Werk & Studie
alle pijlers
Zorgverlof niet opnemen om carrière
donderdag 4 februari 2016 10:32
Even een korte uitleg. Mijn schoonmoeder heeft kanker en moet hiervoor minimaal twee keer per maand naar het ziekenhuis. Dat was eerst vaker maar de behandeling loopt nu en lijkt ook te werken (echt heel blij mee) dus 2x per maand staat vast voorlopig. Haar kinderen (mijn man en zijn zussen) brengen haar met schoonvader erbij nu steeds met de auto en blijven erbij. Dat kost dus een vrije dag. Ze moet er al in de loop van de ochtend zijn en kan pas na 16.00 uur weg. Het is een uur rijden vanaf schoonouders. Bij belangrijke momenten (uitslagen van scans) proberen ze er allemaal bij te zijn.
Als het om de beurt zou gaan dan is mijn man 1x per 5-6 weken aan de beurt. Op zich prima natuurlijk. Ik zou ook kunnen gaan want eigen baas dus ik vul zelf in wanneer ik vrij ben, maar ik heb geen auto dus dan moet man met het OV. En schoonouders hebben liever een eigen kind (op zich begrijp ik dat).
Maar zijn vrije dagen zijn mij ook kostbaar dus ik dacht hij neemt zorgverlof. Ik besprak dat toen we met zijn allen (hij met zussen en aanhang) bij elkaar waren. Maar wat blijkt nu. Ze (alle 3 dus) doen dat liever niet, want dat vindt de baas niet zo leuk... En dan loop je zo een promotie mis. Dus dan maar een vrije dag.
Zeker bij een van mijn schoonzussen gaat het momenteel even wat minder en wordt er van het personeel dus extra inzet verwacht. Gewoon vrij nemen is al lastig. Ook als je moeder kanker heeft dus.
Is dat echt zo erg? Het is toch de wet? Daar moeten bazen zich toch aan houden of ben ik nu abuis?
Vrije dagen vind ik in loondienst altijd al zo karig, en dan lever je ze ook nog in om te mantelzorgen. Dat schrok ik best wel van dat men blijkbaar zo bang is voor zijn baan dat je niet eens zorgverlof meer op kan nemen.
Herkennen mensen dit?
Als het om de beurt zou gaan dan is mijn man 1x per 5-6 weken aan de beurt. Op zich prima natuurlijk. Ik zou ook kunnen gaan want eigen baas dus ik vul zelf in wanneer ik vrij ben, maar ik heb geen auto dus dan moet man met het OV. En schoonouders hebben liever een eigen kind (op zich begrijp ik dat).
Maar zijn vrije dagen zijn mij ook kostbaar dus ik dacht hij neemt zorgverlof. Ik besprak dat toen we met zijn allen (hij met zussen en aanhang) bij elkaar waren. Maar wat blijkt nu. Ze (alle 3 dus) doen dat liever niet, want dat vindt de baas niet zo leuk... En dan loop je zo een promotie mis. Dus dan maar een vrije dag.
Zeker bij een van mijn schoonzussen gaat het momenteel even wat minder en wordt er van het personeel dus extra inzet verwacht. Gewoon vrij nemen is al lastig. Ook als je moeder kanker heeft dus.
Is dat echt zo erg? Het is toch de wet? Daar moeten bazen zich toch aan houden of ben ik nu abuis?
Vrije dagen vind ik in loondienst altijd al zo karig, en dan lever je ze ook nog in om te mantelzorgen. Dat schrok ik best wel van dat men blijkbaar zo bang is voor zijn baan dat je niet eens zorgverlof meer op kan nemen.
Herkennen mensen dit?
donderdag 4 februari 2016 14:55
quote:Lizziewizzie schreef op 04 februari 2016 @ 14:46:
[...]
Eh ja maar wat wou je daarmee zeggen eigenlijk. Ik schets de situatie zoals hij is. Broers en zussen hebben gewoon ook een eigen leven met nog thuis wonende kinderen, of een hulpbehoevende partner, en vaak nog een baan, want schoonmoeder is de oudste van het gezin.
En nee ik ook niet, hoewel vandaag blijkbaar wel tijd voor het forum hier (wou je dat aangeven soms....)?Nee, ik bedoel dat anderen in de omgeving, zoals kennissen en vrienden aangeven dat ze geen tijd hebben. En dan komt het dus al gauw weer op het huidige groepje neer. Maar jij hebt ook niet "je handen vrij", zoals iedereen maar aanneemt. Als een broer van schoonmoeder het voor een keertje zou overnemen bijvoorbeeld, en een zus ook een keer, scheelt dat weer voor jullie. Maar blijkbaar zijn je man en zijn broers/zussen de enigen omdat het "zo hoort" ofzo.
[...]
Eh ja maar wat wou je daarmee zeggen eigenlijk. Ik schets de situatie zoals hij is. Broers en zussen hebben gewoon ook een eigen leven met nog thuis wonende kinderen, of een hulpbehoevende partner, en vaak nog een baan, want schoonmoeder is de oudste van het gezin.
En nee ik ook niet, hoewel vandaag blijkbaar wel tijd voor het forum hier (wou je dat aangeven soms....)?Nee, ik bedoel dat anderen in de omgeving, zoals kennissen en vrienden aangeven dat ze geen tijd hebben. En dan komt het dus al gauw weer op het huidige groepje neer. Maar jij hebt ook niet "je handen vrij", zoals iedereen maar aanneemt. Als een broer van schoonmoeder het voor een keertje zou overnemen bijvoorbeeld, en een zus ook een keer, scheelt dat weer voor jullie. Maar blijkbaar zijn je man en zijn broers/zussen de enigen omdat het "zo hoort" ofzo.
donderdag 4 februari 2016 15:23
quote:Marana_ schreef op 04 februari 2016 @ 14:34:
Zoals gezegd, in de terminale fase is er alle begrip meestal. Maar in deze fase, als moeder wel ziek is maar nog wel mobiel, en taxivergoeding kan krijgen, en haar man bij zich heeft in het ziekenhuis... ik zeg niet dat dat voor mij geldt, maar ik zie het wel gebeuren dat het begrip dan minder wordt.
Dat lijkt me ook wel logisch. Toen ik in die fase zat (terminale van een ziekte, niet van het leven; dat laatste is gelukkig ook voorkomen door een levensreddende operatie), hebben man en ik ook continue de balans geprobeerd te zoeken tussen noodzakelijke ondersteuning en "wat ik liever had" (luxe dus). Waarbij dat laatste regelmatig sneuvelde omdat man gewoon moest werken. En ja, dan zit je dus soms alleen in het ziekenhuis. Of dan moet je alleen met de WMO-taxi. Dat is jammer, maar echt niet onoverkomelijk. Ook niet als je zo ziek bent dat je er dood aan kunt gaan.
Overigens zie ik bij jou, TO, dat je man en zijn zussen wel degelijk de balans weten tussen noodzakelijk en luxe. Ze vragen niet voor niets geen zorgverlof. Zorgverlof is er voor noodzakelijke zorg. Met z'n allen in de spreekkamer zitten bij een uitslag is dat nadrukkelijk niet. En er als derde (!) toehoorder bij zitten bij een normale afspraak, of als tweede bezoeker naast het bed tijdens een behandeling zijn dat ook nadrukkelijk niet. Zelfs de eerste bezoeker naast het bed is al geen noodzakelijke zorg, want de zorg is in handen van de verpleging op dat moment. Dat zijn ouders het willen, daar kan ik heel goed in komen. Maar je man hoeft er natuurlijk geen "ja" op te zeggen. En zijn werkgever hoeft er al helemaal niet voor op te draaien. Dat heeft niets te maken met hardheid van de maatschappij, maar alles met de balans tussen noodzaak en luxe.
En begrip zal er zeker zijn, in de zin van emoties bijvoorbeeld. Maar begrip om bij elk wissewasje werk te laten liggen? Ik begrijp heel goed dat daar grenzen aan zitten, zowel bij werkgevers als bij collega's.
Zoals gezegd, in de terminale fase is er alle begrip meestal. Maar in deze fase, als moeder wel ziek is maar nog wel mobiel, en taxivergoeding kan krijgen, en haar man bij zich heeft in het ziekenhuis... ik zeg niet dat dat voor mij geldt, maar ik zie het wel gebeuren dat het begrip dan minder wordt.
Dat lijkt me ook wel logisch. Toen ik in die fase zat (terminale van een ziekte, niet van het leven; dat laatste is gelukkig ook voorkomen door een levensreddende operatie), hebben man en ik ook continue de balans geprobeerd te zoeken tussen noodzakelijke ondersteuning en "wat ik liever had" (luxe dus). Waarbij dat laatste regelmatig sneuvelde omdat man gewoon moest werken. En ja, dan zit je dus soms alleen in het ziekenhuis. Of dan moet je alleen met de WMO-taxi. Dat is jammer, maar echt niet onoverkomelijk. Ook niet als je zo ziek bent dat je er dood aan kunt gaan.
Overigens zie ik bij jou, TO, dat je man en zijn zussen wel degelijk de balans weten tussen noodzakelijk en luxe. Ze vragen niet voor niets geen zorgverlof. Zorgverlof is er voor noodzakelijke zorg. Met z'n allen in de spreekkamer zitten bij een uitslag is dat nadrukkelijk niet. En er als derde (!) toehoorder bij zitten bij een normale afspraak, of als tweede bezoeker naast het bed tijdens een behandeling zijn dat ook nadrukkelijk niet. Zelfs de eerste bezoeker naast het bed is al geen noodzakelijke zorg, want de zorg is in handen van de verpleging op dat moment. Dat zijn ouders het willen, daar kan ik heel goed in komen. Maar je man hoeft er natuurlijk geen "ja" op te zeggen. En zijn werkgever hoeft er al helemaal niet voor op te draaien. Dat heeft niets te maken met hardheid van de maatschappij, maar alles met de balans tussen noodzaak en luxe.
En begrip zal er zeker zijn, in de zin van emoties bijvoorbeeld. Maar begrip om bij elk wissewasje werk te laten liggen? Ik begrijp heel goed dat daar grenzen aan zitten, zowel bij werkgevers als bij collega's.
donderdag 4 februari 2016 20:58
Wat naar TO. Heel herkenbaar ook.
Toen mijn schoonmoeder ziek was ging ook ieders leven om haar draaien zeg maar. Ook dat van mij, maar als puntje bij paaltje kwam telde ik dan toch niet voor het echie. Ik vond het heel moeilijk dat ons eigen gezin minder belangrijk werd gevonden (was mijn gevoel). Ze verwachtten wel heel veel van ons, maar we deden wel alles na het werk, ook toen ik weer na mijn zwangerschapsverlof aan het werk ging 4 dagen met een uur enkele reistijd en kolven/voeden/gebroken nachten Het was echt zo zwaar... Maar het kwam eigenlijk niet in me op om zorgverlof aan te vragen.
Toen ze op haar sterfbed lag hebben de kinderen en aanhang vrij genomen en eigenlijk hebben al onze werkgevers de vrije dagen terug gegeven. Dus heel menselijk. Mijn werkgever gaf ook de helft van de dagen voor het regelen van de begrafenis nog cadeau. Echt heel lief.
Eigenlijk heb je hier heel weinig aan, maar wil je wel heel veel sterkte wensen!
Toen mijn schoonmoeder ziek was ging ook ieders leven om haar draaien zeg maar. Ook dat van mij, maar als puntje bij paaltje kwam telde ik dan toch niet voor het echie. Ik vond het heel moeilijk dat ons eigen gezin minder belangrijk werd gevonden (was mijn gevoel). Ze verwachtten wel heel veel van ons, maar we deden wel alles na het werk, ook toen ik weer na mijn zwangerschapsverlof aan het werk ging 4 dagen met een uur enkele reistijd en kolven/voeden/gebroken nachten Het was echt zo zwaar... Maar het kwam eigenlijk niet in me op om zorgverlof aan te vragen.
Toen ze op haar sterfbed lag hebben de kinderen en aanhang vrij genomen en eigenlijk hebben al onze werkgevers de vrije dagen terug gegeven. Dus heel menselijk. Mijn werkgever gaf ook de helft van de dagen voor het regelen van de begrafenis nog cadeau. Echt heel lief.
Eigenlijk heb je hier heel weinig aan, maar wil je wel heel veel sterkte wensen!
Only dead fish go with the flow.
donderdag 4 februari 2016 22:47
Een kennis van mij had ook een ernstig zieke moeder die niet meer beter ging worden. Maar voorlopig ook niet dood ging. En alles moest daar voor wijken, áltijd. Dus inderdaad ook voor routine afspraken, ook als er ook al iemand anders meeging etc. Dit heeft uiteindelijk twee jaar geduurd. En het laatste jaar daarvan had ze alle tijd, want werkgever heeft haar contract niet verlengt. Die vond het namelijk wel erg lastig dat ze zo vaak weg was (en als de al vrije dagen opnam, dus met niks en niemand rekening hield wanneer dan, wat heel lastig was voor de planning). Ja, dat kan je gevoelloos noemen, maar ik snap het ook wel. Acute situaties, prima. Iemand die twee maanden terminaal is, heel begrijpelijk dat je veel afwezig bent. Maar als iemand echt voorlopig nog leeft, en geen gevaarlijke operaties oid moet hebben, en jij bent telkens afwezig om een hand vast te houden, dan krijgt een werkgever daar genoeg van. En dat snap ik wel.
In geval van TO lijkt het voornaamste probleem en dat schoonouders het vanzelfsprekend vinden, extreem star zijn, en het zelfs afdwingen. Als mijn ouders me morgen echt nodig hebben, laat ik alles vallen. Maar dat is ook omdat ze me nooit zouden vragen als het niet écht nodig is.
En 'nu is het jullie beurt' zou ik zwaar allergisch voor zijn. Ouders gaan een verplichting aan jegens hun kinderen op het moment dat ze besluiten kinderen te krijgen. Kinderen hebben geen keus daarin, dus geldt er geen 'ik heb voor jou gezorgd, dus nu móet jij koste wat kost voor mij zorgen'. Ik zou het ook doen zoveel ik kan, maar het is geen logische verplichting.
En je eigen vakantie, tja, dat vind ik persoonlijk minder belangrijk. Je hebt X vrije dagen om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, niet per se om op vakantie te gaan. En dit jaar is dit belangrijk voor je man. Dat betekent dan misschien dat jullie niet op vakantie kunnen, of je man niet mee. Het zij zo. Toen ik klein was zijn we ook een hele zomervakantie bij oma geweest omdat die zorg nodig had na een grote operatie (opa was er niet meer). Heb ik niks aan overgehouden als kind hoor, zelfs eigenlijk wel leuke herinneringen aan de spelletjes met oma. En mijn vader heeft wel eens een jaar niet mee gemunt ivm zijn werk. Ben ik met mijn moeder, broertje en oma geweest, was ook een hele leuke vakantie. Jammer voor mijn vader, maar hij heeft het ook overleefd.
In geval van TO lijkt het voornaamste probleem en dat schoonouders het vanzelfsprekend vinden, extreem star zijn, en het zelfs afdwingen. Als mijn ouders me morgen echt nodig hebben, laat ik alles vallen. Maar dat is ook omdat ze me nooit zouden vragen als het niet écht nodig is.
En 'nu is het jullie beurt' zou ik zwaar allergisch voor zijn. Ouders gaan een verplichting aan jegens hun kinderen op het moment dat ze besluiten kinderen te krijgen. Kinderen hebben geen keus daarin, dus geldt er geen 'ik heb voor jou gezorgd, dus nu móet jij koste wat kost voor mij zorgen'. Ik zou het ook doen zoveel ik kan, maar het is geen logische verplichting.
En je eigen vakantie, tja, dat vind ik persoonlijk minder belangrijk. Je hebt X vrije dagen om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, niet per se om op vakantie te gaan. En dit jaar is dit belangrijk voor je man. Dat betekent dan misschien dat jullie niet op vakantie kunnen, of je man niet mee. Het zij zo. Toen ik klein was zijn we ook een hele zomervakantie bij oma geweest omdat die zorg nodig had na een grote operatie (opa was er niet meer). Heb ik niks aan overgehouden als kind hoor, zelfs eigenlijk wel leuke herinneringen aan de spelletjes met oma. En mijn vader heeft wel eens een jaar niet mee gemunt ivm zijn werk. Ben ik met mijn moeder, broertje en oma geweest, was ook een hele leuke vakantie. Jammer voor mijn vader, maar hij heeft het ook overleefd.
vrijdag 5 februari 2016 08:18
quote:Goede-Fee schreef op 04 februari 2016 @ 12:08:
[...]
Omdat mensen geen robots zijn en het is vastgelegd in de wet. En gelukkig maar.
Dus omdat iets is vastgelegd in de wet, is het per definitie goed? Ik zie dat anders.....
Begrijp me goed: ik vind het goed dat er een wettelijk recht op zorgverlof is. Maar ik vind dat daar wel grenzen aan zijn. In dit geval gaat het mij erom dat er geen noodzaak is voor de betreffende personen om mee te gaan. Maar er wordt geëist dat er een eigen kind meegaat, een schoonkind is niet goed genoeg. De kinderen gaan daarin mee, dat is hun eigen keuze. Maar ik vind het dus niet reëel om die keuze vervolgens af te wentelen op de werkgever. Of iemand nou het wettelijk recht heeft of niet.
Om een voorbeeld te noemen: ik ben deze week niet erg fit. Ik zou me ziek kunnen melden, maar vind zelf dat ik eigenlijk niet ziek genoeg ben voor een ziekmelding. Dus neem ik verlof op om de middagen vrij te kunnen nemen. Gewoon omdat ik niet ziek genoeg ben om een ziekmelding voor mezelf te verantwoorden. Ik heb namelijk het geluk dat ik een werkgever heb die er totaal niet moeilijk over zou doen als ik me wel ziek zou melden.
Dus ja, ik heb het recht. En nee, ik vind dat moreel niet juist.
[...]
Omdat mensen geen robots zijn en het is vastgelegd in de wet. En gelukkig maar.
Dus omdat iets is vastgelegd in de wet, is het per definitie goed? Ik zie dat anders.....
Begrijp me goed: ik vind het goed dat er een wettelijk recht op zorgverlof is. Maar ik vind dat daar wel grenzen aan zijn. In dit geval gaat het mij erom dat er geen noodzaak is voor de betreffende personen om mee te gaan. Maar er wordt geëist dat er een eigen kind meegaat, een schoonkind is niet goed genoeg. De kinderen gaan daarin mee, dat is hun eigen keuze. Maar ik vind het dus niet reëel om die keuze vervolgens af te wentelen op de werkgever. Of iemand nou het wettelijk recht heeft of niet.
Om een voorbeeld te noemen: ik ben deze week niet erg fit. Ik zou me ziek kunnen melden, maar vind zelf dat ik eigenlijk niet ziek genoeg ben voor een ziekmelding. Dus neem ik verlof op om de middagen vrij te kunnen nemen. Gewoon omdat ik niet ziek genoeg ben om een ziekmelding voor mezelf te verantwoorden. Ik heb namelijk het geluk dat ik een werkgever heb die er totaal niet moeilijk over zou doen als ik me wel ziek zou melden.
Dus ja, ik heb het recht. En nee, ik vind dat moreel niet juist.
Oh dear, how sad, never mind.
vrijdag 5 februari 2016 09:06
quote:nausicaa schreef op 04 februari 2016 @ 22:47:
Een kennis van mij had ook een ernstig zieke moeder die niet meer beter ging worden. Maar voorlopig ook niet dood ging. En alles moest daar voor wijken, áltijd. Dus inderdaad ook voor routine afspraken, ook als er ook al iemand anders meeging etc. Dit heeft uiteindelijk twee jaar geduurd. En het laatste jaar daarvan had ze alle tijd, want werkgever heeft haar contract niet verlengt. Die vond het namelijk wel erg lastig dat ze zo vaak weg was (en als de al vrije dagen opnam, dus met niks en niemand rekening hield wanneer dan, wat heel lastig was voor de planning). Ja, dat kan je gevoelloos noemen, maar ik snap het ook wel. Acute situaties, prima. Iemand die twee maanden terminaal is, heel begrijpelijk dat je veel afwezig bent. Maar als iemand echt voorlopig nog leeft, en geen gevaarlijke operaties oid moet hebben, en jij bent telkens afwezig om een hand vast te houden, dan krijgt een werkgever daar genoeg van. En dat snap ik wel.
In geval van TO lijkt het voornaamste probleem en dat schoonouders het vanzelfsprekend vinden, extreem star zijn, en het zelfs afdwingen. Als mijn ouders me morgen echt nodig hebben, laat ik alles vallen. Maar dat is ook omdat ze me nooit zouden vragen als het niet écht nodig is.
En 'nu is het jullie beurt' zou ik zwaar allergisch voor zijn. Ouders gaan een verplichting aan jegens hun kinderen op het moment dat ze besluiten kinderen te krijgen. Kinderen hebben geen keus daarin, dus geldt er geen 'ik heb voor jou gezorgd, dus nu móet jij koste wat kost voor mij zorgen'. Ik zou het ook doen zoveel ik kan, maar het is geen logische verplichting.
En je eigen vakantie, tja, dat vind ik persoonlijk minder belangrijk. Je hebt X vrije dagen om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, niet per se om op vakantie te gaan. En dit jaar is dit belangrijk voor je man. Dat betekent dan misschien dat jullie niet op vakantie kunnen, of je man niet mee. Het zij zo. Toen ik klein was zijn we ook een hele zomervakantie bij oma geweest omdat die zorg nodig had na een grote operatie (opa was er niet meer). Heb ik niks aan overgehouden als kind hoor, zelfs eigenlijk wel leuke herinneringen aan de spelletjes met oma. En mijn vader heeft wel eens een jaar niet mee gemunt ivm zijn werk. Ben ik met mijn moeder, broertje en oma geweest, was ook een hele leuke vakantie. Jammer voor mijn vader, maar hij heeft het ook overleefd.
Tja het voorbeeld dat jij hier schetst is natuurlijk wel erg uit de hand gelopen. Zo zal het hier hoop ik nooit gaan. Maar waar ik me zorgen over maak is vooral de dwingende houding van schoonouders. En dat ik merk dat mijn man en zijn zussen over hun grenzen gaan omdat er nu aan twee kanten erg hard aan hen wordt getrokken. Dat gaat nooit goed op lange termijn. Want even duidelijk er wordt helemaal niks afgewenteld op werkgever. Man haalt nota bene zijn vrije dag in! Kost een hem een vrije dag en de uren worden wel gewerkt.
Dus het andere uiterste...
Een meedenkende werkgever zou echt al heel veel schelen, zeker voor schoonzus.
en Hayek; ik vind als je ziek bent kun je beter thuisblijven. Hangt ook van je werk af, maar doe als ik ziek ben mijn werk gewoon niet goed. Daar heb je niks aan. Nu ik eigen baas ben ben ik ook met dit soort situaties een stuk productiever; bij ziekte werk ik gewoon dat uurtje dat nog lukt, als het niet gaat duik ik mijn bed in en wie weet kan ik dan nog een uurtje werken. Soms doe ik dan best veel. Niet helemaal fit is niet ziek. En alleen jijzelf bepaalt wat ziek is vind ik. Ik kan slecht tegen mensen die ziek doorwerken en dan fouten maken en iedereen ook nog aansteken, en dan ook nog trots zijn dat ze zich nooit ziek melden...
Overigens ik weet dat het heel egoïstisch klinkt dat ik van de zomer ook vakantie wil. En daarmee bedoel ik niet eens weggaan, want ik snap ook wel dat weggaan niet gaat als er iemand zo ziek is, maar Als man nu zijn dagen opmaakt aan niet erg broodnodige taxidiensten vind ik dat wel een beetje een verkeerde keuze. Omdat ik van hem hou breng ik ook graag tijd samen door namelijk. Het doet mij ook pijn om te zien hoe er aan hem getrokken wordt.
Een kennis van mij had ook een ernstig zieke moeder die niet meer beter ging worden. Maar voorlopig ook niet dood ging. En alles moest daar voor wijken, áltijd. Dus inderdaad ook voor routine afspraken, ook als er ook al iemand anders meeging etc. Dit heeft uiteindelijk twee jaar geduurd. En het laatste jaar daarvan had ze alle tijd, want werkgever heeft haar contract niet verlengt. Die vond het namelijk wel erg lastig dat ze zo vaak weg was (en als de al vrije dagen opnam, dus met niks en niemand rekening hield wanneer dan, wat heel lastig was voor de planning). Ja, dat kan je gevoelloos noemen, maar ik snap het ook wel. Acute situaties, prima. Iemand die twee maanden terminaal is, heel begrijpelijk dat je veel afwezig bent. Maar als iemand echt voorlopig nog leeft, en geen gevaarlijke operaties oid moet hebben, en jij bent telkens afwezig om een hand vast te houden, dan krijgt een werkgever daar genoeg van. En dat snap ik wel.
In geval van TO lijkt het voornaamste probleem en dat schoonouders het vanzelfsprekend vinden, extreem star zijn, en het zelfs afdwingen. Als mijn ouders me morgen echt nodig hebben, laat ik alles vallen. Maar dat is ook omdat ze me nooit zouden vragen als het niet écht nodig is.
En 'nu is het jullie beurt' zou ik zwaar allergisch voor zijn. Ouders gaan een verplichting aan jegens hun kinderen op het moment dat ze besluiten kinderen te krijgen. Kinderen hebben geen keus daarin, dus geldt er geen 'ik heb voor jou gezorgd, dus nu móet jij koste wat kost voor mij zorgen'. Ik zou het ook doen zoveel ik kan, maar het is geen logische verplichting.
En je eigen vakantie, tja, dat vind ik persoonlijk minder belangrijk. Je hebt X vrije dagen om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn, niet per se om op vakantie te gaan. En dit jaar is dit belangrijk voor je man. Dat betekent dan misschien dat jullie niet op vakantie kunnen, of je man niet mee. Het zij zo. Toen ik klein was zijn we ook een hele zomervakantie bij oma geweest omdat die zorg nodig had na een grote operatie (opa was er niet meer). Heb ik niks aan overgehouden als kind hoor, zelfs eigenlijk wel leuke herinneringen aan de spelletjes met oma. En mijn vader heeft wel eens een jaar niet mee gemunt ivm zijn werk. Ben ik met mijn moeder, broertje en oma geweest, was ook een hele leuke vakantie. Jammer voor mijn vader, maar hij heeft het ook overleefd.
Tja het voorbeeld dat jij hier schetst is natuurlijk wel erg uit de hand gelopen. Zo zal het hier hoop ik nooit gaan. Maar waar ik me zorgen over maak is vooral de dwingende houding van schoonouders. En dat ik merk dat mijn man en zijn zussen over hun grenzen gaan omdat er nu aan twee kanten erg hard aan hen wordt getrokken. Dat gaat nooit goed op lange termijn. Want even duidelijk er wordt helemaal niks afgewenteld op werkgever. Man haalt nota bene zijn vrije dag in! Kost een hem een vrije dag en de uren worden wel gewerkt.
Dus het andere uiterste...
Een meedenkende werkgever zou echt al heel veel schelen, zeker voor schoonzus.
en Hayek; ik vind als je ziek bent kun je beter thuisblijven. Hangt ook van je werk af, maar doe als ik ziek ben mijn werk gewoon niet goed. Daar heb je niks aan. Nu ik eigen baas ben ben ik ook met dit soort situaties een stuk productiever; bij ziekte werk ik gewoon dat uurtje dat nog lukt, als het niet gaat duik ik mijn bed in en wie weet kan ik dan nog een uurtje werken. Soms doe ik dan best veel. Niet helemaal fit is niet ziek. En alleen jijzelf bepaalt wat ziek is vind ik. Ik kan slecht tegen mensen die ziek doorwerken en dan fouten maken en iedereen ook nog aansteken, en dan ook nog trots zijn dat ze zich nooit ziek melden...
Overigens ik weet dat het heel egoïstisch klinkt dat ik van de zomer ook vakantie wil. En daarmee bedoel ik niet eens weggaan, want ik snap ook wel dat weggaan niet gaat als er iemand zo ziek is, maar Als man nu zijn dagen opmaakt aan niet erg broodnodige taxidiensten vind ik dat wel een beetje een verkeerde keuze. Omdat ik van hem hou breng ik ook graag tijd samen door namelijk. Het doet mij ook pijn om te zien hoe er aan hem getrokken wordt.
vrijdag 5 februari 2016 09:13
quote:Lizziewizzie schreef op 05 februari 2016 @ 09:06:
[...]
Tja het voorbeeld dat jij hier schetst is natuurlijk wel erg uit de hand gelopen. Zo zal het hier hoop ik nooit gaan. Maar waar ik me zorgen over maak is vooral de dwingende houding van schoonouders. En dat ik merk dat mijn man en zijn zussen over hun grenzen gaan omdat er nu aan twee kanten erg hard aan hen wordt getrokken. Dat gaat nooit goed op lange termijn. Want even duidelijk er wordt helemaal niks afgewenteld op werkgever. Man haalt nota bene zijn vrije dag in! Kost een hem een vrije dag en de uren worden wel gewerkt.
Dus het andere uiterste...
Een meedenkende werkgever zou echt al heel veel schelen, zeker voor schoonzus.
En ik vind als je ziek bent kun je beter thuisblijven. Hangt ook van je werk af, maar doe als ik ziek ben mijn werk gewoon niet goed. Daar heb je niks aan. Nu ik eigen baas ben ben ik ook met dit soort situaties een stuk productiever; bij ziekte werk ik gewoon dat uurtje dat nog lukt, als het niet gaat duik ik mijn bed in en wie weet kan ik dan nog een uurtje werken. Soms doe ik dan best veel. Niet helemaal fit is niet ziek. En alleen jijzelf bepaalt wat ziek is vind ik. Ik kan slecht tegen mensen die ziek doorwerken en dan fouten maken en iedereen ook nog aansteken, en dan ook nog trots zijn dat ze zich nooit ziek melden...
Overigens ik weet dat het heel egoïstisch klinkt dat ik van de zomer ook vakantie wil. En daarmee bedoel ik niet eens weggaan, want ik snap ook wel dat weggaan niet gaat als er iemand zo ziek is, maar Als man nu zijn dagen opmaakt aan niet erg broodnodige taxidiensten vind ik dat wel een beetje een verkeerde keuze. Omdat ik van hem hou breng ik ook graag tijd samen door namelijk. Het doet mij ook pijn om te zien hoe er aan hem getrokken wordt.
Hoezo uit de hand gelopen?
Ik zeg niet dat er in dit geval iets op de werkgever wordt afgewenteld, maar sommige mensen hier vinden wel dat dat zou moeten gebeuren. En volgens mij lees ik in jouw openingspost dat jij dat ook vindt. En dat terwijl we het hier over niet-noodzakelijke dingen hebben.
Ik ben het ermee eens dat er afschuwelijke werkgevers zijn (heb ik al eerder aangegeven) en ik heb er geen goed woord voor over hoe die met hun personeel omgaan. Ik heb wel een werkgever waar (binnen de grenzen van de redelijkheid) wel heel veel kan en bespreekbaar is en ik knijp me in m'n handjes!
Jij noemt het egoïstisch van jezelf. Ik ben het daar niet echt mee eens. Je schoonouders zijn egoïstisch bezig, het is terecht dat je je eigen grenzen bewaakt. Als je niet oppast, wordt je hele leven overgenomen, dat moet je niet laten gebeuren. Maar je man laat zich wel claimen. Hij neemt liever verlof dan dat 'ie nee zegt tegen z'n ouders.......
[...]
Tja het voorbeeld dat jij hier schetst is natuurlijk wel erg uit de hand gelopen. Zo zal het hier hoop ik nooit gaan. Maar waar ik me zorgen over maak is vooral de dwingende houding van schoonouders. En dat ik merk dat mijn man en zijn zussen over hun grenzen gaan omdat er nu aan twee kanten erg hard aan hen wordt getrokken. Dat gaat nooit goed op lange termijn. Want even duidelijk er wordt helemaal niks afgewenteld op werkgever. Man haalt nota bene zijn vrije dag in! Kost een hem een vrije dag en de uren worden wel gewerkt.
Dus het andere uiterste...
Een meedenkende werkgever zou echt al heel veel schelen, zeker voor schoonzus.
En ik vind als je ziek bent kun je beter thuisblijven. Hangt ook van je werk af, maar doe als ik ziek ben mijn werk gewoon niet goed. Daar heb je niks aan. Nu ik eigen baas ben ben ik ook met dit soort situaties een stuk productiever; bij ziekte werk ik gewoon dat uurtje dat nog lukt, als het niet gaat duik ik mijn bed in en wie weet kan ik dan nog een uurtje werken. Soms doe ik dan best veel. Niet helemaal fit is niet ziek. En alleen jijzelf bepaalt wat ziek is vind ik. Ik kan slecht tegen mensen die ziek doorwerken en dan fouten maken en iedereen ook nog aansteken, en dan ook nog trots zijn dat ze zich nooit ziek melden...
Overigens ik weet dat het heel egoïstisch klinkt dat ik van de zomer ook vakantie wil. En daarmee bedoel ik niet eens weggaan, want ik snap ook wel dat weggaan niet gaat als er iemand zo ziek is, maar Als man nu zijn dagen opmaakt aan niet erg broodnodige taxidiensten vind ik dat wel een beetje een verkeerde keuze. Omdat ik van hem hou breng ik ook graag tijd samen door namelijk. Het doet mij ook pijn om te zien hoe er aan hem getrokken wordt.
Hoezo uit de hand gelopen?
Ik zeg niet dat er in dit geval iets op de werkgever wordt afgewenteld, maar sommige mensen hier vinden wel dat dat zou moeten gebeuren. En volgens mij lees ik in jouw openingspost dat jij dat ook vindt. En dat terwijl we het hier over niet-noodzakelijke dingen hebben.
Ik ben het ermee eens dat er afschuwelijke werkgevers zijn (heb ik al eerder aangegeven) en ik heb er geen goed woord voor over hoe die met hun personeel omgaan. Ik heb wel een werkgever waar (binnen de grenzen van de redelijkheid) wel heel veel kan en bespreekbaar is en ik knijp me in m'n handjes!
Jij noemt het egoïstisch van jezelf. Ik ben het daar niet echt mee eens. Je schoonouders zijn egoïstisch bezig, het is terecht dat je je eigen grenzen bewaakt. Als je niet oppast, wordt je hele leven overgenomen, dat moet je niet laten gebeuren. Maar je man laat zich wel claimen. Hij neemt liever verlof dan dat 'ie nee zegt tegen z'n ouders.......
Oh dear, how sad, never mind.
vrijdag 5 februari 2016 09:33
Ik vind ook niet dat het helemaal op een werkgever moet worden afgewenteld. Maar de wet is er niet voor niks, want tja de overheid wil dat wel gaan mantelzorgen. Iemand moet het doen.Want als wij niks doen dat gaat het mis.
En het moet ergens vandaan komen. Ik heb de wet niet bedacht. Maar toch raar dat man en zussen er geen gebruik van durven maken, wellicht ook niet als het straks bijna is afgelopen... Dat was niet heel duidelijk in mijn openingspost, maar dat is wel aan de hand. En zeker in het acute begin van de ellende; daar zijn ook veel dagen gesneuveld.
Argument van man om toch mee te blijven gaan; ieder bezoek kan een slecht nieuws gesprek hebben. Er wordt namelijk per keer bekeken of het nog zin heeft om überhaupt te behandelen. Als dat niet meer kan is het snel over. Dus dat.
Je bent als personeel nu eenmaal ook een mens. En er zijn werkgevers die daar moeite mee hebben. Ik heb er zelf ook een paar gehad. En mijn ervaringen waren ronduit bedroevend wat dat betreft. Dat zal mijn mening zeker beïnvloeden nu. Helaas.
En het moet ergens vandaan komen. Ik heb de wet niet bedacht. Maar toch raar dat man en zussen er geen gebruik van durven maken, wellicht ook niet als het straks bijna is afgelopen... Dat was niet heel duidelijk in mijn openingspost, maar dat is wel aan de hand. En zeker in het acute begin van de ellende; daar zijn ook veel dagen gesneuveld.
Argument van man om toch mee te blijven gaan; ieder bezoek kan een slecht nieuws gesprek hebben. Er wordt namelijk per keer bekeken of het nog zin heeft om überhaupt te behandelen. Als dat niet meer kan is het snel over. Dus dat.
Je bent als personeel nu eenmaal ook een mens. En er zijn werkgevers die daar moeite mee hebben. Ik heb er zelf ook een paar gehad. En mijn ervaringen waren ronduit bedroevend wat dat betreft. Dat zal mijn mening zeker beïnvloeden nu. Helaas.
vrijdag 5 februari 2016 09:41
quote:Lizziewizzie schreef op 05 februari 2016 @ 09:27:
[...]
Het voorbeeld van die kennis van Nausicaa waarvoor alles moet wijken.
Grenzen bewaken levert tot nu toe helaas alleen ruzie op. Niet fijn.
Dan is het misschien bij jullie ook al uit de hand gelopen of aan het lopen. Ik kan me voorstellen dat het moeilijke gesprekken zijn. Ik zou het ook moeilijk vinden als het mijn ouders zou betreffen. Het zijn wel je ouders en dan zitten ze ook nog in een verschrikkelijke situatie. Maar veel mensen worden helaas extreem egoïstisch in dit soort situaties. En als de omgeving dan geen of onvoldoende tegengas geeft, kan dat een extreem zware wissel trekken op heel veel mensen.
Over het zorgverlof gaan we het niet eens worden, maar dat geeft niet. Ik ben het gewend dat ik een andere mening over dit soort dingen heb dan de meeste mensen. Maar ik wens je in ieder geval sterkte met de situatie, het is hoe dan ook een rotsituatie!
[...]
Het voorbeeld van die kennis van Nausicaa waarvoor alles moet wijken.
Grenzen bewaken levert tot nu toe helaas alleen ruzie op. Niet fijn.
Dan is het misschien bij jullie ook al uit de hand gelopen of aan het lopen. Ik kan me voorstellen dat het moeilijke gesprekken zijn. Ik zou het ook moeilijk vinden als het mijn ouders zou betreffen. Het zijn wel je ouders en dan zitten ze ook nog in een verschrikkelijke situatie. Maar veel mensen worden helaas extreem egoïstisch in dit soort situaties. En als de omgeving dan geen of onvoldoende tegengas geeft, kan dat een extreem zware wissel trekken op heel veel mensen.
Over het zorgverlof gaan we het niet eens worden, maar dat geeft niet. Ik ben het gewend dat ik een andere mening over dit soort dingen heb dan de meeste mensen. Maar ik wens je in ieder geval sterkte met de situatie, het is hoe dan ook een rotsituatie!
Oh dear, how sad, never mind.
vrijdag 5 februari 2016 09:58
quote:Lizziewizzie schreef op 05 februari 2016 @ 09:33:
Ik vind ook niet dat het helemaal op een werkgever moet worden afgewenteld. Maar de wet is er niet voor niks, want tja de overheid wil dat wel gaan mantelzorgen. Iemand moet het doen.Want als wij niks doen dat gaat het mis.
En het moet ergens vandaan komen. Ik heb de wet niet bedacht. Maar toch raar dat man en zussen er geen gebruik van durven maken, wellicht ook niet als het straks bijna is afgelopen... Dat was niet heel duidelijk in mijn openingspost, maar dat is wel aan de hand. En zeker in het acute begin van de ellende; daar zijn ook veel dagen gesneuveld.
Argument van man om toch mee te blijven gaan; ieder bezoek kan een slecht nieuws gesprek hebben. Er wordt namelijk per keer bekeken of het nog zin heeft om überhaupt te behandelen. Als dat niet meer kan is het snel over. Dus dat.
Je bent als personeel nu eenmaal ook een mens. En er zijn werkgevers die daar moeite mee hebben. Ik heb er zelf ook een paar gehad. En mijn ervaringen waren ronduit bedroevend wat dat betreft. Dat zal mijn mening zeker beïnvloeden nu. Helaas.Eens. En heel veel sterkte!!
Ik vind ook niet dat het helemaal op een werkgever moet worden afgewenteld. Maar de wet is er niet voor niks, want tja de overheid wil dat wel gaan mantelzorgen. Iemand moet het doen.Want als wij niks doen dat gaat het mis.
En het moet ergens vandaan komen. Ik heb de wet niet bedacht. Maar toch raar dat man en zussen er geen gebruik van durven maken, wellicht ook niet als het straks bijna is afgelopen... Dat was niet heel duidelijk in mijn openingspost, maar dat is wel aan de hand. En zeker in het acute begin van de ellende; daar zijn ook veel dagen gesneuveld.
Argument van man om toch mee te blijven gaan; ieder bezoek kan een slecht nieuws gesprek hebben. Er wordt namelijk per keer bekeken of het nog zin heeft om überhaupt te behandelen. Als dat niet meer kan is het snel over. Dus dat.
Je bent als personeel nu eenmaal ook een mens. En er zijn werkgevers die daar moeite mee hebben. Ik heb er zelf ook een paar gehad. En mijn ervaringen waren ronduit bedroevend wat dat betreft. Dat zal mijn mening zeker beïnvloeden nu. Helaas.Eens. En heel veel sterkte!!
vrijdag 5 februari 2016 21:48
quote:Lizziewizzie schreef op 04 februari 2016 @ 11:00:
Ow op de site rijksoverheid: https://www.rijksoverheid ... oord/zorgverlof-aanvragen
En daar staat : De werkgever mag niet oordelen over de zorg die u geeft of over de noodzaak van de zorg.
Best vaag dus.Maar meegaan naar het ziekenhuis lijkt me wat anders dan zorg geven.
Ow op de site rijksoverheid: https://www.rijksoverheid ... oord/zorgverlof-aanvragen
En daar staat : De werkgever mag niet oordelen over de zorg die u geeft of over de noodzaak van de zorg.
Best vaag dus.Maar meegaan naar het ziekenhuis lijkt me wat anders dan zorg geven.
zaterdag 6 februari 2016 14:17
Als zorgverlof niet kan, gewoon vrije dagen opnemen. Wat is nou een vrije dag in 5 weken tijd? We hebben hier in Nederland heel veel vrije dagen. Als freelancer of zzper heb je dit ook amper. En promotie maak je niet als je overal bang voor bent om je baas met iets niet te plezieren. Dat doe je juist door in dit soort gevallen te laten zien dat je een duidelijke keuze maakt.
zaterdag 6 februari 2016 15:58
quote:Lizziewizzie schreef op 04 februari 2016 @ 10:56:
Oke dan ben ik verkeerd geïnformeerd. Ik dacht dat het per 1 juli was verruimd en dat begeleiding naar een arts daar ook onder viel, maar kan er zo snel niks over vinden.
Schoonouders willen absoluut niet alleen. We hebben het wel over een taxi gehad maar daar wilden ze dus niks van weten, ze waren beledigd dat we er überhaupt over begonnen. Vinden ook dat het een taak is van hun kinderen, want nu is het jullie beurt om te zorgen.
En de kinderen gaan daar in mee.
Gek want toen ik zorgverlof in de groep gooide dacht iedereen dat je dat ook hiervoor zou kunnen inzetten, maar dat doe je neit als je een positieve beoordeling wilt.... Maar dat is dus niet? Wanneer dan wel?
Schoonzus heeft er al gedoe mee gehad op haar werk. En man vindt het ook vervelend want vandaag was hij aan de beurt maar het komt heel slecht uit op zijn werk nu. Dus werkt hij de rest van de week over om het te compenseren. En het kost toch een vrije dag...
Dat er ouders zijn die dit denken en ook nog eens uitspreken. Even los van de hele situatie, maar hier zakt m'n broek echt van af. Walgelijk.
Oke dan ben ik verkeerd geïnformeerd. Ik dacht dat het per 1 juli was verruimd en dat begeleiding naar een arts daar ook onder viel, maar kan er zo snel niks over vinden.
Schoonouders willen absoluut niet alleen. We hebben het wel over een taxi gehad maar daar wilden ze dus niks van weten, ze waren beledigd dat we er überhaupt over begonnen. Vinden ook dat het een taak is van hun kinderen, want nu is het jullie beurt om te zorgen.
En de kinderen gaan daar in mee.
Gek want toen ik zorgverlof in de groep gooide dacht iedereen dat je dat ook hiervoor zou kunnen inzetten, maar dat doe je neit als je een positieve beoordeling wilt.... Maar dat is dus niet? Wanneer dan wel?
Schoonzus heeft er al gedoe mee gehad op haar werk. En man vindt het ook vervelend want vandaag was hij aan de beurt maar het komt heel slecht uit op zijn werk nu. Dus werkt hij de rest van de week over om het te compenseren. En het kost toch een vrije dag...
Dat er ouders zijn die dit denken en ook nog eens uitspreken. Even los van de hele situatie, maar hier zakt m'n broek echt van af. Walgelijk.
zaterdag 6 februari 2016 17:41
quote:Lizziewizzie schreef op 04 februari 2016 @ 11:42:
[...]
Ik vermoed dat het medische deel nu meer routine wordt. En dat ze het best zonder kind erbij zouden kunnen. Maar dat willen ze zo per se niet. Ze zijn zelf slim genoeg vind ik, maar eigenlijk durf ik dat niet in de groep te gooien. Het is ook niet mijn moeder en het is een lastige kwestie merk ik om alleen al aan te kaarten.
Wat ik lastig vind, want ik vind dat het mij ook aangaat, maar wordt echt een beetje erbuiten gehouden.
Dat is denk ik het gevoel. Iemand is ziek in de familie. En iedereen wordt verwacht dat ze zich aanpassen. Tuurlijk dat doe je voor elkaar en voor je ouders. Maar het wordt vanzelf sprekend terwijl er ook andere oplossingen op lange termijn zijn. Net wat hieral gedeelt werd de deeltaxi. Of kijken bij het ziekenfonds wat vergoed wordt. Op duur wordt het langer en dan werkt de eerste oplossing niet meer.
Maar als je schoonouders niks anders willen. Dan wordt het moeilijker. En er zijn sommige mensen die zijn alleen.
Dat je dan iemand mee wilt begrijp ik. Maar als je met zijn tweeen nog ben heb je in ieder geval elkaar nog. Dus alleen hoeft men er niet heen.
[...]
Ik vermoed dat het medische deel nu meer routine wordt. En dat ze het best zonder kind erbij zouden kunnen. Maar dat willen ze zo per se niet. Ze zijn zelf slim genoeg vind ik, maar eigenlijk durf ik dat niet in de groep te gooien. Het is ook niet mijn moeder en het is een lastige kwestie merk ik om alleen al aan te kaarten.
Wat ik lastig vind, want ik vind dat het mij ook aangaat, maar wordt echt een beetje erbuiten gehouden.
Dat is denk ik het gevoel. Iemand is ziek in de familie. En iedereen wordt verwacht dat ze zich aanpassen. Tuurlijk dat doe je voor elkaar en voor je ouders. Maar het wordt vanzelf sprekend terwijl er ook andere oplossingen op lange termijn zijn. Net wat hieral gedeelt werd de deeltaxi. Of kijken bij het ziekenfonds wat vergoed wordt. Op duur wordt het langer en dan werkt de eerste oplossing niet meer.
Maar als je schoonouders niks anders willen. Dan wordt het moeilijker. En er zijn sommige mensen die zijn alleen.
Dat je dan iemand mee wilt begrijp ik. Maar als je met zijn tweeen nog ben heb je in ieder geval elkaar nog. Dus alleen hoeft men er niet heen.
zaterdag 6 februari 2016 17:41
zaterdag 6 februari 2016 19:32
TO, ik lees idd vooral hele starre schoonouders.
Ik denk dat je man en zijn zussen hun grenzen moeten gaan aangeven, en jij ook, maar dan in de kleine dingen. 'Schoonmamma, ik vind je heel lief, en ik wil best boodschappen doen, maar ik heb geen tijd om van de ene speciale bakker naar de andere bijzondere slager en daarna naar de buitengewone groentenjuwelier te gaan. Als jullie willen dat ik de boodschappen doe, prima, maar dan haal ik ze bij de supermarkt hier op de hoek en breng ze daarna naar jullie toe.'
Daarnaast lijkt het mij een geweldig goed idee als je man en zijn zussen de WMO-aanvraag eens gaan doen voor je ouders. Afgezien van de taxi is er meer wat er vanuit de WMO geregeld kan worden. Schoonmaakhulp, bijvoorbeeld. Of een maatschappelijk werker die af en toe langs komt voor een praatje, en ze helpt met het invullen van formulieren en moeilijke gesprekken. Alternatief is een PBG-aanvraag indienen en daarbij de uren vragen die jullie (alle 6!) extra draaien (dus: hoeveel uren zouden ze voor je ouders moeten zorgen als schoonmoeder niet ziek zou zijn, wat is dat nu meer, en dan voor de uren meer PBG vragen).
Ik denk dat je man en zijn zussen hun grenzen moeten gaan aangeven, en jij ook, maar dan in de kleine dingen. 'Schoonmamma, ik vind je heel lief, en ik wil best boodschappen doen, maar ik heb geen tijd om van de ene speciale bakker naar de andere bijzondere slager en daarna naar de buitengewone groentenjuwelier te gaan. Als jullie willen dat ik de boodschappen doe, prima, maar dan haal ik ze bij de supermarkt hier op de hoek en breng ze daarna naar jullie toe.'
Daarnaast lijkt het mij een geweldig goed idee als je man en zijn zussen de WMO-aanvraag eens gaan doen voor je ouders. Afgezien van de taxi is er meer wat er vanuit de WMO geregeld kan worden. Schoonmaakhulp, bijvoorbeeld. Of een maatschappelijk werker die af en toe langs komt voor een praatje, en ze helpt met het invullen van formulieren en moeilijke gesprekken. Alternatief is een PBG-aanvraag indienen en daarbij de uren vragen die jullie (alle 6!) extra draaien (dus: hoeveel uren zouden ze voor je ouders moeten zorgen als schoonmoeder niet ziek zou zijn, wat is dat nu meer, en dan voor de uren meer PBG vragen).
zaterdag 6 februari 2016 22:33
Wat blueeyes*3 zegt.
Uit eigen ervaring: mijn ouder had een heel kort sterfbed ( 3 weken). Voor die weken zorgverlof opgenomen, en zelfs dat werd geweigerd door werk ( dat was dus enorme ruzie, en toen zijn ze heel gauw teruggekrabbeld. )Zelfs voor die 3 weken een schema opgesteld(maar dan om voor rust in eigen gezinnen van de kinderen te zorgen, klinkt cru. Pietje ging met de onderzoeken mee, die afspraak konden mijn ouders zelf heen zonder kinderen etc. Daarnaast qua mantelzorg zoveel mogelijk uitbesteden wat blueeyes zegt. En je hebt fantastische appie die aan huis bezorgt. Je man moet zelf ook aangegeven wat belangrijk is en een balans zoeken. Het is lastig bespreekbaar, maar echt doen. Mijn man is ook niet steeds mee geweest naar ouder, want hij had ook werk en de kinderen. (En ja dan ging ik met het ov en hij de auto, jammer dan voor mij of in dit geval voor jouw partner)
En ja het zijn zijn ouders, en nee, je schoonmoeder hoeft echt niet samen met je partner en 1 vd kinderen gezellig een hele dag aan het infuus te hangen. Dat kan ook samen met je partner of een vriendin of een zus of wat dan ook. Misschien idee om in te kleden dat het voor je schoonmoeder ook leuk is om leuke dingen te doen, en je daar op focussen. Bv uitje met gezin waarbij schoonmoeder meegaat ipv de reguliere ziekenhuisbezoeken.
Uit eigen ervaring: mijn ouder had een heel kort sterfbed ( 3 weken). Voor die weken zorgverlof opgenomen, en zelfs dat werd geweigerd door werk ( dat was dus enorme ruzie, en toen zijn ze heel gauw teruggekrabbeld. )Zelfs voor die 3 weken een schema opgesteld(maar dan om voor rust in eigen gezinnen van de kinderen te zorgen, klinkt cru. Pietje ging met de onderzoeken mee, die afspraak konden mijn ouders zelf heen zonder kinderen etc. Daarnaast qua mantelzorg zoveel mogelijk uitbesteden wat blueeyes zegt. En je hebt fantastische appie die aan huis bezorgt. Je man moet zelf ook aangegeven wat belangrijk is en een balans zoeken. Het is lastig bespreekbaar, maar echt doen. Mijn man is ook niet steeds mee geweest naar ouder, want hij had ook werk en de kinderen. (En ja dan ging ik met het ov en hij de auto, jammer dan voor mij of in dit geval voor jouw partner)
En ja het zijn zijn ouders, en nee, je schoonmoeder hoeft echt niet samen met je partner en 1 vd kinderen gezellig een hele dag aan het infuus te hangen. Dat kan ook samen met je partner of een vriendin of een zus of wat dan ook. Misschien idee om in te kleden dat het voor je schoonmoeder ook leuk is om leuke dingen te doen, en je daar op focussen. Bv uitje met gezin waarbij schoonmoeder meegaat ipv de reguliere ziekenhuisbezoeken.
zaterdag 6 februari 2016 22:49
Niet alles gelezen maar gaan per keer alle kinderen van je schoonouders er heen? Ik kan er helemaal inkomen dat je dit niet alleen wilt doen en met een vertrouwd iemand (zou ik zelf ook heel prettig vinden) maar is zoveel mensen tegelijk niet wat veel want je mag er toch niet de hele behandeling bij zitten?
