Lijf & Lijn
alle pijlers
Reacties na gewichtsverlies
dinsdag 3 mei 2016 10:03
Ik ben 40 kilo afgevallen, geheel op eigen kracht en zit nu op mijn streefgewicht van 65 KG! Ik kwam van kledingmaat 48 en pas nu in kledingmaat 38.
10 juni vorig jaar, ging de knop om! Ik had het benauwd en kreeg met moeite mijn schoenen dicht, nu is het genoeg geweest.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb eerlijk alles opgebiecht, hoeveel ik rookte, dat ik niet aan sport deed, teveel dronk ect. Niet iets om trots op te zijn, maar eerlijkheid duurt het langst!
Ze reageerde ongelofelijk tof en zei: Ik ga je helpen, eerst wil ik je conditie beoordelen ( bloeddruk, cholestorol, bloedsuikergehalte ect) Het bleek dat ik net op tijd was, en ingrijpen inderdaad noodzakelijk is. En daarna maken we een plan!
Ik zei: Ik wil het verantwoord het maximale eruit halen, en er voor de volle 100% voor gaan. Ze zei: Prima, geen druppel alcohol meer, kappen met roken, niet snoepen, niet snacken enz. Van die bank af, en doorgaan! Kom op dame! Girlpower, jij kan dit! Ik wil je iedere week zien op controle, en gaan met die banaan. Ik heb gedaan wat ze zei, en wat ik moest doen.
Niet roken, niet drinken, geen taartjes, kerstkransjes, oliebollen, croissantjes, paaseitjes, koekjes, chipjes, ijsjes, snoepjes, chocolade, vette kaassoorten, ect. Puur en gezond eten, alleen water, thee en koffie! Ik hield dit vol, en wandelen is mijn grootste hobby geworden! Zelfs met de feestdagen hield ik mezelf aan de afspraken. Voor de volle 100% is voor mij ook met de feestdagen doorgaan!
Nooit gedacht, dat ik deze kracht had! Ik kreeg er lol in, ik kreeg mijn leven terug! Het mooiste geschenk ik kon krijgen. Kwaliteit van leven zit niet in alcohol, snoep en bankhangen. Dat zit in gezond en fit zijn. Al het ongezonde mis ik niet, ik mag nu af en toe weer snacken, maar wil dat niet meer.
Ik viel als een tierelier af (40 kilo, in 46 weken tijd!) mijn bloedwaardes zijn weer normaal ect. Blij en gelukkig, het afvallen is mij 100% meegevallen. Ik probeerde alles positief te zien. Komkommer is ook lekker! Voetballen met mijn neefje is leuker, dan bankhangen. Door positief te denken, maak je het niet zo moeilijk voor jezelf. Nu vroeg mijn huisarts: Wat vond je het meest pittige aan het afvallen verhaal?
Nou lieve mensen, dat zijn de opmerkingen die je krijgt. Vooral de opmerking: Heb jij een maagbandje c.q. Gastric Bypass operatie ondergaan? Nee, dat heb ik niet!
Het is bijna altijd de eerste vraag die men stelt, alsof men daarvan uit gaat. Zoveel afvallen, in zo'n korte tijd, dan heb je een bariatrisch ingreep ondergaan.
Voor de duidelijkheid, ik veroordeel dit niet. Maar het is bij mij dus niet het geval, en daar gaat men vaak wel vanuit! Alsof dat meer de standaard lijkt te gaan worden.
Het is mij ook niet komen aanwaaien, ik heb er veel voor gelaten en veel voor gedaan! Maar ben nu eenmaal optimistisch ervoor gegaan, en daardoor lijkt het alsof het super makkelijk gaat. Maar klagen, is zwaarder dragen.
Gisteren zei iemand tegen me: Mijn nichtje heeft ook een Gastric Bypass operatie ondergaan, met haar gaat het ook zo goed. Ik zei: Goh leuk, zij ook, net als jij? Nee niet net als zij, net als ik natuurlijk!
Ik laat ze kletsen: Men gelooft toch, wat men wilt geloven. Het baart me wel zorgen dat men gelijk denkt aan een maagbandje, en niet meer aan de natuurlijke manier!
Zijn er meer mensen, met dezelfde ervaring?
10 juni vorig jaar, ging de knop om! Ik had het benauwd en kreeg met moeite mijn schoenen dicht, nu is het genoeg geweest.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb eerlijk alles opgebiecht, hoeveel ik rookte, dat ik niet aan sport deed, teveel dronk ect. Niet iets om trots op te zijn, maar eerlijkheid duurt het langst!
Ze reageerde ongelofelijk tof en zei: Ik ga je helpen, eerst wil ik je conditie beoordelen ( bloeddruk, cholestorol, bloedsuikergehalte ect) Het bleek dat ik net op tijd was, en ingrijpen inderdaad noodzakelijk is. En daarna maken we een plan!
Ik zei: Ik wil het verantwoord het maximale eruit halen, en er voor de volle 100% voor gaan. Ze zei: Prima, geen druppel alcohol meer, kappen met roken, niet snoepen, niet snacken enz. Van die bank af, en doorgaan! Kom op dame! Girlpower, jij kan dit! Ik wil je iedere week zien op controle, en gaan met die banaan. Ik heb gedaan wat ze zei, en wat ik moest doen.
Niet roken, niet drinken, geen taartjes, kerstkransjes, oliebollen, croissantjes, paaseitjes, koekjes, chipjes, ijsjes, snoepjes, chocolade, vette kaassoorten, ect. Puur en gezond eten, alleen water, thee en koffie! Ik hield dit vol, en wandelen is mijn grootste hobby geworden! Zelfs met de feestdagen hield ik mezelf aan de afspraken. Voor de volle 100% is voor mij ook met de feestdagen doorgaan!
Nooit gedacht, dat ik deze kracht had! Ik kreeg er lol in, ik kreeg mijn leven terug! Het mooiste geschenk ik kon krijgen. Kwaliteit van leven zit niet in alcohol, snoep en bankhangen. Dat zit in gezond en fit zijn. Al het ongezonde mis ik niet, ik mag nu af en toe weer snacken, maar wil dat niet meer.
Ik viel als een tierelier af (40 kilo, in 46 weken tijd!) mijn bloedwaardes zijn weer normaal ect. Blij en gelukkig, het afvallen is mij 100% meegevallen. Ik probeerde alles positief te zien. Komkommer is ook lekker! Voetballen met mijn neefje is leuker, dan bankhangen. Door positief te denken, maak je het niet zo moeilijk voor jezelf. Nu vroeg mijn huisarts: Wat vond je het meest pittige aan het afvallen verhaal?
Nou lieve mensen, dat zijn de opmerkingen die je krijgt. Vooral de opmerking: Heb jij een maagbandje c.q. Gastric Bypass operatie ondergaan? Nee, dat heb ik niet!
Het is bijna altijd de eerste vraag die men stelt, alsof men daarvan uit gaat. Zoveel afvallen, in zo'n korte tijd, dan heb je een bariatrisch ingreep ondergaan.
Voor de duidelijkheid, ik veroordeel dit niet. Maar het is bij mij dus niet het geval, en daar gaat men vaak wel vanuit! Alsof dat meer de standaard lijkt te gaan worden.
Het is mij ook niet komen aanwaaien, ik heb er veel voor gelaten en veel voor gedaan! Maar ben nu eenmaal optimistisch ervoor gegaan, en daardoor lijkt het alsof het super makkelijk gaat. Maar klagen, is zwaarder dragen.
Gisteren zei iemand tegen me: Mijn nichtje heeft ook een Gastric Bypass operatie ondergaan, met haar gaat het ook zo goed. Ik zei: Goh leuk, zij ook, net als jij? Nee niet net als zij, net als ik natuurlijk!
Ik laat ze kletsen: Men gelooft toch, wat men wilt geloven. Het baart me wel zorgen dat men gelijk denkt aan een maagbandje, en niet meer aan de natuurlijke manier!
Zijn er meer mensen, met dezelfde ervaring?
dinsdag 3 mei 2016 11:10
Aan de ene kant vind ik dat je een applaus verdient voor je fantastische prestatie, aan de andere kant een schop onder je hol voor je gezeur.
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
dinsdag 3 mei 2016 11:14
Goed gedaan! En toffe huisarts heb je die je zo goed wilde begeleiden.
Ik herken het wel. En ik begrijp ook je frustratie. Vaak is het denk ik goed bedoeld, dat mensen bang zijn dat je doorslaat. Soms is het jaloezie en dat is erg jammer. Bedenk dat die 40 kilo verliezen voor jou een enorme verandering is maar voor de mensen in je omgeving ook, die moeten daar ook gewoon even aan wennen.
Foute afgunstige opmerkingen mag je gewoon naast je neerleggen. Bedenk dat die mensen vooral zelf of met zichzelf een probleem hebben. Ik stond laatst ook met m'n oren te klapperen toen iemand tegen mijn vriendin (maatje 36 maar daar moet ze veel voor doen en laten) zei nadat ze een keer taart had meegegeten "zo, nu ga je zeker even naar het toilet om alles er weer uit te kotsen.".
Ik herken het wel. En ik begrijp ook je frustratie. Vaak is het denk ik goed bedoeld, dat mensen bang zijn dat je doorslaat. Soms is het jaloezie en dat is erg jammer. Bedenk dat die 40 kilo verliezen voor jou een enorme verandering is maar voor de mensen in je omgeving ook, die moeten daar ook gewoon even aan wennen.
Foute afgunstige opmerkingen mag je gewoon naast je neerleggen. Bedenk dat die mensen vooral zelf of met zichzelf een probleem hebben. Ik stond laatst ook met m'n oren te klapperen toen iemand tegen mijn vriendin (maatje 36 maar daar moet ze veel voor doen en laten) zei nadat ze een keer taart had meegegeten "zo, nu ga je zeker even naar het toilet om alles er weer uit te kotsen.".
dinsdag 3 mei 2016 11:35
dinsdag 3 mei 2016 11:36
quote:laylalala schreef op 03 mei 2016 @ 11:10:
Aan de ene kant vind ik dat je een applaus verdient voor je fantastische prestatie, aan de andere kant een schop onder je hol voor je gezeur.
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
+1
Ik vind je OP een vervelende bijsmaak hebben.
Aan de ene kant vind ik dat je een applaus verdient voor je fantastische prestatie, aan de andere kant een schop onder je hol voor je gezeur.
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
+1
Ik vind je OP een vervelende bijsmaak hebben.
dinsdag 3 mei 2016 11:41
quote:laylalala schreef op 03 mei 2016 @ 11:10:
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
Nou, het is maar hoe je het leest, of wil lezen, want ik lees überhaupt niet dat ze zich beter voelt dat ze het op eigen kracht heeft gedaan. Integendeel, ik lees een zeer gemotiveerde vrouw die graag haar verhaal wil delen.
Los daarvan ben ik het ook niet met je eens. Wat mij betreft is er wel degelijk een verschil in afvallen op wilskracht (dingen laten en dingen doen) en afvallen omdat je simpelweg haast niks meer kan eten omdat het niet in je maag past. En, nee met deze uitspraak kijk ook ik niet neer op mensen met een maagband. Ik begrijp dat mensen er voor kunnen kiezen.
Misschien heb je het niet zo bedoeld, of heb je niet door dat het zo overkomt, maar het lijkt alsof jij je beter voelt dan "maagbandjes-patienten of gbp-klanten" omdat jij het wél op eigen kracht hebt gedaan en dat je daarom niet met hen vergeleken wil worden. Dit is neerkijken op mensen die dat absoluut niet verdienen.
40 kilo afvallen is 40 kilo afvallen. Op welke manier dan ook en alle manieren zijn even hard werken en even knap.
Nou, het is maar hoe je het leest, of wil lezen, want ik lees überhaupt niet dat ze zich beter voelt dat ze het op eigen kracht heeft gedaan. Integendeel, ik lees een zeer gemotiveerde vrouw die graag haar verhaal wil delen.
Los daarvan ben ik het ook niet met je eens. Wat mij betreft is er wel degelijk een verschil in afvallen op wilskracht (dingen laten en dingen doen) en afvallen omdat je simpelweg haast niks meer kan eten omdat het niet in je maag past. En, nee met deze uitspraak kijk ook ik niet neer op mensen met een maagband. Ik begrijp dat mensen er voor kunnen kiezen.
dinsdag 3 mei 2016 11:57
Mijn schoonmoeder is er trots op dat ze haar stuitligger op eigen kracht naar buiten heeft gewerkt. Ik ben er trots op dat ik mijn kind geen risico heb laten lopen en voor een keizersnede heb gekozen. Ieder zijn ding. Uiteindelijk zijn we beiden blij met onze kinderen en zegt iedereen "gefeliciteerd met je baby".
Ik heb van dicht bij mensen een GBP zien ondergaan en die hebben hun gewichtverlies dubbel en dwars zelf verdiend. Daarnaast geeft het statistisch gezien een veel grotere kans op succes en gezondheidswinst gezien over meerdere jaren. Op eigen kracht is knap, maar beslist niet persé verstandiger.
Ik denk dat mensen je gewoon complimenteren. Gefeliciteerd dat je zoveel bent afgevallen. Net als mijn zusje/nichtje/buurvrouw met een operatie. De methode doet er niet toe, het gaat om het resultaat. Neem de felicitaties in ontvangst, wees trots en laat het daarbij. Je hebt een geweldige prestatie neergezet en je hebt het neerkijken op anderen niet nodig om dat te bevestigen.
Ik heb van dicht bij mensen een GBP zien ondergaan en die hebben hun gewichtverlies dubbel en dwars zelf verdiend. Daarnaast geeft het statistisch gezien een veel grotere kans op succes en gezondheidswinst gezien over meerdere jaren. Op eigen kracht is knap, maar beslist niet persé verstandiger.
Ik denk dat mensen je gewoon complimenteren. Gefeliciteerd dat je zoveel bent afgevallen. Net als mijn zusje/nichtje/buurvrouw met een operatie. De methode doet er niet toe, het gaat om het resultaat. Neem de felicitaties in ontvangst, wees trots en laat het daarbij. Je hebt een geweldige prestatie neergezet en je hebt het neerkijken op anderen niet nodig om dat te bevestigen.
dinsdag 3 mei 2016 12:09
Beste allemaal,
Allemaal, bedankt voor de reacties! Het is niet mijn bedoeling GBP te veroordelen of hun prestatie te niet te doen. Ik zie deze opmerkingen ook niet als een belediging, maar denk wel: Waarom denk je in eerste instantie hieraan? Het is een enorm heftige ingreep, een laatste redmiddel. Zeer zeker niet de eerste stap die je neemt als je wilt afvallen, maar juist de laatste stap! Als je al zoveel geprobeerd hebt, en niets lijkt te werken. Ook daar is veel kracht voor nodig, ik heb bewondering voor iedereen die afvalt.
Ik maak me zorgen hierover. Gaat men niet denken: Je been gebroken, dan krijg je gips... Obesitas, dan krijg je een operatie!
Ik heb de neiging de discussie aan te willen gaan, maar men gelooft vaak al niet eens dat ik dit geflikt heb zonder operatie.
Op den duur, ben ik daar wel moe van, geef het heel eerlijk toe! Vorige week kwam ik een oud collega tegen zij vroeg: Hoe heb je dat geflikt? Dat klinkt als een open vraag! En niet gelijk denkende aan opereren! Want mensen die geopereerd zijn weten ook: Dat doen ze echt niet zomaar even.
Hopende mijn eerdere post iets meer te hebben verduidelijkt. Ik maak me wel wat zorgen hierover, dat men de indruk heeft dat dit de standaard oplossing is.
zebraa Waarom ik met zulke negatieve personen omga?
Het is meer dat men mij aanspreekt op straat. oud collega's kennissen enz. Het valt gewoon op 40 kilo minder. Omgaan doe ik meer met mijn familieleden en vrienden. Maar ben wel beleefd te antwoorden.
Verder bedankt voor de complimenten, en kritisch noten. Moet ook kunnen, ik kan alleen niet op iedereen persoonlijk reageren daarvoor gaan de reacties te snel!
Allemaal, bedankt voor de reacties! Het is niet mijn bedoeling GBP te veroordelen of hun prestatie te niet te doen. Ik zie deze opmerkingen ook niet als een belediging, maar denk wel: Waarom denk je in eerste instantie hieraan? Het is een enorm heftige ingreep, een laatste redmiddel. Zeer zeker niet de eerste stap die je neemt als je wilt afvallen, maar juist de laatste stap! Als je al zoveel geprobeerd hebt, en niets lijkt te werken. Ook daar is veel kracht voor nodig, ik heb bewondering voor iedereen die afvalt.
Ik maak me zorgen hierover. Gaat men niet denken: Je been gebroken, dan krijg je gips... Obesitas, dan krijg je een operatie!
Ik heb de neiging de discussie aan te willen gaan, maar men gelooft vaak al niet eens dat ik dit geflikt heb zonder operatie.
Op den duur, ben ik daar wel moe van, geef het heel eerlijk toe! Vorige week kwam ik een oud collega tegen zij vroeg: Hoe heb je dat geflikt? Dat klinkt als een open vraag! En niet gelijk denkende aan opereren! Want mensen die geopereerd zijn weten ook: Dat doen ze echt niet zomaar even.
Hopende mijn eerdere post iets meer te hebben verduidelijkt. Ik maak me wel wat zorgen hierover, dat men de indruk heeft dat dit de standaard oplossing is.
zebraa Waarom ik met zulke negatieve personen omga?
Het is meer dat men mij aanspreekt op straat. oud collega's kennissen enz. Het valt gewoon op 40 kilo minder. Omgaan doe ik meer met mijn familieleden en vrienden. Maar ben wel beleefd te antwoorden.
Verder bedankt voor de complimenten, en kritisch noten. Moet ook kunnen, ik kan alleen niet op iedereen persoonlijk reageren daarvoor gaan de reacties te snel!
dinsdag 3 mei 2016 12:22
men denkt niet, obesitas dus dan krijg je een operatie. Alleen de meeste mensen lukt het niet om zoveel gewicht te verliezen, en er af te houden. Bovendien hoor je de laatste tijd steeds vaker dat mensen een GBP operatie hebben gehad, zowel om je heen als bekende artiesten. Dus zo vreemd vind ik het niet.
dinsdag 3 mei 2016 13:00
quote:fientje1982 schreef op 03 mei 2016 @ 11:21:
Goed van je. Maar nu? Ga je nooit meer snoepen?
Op dit moment heb ik aan snoepen totaal geen behoefte, dus nee! Ik kan niet in de toekomst kijken, zolang ik die behoefte niet heb, laat ik het snoepen natuurlijk achterwege.
Mocht ik in de toekomst wel behoefte krijgen aan zoetigheid of dergelijke dan zal ik dat gematigd kunnen nemen. Op dit moment word vaak misselijk van zoete luchtjes ect. Dat maakt het gelukkig allemaal wat gemakkelijker.
Wat bij mij wel erg geholpen heeft, zeker in het begin was een tip van de huisarts: Als je een enorme drang naar iets ongezonds krijgt: Spreek dan met jezelf af dat je dat een uur later pas mag eten. Als voorbeeld een koekje. Streek hem niet gelijk gedachteloos in je mond, wacht een uurtje!
Heb je dan nog steeds zo'n zin in dat koekje, of denk je dan: Eigenlijk zonde van de calorieën, ik kan beter iets anders nemen. Heel veel lekkers ging bij mij onopgemerkt naar binnen, deze neem een uurtje bedenktijd tip, was voor mij een gouden tip.
Je zegt niet gelijk: Nee tegen alles, maar neemt dan wel heel bewust de keuze. Ik dacht altijd na een uurtje: Zonde, van de calorieën. Ik deze tip voor het leven meeneem! Eerst denken, dan doen idee! Niet andersom: Iets doen, en dan denken: Was niet zo slim.
Goed van je. Maar nu? Ga je nooit meer snoepen?
Op dit moment heb ik aan snoepen totaal geen behoefte, dus nee! Ik kan niet in de toekomst kijken, zolang ik die behoefte niet heb, laat ik het snoepen natuurlijk achterwege.
Mocht ik in de toekomst wel behoefte krijgen aan zoetigheid of dergelijke dan zal ik dat gematigd kunnen nemen. Op dit moment word vaak misselijk van zoete luchtjes ect. Dat maakt het gelukkig allemaal wat gemakkelijker.
Wat bij mij wel erg geholpen heeft, zeker in het begin was een tip van de huisarts: Als je een enorme drang naar iets ongezonds krijgt: Spreek dan met jezelf af dat je dat een uur later pas mag eten. Als voorbeeld een koekje. Streek hem niet gelijk gedachteloos in je mond, wacht een uurtje!
Heb je dan nog steeds zo'n zin in dat koekje, of denk je dan: Eigenlijk zonde van de calorieën, ik kan beter iets anders nemen. Heel veel lekkers ging bij mij onopgemerkt naar binnen, deze neem een uurtje bedenktijd tip, was voor mij een gouden tip.
Je zegt niet gelijk: Nee tegen alles, maar neemt dan wel heel bewust de keuze. Ik dacht altijd na een uurtje: Zonde, van de calorieën. Ik deze tip voor het leven meeneem! Eerst denken, dan doen idee! Niet andersom: Iets doen, en dan denken: Was niet zo slim.
dinsdag 3 mei 2016 13:29
Ik snap dit eigenlijk niet. Als ik iemand ken die veel is afgevallen en ik vraag hoe ze dat geflikt hebben, en ze vertellen mij door gezond eten en bewegen, dan geloof ik dat gewoon. Dan denk ik niet dat diegene liegt en stiekem een GBP of iets heeft ondergaan. Zeggen mensen dat echt tegen je als je het vertelt? 'Dat geloof ik niet?' Lijkt me zo raar!
Ik las hier een tijdje terug een discussie die een beetje over het onderwerp ging dat jij noemde. Inderdaad met de strekking gebroken been = gips. Obesitas = GBP. Ik las zelfs laatst een artikel van een chirurg die hier achter stond. Volgens hem is obesitas een ziekte (eens) en moet er veel sneller doorverwezen worden naar maatregelen als GBP. Persoonlijk vind ik dat niet hier het geld in gestopt zou moeten worden, maar in veel intensiever en meer begeleiding bij afvallen. Maar dat zijn langdurige trajecten waar veel investering voor nodig is (aan geld en tijd), moeilijker in te plannen in je leven en dus ook minder garantie op slagen. Daar gaan we dus niet aan beginnen met ons zorggeld. Toch denk ik dat het op de lange termijn meer uithaalt voor mensen en voor de maatschappij dan GBP. Maar de verandering is wel enorm en er moet een forse (geld) investering zijn om dit van de grond te krijgen. Het moet in 1x goed en niet half/half. Je wordt natuurlijk niet voor niks obees, dus het is ook niet met het eerste het beste dieet eraf.
Heel knap dat jij je gedrag hebt omgedraaid en zo veel bent afgevallen!
Ik las hier een tijdje terug een discussie die een beetje over het onderwerp ging dat jij noemde. Inderdaad met de strekking gebroken been = gips. Obesitas = GBP. Ik las zelfs laatst een artikel van een chirurg die hier achter stond. Volgens hem is obesitas een ziekte (eens) en moet er veel sneller doorverwezen worden naar maatregelen als GBP. Persoonlijk vind ik dat niet hier het geld in gestopt zou moeten worden, maar in veel intensiever en meer begeleiding bij afvallen. Maar dat zijn langdurige trajecten waar veel investering voor nodig is (aan geld en tijd), moeilijker in te plannen in je leven en dus ook minder garantie op slagen. Daar gaan we dus niet aan beginnen met ons zorggeld. Toch denk ik dat het op de lange termijn meer uithaalt voor mensen en voor de maatschappij dan GBP. Maar de verandering is wel enorm en er moet een forse (geld) investering zijn om dit van de grond te krijgen. Het moet in 1x goed en niet half/half. Je wordt natuurlijk niet voor niks obees, dus het is ook niet met het eerste het beste dieet eraf.
Heel knap dat jij je gedrag hebt omgedraaid en zo veel bent afgevallen!
dinsdag 3 mei 2016 13:32
quote:fientje1982 schreef op 03 mei 2016 @ 12:44:
Ergens vind ik het ook apart dat een huisarts begeleidt bij voedingsadvies, daar hebben ze helemaal niet voor geleerd. Maar misschien deze huisarts wel?
Mijn huisarts begeleid me hierin op eigen verzoek! Dit wegens persoonlijke redenen, die voor deze discussie er niet toe doen. Maar in het kort kwam het hierop neer: Met mijn man zijn gezondheid ging het zeer slecht (kanker) De mantelzorg was best zwaar geworden, mijn emotie eetbuien kwam ook hierdoor.
Zij kan als geen ander mij geruststellen, begeleiden, voelt mij heel goed aan! Bij mij lag de oplossing simpel: Gezond eten, sporten en meer aan mezelf denken. En vooral mijn hart luchten, en het gevoel hebben deze zorg niet alleen te dragen. En dan is een huisarts daarin weer perfect! Snap je..
Ze zei ook: Kom voorlopig maar even alleen bij mij, de tijden zijn al roerig genoeg voor je! Rust, ze snapte me. En dat was voor mij even het belangrijkste. De zorgen delen, loste veel problemen op! Haar positieve kijk, was ook wat ik nodig had. Dat is ook mijn aard, maar was ik wat kwijt geraakt.
Het is zeker niet gebruikelijk dat de huisarts dat doet, maar soms moeten er uitzonderingen gemaakt worden. Zoals in mijn geval, en dat moet ook kunnen! En kon ook in mijn geval.
Ergens vind ik het ook apart dat een huisarts begeleidt bij voedingsadvies, daar hebben ze helemaal niet voor geleerd. Maar misschien deze huisarts wel?
Mijn huisarts begeleid me hierin op eigen verzoek! Dit wegens persoonlijke redenen, die voor deze discussie er niet toe doen. Maar in het kort kwam het hierop neer: Met mijn man zijn gezondheid ging het zeer slecht (kanker) De mantelzorg was best zwaar geworden, mijn emotie eetbuien kwam ook hierdoor.
Zij kan als geen ander mij geruststellen, begeleiden, voelt mij heel goed aan! Bij mij lag de oplossing simpel: Gezond eten, sporten en meer aan mezelf denken. En vooral mijn hart luchten, en het gevoel hebben deze zorg niet alleen te dragen. En dan is een huisarts daarin weer perfect! Snap je..
Ze zei ook: Kom voorlopig maar even alleen bij mij, de tijden zijn al roerig genoeg voor je! Rust, ze snapte me. En dat was voor mij even het belangrijkste. De zorgen delen, loste veel problemen op! Haar positieve kijk, was ook wat ik nodig had. Dat is ook mijn aard, maar was ik wat kwijt geraakt.
Het is zeker niet gebruikelijk dat de huisarts dat doet, maar soms moeten er uitzonderingen gemaakt worden. Zoals in mijn geval, en dat moet ook kunnen! En kon ook in mijn geval.
donderdag 5 mei 2016 09:17
Ik ben op eigen kracht in een maand of tien veertig kilo afgevallen. Mensen in mijn omgeving zagen natuurlijk waar ik mee bezig was; gezond eten en veel bewegen (lopen), dus die weten wat ik ervoor heb gedaan. Maar mensen die ik een tijd niet heb gezien zeggen hooguit: 'Ben je nou zoveel afgevallen?' of: 'Zo, jij bent veel afgevallen!'. Vervolgens komt dan steevast de vraag: 'Hoe heb je dat gedaan?'. Een enkeling dacht nog dat ik het met shakes, Gok of een ander vaag dieet had gedaan, maar echt niemand is over een gbp begonnen. Ik herken me dus totaal niet in wat je schrijft.
donderdag 5 mei 2016 09:25
Ik ben vaker heel veel afgevallen (en aangekomen) en ook altijd zonder ingrepen. Maar ik merk vooral de argwaan en jaloezie. Of je soms boulimia hebt, een maagband, of het wel verantwoord gaat, je jezelf uithongerd, dat het nú echt wel dun genoeg is, dat je er niet meer uitziet (blijkbaar mag je dat ineens zeggen als je slanker wordt dan zij) dat je voorheen wel écht moddervet was, dat je vast blubbervel hebt, dat je het vast niet kunt volhouden, dat je vast valsspeelt en illegale pillen slikt, dat je er niet leuker op bent geworden, dat je er rimpels van krijgt, dat je dat ene taartje heus niet hoeft te laten staan je bent al dun genoeg (en dat dan expres en telkens letten op wat je naar binnenwerkt én daar wat over zeggen)
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.
donderdag 5 mei 2016 09:37
quote:Yggdrasil- schreef op 05 mei 2016 @ 09:25:
Ik ben vaker heel veel afgevallen (en aangekomen) en ook altijd zonder ingrepen. Maar ik merk vooral de argwaan en jaloezie. Of je soms boulimia hebt, een maagband, of het wel verantwoord gaat, je jezelf uithongerd, dat het nú echt wel dun genoeg is, dat je er niet meer uitziet (blijkbaar mag je dat ineens zeggen als je slanker wordt dan zij) dat je voorheen wel écht moddervet was, dat je vast blubbervel hebt, dat je het vast niet kunt volhouden, dat je vast valsspeelt en illegale pillen slikt, dat je er niet leuker op bent geworden, dat je er rimpels van krijgt, dat je dat ene taartje heus niet hoeft te laten staan je bent al dun genoeg (en dat dan expres en telkens letten op wat je naar binnenwerkt én daar wat over zeggen)
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.Toen ik je bericht las dacht ik eerst alleen maar; 'wat een rare mensen heb jij in je omgeving!' Tot je laatste stukje. Verraad? Een bedreiging? Concurrentie? Haters gonna hate? Je bent zelf net zo raar als je het mij vraagt.
Ik ben vaker heel veel afgevallen (en aangekomen) en ook altijd zonder ingrepen. Maar ik merk vooral de argwaan en jaloezie. Of je soms boulimia hebt, een maagband, of het wel verantwoord gaat, je jezelf uithongerd, dat het nú echt wel dun genoeg is, dat je er niet meer uitziet (blijkbaar mag je dat ineens zeggen als je slanker wordt dan zij) dat je voorheen wel écht moddervet was, dat je vast blubbervel hebt, dat je het vast niet kunt volhouden, dat je vast valsspeelt en illegale pillen slikt, dat je er niet leuker op bent geworden, dat je er rimpels van krijgt, dat je dat ene taartje heus niet hoeft te laten staan je bent al dun genoeg (en dat dan expres en telkens letten op wat je naar binnenwerkt én daar wat over zeggen)
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.Toen ik je bericht las dacht ik eerst alleen maar; 'wat een rare mensen heb jij in je omgeving!' Tot je laatste stukje. Verraad? Een bedreiging? Concurrentie? Haters gonna hate? Je bent zelf net zo raar als je het mij vraagt.
donderdag 5 mei 2016 10:04
quote:Yggdrasil- schreef op 05 mei 2016 @ 09:25:
Ik ben vaker heel veel afgevallen (en aangekomen) en ook altijd zonder ingrepen. Maar ik merk vooral de argwaan en jaloezie. Of je soms boulimia hebt, een maagband, of het wel verantwoord gaat, je jezelf uithongerd, dat het nú echt wel dun genoeg is, dat je er niet meer uitziet (blijkbaar mag je dat ineens zeggen als je slanker wordt dan zij) dat je voorheen wel écht moddervet was, dat je vast blubbervel hebt, dat je het vast niet kunt volhouden, dat je vast valsspeelt en illegale pillen slikt, dat je er niet leuker op bent geworden, dat je er rimpels van krijgt, dat je dat ene taartje heus niet hoeft te laten staan je bent al dun genoeg (en dat dan expres en telkens letten op wat je naar binnenwerkt én daar wat over zeggen)
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.
Goh hier herken ik echt niets in! Met wat voor mensen ga jij in hemelsnaam om?
Mensen respecteren bij mij het als ik een gebakje afsla maar niemand kijkt gek op als ik het wel neem. Mensen geloven mij gewoon als ik vertel hoe ik aan het afvallen ben en ik merk echt niks van afgunst of het gevoel een bedreiging te zijn.
Misschien scheelt het ook wel dat ik helemaal geen inspiratie wil zijn. Ik wil gewoon IBI zijn, met of zonder ernstig overgewicht.
Soms lees ik hier wel dat mensen denken: "zo wat goed!" als ze een dikker iemand bij de sportschool zien. Dat idee vind ik al vreselijk.
Ik ben vaker heel veel afgevallen (en aangekomen) en ook altijd zonder ingrepen. Maar ik merk vooral de argwaan en jaloezie. Of je soms boulimia hebt, een maagband, of het wel verantwoord gaat, je jezelf uithongerd, dat het nú echt wel dun genoeg is, dat je er niet meer uitziet (blijkbaar mag je dat ineens zeggen als je slanker wordt dan zij) dat je voorheen wel écht moddervet was, dat je vast blubbervel hebt, dat je het vast niet kunt volhouden, dat je vast valsspeelt en illegale pillen slikt, dat je er niet leuker op bent geworden, dat je er rimpels van krijgt, dat je dat ene taartje heus niet hoeft te laten staan je bent al dun genoeg (en dat dan expres en telkens letten op wat je naar binnenwerkt én daar wat over zeggen)
Ik voel nog steeds de noodzaak me te verdedigen. En ik voel me wel eens schuldig. Dat ik niet solidair aan mijn vollere medemens ben gebleven. Zij zien het soms als verraad. Dat het mij wel lukt en hun niet. En dan gaan ze mij dat kwalijk nemen.
Je wordt opeens een bedreiging voor ze ipv een medestander en je slanke vriendinnen zien in jou ineens concurrentie en dat is nieuw.
Je bent niet langer de gezelligerd, maar je bent ineens ook een lekker wíjf.
Ik hoop eerder een inspiratie te zijn. Maar ja, haters gonna hate.
Goh hier herken ik echt niets in! Met wat voor mensen ga jij in hemelsnaam om?
Mensen respecteren bij mij het als ik een gebakje afsla maar niemand kijkt gek op als ik het wel neem. Mensen geloven mij gewoon als ik vertel hoe ik aan het afvallen ben en ik merk echt niks van afgunst of het gevoel een bedreiging te zijn.
Misschien scheelt het ook wel dat ik helemaal geen inspiratie wil zijn. Ik wil gewoon IBI zijn, met of zonder ernstig overgewicht.
Soms lees ik hier wel dat mensen denken: "zo wat goed!" als ze een dikker iemand bij de sportschool zien. Dat idee vind ik al vreselijk.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 5 mei 2016 10:35
Hier ook hoor!ik hoef ook niet altijd een gebakje en zeker niet doordeweeks,en dan zeggen ze ook "bang dat je dik word zeker" of iets in die richting.ik sport veel en let op mijn eten en vind het dan zonde als ik sochtends heb gesport en dan smiddags taart te gaan eten.blijkbaar snappen sommige mensen niet dat je op je lijn let.als ik zeg dat ik bijna nooit friet eet kijken ze me ook al raar aan.
In het weekend kijk ik er wat minder naar
In het weekend kijk ik er wat minder naar
donderdag 5 mei 2016 10:36
quote:prik schreef op 05 mei 2016 @ 09:37:
[...]
Toen ik je bericht las dacht ik eerst alleen maar; 'wat een rare mensen heb jij in je omgeving!' Tot je laatste stukje. Verraad? Een bedreiging? Concurrentie? Haters gonna hate? Je bent zelf net zo raar als je het mij vraagt.Dat. Ongelooflijk
[...]
Toen ik je bericht las dacht ik eerst alleen maar; 'wat een rare mensen heb jij in je omgeving!' Tot je laatste stukje. Verraad? Een bedreiging? Concurrentie? Haters gonna hate? Je bent zelf net zo raar als je het mij vraagt.Dat. Ongelooflijk
Alles komt goed, alleen de rest niet
