Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 mei 2016 11:13
Mooi zo, Zela!
"iedereen heeft een relatie dus moet ik ook" is namelijk wel de slechtst mogelijke motivatie!
Los van het feit dat hier op topic en overal om je heen toch ook wel te zien is dat een relatie vaak helemaal niet zo ideaal is als singles zich voorstellen/wensen vooraf: door eoa roze bril ergens het idee hebben dat een relatie automatisch ook een fijne relatie is, waarin beide personen nóg beter tot hun recht komen, (van het soort 1+1=3, zeg maar), echt gek op elkaar zijn, echt toevoegt en hun leven samen vele malen mooier is dan los van elkaar.
Als je echt goed kijkt naar mensen die een relatie hebben, zou je ook zien hoé evenzovele daarvan uiterst moeizaam zijn, te maken hebben met jaloezie, gedoe, elkaar juist beperken, tegenhouden om te groeien, verveeld zijn, snauwen en sneren naar elkaar, willen bepalen voor elkaar, machtsstrijdjes, onbegrip, menen dat ze tekort komen bij elkaar, verschillende behoeftes hebben, enz.
Singles denken vooral aan de mooie en leuke aspecten van een relatie hebben, het intieme, het verliefde gevoel, het maatje die overal mee naartoe gaat, om samen wakker te worden, je zorgen mee te kunnen delen, samen naar de woonboulevard en dat alles makkelijker wordt met zijn 2tjes.
Ik denk dat je dan vooral het beeld van (nog) zwaar verliefde stelletjes voor ogen hebt, (en die ook overal ziet, op terrasjes, in de media enz) en niet de uitdagingen die duurzame liefde ook kan stellen en vergen, de bereidheid tot aanpassingen over en weer, de verwachting dat de partner alle behoeftes zal vervullen (en anders onzeker, ongelukkig of ontevreden wordt, reden tot ruzie, gelijk krijgen, verongelijkt voelen, tekortkomen of tekortschieten enz).
Het verliefde van het begin, de vlinders, het opspringen van je hart bij een berichtje, dat sprankelende gevoel van levendigheid is iets wat niet alleen singles missen, maar ook mensen mét een relatie bij elkaar gaan missen soms, als alles heel gewoon en vertrouwd wordt, het leven (samen) zijn gangetje gaat.
En dan tref jij de eerste beste lomperd op Tinder, en wordt dat ideaalbeeld al gauw doorgeprikt.
Ik denk dat iha mensen vaak in hun eigen verwachtingen teleurgesteld raken.
Dezelfde dingen waar ik me bijv aan ergerde met ex, zijn verdwenen op het moment dat je ze niet meer verwacht, want geen "recht" meer op hebt (en andersom!), dus niet langer iets is waar de ander jou mee tekortdoet of elkaar kwalijk kan nemen.
Of specifiek van een partner verwachtte, en nu gewoon met allerléi mensen kunt invullen (naar eigen wens/zin).
Klein voorbeeldje: vroeger als stel gingen we samen ergens heen en samen ook weer weg, daar dacht je geeneens bij na, dat deed je gewoon (ook als de 1 eerder weg wilde en de ander nog wilde blijven bijv).
Of voelde je je alleen als de ander niet (vaak genoeg) thuis was, op reis was, dingen deed buitenshuis.
Nu speelt dat soort dingen geen rol meer, doe je die dingen gewoon zelf ook, zit je niet meer (thuis) te wachten op of je wel genoeg aandacht krijgt (van hém), of hij wel aan je denkt en rekening met jouw wensen houdt.
En ook geen oordeel/commentaar meer op wat de ander wel/niet leuk vindt ("moet je nou zo nodig dit en dat?").
Ik vind dat zó'n verademing eigenlijk, superrelaxt, om niet zo te focussen op 1 ander en dat diegene zó belangrijk is voor je gelukkig of ontevreden voelen!
Als ik nog eens een relatie krijg, dan hoop ik van harte dat zó te kunnen doen (en houden), dat soort échte vrijlaten, wat diegene graag met zijn tijd doet buiten mij om ook écht vrij in is, en ik dat nooit meer ga zien/voelen als afwijzing van mij of iets met mij ondernemen, of tijd/aandacht samen als graatmeter neem of iemand wel genoeg om je geeft.
De binding zit er voor mij iha niet meer in of je constant/vaak samen bent en samen onderneemt, niet in kwantiteit maar kwaliteit!
"iedereen heeft een relatie dus moet ik ook" is namelijk wel de slechtst mogelijke motivatie!
Los van het feit dat hier op topic en overal om je heen toch ook wel te zien is dat een relatie vaak helemaal niet zo ideaal is als singles zich voorstellen/wensen vooraf: door eoa roze bril ergens het idee hebben dat een relatie automatisch ook een fijne relatie is, waarin beide personen nóg beter tot hun recht komen, (van het soort 1+1=3, zeg maar), echt gek op elkaar zijn, echt toevoegt en hun leven samen vele malen mooier is dan los van elkaar.
Als je echt goed kijkt naar mensen die een relatie hebben, zou je ook zien hoé evenzovele daarvan uiterst moeizaam zijn, te maken hebben met jaloezie, gedoe, elkaar juist beperken, tegenhouden om te groeien, verveeld zijn, snauwen en sneren naar elkaar, willen bepalen voor elkaar, machtsstrijdjes, onbegrip, menen dat ze tekort komen bij elkaar, verschillende behoeftes hebben, enz.
Singles denken vooral aan de mooie en leuke aspecten van een relatie hebben, het intieme, het verliefde gevoel, het maatje die overal mee naartoe gaat, om samen wakker te worden, je zorgen mee te kunnen delen, samen naar de woonboulevard en dat alles makkelijker wordt met zijn 2tjes.
Ik denk dat je dan vooral het beeld van (nog) zwaar verliefde stelletjes voor ogen hebt, (en die ook overal ziet, op terrasjes, in de media enz) en niet de uitdagingen die duurzame liefde ook kan stellen en vergen, de bereidheid tot aanpassingen over en weer, de verwachting dat de partner alle behoeftes zal vervullen (en anders onzeker, ongelukkig of ontevreden wordt, reden tot ruzie, gelijk krijgen, verongelijkt voelen, tekortkomen of tekortschieten enz).
Het verliefde van het begin, de vlinders, het opspringen van je hart bij een berichtje, dat sprankelende gevoel van levendigheid is iets wat niet alleen singles missen, maar ook mensen mét een relatie bij elkaar gaan missen soms, als alles heel gewoon en vertrouwd wordt, het leven (samen) zijn gangetje gaat.
En dan tref jij de eerste beste lomperd op Tinder, en wordt dat ideaalbeeld al gauw doorgeprikt.
Ik denk dat iha mensen vaak in hun eigen verwachtingen teleurgesteld raken.
Dezelfde dingen waar ik me bijv aan ergerde met ex, zijn verdwenen op het moment dat je ze niet meer verwacht, want geen "recht" meer op hebt (en andersom!), dus niet langer iets is waar de ander jou mee tekortdoet of elkaar kwalijk kan nemen.
Of specifiek van een partner verwachtte, en nu gewoon met allerléi mensen kunt invullen (naar eigen wens/zin).
Klein voorbeeldje: vroeger als stel gingen we samen ergens heen en samen ook weer weg, daar dacht je geeneens bij na, dat deed je gewoon (ook als de 1 eerder weg wilde en de ander nog wilde blijven bijv).
Of voelde je je alleen als de ander niet (vaak genoeg) thuis was, op reis was, dingen deed buitenshuis.
Nu speelt dat soort dingen geen rol meer, doe je die dingen gewoon zelf ook, zit je niet meer (thuis) te wachten op of je wel genoeg aandacht krijgt (van hém), of hij wel aan je denkt en rekening met jouw wensen houdt.
En ook geen oordeel/commentaar meer op wat de ander wel/niet leuk vindt ("moet je nou zo nodig dit en dat?").
Ik vind dat zó'n verademing eigenlijk, superrelaxt, om niet zo te focussen op 1 ander en dat diegene zó belangrijk is voor je gelukkig of ontevreden voelen!
Als ik nog eens een relatie krijg, dan hoop ik van harte dat zó te kunnen doen (en houden), dat soort échte vrijlaten, wat diegene graag met zijn tijd doet buiten mij om ook écht vrij in is, en ik dat nooit meer ga zien/voelen als afwijzing van mij of iets met mij ondernemen, of tijd/aandacht samen als graatmeter neem of iemand wel genoeg om je geeft.
De binding zit er voor mij iha niet meer in of je constant/vaak samen bent en samen onderneemt, niet in kwantiteit maar kwaliteit!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 mei 2016 12:19
Ja, ik denk dat dat veel uitmaakt: verwachtingen.
Ook andersom: ik merk aan vriendschappen ook hoe relaxt dat is als er geen bijzondere dingen verwacht worden, vroeger was ik altijd bang om teleur te stellen, of dat nu mijn moeder was, of tantes, vriendinnen, omdat dat een beroep doet op schuldgevoelens denk ik (als je niet voldeed daaraan, niet lukte om" iedereen tevreden te stellen").
Verwachtingen (of die zelf bedenken dat anderen die hadden, aannames dus eigenlijk, want vaak dacht ik zelf dat iets verwacht werd en wie zegt dat dat klopte?) speelden sowieso veel meer een rol, ook wat ik van anderen verwachtte.
Ik denk dat als je ergens veel van verwacht, of van iemand, de kans op een gevoel van falen of teleurstelling op de loer ligt.
In sommige opzichten vind ik verwachtingen trouwens nog steeds heerlijk, zoals je ergens op verheugen, voorpret, naar uit kunnen kijken, het leuk-spannende van iets leuks in het vooruitzicht van iets wat je nog niet weet.
In zekere zin heeft het met overgave te maken, aan hoe de dingen lopen of worden, dus misschien krijg je mettertijd wel meer geduld of vind je meer rust in dat je niet overal invloed op hebt en ook niet hoéft te hebben?
Dat het niet míjn taak is om andermans verwachtingen in te vullen, alleen maar omdát diegene die heeft over/van mij?
Ik merk bijv aan mijn zus dat die vaak teleurgesteld is in dingen die mij niet (meer) boeien, waar ik me echt niet meer druk over kan maken omdat ik dat ook niet (of niet meer) verwacht.
Het is inherent aan hoge verwachtingen aan jezelf stellen (en dan loop je ook de kans dat je dat ook iha van anderen verwacht)?
Verwachtingen hebben het element van voorwaarden in zich: de vakantie is geslaagd als het aan die en die voorwaarden voldoet?
Een vriendschap (pas?) als het aan bepaalde voorwaarden voldoet?
Een relatie als het aan bepaalde voorwaarden voldoet?
Het lastigst is toch wel wat je van jezelf verwacht (had), of je aan je eigen "voorwaarden" voldoet om je een "geslaagd mens" te vinden/ voelen.
Een perfectionist moet leren dat "goed genoeg" ook okay is (en niet pas als je je "beste versie" bent en dat niet haalbaar is, dus je nooit trots en blij voelt, altijd wel iets beter kan, anders kan, altijd wel een focus is op wat je niét bent of hebt of doet/ nalaat).
Zelfontwikkeling is denk ik iets wat in iedereen zit als natuurlijke behoefte, en dat is gezond, mits je niet steeds jezelf wilt bijschaven omdat er altijd nog iets te leren valt, je nooit "af" bent, nooit uitontwikkeld bent, en dat intussen toch "voldoende/ goed genoeg" vindt.
Helemaal níks verwachten (van het leven, van jezelf, van anderen) zet ook niks in beweging, denk ik.
Als het "genoegen nemen met" wordt, je teveel tolereert (van jezelf) of accepteert, terwijl het eigenlijk "vergoelijken" is: ik ben nu eenmaal zo, gemakzucht, terwijl je daar best invloed op hebt.
Ik stond gisteren voor de etalage van een makelaar hier in het dorp en zag ik een piepklein huisje te koop (vragen ze nog aardig wat voor), een monumentje, net als zo'n begijnhofje.
Dat kan ik zó aantrekkelijk vinden: lekker overzichtelijk, meer plaats dan een bank en tafel is er niet in zo'n woonkamer wil je het ruimtelijk houden, piepklein keukentje, slaapverdieping met 1 kast, meer studio dan huis, klein terrasje maar (grenzend aan water), het lijkt me soms echt heerlijk!
Voor mij alleen, geen extra slaapkamers, zo'n lief, klein holletje, een oasetje van rust en dat in het "centrum".
Dat simpele en knusse blijft aantrekken, haha, zo'n miniwoning, terwijl ik dol ben op het lichte, ruimtelijke van mijn 10 meter lange "doorzon"woonkamer, met licht aan 2 kanten.
Uiteindelijk zit ik in een groter huis ook vaak op 1 lievelingsplek, en gebruik ik de andere kamers nauwelijks.
En net zo in de tuin, loungeset is geweldig, en op die plek zit ik, de rest is voor het uitzicht.
De bank waar ik nooit op zit, alleen mijn 3 huisdieren
Wat zou ik missen aan persoonlijke spullen, geerfde kasten, boeken, prulletjes, keukenspullen waar je zelden iets mee doet, die paar keer dat je kookt voor grotere gezelschappen?
Ik zou wel mijn badkuip missen!
En voor de katten zou het gevaarlijk zijn, met een grote drukke doorgaande weg dichtbij.
Vaak denk ik dus wel: nu de kinderen de deur uit zijn, heb ik zoveel ruimte helemaal niet nódig, moet ik nadenken over zo'n lege etage, hoe dat in te richten en met welke bestemming? Wel of niet iemand in huis halen, verhuren, met alle gedoe van dien misschien?
Verbouwen, trap dichtmaken, gemeenschappelijke doorgang naar buiten?
Als je het vergelijkt met flats in deze buurt, zet dat qua prijzen geen zoden aan de dijk, kan ik als ik wil de helft goedkoper wonen (dan zo'n flat) als ik een deel van het huis verhuur.
Aan de andere kant betekent alle bezit ook onderhoud, kozijnen die vervangen moeten worden, een cv-ketel tzt, alleen al om het zo te houden.
Ik zie mezelf uiteindelijk graag kleiner wonen, dus Zela, misschien woon je nu vrij klein in vergelijking met wat je gewend was, maar stap je daardoor zo het leven buiten de deur in, en bevalt dat zo goed, dat je straks niet meer weg wilt!
Zus gaat (samen met haar vriend) kleiner wonen in een andere/drukkere stad, terwijl ze nu de ruimte hebben + tuin, mooi oud benedenhuis met hoge plafonds enzo.
Dochter -als het doorgaat- een echt kleine eigen woning (met zijn 2en krapjes), maar ook heerlijk licht en ruimtelijk mits je dat niet volplempt met spullen.
Men zegt dat het huis symbool staat voor jezelf. Lege kamers symboliseren dan ongebruikte capaciteiten of facetten van jezelf? Dat daar eigenlijk iets mee moet, al die ruimte moét invullen, daar moét iets mee, vergt onderhoud, of is zonde als niemand daar iets mee doet?
Wat als je meer ruimte hebt/krijgt dan je nodig vindt, zelf inneemt of wilt innemen?
Meer zorgen van hebt dan plezier?
Weleens een ander uitzicht wilt? (dat heb ik bij hutje natuurlijk gezocht en gevonden).
Misschien ga ik toch eens kijken, alleen al uit nieuwsgierigheid
Ook andersom: ik merk aan vriendschappen ook hoe relaxt dat is als er geen bijzondere dingen verwacht worden, vroeger was ik altijd bang om teleur te stellen, of dat nu mijn moeder was, of tantes, vriendinnen, omdat dat een beroep doet op schuldgevoelens denk ik (als je niet voldeed daaraan, niet lukte om" iedereen tevreden te stellen").
Verwachtingen (of die zelf bedenken dat anderen die hadden, aannames dus eigenlijk, want vaak dacht ik zelf dat iets verwacht werd en wie zegt dat dat klopte?) speelden sowieso veel meer een rol, ook wat ik van anderen verwachtte.
Ik denk dat als je ergens veel van verwacht, of van iemand, de kans op een gevoel van falen of teleurstelling op de loer ligt.
In sommige opzichten vind ik verwachtingen trouwens nog steeds heerlijk, zoals je ergens op verheugen, voorpret, naar uit kunnen kijken, het leuk-spannende van iets leuks in het vooruitzicht van iets wat je nog niet weet.
In zekere zin heeft het met overgave te maken, aan hoe de dingen lopen of worden, dus misschien krijg je mettertijd wel meer geduld of vind je meer rust in dat je niet overal invloed op hebt en ook niet hoéft te hebben?
Dat het niet míjn taak is om andermans verwachtingen in te vullen, alleen maar omdát diegene die heeft over/van mij?
Ik merk bijv aan mijn zus dat die vaak teleurgesteld is in dingen die mij niet (meer) boeien, waar ik me echt niet meer druk over kan maken omdat ik dat ook niet (of niet meer) verwacht.
Het is inherent aan hoge verwachtingen aan jezelf stellen (en dan loop je ook de kans dat je dat ook iha van anderen verwacht)?
Verwachtingen hebben het element van voorwaarden in zich: de vakantie is geslaagd als het aan die en die voorwaarden voldoet?
Een vriendschap (pas?) als het aan bepaalde voorwaarden voldoet?
Een relatie als het aan bepaalde voorwaarden voldoet?
Het lastigst is toch wel wat je van jezelf verwacht (had), of je aan je eigen "voorwaarden" voldoet om je een "geslaagd mens" te vinden/ voelen.
Een perfectionist moet leren dat "goed genoeg" ook okay is (en niet pas als je je "beste versie" bent en dat niet haalbaar is, dus je nooit trots en blij voelt, altijd wel iets beter kan, anders kan, altijd wel een focus is op wat je niét bent of hebt of doet/ nalaat).
Zelfontwikkeling is denk ik iets wat in iedereen zit als natuurlijke behoefte, en dat is gezond, mits je niet steeds jezelf wilt bijschaven omdat er altijd nog iets te leren valt, je nooit "af" bent, nooit uitontwikkeld bent, en dat intussen toch "voldoende/ goed genoeg" vindt.
Helemaal níks verwachten (van het leven, van jezelf, van anderen) zet ook niks in beweging, denk ik.
Als het "genoegen nemen met" wordt, je teveel tolereert (van jezelf) of accepteert, terwijl het eigenlijk "vergoelijken" is: ik ben nu eenmaal zo, gemakzucht, terwijl je daar best invloed op hebt.
Ik stond gisteren voor de etalage van een makelaar hier in het dorp en zag ik een piepklein huisje te koop (vragen ze nog aardig wat voor), een monumentje, net als zo'n begijnhofje.
Dat kan ik zó aantrekkelijk vinden: lekker overzichtelijk, meer plaats dan een bank en tafel is er niet in zo'n woonkamer wil je het ruimtelijk houden, piepklein keukentje, slaapverdieping met 1 kast, meer studio dan huis, klein terrasje maar (grenzend aan water), het lijkt me soms echt heerlijk!
Voor mij alleen, geen extra slaapkamers, zo'n lief, klein holletje, een oasetje van rust en dat in het "centrum".
Dat simpele en knusse blijft aantrekken, haha, zo'n miniwoning, terwijl ik dol ben op het lichte, ruimtelijke van mijn 10 meter lange "doorzon"woonkamer, met licht aan 2 kanten.
Uiteindelijk zit ik in een groter huis ook vaak op 1 lievelingsplek, en gebruik ik de andere kamers nauwelijks.
En net zo in de tuin, loungeset is geweldig, en op die plek zit ik, de rest is voor het uitzicht.
De bank waar ik nooit op zit, alleen mijn 3 huisdieren
Wat zou ik missen aan persoonlijke spullen, geerfde kasten, boeken, prulletjes, keukenspullen waar je zelden iets mee doet, die paar keer dat je kookt voor grotere gezelschappen?
Ik zou wel mijn badkuip missen!
En voor de katten zou het gevaarlijk zijn, met een grote drukke doorgaande weg dichtbij.
Vaak denk ik dus wel: nu de kinderen de deur uit zijn, heb ik zoveel ruimte helemaal niet nódig, moet ik nadenken over zo'n lege etage, hoe dat in te richten en met welke bestemming? Wel of niet iemand in huis halen, verhuren, met alle gedoe van dien misschien?
Verbouwen, trap dichtmaken, gemeenschappelijke doorgang naar buiten?
Als je het vergelijkt met flats in deze buurt, zet dat qua prijzen geen zoden aan de dijk, kan ik als ik wil de helft goedkoper wonen (dan zo'n flat) als ik een deel van het huis verhuur.
Aan de andere kant betekent alle bezit ook onderhoud, kozijnen die vervangen moeten worden, een cv-ketel tzt, alleen al om het zo te houden.
Ik zie mezelf uiteindelijk graag kleiner wonen, dus Zela, misschien woon je nu vrij klein in vergelijking met wat je gewend was, maar stap je daardoor zo het leven buiten de deur in, en bevalt dat zo goed, dat je straks niet meer weg wilt!
Zus gaat (samen met haar vriend) kleiner wonen in een andere/drukkere stad, terwijl ze nu de ruimte hebben + tuin, mooi oud benedenhuis met hoge plafonds enzo.
Dochter -als het doorgaat- een echt kleine eigen woning (met zijn 2en krapjes), maar ook heerlijk licht en ruimtelijk mits je dat niet volplempt met spullen.
Men zegt dat het huis symbool staat voor jezelf. Lege kamers symboliseren dan ongebruikte capaciteiten of facetten van jezelf? Dat daar eigenlijk iets mee moet, al die ruimte moét invullen, daar moét iets mee, vergt onderhoud, of is zonde als niemand daar iets mee doet?
Wat als je meer ruimte hebt/krijgt dan je nodig vindt, zelf inneemt of wilt innemen?
Meer zorgen van hebt dan plezier?
Weleens een ander uitzicht wilt? (dat heb ik bij hutje natuurlijk gezocht en gevonden).
Misschien ga ik toch eens kijken, alleen al uit nieuwsgierigheid
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 mei 2016 17:24
Hè Suzy, mooi plan, je ziet vaak naar mate mensen ouder worden kleiner willen wonen. Ook rekening houdend met het feit dat ze alles op den duur niet meer kunnen onderhouden.
Maar in zo' n klein huisje kun je zoon of dochter niet hebben als logee, dus dat is wat minder misschien?
Of een iets ruimer huisje dan dat je nu op het oog hebt?
Ik begrijp jou wel als je behoefte hebt dat wij wat met je meedenken hier op het forum.
Zelf zie ik jou als degene die vast alles weet, wat natuurlijk ook niet zo is, jij hebt ook behoefte aan feedback. Als het iets praktisch is, zoals je hond of huis gaat me dat gemakkelijk af, als het zoals je laatste post over sexualiteit hebt, en een of andere partner daar in kan voorzien vind ik het lastiger. Ook omdat je je stuk niet echt als een vraag neerzet. Meer als je eigen gedachten, zo lees ik dat dan. Dan weet ik niet goed hoe te reageren, niet omdat ik het niet lees of niet wil.
Maar in zo' n klein huisje kun je zoon of dochter niet hebben als logee, dus dat is wat minder misschien?
Of een iets ruimer huisje dan dat je nu op het oog hebt?
Ik begrijp jou wel als je behoefte hebt dat wij wat met je meedenken hier op het forum.
Zelf zie ik jou als degene die vast alles weet, wat natuurlijk ook niet zo is, jij hebt ook behoefte aan feedback. Als het iets praktisch is, zoals je hond of huis gaat me dat gemakkelijk af, als het zoals je laatste post over sexualiteit hebt, en een of andere partner daar in kan voorzien vind ik het lastiger. Ook omdat je je stuk niet echt als een vraag neerzet. Meer als je eigen gedachten, zo lees ik dat dan. Dan weet ik niet goed hoe te reageren, niet omdat ik het niet lees of niet wil.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
maandag 2 mei 2016 19:25
Wil ik eigenlijk ook niet maar het is echt te klein .
(Een deel van mijn spullen staat ook in de opslag)
Mooi stuk weer wat je schreef, is iets waar ik trouwens erg dankbaar om ben: de vele inzichten die ik gekregen heb het afgelopen jaar. Dat had ik eerlijk gezegd niet willen missen want het heeft me wel na een flinke strijd met mezelf wel gebracht waar ik nu ben: ik ben blij met mezelf, mn nieuwe tijdelijke huisje, mn katjes, dat ik lekker kan doen wat ik wil en vooral met de rust en dat ik de situatie en mn leven accepteer hoe het is. (Geluk zit tenslotte in jezelf, hangt niet van een ander af... laatst op een ander topic stomme reacties gehad wegens een zweverig gehalte maar dat boeit me lekker niks... )
(Een deel van mijn spullen staat ook in de opslag)
Mooi stuk weer wat je schreef, is iets waar ik trouwens erg dankbaar om ben: de vele inzichten die ik gekregen heb het afgelopen jaar. Dat had ik eerlijk gezegd niet willen missen want het heeft me wel na een flinke strijd met mezelf wel gebracht waar ik nu ben: ik ben blij met mezelf, mn nieuwe tijdelijke huisje, mn katjes, dat ik lekker kan doen wat ik wil en vooral met de rust en dat ik de situatie en mn leven accepteer hoe het is. (Geluk zit tenslotte in jezelf, hangt niet van een ander af... laatst op een ander topic stomme reacties gehad wegens een zweverig gehalte maar dat boeit me lekker niks... )
maandag 2 mei 2016 21:31
Het is schattig huisje, maar wel heel erg mini, heb ff naar binnen gekeken.
Nee, geen extra slaapkamer, bank wordt dan een bedbank in de kamer voor de logé's , maar die bedbanken zitten meestal zo beroerd.
Nou ja, op den duur zou ik zoiets prima vinden, maar ze vragen voor zo'n begijn-achtig huisje BG met slaapverdieping en met tuintje/terras van wat zal het zijn, 4 x 2,5 meter? nog aardig wat geld
En alles bij elkaar niet veel groter dan mijn hutje, haha.
Ach, het is al leuk om over te fantaseren
Het is het zorgeloze ervan wat me aanspreekt, denk ik.
Mooie oude plek, lekker weinig spullen, snel opgeruimd en schoon
Als ik dan hier binnenkom is de ruimte ook wel weer lekker, dwz mijn woonverdieping ben ik nog steeds verliefd op!
Nee, geen extra slaapkamer, bank wordt dan een bedbank in de kamer voor de logé's , maar die bedbanken zitten meestal zo beroerd.
Nou ja, op den duur zou ik zoiets prima vinden, maar ze vragen voor zo'n begijn-achtig huisje BG met slaapverdieping en met tuintje/terras van wat zal het zijn, 4 x 2,5 meter? nog aardig wat geld
En alles bij elkaar niet veel groter dan mijn hutje, haha.
Ach, het is al leuk om over te fantaseren
Het is het zorgeloze ervan wat me aanspreekt, denk ik.
Mooie oude plek, lekker weinig spullen, snel opgeruimd en schoon
Als ik dan hier binnenkom is de ruimte ook wel weer lekker, dwz mijn woonverdieping ben ik nog steeds verliefd op!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 2 mei 2016 23:31
Suzy 65 ik vind dat je dingen mooi kan verwoorden en vind het top dat jij je zo inzet met alle tijd en verhalen
Zelf heb ik ook gekozen om dit te gaan volgen. Mijn relatie met mijn ex is nu ruim 2 weken voorbij, en heb er erg veel moeite mee. Ook al was hij als partner zijnde (zegt dus niets over hem als geheel, verder als persoon) een echte 'klootzak' om het zo te noemen. Ik begrijp mezelf niet hoe ik nog steeds van hem houdt en wik daar eens vanaf! En raak er ook zo van in de war. Houd ik echt van hem, of haal ik het in de war met bijvoorbeeld zorgelijk?
Op dit moment ben ik steeds in strijd met mijn emoties en is het een doolhof. Ik weet wel zoveel, maar emotioneel ben ik nog niet zo ver. Ik heb het gevoel dat mijn emoties mij gaan beheersen en ben bang om de controle kwijt te raken en mijzelf te verliezen.
Ik wil 'the good guy' blijven, maar weet soms niet hoe dat vol te houden en dat te doen zonder weer over mijn grenzen heen te laten gaan..
Verder zie ik steeds meer in, veel kwartjes vallen, maar is erg zwaar. IK zie nu steeds meer in hoe ik nog steeds - terwijl ik dacht veranderd in te zijn - leef voor een ander ipv voor mijzelf. Ik vind het moeilijk om voor mijzelf te kiezen, omdat ik bang ben dat het dan te koste van een ander gaat doordat ik dan niet meer zo goed voor een ander kan zijn. Want als ik voor mijzelf kiest betekent dat ook dat ik minder tijd voor een ander heb, om een voorbeeld te noemen.
Ik heb moeite in mijzelf te geloven en zie alleen maar wat ik niet wil, ipv wat ik wel wil. Hierdoor weet ik niet zo goed wat ik moet doen, en loop ik vast in het scala van oplossingen bedenken. Anderen om mij heen zien het ook niet meer dan ik zie.
Ik moet hem loslaten, en als controlfriek is dat zooo moeilijk! Het word ook extra lastig voor me omdat hij me dan wel mailt omdat hij bijv zijn spullen nog niet heeft opgehaald. Ik vind het moeilijk om dan dingen te lezen die weer onwaar zijn, door op zijn minst overdrijving, en te zien dat hij met zijn oude patroon doorgaat. Hij zegt namelijk normaal met elkaar om te willen gaan, maar gaat vervolgend niet aan afspraken houden en komt er vervolgens niet op terug en mailt me daarna doodleuk alsof het niet heeft plaats gevonden.
Ik laat me hierdoor gek maken door velen gedachten. Bijvoorbeeld 'Je zegt dat je om me geeft, maar waarom doe je nou zo?' en 'Goed contact ed kan alleen als we dat samen doen' en 'Zie je wel, hij wil weer is alleen de lusten en niet de lasten, zoals altijd. Alles om maar een conflict te vermijden'.
Ik vat dit allemaal (veel te) persoonlijk op en trek het me daarom zo aan. Gedachten als 'Je moet wel een heel slecht persoon zijn, want iemand doet het ook niet zomaar' maken mijn zelfvertrouwen kapot.
Ik moet mijzelf eens gaan geloven en vertrouwen, maar hoe doe ik dat als ik mijn waarheid nooit als waarheid kan aannemen?
Hoe ga ik om met onmacht (heb gelukkig tips die ik nu probeer om er mee om te gaan door een andere topic) en ga ik dan naar acceptatie en vervolgens los laten?
Wanneer wordt ik mijn emoties weer eens de baas? Ik wil me niet door hun mijn leven laten lijden...
Zelf heb ik ook gekozen om dit te gaan volgen. Mijn relatie met mijn ex is nu ruim 2 weken voorbij, en heb er erg veel moeite mee. Ook al was hij als partner zijnde (zegt dus niets over hem als geheel, verder als persoon) een echte 'klootzak' om het zo te noemen. Ik begrijp mezelf niet hoe ik nog steeds van hem houdt en wik daar eens vanaf! En raak er ook zo van in de war. Houd ik echt van hem, of haal ik het in de war met bijvoorbeeld zorgelijk?
Op dit moment ben ik steeds in strijd met mijn emoties en is het een doolhof. Ik weet wel zoveel, maar emotioneel ben ik nog niet zo ver. Ik heb het gevoel dat mijn emoties mij gaan beheersen en ben bang om de controle kwijt te raken en mijzelf te verliezen.
Ik wil 'the good guy' blijven, maar weet soms niet hoe dat vol te houden en dat te doen zonder weer over mijn grenzen heen te laten gaan..
Verder zie ik steeds meer in, veel kwartjes vallen, maar is erg zwaar. IK zie nu steeds meer in hoe ik nog steeds - terwijl ik dacht veranderd in te zijn - leef voor een ander ipv voor mijzelf. Ik vind het moeilijk om voor mijzelf te kiezen, omdat ik bang ben dat het dan te koste van een ander gaat doordat ik dan niet meer zo goed voor een ander kan zijn. Want als ik voor mijzelf kiest betekent dat ook dat ik minder tijd voor een ander heb, om een voorbeeld te noemen.
Ik heb moeite in mijzelf te geloven en zie alleen maar wat ik niet wil, ipv wat ik wel wil. Hierdoor weet ik niet zo goed wat ik moet doen, en loop ik vast in het scala van oplossingen bedenken. Anderen om mij heen zien het ook niet meer dan ik zie.
Ik moet hem loslaten, en als controlfriek is dat zooo moeilijk! Het word ook extra lastig voor me omdat hij me dan wel mailt omdat hij bijv zijn spullen nog niet heeft opgehaald. Ik vind het moeilijk om dan dingen te lezen die weer onwaar zijn, door op zijn minst overdrijving, en te zien dat hij met zijn oude patroon doorgaat. Hij zegt namelijk normaal met elkaar om te willen gaan, maar gaat vervolgend niet aan afspraken houden en komt er vervolgens niet op terug en mailt me daarna doodleuk alsof het niet heeft plaats gevonden.
Ik laat me hierdoor gek maken door velen gedachten. Bijvoorbeeld 'Je zegt dat je om me geeft, maar waarom doe je nou zo?' en 'Goed contact ed kan alleen als we dat samen doen' en 'Zie je wel, hij wil weer is alleen de lusten en niet de lasten, zoals altijd. Alles om maar een conflict te vermijden'.
Ik vat dit allemaal (veel te) persoonlijk op en trek het me daarom zo aan. Gedachten als 'Je moet wel een heel slecht persoon zijn, want iemand doet het ook niet zomaar' maken mijn zelfvertrouwen kapot.
Ik moet mijzelf eens gaan geloven en vertrouwen, maar hoe doe ik dat als ik mijn waarheid nooit als waarheid kan aannemen?
Hoe ga ik om met onmacht (heb gelukkig tips die ik nu probeer om er mee om te gaan door een andere topic) en ga ik dan naar acceptatie en vervolgens los laten?
Wanneer wordt ik mijn emoties weer eens de baas? Ik wil me niet door hun mijn leven laten lijden...
Your desire to change must be greater than you desire to stay the same
dinsdag 3 mei 2016 09:04
Welkom ventieldopje. Heftige shit waar je mee zit.
Je eigenwaarde kan. Wel wat opgekrikt worden als ik je zo lees. Heb je therapie?
Vwb dat mailen en niet opdagen; zelf heft jn handen nemen. Geef hem 1 kans; dag en tijd. Is ie er niet? Dan gooi je zijn spullen in een tas op straat, 5 min na het afgesproken tijdstip.
Mail blokkeren.
Hij gaat niet normaal met jou om; kijk naar z'n daden ipv woorden. Vrienden blijven met exen kan indien het al kan niet zo vers na een breuk.
Suzy, ook ik waardeer je bijdragen heel erg zoals je hopelijk wel weet ook al schop ik je nog weleens tegen je schenen, en kom ik soms ook niet door je lange stukken heen. Ik snap heel goed dat je soms mist dat je echt kunt sparren over jouw dingen, net als Nicci vind ik dat lastig omdat je een in mijn ogen een soort van allesweter bent en ik me een broekie voel bij je
Ben blij dat je het iig aangeeft nu, misschien houdt men er daardoor meer rekening mee, of lucht het je op om dat gezegd te hebben. Ik voor mezelf merk dat ik niet alles hier open en bloot bespreek, ook dingen die je me irl in vertrouwen hebt verteld, en misschien zit hem daar ook wel deel van de crux. Ik wil jouw vertrouwen cq privacy niet aantasten.
Hoop dat je weet dat ik je erg bewonder om je (denk-)kracht en invoelingsvermogen, misschien heb je (of uit je) van dat laatste soms zelfs teveel.
Je eigenwaarde kan. Wel wat opgekrikt worden als ik je zo lees. Heb je therapie?
Vwb dat mailen en niet opdagen; zelf heft jn handen nemen. Geef hem 1 kans; dag en tijd. Is ie er niet? Dan gooi je zijn spullen in een tas op straat, 5 min na het afgesproken tijdstip.
Mail blokkeren.
Hij gaat niet normaal met jou om; kijk naar z'n daden ipv woorden. Vrienden blijven met exen kan indien het al kan niet zo vers na een breuk.
Suzy, ook ik waardeer je bijdragen heel erg zoals je hopelijk wel weet ook al schop ik je nog weleens tegen je schenen, en kom ik soms ook niet door je lange stukken heen. Ik snap heel goed dat je soms mist dat je echt kunt sparren over jouw dingen, net als Nicci vind ik dat lastig omdat je een in mijn ogen een soort van allesweter bent en ik me een broekie voel bij je
Ben blij dat je het iig aangeeft nu, misschien houdt men er daardoor meer rekening mee, of lucht het je op om dat gezegd te hebben. Ik voor mezelf merk dat ik niet alles hier open en bloot bespreek, ook dingen die je me irl in vertrouwen hebt verteld, en misschien zit hem daar ook wel deel van de crux. Ik wil jouw vertrouwen cq privacy niet aantasten.
Hoop dat je weet dat ik je erg bewonder om je (denk-)kracht en invoelingsvermogen, misschien heb je (of uit je) van dat laatste soms zelfs teveel.
dinsdag 3 mei 2016 09:12
quote:Suzy65 schreef op 02 mei 2016 @ 09:46:
Storm: ik las elders dat je "ondergedoken" bent, haha?
Ga zo door, geniet ervan!
Hi, ben weer boven water hoor, maar t waren even intense dagen met mooie dingen (jazeker GUM is ineens 180 graden gedraaid en hoewel uit zijn woorden blijkt dat hij geen toekomst ziet voor ons, blijkt uit zijn daden meer en meer dat hij me hartstikke lief en leuk vindt en heel graag ziet). Maar ook met minder mooie dingen; we hebben opnieuw afscheid moeten nemen van een dierbare, precies 2 maanden na het vorige afscheid dat nog zo'n verse wond was. Dat diegene oud en ziek was, "op" eigenlijk, en we dus wisten dat het eraan zat te komen, maakt het niet minder verdrietig en het gemis niet minder groot. Het enige dat wel positief is, is de berusting; dat diegene nu rust heeft en geen pijn meer.
Wat me er nu doorheen sleept is de steun van lieve vriendinnen, en GUM die er voor me wil zijn en met wie ik een leuk weekend op de planning heb staan. Dus vandaag maar weer aan het werk, afleiding is welkom, ook druk met vrijwilligerswerk.
Ook hier dus ups en downs vwb het alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, maar meer door externe omstandigheden dan dat ik twijfel aan mezelf. En dat is wel een fijne gedachte. Plus ik ben ineens niet meer echt alleen. Althans, niet elke avond / nacht.
Wennen, maar o zo fijn. Geen idee wat de toekomst brengt met hem, noem hem niet voor niks nog steeds GuM (geen uitsluitsel man) maar ben er wel achter dat ie echt ontzettend lief is en zorgzaam.
Er is iets van vertrouwen aan het groeien, dat blijkbaar kan bestaan naast de onzekerheid.
Storm: ik las elders dat je "ondergedoken" bent, haha?
Ga zo door, geniet ervan!
Hi, ben weer boven water hoor, maar t waren even intense dagen met mooie dingen (jazeker GUM is ineens 180 graden gedraaid en hoewel uit zijn woorden blijkt dat hij geen toekomst ziet voor ons, blijkt uit zijn daden meer en meer dat hij me hartstikke lief en leuk vindt en heel graag ziet). Maar ook met minder mooie dingen; we hebben opnieuw afscheid moeten nemen van een dierbare, precies 2 maanden na het vorige afscheid dat nog zo'n verse wond was. Dat diegene oud en ziek was, "op" eigenlijk, en we dus wisten dat het eraan zat te komen, maakt het niet minder verdrietig en het gemis niet minder groot. Het enige dat wel positief is, is de berusting; dat diegene nu rust heeft en geen pijn meer.
Wat me er nu doorheen sleept is de steun van lieve vriendinnen, en GUM die er voor me wil zijn en met wie ik een leuk weekend op de planning heb staan. Dus vandaag maar weer aan het werk, afleiding is welkom, ook druk met vrijwilligerswerk.
Ook hier dus ups en downs vwb het alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, maar meer door externe omstandigheden dan dat ik twijfel aan mezelf. En dat is wel een fijne gedachte. Plus ik ben ineens niet meer echt alleen. Althans, niet elke avond / nacht.
Wennen, maar o zo fijn. Geen idee wat de toekomst brengt met hem, noem hem niet voor niks nog steeds GuM (geen uitsluitsel man) maar ben er wel achter dat ie echt ontzettend lief is en zorgzaam.
Er is iets van vertrouwen aan het groeien, dat blijkbaar kan bestaan naast de onzekerheid.
dinsdag 3 mei 2016 14:50
Lieverds, ik hoef echt niet hardop gewaardeerd, daar ging het niet om!
Ik weet wel dat ik hier zelf uit moet komen, in hoeverre ik dat bdsm-stukje wil toelaten -en welk stukje dat is- onder het mom van "zo ben ik als ik mezelf ben daarin" of een overtuiging is (aangeleerd, dus te veranderen is) en willekeurige coach, psych oid heeft die antwoorden ook niet, ben destijds zelf er nogal diep ingedoken (theorie en praktijk ) en dus zelf idd het meest op de hoogte.
Ik kan mezelf niet helpen in dit opzicht, dat is nogal cru, maar dus hoog tijd dat ik me (weer meer) in mezelf verdiep?!
In veel dingen verplaatsen is omdat ik dat al kén of weet, en hier ligt nog deels onontgonnen gebied, valt nog eea te ontdekken, maar alleen door nieuwe ervaringen op te doen.
(andere dingen kun je zelf of mbv eoa professional in jezelf ontdekken en exploreren).
Op dit gebied kun je dat alleen met een partner samen uitvinden.
Het raakt mijn essentie en mijn worsteling dat ik niks en niemand (en ook geen mogelijkheden) wil úitsluiten vanwege een voorkeur, me niet wil laten leiden daardoor, maar "gewoon" wil openstaan voor op wié ik (spontaan) val en andersom, als (óók) persoon en persoonlijkheden bij iemand wil passen uit (ook) gevoelens van liefde en betrokken voelen, vanuit die intimiteit wil "verkeren" met een partner die ik lust en die mij lust.
Nog steeds betekent dat niet een gewone dagelijkse relatie, waar ik op uit ben, maar ook niet -zoals vaak in dat kringetje- de voorkeur het belangrijkst is en om het even wie daaraan globaal beantwoordt, je dan mee in zee gaat.
En ook "alleen lust" is prima, maar voor mij jaren aanleiding om dat niet als aktief leidende factor te nemen in het "zoeken".
Ik blééf geloven dat dat vanzelf op je pad komt, wie/wat bij je past, als de tijd daar is, en van dat geloof moet ik dan zo'n beetje afstappen.
Dat houdt in dat als ik niet (aktief) die vijver opzoek, de kans op "spontaan" gewoon klein is en ik een belangrijk deel van mijn lust en liefde/intimiteit daardoor zelf niet aan bod láát komen en ook niet kan ontwikkelen, en dat betekent stilstand.
En aan de andere kant vraag ik me af óf het wel zo'n rol speelt, óf ik dat wel zo nodig heb, of het niet alleen wat sterkere prikkels zijn en logisch tegenover een gebrek aan (voor mij) spannend-genoeg-ervaringen.
En als ik daar eenmaal aan begin, is er geen weg terug imo, zal die mate van spanning altijd nodig blijven, als het idd spanning is die de drijvende kracht erachter is. En kenmerk daarvan is dat op den duur altijd meer spanning nodig zal zijn, als dat de bepalende factor is.
Daar is alleen maar achter te komen door zelf te ervaren, en als ik in het dagelijks leven gewoon niet vál op iemand (om te proberen en te ervaren) valt er niks te leren (dat die overtuiging kan bevestigen danwel bijstellen).
Als je bedenkt dat het gewoon al niet zo makkelijk is voor de vrijgezelligen onder ons om spontaan in het dagelijks leven die match te vinden (plus allerlei bagages enz) kun je het beschouwen als een extra "eis" (of handicap) in (seksuele) aantrekking.
En ik blijf ook denken dat daar maar weinig voor nodig is, omdat er wel mannen zíjn die mij zo ook al kunnen beroeren, zij het vrij zeldzaam.
Nou ja, ik worstel daar wel mee verder, kan iig de kringen waarin ik me beweeg uitbreiden en op die manier eea aan de weet komen over mijzelf, door te mérken.
En er zijn genoeg vrouwen die bijv verliefdheid als "voorwaarde" stellen voor zichzelf, en als dat uitblijft, dus die sexy vrouw ook niet aktief is, voor langere tijd, iig niet in samenspel met een partner (of minnaar, SV, FwB) en dus een belangrijke bijdrage moeten missen.
In die zin kunnen sommigen misschien wél meedenken: als en zolang je niet verliefd bent (en geen exen meer te verwerken hebt) maar dus wel (weer) open staat voor liefde & lust, is "uitsluitend lust" dan voldoende of zou dat overwegend frustrerend zijn?
Storm, ik trek me in dezen best wel aan jou op, hoor, haha, omdat jij gewoon weer onbevangen probeert en kansen aanneemt (en zelf aktief opgezocht hebt door te daten).
In feite houd ik mezelf in comfortzone, en daarmee ontwikkelt zich alvast niks, he!
Pro-aktief zijn hierin betekent iig nieuwe onbekende terreinen (aktiever) betreden.
Kan ook gaan bungee-jumpen, maar dat schiet niet op, haha, van die eenmalige kicks.
Afgelopen tijd een overvloed aan warme affectie mogen meemaken, misschien tijd voor een volgende stap.
Ik kan wel vasthouden aan wat ik niet weet, en dan zal ik het nooit weten ook
Misschien maar eens een hengel uitgooien dan toch maar hier en daar
een gezellige ouwe doos kan ik altijd nog worden
Ik weet wel dat ik hier zelf uit moet komen, in hoeverre ik dat bdsm-stukje wil toelaten -en welk stukje dat is- onder het mom van "zo ben ik als ik mezelf ben daarin" of een overtuiging is (aangeleerd, dus te veranderen is) en willekeurige coach, psych oid heeft die antwoorden ook niet, ben destijds zelf er nogal diep ingedoken (theorie en praktijk ) en dus zelf idd het meest op de hoogte.
Ik kan mezelf niet helpen in dit opzicht, dat is nogal cru, maar dus hoog tijd dat ik me (weer meer) in mezelf verdiep?!
In veel dingen verplaatsen is omdat ik dat al kén of weet, en hier ligt nog deels onontgonnen gebied, valt nog eea te ontdekken, maar alleen door nieuwe ervaringen op te doen.
(andere dingen kun je zelf of mbv eoa professional in jezelf ontdekken en exploreren).
Op dit gebied kun je dat alleen met een partner samen uitvinden.
Het raakt mijn essentie en mijn worsteling dat ik niks en niemand (en ook geen mogelijkheden) wil úitsluiten vanwege een voorkeur, me niet wil laten leiden daardoor, maar "gewoon" wil openstaan voor op wié ik (spontaan) val en andersom, als (óók) persoon en persoonlijkheden bij iemand wil passen uit (ook) gevoelens van liefde en betrokken voelen, vanuit die intimiteit wil "verkeren" met een partner die ik lust en die mij lust.
Nog steeds betekent dat niet een gewone dagelijkse relatie, waar ik op uit ben, maar ook niet -zoals vaak in dat kringetje- de voorkeur het belangrijkst is en om het even wie daaraan globaal beantwoordt, je dan mee in zee gaat.
En ook "alleen lust" is prima, maar voor mij jaren aanleiding om dat niet als aktief leidende factor te nemen in het "zoeken".
Ik blééf geloven dat dat vanzelf op je pad komt, wie/wat bij je past, als de tijd daar is, en van dat geloof moet ik dan zo'n beetje afstappen.
Dat houdt in dat als ik niet (aktief) die vijver opzoek, de kans op "spontaan" gewoon klein is en ik een belangrijk deel van mijn lust en liefde/intimiteit daardoor zelf niet aan bod láát komen en ook niet kan ontwikkelen, en dat betekent stilstand.
En aan de andere kant vraag ik me af óf het wel zo'n rol speelt, óf ik dat wel zo nodig heb, of het niet alleen wat sterkere prikkels zijn en logisch tegenover een gebrek aan (voor mij) spannend-genoeg-ervaringen.
En als ik daar eenmaal aan begin, is er geen weg terug imo, zal die mate van spanning altijd nodig blijven, als het idd spanning is die de drijvende kracht erachter is. En kenmerk daarvan is dat op den duur altijd meer spanning nodig zal zijn, als dat de bepalende factor is.
Daar is alleen maar achter te komen door zelf te ervaren, en als ik in het dagelijks leven gewoon niet vál op iemand (om te proberen en te ervaren) valt er niks te leren (dat die overtuiging kan bevestigen danwel bijstellen).
Als je bedenkt dat het gewoon al niet zo makkelijk is voor de vrijgezelligen onder ons om spontaan in het dagelijks leven die match te vinden (plus allerlei bagages enz) kun je het beschouwen als een extra "eis" (of handicap) in (seksuele) aantrekking.
En ik blijf ook denken dat daar maar weinig voor nodig is, omdat er wel mannen zíjn die mij zo ook al kunnen beroeren, zij het vrij zeldzaam.
Nou ja, ik worstel daar wel mee verder, kan iig de kringen waarin ik me beweeg uitbreiden en op die manier eea aan de weet komen over mijzelf, door te mérken.
En er zijn genoeg vrouwen die bijv verliefdheid als "voorwaarde" stellen voor zichzelf, en als dat uitblijft, dus die sexy vrouw ook niet aktief is, voor langere tijd, iig niet in samenspel met een partner (of minnaar, SV, FwB) en dus een belangrijke bijdrage moeten missen.
In die zin kunnen sommigen misschien wél meedenken: als en zolang je niet verliefd bent (en geen exen meer te verwerken hebt) maar dus wel (weer) open staat voor liefde & lust, is "uitsluitend lust" dan voldoende of zou dat overwegend frustrerend zijn?
Storm, ik trek me in dezen best wel aan jou op, hoor, haha, omdat jij gewoon weer onbevangen probeert en kansen aanneemt (en zelf aktief opgezocht hebt door te daten).
In feite houd ik mezelf in comfortzone, en daarmee ontwikkelt zich alvast niks, he!
Pro-aktief zijn hierin betekent iig nieuwe onbekende terreinen (aktiever) betreden.
Kan ook gaan bungee-jumpen, maar dat schiet niet op, haha, van die eenmalige kicks.
Afgelopen tijd een overvloed aan warme affectie mogen meemaken, misschien tijd voor een volgende stap.
Ik kan wel vasthouden aan wat ik niet weet, en dan zal ik het nooit weten ook
Misschien maar eens een hengel uitgooien dan toch maar hier en daar
een gezellige ouwe doos kan ik altijd nog worden
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 14:58
quote:Stormkraft schreef op 03 mei 2016 @ 09:12:
[...]
Hi, ben weer boven water hoor, maar t waren even intense dagen met mooie dingen (jazeker GUM is ineens 180 graden gedraaid en hoewel uit zijn woorden blijkt dat hij geen toekomst ziet voor ons, blijkt uit zijn daden meer en meer dat hij me hartstikke lief en leuk vindt en heel graag ziet). Maar ook met minder mooie dingen; we hebben opnieuw afscheid moeten nemen van een dierbare, precies 2 maanden na het vorige afscheid dat nog zo'n verse wond was. Dat diegene oud en ziek was, "op" eigenlijk, en we dus wisten dat het eraan zat te komen, maakt het niet minder verdrietig en het gemis niet minder groot. Het enige dat wel positief is, is de berusting; dat diegene nu rust heeft en geen pijn meer.
Wat me er nu doorheen sleept is de steun van lieve vriendinnen, en GUM die er voor me wil zijn en met wie ik een leuk weekend op de planning heb staan. Dus vandaag maar weer aan het werk, afleiding is welkom, ook druk met vrijwilligerswerk.
Ook hier dus ups en downs vwb het alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, maar meer door externe omstandigheden dan dat ik twijfel aan mezelf. En dat is wel een fijne gedachte. Plus ik ben ineens niet meer echt alleen. Althans, niet elke avond / nacht.
Wennen, maar o zo fijn. Geen idee wat de toekomst brengt met hem, noem hem niet voor niks nog steeds GuM (geen uitsluitsel man) maar ben er wel achter dat ie echt ontzettend lief is en zorgzaam.
Er is iets van vertrouwen aan het groeien, dat blijkbaar kan bestaan naast de onzekerheid.
Allereerst gecondoleerd, meid!
Dat blijven heftige dingen, ook al "is het beter zo" of mooi geweest, als een dierbaar iemand "op" is, he.
Dat van Mylene-Valerie hakt er dan ook ff in, he, het leven kan zomaar een onverwachte wending krijgen.
In die zin toch maar blij zijn met wat je meemaakt en van te genieten valt!
Fijn dat dat vertrouwen aan het groeien is, dat heeft toch tijd nodig, en elkaar meemaken in div situaties.
Dat hij er nu voor je is vind ik wel goede signalen.
Heeft hij met woorden idd gezegd er geen toekomst in te zien? Hoe weet hij dat zo zeker?
Volmondig ja is in dit stadium niet te verwachten, maar volmondig uitsluiten evengoed niet, lijkt mij?
idd de tijd zal het leren, en vooralsnog zijn jullie toch maar mooi iets fijns aan het opbouwen + een vertrouwensband aan het kweken!
Dus als je/jullie het belang van toekomstperpectief ff kunt/kunnen laten rusten, zou ik idd in jouw schoenen gewoon óók eens fijn achterover leunen en genieten van wat er wel is en groeit en bloeit!
[...]
Hi, ben weer boven water hoor, maar t waren even intense dagen met mooie dingen (jazeker GUM is ineens 180 graden gedraaid en hoewel uit zijn woorden blijkt dat hij geen toekomst ziet voor ons, blijkt uit zijn daden meer en meer dat hij me hartstikke lief en leuk vindt en heel graag ziet). Maar ook met minder mooie dingen; we hebben opnieuw afscheid moeten nemen van een dierbare, precies 2 maanden na het vorige afscheid dat nog zo'n verse wond was. Dat diegene oud en ziek was, "op" eigenlijk, en we dus wisten dat het eraan zat te komen, maakt het niet minder verdrietig en het gemis niet minder groot. Het enige dat wel positief is, is de berusting; dat diegene nu rust heeft en geen pijn meer.
Wat me er nu doorheen sleept is de steun van lieve vriendinnen, en GUM die er voor me wil zijn en met wie ik een leuk weekend op de planning heb staan. Dus vandaag maar weer aan het werk, afleiding is welkom, ook druk met vrijwilligerswerk.
Ook hier dus ups en downs vwb het alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, maar meer door externe omstandigheden dan dat ik twijfel aan mezelf. En dat is wel een fijne gedachte. Plus ik ben ineens niet meer echt alleen. Althans, niet elke avond / nacht.
Wennen, maar o zo fijn. Geen idee wat de toekomst brengt met hem, noem hem niet voor niks nog steeds GuM (geen uitsluitsel man) maar ben er wel achter dat ie echt ontzettend lief is en zorgzaam.
Er is iets van vertrouwen aan het groeien, dat blijkbaar kan bestaan naast de onzekerheid.
Allereerst gecondoleerd, meid!
Dat blijven heftige dingen, ook al "is het beter zo" of mooi geweest, als een dierbaar iemand "op" is, he.
Dat van Mylene-Valerie hakt er dan ook ff in, he, het leven kan zomaar een onverwachte wending krijgen.
In die zin toch maar blij zijn met wat je meemaakt en van te genieten valt!
Fijn dat dat vertrouwen aan het groeien is, dat heeft toch tijd nodig, en elkaar meemaken in div situaties.
Dat hij er nu voor je is vind ik wel goede signalen.
Heeft hij met woorden idd gezegd er geen toekomst in te zien? Hoe weet hij dat zo zeker?
Volmondig ja is in dit stadium niet te verwachten, maar volmondig uitsluiten evengoed niet, lijkt mij?
idd de tijd zal het leren, en vooralsnog zijn jullie toch maar mooi iets fijns aan het opbouwen + een vertrouwensband aan het kweken!
Dus als je/jullie het belang van toekomstperpectief ff kunt/kunnen laten rusten, zou ik idd in jouw schoenen gewoon óók eens fijn achterover leunen en genieten van wat er wel is en groeit en bloeit!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 15:30
Ventieldopje: welkom!
Ik denk dat je frustratie, onzekerheid en onmacht (heel "voelbare" gevoelens) verwart met liefdesgevoelens voelen voor degene die deze heftige gevoelens bij jou opwekt/ triggert.
Omdat mensen zich in verliefdheid vaak onzeker voelen (of dat wel beantwoord wordt in eenzelfde mate oa) kan dit gemakkelijk daarvoor aangezien worden!
Neem jezelf dat niet kwalijk, dat dat je in de war brengt over wát je nou precies voelt voor hem!
imo is dat geen liefde, of iig geen gezonde soort.
Ik kan je het boek van Jan Geurz aanraden (Verslaafd aan Liefde) en ik doe dat vaak, omdat het imo hij het begrijpelijk maakt hoe dat in elkaar zit met liefde en eigenliefde, en allerlei lagen daaromheen die je gedurende je leven opbouwt (oa de laag van negatieve geloof over jezelf, gevoed door eerdere negatieve ervaringen, afwijzing en zelfafwijzing en de strategieen die je daarop (onbewust) hebt aangeleerd om die pijnlijke laag niet te voelen.
Hij manipuleert jou heel gemakkelijk met die onzekere laag die er al zit (en iedereen heeft, je zwakke plekken van wat jij al aan negatief geloof over jezelf hebt en daardoor door sommige opmerkingen van hem zo gemakkelijk in glijdt).
Opmerkingen als "als je van me hield zou je dit of dat doen (voor mij)" zijn van die typische opmerkingen!!
Die houden verband met emotionele chantage en dus emotionele afhankelijkheid (en dat is een slap aftreksel van liefde, of zelfs helemaal geen liefde).
Ga daar niet in mee!
Lees die stukken niet, houd het zakelijk als het om halen van zijn spullen gaat en om afspraken.
En zet daar consequenties op ook, houd het niet alleen bij woorden.
Geef bijv een redelijke termijn (voor dan en dan wil ik dat jij die spullen komt halen en ik méén het serieus, staat me hier in de weg) en een consequentie (na die datum ga ik ervan uit dat je ze niet meer wilt hebben en zet ik ze op straat).
Dat heeft niks te maken met hoe lief jij hem vindt of voor hem voelt, dus laat je niet manipuleren met schuldgevoelens oid, zakelijk is die emoties erbuiten kunnen houden en als hij dat niet doet, daar zelf iig niet op in gaan.
Houd het bij wat jij wilt en wees daar redelijk in.
Willen dat hij afspraken nakomt is alleszins redelijk!
Uit is uit.
Je hoéft dus niet uit "liefde" of om de lieve vrede eea te pikken.
Wil je serieus genomen worden door hem, laat dan ook zien hoe serieus je bent, dat je meent wat je zegt en dat ook doet!
Verder kan het gebeuren dat je "jezelf verloren" voelt in die afgelopen relatie.
Dat is niks meer of minder dan dat je je eigen grenzen over gegaan bent danwel hem eroverheen hebt laten gaan.
Niet naar jezelf geluisterd hebt, je in de war liet brengen over je gevoelens, aan jezelf ging twijfelen enz.
Ga jezelf daar allereerst niet om veroordelen of schamen oid, maar accepteer dat dat gebeurd ís.
Ga er maar op vertrouwen dat je dat nu je los van hem bent wel weer "terugvindt", dat kost alleen wat tijd en 2 weken is daar nog niet genoeg voor.
Eea moet bezinken en je kunt beginnen met je eigen aandeel erin te onderzoeken voor jezelf komende tijd.
Dmv boeken, en hier te lezen, en als dat niet voldoende is of je te langzaam gaat, die moeite in jezelf steken mbv een onafhankelijke professional.
Belangrijk is dat je jezelf doorziet, incl je eigen zwakke plekken en minder (ontwikkelde?) kanten, zodat je weet waar jouw valkuilen liggen (en mee gemanipuleerd kunt worden, dat kan immers alleen over waar je zelf al onzeker over bent of bang voor bent aan jezelf en niet op vertrouwt).
Qua intuitie kun je dat ook zelf ontwikkelen, door steeds vaker naar dat innerlijke stemmetje te luisteren en ook naar te handelen!
(niet verwarren met de innerlijke criticus, die uit angst handelt, angst om niet goed genoeg te zijn, dat is een negatief stemmetje dus als het jezelf afkraken is, is dat niét je intuitie, want die helpt jou niet uit angst, maar uit eigenliefde!)
Jezelf kwijt zijn betekent dat je die verbinding naar binnen met jezelf opnieuw moet opzoeken, meer niet.
Je draagt jezelf altijd met je mee, dus je kunt jezelf niet verliezen, hooguit het vertrouwen in jezelf, dat je (onder allerlei omstandigheden, ook liefde en ook tegenslag) op jezélf kunt rekenen.
En dat kun je "trainen" door te merken en je ervoor in te spannen dát je van jezelf op aan kunt, ook als het moeilijk en lastig is.
Dat is een hele uitdaging, weet ik, dat is het voor mij en anderen ook regelmatig
Het is als een spier die je traint door vaker te gebruiken.
Door vaker te doen wat je wilt, als je op zoek gaat naar willen wat ook goed/ gezond voor jou is en prettig voelt.
Als het helemaal geen prettige gevoelens zijn die je mbt hem voelde in jullie relatie/omgang, kunnen dat onmogelijk liefdesgevoelens zijn, toch?
Dan heb ik het over gevoelens die gemanipuleerd voelen, die proberen jou je minderwaardig te laten voelen tov hem, onzeker, niet goed genoeg, of ronduit "slecht" (schuldgevoelens, schaamte, enz): dat is niet hoe je je bij een ware (ge)liefde hoort te voelen, dat maakt niet het beste in jou wakker (en andersom in hem blijkbaar ook niet).
Lees dat boek als je allerlei soorten liefde wilt leren onderscheiden, ook wat échte onbaatzuchtige liefde inhoudt (en dat is niet: eenzijdig vanalles pikken, om maar niet lastig te zijn, om hem maar te pleasen, om maar harmonie te krijgen of te houden in de relatie, de sfeer goed te houden enz).
Als het goed zit in een gezond soort liefdevolle verbondenheid, dan hoéf je niet te pleasen om in de smaak te vallen of het over alles eens te zijn met elkaar, dan is er ook respect voor verschillen.
Dus tja, ga weer op zoek naar jezelf, wees beslist en duidelijk tegen hem, en consequent.
Gá maar onderzoeken wie JIJ bent (en wie jij bent los van hem).
Dat is het mooiste wat je voor jezelf kunt doen nu!
Nu je je niet langer in hem hoeft te verdiepen en wat hij wel/niet wil, krijg je daar alle tijd en energie voor.
Succes en sterkte ermee!
Ik denk dat je frustratie, onzekerheid en onmacht (heel "voelbare" gevoelens) verwart met liefdesgevoelens voelen voor degene die deze heftige gevoelens bij jou opwekt/ triggert.
Omdat mensen zich in verliefdheid vaak onzeker voelen (of dat wel beantwoord wordt in eenzelfde mate oa) kan dit gemakkelijk daarvoor aangezien worden!
Neem jezelf dat niet kwalijk, dat dat je in de war brengt over wát je nou precies voelt voor hem!
imo is dat geen liefde, of iig geen gezonde soort.
Ik kan je het boek van Jan Geurz aanraden (Verslaafd aan Liefde) en ik doe dat vaak, omdat het imo hij het begrijpelijk maakt hoe dat in elkaar zit met liefde en eigenliefde, en allerlei lagen daaromheen die je gedurende je leven opbouwt (oa de laag van negatieve geloof over jezelf, gevoed door eerdere negatieve ervaringen, afwijzing en zelfafwijzing en de strategieen die je daarop (onbewust) hebt aangeleerd om die pijnlijke laag niet te voelen.
Hij manipuleert jou heel gemakkelijk met die onzekere laag die er al zit (en iedereen heeft, je zwakke plekken van wat jij al aan negatief geloof over jezelf hebt en daardoor door sommige opmerkingen van hem zo gemakkelijk in glijdt).
Opmerkingen als "als je van me hield zou je dit of dat doen (voor mij)" zijn van die typische opmerkingen!!
Die houden verband met emotionele chantage en dus emotionele afhankelijkheid (en dat is een slap aftreksel van liefde, of zelfs helemaal geen liefde).
Ga daar niet in mee!
Lees die stukken niet, houd het zakelijk als het om halen van zijn spullen gaat en om afspraken.
En zet daar consequenties op ook, houd het niet alleen bij woorden.
Geef bijv een redelijke termijn (voor dan en dan wil ik dat jij die spullen komt halen en ik méén het serieus, staat me hier in de weg) en een consequentie (na die datum ga ik ervan uit dat je ze niet meer wilt hebben en zet ik ze op straat).
Dat heeft niks te maken met hoe lief jij hem vindt of voor hem voelt, dus laat je niet manipuleren met schuldgevoelens oid, zakelijk is die emoties erbuiten kunnen houden en als hij dat niet doet, daar zelf iig niet op in gaan.
Houd het bij wat jij wilt en wees daar redelijk in.
Willen dat hij afspraken nakomt is alleszins redelijk!
Uit is uit.
Je hoéft dus niet uit "liefde" of om de lieve vrede eea te pikken.
Wil je serieus genomen worden door hem, laat dan ook zien hoe serieus je bent, dat je meent wat je zegt en dat ook doet!
Verder kan het gebeuren dat je "jezelf verloren" voelt in die afgelopen relatie.
Dat is niks meer of minder dan dat je je eigen grenzen over gegaan bent danwel hem eroverheen hebt laten gaan.
Niet naar jezelf geluisterd hebt, je in de war liet brengen over je gevoelens, aan jezelf ging twijfelen enz.
Ga jezelf daar allereerst niet om veroordelen of schamen oid, maar accepteer dat dat gebeurd ís.
Ga er maar op vertrouwen dat je dat nu je los van hem bent wel weer "terugvindt", dat kost alleen wat tijd en 2 weken is daar nog niet genoeg voor.
Eea moet bezinken en je kunt beginnen met je eigen aandeel erin te onderzoeken voor jezelf komende tijd.
Dmv boeken, en hier te lezen, en als dat niet voldoende is of je te langzaam gaat, die moeite in jezelf steken mbv een onafhankelijke professional.
Belangrijk is dat je jezelf doorziet, incl je eigen zwakke plekken en minder (ontwikkelde?) kanten, zodat je weet waar jouw valkuilen liggen (en mee gemanipuleerd kunt worden, dat kan immers alleen over waar je zelf al onzeker over bent of bang voor bent aan jezelf en niet op vertrouwt).
Qua intuitie kun je dat ook zelf ontwikkelen, door steeds vaker naar dat innerlijke stemmetje te luisteren en ook naar te handelen!
(niet verwarren met de innerlijke criticus, die uit angst handelt, angst om niet goed genoeg te zijn, dat is een negatief stemmetje dus als het jezelf afkraken is, is dat niét je intuitie, want die helpt jou niet uit angst, maar uit eigenliefde!)
Jezelf kwijt zijn betekent dat je die verbinding naar binnen met jezelf opnieuw moet opzoeken, meer niet.
Je draagt jezelf altijd met je mee, dus je kunt jezelf niet verliezen, hooguit het vertrouwen in jezelf, dat je (onder allerlei omstandigheden, ook liefde en ook tegenslag) op jezélf kunt rekenen.
En dat kun je "trainen" door te merken en je ervoor in te spannen dát je van jezelf op aan kunt, ook als het moeilijk en lastig is.
Dat is een hele uitdaging, weet ik, dat is het voor mij en anderen ook regelmatig
Het is als een spier die je traint door vaker te gebruiken.
Door vaker te doen wat je wilt, als je op zoek gaat naar willen wat ook goed/ gezond voor jou is en prettig voelt.
Als het helemaal geen prettige gevoelens zijn die je mbt hem voelde in jullie relatie/omgang, kunnen dat onmogelijk liefdesgevoelens zijn, toch?
Dan heb ik het over gevoelens die gemanipuleerd voelen, die proberen jou je minderwaardig te laten voelen tov hem, onzeker, niet goed genoeg, of ronduit "slecht" (schuldgevoelens, schaamte, enz): dat is niet hoe je je bij een ware (ge)liefde hoort te voelen, dat maakt niet het beste in jou wakker (en andersom in hem blijkbaar ook niet).
Lees dat boek als je allerlei soorten liefde wilt leren onderscheiden, ook wat échte onbaatzuchtige liefde inhoudt (en dat is niet: eenzijdig vanalles pikken, om maar niet lastig te zijn, om hem maar te pleasen, om maar harmonie te krijgen of te houden in de relatie, de sfeer goed te houden enz).
Als het goed zit in een gezond soort liefdevolle verbondenheid, dan hoéf je niet te pleasen om in de smaak te vallen of het over alles eens te zijn met elkaar, dan is er ook respect voor verschillen.
Dus tja, ga weer op zoek naar jezelf, wees beslist en duidelijk tegen hem, en consequent.
Gá maar onderzoeken wie JIJ bent (en wie jij bent los van hem).
Dat is het mooiste wat je voor jezelf kunt doen nu!
Nu je je niet langer in hem hoeft te verdiepen en wat hij wel/niet wil, krijg je daar alle tijd en energie voor.
Succes en sterkte ermee!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 15:35
Nu ga ik toch écht ff met mijn eigen gedachten of tijdschrift (nieuwe Happinez) een uurtje de zon in, dames!
Heerlijk weertje!
Mijn kleurtje op orde houden én tis ook altijd ontspannend, dus ik hoop dat jullie tijdens of na werktijd ook ff in de gelegenheid zijn: licht en warmte kan zoveel doen voor je stemming!
(morgen kan ik niet, werk aan de winkel, dus ik pak nu ff mee wat ik kan).
Helaas wordt in de tuin naast de mijne hard gewerkt door tuinmannen en dat gaat gepaard met een hoop lawaai, maar dat denk ik dan maar ff weg
Laters!
Heerlijk weertje!
Mijn kleurtje op orde houden én tis ook altijd ontspannend, dus ik hoop dat jullie tijdens of na werktijd ook ff in de gelegenheid zijn: licht en warmte kan zoveel doen voor je stemming!
(morgen kan ik niet, werk aan de winkel, dus ik pak nu ff mee wat ik kan).
Helaas wordt in de tuin naast de mijne hard gewerkt door tuinmannen en dat gaat gepaard met een hoop lawaai, maar dat denk ik dan maar ff weg
Laters!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 15:41
quote:Suzy65 schreef op 03 mei 2016 @ 14:58:
[...]
Allereerst gecondoleerd, meid!
Dat blijven heftige dingen, ook al "is het beter zo" of mooi geweest, als een dierbaar iemand "op" is, he.
Dat van Mylene-Valerie hakt er dan ook ff in, he, het leven kan zomaar een onverwachte wending krijgen.
In die zin toch maar blij zijn met wat je meemaakt en van te genieten valt!
Fijn dat dat vertrouwen aan het groeien is, dat heeft toch tijd nodig, en elkaar meemaken in div situaties.
Dat hij er nu voor je is vind ik wel goede signalen.
Heeft hij met woorden idd gezegd er geen toekomst in te zien? Hoe weet hij dat zo zeker?
Volmondig ja is in dit stadium niet te verwachten, maar volmondig uitsluiten evengoed niet, lijkt mij?
idd de tijd zal het leren, en vooralsnog zijn jullie toch maar mooi iets fijns aan het opbouwen + een vertrouwensband aan het kweken!
Dus als je/jullie het belang van toekomstperpectief ff kunt/kunnen laten rusten, zou ik idd in jouw schoenen gewoon óók eens fijn achterover leunen en genieten van wat er wel is en groeit en bloeit!
Ja van MV schrok ik idd ook.... Zo jong.
Hij heeft gezegd te denken dat er geen toekomst voor ons is weggelegd. En tegelijk heel graag bij me wil zijn.
Komt gewoon omdat we 'op papier' geen match zijn. En zijn Bindingsangst en bang me te kwetsen als ik verwachtingen koester. Die wilde ie weghalen en nu is hij veel vrijer/ aanhankelijker in z'n gedrag naar mij toe. Ik laat het toe met in m'n achterhoofd de mogelijkheid dat het tot niets leidt, maar nu wel gewoon heel erg fijn is.
Dus ik leun idd beetje achterover nu en we zien wel.
[...]
Allereerst gecondoleerd, meid!
Dat blijven heftige dingen, ook al "is het beter zo" of mooi geweest, als een dierbaar iemand "op" is, he.
Dat van Mylene-Valerie hakt er dan ook ff in, he, het leven kan zomaar een onverwachte wending krijgen.
In die zin toch maar blij zijn met wat je meemaakt en van te genieten valt!
Fijn dat dat vertrouwen aan het groeien is, dat heeft toch tijd nodig, en elkaar meemaken in div situaties.
Dat hij er nu voor je is vind ik wel goede signalen.
Heeft hij met woorden idd gezegd er geen toekomst in te zien? Hoe weet hij dat zo zeker?
Volmondig ja is in dit stadium niet te verwachten, maar volmondig uitsluiten evengoed niet, lijkt mij?
idd de tijd zal het leren, en vooralsnog zijn jullie toch maar mooi iets fijns aan het opbouwen + een vertrouwensband aan het kweken!
Dus als je/jullie het belang van toekomstperpectief ff kunt/kunnen laten rusten, zou ik idd in jouw schoenen gewoon óók eens fijn achterover leunen en genieten van wat er wel is en groeit en bloeit!
Ja van MV schrok ik idd ook.... Zo jong.
Hij heeft gezegd te denken dat er geen toekomst voor ons is weggelegd. En tegelijk heel graag bij me wil zijn.
Komt gewoon omdat we 'op papier' geen match zijn. En zijn Bindingsangst en bang me te kwetsen als ik verwachtingen koester. Die wilde ie weghalen en nu is hij veel vrijer/ aanhankelijker in z'n gedrag naar mij toe. Ik laat het toe met in m'n achterhoofd de mogelijkheid dat het tot niets leidt, maar nu wel gewoon heel erg fijn is.
Dus ik leun idd beetje achterover nu en we zien wel.
dinsdag 3 mei 2016 17:21
@ Suzy, als ik dan zo vrij mag zijn om met jou te sparren, dan denk ik al een hele tijd dat je anders niks doet dan schrijven over een partner, of dat nou voor de lust is of eventuele vriendschap/ relatie, het blijft voor zover ik lees al jaren bij denken en schrijven. Natuurlijk is het het mooiste als het onverwachts op je pad komt, maar je ziet aan Storm dat het daten haar toch wat leuks heeft gebracht, waar ze toch van kan genieten, Dus hoe erg zou het zijn om op een dating site het eens te proberen? Alleen al hier en daar wat kennis mee te maken, al zou het alleen bij schrijven blijven is al leuk. En van schrijven hou je.
Het is idd lastiger voor jou om en een leuke match te vinden en dan ook nog te matchen op sexuele voorkeur. Maar wat weegt het zwaarst denk ik? Je kan ook op sites iemand vinden die past bij jou qua bdsm. Maar dan heb je alleen de lust, mij is dat het niet waard, maar het gaat nu om jou.
@ Storm, fijn voor je dat het zo goed uitpakt met date, zo zie je maar weer. Het is overigens ook een misverstand dat je niet op een date verliefd kan worden. Had jaren terug een date, en werd bijna gelijk verliefd. Ik zie een datingssite meer als 1 grote plek waar singles samenkomen. Het is alleen moeilijker beoordelen dan irl, omdat je puur op een foto of tekst afgaat. Je kan er ook flink gedeprimeerd van raken, omdat je ook afgewezen wordt.
Het is idd lastiger voor jou om en een leuke match te vinden en dan ook nog te matchen op sexuele voorkeur. Maar wat weegt het zwaarst denk ik? Je kan ook op sites iemand vinden die past bij jou qua bdsm. Maar dan heb je alleen de lust, mij is dat het niet waard, maar het gaat nu om jou.
@ Storm, fijn voor je dat het zo goed uitpakt met date, zo zie je maar weer. Het is overigens ook een misverstand dat je niet op een date verliefd kan worden. Had jaren terug een date, en werd bijna gelijk verliefd. Ik zie een datingssite meer als 1 grote plek waar singles samenkomen. Het is alleen moeilijker beoordelen dan irl, omdat je puur op een foto of tekst afgaat. Je kan er ook flink gedeprimeerd van raken, omdat je ook afgewezen wordt.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 3 mei 2016 18:11
Ben dat deels met Nicci eens, suzy; je vijver is vrij klein en datgene wat jij wilt heel zeldzaam, zeker op eerste gezicht / in eerste tijd. Wat let je om wel gericht te zoeken op Bdsm gerichte dating sites / feesten etc en daar indien je een mogelijkheid tot klik voelt, gewoon eerlijk in te zijn; dat het wat jou betreft níet primair dáárom draait maar juist om (vul in) en dat de seksuele voorkeur wel belangrijk is maar pas kan gebeuren als er een ander soort vertrouwensband is ontstaan.
Zo scheid je meteen het kaf van het koren lijkt me.
En dan zijn er nog mensen die het niet van zichzelf weten daarop te vallen (ook actief op reguliere dating circuit) maar juist icm de juiste persoon die kant van zichzelf ontdekken. Misschien wel zo leuk, kun je hem nog een beetje mee ontdekken ipv dat hij zijn eigen handleiding al voor tot achter kan uitspellen. Wie weet ontdek jij dan ook nog onbekende kanten van jezelf.
Zolang je dat soort intimiteit op afstand houdt blijft het bij overpeinzingen. En misschien doe je dat ook juist omdat het (nog) te eng is / je er niet aan toe bent / toch niet écht voor open staat. Hoe graag je misschien ook zou willen dat je dat wél staat.
Kweenie hoor.
Zomaar even mijn overpeinzing
Zo scheid je meteen het kaf van het koren lijkt me.
En dan zijn er nog mensen die het niet van zichzelf weten daarop te vallen (ook actief op reguliere dating circuit) maar juist icm de juiste persoon die kant van zichzelf ontdekken. Misschien wel zo leuk, kun je hem nog een beetje mee ontdekken ipv dat hij zijn eigen handleiding al voor tot achter kan uitspellen. Wie weet ontdek jij dan ook nog onbekende kanten van jezelf.
Zolang je dat soort intimiteit op afstand houdt blijft het bij overpeinzingen. En misschien doe je dat ook juist omdat het (nog) te eng is / je er niet aan toe bent / toch niet écht voor open staat. Hoe graag je misschien ook zou willen dat je dat wél staat.
Kweenie hoor.
Zomaar even mijn overpeinzing
dinsdag 3 mei 2016 18:17
Vandaag mijn eerste dag weer dat ik af en toe huil. Soms verbaasd dat het best wel goed gaat en ik nog veel heb om voor te leven, maar soms is het zo k't. Mijn verstand zegt wel dat het beter zo is, maar ja dat hart hè. Ook soms teleurgesteld in mijn moeder, zondag zei ze dat ik er nogal vol van zat, logisch toch, het is nog maar net uit. Overigens vroeg ze me ook niet op de koffie, terwijl we elkaar onderweg tijdens een wandeling tegenkwamen. Ik vroeg haar wel maar ze komt al jaren nergens meer over de vloer.
Maar misschien moet ik ook geen troost bij haar zoeken, ze vindt gewoon dat het niet past, niks meer wordt en klaar. Maar zo eenvoudig kan ik maar af en toe denken.
Maar misschien moet ik ook geen troost bij haar zoeken, ze vindt gewoon dat het niet past, niks meer wordt en klaar. Maar zo eenvoudig kan ik maar af en toe denken.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 3 mei 2016 18:30
Nicci: dank je, dat klopt idd helemaal!
Laatste minnaar was op vakantie 2 jaar geleden alweer.
En dat was eerder lief en warm dan spannend.
Vorig jaar dan op de camping hoopte ik natuurlijk best dat daar een vrije leukerd tussen zou zitten (en wie weet wat dit jaar brengt ).
Op die manier kijk ik irl ook wel rond.
Daten als fenomeen staat me enorm tegen, vind ik een a-relaxte manier als het doel er zo dik bovenop ligt, en ik zag ook op tegen weer zo'n (diep) kennismakingsproces, want dat gaat behoorlijk de diepte in, ook al is het geen verliefdheid wat de aanzet is.
Dat zijn behoorlijke confrontaties met jezelf en ik werd vorige winter nog aardig met mezelf geconfronteerd
Nu is die ruimte er pas, je kunt daar maar beter (extra?) sterk voor in je schoenen staan, en eea (ook aan info over jezelf) verwerken kost tijd en moeite.
Net als het normaal al niet zo'n goed plan is om te daten als je (nog) niet lekker in je vel bent, niet stralend bent vanuit jezelf, is het hiermee net zo. Jij staat denk ik nu ook niet open voor een andere man, misschien over een tijdje wel, kan zomaar een tijdje duren voordat je deze teleurstelling (in de liefde) te boven bent.
Het gaat niet alleen om lust: je kunt in die vijver best spontaan iemand treffen die op allerlei levels matcht!
Het een sluit het ander niet uit!
Dat hoeft niet door te daten, er zijn andere manieren (bijeenkomsten, bepaalde uitgaansgelegenheden bijv) waarop je toch op iemand kunt vallen zoals anders, alleen weet je dan al van elkaar dat je hier iets mee hebt.
Dus niet die volgorde van profiel & foto, mailen of appen, al dan niet snel afspreken, dan pas merken of er een klik irl is, enz.
Te vergelijken met dat de kans groter is als je homofiel bent in homobars dan in gewone kroegen om iemand te treffen die dat ook is.
Dan nog val je idd niet op iedereen dié ook zo is, of omdát iemand zo is, en kun je gewoon ook iemand zien zoals ie is, incl houding, uitdrukkingen, stem, manier van doen en dus aangetrokken worden op dat totaalplaatje en niet op die voorkeur itself, maar is het fijn om je iig te bewegen in kringen met (daarin alvast) een beetje gelijkgestemde mensen.
Dan nog is het net als met gewone verliefdheden en kan iets ontstaan of niet, kan het tussen de lakens matchen of niet, of op andere vlakken toch niet passen, dat is niet anders dan voor elk ander.
Voldoende overeenkomsten om, daar gaat het om, je zult (ook daarin) nooit de "perfecte" partner vinden als je dat zoekt.
Ik wil dus liefst mét gewone, spontane aantrekkingskracht, juist niet alleen voorkeuren in lust wat bindt, dat is mij ook te leeg (heb ik in het verleden wel gedaan trouwens).
Het is al heel wat als er meer aantrekkingskracht is dan alleen overeenkomende voorkeuren!
Net als anders is het ook belangrijk dat je elkaar ook "lekker" vindt.
(dat is mijn minimale voorwaarde iig!)
En daar mogen (graag) zeker wel gevoelens bij zijn en het sluit liefde en genegenheid en dergelijke helemaal niet uit, ook niet "speciaal zijn", enz, net zoals dat je met aantrekkelijke personen kunt uitgaan of daten en je niet op allemaal ook verliefd wordt en net die éne wel.
Het is dus niet óf het een óf het ander, het kan ook én-én zijn!
Wat me afschrikt is dat het een heel diverse vijver is, en heel veel SM-ers tussen (ik ben geen SM-er), die het heel serieus nemen, een hele levensstijl eromheen, en om pijn, onderdanigheid en zwepen enzo gaat.
Dat is mijn ding niet en daar lag bij bijeenkomsten waar ik geweest ben toch wel de nadruk op.
En vaak ook bij betreffende sites & profielen, ik knap daar juist geweldig op af, zo serieus neem ik het allemaal niet, ik zoek geen Meester, en ook geen gekunstelde foefjes als "U" zeggen, met hoofdletters aanspreken en dat soort dingen.
Voor mij is het een evenwaardig, maar psychologisch spelletje, kat en muis, speelsheid, uitdagend en niemand meer of minder waard daarin.
Afgelopen jaren is eea misschien veranderd, er zijn nu ook gewone lunches en bijeenkomsten, alleen al om wat meer mensen te leren kennen die daar ook interesse in hebben, en dat kan sowieso geen kwaad om daar mijn licht eens op te steken.
Ik weet goed wat ik wel en niet wil, en ik kan goed bij mezelf blijven, dus dat moet ik maar eens proberen
Intussen houd ik overal mijn ogen wel open, don't worry
Schrijven berust idd op eerdere ervaringen en overpeinzingen het wordt tijd daar nieuwe aan toe te voegen!
En intussen nog eea aan mezelf to do, en dit lekkere weer nodigt weer meer uit tot fysieke beweging en aktie dan kou en miezerigheid (ja, ik weet het, dat is een smoes, gemakzucht, liever lui enz)
Laatste minnaar was op vakantie 2 jaar geleden alweer.
En dat was eerder lief en warm dan spannend.
Vorig jaar dan op de camping hoopte ik natuurlijk best dat daar een vrije leukerd tussen zou zitten (en wie weet wat dit jaar brengt ).
Op die manier kijk ik irl ook wel rond.
Daten als fenomeen staat me enorm tegen, vind ik een a-relaxte manier als het doel er zo dik bovenop ligt, en ik zag ook op tegen weer zo'n (diep) kennismakingsproces, want dat gaat behoorlijk de diepte in, ook al is het geen verliefdheid wat de aanzet is.
Dat zijn behoorlijke confrontaties met jezelf en ik werd vorige winter nog aardig met mezelf geconfronteerd
Nu is die ruimte er pas, je kunt daar maar beter (extra?) sterk voor in je schoenen staan, en eea (ook aan info over jezelf) verwerken kost tijd en moeite.
Net als het normaal al niet zo'n goed plan is om te daten als je (nog) niet lekker in je vel bent, niet stralend bent vanuit jezelf, is het hiermee net zo. Jij staat denk ik nu ook niet open voor een andere man, misschien over een tijdje wel, kan zomaar een tijdje duren voordat je deze teleurstelling (in de liefde) te boven bent.
Het gaat niet alleen om lust: je kunt in die vijver best spontaan iemand treffen die op allerlei levels matcht!
Het een sluit het ander niet uit!
Dat hoeft niet door te daten, er zijn andere manieren (bijeenkomsten, bepaalde uitgaansgelegenheden bijv) waarop je toch op iemand kunt vallen zoals anders, alleen weet je dan al van elkaar dat je hier iets mee hebt.
Dus niet die volgorde van profiel & foto, mailen of appen, al dan niet snel afspreken, dan pas merken of er een klik irl is, enz.
Te vergelijken met dat de kans groter is als je homofiel bent in homobars dan in gewone kroegen om iemand te treffen die dat ook is.
Dan nog val je idd niet op iedereen dié ook zo is, of omdát iemand zo is, en kun je gewoon ook iemand zien zoals ie is, incl houding, uitdrukkingen, stem, manier van doen en dus aangetrokken worden op dat totaalplaatje en niet op die voorkeur itself, maar is het fijn om je iig te bewegen in kringen met (daarin alvast) een beetje gelijkgestemde mensen.
Dan nog is het net als met gewone verliefdheden en kan iets ontstaan of niet, kan het tussen de lakens matchen of niet, of op andere vlakken toch niet passen, dat is niet anders dan voor elk ander.
Voldoende overeenkomsten om, daar gaat het om, je zult (ook daarin) nooit de "perfecte" partner vinden als je dat zoekt.
Ik wil dus liefst mét gewone, spontane aantrekkingskracht, juist niet alleen voorkeuren in lust wat bindt, dat is mij ook te leeg (heb ik in het verleden wel gedaan trouwens).
Het is al heel wat als er meer aantrekkingskracht is dan alleen overeenkomende voorkeuren!
Net als anders is het ook belangrijk dat je elkaar ook "lekker" vindt.
(dat is mijn minimale voorwaarde iig!)
En daar mogen (graag) zeker wel gevoelens bij zijn en het sluit liefde en genegenheid en dergelijke helemaal niet uit, ook niet "speciaal zijn", enz, net zoals dat je met aantrekkelijke personen kunt uitgaan of daten en je niet op allemaal ook verliefd wordt en net die éne wel.
Het is dus niet óf het een óf het ander, het kan ook én-én zijn!
Wat me afschrikt is dat het een heel diverse vijver is, en heel veel SM-ers tussen (ik ben geen SM-er), die het heel serieus nemen, een hele levensstijl eromheen, en om pijn, onderdanigheid en zwepen enzo gaat.
Dat is mijn ding niet en daar lag bij bijeenkomsten waar ik geweest ben toch wel de nadruk op.
En vaak ook bij betreffende sites & profielen, ik knap daar juist geweldig op af, zo serieus neem ik het allemaal niet, ik zoek geen Meester, en ook geen gekunstelde foefjes als "U" zeggen, met hoofdletters aanspreken en dat soort dingen.
Voor mij is het een evenwaardig, maar psychologisch spelletje, kat en muis, speelsheid, uitdagend en niemand meer of minder waard daarin.
Afgelopen jaren is eea misschien veranderd, er zijn nu ook gewone lunches en bijeenkomsten, alleen al om wat meer mensen te leren kennen die daar ook interesse in hebben, en dat kan sowieso geen kwaad om daar mijn licht eens op te steken.
Ik weet goed wat ik wel en niet wil, en ik kan goed bij mezelf blijven, dus dat moet ik maar eens proberen
Intussen houd ik overal mijn ogen wel open, don't worry
Schrijven berust idd op eerdere ervaringen en overpeinzingen het wordt tijd daar nieuwe aan toe te voegen!
En intussen nog eea aan mezelf to do, en dit lekkere weer nodigt weer meer uit tot fysieke beweging en aktie dan kou en miezerigheid (ja, ik weet het, dat is een smoes, gemakzucht, liever lui enz)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 18:37
Thanks, Storm, is helemaal waar!
Gewoon meer gerichte aktie dus, waar wie daar voor open staat alvast wellicht te vinden is!
In real ben ik idd ook mannen tegengekomen die daar zelf al oren naar hadden, of door een vorige vriendin mee in aanraking kwamen, die dat potentieel ook al in zich hadden.
Samen ontwikkelen kan ook, maar de ervaring leert dat mannen onzeker kunnen worden van mij, omdat ik (sociaal) nogal beslist en zeker (en zoals jullie weten zelfs dominant) kan overkomen (en dan werkt het niet).
Gewoon meer gerichte aktie dus, waar wie daar voor open staat alvast wellicht te vinden is!
In real ben ik idd ook mannen tegengekomen die daar zelf al oren naar hadden, of door een vorige vriendin mee in aanraking kwamen, die dat potentieel ook al in zich hadden.
Samen ontwikkelen kan ook, maar de ervaring leert dat mannen onzeker kunnen worden van mij, omdat ik (sociaal) nogal beslist en zeker (en zoals jullie weten zelfs dominant) kan overkomen (en dan werkt het niet).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 18:37
Storm verwoordt het nog beter dan ik, juist soms zijn mannen ook niet helemaal bekend met hun eigen sexuele verlangens. Of stond hun partner er niet voor open, en hebben ze dat onderdrukt of nooit kunnen ontwikkelen. Overigens zou je daar ook nog een compromis in kunnen sluiten, dat het zo af en toe kan omdat jij wel die behoefte hebt. Met de juiste partner openen die wegen, en je kan dat gaan ontdekken of vooraf al afdoen met het is toch niet te vinden, dat zou je nog wel eens flink kunnen verbazen.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 3 mei 2016 18:45
quote:niccifrench schreef op 03 mei 2016 @ 18:17:
Vandaag mijn eerste dag weer dat ik af en toe huil. Soms verbaasd dat het best wel goed gaat en ik nog veel heb om voor te leven, maar soms is het zo k't. Mijn verstand zegt wel dat het beter zo is, maar ja dat hart hè. Ook soms teleurgesteld in mijn moeder, zondag zei ze dat ik er nogal vol van zat, logisch toch, het is nog maar net uit. Overigens vroeg ze me ook niet op de koffie, terwijl we elkaar onderweg tijdens een wandeling tegenkwamen. Ik vroeg haar wel maar ze komt al jaren nergens meer over de vloer.
Maar misschien moet ik ook geen troost bij haar zoeken, ze vindt gewoon dat het niet past, niks meer wordt en klaar. Maar zo eenvoudig kan ik maar af en toe denken.
Nicci, dat is misschien een generatiedingetje, mijn moeder is net zo, heel nuchter: over? Dan moet het ook klaar zijn! Next!
Stel jezelf geen onhaalbare doelen daarin.
Niks moeilijker dan dat er wel degelijk wederzijdse oprechte liefde is, en het door verschillen in opvattingen en/of geloof, leefwijze enz niet (langer) kán. Heel frustrerend, veel moeilijker dan dat het gewoon spaak liep omdat de relatie niet liep en de liefde daardoor ook steeds minder werd, dat is bij jullie niet aan de orde, dus nog volop liefde en dan afscheid nemen van elkaar is gewoon heel heel lastig!
Je doet het prima, het ís heel verdrietig, aan jullie liefde voor elkaar lag het niet!
Nee, je moeder is dan vaak niet de aangewezen persoon, die kent dat zelf al jaren niet meer, kan en wil zich ook niet meer in dat soort dingen inleven, denk ik.
Hoe lief ze verder ook is, hierin heb je weinig aan haar visie en mening/ ervaringen.
Kun je ook niet verwachten!
Lekker bij ons uithuilen, meid, wij snappen dat wel!
Vandaag mijn eerste dag weer dat ik af en toe huil. Soms verbaasd dat het best wel goed gaat en ik nog veel heb om voor te leven, maar soms is het zo k't. Mijn verstand zegt wel dat het beter zo is, maar ja dat hart hè. Ook soms teleurgesteld in mijn moeder, zondag zei ze dat ik er nogal vol van zat, logisch toch, het is nog maar net uit. Overigens vroeg ze me ook niet op de koffie, terwijl we elkaar onderweg tijdens een wandeling tegenkwamen. Ik vroeg haar wel maar ze komt al jaren nergens meer over de vloer.
Maar misschien moet ik ook geen troost bij haar zoeken, ze vindt gewoon dat het niet past, niks meer wordt en klaar. Maar zo eenvoudig kan ik maar af en toe denken.
Nicci, dat is misschien een generatiedingetje, mijn moeder is net zo, heel nuchter: over? Dan moet het ook klaar zijn! Next!
Stel jezelf geen onhaalbare doelen daarin.
Niks moeilijker dan dat er wel degelijk wederzijdse oprechte liefde is, en het door verschillen in opvattingen en/of geloof, leefwijze enz niet (langer) kán. Heel frustrerend, veel moeilijker dan dat het gewoon spaak liep omdat de relatie niet liep en de liefde daardoor ook steeds minder werd, dat is bij jullie niet aan de orde, dus nog volop liefde en dan afscheid nemen van elkaar is gewoon heel heel lastig!
Je doet het prima, het ís heel verdrietig, aan jullie liefde voor elkaar lag het niet!
Nee, je moeder is dan vaak niet de aangewezen persoon, die kent dat zelf al jaren niet meer, kan en wil zich ook niet meer in dat soort dingen inleven, denk ik.
Hoe lief ze verder ook is, hierin heb je weinig aan haar visie en mening/ ervaringen.
Kun je ook niet verwachten!
Lekker bij ons uithuilen, meid, wij snappen dat wel!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2016 18:51
quote:niccifrench schreef op 03 mei 2016 @ 18:37:
Storm verwoordt het nog beter dan ik, juist soms zijn mannen ook niet helemaal bekend met hun eigen sexuele verlangens. Of stond hun partner er niet voor open, en hebben ze dat onderdrukt of nooit kunnen ontwikkelen. Overigens zou je daar ook nog een compromis in kunnen sluiten, dat het zo af en toe kan omdat jij wel die behoefte hebt. Met de juiste partner openen die wegen, en je kan dat gaan ontdekken of vooraf al afdoen met het is toch niet te vinden, dat zou je nog wel eens flink kunnen verbazen.
Oh ik denk ook niet dat het niet te vinden, is, de vraag is eerder: waar en hoe.
Dat kunnen idd ook gewone datingsites zijn, weet ik (eerder ben ik bijv al op Rp aktief geweest, daar vind je ze ook. En ook gedate, maar is heel tijdrovend, "scannen", op foto vaak beoordeeld worden (wat nog niks zegt vind ik), 1 voor 1 daten, appen/mailen, en er komt ook wat geluk bij kijken denk ik, die toevalstreffer.
Dan liever die feestjes, meteen irl ontmoeten, daar ben ik beter in, hoewel dat ook eng kan zijn, al ga ik overal wel in mijn eentje op af, haha
Storm verwoordt het nog beter dan ik, juist soms zijn mannen ook niet helemaal bekend met hun eigen sexuele verlangens. Of stond hun partner er niet voor open, en hebben ze dat onderdrukt of nooit kunnen ontwikkelen. Overigens zou je daar ook nog een compromis in kunnen sluiten, dat het zo af en toe kan omdat jij wel die behoefte hebt. Met de juiste partner openen die wegen, en je kan dat gaan ontdekken of vooraf al afdoen met het is toch niet te vinden, dat zou je nog wel eens flink kunnen verbazen.
Oh ik denk ook niet dat het niet te vinden, is, de vraag is eerder: waar en hoe.
Dat kunnen idd ook gewone datingsites zijn, weet ik (eerder ben ik bijv al op Rp aktief geweest, daar vind je ze ook. En ook gedate, maar is heel tijdrovend, "scannen", op foto vaak beoordeeld worden (wat nog niks zegt vind ik), 1 voor 1 daten, appen/mailen, en er komt ook wat geluk bij kijken denk ik, die toevalstreffer.
Dan liever die feestjes, meteen irl ontmoeten, daar ben ik beter in, hoewel dat ook eng kan zijn, al ga ik overal wel in mijn eentje op af, haha
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
