Psyche
alle pijlers
Naar verleden - ex valt me lastig
zaterdag 30 april 2016 16:52
quote:tampontouwtje schreef op 30 april 2016 @ 16:17:
[...]
Het hangt er maar vanaf wat het is.Klopt, en gaat om iets waarvan ik weet dat mijn partner het veroordeelt. Soortgelijks kwam ooit een keer ter sprake en toen gaf hij aan dat zoiets voor hem een dealbreaker zou zijn. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik het hem nooit zou willen vertellen
[...]
Het hangt er maar vanaf wat het is.Klopt, en gaat om iets waarvan ik weet dat mijn partner het veroordeelt. Soortgelijks kwam ooit een keer ter sprake en toen gaf hij aan dat zoiets voor hem een dealbreaker zou zijn. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik het hem nooit zou willen vertellen
zaterdag 30 april 2016 16:56
Het gaat me er ook niet zozeer om dat ik chantabel ben omdat mijn partner het niet weet. Mocht hij, of iemand anders, iets horen van ex dan heb ik daarop wel mijn woordje klaar.
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?
zaterdag 30 april 2016 16:56
quote:Liefelijke schreef op 30 april 2016 @ 16:52:
[...]
Klopt, en gaat om iets waarvan ik weet dat mijn partner het veroordeelt. Soortgelijks kwam ooit een keer ter sprake en toen gaf hij aan dat zoiets voor hem een dealbreaker zou zijn. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik het hem nooit zou willen vertellenEn met die wetenschap zul je dan dus moeten leven. Het lijkt mij pittig hoor.
[...]
Klopt, en gaat om iets waarvan ik weet dat mijn partner het veroordeelt. Soortgelijks kwam ooit een keer ter sprake en toen gaf hij aan dat zoiets voor hem een dealbreaker zou zijn. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik het hem nooit zou willen vertellenEn met die wetenschap zul je dan dus moeten leven. Het lijkt mij pittig hoor.
zaterdag 30 april 2016 21:43
quote:Liefelijke schreef op 30 april 2016 @ 16:56:
Het gaat me er ook niet zozeer om dat ik chantabel ben omdat mijn partner het niet weet. Mocht hij, of iemand anders, iets horen van ex dan heb ik daarop wel mijn woordje klaar.
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?Ik denk dat je jezelf niet zo moet veroordelen. Blijkbaar was je op dat moment niet in staat om andere keuzes te maken. Je deed wat je kon met de wetenschap die je toen had. Je hebt verder niemand iets aangedaan.
Het gaat me er ook niet zozeer om dat ik chantabel ben omdat mijn partner het niet weet. Mocht hij, of iemand anders, iets horen van ex dan heb ik daarop wel mijn woordje klaar.
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?Ik denk dat je jezelf niet zo moet veroordelen. Blijkbaar was je op dat moment niet in staat om andere keuzes te maken. Je deed wat je kon met de wetenschap die je toen had. Je hebt verder niemand iets aangedaan.
zaterdag 30 april 2016 21:46
quote:tampontouwtje schreef op 30 april 2016 @ 21:43:
[...]
Ik denk dat je jezelf niet zo moet veroordelen. Blijkbaar was je op dat moment niet in staat om andere keuzes te maken. Je deed wat je kon met de wetenschap die je toen had. Je hebt verder niemand iets aangedaan.Weten we dat? Ik heb echt geen idee wat er nou zo vreselijk zou kunnen zijn dat je het zelfs je man niet kan vertellen. Het is blijkbaar wel een serieus dingetje....
[...]
Ik denk dat je jezelf niet zo moet veroordelen. Blijkbaar was je op dat moment niet in staat om andere keuzes te maken. Je deed wat je kon met de wetenschap die je toen had. Je hebt verder niemand iets aangedaan.Weten we dat? Ik heb echt geen idee wat er nou zo vreselijk zou kunnen zijn dat je het zelfs je man niet kan vertellen. Het is blijkbaar wel een serieus dingetje....
zaterdag 30 april 2016 23:57
zondag 1 mei 2016 00:07
Maar als ik bijvoorbeeld zeg dat drugs een no go voor mij is en ik hoor nu dat mijn partner dit jaren geleden een periode gebruikt heeft dan is de situatie van nu natuurlijk wel bepalend voor hoe ik naar die periode kijk. Dan weet ik dat de zaken nu anders zijn enz enz. Dat was wat ik bedoelde.
Maar nu moet ik opschieten! Moet nog lezen! Laterrrrr
Maar nu moet ik opschieten! Moet nog lezen! Laterrrrr
zondag 1 mei 2016 01:30
quote:Nicotientje schreef op 01 mei 2016 @ 00:07:
Maar als ik bijvoorbeeld zeg dat drugs een no go voor mij is en ik hoor nu dat mijn partner dit jaren geleden een periode gebruikt heeft dan is de situatie van nu natuurlijk wel bepalend voor hoe ik naar die periode kijk. Dan weet ik dat de zaken nu anders zijn enz enz. Dat was wat ik bedoelde.
Maar nu moet ik opschieten! Moet nog lezen! LaterrrrrHahaha
Maar als ik bijvoorbeeld zeg dat drugs een no go voor mij is en ik hoor nu dat mijn partner dit jaren geleden een periode gebruikt heeft dan is de situatie van nu natuurlijk wel bepalend voor hoe ik naar die periode kijk. Dan weet ik dat de zaken nu anders zijn enz enz. Dat was wat ik bedoelde.
Maar nu moet ik opschieten! Moet nog lezen! LaterrrrrHahaha
zondag 1 mei 2016 02:04
quote:Liefelijke schreef op 30 april 2016 @ 16:56:
Het gaat me er ook niet zozeer om dat ik chantabel ben omdat mijn partner het niet weet. Mocht hij, of iemand anders, iets horen van ex dan heb ik daarop wel mijn woordje klaar.
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?
Dan ga je dus keihard ontkennen / liegen bedoel je? Vindt je dat écht een optie?
Jezelf vergeven is heel belangrijk. Your mistakes don't define you. Het gaat er uiteindelijk om wat je ervan geleerd hebt. Complete openheid -ten opzichte van je partner, de vader van je kinderen- lijkt mij ook enorm belangrijk. Hoe kan hij jou volledig accepteren en liefhebben zoals je bent, als hij je niet eens écht kent? Je verleden verzwijgen zorgt ervoor dat iemand niets weet van een bepaald deel van jou. Hij zal jou dus nooit volledig kunnen begrijpen. Ik snap het als je hier ook niet wil vertellen wat het is (en waardoor jij denkt dat je er niet met je partner over zou kunnen praten) maar zo is het voor ons onmogelijk om je situatie correct in te schatten.
Ik heb ook een "duister" verleden, weliswaar niet door eigen gedrag maar wel door het gedrag van mijn ouders toen ik opgroeide. Er heerst een taboe op, dus het zijn écht geen gespreksonderwerpen die ik er zomaar even ingooi tijdens een vriendinnenavondje bijvoorbeeld. Absoluut niet iets waarmee je te koop loopt. Maar mocht ik een partner krijgen, wil ik toch dat hij alles van mij weet. Ook de duistere stukjes. Daar moet hij mee om kunnen gaan. En dan kan hij er rekening mee houden op momenten. Niet dat dat vaak nodig zal zijn, maar toch. Ik ga mijn verleden niet ontkennen. Ik heb geaccepteerd dat ik het verleden niet kan veranderen, maar dat ik nu gelukkig zelf verantwoordelijk ben voor mijn toekomst en voor mijn eigen geluk, veiligheid, welzijn, keuzes en mijn ontwikkeling in het hier en nu. Mezelf en mijn verleden erkennen is een essentieel onderdeel geweest in mijn proces.
Het gaat me er ook niet zozeer om dat ik chantabel ben omdat mijn partner het niet weet. Mocht hij, of iemand anders, iets horen van ex dan heb ik daarop wel mijn woordje klaar.
Het gaat meer om het nare gevoel wat ik nu heb. Ik wil zo graag zelf het verleden laten rusten of in ieder geval mezelf vergeven.
Kan me idd wel voorstellen dat vergiffenis naar mezelf en complete openheid met elkaar in verband staat. Maar als openheid gewoon niet gaat, hoe doe je dat dán?
Dan ga je dus keihard ontkennen / liegen bedoel je? Vindt je dat écht een optie?
Jezelf vergeven is heel belangrijk. Your mistakes don't define you. Het gaat er uiteindelijk om wat je ervan geleerd hebt. Complete openheid -ten opzichte van je partner, de vader van je kinderen- lijkt mij ook enorm belangrijk. Hoe kan hij jou volledig accepteren en liefhebben zoals je bent, als hij je niet eens écht kent? Je verleden verzwijgen zorgt ervoor dat iemand niets weet van een bepaald deel van jou. Hij zal jou dus nooit volledig kunnen begrijpen. Ik snap het als je hier ook niet wil vertellen wat het is (en waardoor jij denkt dat je er niet met je partner over zou kunnen praten) maar zo is het voor ons onmogelijk om je situatie correct in te schatten.
Ik heb ook een "duister" verleden, weliswaar niet door eigen gedrag maar wel door het gedrag van mijn ouders toen ik opgroeide. Er heerst een taboe op, dus het zijn écht geen gespreksonderwerpen die ik er zomaar even ingooi tijdens een vriendinnenavondje bijvoorbeeld. Absoluut niet iets waarmee je te koop loopt. Maar mocht ik een partner krijgen, wil ik toch dat hij alles van mij weet. Ook de duistere stukjes. Daar moet hij mee om kunnen gaan. En dan kan hij er rekening mee houden op momenten. Niet dat dat vaak nodig zal zijn, maar toch. Ik ga mijn verleden niet ontkennen. Ik heb geaccepteerd dat ik het verleden niet kan veranderen, maar dat ik nu gelukkig zelf verantwoordelijk ben voor mijn toekomst en voor mijn eigen geluk, veiligheid, welzijn, keuzes en mijn ontwikkeling in het hier en nu. Mezelf en mijn verleden erkennen is een essentieel onderdeel geweest in mijn proces.
zondag 1 mei 2016 07:08
@TO ik zou hier je verhaal niet neerzetten. Stel dat je rare ex het leest, dan valt er weinig nog te ontkennen.
Nu denk ik dat als het er op aankomt, ontkennen in de meeste gevallen niet de beste keuze is. Maar dat moet je zelf gaan vinden. Goed van je dat je hierbij hulp zoekt.
Sterkte en geniet bewust van je kindje! De tijd gaat zo snel!
Nu denk ik dat als het er op aankomt, ontkennen in de meeste gevallen niet de beste keuze is. Maar dat moet je zelf gaan vinden. Goed van je dat je hierbij hulp zoekt.
Sterkte en geniet bewust van je kindje! De tijd gaat zo snel!
zondag 1 mei 2016 10:50
quote:positivodo schreef op 30 april 2016 @ 14:48:
Wat naar. Ik weet niet in hoeverre je je schaamt voor je keuzes in het verleden, maar ik weet wel dat het aan je zal blijven knagen wanneer je dit alleen moet doormaken. Ga eerlijk zijn bij de psycholoog, leg even alle kaarten op tafel. Diegene mag er niets mee doen en kan wel inschatten of dit iets is wat je kunt delen of niet. Hoe dan ook bepaalt je ex niet je leven. Zelfs als het uitkomt kun jij je eigen keuzes blijven maken. Je moet sterk zijn, dat heb je vaker gedaan want anders was je niet zo ver gekomen. En bedankt ook voor deze post. Doet me heel erg goed!
Wat naar. Ik weet niet in hoeverre je je schaamt voor je keuzes in het verleden, maar ik weet wel dat het aan je zal blijven knagen wanneer je dit alleen moet doormaken. Ga eerlijk zijn bij de psycholoog, leg even alle kaarten op tafel. Diegene mag er niets mee doen en kan wel inschatten of dit iets is wat je kunt delen of niet. Hoe dan ook bepaalt je ex niet je leven. Zelfs als het uitkomt kun jij je eigen keuzes blijven maken. Je moet sterk zijn, dat heb je vaker gedaan want anders was je niet zo ver gekomen. En bedankt ook voor deze post. Doet me heel erg goed!
