Geld & Recht alle pijlers

Samen of ieder voor zich?

06-02-2016 18:59 265 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na een flinke discussie met mijn vriend, ben ik benieuwd naar jullie mening over het volgende:



Als je een relatie hebt en graag samen een toekomst op wilt bouwen, is het dan redelijk om te verwachten van je partner dat hij je financieel steunt als dit op de langere termijn een goede investering blijkt (ook voor hem)?



Mijn vriend heeft een hele goede baan en ik studeer nog. Wij wonen samen (dragen nu beide bij aan de kosten), maar mijn master zal ik zelf moeten betalen omdat ik tegen die tijd geen recht meer heb op studiefinanciering. Dit heeft niet te maken met studievertraging of laksheid, maar ik heb een volledige HBO gedaan en vervolgens een WO bachelor in een andere studierichting. Ik ben van plan om in de zomervakantie te werken zodat ik het collegegeld + geld voor de boeken kan betalen, maar ik zal dan niet genoeg hebben voor de huur, vaste lasten, etc. Ik had gedacht dat mijn vriend mij financieel wel zou helpen om dit jaartje door te komen door meer bij te dragen aan de vaste lasten, etc. Hij heeft een royaal salaris en kan prima in zijn eentje de vaste lasten betalen (dit deed hij ook voordat ik bij hem kwam wonen), en dan is er nog meer dan genoeg over voor leuke dingen. Nu blijkt tot mijn verbazing dat hij dit niet wil, en ik krijg het gevoel dat hij 'voor zichzelf gaat'. Ik zie mijn opleiding als een goede investering en ik zal later een goede baan krijgen met een goed salaris. Hier zal hij uiteindelijk ook van profiteren.



Ik ben zelf een onafhankelijke vrouw en heb altijd voor mijzelf gezorgd zonder problemen. Ik vind het gewoon onnodig en niet logisch om mijzelf in de schulden te steken terwijl hij meer dan genoeg geld heeft, hij is alleen niet bereid om dat met mij te delen (althans, zo voelt het nu..). Zie ik het verkeerd of..?
Misschien had hij wel gehoopt dat je na al die jaren studeren eens echt zou gaan werken? En in de avonduren je master behalen? Draai de zaken eens om
Alle reacties Link kopieren
Je woont pas een jaar samen dus dat jij hem zou hebben onderhouden kan nooit zo lang zijn
Je wilt nu geld van hem in ruil voor niets meer dan alleen maar de belofte (is die er, trouwens?) dat jij ooit 50% gaat bijdragen, feitelijk. Wat vind je zelf van deze situatie, wanneer jij degene zou zijn die nu moet betalen?
Je schrijft 'ik vind het gewoon onnodig en niet logisch om mijzelf in de schulden te steken terwijl hij meer dan genoeg geld heeft'.



Vooral dat 'meer dan genoeg' raakt me nogal. Vind jij dat jij in je recht staat om te bepalen dat hij meer heeft dan dat hij 'nodig heeft' en nog meer; dat jij mag bepalen wat hij met dat door jou geclaimde 'overtollige geld' dient te doen?



Waar baseer je die claim op?
Wat je ook kunt doen als je per se niet wil lenen is een jaar voltijd gaan werken, sparen, en daarna zelf je master betalen.
Alle reacties Link kopieren
Sorry hoor, maar ik ben het totaal NIET mee eens met de meeste reacties.

Ik vind, en dit heb ik ook zelf meegemaakt, dat als je een serieuze relatie hebt, je inderdaad samen in jullie toekomst investeren. Ik ben sinds mijn studententijd met mijn man (toen vriend) en omdat wij wisten dat wij 'het' voor elkaar waren hebben wij elkaar altijd 100% gesteund, ook financieel. Toen ik mijn master ging doen was mijn Stufi op; mijn man is extra gaan werken om meer te verdienen zodat ik volledig op mijn master kon focussen. En dat terwijl hij zelf ook nog studeerde. Een jaar later, toen wij allebei afgestudeerd waren en ik meteen een goede baan had en hij nog een tijd op zoek was naar werk, werden de rollen omgedraaid en heb ik hem volledig financieel ondersteund. Dit is voor ons altijd vanzelfsprekend geweest; wij zijn immers een team. TEAM is echt een keyword in een goede relatie vind ik.



Sorry hoor, maar ik snap de typische Nederlandse mentaliteit wat betreft relaties echt niet. Tuurlijk ben je onafhankelijk en weet ik nog wat meer, maar als je een serieuze relatie hebt dan bouw je samen iets en ondersteun je elkaar. Punt.



Conclusie: je vriend is een egoistische sukkel, of, he's just not that into you (or your relationship).
quote:Amand schreef op 07 februari 2016 @ 01:38:

Je wilt nu geld van hem in ruil voor niets meer dan alleen maar de belofte (is die er, trouwens?) dat jij ooit 50% gaat bijdragen, feitelijk. Wat vind je zelf van deze situatie, wanneer jij degene zou zijn die nu moet betalen?

Hoezo ooit 50% bijdragen?

Ze betaald toch al 50% van iig alle vaste lasten?

Of moet ze ook nog de garantie afgeven dat ze na haar studie tot op de cent nauwkeurig exact hetzelfde als hij gaat verdienen?

Nou to van die instelling wat van mij is is ook van jou zou ik maar heel snel afstappen althans wel waar het deze man betreft.

Ik zou zonder pardon de tijd dat ik nog moest studeren elders waar het goedkoper wonen is gaan doorbrengen.

Als je mijn dochter was kwam je gewoon die tijd weer lekker thuis onder mama's vleugels
quote:Solenn75 schreef op 07 februari 2016 @ 01:16:

Misschien had hij wel gehoopt dat je na al die jaren studeren eens echt zou gaan werken? En in de avonduren je master behalen? Draai de zaken eens om2
quote:Dionne36 schreef op 07 februari 2016 @ 04:28:

Sorry hoor, maar ik ben het totaal NIET mee eens met de meeste reacties.

Ik vind, en dit heb ik ook zelf meegemaakt, dat als je een serieuze relatie hebt, je inderdaad samen in jullie toekomst investeren. Ik ben sinds mijn studententijd met mijn man (toen vriend) en omdat wij wisten dat wij 'het' voor elkaar waren hebben wij elkaar altijd 100% gesteund, ook financieel. Toen ik mijn master ging doen was mijn Stufi op; mijn man is extra gaan werken om meer te verdienen zodat ik volledig op mijn master kon focussen. En dat terwijl hij zelf ook nog studeerde. Een jaar later, toen wij allebei afgestudeerd waren en ik meteen een goede baan had en hij nog een tijd op zoek was naar werk, werden de rollen omgedraaid en heb ik hem volledig financieel ondersteund. Dit is voor ons altijd vanzelfsprekend geweest; wij zijn immers een team. TEAM is echt een keyword in een goede relatie vind ik.



Sorry hoor, maar ik snap de typische Nederlandse mentaliteit wat betreft relaties echt niet. Tuurlijk ben je onafhankelijk en weet ik nog wat meer, maar als je een serieuze relatie hebt dan bouw je samen iets en ondersteun je elkaar. Punt.



Conclusie: je vriend is een egoistische sukkel, of, he's just not that into you (or your relationship).



+600



Jaaaaa. Zo eens met deze post!!!

Hele bijzondere denkwijze tegenwoordig blijkbaar in relaties. Zo kun je eigenlijk net zo goed alleen blijven, als het allemaal zo berekenend en individualistisch is.

Ik had helemaal niet verwacht dat veel mensen zo zouden reageren.



Vraag me altijd wel af of ze ook zo zouden reageren wanneer het henzelf betrof...
En dat mensen dan NIET vinden dat het normaal zou zijn als deze man het geen probleem zou vinden TO in deze situatie (en voor HUN toekomst) te ondersteunen maar WEL een naar rato verdeling van de kosten eerlijk vinden in plaats van 50/50 vind ik dan ook wonderlijk. Want dat staat eigenlijk toch wel haaks op elkaar.
Ik vind niet dat je je vriend verantwoordelijk kunt stellen voor het betalen van jouw studie en/of hem ineens bijna alleen verantwoordelijk kunt stellen voor het betalen van de vaste lasten. Als je al jaren samen bent snap ik dat zoiets kan, bijv als iemand na zoveel jaar ineens voor een carrièreswitch kiest etc. Maar zoals ik het lees lijkt het alsof jullie nooit echt helemaal gelijkwaardig gestart zijn.



Het kan sowieso denk ik wel een dilemma worden als de een in een relatie een veel hoger salaris en/of vermogen heeft dan de ander. Zeker voordat je op het punt komt dat je alle inkomsten als gedeelde inkomsten ziet. En of en wanneer je op dat punt komt is voor iedereen verschillend.
Ik snap de meeste reacties hier ook niet. Vanaf het moment dat mijn man en ik samen waren en wij duidelijk waren dat wij samen een toekomst op wilden bouwen was alles van hem ook van mij en andersom. Ik betaalde mee in zijn hypotheek en hij betaalde mee in mijn studie bij wijze van. Omdat het een investering was in onze toekomst. Ja hij verdiende veel meer, ik werkte ernaast maar hij zag het als vanzelfsprekend en ik ook. En nu, ruim 10 jaar later ontloop ik hem qua salaris niet veel meer, zijn we twee kinderen verder en gaat nog steeds alles op de grote hoop. Voor ons hoort dat zo, kan voor een ander natuurlijk helemaal anders zijn maar we hebben samen een gezin en niet een klein beetje samen en een klein beetje apart.
quote:Amand schreef op 07 februari 2016 @ 01:38:

Je wilt nu geld van hem in ruil voor niets meer dan alleen maar de belofte (is die er, trouwens?) dat jij ooit 50% gaat bijdragen, feitelijk. Wat vind je zelf van deze situatie, wanneer jij degene zou zijn die nu moet betalen?



Als ik zou samenwonen was dat een no brainer.

Natuurlijk zou ik hem niet laten lenen en met liefde betalen. Leuk iemand met ambities en als ik wil samenwonen om 'de kosten te drukken' ga ik met een goede vriendin een paar jaar feesten als huisgenoten, ipv met een studerende vriend serieus gaan samenwonen als stelletje.

Alsof je er een boterham minder om eet ofzo.



Maargoed ik ben dan ook zo niet-economisch dat ik wat armere familieleden door studies en armere tijden heen geld toestop. Helemaal vergeten op te schrijven om terug te vragen en ook geen afspraken over gemaakt verder.

Weggegooid geld! Voort wat hoort wat!
Ik snap dat soort dingen ook niet hoor,ik heb mij daar wel vaker over verbaasd in soortgelijke topics..

Elk dubbeltje op de weegschaal want oeh stel je voor dat je een euro meer hebt betaald dan je partner..

Vakanties en de partner heeft even het geld niet om exact de helft van alles te betalen oeh dan maar niet mee of naderhand zijn/haar deel tot de laatste cent terugbetalen..

De partner hoeft nog net geen schuldbekentenis te tekenen..

Man man man niet mijn ding..
Alle reacties Link kopieren
Een partner moet dus ook financieel bij je passen en als een van de twee ineens veel meer of minder gaat verdienen dan pas je niet meer bij elkaar en dan moet je een andere partner zoeken? Als je van iemand houdt dan gun je iemand toch ook wat?

TO gaat een investering doen door een master te halen en dat kost geld maar daar zouden ze later samen van kunnen profiteren. De vriend van TO lijkt niet slim en niet lief.
quote:Het-groepje schreef op 07 februari 2016 @ 07:50:

[...]





Als ik zou samenwonen was dat een no brainer.

Natuurlijk zou ik hem niet laten lenen en met liefde betalen. Leuk iemand met ambities en als ik wil samenwonen om 'de kosten te drukken' ga ik met een goede vriendin een paar jaar feesten als huisgenoten, ipv met een studerende vriend serieus gaan samenwonen als stelletje.

Alsof je er een boterham minder om eet ofzo.







Ik snap best wel dat het liefdeloos overkomt hoor, al die posts (waaronder die van mij) waarin gezegd wordt dat TO haar studie zelf moet financieren. Vroegâh, toen ik nog jong was, had ik waarschijnlijk net als jij ook gezegd dat ik zou (mee)betalen aan haar studie, want 'ik hou van haar' en 'ik heb toch genoeg'. 'Mijn geld is jouw geld'. Ik hoor het mezelf nog zeggen.



Nu is er echter dat dingetje dat relatiebreuk heet. En op de één of andere manier (praktisch en/of juridisch) heeft dat meestal tot gevolg dat degene die het meeste geld ingebracht heeft, dat geld gewoon kwijt is. Of sterker nog: dat je ex-partner alleen al aan het feit dat je meer verdiende rechten kan ontlenen om nog járenlang na de relatiebreuk aanspraak op je inkomen te kunnen maken.



Wanneer je relatie goed gaat, speelt dat allemaal niet. Echter, relaties zijn de laatste decennia nogal vluchtig geworden. En partner weg is dan geld weg.



Dat 'geen boterham minder om eten' is ook zo'n ding; wanneer jij je geld wilt weggeven moet je dat vooral doen. Aanspraak maken op het 'overtollige' geld van een ander is echter van een geheel andere orde.



Zoals eerder in dit topic al gezegd wordt; TO kan ook gewoon gaan werken en haar master daarmee zelf financieren.
quote:benq schreef op 07 februari 2016 @ 08:18:

Een partner moet dus ook financieel bij je passen en als een van de twee ineens veel meer of minder gaat verdienen dan pas je niet meer bij elkaar en dan moet je een andere partner zoeken? Als je van iemand houdt dan gun je iemand toch ook wat?

TO gaat een investering doen door een master te halen en dat kost geld maar daar zouden ze later samen van kunnen profiteren. De vriend van TO lijkt niet slim en niet lief.Nou, het klopt niet helemaal wat je zegt: de situatie is feitelijk dat TO verwacht dat haar vriend in haar opleiding gaat investeren. Dat is geld dat hij nu moet betalen. Of hij ooit rendement van die investering gaat zien, is nog maar de vraag; haar master is niet iets dat verdeeld kan worden bij de boedelscheiding.
Alle reacties Link kopieren
Maar hoe moet dat dan als er kinderen komen? Je kunt allebei wat minder gaan werken maar dan maak je geen van beide echt carriere. Als een van de twee een aantal jaren minder gaat werken ten behoeve van de kinderen en daardoor minder carriere maakt en minder pensioen opbouwt, die partner betaalt dan in feite toch ook? Dan is het toch ook redelijk om dat te verrekenen als de relatie strandt?
Alle reacties Link kopieren
quote:Amand schreef op 07 februari 2016 @ 09:30:

[...]



Nou, het klopt niet helemaal wat je zegt: de situatie is feitelijk dat TO verwacht dat haar vriend in haar opleiding gaat investeren. Dat is geld dat hij nu moet betalen. Of hij ooit rendement van die investering gaat zien, is nog maar de vraag; haar master is niet iets dat verdeeld kan worden bij de boedelscheiding.In het geval van TO hoeft haar vriend in feite niets te investeren, ze draagt alleen een jaar lang niet mee aan de woonkosten. Kosten die hij zonder haar ook zou maken.
quote:benq schreef op 07 februari 2016 @ 09:33:

[...]





In het geval van TO hoeft haar vriend in feite niets te investeren, ze draagt alleen een jaar lang niet mee aan de woonkosten. Kosten die hij zonder haar ook zou maken.Precies,maar goed als ik to was dan ging ik lekker tot ik klaar was met die master bij mijn moeder wonen ofzo..
quote:Amand schreef op 07 februari 2016 @ 09:30:

[...]



Nou, het klopt niet helemaal wat je zegt: de situatie is feitelijk dat TO verwacht dat haar vriend in haar opleiding gaat investeren. Dat is geld dat hij nu moet betalen. Of hij ooit rendement van die investering gaat zien, is nog maar de vraag; haar master is niet iets dat verdeeld kan worden bij de boedelscheiding.Ja want dat is natuurlijk wel een must en het liefst met rente nietwaar?
quote:benq schreef op 07 februari 2016 @ 09:33:

[...]





In het geval van TO hoeft haar vriend in feite niets te investeren, ze draagt alleen een jaar lang niet mee aan de woonkosten. Kosten die hij zonder haar ook zou maken.Iemand in huis hebben die woongenot deelt maar niet meedeelt in de kosten is gewoon geld aan haar uitgeven hoor. Investeren, zo je wilt.
quote:MalleBabbe1 schreef op 07 februari 2016 @ 09:37:

[...]



Ja want dat is natuurlijk wel een must en het liefst met rente nietwaar?Je geeft het geld van TO's vriend wel erg makkelijk namens hem uit. 'Omdat hij genoeg heeft'? Of omdat TO daar recht op heeft omdat ze nu samenwonen? Wat is het?
quote:Dionne36 schreef op 07 februari 2016 @ 04:28:

Sorry hoor, maar ik ben het totaal NIET mee eens met de meeste reacties.

Ik vind, en dit heb ik ook zelf meegemaakt, dat als je een serieuze relatie hebt, je inderdaad samen in jullie toekomst investeren. Ik ben sinds mijn studententijd met mijn man (toen vriend) en omdat wij wisten dat wij 'het' voor elkaar waren hebben wij elkaar altijd 100% gesteund, ook financieel. Toen ik mijn master ging doen was mijn Stufi op; mijn man is extra gaan werken om meer te verdienen zodat ik volledig op mijn master kon focussen. En dat terwijl hij zelf ook nog studeerde. Een jaar later, toen wij allebei afgestudeerd waren en ik meteen een goede baan had en hij nog een tijd op zoek was naar werk, werden de rollen omgedraaid en heb ik hem volledig financieel ondersteund. Dit is voor ons altijd vanzelfsprekend geweest; wij zijn immers een team. TEAM is echt een keyword in een goede relatie vind ik.



Sorry hoor, maar ik snap de typische Nederlandse mentaliteit wat betreft relaties echt niet. Tuurlijk ben je onafhankelijk en weet ik nog wat meer, maar als je een serieuze relatie hebt dan bouw je samen iets en ondersteun je elkaar. Punt.



Conclusie: je vriend is een egoistische sukkel, of, he's just not that into you (or your relationship).Mijn man en ik zijn al jaren samen en ons inkomen gaat ook al jaren op de grote hoop, ook al verdien ik vele keren meer dan hem. En toch overleg ik altijd vooraf met hem als ik iets wil hebben of doen wat veel geld kost. Ik vind echt samen delen namelijk ook samen beslissen. Ik vind het juist heel erg raar dat mensen het een teken van samen zijn vinden, als de ene partner beslissingen neemt over grote gezamenlijke uitgaven zonder de ander daarbij te betrekken. En dat is bij TO zeker aan de orde, want anders kwam de reactie van haar vriend niet als zo'n verrassing. En dan nog boos worden ook als de ande daar het zijne van denkt en zijn kont tegen de krib gooit, dat is voor mij juist een teken dat je het principe "samen" helemaal niet hebt begrepen.
quote:benq schreef op 07 februari 2016 @ 09:32:

Maar hoe moet dat dan als er kinderen komen? Je kunt allebei wat minder gaan werken maar dan maak je geen van beide echt carriere. Als een van de twee een aantal jaren minder gaat werken ten behoeve van de kinderen en daardoor minder carriere maakt en minder pensioen opbouwt, die partner betaalt dan in feite toch ook? Dan is het toch ook redelijk om dat te verrekenen als de relatie strandt?Let's not get overboard right away, shall we? Het gaat hier over twee jonge mensen die pas net samenwonen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven