Kinderen
alle pijlers
Vriendin heeft een hekel aan kinderen
zaterdag 6 februari 2016 20:29
Hallo,
Ik ben een man die graag kinderen wil. Mijn vriendin wil dit ook, maar ik ben bang dat zij dit alleen wil omdat dat zo hoort zeg maar. Een paar voorbeelden:
1) Ze zegt dat ze in het algemeen een hekel aan kinderen heeft (duidelijk toch)
2) Ze was extreem ongemakkelijk toen ze voor het eerst mijn kleine neefje en nichtje ontmoette. 2 kinderen van 8 en 10.. dan krijg je toch de neiging om een praatje met ze te maken? Te minste ik wel. Maar na een handje te geven keek ze niet eens meer naar hun om
3) Als er kinderen buiten spelen dan vind ze het alleen maar irritant als ze veel herrie maken. Ik kijk graag naar buiten omdat het gewoon leuk is om te zien hoe kinderen plezier hebben.
Ik ben een kerel maar krijg het gevoel dat ik meer moeder instinct heb dan zij heeft
. Het enige wat ze interessant vind en opmerkingen (positief) over maakt is als ze ziet als ik leuke dingen doe met kinderen. Maar ik denk dat dat meer te maken heeft met het feit dat vrouwen het belangrijk vinden als een man goed kan omgaan met kinderen. Ze heeft wel alle eigenschappen voor een goede moeder.. Als ik koorts heb is er geen 1 persoon beter dan haar om door verzorgt te worden. Maar ik vind het belangrijk dat ze die intense pure liefde voor haar kind heeft dat alleen maar een moeder kan geven. Niet dat ze alleen goed is in het verzorgen, dat kan een goede babysitter namelijk ook.
Mijn vraag is... moet ik me zorgen maken? Is het mogelijk dat sommige vrouwen alleen hun moeder instinct en liefde optreed bij hun eigen kind? Is hier iemand die zich in haar herkent en wel dat moeder instinct kreeg bij haar eigen kind?
Ik ben een man die graag kinderen wil. Mijn vriendin wil dit ook, maar ik ben bang dat zij dit alleen wil omdat dat zo hoort zeg maar. Een paar voorbeelden:
1) Ze zegt dat ze in het algemeen een hekel aan kinderen heeft (duidelijk toch)
2) Ze was extreem ongemakkelijk toen ze voor het eerst mijn kleine neefje en nichtje ontmoette. 2 kinderen van 8 en 10.. dan krijg je toch de neiging om een praatje met ze te maken? Te minste ik wel. Maar na een handje te geven keek ze niet eens meer naar hun om
3) Als er kinderen buiten spelen dan vind ze het alleen maar irritant als ze veel herrie maken. Ik kijk graag naar buiten omdat het gewoon leuk is om te zien hoe kinderen plezier hebben.
Ik ben een kerel maar krijg het gevoel dat ik meer moeder instinct heb dan zij heeft
. Het enige wat ze interessant vind en opmerkingen (positief) over maakt is als ze ziet als ik leuke dingen doe met kinderen. Maar ik denk dat dat meer te maken heeft met het feit dat vrouwen het belangrijk vinden als een man goed kan omgaan met kinderen. Ze heeft wel alle eigenschappen voor een goede moeder.. Als ik koorts heb is er geen 1 persoon beter dan haar om door verzorgt te worden. Maar ik vind het belangrijk dat ze die intense pure liefde voor haar kind heeft dat alleen maar een moeder kan geven. Niet dat ze alleen goed is in het verzorgen, dat kan een goede babysitter namelijk ook.Mijn vraag is... moet ik me zorgen maken? Is het mogelijk dat sommige vrouwen alleen hun moeder instinct en liefde optreed bij hun eigen kind? Is hier iemand die zich in haar herkent en wel dat moeder instinct kreeg bij haar eigen kind?
.
zaterdag 6 februari 2016 22:33
Ik heb ook niet zoveel met kinderen, eigenlijk heb ik niet zoveel met mensen in het algemeen.
Er zijn wel mensen die ik leuk vind hoor, over alle leeftijdsgroepen verspreid wel, maar ik vind het niet per definitie gezellig als er veel mensen zijn, en ik vind het ook niet per definitie leuk om met kinderen om te gaan (en als ik dan moet kiezen heb ik eigenlijk liever volwassenen dan kinderen om me heen)
Dat hoeft toch ook niet, lijkt mij, dat je iedereen leuk vind.
Nou heb ik zelf geen prangende kinderwens, maar ik er eigenlijk van uit dat mocht ik een kind krijgen, hij/zij automatisch bij het groepje van mensen die ik wel hebben kan gaat horen.
Daar heb je ook hormonen voor
Er zijn wel mensen die ik leuk vind hoor, over alle leeftijdsgroepen verspreid wel, maar ik vind het niet per definitie gezellig als er veel mensen zijn, en ik vind het ook niet per definitie leuk om met kinderen om te gaan (en als ik dan moet kiezen heb ik eigenlijk liever volwassenen dan kinderen om me heen)
Dat hoeft toch ook niet, lijkt mij, dat je iedereen leuk vind.
Nou heb ik zelf geen prangende kinderwens, maar ik er eigenlijk van uit dat mocht ik een kind krijgen, hij/zij automatisch bij het groepje van mensen die ik wel hebben kan gaat horen.
Daar heb je ook hormonen voor
zaterdag 6 februari 2016 22:39
zaterdag 6 februari 2016 22:47
quote:blue_lagoon schreef op 06 februari 2016 @ 21:15:
[...]
Nou, ik laat het dus wel uit mijn hoofd om een kind aan te spreken, ik doe dat via de ouders. En kwaad dat ze dan worden. Terwijl ik juist hou van een directe benadering maar met kinderen gaat dat gewoon niet.
Ik woon in een stadscentrum waar dronken mensen uit de stad komen rollen 's nachts en dat vind ik gewoon grappig. Ja ook als ik er wakker van word. Maar van gillende kinderen word ik echt kriegelig, weet ook niet wat dat is. Dat gaat zo door merg en been.
Dat heb ik ook wel, dat ik de aanwezigheid van kinderen waar ik op dat moment geen persoonlijk contact mee heb vervelender vind dan de aanwezigheid van volwassenen.
Volwassenen zijn makkelijker te negeren, kinderlijke aanwezigheid is vaak heel opdringerig.
[...]
Nou, ik laat het dus wel uit mijn hoofd om een kind aan te spreken, ik doe dat via de ouders. En kwaad dat ze dan worden. Terwijl ik juist hou van een directe benadering maar met kinderen gaat dat gewoon niet.
Ik woon in een stadscentrum waar dronken mensen uit de stad komen rollen 's nachts en dat vind ik gewoon grappig. Ja ook als ik er wakker van word. Maar van gillende kinderen word ik echt kriegelig, weet ook niet wat dat is. Dat gaat zo door merg en been.
Dat heb ik ook wel, dat ik de aanwezigheid van kinderen waar ik op dat moment geen persoonlijk contact mee heb vervelender vind dan de aanwezigheid van volwassenen.
Volwassenen zijn makkelijker te negeren, kinderlijke aanwezigheid is vaak heel opdringerig.
zaterdag 6 februari 2016 23:02
Ik was geen kinderen gewend geen neefjes en nichtjes dus ik wist gewoon niet wat ik met kinderen moest. Kon me niet inleven. Dus ik snap je vriendin heel goed. Nu ben ik met een man getrouwd die al 3 kinderen had en pas toen ik ze beetje leerde kennen kon ik leuk met ze zijn. Bij een eigen kind groei je daarin mee. Althans dat hoop ik dan maar.
zaterdag 6 februari 2016 23:25
quote:paleviolet schreef op 06 februari 2016 @ 22:47:
[...]
Dat heb ik ook wel, dat ik de aanwezigheid van kinderen waar ik op dat moment geen persoonlijk contact mee heb vervelender vind dan de aanwezigheid van volwassenen.
Volwassenen zijn makkelijker te negeren, kinderlijke aanwezigheid is vaak heel opdringerig.Ja, dat heb ik precies hetzelfde.
[...]
Dat heb ik ook wel, dat ik de aanwezigheid van kinderen waar ik op dat moment geen persoonlijk contact mee heb vervelender vind dan de aanwezigheid van volwassenen.
Volwassenen zijn makkelijker te negeren, kinderlijke aanwezigheid is vaak heel opdringerig.Ja, dat heb ik precies hetzelfde.
zondag 7 februari 2016 00:18
Ik gruwel zelfs een beetje van de meeste kinderen, ik doe meestal uit beleefdheid aardig tegen ze. Wanneer ze 5+ jaar zijn vind ik ze iets meer oké, tenzij ze gillen 
Ik heb super veel jonge neefjes en nichtjes, ik pas zelfs wel eens op als een vriendin me dat vraagt... maar ik heb er echt helemaal niks mee. Vind ik eigenlijk wel jammer, dat ik ze niet zo leuk vind. Dus misschien ontbreekt het instinct mij wel. (Ik ben 33+)
Ik heb super veel jonge neefjes en nichtjes, ik pas zelfs wel eens op als een vriendin me dat vraagt... maar ik heb er echt helemaal niks mee. Vind ik eigenlijk wel jammer, dat ik ze niet zo leuk vind. Dus misschien ontbreekt het instinct mij wel. (Ik ben 33+)
zondag 7 februari 2016 06:50
Ik heb het juist andersom dan wat ik hier vaak lees. Ik vond kinderen vaak al snel leuk en grappig. En nu hoeven ze maar verwaand naar m'n zoontje te kijken die zich aan het uitsloven is en dan vind ik al dat ze stom doen
Maar je hoeft toch niet een grote kindervriend te zijn om een goede moeder te zijn? Waar ben je dan precies bang voor?
Maar je hoeft toch niet een grote kindervriend te zijn om een goede moeder te zijn? Waar ben je dan precies bang voor?
zondag 7 februari 2016 07:06
TO, praat erover met je vriendin. Vraag haar hoe ze erover denkt om (later) moeder te worden. Misschien staat dit nog ver van haar af of heeft ze geen idee maar misschien heeft ze er ook wel een wat meer uitgesproken idee over en kan ze jou daarover wat meer duidelijkheid geven.
Ik vind kinderen leuk maar heb niet in elke relatie zeker geweten of ik kinderen wilde. Achteraf wijt ik dat vooral aan de relatie. Als je relatie verder oké is denk ik dat je hierover best een mening kunt delen en veel mensen weten in beginsel misschien ook al wel of ze wel of geen kinderen willen.
Dat ze weinig met andermans kinderen heeft of geen idee heeft hoe ze met je neefje/nichtje moet omgaan hoeft niet per se iets te zeggen over haar ideeën over het moederschap. Misschien moet ze eerst nog een band met ze opbouwen, weet ze niet hoe ze zich moet opstellen etc. De ene persoon heeft sneller een klik met kinderen in het algemeen dan de ander. En dan heb je nog mensen die snel een klik hebben met kinderen, kinderen in het algemeen heel leuk vinden maar zelf geen gezin willen.
Ik vind kinderen leuk maar heb niet in elke relatie zeker geweten of ik kinderen wilde. Achteraf wijt ik dat vooral aan de relatie. Als je relatie verder oké is denk ik dat je hierover best een mening kunt delen en veel mensen weten in beginsel misschien ook al wel of ze wel of geen kinderen willen.
Dat ze weinig met andermans kinderen heeft of geen idee heeft hoe ze met je neefje/nichtje moet omgaan hoeft niet per se iets te zeggen over haar ideeën over het moederschap. Misschien moet ze eerst nog een band met ze opbouwen, weet ze niet hoe ze zich moet opstellen etc. De ene persoon heeft sneller een klik met kinderen in het algemeen dan de ander. En dan heb je nog mensen die snel een klik hebben met kinderen, kinderen in het algemeen heel leuk vinden maar zelf geen gezin willen.
zondag 7 februari 2016 09:41
Ik speel vaak met de kinderen van vriendinnen, al voordat ik zelf kinderen had, en nu nog steeds.
Maar heb ook vriendinnen die dat andersom niet kunnen, met andermans kinderen even omgaan of nog meer, gaan spelen en dollen. Een enkele zegt zelf, een goed kind wordt niet gehoord en gezien als er volwassenen zijn.
Ik ben heel sociaal, en negeer kinderen niet als ik ergens kom, ik praat met iedereen, volwassenen, kinderen, en ja, als ze een huisdier hebben begroet ik die zelfs ook even (heb zelf geen huisdieren vanwege allergie, maar vind het dus superleuk om ze bij anderen te zien ).
Mensen verschillen dus hierin. Ik heb geen idee welke conclusies je uit het gedrag van je vriendin kan trekken, behalve dat ze geen allemansvriendje is wat betreft kinderen. Je hebt ook mensen die zeggen, ik kom niet op kinderen af, die komen wel op mij af en zijn dus afwachtend in het contact. Of dat nu sociaal onhandig is of desinteresse of een pedagogische inslag die ik zelf niet heb is, geen idee.
Maar heb ook vriendinnen die dat andersom niet kunnen, met andermans kinderen even omgaan of nog meer, gaan spelen en dollen. Een enkele zegt zelf, een goed kind wordt niet gehoord en gezien als er volwassenen zijn.
Ik ben heel sociaal, en negeer kinderen niet als ik ergens kom, ik praat met iedereen, volwassenen, kinderen, en ja, als ze een huisdier hebben begroet ik die zelfs ook even (heb zelf geen huisdieren vanwege allergie, maar vind het dus superleuk om ze bij anderen te zien ).
Mensen verschillen dus hierin. Ik heb geen idee welke conclusies je uit het gedrag van je vriendin kan trekken, behalve dat ze geen allemansvriendje is wat betreft kinderen. Je hebt ook mensen die zeggen, ik kom niet op kinderen af, die komen wel op mij af en zijn dus afwachtend in het contact. Of dat nu sociaal onhandig is of desinteresse of een pedagogische inslag die ik zelf niet heb is, geen idee.
zondag 7 februari 2016 09:47
quote:Sorende schreef op 07 februari 2016 @ 06:50:
Maar je hoeft toch niet een grote kindervriend te zijn om een goede moeder te zijn? Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Maar je hoeft toch niet een grote kindervriend te zijn om een goede moeder te zijn? Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Shoot first, ask questions later!
zondag 7 februari 2016 10:17
quote:redbuIIetje schreef op 07 februari 2016 @ 09:47:
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?Ja dat vind ik ook... geen idee wat dan de motivatie is, als je ze niet kan luchten...
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?Ja dat vind ik ook... geen idee wat dan de motivatie is, als je ze niet kan luchten...
zondag 7 februari 2016 10:18
quote:redbuIIetje schreef op 07 februari 2016 @ 09:47:
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Kinderen echt stom vinden, vind ik wat anders dan "een grote kindervriend" zijn.
Ik merk dat deze dingen door veel mensen niet leuk worden gevonden: rennende kinderen in supermarkt/restaurant etc., huilende kinderen (vooral in het vliegtuig), gillende kinderen (=hoofdpijn in de indoorspeeltuin), de aandacht die ze opeisen in groepen... Snotneuzen zijn vies e.d.
En ik merk dat veel mensen bij kinderen niet verder komen dan "Hoe gaat het op school?".
Typisch kindergebeuren irritant vinden wordt vaak afgedaan als "ik hou niet van kinderen". Dat wil niet zeggen dat het je niet leuk/mooi/bijzonder lijkt om een kind te krijgen die je mag leren kennen, opvoeden en je leven mee mag delen toch? Je krijgt daar wel typisch kindergebeuren bij, maar dat zie ik meer als bijzaak. Het kan ook een goede reden zijn om geen kinderen te willen, maar ik vind niet dat je een slechte moeder zou zijn als je zulk gebeuren irritant vindt.
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Kinderen echt stom vinden, vind ik wat anders dan "een grote kindervriend" zijn.
Ik merk dat deze dingen door veel mensen niet leuk worden gevonden: rennende kinderen in supermarkt/restaurant etc., huilende kinderen (vooral in het vliegtuig), gillende kinderen (=hoofdpijn in de indoorspeeltuin), de aandacht die ze opeisen in groepen... Snotneuzen zijn vies e.d.
En ik merk dat veel mensen bij kinderen niet verder komen dan "Hoe gaat het op school?".
Typisch kindergebeuren irritant vinden wordt vaak afgedaan als "ik hou niet van kinderen". Dat wil niet zeggen dat het je niet leuk/mooi/bijzonder lijkt om een kind te krijgen die je mag leren kennen, opvoeden en je leven mee mag delen toch? Je krijgt daar wel typisch kindergebeuren bij, maar dat zie ik meer als bijzaak. Het kan ook een goede reden zijn om geen kinderen te willen, maar ik vind niet dat je een slechte moeder zou zijn als je zulk gebeuren irritant vindt.
zondag 7 februari 2016 10:27
quote:redbuIIetje schreef op 07 februari 2016 @ 09:47:
[...]Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Ik vind een paard of een kind wel iets heeeel anders.... Een paard 'maak' je ook niet zelf (sorry voor de wat lompe uitdrukking), komen geen hormonen bij kijken etc. Huisdier of kind zit wel een verschilletje in..
Overigens ook hier vriendinnen die niet zoveel hebben met kinderen over het algemeen en ook lang getwijfeld hebben of ze wel moeder wilden worden, maar nu fantastische moeders zijn voor hun kind en daar tegenover een kennis die van kinds af aan de grote wens had om moeder te worden, kinderen altijd helemaal geweldig vond en na haar bevalling in een post-natale depressie beland is en nu een heel zware tijd heeft....
Oftewel: er zijn geen garanties en iedereen is anders. Praat erover met je vriendin en zelfs zij weet niet hoe haar hormoonhuishouding uiteindelijk zal reageren als het kind er is.
[...]Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Ik vind een paard of een kind wel iets heeeel anders.... Een paard 'maak' je ook niet zelf (sorry voor de wat lompe uitdrukking), komen geen hormonen bij kijken etc. Huisdier of kind zit wel een verschilletje in..
Overigens ook hier vriendinnen die niet zoveel hebben met kinderen over het algemeen en ook lang getwijfeld hebben of ze wel moeder wilden worden, maar nu fantastische moeders zijn voor hun kind en daar tegenover een kennis die van kinds af aan de grote wens had om moeder te worden, kinderen altijd helemaal geweldig vond en na haar bevalling in een post-natale depressie beland is en nu een heel zware tijd heeft....
Oftewel: er zijn geen garanties en iedereen is anders. Praat erover met je vriendin en zelfs zij weet niet hoe haar hormoonhuishouding uiteindelijk zal reageren als het kind er is.
anoniem_64ca64e6b24fc wijzigde dit bericht op 07-02-2016 10:27
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
% gewijzigd
zondag 7 februari 2016 10:32
Maar volwassenen kunnen ook behoorlijk irritant doen, en dan hoor je niet vaak, ik heb een hekel aan volwassenen, of, ik heb niks met volwassenen...en niet alle kinderen net als alle volwassenen vertonen dit irritante gedrag, net als sommige honden irritant en onopgevoed zijn , zeg je dan ook niet dan dat je alle honden stom vind, alleen enkele mensen vinden dit..en die moeten dan ook geen hond nemen.
zondag 7 februari 2016 10:32
quote:redbuIIetje schreef op 07 februari 2016 @ 09:47:
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Op zich eens.
Daarom is de uitspraak 'ik heb een hekel aan kinderen maar die van mezelf zijn fantastisch' zo raar. Er moet wel íets zijn geweest wat iemand dan aantrok in het hebben van kinderen. Anders krijg je er niet een, laat staan twee.
Maar goed, ik wist niet dat ik zwanger was, vier maanden lang niet. Ik wist niet beter dan dat ik ze helemaal niet kon krijgen.
Toen ik wist dat ik zwanger was moest ik erg wennen aan het idee. Ik had helemaal geen moedergenen dacht ik. Dat viel erg mee in de praktijk.
Nog steeds hoef ik niet iedere baby te knuffelen en kijk ik niet naar The Voice Kids maar ik beschouw en beschouwde kinderen gewoon als mensen. De een leuker dan de ander. Zoals met volwassenen ook.
[...]
Dat vind ik dus 'n rare stelling. Ik zou nooit 'n paard hebben gehad als ik paarden in 't algemeen niet ontzettend leuk had gevonden. Idem met konijnen. Waarom is het dan blijkbaar helemaal bonton om kinderen in 't algemeen stom te vinden, maar er dan wel zelf eentje te maken op de gok dat je die wel trekt?
Op zich eens.
Daarom is de uitspraak 'ik heb een hekel aan kinderen maar die van mezelf zijn fantastisch' zo raar. Er moet wel íets zijn geweest wat iemand dan aantrok in het hebben van kinderen. Anders krijg je er niet een, laat staan twee.
Maar goed, ik wist niet dat ik zwanger was, vier maanden lang niet. Ik wist niet beter dan dat ik ze helemaal niet kon krijgen.
Toen ik wist dat ik zwanger was moest ik erg wennen aan het idee. Ik had helemaal geen moedergenen dacht ik. Dat viel erg mee in de praktijk.
Nog steeds hoef ik niet iedere baby te knuffelen en kijk ik niet naar The Voice Kids maar ik beschouw en beschouwde kinderen gewoon als mensen. De een leuker dan de ander. Zoals met volwassenen ook.
zondag 7 februari 2016 10:37
quote:swifty schreef op 07 februari 2016 @ 10:32:
Maar volwassenen kunnen ook behoorlijk irritant doen, en dan hoor je niet vaak, ik heb een hekel aan volwassenen, of, ik heb niks met volwassenen...en niet alle kinderen net als alle volwassenen vertonen dit irritante gedrag, net als sommige honden irritant en onopgevoed zijn , zeg je dan ook niet dan dat je alle honden stom vind, alleen enkele mensen vinden dit..en die moeten dan ook geen hond nemen.
Het slaat ook nergens op.
Al dat generaliseren trouwens niet. Of het nou over een hekel hebben aan álle moslims, Amerikanen, kinderen of muziek hebt. Beetje beperkt wereldbeeld heb je dan.
Maar volwassenen kunnen ook behoorlijk irritant doen, en dan hoor je niet vaak, ik heb een hekel aan volwassenen, of, ik heb niks met volwassenen...en niet alle kinderen net als alle volwassenen vertonen dit irritante gedrag, net als sommige honden irritant en onopgevoed zijn , zeg je dan ook niet dan dat je alle honden stom vind, alleen enkele mensen vinden dit..en die moeten dan ook geen hond nemen.
Het slaat ook nergens op.
Al dat generaliseren trouwens niet. Of het nou over een hekel hebben aan álle moslims, Amerikanen, kinderen of muziek hebt. Beetje beperkt wereldbeeld heb je dan.
zondag 7 februari 2016 11:36
Als je zelf geen kinderen hebt en ook nauwelijks in je omgeving hebt is het vaak heel erg wennen. Het is dan lang geleden dat je zelf, laten we zeggen 10 jaar oud was dus je inleven in waar je dan met een kind over kan praten kan lastig zijn. Tel daarbij op dat het ene kind een stuk beperkter is daarin als het andere. De ene heeft geen flauw benul van de wereld terwijl de ander al begint over dingen die hij/zij op het journaal heeft gezien etc. Kortom , het is dan even zoeken naar wat te zeggen om aan te sluiten bij de belevingswereld van dat betreffende kind. Ikzelf vond dat altijd heel lastig want waar kinderen nu mee bezig zijn (vloggers, youtube, bepaalde games) daar heb ik de ballen verstand van omdat ik op die leeftijd nog gewoon met mijn My little Ponies op mijn kamer zat. Nu hebben ze het over hoe je een paard moet temmen in Minecraft (ik weet t inmiddels omdat de kinderen van mijn man het spelen).
Als het kind van jezelf is groei je in al die fases mee dus dat is totaal niet te vergelijken met het met je mond vol tanden staan tegenover de kinderen van een ander.
Met volwassenen kan je ook met je mond vol tanden komen te staan maar ook dan heb je de optie om die persoon links te laten liggen of te negeren of met iemand anders te gaan praten. Zonder dat je briesende ouders in je nek hebt die zich afvragen waarom je hun zoon/dochter niet gewéldig vind overigens
Nu ik een tijdje gewend ben aan de kinderen van manlief en ook weleens mee ga als er op school iets te doen is etc ben ik ook nog tot een andere interessante conclusie gekomen. Dat het vaak niet aan de kinderen ligt maar dat de meeste ouders gewoon echt heul stom zijn
Dit geldt ook voor bij het zwembad, langs de lijn bij de voetbal...etc etc. Man en ik staan er dan vaak een beetje verloren bij ons hardop afvragend wie dit blik idioten heeft opengetrokken. Man man man....
Als het kind van jezelf is groei je in al die fases mee dus dat is totaal niet te vergelijken met het met je mond vol tanden staan tegenover de kinderen van een ander.
Met volwassenen kan je ook met je mond vol tanden komen te staan maar ook dan heb je de optie om die persoon links te laten liggen of te negeren of met iemand anders te gaan praten. Zonder dat je briesende ouders in je nek hebt die zich afvragen waarom je hun zoon/dochter niet gewéldig vind overigens
Nu ik een tijdje gewend ben aan de kinderen van manlief en ook weleens mee ga als er op school iets te doen is etc ben ik ook nog tot een andere interessante conclusie gekomen. Dat het vaak niet aan de kinderen ligt maar dat de meeste ouders gewoon echt heul stom zijn
Dit geldt ook voor bij het zwembad, langs de lijn bij de voetbal...etc etc. Man en ik staan er dan vaak een beetje verloren bij ons hardop afvragend wie dit blik idioten heeft opengetrokken. Man man man....
zondag 7 februari 2016 11:39
Misschien komt het nog wel TO. Ik had voor de komst van mijn dochter ook weinig met kinderen. Ondanks dat ik zelf kind ben geweest, wist ik nooit zo goed wat ik moest zeggen. Geen idee ook wat ze echt leuk vonden om te doen en meestal zag ik bepaalde kinderen zo weinig dat het altijd een beetje 'awkward' bleef, ik kreeg er geen band mee.
Nu heb ik dus een dochter van anderhalf en leer je hoe je ze met ze moet communiceren en spelen en je komt op de opvang ook in aanraking met andere kinderen en ziet hoe de leidsters er mee omgaan. Sindsdien vind ik kinderen echt leuk om mee bezig te zijn en mee te praten. Er komt zoveel leuks uit.
Mijn man had dat dus allemaal van nature. Die draaide voor de komst van onze dochter zijn hand er niet voor om om met andere kinderen te spelen, te kuiten en er mee te praten. Stond ik daar een beetje bij te dralen en ongemakkelijk 'hoi' te zeggen. Het kan dus ook heel erg goed gaan.
Nu heb ik dus een dochter van anderhalf en leer je hoe je ze met ze moet communiceren en spelen en je komt op de opvang ook in aanraking met andere kinderen en ziet hoe de leidsters er mee omgaan. Sindsdien vind ik kinderen echt leuk om mee bezig te zijn en mee te praten. Er komt zoveel leuks uit.
Mijn man had dat dus allemaal van nature. Die draaide voor de komst van onze dochter zijn hand er niet voor om om met andere kinderen te spelen, te kuiten en er mee te praten. Stond ik daar een beetje bij te dralen en ongemakkelijk 'hoi' te zeggen. Het kan dus ook heel erg goed gaan.
