Dromen over ex - het is genoeg geweest

Ergens heb ik het gevoel (corrigeer me als ik in zit te vullen voor jou) dat je de hele tijd erg in controll wil zijn. Je wil heel veel en moet van alles.

Herken je dit?

quote:Savannah_01 schreef op 30 april 2016 @ 07:55:

Tot nu toe heb ik het aangenomen als zijnde, helaas, iets waarmee ik moest omgaan. Maar het sloopt me merk ik. Ik ben op dagen als vandaag niets waard.



Heeft iemand dan wellicht tips om het sneller los te laten als ik een droom heb gehad?Misschien kun je dan heel bewust andere dingen gaan doen. Dus, ook al heb je er geen zin in (omdat je hoofd vol zit van die droom): bel een vriendin en ga koffie drinken. En vertel haar niet dat je dit hebt gedroomd. Of vertel het wel wel, maar dan niet om het helemaal door te kauwen maar alleen zodat ze weet waarom je minder vrolijk bent dan anders.

Ik vroeg het me af omdat het mij dan logisch lijkt dat het weer naar boven komt op het moment dat je even geen controle hebt- in je slaap dus

Overigens complimenten. Je zit helemaal niet in de slachtofferrol en je lijkt me heel goed bezig in dit proces. Nu nog ff de juiste richting vinden.

quote:Savannah_01 schreef op 30 april 2016 @ 10:10:

[...]





Bedankt.



Ik ben intussen het stadium gepasseerd dat ik me hier echt iets van aantrek. Het zegt iets over degene die zijn botte pen opentrekt, niet over mij. Ik voel me ook niet persoonlijk aangesproken omdat ik gelukkig kan zeggen dat de situatie van toen me veel inzicht heeft gegeven in veel dingen. En dan met name dat je onderbuikgevoel nooit moet negeren.Maar je zet het allemaal wel op het Wereldwijde Web.. En droomt nog steeds over je ex. Dan ben je het stadium dus nog niet echt gepasseerd en nog steeds aan het verwerken.

quote:Poekeloris schreef op 30 april 2016 @ 10:19:Gisterenavond voor het slapen gesprek met man gehad over gedrag van ons dochtertje (ze wil alles bepalen) wat ons soms zorgen baart. Vervolgens droom ik dat ik heel hoog op een ladder sta (op een schip, we moeten vluchten voor hoog water) en dat ik dochtertje op mijn rug draag. Ik zeg tegen haar "wat er ook gebeurt, je mag me níét loslaten". Wat gebeurt er; ze laat los, valt meters naar beneden en ik zie haar stuiptrekkend liggen beneden . dan schrik ik wakker en is het tijd om op te staan. Pffffffffff wat een rot gevoel draag ik dan bij me. Dat moet ik dan wel even van me af zien te schudden. Tegelijk zie ik meteen een verband met ons gesprek van gisterenavond en denk ik "oke, dit onderwerp houdt me dus gewoon bezig". Ik heb zon 4 a 5 keer per week zulke heftige dromen. Vermoeiend soms....Totaal off topic.. maar ik heb ook vaak hele nare dromen. Ik heb deze voornamelijk aan het begin van de nacht. Mijn kinderen zijn al op tig manieren dood gegaan of ontvoerd of weet ik veel. Ik werd in het begin echt angstig en moest ik controleren of ze nog leefden. Ik raakte dan hun handje aan en zodra ze een stuiptrek gaven, kon ik rustig worden. Nu kan ik zeggen tegen mijzelf: miaauw doe niet zo raar. Je hebt ze zelf naar bed gebracht. De jongste kan daar niet uit. Ze slapen. Ga ook slapen!

Is het een idee (ik ga nu ook even op mijn gevoel af) om de vraagstelling te verleggen?



In plaats van: "hoe kom ik van die dromen af?"



Naar: "hoe laat ik deze dromen makkelijker los zodat ze mijn dag niet beinvloeden?"



De dromen blijven namelijk toch wel komen en schijnen duidelijk hun (verwerkings)nut te hebben.

quote:Savannah_01 schreef op 30 april 2016 @ 10:35:

[...]





Dat geef ik toch ook helemaal toe? Ik ben het stadium gepasseerd dat ik me aantrek wat mensen als jij over mij te zeggen hebben omtrent dingen waaraan ik niets meer kan doen omdat ze al gebeurd zijn.



Ik focus me juist op het heden en de toekomst.



Prima maar je liet zelf aan iedereen hier weten dat je na de breuk nog vaak 'intiem' met je vreemdgaande ex was. Overbodige informatie gezien je vraag, want staat los van het gedroom over je ex.

Dus dan kun je daar uiteraard een reactie op verwachten. Anyway, goed om te horen dat je inmiddels aan je zelfrespect hebt gewerkt.

in mijn optiek verwerk je in je dromen het onrecht dat je is aangedaan doordat hij vreemd ging.

en is die vrouw degene die dat aangedane onrecht heeft aangewakkerd. Die twee kun je niet onlosmakelijk van elkaar zien.



ik denk dat er door jou zelf bepaalde dingen niet zijn gedaan of gezegd in de echte situatie, zodat je brein nu probeert de gaten in te vullen en het weer voor je recht probeert te breien. Je moet op een of andere manier toch de gebeurtenissen verwerken. En dat gebeurt op een moment dat jijzelf niet de controle over je brein hebt, zoals in je slaap.



loslaten klinkt leuk, maar dan moet je wel snappen HOE je dat doet.

en dat is ook niet zomaar een-twee-drie uit te leggen omdat het voor iedereen weer anders is.

in ieder geval lijkt het mij wenselijk dat je probeert niet al te veel te piekeren over die dromen. Teveel aandacht daaraan geven, voedt inderdaad de negativiteit die je zo graag los wilt laten.



Schrijf die dromen op en leg ze weg. Dan kun je ze bewust vergeten en je concentreren op andere zaken. mocht je dan de behoefte voelen om zaken bewust te gaan verwerken, dan pak je ze er weer bij.

en dan ga je nadenken over wat het met je doet. En dit doe je dan BEWUST. En zo pak je de regie terug.



Dit heeft mij in ieder geval geholpen toen ik mijn gevoelens voor mijn ex moest verwerken. Ik ga er niet te diep op in maar deze man heeft mij een pistool op mijn hoofd gezet aan het einde van de relatie. Onnodig te zeggen dat ik daar de nodige dromen over had. Ik had het gevoel alle controle kwijt te zijn. Zowel in het echte leven als in mijn droom. en er werd mij onrecht aangedaan. In die zin zie ik de overeenkomsten met jouw verhaal. Ik heb toen geleerd dat je geen controle hebt over je droom omdat je brein nou eenmaal moet verwerken. Maar het heeft mij wel geholpen om die dromen op te schrijven en ze naderhand BEWUST te overpeinzen als het mij uitkwam. Zo kon ik de controle houden over mijn eigen gevoelens.



Heel lastig dit allemaal en heel veel succes.

Edit: misschien als je stopt met vechten tegen je dromen en accepteert dat je ze nu eenmaal hebt, ze uiteindelijk sneller wegblijven dan je zou denken.

quote:Defrona schreef op 30 april 2016 @ 10:50:

[...]





Prima maar je liet zelf aan iedereen hier weten dat je na de breuk nog vaak 'intiem' met je vreemdgaande ex was. Overbodige informatie gezien je vraag, want staat los van het gedroom over je ex.

Dus dan kun je daar uiteraard een reactie op verwachten. Anyway, goed om te horen dat je inmiddels aan je zelfrespect hebt gewerkt.



Fijn om te weten ook dat er een moderator op het forum is die met een vlooienkam door de tekst heengaat om te achterhalen welke informatie voor de lezer al dan niet overbodig is.



Voor mij was de relevantie van deze info dat TS een mens is met sterke en zwakke momenten, en dat zij een proces van vertwijfeling en worsteling achter de rug heeft.



"Uiteraard" kun je ook gewoon niet reageren en TS haar verhaal laten doen.

quote:Dymphnatam schreef op 30 april 2016 @ 10:58:

[...]





Fijn om te weten ook dat er een moderator op het forum is die met een vlooienkam door de tekst heengaat om te achterhalen welke informatie voor de lezer al dan niet overbodig is.



Voor mij was de relevantie van deze info dat TS een mens is met sterke en zwakke momenten, en dat zij een proces van vertwijfeling en worsteling achter de rug heeft.



"Uiteraard" kun je ook gewoon niet reageren en TS haar verhaal laten doen.

Geef jezelf wat rust Savannah. Wees niet te streng voor jezelf. Ik herken je situatie en je dromen. Ze mogen er nog even zijn. Het is niet raar. Het is alleen welke gedachten je erop loslaat wat je bezig blijft houden. Probeer een positieve gedachte te creëren gedurende de dag. De tijd is je grote vriend. En superfijn voor je dat je een nieuwe liefde hebt gevonden! Accepteer dat de dromen er nog even zijn.

Herkenbaar, heb ik ook een periode gehad vroeger, herhalende dromen. Duurde wel een tijd voordat dit minder werd. Ik werd emotioneel en huileriger wakker, heel vervelend. Hoort bij het verwerken, je moet er door heen, en kan er niet omheen ben ik bang. Ik zette het in de rij van post traumatische verdriet verwerking, herbelevingen of gesprekken om maar de situatie te begrijpen, of om je emotioneel te gaan onthechten van de ander. Ik droomde ook dat ik ex en ander tegenkwam, of over treinen, en hij de ene nam en ik de ander. Of over water, dat ik hem in water tegenkwam. Apart allemaal. En heel vermoeiend. Na een lange tijd stopte dit.

Maar als je erachter bent gekomen hoe niet over ze te dromen hoor ik die gouden tip graag! Altijd handig om te weten.

Ik vind het vrij logisch allemaal.

Dat je bewust had besloten erboven te staan is ook een vorm van onderdrukken: geen aandacht (meer) willen geven aan wat er gebeurd is omdat je verder wilde, hun niet gunde. In feite gun je daarmee jezélf dat rouwproces dan óók niet.

Juist omdát je je geen slachtoffer wilde voelen en hem/hun die invloed niet gunde over jou(w gevoelsleven), is het een soort stoere houding als strategie om die afwijzing te overstijgen/ compenseren: "ik vind mezelf teveel waard om me onderuit te laten halen en stuk te gaan zitten en ik zal eens laten zien dat dat niet gelukt is!"



Maar stoer is een vervormde manier van "sterk" zijn, namelijk flink doén, terwijl je je zo van binnen niet voelt. Een houding, uit zelfbescherming, waarbij je weigert om te voelen (wat elk mens zou voelen die zoiets voor zijn/haar kiezen krijgt).

Het is nog steeds een soort algemeen aanvaard misverstand dat "gewoon doorgaan met leven" sterk zou zijn.

Sterk is niet heersen over jouw gevoelens, en jouw gevoelens ook niet laten heersen over jou, maar gevoelens kunnen toelaten zonder daar bang voor te hoeven zijn of ze weg te wuiven en onderdrukken zodat het lijkt alsof ze er niet zijn.

Dan wil je ze eerder (als ongewenst) diep in jezelf verstoppen, zodat je er geen last van hebt.

Sterk is niet bang zijn voor die "negatieve emoties" en ermee dealen, "kom maar op, ik kan het hebben!"



Onverwerkt proberen op te bergen (met label "ongewenst, negatieve ervaring") en gewoon te negeren, werkt gewoon niet.

Het is uitstel.

Er zit dan altijd iets in je binnenste wat je moet "wegdenken"/ negeren/ onderdrukken en dat kost (ongemerkt) energie.

Zoals een opblaasbal onder water proberen te duwen en te houden.

Dan komt dat toch opzetten als het niet uitkomt, op momenten dat je ff "verzwakt".

Juist dan kan het je dus "lastigvallen" op onverwachte momenten, bijv als er iets anders voorvalt of in jouw geval in jouw slaap, als je ff niet met je bewustzijn controle hebt over je denken en voelen.



En op het moment dat je juist weer gelukkig wilt kunnen voelen, zit dit je (onbewust en onbedoeld) in de weg.

Want door de jaren heen is me dat wel duidelijk geworden: je kunt niet "selectief voelen": de fijne dingen wel welkom zijn en die willen voelen en de verdrietige en andere negatieve emoties (waaronder boosheid, verontwaardiging, teleurstelling, wantrouwen) niet willen voelen.



Nu krijg je een nieuwe kans op geluk, en dat gun je jezelf (terecht) ook, en mensen denken dan in termen van "ik verdien dat ook", zij het eerder dan dat je je vorige liefde/relatie verwerkt hebt.



Ik vraag me dan af: is er destijds rondom het uitkomen van dat bedrog en in die 4 maanden geen contact wel ruimte geweest voor de woede, (die een zeer passende emotie zou zijn), het aangetaste vertrouwen (iha, dat degene van wie je mag verwachten dat die om jou en jouw gevoelens geeft en eerlijk tegen je is), de teleurstelling en afwijzing (dat jij het waard bent om rekening mee te houden, dat je als het ware niet meer met die ex samen was zoals hij echt was, maar leefde met eoa masker-versie van hem die hij naar jou toe liet zien en liet geloven, terwijl jij intuitief allang voelde dat de connectie er niet was met hémzelf (zijn waarachtige zelf) en hij dat ontkende?



Je zegt niet voor niks in je OP het volgende:

"ik heb hem de deur gewezen, maar in het afrondingsproces van alle praktische zaken hebben we wel nog veel met elkaar gesproken en zijn we nog regelmatig intiem geweest."



Waar was jouw woede op dat moment? Heb je die wel kunnen uiten naar hem? Hoe gekwetst jij je voelde? Hoe niet serieus genomen? Dat hij jou liet geloven dat jij gek was, en dat hij te vertrouwen was, terwijl hij jou voor de gek hield, gewoon deed alsof hij van jou hield, en achter je rug om hele andere praktijken erop na hield?

Want ik lees daaruit dat je redelijk en rustig kon blijven en misschien niet "moeilijk" wou doen, als 2 redelijke volwassenen hebben afgewikkeld, zelfs nog intiem kon zijn..

(is geen commentaar, ieder reageert op eigen wijze, ik heb dit zelf jaren geleden meegemaakt maar reken maar dat ik woest was en hij mij met geen vinger meer mocht aanraken!! Op vreemdgaan is het óók veelvuldige reactie van veel mensen die zoiets meemaken dat dát intieme (juist) is aangetast, dat dat niet echt gemeend (meer) was en het idee niet verdragen dat ie dat "lachend" ook met een ander deelde, en juist intiem zijn die wond open zou rijten, niet aan moet dénken of zelfs van walgen.



In die zin snap ik die opmerking eerder van iemand, dat dat op deze manier bedoeld is: hoe komt het dat je niet rázend was, en daar overheen kon stappen en zelfs "lief" doen met hem?

Wat voelde je toen?

Wanhoop? Had het iets troostends?

Bewijs dat ie óók nog om jou gaf, jou ook nog begeerlijk vond, jou echt niet vergeten was, dus niet "ingeruild" was (die ander in plaats van jou, maar náást jou kon "liefhebben"?

Dat je toch nog geliefd werd door hem, ondanks het bedriegen hij toch ook nog steeds van jou hield?

Of wilde je toch een mooier soort afsluiting van al die jaren, soort liefdevol afscheid, zodat je het niet (helemaal) als "negatieve ervaring" hoefde te beschouwen voor jezelf (omdat het einde zo negatief en k*t voelde)?



Ik begrijp dat de liefde heus niet plots weg is, was het maar zo gemakkelijk, he?!

Je houdt van de (hele) persoon, ook al keur je dat (kwetsende, uiterst pijnlijke) gedrag van hem jegens jou af en wijs je dat gedrag af.



Intussen is het denk ik wel zo dat wat je voor jezelf afwijst (wat je allemaal niet wil(de) voelen: woede uiten, teleurgesteld voelen, een (groot) stuk vertrouwen verliezen, niet alleen in hem, maar misschien ook voor een deel ook in liefde en betrouwbaarheid iha, dus in toekomstige geliefden, je onbevangenheid verliezen) toch op eoa manier vroeg of laat naar de oppervlakte komt.



En nu je een nieuwe geliefde hebt gevonden, is dat niet wenselijk, want nu wil je je weer voluit fijn en gelukkig kunnen voelen en wil je niet dat "oud zeer" daar negatieve invloed op heeft.



Met vertrouwen en veilige hechting iha is het imo een soort no claim/ bonus-malus-systeem: als jij in die vorige relatie vol vertrouwen was (begonnen en misschien jarenlang was, tot dit speelde) dan zak je een aantal plaatsen als dat veilige vertrouwen is aangetast.

Dan wordt het misschien niet "erger" dan onzekerder vertrouwen: "okay, déze man was dus blijkbaar in the end niet (meer) te vertrouwen, dat zegt nog niks over anderen, alleen over hém".

En dan kun je nog redelijk onbevangen aan een nieuwe liefde beginnen: je vertrouwt dan nog (tot het tegendeel er zou zijn, of signalen voor zijn die daarop wijzen en zolang dat er niet is kun je nog steeds vertrouwen: het voordeel van die onzekerheid geven: deze nieuwe geliefde is jouw ex niet, een nieuw begin, deze man is wél betrouwbaar en gek op mij".



Als iemand al een onzeker gehechte basis heeft (door bijv jeugd of eerdere negatieve ervaringen in dat opzicht) staat dat vertrouwen en veilige hechting al heel wat treden lager en als dat dán keldert (door een nieuwe negatieve ervaring) kan dat veel meer impact hebben, namelijk kelderen naar wantrouwen.

(niet alleen in hem, maar ook iha en dus ook dat meenemen in een nieuwe relatie: argwaan, eerst zien dan geloven, alle mannen zijn niet te vertrouwen, (alsmaar) bevestiging nodig hebben (dat ie nog steeds van je houdt), snel onzeker en jaloers zijn, enz).



Het lijkt erop dat jouw algehele (basis)vertrouwen niet heel erg gekelderd is door het gebeuren met jouw ex (dat zegt dan dat je idd een vrij sterke en veilige vertrouwensbasis hébt van binnen, en opnieuw vrij onbevangen in nieuwe liefde stapt, en nieuwe partner volledig kunt vertrouwen, gelukkig maar!)



Dit stuk woede (wat er niet of onvoldoende geuit is naar jouw ex en de "andere vrouw") hoort ook bij verwerking en die heb jij denk ik niet wíllen voelen, boven willen staan, en beschouw jij misschien als "daar verlaag ik me niet toe".

Maar die zít er dus wel, je onbewuste gaat die "strijd" dus wel aan, die verontwaardiging richting hem en haar, die vraagt op deze manier in jouw dromen dan om aandacht.



Ik denk dat als je alsnog dat stuk de ruimte wél bewust aandacht geeft, dus onder ogen wilt zien en erkent als óók heel passend in zo'n situatie, en je dat gewoon óók mag voelen (en uiten, als schrijf je het idd in een dagboek van je af, of hier op forum), die dromen zullen verdwijnen.



Ik weet wel dat ik destijds, naast woedend in zijn gezicht, (dus volop geuit naar degene die het aanging), en aan de telefoon, nog tijdenlang élk kladblaadje, lege agendapagina, hele collegeblokken heb volgeschreven (uit verontwaardiging).

Schrijven is voor mij duidelijk therapeutisch geweest, ook een manier van uiten



Imo werkt het allerbeste om diegene ermee om de oren te slaan om wie het gaat!

Juist dan is het niet blijvend!

Er kwam een einde aan, na de eerste maanden, en daarná, eenmaal gekalmeerd, was er plaats voor het verdriet, en ook weer andere emoties, en kon ik ook weer redelijk zijn, mijn eigen rol objectiever onder de loep nemen, mijn eigen intuitie erkennen (die prima had gewerkt), en echt aan de slag met verwerken (namelijk op eigen emoties richten, ipv me met hem bezig te houden, en te blijven "beschuldigen" in mijn hoofd).



Je kunt imo beter eerst die eigen wond erkennen, en ook "slachtofferig" mógen voelen, verongelijkt, afgewezen, zelfmedelijden toelaten, hem als "dader" zien, een grote l*l vinden, erom treuren, alvorens daaraan voorbij/verder te kunnen, om eigen verantwoordelijkheid te nemen (over wat er gebeurd is, voor zover jouw eigen aandeel, danwel hoe je hier je verdere leven mee dealt, healt, mee omgaat, in hoeverre je dit jou (en jouw vertrouwen en vermogen om nieuwe liefde toe te laten) laat aantasten of herstellen.



Ik denk dat veel mensen dat overslaan, die erkenning dat je "slachtoffer" wás/bent, juist uit angst om in de slachtofferrol te komen.

Maar erkénnen dat dit negatieve je overkomen is, dat je geen invloed daarop had, omdat je nóóit de controle over een ander hebt, (wat die denkt, vindt en doet) en dus óók niet als je van elkaar houdt, en dat dus zelfs iemand die (oprecht) van jou houdt nog altijd ook van zichzelf houdt, egoistisch kan zijn, impulsen volgt, behoeftes en verlangens kan hebben waar jij geen weet van hebt, en die ook kan uitoefenen (al dan niet met schuldgevoelens), en zelfs in staat is lust en/of liefde voor een ander te kunnen voelen.



Naar mijn idee zijn we namelijk in de algemene mentaliteit wat doorgeslagen (in de jaren '70 het pamperen van slachtoffers: levenslang bleef je dat ook, alle begrip, zelfs reden voor rechtvaardigingsgronden in misdaad en (blijvend) hulp en bijstand nodig hebben) naar "niemand is slachtoffer, als je dat niet toélaat, neem je eigen verantwoordelijkheid, je bent zelf verantwoordelijk voor wat je meemaakt, voor wat je voelt en hoe je daarmee dealt, het leven is maakbaar, die invloed laat je zelf toe/ gebeuren/ voortduren, neem je eigen verantwoordelijkheid over je eigen aandeel en doe er iets mee!"



En dat is een heel gezonde instelling, die mensen verder helpt, maar pas nadát je die wond onder ogen ziet, de pijn ervan erkent, de ontgoocheling, het ongeloof dat een geliefde in staat is om jou een wond toe te brengen.

Je kunt ook fysieke wonden niet genezen als er niet naar wordt omgekeken!

Als je die niet wilt zien, niet wilt schoonmaken, verzorgen, laten hechten, omdat je dan denkt dat je die pijn ook niet voelt als je er maar niet naar kijkt en geen aandacht aan besteedt, dat het vanzelf wel over zal gaan, dan kun je etterende wonden krijgen, die stilletjes voortwoekeren.



Zo is het imo met mentale wonden ook: kijk ernaar, stel vast wat er beschadigd is, wat pijn doet (pijn = signaal dat er iets beschadigd is), geef dat aandacht, maak het schoon ook al "prikt" het (net als jodium prikt) en geeft het vervolgend de zorgzame behandeling die nodig is om dat te genezen.

Een verbandje erom zodat je het niet meer hoeft te zien en dan doorlopen met pijn, doen alsof het je niet hindert, betekent niet dat het ook mooi heelt daaronder, als je dat niet in de gaten houdt, omdat je er niet naar omkijkt.

En misschien kun je daarmee een tijdje doorlopen, zonder problemen, maar binnen 4 maanden je voornemen om mee willen doen aan een marathon is dan onhaalbaar.



Enerzijds mag je misschien blij zijn dat het je alleen (nog) in je dromen "lastigvalt", zodat je in het dagelijkse bewustzijn gewoon onbevangen kunt genieten van deze nieuwe (ge)liefde, en wordt het op die manier door je brein vanzelf "opgeruimd"/ verwerkt.

En anders kun je alsnog bewust dit stuk gaan verwerken, door het niet langer te proberen te verdringen, maar erkent voor jezelf, in wakkere tijd aandacht voor hebt en niet probeert alleen maar positief te (mogen) zijn van jezelf, omdat je nu weer alle reden hebt om je blij en gelukkig te voelen.



Het kán samengaan, het hoeft niet óf uitsluitend happy óf helemaal down te zijn, als je deze gevoelens ook integreert in je leven van nu. Als dan de positieve (vanzelf) overheersen, (dus jij niet hoeft te béheersen/wegduwen), ben je nog steeds overwegend positief en happy en dan voel je je écht krachtig (dat die gevoelens jou er niet onder krijgen, als ze er gewoon mogen zijn, er ook bij horen).

Zodra jij ze niet (van binnen) beschouwt als "zwak" (en mooie, gewenste gevoelens als "sterk"), zullen ze verdwijnen. En die dromen ook.



Probeer de dromen en de gevoelens zelf dus niet te bestrijden, dan houd je het in stand, want ze willen alleen maar gezien en erkend worden (door jou!).

En zijn volkomen normale gevoelens ook nog, dus geef ze wat ruimte.



Ik wens je verder veel geluk met je nieuwe liefde, geef jezelf de tijd, er is geen haast, er is niks raars aan dat dit allemaal tijd nodig heeft om te bezinken en op zijn plek te vallen!

Kanonne. Wat een lap tekst...

Suzy, mooi gezegd, en bedankt voor het mij herinneren aan deze druk, je bent verantw voor eigen leven, verman je, ga door, sta niet stil bij emoties als woede, verdriet etc.

Ik droom nog steeds wel eens van mijn ex en dat is echt al heeeeel lang geleden. Vooral in tijden van stress. De klojo ging naar de hoeren en ik heb de relatie verbroken maar weigerde er een scene van te maken maar ik denk dat vooral het gevoel van onmacht is blijven hangen en zodra ik dat gevoel weer heb associeer ik dat blijkbaar met hem. Dus soms gaat het niet om je ex maar staat hij symbool voor een bepaald gevoel wat af en toe terugkomt. Zou me er geen zorgen over maken, met de tijd wordt het minder maar komt weer terug als je in een andere situatie weer dat gevoel hebt.

Ja heel herkenbaar...

Ik ben er ook vaak flink van ondersterboven, soms kan een bepaalde droom m'n hele dag in de war schoppen.

ik heb zelfs nog dromen over dingen van meer dan 20 jaar geleden, heb het een ander meegemaakt, en nog niet kunnen verwerken, ik zit nog steeds met een hoop oud zeer....op zulke momenten ben ik daar dan weer helemaal terug,

In het begin had ik die dromen nog iedere maand een paar keer, nu is het eens in het jaar ofzo...het slijt wel, gelukkig, ooit zal het helemaal stoppen als ik het volledig heb geaccepteerd, daarvan ben ik overtuigd.

Dromen over "de andere vrouw" (ook herkenbaar) heb ik nog wel vaak, (bijna 2 jaar geleden, ben ik belazerd) het geluk is dat ik af en toe lucide dromen heb, en er enigszins controle over heb, daardoor kan ik m'n droom dan een beetje sturen en doen wat ik in het echte leven heb nagelaten of had willen doen, en dan gebeuren er de gekste dingen....dat is eventjes heel fijn, maar het helpt uiteindelijk nog steeds niet.

De pest is, zelfs in m'n onderbewust zijn kan ik sommige dingen niet oplossen, want ze zijn al gebeurd, en ik kan het verleden niet veranderen, ook niet in m'n droom.

De truck is toch echt accepteren wat er is gebeurd, dan houdt het denk ik pas op.

Voorbeeldje:

Toen m'n moeder net was overleden, droomde ik veel over haar, het was een herhalende droom...en in die droom wilde ik haar redden, ze zat gevangen in een huis, en zou sterven als ik haar achterliet, er er liepen allemaal bewakers in dat huis rond om me tegen te houden...en iedere keer kwam die droom terug, ik deed iedere keer wat anders, ik kreeg genoeg kansen, maar het lukte me niet om haar te redden, wat ik ook deed...het is me dus nooit gelukt.

Toen ik uiteindelijk had geaccepteerd dat ze echt niet meer terug zou komen, en dat het goed was zo, bleven die dromen weg.

Kortom, dromen zijn echt bedrog, en hooguit een indicatie van dingen die je in je echte leven een plek moet geven, en accepteren.

Als je wil dat ze verdwijnen, moet je ze accepteren, volgens mij is er geen andere manier.