Hond overleden, andere hond blijft achter

04-02-2016 09:24 70 berichten
Lieve lezers,



Met pijn in mijn hart typ ik dit.



Mijn hond is gister ingeslapen omdat hij heel erg ziek was, dit valt mij zeer zwaar ! Nu het volgende probleem; Wij hebben nog een hond, onze honden waren altijd samen thuis en sliepen samen in de woonkamer, kortom altijd samen dus.



Nu hebben wij ook werk en kunnen wij ook niet de hele dag thuis blijven. Maar nu dus ons probleem ; De hond wolft en jankt alles bij elkaar als hij alleen thuis is sinds hij alleen is!



Wij kunnen de hond niet overal mee naartoe nemen maar dit gejank en gewolf is echt hartverscheurend .



Iemand ervaring of weet iemand wat we kunnen doen?



quote:miekemv schreef op 04 februari 2016 @ 12:39:

Dat is echt wel een probleem idd. Heb het ook meegemaakt en men zegt niet voor niets een keer twee honden is altijd twee honden. Toen mijn teefje moest worden ingeslapen heb ik mijn reu meegenomen. Samen hebben we haar naar het crematorium gebracht en ook daar weer laten snuffelen aan haar. Toen we ook samen de as gingen ophalen wist hij nog precies waar we haar hadden achtergelaten. Dus hij helemaal verwachtingsvol en kwispelend uitkijken. Thuisgekomen verviel de reu in een soort van depressie, hij ging boven onder het bed liggen, niks was meer leuk en eten niet meer interresant. Na een week vond ik een teefje herplaatser van het ras wat ik altijd heb en nam haar mee naar huis. Ik zie hem nog staan achter het matglas van de voordeur, kwispelend en dolgelukkig. Heel eventjes iets van oke dit is toch een andere maar ze is altijd zijn muze gebleven.
Alle reacties Link kopieren
Sterkte!!



Wij hebben helaas het zelfde meegemaakt.. Overgebleven hond was ontroostbaar en jankte de hele buurt bij elkaar. Ons hoofd stond ook nog niet naar een nieuwe hond, maar na 3 weken janken en klachten uit de buurt waren we radeloos en zijn toch gaan zoeken naar een nieuw maatje voor haar. Uiteindelijk via marktplaats een hond van 8 maanden oud "gered" uit een gezin waar hij niet echt welkom was. Ons gevoel was daardoor ook een stuk beter bij de nieuwe hond, omdat die hond gewoon werkelijk waar dankbaar leek dat wij hem mee hadden genomen.
Iedereen echt bedankt voor alles dit doet me goed. We kijken inderdaad even hoe het gaat verlopen .. Hopen dat het beter gaat met hem binnekort en dat wij ook rustig kunnen rouwen.
Alle reacties Link kopieren
Heel veel sterkte met het verlies.



Wij hebben het ook aan de hand gehad.

Onze overgebleven hond wandelde niet meer en wilde haar mand niet meer uit. Echt zielig om aan te zien.

Uiteindelijk hebben we toch, sneller dan we er zelf aan toe waren, een hond bijgenomen. En vanaf het 1e moment dat de nieuwe hond erbij kwam, was de oudere hond weer helemaal blij. Ze at, wandelde, speelde met haar botje en vooral met de nieuwe hond. Helaas is het nu zo dat onze "overgebleven" hond behoorlijk oud is. Denk niet dat zij nog heel lang heeft
quote:lh1974 schreef op 04 februari 2016 @ 21:18:

Heel veel sterkte met het verlies.



Wij hebben het ook aan de hand gehad.

Onze overgebleven hond wandelde niet meer en wilde haar mand niet meer uit. Echt zielig om aan te zien.

Uiteindelijk hebben we toch, sneller dan we er zelf aan toe waren, een hond bijgenomen. En vanaf het 1e moment dat de nieuwe hond erbij kwam, was de oudere hond weer helemaal blij. Ze at, wandelde, speelde met haar botje en vooral met de nieuwe hond. Helaas is het nu zo dat onze "overgebleven" hond behoorlijk oud is. Denk niet dat zij nog heel lang heeft Wij willen ook liever nog geen hondje inderdaad maar gelukkig wil deze nog wel mee wandelen etc. Ik wil ook jou veel sterkte alvast wensen
Pff mijn hart is weer in duizend stukjes.. Ik was even boven en ik hoor hem al piepen en ik kijk beneden zit die heel sneu voor de deur te wachten ..
Alle reacties Link kopieren
Wat hartverscheurend om te moeten aanhoren.

Hopelijk treedt er snel verbetering op, arm diertje
quote:Guuusje schreef op 05 februari 2016 @ 11:01:

Pff mijn hart is weer in duizend stukjes.. Ik was even boven en ik hoor hem al piepen en ik kijk beneden zit die heel sneu voor de deur te wachten ..



Ach... Arme hond, arme jullie

Geef hem maar een extra dikke knuffel van mij
Wij hadden ook twee honden. Onze jongste hond werd juist heel rustig toen de oudere dood ging. Wij hebben na een aantal maanden een nieuwe hond erbij genomen. En dat is ook een echte lieverd. Maar de overgebleven hond lijkt deze veel minder leuk te vinden dan de overleden hond. Het is dus niet gezegd dat een tweede hond het probleem zal oplossen.
quote:madelief_je schreef op 05 februari 2016 @ 23:18:

Wij hadden ook twee honden. Onze jongste hond werd juist heel rustig toen de oudere dood ging. Wij hebben na een aantal maanden een nieuwe hond erbij genomen. En dat is ook een echte lieverd. Maar de overgebleven hond lijkt deze veel minder leuk te vinden dan de overleden hond. Het is dus niet gezegd dat een tweede hond het probleem zal oplossen.



Maar jouw hond was er ook vrij rustig onder, dus daar hoefde je het niet voor te doen. Van mijn eerste hond hoefde er ook geen tweede bij, ze vond het afschuwelijk eerlijk gezegd. Ze had altijd in een roedel gewoond maar ze vond het niet leuk een hond er bij. Zij jankte en blafte ook nooit als ze alleen was.



Mijn moeders hond kon ook nooit alleen zijn, hondje kwam uit het asiel. Die raakte helemaal overstuur. Als ze een paar uurtjes wegmoest bracht ik mijn honden daar wel eens heen en dan was ze rustig.





De ene hond kan prima alleen zijn en de ander raakt volledig over zijn toeren. Het lijkt me lastig om een hond dat alsnog aan te leren.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook. Gelukkig blaft de overgebleven hond niet, maar jankt wel meer. Wij krijgen binnenkort een logeerhond. Kijken of het dan minder is.



Sterkte ermee!
some of the best moments in life are the one's you can't tell anyone about
quote:miekemv schreef op 06 februari 2016 @ 00:33:

[...]





Maar jouw hond was er ook vrij rustig onder, dus daar hoefde je het niet voor te doen. Van mijn eerste hond hoefde er ook geen tweede bij, ze vond het afschuwelijk eerlijk gezegd. Ze had altijd in een roedel gewoond maar ze vond het niet leuk een hond er bij. Zij jankte en blafte ook nooit als ze alleen was.



Mijn moeders hond kon ook nooit alleen zijn, hondje kwam uit het asiel. Die raakte helemaal overstuur. Als ze een paar uurtjes wegmoest bracht ik mijn honden daar wel eens heen en dan was ze rustig.





De ene hond kan prima alleen zijn en de ander raakt volledig over zijn toeren. Het lijkt me lastig om een hond dat alsnog aan te leren.Nee, er hoefde geen hond bij. Maar ik bedoelde dat hond 1 en 2 echt maatjes waren. Lagen altijd naast elkaar. En dat hebben Deze 2 nu niet. Wie zegt dat de hond van TO op een nieuwe hond zit te wachten. Hij mist de oude, maar een nieuwe kan die plek misschien niet innemen. En dan heb je dus nog steeds een jankende hond.
Wat voor ras is het? Misschien zou je nog wat Bach Bloesem kunnen proberen.

Je kan het proberen om een hond alleen te leren zijn, maar bij een oudere hond die altijd met een andere hond samen is geweest is dat een heel lastig proces. Ook een proces wat tijd in beslag neemt, want je moet hem als een pup gaan trainen. En als het een hond die is die erg aan de gezelschap van een andere hond hecht, is de kans dat het lukt niet zo groot. Hangt wel een beetje van de hond af. Ik heb onder andere terriërs gehad en die zijn erg zelfstandig, of ze alleen of met zijn tweeën waren boeide niet zo erg.

Maar goed ik zou er gewoon een hond bij nemen als het geen probleem praktisch is, want een hond heeft over het algemeen het liefst een maatje.
quote:madelief_je schreef op 06 februari 2016 @ 08:26:

[...]





Nee, er hoefde geen hond bij. Maar ik bedoelde dat hond 1 en 2 echt maatjes waren. Lagen altijd naast elkaar. En dat hebben Deze 2 nu niet. Wie zegt dat de hond van TO op een nieuwe hond zit te wachten. Hij mist de oude, maar een nieuwe kan die plek misschien niet innemen. En dan heb je dus nog steeds een jankende hond.Ik denk echt dat hij een roedel mist en niet zo zeer de oude.
Alle reacties Link kopieren
Sterkte met het verlies...



Onze oudste hond moesten we zeer onverwacht in laten slapen. Jongste hond was er niet bij, dat ging ook niet meer. We waren zo lamgeslagen de eerste dagen dat we niet direct in de gaten hadden dat de overgebleven hond zich volledig aan ons vastklampte. Ze was als pup vanuit het nest bij ons en oudste hond gekomen en was nooit alleen geweest.



Achteraf gezien hadden wij er weer een hond bij moeten nemen. Niet direct, maar wel relatief snel. Ons teefje was van zichzelf al wat onzeker en dat werd heel erg toen de oudste wegviel. We hebben eindeloos met haar getraind op het alleen zijn (zoals je doet met een pup: langzaam opbouwen) maar de kleinste dingen gaven een terugval, telkens weer.

Conclusie, onze hond heeft nooit meer geleerd om alleen te zijn. Door omstandigheden was het jarenlang geen optie om er weer een hond bij te nemen, en we hebben een groot deel van ons leven aan moeten passen aan onze hond. Nooit lang alleen laten (half uurtje was de max) en altijd oppas of opvang regelen met familie, vrienden, buren en uitlaatservice. We deden het met liefde, maar pas na haar dood (ze is 4 jaar na onze andere hond gestorven) realiseerden we ons wat een "last" het is geweest. Ik schrijf dat tussen aanhalingstekens omdat het niet zo voelde, maar wel zo was. Als je alle dagen doorbrengt met bedenken hoe je die dag gaat oplossen voor je hond geeft dat, bewust en onbewust, een flinke druk. Al zou ik het met liefde nog jaren hebben gedaan, helaas is ze jong gestorven (7,5 jaar).



Ik zou echt aanraden om snel te beginnen met trainen op het alleen zijn, en als dat niet werkt, denk dan echt eens aan een nieuwe hond erbij. hoeft geen pup te zijn, een rustige stabiele herplaatser kan ook.
Wij hebben de hond -september 2014 overleden- een paar uur in zijn mand in de woonkamer laten liggen. Zo kon iedereen afscheid nemen. Ik zie zijn beste vriend nog kopschuddend boven de mand staan, die was echt over de reutel. Wilde ook bij hem liggen. Was wel even heel naar.



Na een paar dagen gaat het beter.



In november 2014 hebben we een pup erbij genomen. Meisjeshond, zelfde ras. Hij heeft haar 3 weken straal genegeerd, ging met zijn rug naar haar toe zitten. Was niet te genieten en vond haar ook vreselijk stom. Op een dag was ze hem aan het uitdagen, hij begon -toch maar met heeeeeeeeel veeeeeeeeel tegenzin- terug te spelen en sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Enige probleem is dat hij nu 9 wordt en zij pas 16 maanden is. Dus er komt een moment dat zij afscheid moet nemen.



Het blijft gedoe, met de hondenkinderen.
Haha grappig is dat.
quote:TheJoker schreef op 06 februari 2016 @ 15:43:

Wij hebben de hond -september 2014 overleden- een paar uur in zijn mand in de woonkamer laten liggen. Zo kon iedereen afscheid nemen. Ik zie zijn beste vriend nog kopschuddend boven de mand staan, die was echt over de reutel. Wilde ook bij hem liggen. Was wel even heel naar.



Na een paar dagen gaat het beter.



In november 2014 hebben we een pup erbij genomen. Meisjeshond, zelfde ras. Hij heeft haar 3 weken straal genegeerd, ging met zijn rug naar haar toe zitten. Was niet te genieten en vond haar ook vreselijk stom. Op een dag was ze hem aan het uitdagen, hij begon -toch maar met heeeeeeeeel veeeeeeeeel tegenzin- terug te spelen en sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Enige probleem is dat hij nu 9 wordt en zij pas 16 maanden is. Dus er komt een moment dat zij afscheid moet nemen.



Het blijft gedoe, met de hondenkinderen.Precies! Wel een leuk verhaal ( op het overlijden na natuurlijk ) maar dat hebben wij nu dus ook, dan moet je voor de "nieuwe" hond ook een vriendje kopen en zo blijft je opnieuw hondjes kopen..
Het heeft voor jezelf ook wel voordelen als ze elkaar vermaken. Heb ik voor de katten ook wel gedaan als ik dacht dat het goed voor ze was.



Wat een verdriet he je hond moeten laten inslapen?
quote:miekemv schreef op 08 februari 2016 @ 00:03:

Het heeft voor jezelf ook wel voordelen als ze elkaar vermaken. Heb ik voor de katten ook wel gedaan als ik dacht dat het goed voor ze was.



Wat een verdriet he je hond moeten laten inslapen?Het is inderdaad heel dubbel .. En ja het doet echt heel veel pijn, dit is de eerste hond die ik meemaak die overlijdt. Ik kan het gewoon niet beseffen dat hij er niet meer is, maar ik weet dat het beter is zo.
Alle reacties Link kopieren
quote:miekemv schreef op 06 februari 2016 @ 09:54:

[...]





Ik denk echt dat hij een roedel mist en niet zo zeer de oude.

Dat klinkt meer als hoe een hond werkt ja. Er worden nog weleens teveel menselijke emoties op honden geprojecteerd.

Wij hebben het bij onze oudste hond kunnen zien. Die was de eerste 1,5 jaar onze enige hond. Toen er een hondje bij kwam, was hij gewoon blijer. Eigenlijk vanaf dag één. Hij beschermt d'r, speelt met d'r en ze mag zelfs z'n eten jatten. Ik denk dat voor veel honden geldt dat ze gewoon graag een hondenmaatje hebben....
Oh dear, how sad, never mind.
Alle reacties Link kopieren
quote:Guuusje schreef op 07 februari 2016 @ 23:24:

[...]





Precies! Wel een leuk verhaal ( op het overlijden na natuurlijk ) maar dat hebben wij nu dus ook, dan moet je voor de "nieuwe" hond ook een vriendje kopen en zo blijft je opnieuw hondjes kopen..Ligt natuurlijk ook aan het karakter en ras van de "overgebleven" hond. Bij ons was dit een basset, een echt roedel-ras. Kon absoluut niet alleen zijn. Inmiddels is deze hond ook overleden en de "nieuwe" hond die wij er destijds bij hebben genomen kan prima alleen zijn en heeft ook geen behoefte aan een nieuwe kameraad. Deze hond is ook bij het uitlaten liever alleen en gaat niet op andere honden af.. Nu dus alweer een aantal jaren 1 hond en dit bevalt voor nu prima.
Er is inmiddels een hondje bij
Alle reacties Link kopieren
En heeft het effect gehad op de hond die jullie al hadden?

Is die vrolijker/huilt die niet meer?
En hoe gaat het?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven