Relaties
alle pijlers
Moet ik me zachter opstellen ?
vrijdag 5 februari 2016 22:56
Ok ik ga proberen de situatie zo helder mogelijk weer te geven 
Mijn vriend en ik zijn nu 7 jaar samen, we zijn ontzettend verschillend, ik ben spontaan, vol van ideeën en vind het fijn wanneer ik problemen ervaar om dit met vrienden te kunnen bespreken.
Mijn vriend is sociaal, heel trouw en heel zorgzaam, echter is hij juist een stil persoon en kan erg moeilijk praten.
In het begin vond ik dit erg lastig, maar ik heb dit van hem geaccepteerd en zoek mijn "gesprekjes" nu meer bij vrienden omdat ik de relatie naast het moeilijke praten wel heel fijn vind, hij spreekt weinig uit maar laat door zijn gedrag wel duidelijk merken dat hij van me houd, niemand is perfect denk ik dan, accept it or move on.
Echter is het niet dat hij praten alleen "lastig" vindt, hij loopt er echt fysiek van vast, begint te trillen, zweten e.d
Erg lastig wanneer er een probleem is waar je samen uit moet komen zoals nu.
Het punt is namelijk, ik heb een chronische ziekte die ervoor zorgt dat ik eens in de zoveel jaar een fysieke instorter heb.
Hier had hij nooit een probleem mee, hij vond het juist knap dat ik zo ondernemend en actief/positief bleef ondanks dat werken inmiddels niet meer gaat.
Nu heb ik afgelopen jaar een heftige terugval gehad, ik moest een flinke kuur ondergaan, zwol op verloor gedeeltelijk mijn haar en kreeg onwijze moodswings en voelde me veel down en moe.
Geen leuke periode voor beiden, m'n lief was wel wat afwezig, maar leek er verder ok onder.
Het was echt een lange donkere tunnel waar we beide inzaten en aan het eind tijdens een weekje Terschelling barstte de bom.
Hij trok het niet meer, hij was zo van mijn ziek zijn geschrokken en voelde zich als een kat in het nauw, hij had angsten voor de toekomst en was bang voor wat er allemaal fysiek nog meer met mij kon gebeuren, hij was volledig in paniek en wou uitzoeken wat hij wou en tijd voor zichzelf.
Een ontzettende schok, maar prima, ik snap het wel, het was ook een kut tijd, en hij is er altijd voor me geweest, ik gunde hem de tijd om z'n gedachten te ordenen.
Hij ging weer in zijn eigen huis wonen en wou na twee weken rust voor zichzelf praten.
Hij heeft alles op papier gezet en wou met iemand praten om zich te leren uitten omdat ie hier zo mee vastliep.
Superknap van hem vind ik, hij pakt het gelijk aan.
Inmiddels is dit bijna vijf maanden geleden, hij is maar kort echt op zichzelf geweest en gaf aan eigenlijk toch veel liever bij mij te zijn, ik werd weer meer de oude en hij zag weer meer degene waar hij zo van hield.
Hij voelde weer dat hij echt samen wou blijven en was er uit, het waren zijn angsten die het probleem waren en hij hield van me en wou echt niet uit elkaar…….maaaarrrrrrr hij kon ook niet de bevestiging geven dat ik voor de volle 100% voor ons ging.
Bij de gedachte aan een eventuele terugval van mij krijgt hij het zo benauwd dat hij me niks wil toezeggen.
Hij zei letterlijk : ik voel en zie weer de leuke miekje83 en voel weer dat oude fijne gevoel, maar als je garanties wil kan ik je die niet geven.
Ik voel nog steeds dat ik dat niet meer wil, hij heeft er echt een soort van trauma van opgelopen en voelt als hij er aan denkt een enorme angst.
Maarjah, het is nu vijf maanden later en hij is nog steeds op datzelfde punt, vertelt weinig, deelt niks van wat er in zijn hoofd omgaat en als ik ernaar vraag krijg ik nog steeds bovenstaande.
Hij gaat het moeilijke uit de weg en krijgt zijn gevoel niet helder in zijn hoofd, de angst voor "wat als" laat hij de overhand voeren over wat hij zegt echt te willen.
Mijn gevoel en vertrouwen in hem brokkelt af, hij kan niet verwachten dat ik de relatie zo continueer hangend aan een zijden draadje, het tast mijn eigenwaarde aan.
Sinds gister heb ik gezegd dat ik voor mezelf kies, als hij niet 100% voor me kiest, je kan niet alleen maar de leuke dagen willen en een open deurtje voor de mindere.
Maar nu dus de vraag, ben ik te hard ? moet ik hem meer tijd gunnen, tot deze instorter is hij er onvoorwaardelijk voor me geweest, hij is nu verlamd door angst, en nu kies ik na vijf maanden voor mezelf ?!
Mijn vriend en ik zijn nu 7 jaar samen, we zijn ontzettend verschillend, ik ben spontaan, vol van ideeën en vind het fijn wanneer ik problemen ervaar om dit met vrienden te kunnen bespreken.
Mijn vriend is sociaal, heel trouw en heel zorgzaam, echter is hij juist een stil persoon en kan erg moeilijk praten.
In het begin vond ik dit erg lastig, maar ik heb dit van hem geaccepteerd en zoek mijn "gesprekjes" nu meer bij vrienden omdat ik de relatie naast het moeilijke praten wel heel fijn vind, hij spreekt weinig uit maar laat door zijn gedrag wel duidelijk merken dat hij van me houd, niemand is perfect denk ik dan, accept it or move on.
Echter is het niet dat hij praten alleen "lastig" vindt, hij loopt er echt fysiek van vast, begint te trillen, zweten e.d
Erg lastig wanneer er een probleem is waar je samen uit moet komen zoals nu.
Het punt is namelijk, ik heb een chronische ziekte die ervoor zorgt dat ik eens in de zoveel jaar een fysieke instorter heb.
Hier had hij nooit een probleem mee, hij vond het juist knap dat ik zo ondernemend en actief/positief bleef ondanks dat werken inmiddels niet meer gaat.
Nu heb ik afgelopen jaar een heftige terugval gehad, ik moest een flinke kuur ondergaan, zwol op verloor gedeeltelijk mijn haar en kreeg onwijze moodswings en voelde me veel down en moe.
Geen leuke periode voor beiden, m'n lief was wel wat afwezig, maar leek er verder ok onder.
Het was echt een lange donkere tunnel waar we beide inzaten en aan het eind tijdens een weekje Terschelling barstte de bom.
Hij trok het niet meer, hij was zo van mijn ziek zijn geschrokken en voelde zich als een kat in het nauw, hij had angsten voor de toekomst en was bang voor wat er allemaal fysiek nog meer met mij kon gebeuren, hij was volledig in paniek en wou uitzoeken wat hij wou en tijd voor zichzelf.
Een ontzettende schok, maar prima, ik snap het wel, het was ook een kut tijd, en hij is er altijd voor me geweest, ik gunde hem de tijd om z'n gedachten te ordenen.
Hij ging weer in zijn eigen huis wonen en wou na twee weken rust voor zichzelf praten.
Hij heeft alles op papier gezet en wou met iemand praten om zich te leren uitten omdat ie hier zo mee vastliep.
Superknap van hem vind ik, hij pakt het gelijk aan.
Inmiddels is dit bijna vijf maanden geleden, hij is maar kort echt op zichzelf geweest en gaf aan eigenlijk toch veel liever bij mij te zijn, ik werd weer meer de oude en hij zag weer meer degene waar hij zo van hield.
Hij voelde weer dat hij echt samen wou blijven en was er uit, het waren zijn angsten die het probleem waren en hij hield van me en wou echt niet uit elkaar…….maaaarrrrrrr hij kon ook niet de bevestiging geven dat ik voor de volle 100% voor ons ging.
Bij de gedachte aan een eventuele terugval van mij krijgt hij het zo benauwd dat hij me niks wil toezeggen.
Hij zei letterlijk : ik voel en zie weer de leuke miekje83
en voel weer dat oude fijne gevoel, maar als je garanties wil kan ik je die niet geven.Ik voel nog steeds dat ik dat niet meer wil, hij heeft er echt een soort van trauma van opgelopen en voelt als hij er aan denkt een enorme angst.
Maarjah, het is nu vijf maanden later en hij is nog steeds op datzelfde punt, vertelt weinig, deelt niks van wat er in zijn hoofd omgaat en als ik ernaar vraag krijg ik nog steeds bovenstaande.
Hij gaat het moeilijke uit de weg en krijgt zijn gevoel niet helder in zijn hoofd, de angst voor "wat als" laat hij de overhand voeren over wat hij zegt echt te willen.
Mijn gevoel en vertrouwen in hem brokkelt af, hij kan niet verwachten dat ik de relatie zo continueer hangend aan een zijden draadje, het tast mijn eigenwaarde aan.
Sinds gister heb ik gezegd dat ik voor mezelf kies, als hij niet 100% voor me kiest, je kan niet alleen maar de leuke dagen willen en een open deurtje voor de mindere.
Maar nu dus de vraag, ben ik te hard ? moet ik hem meer tijd gunnen, tot deze instorter is hij er onvoorwaardelijk voor me geweest, hij is nu verlamd door angst, en nu kies ik na vijf maanden voor mezelf ?!
vrijdag 5 februari 2016 23:03
Ik vind je niet te hard, ik kan me je gevoel goed voorstellen. Natuurlijk is het voor hem moeilijk, maar wat jij zegt is wel waar, als hij voor je kiest dan moet hij voor je kiezen inclusief alles, door steeds openlijk te uiten dat hij twijfelt doordat jij mogelijk weer instort, maakt hij het jou nu ook heel moeilijk, dan heb jij niet alleen de angst voor jezelf dat je weer een terugval krijgt, maar ook nog eens de angst dat je daarmee je relatie verliest. Dat lijkt mij persoonlijk heel naar, ik kan me goed voorstellen dat je dan liever zelf kiest om er een punt achter te zetten op een moment dat jij sterk bent, dan dat je straks weer instort en dat er bovenop krijgt.
Dus nee, ik vind je niet hard, ik vind dat je gelijk hebt. Hoe zwaar het voor hem ook mag zijn. Dit is voor jou ondoenlijk.
Dus nee, ik vind je niet hard, ik vind dat je gelijk hebt. Hoe zwaar het voor hem ook mag zijn. Dit is voor jou ondoenlijk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 6 februari 2016 00:00
Moeilijk. Jullie gevoelens zijn allebei legitiem. Ik snap dat je zekerheid zoekt. En ik snap dat hij nooit meer zo'n diep dal wil. Het is wat die periode met hemzelf gedaan heeft en niet zozeer wat jij daar verder aan kan doen (niets). Ik ben zelf uit een (ander) diep dal gekropen waar ik nooit meer in wil en verzet me tegen alles wat me er mogelijk in zou kunnen trekken. Dat is ook al maanden geleden en dat gevoel ook 'traumatisch' ik kan me dus wel inleven. Kunnen jullie het niet even parkeren om te genieten van het hier en nu, voor er weer allemaal heftige gesprekken gevoerd moeten worden?
zaterdag 6 februari 2016 01:46
Ik begrijp zijn schrikreactie wel en dit zal niet gaan veranderen/verbeteren zolang jij die aandoening hebt, dat is de realiteit, jullie zullen dus samen moeten bespreken tot hoe ver jullie relatie nog zin heeft, als hij iedere keer op de vlucht slaat zodra er met jou iets is, heb je immers ook niks aan hem als levenspartner.
Dit kun je hem zonder verwijt duidelijk maken, je hebt het wel zwaar genoeg zonder die extra zorgen over je relatie er nog bij.
Misschien passen jullie dan toch niet echt bij elkaar, kan zijn dat je dan toch te verschillend bent, veel sterkte en geluk TO!
Dit kun je hem zonder verwijt duidelijk maken, je hebt het wel zwaar genoeg zonder die extra zorgen over je relatie er nog bij.
Misschien passen jullie dan toch niet echt bij elkaar, kan zijn dat je dan toch te verschillend bent, veel sterkte en geluk TO!
zaterdag 6 februari 2016 07:35
Ik begrijp jullie beiden wel. Het komt erop neer dat hij in emotioneel opzicht er niet voor jou is, eigenlijk nu niet, maar al helemaal niet in moeilijke tijden. En daar heeft hij het zelf moeilijk mee, het is voor hem meer niet kunnen praten, dan niet willen.
Dit zijn van beide kanten erg heftige dingen en ik zou samen gaan praten met een relatietherapeut, dat lijkt mij een mogelijkheid om samen te kijken of jullie elkaar kunnen vinden en of jullie samen doorkunnen.
Op je vraag of je je zachter moet opstellen, weet ik niet. Je hebt al veel begrip voor hem, daar ligt het niet aan.
Ik ken iemand met een soortgelijke relatie als jij. Zodra ze ziek is, is hij er letterlijk niet voor haar, hij kan er totaal niet mee omgaan. Zij accepteert de situatie en op andere punten is hij wel een lieve man. Dus, het is maar net hoe je zelf in elkaar steekt. Emotionele steun is voor mij weer heel belangrijk, ik zou niet zonder kunnen en willen, dus voor mij zou het einde verhaal zijn, maar dat is toch voor iedereen anders.
Dit zijn van beide kanten erg heftige dingen en ik zou samen gaan praten met een relatietherapeut, dat lijkt mij een mogelijkheid om samen te kijken of jullie elkaar kunnen vinden en of jullie samen doorkunnen.
Op je vraag of je je zachter moet opstellen, weet ik niet. Je hebt al veel begrip voor hem, daar ligt het niet aan.
Ik ken iemand met een soortgelijke relatie als jij. Zodra ze ziek is, is hij er letterlijk niet voor haar, hij kan er totaal niet mee omgaan. Zij accepteert de situatie en op andere punten is hij wel een lieve man. Dus, het is maar net hoe je zelf in elkaar steekt. Emotionele steun is voor mij weer heel belangrijk, ik zou niet zonder kunnen en willen, dus voor mij zou het einde verhaal zijn, maar dat is toch voor iedereen anders.
zaterdag 6 februari 2016 07:53
Ik vind niet dat jij te hard bent, jij bent gewoon eerlijk.
Logisch dat het voor hem ook lastig is maar na 5 maanden mag hij toch echt wel weten of hij 100% voor jou gaat en niet dat jij straks weer een moeilijke periode krijgt en de vogel is gevlogen. In een relatie zijn er goede en minder goede tijden, daar moeten jullie jullie dan samen doorheen slaan.
Logisch dat het voor hem ook lastig is maar na 5 maanden mag hij toch echt wel weten of hij 100% voor jou gaat en niet dat jij straks weer een moeilijke periode krijgt en de vogel is gevlogen. In een relatie zijn er goede en minder goede tijden, daar moeten jullie jullie dan samen doorheen slaan.
zaterdag 6 februari 2016 08:23
Eigenlijk weet je nu dat hij leven met jouw ziekte niet aankan.
Als chronisch zieke heb je wel een relatie nodig, waarin je het gevoel hebt volwaardig te zijn ondanks je ziekte.
En daarbij heb je af en toe steun nodig.
Aan hem heb je niets tijdens je dip.
Maar daarbuiten is het ook lastig met hem te communiceren.
Jullie hebben vast ook leuke dingen, maar ik vraag me af wat je nog aan hem hebt.
Als chronisch zieke heb je wel een relatie nodig, waarin je het gevoel hebt volwaardig te zijn ondanks je ziekte.
En daarbij heb je af en toe steun nodig.
Aan hem heb je niets tijdens je dip.
Maar daarbuiten is het ook lastig met hem te communiceren.
Jullie hebben vast ook leuke dingen, maar ik vraag me af wat je nog aan hem hebt.
zaterdag 6 februari 2016 09:37
quote:Mama2015 schreef op 06 februari 2016 @ 07:53:
Ik vind niet dat jij te hard bent, jij bent gewoon eerlijk.
Logisch dat het voor hem ook lastig is maar na 5 maanden mag hij toch echt wel weten of hij 100% voor jou gaat en niet dat jij straks weer een moeilijke periode krijgt en de vogel is gevlogen. In een relatie zijn er goede en minder goede tijden, daar moeten jullie jullie dan samen doorheen slaan.
Eigenlijk zegt hij dat, als het op korte termijn weer zou gebeuren hij dat niet aankan en misschien ooit op lange termijn. De onzekerheid zit in de lange termijn met een relatieve zekerheid op korte termijn.
Ik ga er vanuit dat het heel heftig was en zoals ik het lees, heeft het hem te diep en te heftig geraakt. Het is, zoals ik het lees, geen kwestie van geen zin hebben in toestanden, hij kan het niet aan. Begrijpelijk.
Ik vind niet dat jij te hard bent, jij bent gewoon eerlijk.
Logisch dat het voor hem ook lastig is maar na 5 maanden mag hij toch echt wel weten of hij 100% voor jou gaat en niet dat jij straks weer een moeilijke periode krijgt en de vogel is gevlogen. In een relatie zijn er goede en minder goede tijden, daar moeten jullie jullie dan samen doorheen slaan.
Eigenlijk zegt hij dat, als het op korte termijn weer zou gebeuren hij dat niet aankan en misschien ooit op lange termijn. De onzekerheid zit in de lange termijn met een relatieve zekerheid op korte termijn.
Ik ga er vanuit dat het heel heftig was en zoals ik het lees, heeft het hem te diep en te heftig geraakt. Het is, zoals ik het lees, geen kwestie van geen zin hebben in toestanden, hij kan het niet aan. Begrijpelijk.
zaterdag 6 februari 2016 09:46
zaterdag 6 februari 2016 10:08
TO, je schrijft: maaaarrrrrrr hij kon ook niet de bevestiging geven dat ik voor de volle 100% voor ons ging.
Begrijp ik het nou goed dat hij dus niet van jou de bevestiging krijgt dat je 100% voor jullie relatie gaat?
De rest van je verhaal, en de reacties hiervoor, gaan er allemaal vanuit dat je het andersom bedoelt, dat jij niet van hem de bevestiging kan krijgen dat hij 100% voor jullie gaat?
Overigens vind ik dat een wassen neus, je kunt niemand een 100% garantie geven, en als iemand dat van mij zou eisen zou me dat echt enorm benauwen.
Ik snap hem heel goed, de hele situatie was zo naar en dat heeft hem echt laten schrikken, hij weet niet of hij dat nog eens kan doorstaan. Dat klinkt egoïstisch, maar ik vind het vooral reeel. Jij had niet alleen een fysieke instorting, maar ook een mentale, en juist dat mentale valt hem zwaar denk ik?
Ik denk eigenlijk vooral dat jullie niet zo bij elkaar passen. Dat niet kunnen praten van hem gaat jou opbreken vroeg of laat.
Begrijp ik het nou goed dat hij dus niet van jou de bevestiging krijgt dat je 100% voor jullie relatie gaat?
De rest van je verhaal, en de reacties hiervoor, gaan er allemaal vanuit dat je het andersom bedoelt, dat jij niet van hem de bevestiging kan krijgen dat hij 100% voor jullie gaat?
Overigens vind ik dat een wassen neus, je kunt niemand een 100% garantie geven, en als iemand dat van mij zou eisen zou me dat echt enorm benauwen.
Ik snap hem heel goed, de hele situatie was zo naar en dat heeft hem echt laten schrikken, hij weet niet of hij dat nog eens kan doorstaan. Dat klinkt egoïstisch, maar ik vind het vooral reeel. Jij had niet alleen een fysieke instorting, maar ook een mentale, en juist dat mentale valt hem zwaar denk ik?
Ik denk eigenlijk vooral dat jullie niet zo bij elkaar passen. Dat niet kunnen praten van hem gaat jou opbreken vroeg of laat.
zaterdag 6 februari 2016 10:23
Ik vind je ook niet hard. Wel als hij zou laten zien dat hij werkt aan het niet kunnen uiten maar nu lijkt het alsof hij jou verantwoordelijk houdt voor een goede relatie en zijn belofte om aan zichzelf te werken niet meer speelt. Dan snap ik heel goed dat je dit zo niet wil.
Gaat hij wel verder met therapie? Hoe is zijn steun aan jou nu? En hoe praten jullie over die terugvallen?
Zijn die terugvallen van jou iets wat standaard hoort bij jouw ziektebeeld of komt het doordat je langere tijd over je fysieke grenzen heengaat en daardoor een terugval krijgt?
Gaat hij wel verder met therapie? Hoe is zijn steun aan jou nu? En hoe praten jullie over die terugvallen?
Zijn die terugvallen van jou iets wat standaard hoort bij jouw ziektebeeld of komt het doordat je langere tijd over je fysieke grenzen heengaat en daardoor een terugval krijgt?
zaterdag 6 februari 2016 10:29
Ik vind dat je het heel redelijk hier opschrijft. En nee, ik denk dat je er goed aan doet om de relatie te beëindigen. Op het moment dat je het moeilijk hebt, kun je niet op hem bouwen. Ik zou daarvoor bedanken.
Dat gezegd hebbende, lijkt het me voor hem van wezenlijk belang om naar een peut te gaan, enerzijds om zijn gevoelens te leren uiten, anderszins om zijn trauma te verwerken.
Dat gezegd hebbende, lijkt het me voor hem van wezenlijk belang om naar een peut te gaan, enerzijds om zijn gevoelens te leren uiten, anderszins om zijn trauma te verwerken.
zaterdag 6 februari 2016 10:30
quote:Marana_ schreef op 06 februari 2016 @ 10:08:
TO, je schrijft: maaaarrrrrrr hij kon ook niet de bevestiging geven dat ik voor de volle 100% voor ons ging.
Begrijp ik het nou goed dat hij dus niet van jou de bevestiging krijgt dat je 100% voor jullie relatie gaat?
De rest van je verhaal, en de reacties hiervoor, gaan er allemaal vanuit dat je het andersom bedoelt, dat jij niet van hem de bevestiging kan krijgen dat hij 100% voor jullie gaat?
Overigens vind ik dat een wassen neus, je kunt niemand een 100% garantie geven, en als iemand dat van mij zou eisen zou me dat echt enorm benauwen.
Ik snap hem heel goed, de hele situatie was zo naar en dat heeft hem echt laten schrikken, hij weet niet of hij dat nog eens kan doorstaan. Dat klinkt egoïstisch, maar ik vind het vooral reeel. Jij had niet alleen een fysieke instorting, maar ook een mentale, en juist dat mentale valt hem zwaar denk ik?
Ik denk eigenlijk vooral dat jullie niet zo bij elkaar passen. Dat niet kunnen praten van hem gaat jou opbreken vroeg of laat.
Het gaat om hem, dat staat er duidelijk na die typfout. Lees nog maar eens.
En garanties kun je nooit geven, dat lijkt me logisch. Maar je intentie wel. En die zou 100% moeten zijn. Je bent in een relatie, of niet. Meer smaken zijn er niet en als je dus niet voor 100% in die relatie bent, dan zou er voor mij wel een groot probleem zijn.
Je hebt het over je levenspartner he! Daar moet je wel 100% van op aan kunnen dat hij er 100% inzit.
En wat is niet aankunnen? Wat is dat dan, wat gebeurt er dan?
Ik denk dat het tijd is voor wat serieuze hulp om de relatie weer op de rails te krijgen, of tot inzicht te komen dat het er niet meer inzit.
TO, je schrijft: maaaarrrrrrr hij kon ook niet de bevestiging geven dat ik voor de volle 100% voor ons ging.
Begrijp ik het nou goed dat hij dus niet van jou de bevestiging krijgt dat je 100% voor jullie relatie gaat?
De rest van je verhaal, en de reacties hiervoor, gaan er allemaal vanuit dat je het andersom bedoelt, dat jij niet van hem de bevestiging kan krijgen dat hij 100% voor jullie gaat?
Overigens vind ik dat een wassen neus, je kunt niemand een 100% garantie geven, en als iemand dat van mij zou eisen zou me dat echt enorm benauwen.
Ik snap hem heel goed, de hele situatie was zo naar en dat heeft hem echt laten schrikken, hij weet niet of hij dat nog eens kan doorstaan. Dat klinkt egoïstisch, maar ik vind het vooral reeel. Jij had niet alleen een fysieke instorting, maar ook een mentale, en juist dat mentale valt hem zwaar denk ik?
Ik denk eigenlijk vooral dat jullie niet zo bij elkaar passen. Dat niet kunnen praten van hem gaat jou opbreken vroeg of laat.
Het gaat om hem, dat staat er duidelijk na die typfout. Lees nog maar eens.
En garanties kun je nooit geven, dat lijkt me logisch. Maar je intentie wel. En die zou 100% moeten zijn. Je bent in een relatie, of niet. Meer smaken zijn er niet en als je dus niet voor 100% in die relatie bent, dan zou er voor mij wel een groot probleem zijn.
Je hebt het over je levenspartner he! Daar moet je wel 100% van op aan kunnen dat hij er 100% inzit.
En wat is niet aankunnen? Wat is dat dan, wat gebeurt er dan?
Ik denk dat het tijd is voor wat serieuze hulp om de relatie weer op de rails te krijgen, of tot inzicht te komen dat het er niet meer inzit.
zaterdag 6 februari 2016 10:39
Je bent niet hard en je verdient beter. Hij heeft je gewoon in de steek gelaten terwijl het slecht met je ging.
Niet iedereen kan die sterke rots in de branding zijn en omgaan met ziekte/problemen van partner. Misschien was deze keer de druppel? Stel dat t ooit weer wat minder gaat, rent hij dan weer weg?
Snap dat het lastig is... Maar als jij meer duidelijkheid verlangt en hij jou dat niet kan geven zou ik daar toch conclusies uit trekken.... Hij is gewoon eerlijk tegen je en ook hij heeft behoeftes... Stel je niet zo afhankelijk en afwachtend op en richt je op jezelf!
Sterkte TO!
Niet iedereen kan die sterke rots in de branding zijn en omgaan met ziekte/problemen van partner. Misschien was deze keer de druppel? Stel dat t ooit weer wat minder gaat, rent hij dan weer weg?
Snap dat het lastig is... Maar als jij meer duidelijkheid verlangt en hij jou dat niet kan geven zou ik daar toch conclusies uit trekken.... Hij is gewoon eerlijk tegen je en ook hij heeft behoeftes... Stel je niet zo afhankelijk en afwachtend op en richt je op jezelf!
Sterkte TO!
kayako wijzigde dit bericht op 06-02-2016 10:45
Reden: Dubbel
Reden: Dubbel
% gewijzigd
🌸
zaterdag 6 februari 2016 10:40
zaterdag 6 februari 2016 10:42
quote:Globox schreef op 06 februari 2016 @ 10:40:
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.Precies. Mooi gezegd.
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.Precies. Mooi gezegd.
zaterdag 6 februari 2016 11:20
quote:Globox schreef op 06 februari 2016 @ 10:40:
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.
Maar die zekerheden kan zij niet bieden als ze ziek is. En hij is ook niet bezig met voor zichzelf aan te geven wat hij wel of niet aankan of een soort constructieve plan van aanpak ofzoiets.
Zij kan geen rekening houden met zijn grenzen als hij het zo vaag aangeeft.
Ik ken bijv ook een stel waarvan zij een dag en nacht per week bij haar zus is als hij een episode heeft en dan komt zijn moeder. Bijvoorbeeld.
Het wordt zo erg zwart wit en dan moet je of een onbaatzuchtige heilige zijn of een laffe klootzak die zijn zieke vriendin laat zitten.
Er zit wat tussenin.
En marjolein, sterkte
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.
Maar die zekerheden kan zij niet bieden als ze ziek is. En hij is ook niet bezig met voor zichzelf aan te geven wat hij wel of niet aankan of een soort constructieve plan van aanpak ofzoiets.
Zij kan geen rekening houden met zijn grenzen als hij het zo vaag aangeeft.
Ik ken bijv ook een stel waarvan zij een dag en nacht per week bij haar zus is als hij een episode heeft en dan komt zijn moeder. Bijvoorbeeld.
Het wordt zo erg zwart wit en dan moet je of een onbaatzuchtige heilige zijn of een laffe klootzak die zijn zieke vriendin laat zitten.
Er zit wat tussenin.
En marjolein, sterkte
zaterdag 6 februari 2016 11:30
quote:Het-groepje schreef op 06 februari 2016 @ 11:20:
[...]
Maar die zekerheden kan zij niet bieden als ze ziek is
Hij kan haar die zekerheden niet geven omdat hij dit niet meer aankan. Zij kan het niet. Hij kan het niet. Beide legitiem.
. En hij is ook niet bezig met voor zichzelf aan te geven wat hij wel of niet aankan of een soort constructieve plan van aanpak
Dat kan hij dus niet. Hij is geen prater. Hij is anders dan haar en heeft dat onvermogen. Dat is iets anders dan onwil. Hij heeft haar jaren bij gestaan en haar niet laten vallen. Hij geeft aan op te zijn. Een signaal dat hij ook iets nodig heeft.
Zij kan geen rekening houden met zijn grenzen als hij het zo vaag aangeeft.
Ik zie nergens dat hij dat vraagt. Ik denk (vul uiteraard in) dat hij dat zelf mss niet weet, behalve nooit weer in zo'n dal willen komen.
Ik ken bijv ook een stel waarvan zij een dag en nacht per week bij haar zus is als hij een episode heeft en dan komt zijn moeder. Bijvoorbeeld.
Het wordt zo erg zwart wit en dan moet je of een onbaatzuchtige heilige zijn of een laffe klootzak die zijn zieke vriendin laat zitten.
Er zit wat tussenin.
Ik zie het niet zo zwart wit. Ze zijn beiden niet heilig of een klootzak, maar twee mensen met een onvermogen. Zij kan niet helpen dat ze ziek is, hij kan er op dit moment niet mee omgaan en weet ook niet of dat terug komt. Er is geen sprake van goed of slecht/ eerlijk of oneerlijk.
En marjolein, sterkte
[...]
Maar die zekerheden kan zij niet bieden als ze ziek is
Hij kan haar die zekerheden niet geven omdat hij dit niet meer aankan. Zij kan het niet. Hij kan het niet. Beide legitiem.
. En hij is ook niet bezig met voor zichzelf aan te geven wat hij wel of niet aankan of een soort constructieve plan van aanpak
Dat kan hij dus niet. Hij is geen prater. Hij is anders dan haar en heeft dat onvermogen. Dat is iets anders dan onwil. Hij heeft haar jaren bij gestaan en haar niet laten vallen. Hij geeft aan op te zijn. Een signaal dat hij ook iets nodig heeft.
Zij kan geen rekening houden met zijn grenzen als hij het zo vaag aangeeft.
Ik zie nergens dat hij dat vraagt. Ik denk (vul uiteraard in) dat hij dat zelf mss niet weet, behalve nooit weer in zo'n dal willen komen.
Ik ken bijv ook een stel waarvan zij een dag en nacht per week bij haar zus is als hij een episode heeft en dan komt zijn moeder. Bijvoorbeeld.
Het wordt zo erg zwart wit en dan moet je of een onbaatzuchtige heilige zijn of een laffe klootzak die zijn zieke vriendin laat zitten.
Er zit wat tussenin.
Ik zie het niet zo zwart wit. Ze zijn beiden niet heilig of een klootzak, maar twee mensen met een onvermogen. Zij kan niet helpen dat ze ziek is, hij kan er op dit moment niet mee omgaan en weet ook niet of dat terug komt. Er is geen sprake van goed of slecht/ eerlijk of oneerlijk.
En marjolein, sterkte
zaterdag 6 februari 2016 12:28
quote:Globox schreef op 06 februari 2016 @ 10:40:
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.Ik lees juist dat hij er vaak juist niet is voor haar, ze kunnen het er niet over hebben en hij gaat er van raar doen. En de laatste keer heel erg. En dat zij heel vervelend vind.
Er zijn meerdere dips geweest en hij is er altijd voor haar geweest, zo ook de laatste keer. Zijn signaal dat hij dat niet meer aankan is belangrijk en legitiem. Daaruit klinkt dat hij ook iets nodig heeft. Beide behoeftes zijn terecht en beiden kunnen niet zonder bepaalde zekerheden.Ik lees juist dat hij er vaak juist niet is voor haar, ze kunnen het er niet over hebben en hij gaat er van raar doen. En de laatste keer heel erg. En dat zij heel vervelend vind.
zaterdag 6 februari 2016 12:59
quote:Goede-Fee schreef op 06 februari 2016 @ 12:28:
[...]
Ik lees juist dat hij er vaak juist niet is voor haar, ze kunnen het er niet over hebben en hij gaat er van raar doen. En de laatste keer heel erg. En dat zij heel vervelend vind.Ze schrijft dat hij er wel was en dat hij idd fysiek klachten krijgt bij praten. Zal dat opzettelijk zijn? Of onvermogen?
[...]
Ik lees juist dat hij er vaak juist niet is voor haar, ze kunnen het er niet over hebben en hij gaat er van raar doen. En de laatste keer heel erg. En dat zij heel vervelend vind.Ze schrijft dat hij er wel was en dat hij idd fysiek klachten krijgt bij praten. Zal dat opzettelijk zijn? Of onvermogen?
