kon. Begon al te hyperventileren als ik iemand op straat voorbij zag komen.
@Fast_89: hoe was het bij de bedrijfsarts?
@pussywillow: goed dat je werk blijft maken van een positieve verbetering, want je leven veranderd ook en het is goed als je met die veranderingen mee kunt groeien zonder in je valkuilen te trappen.
@stokst@@rtje: ik kan me voorstellen dat het ook wel goed voelt om weer aan het werk te zijn en weer een beetje 'mee te doen'. Ik ga binnenkort ook weer eens naar het werk. Ik zie er tegenop, maar ik geloof dat weer wat doen me ook wel een goed gevoel zal geven. Moet wel mijn grens heeel goed gaan bewaken en op tijd pauzeren enzo.
@jade: gestopt met je baan. Dat is heftig. Maar wel een kans om iets totaal nieuws op te gaan pakken! En confronterend: 'hoe harder je geen burn-out wil hebben, hoe moeilijker het wordt.' Dat is inderdaad waar.
@Paddestoel76: beterschap! Op mijn werk heeft iedereen hem gehad volgens mij, die klotegriep.
Met mij gaat het geloof ik wel de goede kant op. Heb wat meer energie en kan wat meer hebben. Maar het lijntje is nog dun. In mijn regio is het nu carnaval en ik ben heel even gegaan en kon daar even écht van genieten. Dat voelde goed. Maar toch baal je wel heel even als al je vrienden tot laat in de kroeg hangen en jij wéér met een boekje op de bank ligt. Bleh. Gelukkig was het vandaag én gisteren zonnig. Dat helpt me in ieder geval weer een beetje. Ik begin me te verzetten tegen mijn toestand merk ik. Ben het burn-out zijn heel erg beu.
maandag 8 februari 2016 21:27
Bij de bedrijfsarts was het op zich goed. Ik heb m'n verhaal kunnen doen en hij leek me goed te begrijpen. Dus dat is mooi. Aangezien ik op het 'preventie spreekuur' was uitgenodigd worden er voor de rest geen acties ondernomen. Dus dat viel heel erg mee.
Maar de rest, dat viel me toch echt tegen! Ik merk aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer vooruit ga, maar achteruit. Ik ben er echt zo klaar mee! Soms denk ik echt dat ik liever doodgereden wordt door een auto dan nog 1 dag met deze klotezooi doorgaan. Gelukkig duren die gedachten niet super lang en kan ik daarna relativeren! Maar het gevoel dat er een olifant op m'n borstkast zit en ik 's nachts niet kan slapen... BLLLEEGGGHHH! Zo klaar mee! Alles is me gewoon teveel op het moment en dat terwijl iedereen weer de druk zit op te voeren. De twijfel of ik wel door moet gaan met m'n PhD komt weer terug, 'kan ik het wel? ben ik wel goed genoeg?'. Ik ben moegestreden en ik heb nog zo'n strijd om te leveren. Ik blijf fouten maken en mijn leidinggevende wijst me daar dan op en dan voel ik me nog meer klote dan ik daarvoor al deed.
Ik hoop dat het hier binnenkort een stuk beter gaat!! Hoe gaat het met de rest???
Maar de rest, dat viel me toch echt tegen! Ik merk aan mezelf dat ik de laatste tijd niet meer vooruit ga, maar achteruit. Ik ben er echt zo klaar mee! Soms denk ik echt dat ik liever doodgereden wordt door een auto dan nog 1 dag met deze klotezooi doorgaan. Gelukkig duren die gedachten niet super lang en kan ik daarna relativeren! Maar het gevoel dat er een olifant op m'n borstkast zit en ik 's nachts niet kan slapen... BLLLEEGGGHHH! Zo klaar mee! Alles is me gewoon teveel op het moment en dat terwijl iedereen weer de druk zit op te voeren. De twijfel of ik wel door moet gaan met m'n PhD komt weer terug, 'kan ik het wel? ben ik wel goed genoeg?'. Ik ben moegestreden en ik heb nog zo'n strijd om te leveren. Ik blijf fouten maken en mijn leidinggevende wijst me daar dan op en dan voel ik me nog meer klote dan ik daarvoor al deed.
Ik hoop dat het hier binnenkort een stuk beter gaat!! Hoe gaat het met de rest???
woensdag 10 februari 2016 18:12
Hoi allen!
Voor het eerst in maanden voel ik me voor langere tijd wat rustiger. Ik heb niet dat hele opgefokte gevoel. Waar het door komt, weet ik niet, maar ik moet wel zeggen dat ik blij ben met de therapie + EMDR. M'n psycholoog denkt dat ik door bepaalde gebeurtenissen in m'n leven een boos gevoel heb gehouden, en dat de scherpe randjes van die herinneringen af moeten. Morgen heb ik m'n tweede sessie. De eerste was heftig. Het kost veel energie. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ik mag het tot het einde van deze maand nog even lekker rustig aan doen, en dan moet ik weer naar de bedrijfsarts. Afwachten.
Moe ben ik nog wel, weinig puf, en alles kost zoveel energie. Dit weekend gaan we er even lekker tussenuit. Kan me er op verheugen om even weg te zijn!
@jade444 ; Ik herken wat je vertelt over je werk. Natuurlijk moet je weer op zoek naar jezelf. Of dat je 'oude ik' is of je 'nieuwe ik' dat kan je nu nog niet weten. Geef dat lekker de tijd.
Mocht je er achter komen dat je de zorg niets meer aan vind, kan je dan een switch maken? Wat zou je graag willen?
Ik ben vertegenwoordigster, het is een hele leuke baan. Ontzettend druk, dat wel, veel kilometers... Doordat ik alleen in de auto zit, in combinatie met een vrij hoge werkdruk, en gebeurtenissen buiten het werk ben ik veel te veel gaan malen en ben ik op dit punt aangekomen... Je kan niet even tegen iemand praten ofzo. Het is een vrij eenzame baan. Daarover vraag ik me ook af, is dat nou wel iets voor mij?!
Over EMDR; zie hierboven. Morgen een nieuwe sessie.
@samsa; Schaam je niet! Daar had ik ook wel een handje van, maar de afgelopen periode heb ik het maar gewoon aan wat mensen verteld. Weet je, het kan niet altijd goed gaan. Diep van binnen heb ik ook het gevoel dat een ander me misschien zwak vind. Dat vind ik mezelf soms ook. Maar toch voelt het ook fijn om uit te kunnen komen voor je gevoel. Mijn fout is altijd geweest dat ik riep dat alles wel goed ging, altijd ging het goed met me. Niet dus!
He, doe rustig aan! Dat 'zombie-gevoel' gaat wel weer weg.
@vera1976; Wat heerlijk dat je bent gaan carnavallen en dat je er van kon genieten.
Waaraan merk je je dat je gaat verzetten tegen je burnout? Ik ben net een jojo, de ene keer accepteer ik het, maar de andere keer vind ik mezelf maar een zwakkeling en ben ik boos op mezelf. Dat ik het uberhaupt zo ver heb kunnen laten komen!
@fast_89; Hoe is het nu met je? Hoeveel werk je eigenlijk op dit moment? Misschien dat je het ergens geschreven hebt, maar dan heb ik dat gemist. In ieder geval fijn dat de bedrijfsarts geen negatieve gebeurtenis was.
Stay Positive...
Nou, ik heb m'n verhaal weer gedaan. Ik hou jullie op de hoogte van EMDR. Als iemand nog nieuwe ervaringen heeft...?
Fijne avond allemaal.
Voor het eerst in maanden voel ik me voor langere tijd wat rustiger. Ik heb niet dat hele opgefokte gevoel. Waar het door komt, weet ik niet, maar ik moet wel zeggen dat ik blij ben met de therapie + EMDR. M'n psycholoog denkt dat ik door bepaalde gebeurtenissen in m'n leven een boos gevoel heb gehouden, en dat de scherpe randjes van die herinneringen af moeten. Morgen heb ik m'n tweede sessie. De eerste was heftig. Het kost veel energie. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat.
Ik mag het tot het einde van deze maand nog even lekker rustig aan doen, en dan moet ik weer naar de bedrijfsarts. Afwachten.
Moe ben ik nog wel, weinig puf, en alles kost zoveel energie. Dit weekend gaan we er even lekker tussenuit. Kan me er op verheugen om even weg te zijn!
@jade444 ; Ik herken wat je vertelt over je werk. Natuurlijk moet je weer op zoek naar jezelf. Of dat je 'oude ik' is of je 'nieuwe ik' dat kan je nu nog niet weten. Geef dat lekker de tijd.
Mocht je er achter komen dat je de zorg niets meer aan vind, kan je dan een switch maken? Wat zou je graag willen?
Ik ben vertegenwoordigster, het is een hele leuke baan. Ontzettend druk, dat wel, veel kilometers... Doordat ik alleen in de auto zit, in combinatie met een vrij hoge werkdruk, en gebeurtenissen buiten het werk ben ik veel te veel gaan malen en ben ik op dit punt aangekomen... Je kan niet even tegen iemand praten ofzo. Het is een vrij eenzame baan. Daarover vraag ik me ook af, is dat nou wel iets voor mij?!
Over EMDR; zie hierboven. Morgen een nieuwe sessie.
@samsa; Schaam je niet! Daar had ik ook wel een handje van, maar de afgelopen periode heb ik het maar gewoon aan wat mensen verteld. Weet je, het kan niet altijd goed gaan. Diep van binnen heb ik ook het gevoel dat een ander me misschien zwak vind. Dat vind ik mezelf soms ook. Maar toch voelt het ook fijn om uit te kunnen komen voor je gevoel. Mijn fout is altijd geweest dat ik riep dat alles wel goed ging, altijd ging het goed met me. Niet dus!
He, doe rustig aan! Dat 'zombie-gevoel' gaat wel weer weg.
@vera1976; Wat heerlijk dat je bent gaan carnavallen en dat je er van kon genieten.
Waaraan merk je je dat je gaat verzetten tegen je burnout? Ik ben net een jojo, de ene keer accepteer ik het, maar de andere keer vind ik mezelf maar een zwakkeling en ben ik boos op mezelf. Dat ik het uberhaupt zo ver heb kunnen laten komen!
@fast_89; Hoe is het nu met je? Hoeveel werk je eigenlijk op dit moment? Misschien dat je het ergens geschreven hebt, maar dan heb ik dat gemist. In ieder geval fijn dat de bedrijfsarts geen negatieve gebeurtenis was.
Stay Positive...
Nou, ik heb m'n verhaal weer gedaan. Ik hou jullie op de hoogte van EMDR. Als iemand nog nieuwe ervaringen heeft...?
Fijne avond allemaal.
zaterdag 13 februari 2016 18:51
Hoi allemaal,
@pioenroos: Ik merk dat ik me verzet omdat ik niet meer met een boekje op de bank wil liggen, maar ik wil ook weer dingen ondernemen. Dat op de bank liggen daar word ik zo niet happy van! Maar soms is het nodig. Nog niet zo heel lang geleden lag ik de hele dag op de bank met een boekje. Het gaat dus echt wel vooruit. Ook moet ik inmiddels weer gaan opbouwen. Daar zie ik heel erg tegenop omdat ik voor mijn gevoel nog helemaal niet zover ben. Maar ik moet eerlijk zeggen, toen ik laatst op het werk was, voelde dat wel als een overwinning. Ik ben benieuwd naar je ervaringen met de tweede sessie EMDR. Ik ga komende week een lijstje maken met trauma's die we dan gaan behandelen. Waarschijnlijk in de week erna. Mocht je de behoefte voelen om via pb je ervaringen te delen, be my guest! Ook ik denk dat mijn trauma wel invloed heeft op het ontstaan van mijn overbelasting. Ik denk alleen niet dat EMDR alleen genoeg is. Maar misschien zit ik ernaast.
@samsa: Het moment dat ik wist, dit gaat niet in een weekje over, toen pas werd ik vol getroffen door de burn-out en het ging met mij dus eerst slechter voor het beter ging. Ik wil maar zeggen, het is heel normaal om je te schamen, maar het is niet nodig. Je bent een waardevol mens, óók als je het moeilijk hebt. Dikke knuffel voor jou! Zelf ontleen ik mijn eigenwaarde soms aan mijn successen, maar ik wil mezelf vanaf nu onvolwaardig accepteren. Dat is nog best lastig!
@Fast: Hoe gaat het nu met je?
@Paddestoel76: Heb je die griep al de kamer doorgeslagen? Ik ben ook even ziek geweest, maar nu weer aan de beterende hand gelukkig.
Ik heb vandaag een beetje een baaldag. Een beetje 'niet-goed-en-niet-slecht' en dat komt volgens mij - daar gaan we weer - omdat mijn pms weer begint te spelen. Ik las laatst ergens dat iemand zei: "Mijn burn-out en pms waren dikke vriendjes." Hahaha, heel herkenbaar. Damn you hormonen!
Allemaal een fijn weekend, voor zover dat lukt voor ons tobbers.
@pioenroos: Ik merk dat ik me verzet omdat ik niet meer met een boekje op de bank wil liggen, maar ik wil ook weer dingen ondernemen. Dat op de bank liggen daar word ik zo niet happy van! Maar soms is het nodig. Nog niet zo heel lang geleden lag ik de hele dag op de bank met een boekje. Het gaat dus echt wel vooruit. Ook moet ik inmiddels weer gaan opbouwen. Daar zie ik heel erg tegenop omdat ik voor mijn gevoel nog helemaal niet zover ben. Maar ik moet eerlijk zeggen, toen ik laatst op het werk was, voelde dat wel als een overwinning. Ik ben benieuwd naar je ervaringen met de tweede sessie EMDR. Ik ga komende week een lijstje maken met trauma's die we dan gaan behandelen. Waarschijnlijk in de week erna. Mocht je de behoefte voelen om via pb je ervaringen te delen, be my guest! Ook ik denk dat mijn trauma wel invloed heeft op het ontstaan van mijn overbelasting. Ik denk alleen niet dat EMDR alleen genoeg is. Maar misschien zit ik ernaast.
@samsa: Het moment dat ik wist, dit gaat niet in een weekje over, toen pas werd ik vol getroffen door de burn-out en het ging met mij dus eerst slechter voor het beter ging. Ik wil maar zeggen, het is heel normaal om je te schamen, maar het is niet nodig. Je bent een waardevol mens, óók als je het moeilijk hebt. Dikke knuffel voor jou! Zelf ontleen ik mijn eigenwaarde soms aan mijn successen, maar ik wil mezelf vanaf nu onvolwaardig accepteren. Dat is nog best lastig!
@Fast: Hoe gaat het nu met je?
@Paddestoel76: Heb je die griep al de kamer doorgeslagen?
Ik ben ook even ziek geweest, maar nu weer aan de beterende hand gelukkig. Ik heb vandaag een beetje een baaldag. Een beetje 'niet-goed-en-niet-slecht' en dat komt volgens mij - daar gaan we weer - omdat mijn pms weer begint te spelen. Ik las laatst ergens dat iemand zei: "Mijn burn-out en pms waren dikke vriendjes." Hahaha, heel herkenbaar. Damn you hormonen!
Allemaal een fijn weekend, voor zover dat lukt voor ons tobbers.
zondag 14 februari 2016 15:23
Ik heb een paar weken het forum een beetje links laten liggen, ben een weekje op vakantie geweest en bij het terugkomen gemerkt dat er zoveel geschreven was dat ik even de moed niet had om te beginnen bijlezen en reageren. Heb net al een stukje gelezen, straks nog even verderlezen maar eerst zelf alvast even van me laten horen 
Welkom aan alle nieuwelingen, ik hoop dat jullie hier evenveel steun en herkenning vinden als ik hier gevonden heb. Ik lees weer zoveel herkenbaars!
Hier gaat het best wel okee, heb ik zo de indruk. Ik durf er natuurlijk weer geen uitspraken over doen, maar misschien is er toch weer een soort van volgende fase aangebroken. Ik wist niet dat er zoveel fasen waren. Gek eigenlijk, ik heb meestal wel het gevoel dat het vooruitgaat met m’n herstel, ondertussen al tien maanden hard aan het werken aan dat herstel, en toch ben ik er nog steeds niet. Hoe kan dat toch?! Maar toch, ik voel me de laatste tijd niet meer constant burnout. Soms heb ik zelfs momenten dat ik er niet meer aan denk, terwijl het de afgelopen tien maanden echt op elk moment van de dag in m’n hoofd heeft gezeten, en ik heel de tijd dat ‘burnoutgevoel’ voelde. Elke keer dat burnoutgevoel terugkeert, is het dan wel weer even slikken, maar ja, zo werkt het nu eenmaal zeker?
‘k Heb misschien nog een interessante boekentip voor al diegenen (en dat zijn er hier wel wat, misschien wel iedereen?) die de neiging hebben te veel ‘in hun hoofd te leven’, te veel na te denken, te overanalyseren, kortom, degenen met een te druk hoofd. Aangeraden door m’n psych: The Happiness Trap - Russ Harris. Het boek is gebaseerd op ACT (acceptance & commitment therapy, wat op zijn beurt weer op mindfulness gebaseerd is), en gaat erover dat hoe meer we naar geluk streven, hoe meer het ons ontsnapt. De meeste van dit soort zelfhulpboeken proberen je aan te leren dat je positief moet denken, en dat doet dit boek nèt niet, en dat vind ik zo interessant (want heel dat positief denken, dat lukt me toch niet eens ik in cirkeltjes begin te denken). Het leert je op een andere manier naar je gedachten en gevoelens te kijken, en vooral, ze te accepteren, ze er te laten zijn, in plaats van ertegen te vechten, wat veel energie kost. Veel concrete tips en oefeningen ook, aanrader!
Welkom aan alle nieuwelingen, ik hoop dat jullie hier evenveel steun en herkenning vinden als ik hier gevonden heb. Ik lees weer zoveel herkenbaars!
Hier gaat het best wel okee, heb ik zo de indruk. Ik durf er natuurlijk weer geen uitspraken over doen, maar misschien is er toch weer een soort van volgende fase aangebroken. Ik wist niet dat er zoveel fasen waren. Gek eigenlijk, ik heb meestal wel het gevoel dat het vooruitgaat met m’n herstel, ondertussen al tien maanden hard aan het werken aan dat herstel, en toch ben ik er nog steeds niet. Hoe kan dat toch?! Maar toch, ik voel me de laatste tijd niet meer constant burnout. Soms heb ik zelfs momenten dat ik er niet meer aan denk, terwijl het de afgelopen tien maanden echt op elk moment van de dag in m’n hoofd heeft gezeten, en ik heel de tijd dat ‘burnoutgevoel’ voelde. Elke keer dat burnoutgevoel terugkeert, is het dan wel weer even slikken, maar ja, zo werkt het nu eenmaal zeker?
‘k Heb misschien nog een interessante boekentip voor al diegenen (en dat zijn er hier wel wat, misschien wel iedereen?) die de neiging hebben te veel ‘in hun hoofd te leven’, te veel na te denken, te overanalyseren, kortom, degenen met een te druk hoofd. Aangeraden door m’n psych: The Happiness Trap - Russ Harris. Het boek is gebaseerd op ACT (acceptance & commitment therapy, wat op zijn beurt weer op mindfulness gebaseerd is), en gaat erover dat hoe meer we naar geluk streven, hoe meer het ons ontsnapt. De meeste van dit soort zelfhulpboeken proberen je aan te leren dat je positief moet denken, en dat doet dit boek nèt niet, en dat vind ik zo interessant (want heel dat positief denken, dat lukt me toch niet eens ik in cirkeltjes begin te denken). Het leert je op een andere manier naar je gedachten en gevoelens te kijken, en vooral, ze te accepteren, ze er te laten zijn, in plaats van ertegen te vechten, wat veel energie kost. Veel concrete tips en oefeningen ook, aanrader!
zondag 14 februari 2016 17:11
Hallo allemaal!
Voordat ik het vergeet er staat een artikel over EMDR in de psychologe magazine van deze maand, interessant om te lezen!
Ga dat boek wat jij heb opgeschreven ook eens bekijken Naoko, klinkt erg interessant. Word zelf soms weleens moe van altijd alles positief te moeten zien en dat je geluk zelf maakt....
Soms is het leven gewoon k*t en mag je dit ook voelen, kom je er daarna weer sneller uit is mijn eigen ervaring.
Het gaat beter met me, heb nog wel last van mijn bijholte ontsteking en die klachten kunnen nog wel even aanhouden, de verhoging is weg. Wel weer een stap terug gedaan in het vertrouwen in mijn lichaam. Ik besef me steeds meer dat de 2 jaar ziek zijn voor mijn burn out er echt heeft ingehakt en dat dit zo moet slijten.
Af en toe komt het angst monstertje om de hoek kijken: wat als alles nu van voren af aan begint en ik nooit meer beter word. Het voelt soms alsof ik met twee dingen bezig ben: met mijn burn out en het verwerken van het ziek zijn. Maar ik lees dat jullie ook bezig zijn met andere dingen 'op te ruimen!'
Vrijdag naar de psychologe dus dat is fijn!
Merk wel dat mijn energie een stuk minder is. Begin januari een weekje ziek geweest, daarna ongesteld (en ja Vera dat hakt er zeker meer in nu ) en daarna de griep en de bijholteonsteking.
Misschien ook zo gek niet als ik het nu zo typ. En als ik hoor is half Nederland ziek en moe.
Word soms moe van mijzelf dat ik me over bewust ben van mijn klachten en alles uitvergroot.
Waarschijnlijk zeer herkenbaar voor jullie!
Mis zo de wandeling die ik dagelijks maak, maar daar nu niet de energie voor en de kou is niet echt goed voor mijn wang, doet dan super zeer. Nu sneeuwt het hier ook hard, maar blijft niet liggen.
Fijn Naoko dat je op sommige momenten niet aan de burn out denkt, dat is een heel goed teken!
Ik ben nu zelf kippensoep aan het maken of wel ook genoemd de Joodse Penicilline. Ben benieuwd hoe deze gaat worden, de bouillon moet erg lang trekken! Goed voor de weerstand!
Bloem, ben je al een keer naar de bejaarden geweest?
Beel, ben je al helemaal op de been na de griep?
Nou ik ga weer een aantal dingen op papier zetten voor de therapie. Ga beginnen in het boekje Het Gedachtenkastje, ook een soort vorm van cognitieve therapie.
Succes iedereen weer met het langdurige proces met vallen en weer opstaan!!!
Voordat ik het vergeet er staat een artikel over EMDR in de psychologe magazine van deze maand, interessant om te lezen!
Ga dat boek wat jij heb opgeschreven ook eens bekijken Naoko, klinkt erg interessant. Word zelf soms weleens moe van altijd alles positief te moeten zien en dat je geluk zelf maakt....
Soms is het leven gewoon k*t en mag je dit ook voelen, kom je er daarna weer sneller uit is mijn eigen ervaring.
Het gaat beter met me, heb nog wel last van mijn bijholte ontsteking en die klachten kunnen nog wel even aanhouden, de verhoging is weg. Wel weer een stap terug gedaan in het vertrouwen in mijn lichaam. Ik besef me steeds meer dat de 2 jaar ziek zijn voor mijn burn out er echt heeft ingehakt en dat dit zo moet slijten.
Af en toe komt het angst monstertje om de hoek kijken: wat als alles nu van voren af aan begint en ik nooit meer beter word. Het voelt soms alsof ik met twee dingen bezig ben: met mijn burn out en het verwerken van het ziek zijn. Maar ik lees dat jullie ook bezig zijn met andere dingen 'op te ruimen!'
Vrijdag naar de psychologe dus dat is fijn!
Merk wel dat mijn energie een stuk minder is. Begin januari een weekje ziek geweest, daarna ongesteld (en ja Vera dat hakt er zeker meer in nu ) en daarna de griep en de bijholteonsteking.
Misschien ook zo gek niet als ik het nu zo typ. En als ik hoor is half Nederland ziek en moe.
Word soms moe van mijzelf dat ik me over bewust ben van mijn klachten en alles uitvergroot.
Waarschijnlijk zeer herkenbaar voor jullie!
Mis zo de wandeling die ik dagelijks maak, maar daar nu niet de energie voor en de kou is niet echt goed voor mijn wang, doet dan super zeer. Nu sneeuwt het hier ook hard, maar blijft niet liggen.
Fijn Naoko dat je op sommige momenten niet aan de burn out denkt, dat is een heel goed teken!
Ik ben nu zelf kippensoep aan het maken of wel ook genoemd de Joodse Penicilline. Ben benieuwd hoe deze gaat worden, de bouillon moet erg lang trekken! Goed voor de weerstand!
Bloem, ben je al een keer naar de bejaarden geweest?
Beel, ben je al helemaal op de been na de griep?
Nou ik ga weer een aantal dingen op papier zetten voor de therapie. Ga beginnen in het boekje Het Gedachtenkastje, ook een soort vorm van cognitieve therapie.
Succes iedereen weer met het langdurige proces met vallen en weer opstaan!!!
dinsdag 16 februari 2016 12:20
Hier gaat weer een stukje beter! Dank jullie wel voor alle vragen! Ik zit nu op congres en dat vind ik toch minder eng dan mijn gewone werk. Daarnaast heb ik vandaag mijn hele verhaal verteld aan twee collega's. Ik moet zeggen dat dat wel oplucht dat ik gewoon echt kan vertellen hoe het zit.
Voor iedereen die het nodig heeft:
Voor iedereen die het nodig heeft:
donderdag 18 februari 2016 17:57
@naoko: dank voor je welkom. Interessant wat je verteld over nieuwe fasen in het burn-out zijn. Ik herken dat. Ik ga ook telkens een nieuwe fase in, waarbij ik soms merk dat ik me stukken beter voel dan de maanden voor dat ik uitviel, maar soms ook weer een terugval. Onrust, somberen. Heb je dan teveel gedaan? Of komt mijn verleden om de hoek kijken, waar ik nu ook mee bezig ben? Of komt het omdat ik mijn menstruatie heb momenteel? Vragen vragen. En het enige wat dan helpt is: accepteren. De ACT kende ik al van de slaaptherapie. Bij slaapproblemen moet je ook leren accepteren dat ze er zijn. Kost me wel moeite hoor!
@paddestoel: zelfgemaakte kippensoep is echt supergezond! Hopelijk heb je er baat bij. Bij mij ging mijn 'instorten' ook gepaard met lichamelijke klachten en ik herken dus de angst. En de angst om terug te vallen is voor ons allemaal herkenbaar denk ik. Ik had er vannacht een enorme nachtmerrie over. Was weer helemaal terug bij af en werd zwetend wakker. En, oja, ik ben ook ongesteld en heb vandaag weer best een slechte dag, na een aantal goede dagen. Zitten we hier op het forum stiekem onze periods te syncen, of hoe zit het?
@fast: goed dat je weer een paar stappen vooruit hebt gemaakt. Fijn dat het alweer een stuk beter gaat. Dikke knuffel!
Ik heb inmiddels alweer wat uurtjes op het werk gezeten, en dat voelt op zich best goed maar is ook wel zwaar. Ik merk dat het me energie kost. Inmiddels zijn we qua therapie ook zover dat we volgende week aan de EMDR kunnen gaan beginnen. Ik vind het nog erg spannend, maar op een gegeven moment moeten we het maar gewoon gaan proberen. Ik hoop dat de tweede sessie van pioenroos ook goed bevallen is. Hoewel ik ook net zo vaak denk, wat een onzin! Ik heb helemaal geen EMDR nodig. Ik moet gewoon even wat rustiger aan doen. Maar dan lees ik weer de ervaringen van mensen die er écht heel veel aan hebben gehad, en dan denk ik, wat zou dat fijn zijn. Als je die angsten en sombere gedachten wat meer kwijt zou zijn. Erg vermoeiend, die stemmetjes in je hoofd die je verschillende kanten opsturen. Het artikel in de psychologiemagazine heb ik even snel doorgebladerd. Dan voor de tip paddestoel! Ik kan inmiddels bijna zelf een boek schrijven over EMDR, maar je moet het toch zelf ervaren denk ik.
@paddestoel: zelfgemaakte kippensoep is echt supergezond! Hopelijk heb je er baat bij. Bij mij ging mijn 'instorten' ook gepaard met lichamelijke klachten en ik herken dus de angst. En de angst om terug te vallen is voor ons allemaal herkenbaar denk ik. Ik had er vannacht een enorme nachtmerrie over. Was weer helemaal terug bij af en werd zwetend wakker. En, oja, ik ben ook ongesteld en heb vandaag weer best een slechte dag, na een aantal goede dagen. Zitten we hier op het forum stiekem onze periods te syncen, of hoe zit het?
@fast: goed dat je weer een paar stappen vooruit hebt gemaakt. Fijn dat het alweer een stuk beter gaat. Dikke knuffel!
Ik heb inmiddels alweer wat uurtjes op het werk gezeten, en dat voelt op zich best goed maar is ook wel zwaar. Ik merk dat het me energie kost. Inmiddels zijn we qua therapie ook zover dat we volgende week aan de EMDR kunnen gaan beginnen. Ik vind het nog erg spannend, maar op een gegeven moment moeten we het maar gewoon gaan proberen. Ik hoop dat de tweede sessie van pioenroos ook goed bevallen is. Hoewel ik ook net zo vaak denk, wat een onzin! Ik heb helemaal geen EMDR nodig. Ik moet gewoon even wat rustiger aan doen. Maar dan lees ik weer de ervaringen van mensen die er écht heel veel aan hebben gehad, en dan denk ik, wat zou dat fijn zijn. Als je die angsten en sombere gedachten wat meer kwijt zou zijn. Erg vermoeiend, die stemmetjes in je hoofd die je verschillende kanten opsturen. Het artikel in de psychologiemagazine heb ik even snel doorgebladerd. Dan voor de tip paddestoel! Ik kan inmiddels bijna zelf een boek schrijven over EMDR, maar je moet het toch zelf ervaren denk ik.
zondag 21 februari 2016 21:29
@Vera: misschien kun je iets met mijn tips? Ze staan ergens op de vorige pagina’s, sorry, ik weet niet precies waar. Maar één ervan is in ieder geval elk uur een korte pauze houden. Ik doe dat nu al een tijdje en dat werkt echt fijn. Al zullen jouw werkdagen in het begin nog kort zijn, mag ik hopen? Begin je met een paar uurtjes per week?
@Pioenroos: da’s een goede vraag die je jezelf stelt, of je werk als vertegenwoordiger (nog) wel bij je past. Het lijkt me erg goed om dat te gaan uitzoeken. Niet direct misschien, want EMDR vraagt ook veel van je. Maar ik zou er zeker iets mee doen op niet al te lange termijn.
@Naoko: leuk weer eens van je te horen. En het klinkt positief dat je af en toe niet meer aan je burnout denkt.
@Paddestoel: al dat ziek zijn, kan er behoorlijk inhakken. Dat is al als je geen burnout heb, en met helemaal. Hopelijk ben je nu, een week na je berichtje, weer opgeknapt.
Ik ben nu al een aantal weken aan het werk en gelukkig gaat het nog altijd goed. Ik zorg dat ik genoeg pauzeer, ik ga nog steeds elke dag wandelen en ik hou mijn avonden rustig. Soms vind ik het wel saai, maar ik weet waar ik het voor doe. Vreemd genoeg is werken nu niet het zwaarst. Werk is eigenlijk mijn rustpuntje. Ik heb meer moeite met de weekenden. Ik ben er al achter dat sociale contacten nu behoorlijk wat energie kosten, zeker als het met meerdere mensen is. Ik had laatst de fout gemaakt om naar een redelijk druk feestje te gaan. Daar ging het wel, maar naderhand… Dat had ik dus echt never nooit moeten doen. Ik heb er de hele week last van gehad. Dus nu ben ik rustig aan het uitproberen wat wel en wat niet kan. Ik ben liever iets te voorzichtig nu, dit is me te belangrijk.
@Pioenroos: da’s een goede vraag die je jezelf stelt, of je werk als vertegenwoordiger (nog) wel bij je past. Het lijkt me erg goed om dat te gaan uitzoeken. Niet direct misschien, want EMDR vraagt ook veel van je. Maar ik zou er zeker iets mee doen op niet al te lange termijn.
@Naoko: leuk weer eens van je te horen. En het klinkt positief dat je af en toe niet meer aan je burnout denkt.
@Paddestoel: al dat ziek zijn, kan er behoorlijk inhakken. Dat is al als je geen burnout heb, en met helemaal. Hopelijk ben je nu, een week na je berichtje, weer opgeknapt.
Ik ben nu al een aantal weken aan het werk en gelukkig gaat het nog altijd goed. Ik zorg dat ik genoeg pauzeer, ik ga nog steeds elke dag wandelen en ik hou mijn avonden rustig. Soms vind ik het wel saai, maar ik weet waar ik het voor doe. Vreemd genoeg is werken nu niet het zwaarst. Werk is eigenlijk mijn rustpuntje. Ik heb meer moeite met de weekenden. Ik ben er al achter dat sociale contacten nu behoorlijk wat energie kosten, zeker als het met meerdere mensen is. Ik had laatst de fout gemaakt om naar een redelijk druk feestje te gaan. Daar ging het wel, maar naderhand… Dat had ik dus echt never nooit moeten doen. Ik heb er de hele week last van gehad. Dus nu ben ik rustig aan het uitproberen wat wel en wat niet kan. Ik ben liever iets te voorzichtig nu, dit is me te belangrijk.
maandag 22 februari 2016 11:00
Hallo allemaal, ik ben er ook weer eens! Ik had een congres in het buitenland, heel leuk maar de jetlag is killing me.
@stokstaartje: Ik leef om te werken. Alles plan ik om het werk heen en het werk gaat altijd voor. Dat vind ik af en toe heel heftig! Werk is bij nog geen rustpuntje, maar dat is wel iets waar ik aan wil werken. Sociale contacten hou ik heel veel af en alleen als ik er energie voor heb haal ik het aan. Niet echt wat past bij een vrijgezelle 26-jarige dame, maar ik hou hoop dat dat in de toekomst gaat veranderen.
Op het congres heb ik iemand ontmoet die het had over tapping. Blijkbaar DE manier om van alle negatieve overtuigingen over jezelf af te komen. Zijn er mensen hier die ervaring hebben met tapping?
@stokstaartje: Ik leef om te werken. Alles plan ik om het werk heen en het werk gaat altijd voor. Dat vind ik af en toe heel heftig! Werk is bij nog geen rustpuntje, maar dat is wel iets waar ik aan wil werken. Sociale contacten hou ik heel veel af en alleen als ik er energie voor heb haal ik het aan. Niet echt wat past bij een vrijgezelle 26-jarige dame, maar ik hou hoop dat dat in de toekomst gaat veranderen.
Op het congres heb ik iemand ontmoet die het had over tapping. Blijkbaar DE manier om van alle negatieve overtuigingen over jezelf af te komen. Zijn er mensen hier die ervaring hebben met tapping?
maandag 22 februari 2016 11:11
Niet eerder gehoord van tapping. Klinkt nogal zweverig en sluit niet perse op mijn denken aan, maar ik kan me voorstellen dat het een vorm van meditatie teweeg brengt, een houvast om rust te vinden, waardoor een aantal mensen hier er baat bij kunnen hebben. Ik ga daar eens wat meer over lezen, thanks.
maandag 22 februari 2016 11:16
Waar ik van baal, is dat ik soms overvallen wordt door mijn eigen reacties op situaties. Dan denk ik dat het heel goed gaat, vervolgens (in dit voorbeeld) zegt mijn trainer tegen me: je bent te lief, sla eens wat harder. Maar ja, ik zat daarvoor al in mijn hoofd met de beoordeling van mijn leidinggevende, die vindt dat ik 'te lief' ben en best eens wat meer met de vuist op tafel mag slaan en dingen van mensen eisen (wat niet zo simpel is als je niet lekker in je vel zit... leuke cirkel). Dus die opmerking kwam zo hard aan dat ik ter plekke zo'n beetje in huilen uitbarstte, terwijl het echt nergens over ging. En daar kan ik dan vervolgens weer zo van balen en me kwaad voelen, ik heb de rest van de training ook finaal verpest, kwam gewoon niet op gang, de hele coördinatie en focus was weg.
Ik hoop van harte dat dit soort reacties slijt.
Ik hoop van harte dat dit soort reacties slijt.
maandag 22 februari 2016 14:02
Hoi allemaal. Even snel een korte reactie. EFT(tapping) ken ik en heb ik overwogen als alternatief voor EMDR. Het klinkt vaag, maar inmiddels is er wat meer onderzoek gedaan waaruit toch wel blijkt dat het werkt bij - o.a. - PTSS. Het mooiste is dat je het zelf kunt leren toepassen!
Ik vind het heel interessant, maar richt mezelf nu even op de EMDR voor ik in zeven sloten tegelijk loop.
Ik vind het heel interessant, maar richt mezelf nu even op de EMDR voor ik in zeven sloten tegelijk loop.
vrijdag 26 februari 2016 14:39
Hoi allemaal. Welkom nieuwe. Hoop dat jullie evenveel steun aan het forum mogen hebben, als ik altijd voel.
Het is alweer bijna een maand geleden dat gelezen en gepost heb. Merk dat vooral op moeilijke momenten die forum mij veel steun geeft. Vandaag veel spierpijn en ipv aan griep (veel collega's met griep thuis), denk ik meteen aan bo. Toch raar hoe dit ingebakken zit.
Fijn dat je aan het werk bent stokstaartje. Bevalt goed? Ben wel benieuwd naar de tips van je psy rond werken.
Bloem ben je al gestart met plaatjes voor oudjes draaien. En nog muziektips?
Beel: hoe is het met je?
Ik ga even heel egoïstisch zijn en niet op iedereen apart reageren. Wel fijn om te merken dat iedereen blijft posten, luistered oor bieden en tips delen. Merci voor zoveel begrip en herkenning.
Fijn weekend! Xxx
Het is alweer bijna een maand geleden dat gelezen en gepost heb. Merk dat vooral op moeilijke momenten die forum mij veel steun geeft. Vandaag veel spierpijn en ipv aan griep (veel collega's met griep thuis), denk ik meteen aan bo. Toch raar hoe dit ingebakken zit.
Fijn dat je aan het werk bent stokstaartje. Bevalt goed? Ben wel benieuwd naar de tips van je psy rond werken.
Bloem ben je al gestart met plaatjes voor oudjes draaien. En nog muziektips?
Beel: hoe is het met je?
Ik ga even heel egoïstisch zijn en niet op iedereen apart reageren. Wel fijn om te merken dat iedereen blijft posten, luistered oor bieden en tips delen. Merci voor zoveel begrip en herkenning.
Fijn weekend! Xxx
Always believe that something wonderful is about to happen.
maandag 29 februari 2016 14:57
Vandaag weer met de coach gesproken en dat heeft me veel inzicht gegeven. Wat uiteraard fijn is, maar wat ook aan het licht brengt wat er nog moet gebeuren. Ik ben nu bezig met een promotietraject en dat eist heel veel van mij. Ik kom straks in de laatste fase en die fase is het allerstressvolste wat er maar bestaat. Alles moet af en binnen een bepaalde tijd. Ik merk dat het de laatste tijd beter gaat, maar ik presteer nog niet voldoende naar mijn inziens. De grote vraag is dus: ga ik door of stop ik ermee? Ik wil gewoonweg niet opgeven, maar de werkelijkheid dat het heel lastig gaat worden maakt me angstig. Sla ik op de vlucht en stop ik ermee of ga ik door en kom ik misschien wel een heel stuk zwakker uit de strijd?
Veel stof tot nadenken hier dus. Hoe gaat het met de anderen?
Veel stof tot nadenken hier dus. Hoe gaat het met de anderen?
