Kinderen
alle pijlers
Kind (geen baby) bij ouders laten slapen
zaterdag 13 februari 2016 22:19
Vandaag stond er in de Volkskrant een column van Asha ten Broek over "slaaphygiëne", die wel aansloot bij onze ervaring. Bottom line voor mensen die het artikel niet lezen, is dat het nogal typisch westers is om kinderen al van heel jong in hun eentje weg te leggen, terwijl in andere culturen kinderen 's nachts horen en voelen dat er allemaal mensen om hen heen zijn, en het daar blijkbaar prima op doen. Het consultatiebureau wil dat kinderen in hun eentje slapen, want anders "zou het niet goed zijn", en dat zou volgens Asha ook gewoon te maken kunnen hebben met het feit dat ouders 's ochtends uitgerust naar hun werk moeten.
Mijn zoon (gaat richting 6) slaapt sinds en tijdje lekker naast mij in bed omdat papa beneden bij de oude hond ligt die niet meer alleen wil zijn (en die regelmatig 's nachts naar buiten moet). Als de hond dood gaat, komt mijn man weer gezellig terug in de slaapkamer hoor; het is geen huwelijkscrisis. Maar mijn zoon is wel veel makkelijker in te stoppen als hij weet dat hij naast iemand slaapt, en hij slaapt ook lekkerder uit; op zijn eigen kamer heeft hij heel sterk de drang om meteen naar ons te komen zodra hij een beetje wakker is (hij vind alleen zijn in zijn eigen kamer niet fijn). Als hij naast me ligt, draait hij zich nog even om als hij wakker wordt.
In slaap vallen in zijn eentje vind hij ook vreselijk, dus we hadden voordat hij naast me kwam liggen, om de beurt de instopavond waarbij we in de buurt blijven tot hij slaapt. Ik dacht dat dat wel zou overgaan, maar nu is het dus zo gelopen dat ik (wegens energietekort) toch vroeg naar bed moet, en gewoon tegelijk met hem naar boven ga. Hij valt dan na even kletsen in slaap, en ik lig lekker warm tot ik zelf ook in slaap val (of ik ga nog even bij mijn man beneden zitten).
Nu gaan we verhuizen, en we krijgen een grotere slaapkamer. Zoon krijgt een kleinere slaapkamer die hij wel graag wil (hij heeft erg mooi uitzicht op een speeltuin). Nu vragen we ons af of we zijn hoogslaper in het kleine kamertje gaan proppen, of dat we in onze nieuwe slaapkamer gewoon een soort hoogslaper over ons voeteneind heen zetten zodat we met zijn drieën kunnen slapen. Uiteraard tot zoon besluit dat hij naar zijn eigen kamer wil. Dan kan zijn nieuwe kamer voorlopig gewoon een fijne speelkamer worden voor zijn lego. Ik ben een beetje aan het rondkijken naar goede ideeën voor een constructie, maar zie nog niet heel veel goede voorbeelden. Er zijn wel hoogslapers met een enkel bed boven en tweepersoons beneden, maar die zijn maar 1.40 breed.
Ik heb zelf tot mijn 6e op dezelfde kamer geslapen als mijn zus. Ik kan me wel voorstellen dat dat voor kleine kinderen eigenlijk veel fijner is dan een "luxe" eigen kamer. Mijn zoon is enig kind, dus die ligt nu alleen terwijl papa en mama wel gezellig samen kunnen slapen. Tot hij behoefte krijgt aan privacy, vind ik het niet erg om hem er bij te hebben. Sex hebben kan heus wel op andere momenten of plekken. Ik ben op zoek naar leuke voorbeelden hoe je het qua inrichting oplost, maar ik ben ook benieuwd naar ervaring.
Mijn zoon (gaat richting 6) slaapt sinds en tijdje lekker naast mij in bed omdat papa beneden bij de oude hond ligt die niet meer alleen wil zijn (en die regelmatig 's nachts naar buiten moet). Als de hond dood gaat, komt mijn man weer gezellig terug in de slaapkamer hoor; het is geen huwelijkscrisis. Maar mijn zoon is wel veel makkelijker in te stoppen als hij weet dat hij naast iemand slaapt, en hij slaapt ook lekkerder uit; op zijn eigen kamer heeft hij heel sterk de drang om meteen naar ons te komen zodra hij een beetje wakker is (hij vind alleen zijn in zijn eigen kamer niet fijn). Als hij naast me ligt, draait hij zich nog even om als hij wakker wordt.
In slaap vallen in zijn eentje vind hij ook vreselijk, dus we hadden voordat hij naast me kwam liggen, om de beurt de instopavond waarbij we in de buurt blijven tot hij slaapt. Ik dacht dat dat wel zou overgaan, maar nu is het dus zo gelopen dat ik (wegens energietekort) toch vroeg naar bed moet, en gewoon tegelijk met hem naar boven ga. Hij valt dan na even kletsen in slaap, en ik lig lekker warm tot ik zelf ook in slaap val (of ik ga nog even bij mijn man beneden zitten).
Nu gaan we verhuizen, en we krijgen een grotere slaapkamer. Zoon krijgt een kleinere slaapkamer die hij wel graag wil (hij heeft erg mooi uitzicht op een speeltuin). Nu vragen we ons af of we zijn hoogslaper in het kleine kamertje gaan proppen, of dat we in onze nieuwe slaapkamer gewoon een soort hoogslaper over ons voeteneind heen zetten zodat we met zijn drieën kunnen slapen. Uiteraard tot zoon besluit dat hij naar zijn eigen kamer wil. Dan kan zijn nieuwe kamer voorlopig gewoon een fijne speelkamer worden voor zijn lego. Ik ben een beetje aan het rondkijken naar goede ideeën voor een constructie, maar zie nog niet heel veel goede voorbeelden. Er zijn wel hoogslapers met een enkel bed boven en tweepersoons beneden, maar die zijn maar 1.40 breed.
Ik heb zelf tot mijn 6e op dezelfde kamer geslapen als mijn zus. Ik kan me wel voorstellen dat dat voor kleine kinderen eigenlijk veel fijner is dan een "luxe" eigen kamer. Mijn zoon is enig kind, dus die ligt nu alleen terwijl papa en mama wel gezellig samen kunnen slapen. Tot hij behoefte krijgt aan privacy, vind ik het niet erg om hem er bij te hebben. Sex hebben kan heus wel op andere momenten of plekken. Ik ben op zoek naar leuke voorbeelden hoe je het qua inrichting oplost, maar ik ben ook benieuwd naar ervaring.
zondag 14 februari 2016 11:06
quote:Pink-Ink schreef op 14 februari 2016 @ 11:00:
[...]
Deels mee eens, maar dan toch niet met kinderen die vijf, zes jaar zijn? Als ouders kun je ze ook helpen om wat zelfsturender te worden in plaats ze van de verantwoordelijkheid voor het slapen uit handen te nemen.
Ik heb zelf ook geen perfecte slapers. Mijn oudste slaapt slecht in, mijn jongste is dan weer vroeg wakker. Mijn jongste blijft in haar kamer totdat het 7 uur is (vroeger: totdat het geprogrammeerde lampje ging branden). Mijn oudste mocht vroeger nog wat rommelen op haar kamer totdat het muziekje uit ging (20 minuten), nu leest ze tot ze in slaap valt. Als je je kinderen op die leeftijd volledig bij de hand neemt dan houd je ze onnodig afhankelijk.
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.
[...]
Deels mee eens, maar dan toch niet met kinderen die vijf, zes jaar zijn? Als ouders kun je ze ook helpen om wat zelfsturender te worden in plaats ze van de verantwoordelijkheid voor het slapen uit handen te nemen.
Ik heb zelf ook geen perfecte slapers. Mijn oudste slaapt slecht in, mijn jongste is dan weer vroeg wakker. Mijn jongste blijft in haar kamer totdat het 7 uur is (vroeger: totdat het geprogrammeerde lampje ging branden). Mijn oudste mocht vroeger nog wat rommelen op haar kamer totdat het muziekje uit ging (20 minuten), nu leest ze tot ze in slaap valt. Als je je kinderen op die leeftijd volledig bij de hand neemt dan houd je ze onnodig afhankelijk.
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 februari 2016 11:10
Maar blijft staan dat elk kind anders is Pinkink. Ik had ook een extreem vroege vogel. Lampje echt serieus geprobeerd, maar ze kon het gewoon niet. Ze bleef bang om alleen op haar kamer te wachten tot ie aanging. Dus dan maar vanaf half zes bij ons in bed iPad kijken.
Nu slaapt ze gelukkig inmiddels wel tot uur of 7.
Slecht inslapen heeft ze ook met fases gehad. Alleen rommelen op kamer, opnieuw, wil ze absoluut niet. Vindt ze doodeng. Dus er zijn periodes geweest dat ik ook elke avond zat te wachten bij haar bed tot ze sliep. Gek werd ik ervan! Maar ik vond uren laten huilen gewoon geen optie. En bij ons in bed persoonlijk ook niet. Na een tijdje zat ze weer lekkerder in haar vel en ging ze weer zelf inslapen. (En wat was ik blij dat de oppasmeiden in die periode met alle liefde bij haar bleven tot ze sliep)
Ook hier is het goed gekomen dus. Ik heb de oplossing 'gekozen' of gevonden die bij mijn kind lukte. Jij die die bij de jouwe lukte. De oppasmensen van vroeger wat bij hun kind lukte. En wat bij het ene kind lukt, lukt bij het andere niet. Wat je als ouder ook doet. Dus je kunt en moet elkaar niet veroordelen ('ik deed gewoon dit en dit hoor').
Nu slaapt ze gelukkig inmiddels wel tot uur of 7.
Slecht inslapen heeft ze ook met fases gehad. Alleen rommelen op kamer, opnieuw, wil ze absoluut niet. Vindt ze doodeng. Dus er zijn periodes geweest dat ik ook elke avond zat te wachten bij haar bed tot ze sliep. Gek werd ik ervan! Maar ik vond uren laten huilen gewoon geen optie. En bij ons in bed persoonlijk ook niet. Na een tijdje zat ze weer lekkerder in haar vel en ging ze weer zelf inslapen. (En wat was ik blij dat de oppasmeiden in die periode met alle liefde bij haar bleven tot ze sliep)
Ook hier is het goed gekomen dus. Ik heb de oplossing 'gekozen' of gevonden die bij mijn kind lukte. Jij die die bij de jouwe lukte. De oppasmensen van vroeger wat bij hun kind lukte. En wat bij het ene kind lukt, lukt bij het andere niet. Wat je als ouder ook doet. Dus je kunt en moet elkaar niet veroordelen ('ik deed gewoon dit en dit hoor').
zondag 14 februari 2016 11:16
quote:Solomio schreef op 14 februari 2016 @ 11:06:
[...]
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.
[...]
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.
zondag 14 februari 2016 11:17
quote:Solomio schreef op 14 februari 2016 @ 11:06:
[...]
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.Helemaal eens.
[...]
Dit soort uitspraken maken het juist zo enorm lastig om 'je eigen gevoel' te volgen.
Bij jouw kinderen werkt jouw aanpak, bij andere kinderen werkt die niet en werkt een andere aanpak.
Het ene kind is met 5 jaar aan veel meer zelfstandigheid toe dan een ander kind en dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.
Aanpak wordt bepaald door wat een kind nodig heeft EN wat een ouder te bieden heeft.Helemaal eens.
zondag 14 februari 2016 11:18
quote:Pink-Ink schreef op 14 februari 2016 @ 11:16:
[...]
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.Weet ik niet. 5 is juist een fase dat kinderen extra onder de indruk zijn van wat ze op tv zien of meemaken. En dan kunnen ze weer fases krijgen dat ze het eng vinden om te gaan slapen. Als jouw kind alleen goed reageert op er even bij blijven, zou ik dat dus weer doen.
[...]
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.Weet ik niet. 5 is juist een fase dat kinderen extra onder de indruk zijn van wat ze op tv zien of meemaken. En dan kunnen ze weer fases krijgen dat ze het eng vinden om te gaan slapen. Als jouw kind alleen goed reageert op er even bij blijven, zou ik dat dus weer doen.
zondag 14 februari 2016 11:19
quote:Pink-Ink schreef op 14 februari 2016 @ 11:16:
[...]
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.Ik heb nooit ergens een leeftijd bij bedacht en begrijp dat ook serieus niet. Of een kind iets met 5 zou moeten kunnen vind ik totaal oninteressant, als het niet lukt ga je wat anders proberen.
[...]
Dat snap ik, maar dan nog is vijf toch wel een leeftijd (bij verder normale ontwikkeling van het kind uiteraard) om zelf in slaap te kunnen komen? Of sta ik nu heel ver van de werkelijkheid af?
Voor alle duidelijkheid: zelf in slaap vallen vind ik in eerste instantie een geschenk voor het kind, de ouders zijn daarbij ondergeschikt.Ik heb nooit ergens een leeftijd bij bedacht en begrijp dat ook serieus niet. Of een kind iets met 5 zou moeten kunnen vind ik totaal oninteressant, als het niet lukt ga je wat anders proberen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 februari 2016 11:21
quote:hannaeva schreef op 14 februari 2016 @ 11:10:
Ook hier is het goed gekomen dus. Ik heb de oplossing 'gekozen' of gevonden die bij mijn kind lukte. Jij die die bij de jouwe lukte. De oppasmensen van vroeger wat bij hun kind lukte. En wat bij het ene kind lukt, lukt bij het andere niet. Wat je als ouder ook doet. Dus je kunt en moet elkaar niet veroordelen ('ik deed gewoon dit en dit hoor').Hm, ik kom inderdaad wel wat veroordelend over
Ook hier is het goed gekomen dus. Ik heb de oplossing 'gekozen' of gevonden die bij mijn kind lukte. Jij die die bij de jouwe lukte. De oppasmensen van vroeger wat bij hun kind lukte. En wat bij het ene kind lukt, lukt bij het andere niet. Wat je als ouder ook doet. Dus je kunt en moet elkaar niet veroordelen ('ik deed gewoon dit en dit hoor').Hm, ik kom inderdaad wel wat veroordelend over
zondag 14 februari 2016 11:23
quote:Pink-Ink schreef op 14 februari 2016 @ 11:21:
[...]
Hm, ik kom inderdaad wel wat veroordelend over
En ik ben misschien wat overgevoelig. Maar werd er destijds gek van als moeders zeiden 'o dat zou ik nooit doen, die van mij moet gewoon zelf gaan slapen'. Ja, die van mij bij voorkeur ook, maar dat doet ze nou eenmaal niet! Dus ik doe wat ik kan!
[...]
Hm, ik kom inderdaad wel wat veroordelend over
En ik ben misschien wat overgevoelig. Maar werd er destijds gek van als moeders zeiden 'o dat zou ik nooit doen, die van mij moet gewoon zelf gaan slapen'. Ja, die van mij bij voorkeur ook, maar dat doet ze nou eenmaal niet! Dus ik doe wat ik kan!
zondag 14 februari 2016 11:28
Zoon heeft ook behoorlijk lang bij mij in bed geslapen (geen partner hier). Hij vond het niet prettig in zijn eigen bed. Ik vond het prima, hij lag mij niet in de weg en we sliepen er beiden beter op. Idd, vanwege werk en school. Had er geen zin in om continu gebroken nachten te hebben.
Toen ik zijn kamer gingen opknappen heb ik gezegd dat hij, vanaf als het klaar was, terug naar zijn eigen bed ging. En er komt een tijd dat ze niet meer in bed wíllen liggen .
Toen ik zijn kamer gingen opknappen heb ik gezegd dat hij, vanaf als het klaar was, terug naar zijn eigen bed ging. En er komt een tijd dat ze niet meer in bed wíllen liggen .
wij slapen nooit.
zondag 14 februari 2016 11:37
Ik heb niet alles gelezen, maar ik vraag me af:
Als je je kinderen bij je in bed laat slapen, hoe doe je dat dan met bedtijd? Gaat je kind dan ook laat, ga jij ook heel vroeg, ga je samen in bed liggen tot kind slaapt en sluip je dan weg?
Ik heb alleen kinderen in bed gehad toen ze echt nog baby's waren (handig met nachtvoeding) en later alleen in het geval van 's nachts wakker worden met een nachtmerrie of zo.
Ik hou er zelf helemaal niet van om met anderen te slapen (in hetzelfde bed of dezelfde kamer) alleen mijn man tolereer ik.
Als je je kinderen bij je in bed laat slapen, hoe doe je dat dan met bedtijd? Gaat je kind dan ook laat, ga jij ook heel vroeg, ga je samen in bed liggen tot kind slaapt en sluip je dan weg?
Ik heb alleen kinderen in bed gehad toen ze echt nog baby's waren (handig met nachtvoeding) en later alleen in het geval van 's nachts wakker worden met een nachtmerrie of zo.
Ik hou er zelf helemaal niet van om met anderen te slapen (in hetzelfde bed of dezelfde kamer) alleen mijn man tolereer ik.
zondag 14 februari 2016 11:39
Als je iets tegen je gevoel in doet merken kinderen dat meteen en daardoor werkt het vaak niet.
Voor dit onderwerp zijn er wat mij betreft voor zowel beide partijen goede argumenten te bedenken.
Ik denk dat een kind door alleen te slapen leert om vertrouwen in zichzelf te hebben. Ik denk ook dat hij leert dat je er als ouder voor hem bent ondanks dat je niet in dezelfde kamer bent.
Dit en omdat ik zelf niet slaap als er een kind bij ons op de kamer slaap is voor ons de reden om de kinderen in hun eigen kamer te laten slapen.
Wij gaan wel altijd naar ze toe als ze roepen of huilen.
Voor dit onderwerp zijn er wat mij betreft voor zowel beide partijen goede argumenten te bedenken.
Ik denk dat een kind door alleen te slapen leert om vertrouwen in zichzelf te hebben. Ik denk ook dat hij leert dat je er als ouder voor hem bent ondanks dat je niet in dezelfde kamer bent.
Dit en omdat ik zelf niet slaap als er een kind bij ons op de kamer slaap is voor ons de reden om de kinderen in hun eigen kamer te laten slapen.
Wij gaan wel altijd naar ze toe als ze roepen of huilen.
anoniem_270703 wijzigde dit bericht op 14-02-2016 11:40
Reden: betere zin.
Reden: betere zin.
% gewijzigd
zondag 14 februari 2016 11:55
ik vind het argument 'in andere culturen doen ze zus of zo' trouwens altijd niet ter zake doend.
Want dat ze het elders anders doen wil nog niet zeggen dat het dus beter is. Andersom kunnen ze in die betreffende cultuur ook wel zeggen: 'Ja, in Europa slapen de kinderen gewoon alleen in een eigen kamer. 'Dus´ dat zal vast beter zijn.'
Gewoon je eigen gevoel en dat van je kind hierin volgen. Dat lijkt me het beste. En het consultatiebureau kan me nog meer vertellen, die hebben me meer slechte dan goede adviezen gegeven.
Want dat ze het elders anders doen wil nog niet zeggen dat het dus beter is. Andersom kunnen ze in die betreffende cultuur ook wel zeggen: 'Ja, in Europa slapen de kinderen gewoon alleen in een eigen kamer. 'Dus´ dat zal vast beter zijn.'
Gewoon je eigen gevoel en dat van je kind hierin volgen. Dat lijkt me het beste. En het consultatiebureau kan me nog meer vertellen, die hebben me meer slechte dan goede adviezen gegeven.
zondag 14 februari 2016 12:41
quote:Solomio schreef op 14 februari 2016 @ 11:19:
[...]
Ik heb nooit ergens een leeftijd bij bedacht en begrijp dat ook serieus niet. Of een kind iets met 5 zou moeten kunnen vind ik totaal oninteressant, als het niet lukt ga je wat anders proberen.
Ik snap de insteek, maar 'totaal oninteressant' vind ik het zelf zeker niet.
Er is veel variatie mogelijk maar bepaalde basisvaardigheden worden doorgaans toch in bepaalde levensfases aangeleerd. Een kind dat met 3 nog niet loopt of met 8 nog niet leest, valt voor mij in dezelfde categorie als een kind dat met 6 niet zelf in slaap kan vallen: geen reden tot paniek, maar wel tot zorg en reflectie. Het zijn allemaal basisvaardigheden die (zich normaal ontwikkelende) kinderen doorgaans binnen een bepaalde bandbreedte aanleren.
Misschien zit ik in deze redenering al fout door 'zelf in slaap kunnen vallen' als basisvaardigheid te beschouwen. Maar zo heb ik het eigenlijk altijd wel beschouwd en we hebben er vanaf het begin ook consequent naar gehandeld. Dat lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen, maar ja, dat weet je ook weer niet zeker natuurlijk.
[...]
Ik heb nooit ergens een leeftijd bij bedacht en begrijp dat ook serieus niet. Of een kind iets met 5 zou moeten kunnen vind ik totaal oninteressant, als het niet lukt ga je wat anders proberen.
Ik snap de insteek, maar 'totaal oninteressant' vind ik het zelf zeker niet.
Er is veel variatie mogelijk maar bepaalde basisvaardigheden worden doorgaans toch in bepaalde levensfases aangeleerd. Een kind dat met 3 nog niet loopt of met 8 nog niet leest, valt voor mij in dezelfde categorie als een kind dat met 6 niet zelf in slaap kan vallen: geen reden tot paniek, maar wel tot zorg en reflectie. Het zijn allemaal basisvaardigheden die (zich normaal ontwikkelende) kinderen doorgaans binnen een bepaalde bandbreedte aanleren.
Misschien zit ik in deze redenering al fout door 'zelf in slaap kunnen vallen' als basisvaardigheid te beschouwen. Maar zo heb ik het eigenlijk altijd wel beschouwd en we hebben er vanaf het begin ook consequent naar gehandeld. Dat lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen, maar ja, dat weet je ook weer niet zeker natuurlijk.
zondag 14 februari 2016 12:52
quote:redbuIIetje schreef op 13 februari 2016 @ 22:51:
[...]
Als je beiden werkeloos bent en de kinderen overdag naar de opvang/school zijn kan dat idd. Maar doorgaans is men aan 't werk of moeten de kinderen vanalles op weekenddagen.
Natuurlijk want iedereen die overdag thuis is, is werkeloos. Iedereen werkt van 8 tot 17 in jouw beleving?
Het huis is trouwens groot genoeg
[...]
Als je beiden werkeloos bent en de kinderen overdag naar de opvang/school zijn kan dat idd. Maar doorgaans is men aan 't werk of moeten de kinderen vanalles op weekenddagen.
Natuurlijk want iedereen die overdag thuis is, is werkeloos. Iedereen werkt van 8 tot 17 in jouw beleving?
Het huis is trouwens groot genoeg
zondag 14 februari 2016 13:44
quote:pipootje schreef op 14 februari 2016 @ 12:49:
[...]
Ongezond en benauwend? Om dicht bij degenen te zijn van wie je houd?
een kamer naast de mijne is ook dichtbij.
Ik denk dat het samen slapen in vroeger tijden en die illustere 'andere culturen' inderdaad meer met ruimtegebrek en veiligheid te maken heeft als per se nodig voor het kind.
Het is namelijk tekenend dat we in de westerse cultuur met ruimere huizen en goede sloten op de deur zodat roofdieren niet zomaar binnenkomen op den duur zijn gaan kiezen voor het apart slapen van ouders en kinderen.
(en dan heb ik het niet over baby's nee, daar zie je vaker dat die nog wel bij de ouders in bed of op de kamer slapen, omdat het gewoon makkelijk is met nachtvoeding of snel sussen als het kindje wakker wordt 's nachts).
[...]
Ongezond en benauwend? Om dicht bij degenen te zijn van wie je houd?
een kamer naast de mijne is ook dichtbij.
Ik denk dat het samen slapen in vroeger tijden en die illustere 'andere culturen' inderdaad meer met ruimtegebrek en veiligheid te maken heeft als per se nodig voor het kind.
Het is namelijk tekenend dat we in de westerse cultuur met ruimere huizen en goede sloten op de deur zodat roofdieren niet zomaar binnenkomen op den duur zijn gaan kiezen voor het apart slapen van ouders en kinderen.
(en dan heb ik het niet over baby's nee, daar zie je vaker dat die nog wel bij de ouders in bed of op de kamer slapen, omdat het gewoon makkelijk is met nachtvoeding of snel sussen als het kindje wakker wordt 's nachts).
zondag 14 februari 2016 15:30
To samen slapen is op Viva niet populair. In andere landen een stuk meer. Onze zoon van nu net 3 is nu in een fase dat hij vaak bang is. Prima, hij slaapt nu tussen ons in. Dochter van 7 maanden in de cosleeper naast ons bed (ledikant met 1 kant eruit) En we slapen allemaal prima!
Vriend gaat ivm werktijden toch altijd al rond kinderbedtijd naar bed,dus het zit ons seksleven echt niet in de weg.
Vriendin van mij slaapt ook met de kids op kamer. Zij heeft voor haar 3 jarige dochter een gewoon eenpersoons bed naast hun bed gezet.
Dat lijkt mij voor jullie de handigste oplossing. En dan de hoogslaper in zijn kamer laten staan. Mocht hij terug willen, dan kan dat.
Zo laten wij het peuterbed van zoon ook gewoon in zijn kamer. Als hij weer terug wil, dan kan dat. Hij geeft nu aan dat hij er graag wil slapen, samen met zijn zusje. Maar aangezien ik nog nacht voedingen heb, begin ik daar nu niet aan. Ik kan nu namelijl lekker blijven liggen en dat is mij teveel waard.
Ik ben zelf echt pro samen slapen. Ik kan mij nu nog steeds heel goed herinneren hoe verlamd ik soms van angst was als kind in mijn eigen bed. Bang, zo dat ik zelfs geen eens mijn ouders kon roepen, er kwam gewoon geen geluid uit mijn keel. Dat wens ik mijn kinderen echt niet toe.
Vriend gaat ivm werktijden toch altijd al rond kinderbedtijd naar bed,dus het zit ons seksleven echt niet in de weg.
Vriendin van mij slaapt ook met de kids op kamer. Zij heeft voor haar 3 jarige dochter een gewoon eenpersoons bed naast hun bed gezet.
Dat lijkt mij voor jullie de handigste oplossing. En dan de hoogslaper in zijn kamer laten staan. Mocht hij terug willen, dan kan dat.
Zo laten wij het peuterbed van zoon ook gewoon in zijn kamer. Als hij weer terug wil, dan kan dat. Hij geeft nu aan dat hij er graag wil slapen, samen met zijn zusje. Maar aangezien ik nog nacht voedingen heb, begin ik daar nu niet aan. Ik kan nu namelijl lekker blijven liggen en dat is mij teveel waard.
Ik ben zelf echt pro samen slapen. Ik kan mij nu nog steeds heel goed herinneren hoe verlamd ik soms van angst was als kind in mijn eigen bed. Bang, zo dat ik zelfs geen eens mijn ouders kon roepen, er kwam gewoon geen geluid uit mijn keel. Dat wens ik mijn kinderen echt niet toe.
zondag 14 februari 2016 15:38
quote:italiagirl schreef op 14 februari 2016 @ 15:31:
In Japan slapen ze ook vaak samen, is toch geen derde wereld land lijkt mij. Het is gewoon een cultuur kwestie.
de grond in Japan is heel duur. Daarom zijn de huizen erg klein.
Je hebt in Japan bv Love-hotels voor stellen zodat die seks kunnen hebben omdat dat thuis niet kan. Gewoon vanwege te weinig ruimte en privacy. Ik kan me voorstellen dat in Japanse gezinnen dus niet iedereen een eigen kamer heeft.
https://en.wikipedia.org/wiki/Love_hotel
In Japan slapen ze ook vaak samen, is toch geen derde wereld land lijkt mij. Het is gewoon een cultuur kwestie.
de grond in Japan is heel duur. Daarom zijn de huizen erg klein.
Je hebt in Japan bv Love-hotels voor stellen zodat die seks kunnen hebben omdat dat thuis niet kan. Gewoon vanwege te weinig ruimte en privacy. Ik kan me voorstellen dat in Japanse gezinnen dus niet iedereen een eigen kamer heeft.
https://en.wikipedia.org/wiki/Love_hotel
zondag 14 februari 2016 15:45
quote:Pink-Ink schreef op 14 februari 2016 @ 12:41:
[...]
Ik snap de insteek, maar 'totaal oninteressant' vind ik het zelf zeker niet.
Er is veel variatie mogelijk maar bepaalde basisvaardigheden worden doorgaans toch in bepaalde levensfases aangeleerd. Een kind dat met 3 nog niet loopt of met 8 nog niet leest, valt voor mij in dezelfde categorie als een kind dat met 6 niet zelf in slaap kan vallen: geen reden tot paniek, maar wel tot zorg en reflectie. Het zijn allemaal basisvaardigheden die (zich normaal ontwikkelende) kinderen doorgaans binnen een bepaalde bandbreedte aanleren.
Misschien zit ik in deze redenering al fout door 'zelf in slaap kunnen vallen' als basisvaardigheid te beschouwen. Maar zo heb ik het eigenlijk altijd wel beschouwd en we hebben er vanaf het begin ook consequent naar gehandeld. Dat lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen, maar ja, dat weet je ook weer niet zeker natuurlijk.
Het heeft niet altijd met 'vaardigheid' te maken. De meeste kinderen kunnen heus zelf in slaap vallen maar in een bepaalde periode even niet. Omdat ze bang zijn of weer even extra behoefte aan veiligheid hebben. Dat kan ook met 5 nog . En ik vind dat je daar als ouder dan het beste sensitief op kunt reageren dan heel rigide vasthouden aan 'ik laat je toch alleen en je moet gewoon zelf in slaap vallen'.
Die 'basisvaardigheid' leren ze echt niet af door in een bange of behoeftige periode sensitief te reageren.
En als dat al zo is, denk ik fuck die basisvaardigheid.
En nee: het geeft niks met jouw consequente handelen te maken. Echt niet.
[...]
Ik snap de insteek, maar 'totaal oninteressant' vind ik het zelf zeker niet.
Er is veel variatie mogelijk maar bepaalde basisvaardigheden worden doorgaans toch in bepaalde levensfases aangeleerd. Een kind dat met 3 nog niet loopt of met 8 nog niet leest, valt voor mij in dezelfde categorie als een kind dat met 6 niet zelf in slaap kan vallen: geen reden tot paniek, maar wel tot zorg en reflectie. Het zijn allemaal basisvaardigheden die (zich normaal ontwikkelende) kinderen doorgaans binnen een bepaalde bandbreedte aanleren.
Misschien zit ik in deze redenering al fout door 'zelf in slaap kunnen vallen' als basisvaardigheid te beschouwen. Maar zo heb ik het eigenlijk altijd wel beschouwd en we hebben er vanaf het begin ook consequent naar gehandeld. Dat lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen, maar ja, dat weet je ook weer niet zeker natuurlijk.
Het heeft niet altijd met 'vaardigheid' te maken. De meeste kinderen kunnen heus zelf in slaap vallen maar in een bepaalde periode even niet. Omdat ze bang zijn of weer even extra behoefte aan veiligheid hebben. Dat kan ook met 5 nog . En ik vind dat je daar als ouder dan het beste sensitief op kunt reageren dan heel rigide vasthouden aan 'ik laat je toch alleen en je moet gewoon zelf in slaap vallen'.
Die 'basisvaardigheid' leren ze echt niet af door in een bange of behoeftige periode sensitief te reageren.
En als dat al zo is, denk ik fuck die basisvaardigheid.
En nee: het geeft niks met jouw consequente handelen te maken. Echt niet.
