Kinderen
alle pijlers
Hoe voed je kinderen fatsoenlijk op met welvaart?
dinsdag 3 mei 2016 12:23
Laatst al een topic over zakgeld, maar het onderwerp laat me niet helemaal los.
Hoe zorg je dat je kinderen niet verwend raken als je ze eigenlijk niet vaak nee hoeft te verkopen?
Niet dat mijn kinderen nooit nee horen, maar ik vind het wel eens lastig. Deze vakantie: dagje pretpark, rondje kermis, even naar een binnenspeeltuin, een dag iets leuks doen tijdens een festiviteit. En dan op de dagen dat we niks gepland hebben 'kunnen we zwemmen?' 'Mag ik iets bakken?' Mag ik van mijn geld naar de speelgoedwinkel?' Dan krijgen ze een nee van me, ik ben geen lopend entertainmentprogramma en dus zit er nu één te knutselen en de ander is buiten met een vriendje.
Maar ik vind het wel eens ingewikkeld. Een dagje pretpark was voor mij vroeger misschien iets wat ééns in een jaar voorkwam, en dan nog niet elk jaar, en dan nam je nog je eigen broodjes mee en kreeg je misschien een ijsje. Nu ga ik als ik daar zin in heb, ook niet onbeperkt, maar als ik geen trek heb om iets voor te bereiden dan kopen we daar wel wat.
Er lijken veel meer dingen wel te kunnen en ik wil niet dat dat vanzelfsprekend wordt. Plus dat ik het zelf wel echt lastig vindt af en toe, ik heb een leuk extraatje gekregen en wil al jaren en jaren een spelcomputer kopen (voor mezelf ja ) dus ik had bedacht dat ik dat deze vakantie ging doen. Maar ik doe het niet. Want: we hebben al een oude wii voor de kinderen, en ik voel me een soort van schuldig dat ik zo'n bedrag voor iets nutteloos uitgeef. Terwijl ik net een nieuwe laptop heb, beter dan ik ooit gehad heb, allerlei dure grappen uithaal met ons huis (noodzakelijk, dat wel) en nieuwe meubels aan het kopen ben. En ik weet dat mijn kinderen er ook gebruik van gaan maken en die hébben al een tablet en één een bejaarde telefoon en een wii en onze oude laptop.
Overbodige luxe dus in mijn ogen en nog meer digitale zooi in huis. En een soort schuldgevoel, want er zijn zoveel mensen die het véél minder hebben.
Voor de goede orde: we zijn niet overdreven rijk. Gewoon afkomstig uit arbeidersgezinnen waar vroeger best nog zuinig gedaan moest worden, beiden hbo baan en dito inkomen, bijna voltijds werkend. Niet overdreven zeg maar, gewoon een inkomen waarbij je je best wat leuke dingen kunt veroorloven maar geen 4 vakanties per jaar of dikke auto's.
En toch vind ik het lastig om mijn kinderen een besef mee te geven van de waarde van geld, spullen enz. Iets kapot buiten je schuld? Nou, dan vervangen we het. Wil je iets heel graag hebben en is het duur, dan spaar je ervoor, maar ja, met verjaardagen, redelijk zakgeld, rapporten en een opa en oma die er lucht van krijgen dat je iets graag wilt dan is dat zo voor elkaar. Fiets te klein, hup, een nieuwe. Ik ben ook makkelijk hoor, niet zuinig, en als ik in een boekhandel loop en ze zien een mooi boek dan ben ik de eerste die dat voor ze meeneemt want 'lezen in belangrijk', mooi weer? Ach, kom we gaan een ijsje halen.... Dat dat ook gauw 10,- per keer is en dat dat ook wel 2x per week kan voorkomen is het probleem. Niet vanwege die 10,-, dat kan ik missen. Maar die ongelimiteerde keuze ben ik van vroeger niet gewend. Dan mocht je een ijsje, maar wel met een budget zeg maar, een Magnum was een grote, grote uitzondering. En mijn kinderen vinden dat ongewild toch ook normaal, dat dat allemaal kan. En dat is prima, maar het kan ook anders.
Dus ik ben benieuwd naar hoe anderen dat doen en zien.
Hoe zorg je dat je kinderen niet verwend raken als je ze eigenlijk niet vaak nee hoeft te verkopen?
Niet dat mijn kinderen nooit nee horen, maar ik vind het wel eens lastig. Deze vakantie: dagje pretpark, rondje kermis, even naar een binnenspeeltuin, een dag iets leuks doen tijdens een festiviteit. En dan op de dagen dat we niks gepland hebben 'kunnen we zwemmen?' 'Mag ik iets bakken?' Mag ik van mijn geld naar de speelgoedwinkel?' Dan krijgen ze een nee van me, ik ben geen lopend entertainmentprogramma en dus zit er nu één te knutselen en de ander is buiten met een vriendje.
Maar ik vind het wel eens ingewikkeld. Een dagje pretpark was voor mij vroeger misschien iets wat ééns in een jaar voorkwam, en dan nog niet elk jaar, en dan nam je nog je eigen broodjes mee en kreeg je misschien een ijsje. Nu ga ik als ik daar zin in heb, ook niet onbeperkt, maar als ik geen trek heb om iets voor te bereiden dan kopen we daar wel wat.
Er lijken veel meer dingen wel te kunnen en ik wil niet dat dat vanzelfsprekend wordt. Plus dat ik het zelf wel echt lastig vindt af en toe, ik heb een leuk extraatje gekregen en wil al jaren en jaren een spelcomputer kopen (voor mezelf ja ) dus ik had bedacht dat ik dat deze vakantie ging doen. Maar ik doe het niet. Want: we hebben al een oude wii voor de kinderen, en ik voel me een soort van schuldig dat ik zo'n bedrag voor iets nutteloos uitgeef. Terwijl ik net een nieuwe laptop heb, beter dan ik ooit gehad heb, allerlei dure grappen uithaal met ons huis (noodzakelijk, dat wel) en nieuwe meubels aan het kopen ben. En ik weet dat mijn kinderen er ook gebruik van gaan maken en die hébben al een tablet en één een bejaarde telefoon en een wii en onze oude laptop.
Overbodige luxe dus in mijn ogen en nog meer digitale zooi in huis. En een soort schuldgevoel, want er zijn zoveel mensen die het véél minder hebben.
Voor de goede orde: we zijn niet overdreven rijk. Gewoon afkomstig uit arbeidersgezinnen waar vroeger best nog zuinig gedaan moest worden, beiden hbo baan en dito inkomen, bijna voltijds werkend. Niet overdreven zeg maar, gewoon een inkomen waarbij je je best wat leuke dingen kunt veroorloven maar geen 4 vakanties per jaar of dikke auto's.
En toch vind ik het lastig om mijn kinderen een besef mee te geven van de waarde van geld, spullen enz. Iets kapot buiten je schuld? Nou, dan vervangen we het. Wil je iets heel graag hebben en is het duur, dan spaar je ervoor, maar ja, met verjaardagen, redelijk zakgeld, rapporten en een opa en oma die er lucht van krijgen dat je iets graag wilt dan is dat zo voor elkaar. Fiets te klein, hup, een nieuwe. Ik ben ook makkelijk hoor, niet zuinig, en als ik in een boekhandel loop en ze zien een mooi boek dan ben ik de eerste die dat voor ze meeneemt want 'lezen in belangrijk', mooi weer? Ach, kom we gaan een ijsje halen.... Dat dat ook gauw 10,- per keer is en dat dat ook wel 2x per week kan voorkomen is het probleem. Niet vanwege die 10,-, dat kan ik missen. Maar die ongelimiteerde keuze ben ik van vroeger niet gewend. Dan mocht je een ijsje, maar wel met een budget zeg maar, een Magnum was een grote, grote uitzondering. En mijn kinderen vinden dat ongewild toch ook normaal, dat dat allemaal kan. En dat is prima, maar het kan ook anders.
Dus ik ben benieuwd naar hoe anderen dat doen en zien.
dinsdag 3 mei 2016 12:29
Dat is toch niet zo'n ramp dat ze veel dingen wel kunnen en krijgen, dat is tegenwoordig gewoon veel meer zo, het vormt ze en als je gaandeweg ook nog leert hoe ze met geld omgaan dan merken ze zelf wel hoe duur alles eigenlijk is en dat je er hard voor moet werken.
Goede stimulans om een goede opleiding te doen want dan kun je kopen wat je wil!
Goede stimulans om een goede opleiding te doen want dan kun je kopen wat je wil!
dinsdag 3 mei 2016 12:29
Tijden veranderen. Dat je vroeger 1x per jaar naar een pretpark ging zegt niets over dat we dat nu gemiddeld vaker doen.
En dat ze die Magnum normaal vinden: "nee" een vies woord?
Ik vind dat je het prima doet (behalve dan ijs-technisch ), je zegt toch gewoon dat geen plannen niet automatisch betekend dat er entertainment komt.
Ik zie het probleem niet.
En dat ze die Magnum normaal vinden: "nee" een vies woord?
Ik vind dat je het prima doet (behalve dan ijs-technisch ), je zegt toch gewoon dat geen plannen niet automatisch betekend dat er entertainment komt.
Ik zie het probleem niet.
dinsdag 3 mei 2016 12:31
Ik had het ook 'goed' toen ik opgroeide. Er kon erg veel en dat besef had ik, maar mijn moeder heeft me ook altijd verteld dat dit niet vanzelfsprekend is voor iedereen en soms moest ik iets zelf kopen terwijl dat niet 'nodig' was ofzo. Ik kan me nog precies herinneren dat ik al heel lang een pop van 80 gulden wilde en ik heb alles bij elkaar gespaard, inclusief stuivers en dubbeltjes. Zie mezelf daar nog met al dat kleingeld bij de kassa staan.
Dat soort dingen hebben me aan de ene kant laten waarderen dat wij het goed hadden en aan de andere kant laten beseffen dat geld er niet zomaar is. Er moet soms hard voor gewerkt en gespaard worden en dat hebben mijn ouders me herhaaldelijk verteld, denk dat het belangrijk is dat je je kinderen dat soort info blijft meegeven.
Dat soort dingen hebben me aan de ene kant laten waarderen dat wij het goed hadden en aan de andere kant laten beseffen dat geld er niet zomaar is. Er moet soms hard voor gewerkt en gespaard worden en dat hebben mijn ouders me herhaaldelijk verteld, denk dat het belangrijk is dat je je kinderen dat soort info blijft meegeven.
dinsdag 3 mei 2016 12:32
Ik herken dit heel erg. Ik moet ook uitkijken dat ik niet doorschiet. Laatst zei mijn dochter: "we hebben daar gewoon geen geld voor, he mama." En dat vond ik wel ernstig. We hebben het geld namelijk wel, maar blijkbaar geef ik haar het idee dat we dingen niet kunnen betalen. Nu begrijpt ze het steeds beter, maar het is wel gek natuurlijk, om zelfverkozen zuinig te zijn, terwijl je het kunt missen.
Ik heb zelf heel veel gehad aan opgroeien met weinig geld, op het gebied van budgettering en inzicht in wat echt belangrijk is. Ik gun mijn kinderen alles, maar het wringt ergens. Ze zitten bij best veel verenigingen/clubjes, niets buitenissigs, niets ver weg, maar wel meer dan ik van te voren had bedacht. Ze zijn nog blij met alles. Maar ik vind het ingewikkeld. First world problem, dat weet ik, maar ik vind het lastiger dan ik dacht.
Ik heb zelf heel veel gehad aan opgroeien met weinig geld, op het gebied van budgettering en inzicht in wat echt belangrijk is. Ik gun mijn kinderen alles, maar het wringt ergens. Ze zitten bij best veel verenigingen/clubjes, niets buitenissigs, niets ver weg, maar wel meer dan ik van te voren had bedacht. Ze zijn nog blij met alles. Maar ik vind het ingewikkeld. First world problem, dat weet ik, maar ik vind het lastiger dan ik dacht.
dinsdag 3 mei 2016 12:36
quote:-Suze- schreef op 03 mei 2016 @ 12:29:
Tijden veranderen. Dat je vroeger 1x per jaar naar een pretpark ging zegt niets over dat we dat nu gemiddeld vaker doen.
En dat ze die Magnum normaal vinden: "nee" een vies woord?
Ik vind dat je het prima doet (behalve dan ijs-technisch ), je zegt toch gewoon dat geen plannen niet automatisch betekend dat er entertainment komt.
Ik zie het probleem niet.
Zij eten geen magnums, ik gebruikte dat voorbeeld om aan te geven dat ik vroeger best eens een ijsje kreeg, maar dan echt niet het duurste ijsje, en dat was een Magnum. Die kreeg ik één keer per jaar ofzo,
En ik kan prima nee zeggen, maar het is vaak gewoon niet nodig. Dat is het probleem.
Tijden veranderen. Dat je vroeger 1x per jaar naar een pretpark ging zegt niets over dat we dat nu gemiddeld vaker doen.
En dat ze die Magnum normaal vinden: "nee" een vies woord?
Ik vind dat je het prima doet (behalve dan ijs-technisch ), je zegt toch gewoon dat geen plannen niet automatisch betekend dat er entertainment komt.
Ik zie het probleem niet.
Zij eten geen magnums, ik gebruikte dat voorbeeld om aan te geven dat ik vroeger best eens een ijsje kreeg, maar dan echt niet het duurste ijsje, en dat was een Magnum. Die kreeg ik één keer per jaar ofzo,
En ik kan prima nee zeggen, maar het is vaak gewoon niet nodig. Dat is het probleem.
dinsdag 3 mei 2016 12:40
Wij kiezen zelf vaak voor uitjes die niks kosten zoals een grote speeltuin of de bossen of we gaan lekker een eind wandelen.
Ijs eten we bijna altijd thuis en als we onderweg lunchen nemen we bijna altijd zelf brood mee. En dit is niet omdat we het geld niet hebben maar omdat we hier net zoveel lol aan beleven.
Zo kun je boeken lezen uit de bibliotheek en speelgoed hoeft echt niet meteen vervangen te worden.
Het is echt niet verkeerd hoe jullie leven maar dan geef je je kinderen dus wel mee dat alles kan.
Ik hoop dat mijn kinderen genieten van de kleine dingen en het extra waarderen als we zo eens per jaar naar een pretpark gaan.
Ijs eten we bijna altijd thuis en als we onderweg lunchen nemen we bijna altijd zelf brood mee. En dit is niet omdat we het geld niet hebben maar omdat we hier net zoveel lol aan beleven.
Zo kun je boeken lezen uit de bibliotheek en speelgoed hoeft echt niet meteen vervangen te worden.
Het is echt niet verkeerd hoe jullie leven maar dan geef je je kinderen dus wel mee dat alles kan.
Ik hoop dat mijn kinderen genieten van de kleine dingen en het extra waarderen als we zo eens per jaar naar een pretpark gaan.
dinsdag 3 mei 2016 12:42
quote:barbaracartland schreef op 03 mei 2016 @ 12:32:
Ik herken dit heel erg. Ik moet ook uitkijken dat ik niet doorschiet. Laatst zei mijn dochter: "we hebben daar gewoon geen geld voor, he mama." En dat vond ik wel ernstig. We hebben het geld namelijk wel, maar blijkbaar geef ik haar het idee dat we dingen niet kunnen betalen. Nu begrijpt ze het steeds beter, maar het is wel gek natuurlijk, om zelfverkozen zuinig te zijn, terwijl je het kunt missen.
Ik heb zelf heel veel gehad aan opgroeien met weinig geld, op het gebied van budgettering en inzicht in wat echt belangrijk is. Ik gun mijn kinderen alles, maar het wringt ergens. Ze zitten bij best veel verenigingen/clubjes, niets buitenissigs, niets ver weg, maar wel meer dan ik van te voren had bedacht. Ze zijn nog blij met alles. Maar ik vind het ingewikkeld. First world problem, dat weet ik, maar ik vind het lastiger dan ik dacht.
Nou ja, ik ben dus helemaal niet zuinig. Niet met dat soort dingen, boeken, frietje in een pretpark, een ijsje, klein speelgoedje, terrasje, ik ben er heel makkelijk in. Juist omdat ik het vroeger als kind weleens lastig vond, er was zóveel en dat mocht ik allemaal niet. Terwjil ik echt niks tekort kwam hoor. Daar schiet ik nu dus wel eens in door, met kleinere bedragen. Het gevoel dat dat gewoon kán vind ik prettig.
De zuinigheid zit hem er bij mij meer in dat ik dingen die ik voor mezelf fijn en prettig of mooi vind snel te luxe vind. Ik heb een vrijwel lege kledingkast omdat ik mezelf de tijd en het geld niet gun om hem te vullen met mooie dingen. En als ik een mooi jurkje zie en het kost 90,- dan vind ik dat vaak teveel geld en laat ik het hangen. Pracht van een sieraad gekregen, echt niet buitensporig duur, maar ik vind het haast genant, want een armband van 200,- dat kán toch eigenlijk niet. Koopt mijn man een stel schoenen van 150,- dan vind ik dat prima. Voor mezelf zou ik dat nóóit doen.
Ik herken dit heel erg. Ik moet ook uitkijken dat ik niet doorschiet. Laatst zei mijn dochter: "we hebben daar gewoon geen geld voor, he mama." En dat vond ik wel ernstig. We hebben het geld namelijk wel, maar blijkbaar geef ik haar het idee dat we dingen niet kunnen betalen. Nu begrijpt ze het steeds beter, maar het is wel gek natuurlijk, om zelfverkozen zuinig te zijn, terwijl je het kunt missen.
Ik heb zelf heel veel gehad aan opgroeien met weinig geld, op het gebied van budgettering en inzicht in wat echt belangrijk is. Ik gun mijn kinderen alles, maar het wringt ergens. Ze zitten bij best veel verenigingen/clubjes, niets buitenissigs, niets ver weg, maar wel meer dan ik van te voren had bedacht. Ze zijn nog blij met alles. Maar ik vind het ingewikkeld. First world problem, dat weet ik, maar ik vind het lastiger dan ik dacht.
Nou ja, ik ben dus helemaal niet zuinig. Niet met dat soort dingen, boeken, frietje in een pretpark, een ijsje, klein speelgoedje, terrasje, ik ben er heel makkelijk in. Juist omdat ik het vroeger als kind weleens lastig vond, er was zóveel en dat mocht ik allemaal niet. Terwjil ik echt niks tekort kwam hoor. Daar schiet ik nu dus wel eens in door, met kleinere bedragen. Het gevoel dat dat gewoon kán vind ik prettig.
De zuinigheid zit hem er bij mij meer in dat ik dingen die ik voor mezelf fijn en prettig of mooi vind snel te luxe vind. Ik heb een vrijwel lege kledingkast omdat ik mezelf de tijd en het geld niet gun om hem te vullen met mooie dingen. En als ik een mooi jurkje zie en het kost 90,- dan vind ik dat vaak teveel geld en laat ik het hangen. Pracht van een sieraad gekregen, echt niet buitensporig duur, maar ik vind het haast genant, want een armband van 200,- dat kán toch eigenlijk niet. Koopt mijn man een stel schoenen van 150,- dan vind ik dat prima. Voor mezelf zou ik dat nóóit doen.
dinsdag 3 mei 2016 12:42
quote:Kwejeebo schreef op 03 mei 2016 @ 12:41:
Ik kom (vind ik zelf) uit een rijk gezin, had al het speelgoed van de wereld, maar ik ben daar nooit verwend door geworden hoor. Ik denk juist eerder andersom. Ik weet als geen ander dat geld niet gelukkig maakt.In mijn jeugd waren we ook " rijk" maar dat betekende idd niet automatisch verwend. Ik kreeg ook van alles maar kreeg ook wel eens te horen dat er kinderen zijn die niets hebben, dat geld niet belangrijk is zolang je maar gezond bent .
Ik kom (vind ik zelf) uit een rijk gezin, had al het speelgoed van de wereld, maar ik ben daar nooit verwend door geworden hoor. Ik denk juist eerder andersom. Ik weet als geen ander dat geld niet gelukkig maakt.In mijn jeugd waren we ook " rijk" maar dat betekende idd niet automatisch verwend. Ik kreeg ook van alles maar kreeg ook wel eens te horen dat er kinderen zijn die niets hebben, dat geld niet belangrijk is zolang je maar gezond bent .
dinsdag 3 mei 2016 12:43
dinsdag 3 mei 2016 12:44
quote:Lovely1987 schreef op 03 mei 2016 @ 12:39:
Ik denk dat het er niet zozeer aan ligt hoevaak je nee verkoopt, maar hoe je er zelf mee omgaat. Hier 2 kinderen in de familie die echt kunnen neerkijken op een goedkoop cadeautje en daar zelfs opmerkingen over maken. Dat doen ze omdat de ouders dat ook doen.Dat zou hier echt niet voorkomen. En zo zitten wij zelf absoluut niet in elkaar ook.
Ik denk dat het er niet zozeer aan ligt hoevaak je nee verkoopt, maar hoe je er zelf mee omgaat. Hier 2 kinderen in de familie die echt kunnen neerkijken op een goedkoop cadeautje en daar zelfs opmerkingen over maken. Dat doen ze omdat de ouders dat ook doen.Dat zou hier echt niet voorkomen. En zo zitten wij zelf absoluut niet in elkaar ook.
dinsdag 3 mei 2016 12:46
Wij hebben 1 dochter en het financieel ook niet slecht.
We wonen (bewust) in een huurhuis, zodat er weinig geld wordt besteed aan verbouwingen, opknappen enz.
Onze dochter is 15 en heeft niet echt besef van de waarde van geld en spullen (verstandelijke beperking). We zijn vrij gemakkelijk in dingen kopen, maken veel uitstapjes en gaan een paar keer per jaar op vakantie.
We leven nu, dus genieten we ook nu. En zo lang het kan gaan we daar lekker mee door!
We wonen (bewust) in een huurhuis, zodat er weinig geld wordt besteed aan verbouwingen, opknappen enz.
Onze dochter is 15 en heeft niet echt besef van de waarde van geld en spullen (verstandelijke beperking). We zijn vrij gemakkelijk in dingen kopen, maken veel uitstapjes en gaan een paar keer per jaar op vakantie.
We leven nu, dus genieten we ook nu. En zo lang het kan gaan we daar lekker mee door!
dinsdag 3 mei 2016 12:47
dinsdag 3 mei 2016 12:47
quote:Rhaegal schreef op 03 mei 2016 @ 12:42:
[...]
Nou ja, ik ben dus helemaal niet zuinig. Niet met dat soort dingen, boeken, frietje in een pretpark, een ijsje, klein speelgoedje, terrasje, ik ben er heel makkelijk in. Juist omdat ik het vroeger als kind weleens lastig vond, er was zóveel en dat mocht ik allemaal niet. Terwjil ik echt niks tekort kwam hoor. Daar schiet ik nu dus wel eens in door, met kleinere bedragen. Het gevoel dat dat gewoon kán vind ik prettig.
De zuinigheid zit hem er bij mij meer in dat ik dingen die ik voor mezelf fijn en prettig of mooi vind snel te luxe vind. Ik heb een vrijwel lege kledingkast omdat ik mezelf de tijd en het geld niet gun om hem te vullen met mooie dingen. En als ik een mooi jurkje zie en het kost 90,- dan vind ik dat vaak teveel geld en laat ik het hangen. Pracht van een sieraad gekregen, echt niet buitensporig duur, maar ik vind het haast genant, want een armband van 200,- dat kán toch eigenlijk niet. Koopt mijn man een stel schoenen van 150,- dan vind ik dat prima. Voor mezelf zou ik dat nóóit doen.
Zou het helpen als je iets met budgetten doet?
Dus zoveel per maand voor uitjes, ijsjes dat soort dingen.
en een budget voor jezelf, zodat je leert dat je daar ook geld aan uit mag geven?
Verder heb ik niet zoveel tips, alleen (maar dat duurt nog even) tegen Sinterklaastijd komt ook ''operatie schoenendoos' of hoe heette dat ook alweer?
Ik vulde schoenendozen voor kinderen elders op de wereld, samen met mijn kinderen. De bedoeling was dat mijn kinderen iets van zichzelf in de doos stopte, iets was nog heel en mooi was. De rest (tandenborstel, pennen ed) kochten we samen, de doos moest mooi versierd en dan weggebracht worden. Even extra aandacht voor kinderen die het minder hadden, en leren iets weg te geven.
[...]
Nou ja, ik ben dus helemaal niet zuinig. Niet met dat soort dingen, boeken, frietje in een pretpark, een ijsje, klein speelgoedje, terrasje, ik ben er heel makkelijk in. Juist omdat ik het vroeger als kind weleens lastig vond, er was zóveel en dat mocht ik allemaal niet. Terwjil ik echt niks tekort kwam hoor. Daar schiet ik nu dus wel eens in door, met kleinere bedragen. Het gevoel dat dat gewoon kán vind ik prettig.
De zuinigheid zit hem er bij mij meer in dat ik dingen die ik voor mezelf fijn en prettig of mooi vind snel te luxe vind. Ik heb een vrijwel lege kledingkast omdat ik mezelf de tijd en het geld niet gun om hem te vullen met mooie dingen. En als ik een mooi jurkje zie en het kost 90,- dan vind ik dat vaak teveel geld en laat ik het hangen. Pracht van een sieraad gekregen, echt niet buitensporig duur, maar ik vind het haast genant, want een armband van 200,- dat kán toch eigenlijk niet. Koopt mijn man een stel schoenen van 150,- dan vind ik dat prima. Voor mezelf zou ik dat nóóit doen.
Zou het helpen als je iets met budgetten doet?
Dus zoveel per maand voor uitjes, ijsjes dat soort dingen.
en een budget voor jezelf, zodat je leert dat je daar ook geld aan uit mag geven?
Verder heb ik niet zoveel tips, alleen (maar dat duurt nog even) tegen Sinterklaastijd komt ook ''operatie schoenendoos' of hoe heette dat ook alweer?
Ik vulde schoenendozen voor kinderen elders op de wereld, samen met mijn kinderen. De bedoeling was dat mijn kinderen iets van zichzelf in de doos stopte, iets was nog heel en mooi was. De rest (tandenborstel, pennen ed) kochten we samen, de doos moest mooi versierd en dan weggebracht worden. Even extra aandacht voor kinderen die het minder hadden, en leren iets weg te geven.
dinsdag 3 mei 2016 12:48
Lees mee! Hier hetzelfde aan de hand, al verwennen we onze baby nu met name met kusjes en knuffels.
Ik heb er nog geen beeld bij. In mijn jeugd ook niet veel geld, maar we zijn niets tekort gekomen. Ik denk wel dat ik veel uitjes wil doen, maar dan met name de natuur in. Mijn man en ik zijn echte buitenmensen. Die uitjes zijn toch al vaker goedkoper en minder groot als een uitje naar een pretpark.
Met spullen weet ik het echt niet, hangt ook heel erg af wat voor kind je hebt. Als die van mij straks helemaal gek van lego is wil best een keer als verrassing een extra doosje kopen. Maar dan niet ook nog een enorme verzameling playmobil aanleggen. Beetje of of denk ik.
Ik heb er nog geen beeld bij. In mijn jeugd ook niet veel geld, maar we zijn niets tekort gekomen. Ik denk wel dat ik veel uitjes wil doen, maar dan met name de natuur in. Mijn man en ik zijn echte buitenmensen. Die uitjes zijn toch al vaker goedkoper en minder groot als een uitje naar een pretpark.
Met spullen weet ik het echt niet, hangt ook heel erg af wat voor kind je hebt. Als die van mij straks helemaal gek van lego is wil best een keer als verrassing een extra doosje kopen. Maar dan niet ook nog een enorme verzameling playmobil aanleggen. Beetje of of denk ik.
Ik wil ook een motto
dinsdag 3 mei 2016 12:49
Ik lees mee. Ook wij hebben het goed. Rijtjeshuis, geen gekke vakanties, maar als de fiets te klein is kont er een nieuwe. Nou ja, niet nieuw, van huis uit zijn man en ik met een krap budget opgegroeid en we 'doen' niet aan merkkleding +daar ligt mijn interesse niet) maar shoppen rustig bij familie of op de kleding beurs, fietsen komen daar ook vandaan.
Ik heb er moeite mee om mijn kinderen begrip voor geld bij te brengen terwijl mijn man vaak vindt dat iets 'wel een keertje moet kunnen' en dat vindt hij naar mijn smaak wat vaak.
Ik heb wel als stelregel dat cadeautjes nooit 'zomaar' worden gegeven. Echt, wat er tegenwoordig te krijgen is, zo leuk allemaal! Ik zou me helemaal klem kunnen kopen, die stelregel beschermd daar tegen Haarbanden die stuk gaan worden ook niet 'zomaar' vervangen, dan moet je er maar voorzichtiger mee doen.
Beiden hebben een spaarpot en ze hebben voor de rommelmarkt bijvoorbeeld ook ieder 2 euro gekregen, leren ze veel van.
Ik heb er moeite mee om mijn kinderen begrip voor geld bij te brengen terwijl mijn man vaak vindt dat iets 'wel een keertje moet kunnen' en dat vindt hij naar mijn smaak wat vaak.
Ik heb wel als stelregel dat cadeautjes nooit 'zomaar' worden gegeven. Echt, wat er tegenwoordig te krijgen is, zo leuk allemaal! Ik zou me helemaal klem kunnen kopen, die stelregel beschermd daar tegen Haarbanden die stuk gaan worden ook niet 'zomaar' vervangen, dan moet je er maar voorzichtiger mee doen.
Beiden hebben een spaarpot en ze hebben voor de rommelmarkt bijvoorbeeld ook ieder 2 euro gekregen, leren ze veel van.
dinsdag 3 mei 2016 12:53
Wat ik wel lastig vind is dat de kinderen best snel het bedrag voor een grote aankoop zoals een tablet bij elkaar hebben. Jarig zijn levert zoveel op, dat ze dat zo kunnen gaan kopen. En bij één denk ik weleens: het hebben van de zaak is het eind van het vermaak. Dan ligt het er weer en bedenkt ze weer iets anders duurs wat ze hebben wil.
Alleen kalmte kan ons redden.
dinsdag 3 mei 2016 12:54
Ik merk trouwens bij vrienden van mij die het als kind niet zo breed hadden ook zulke struggles.
Dan vertelt een vriendin dat ze iets moois heeft gezien, maar ja geen geld helaas...
Ze hebben dan wel een dure smartphone of macbook, "want dat heeft toch iedereen" en "die heb je toch gewoon nodig".
Ik ben blij dat ik gewoon ben opgevoed met keuzes maken in wat ik zelf wil kopen. En niet dingen kopen 'omdat het zo hoort'. Hoewel ik het wel begrijp hoor van hun kant.
Dan vertelt een vriendin dat ze iets moois heeft gezien, maar ja geen geld helaas...
Ze hebben dan wel een dure smartphone of macbook, "want dat heeft toch iedereen" en "die heb je toch gewoon nodig".
Ik ben blij dat ik gewoon ben opgevoed met keuzes maken in wat ik zelf wil kopen. En niet dingen kopen 'omdat het zo hoort'. Hoewel ik het wel begrijp hoor van hun kant.
