Relaties
alle pijlers
Emotioneel verwaarloosd...en hopelijk snel vervuld!
woensdag 13 april 2016 19:18
Een half jaartje geleden poste ik hier over een doorbraak tijdens therapie waarin ik tot het besef kwam dat ik me emotioneel niet kan verbinden met anderen. Het topic startte ik toen om het onderwerp niet langer meer voor mezelf uit de weg te gaan en hoopte op steun. Dat kwam in grote getale. Nog mooier was dat meer mensen zich herkenden in het emotioneel verwaarloosd zijn en in dat topic behalve herkenning ook steun vonden. Emotionele verwaarlozing is geen leuk onderwerp maar wel iets dat aangepakt moet worden wil je de kans op fijne relaties vergroten. In eerste instantie de relatie met jezelf. Hier het oude topic als je geïnteresseerd bent en/of mee wilt schrijven: KLIK HIER
maandag 2 mei 2016 12:38
Hoii mensen! Het is hier zo stil! Hoop dat het een goed teken is!
Ben een paar dagen weg geweest en verdomme heb een leuke vent ontmoet.... En ik verzet me er echt tegen want ik merk aan alles dat ik m echt interresant vind. Weet z'n naam niet, maar weet waar hij werkt (want werkte vlakbij hem) en hij sport ook nog eens in m'n gym. Bah ik heb kriebels. Maar ga maar gewoon genieten van t gevoel want wil er (heel bewust) niks mee doen.
Maar hoe gaat t met jullies hier?
Ben een paar dagen weg geweest en verdomme heb een leuke vent ontmoet.... En ik verzet me er echt tegen want ik merk aan alles dat ik m echt interresant vind. Weet z'n naam niet, maar weet waar hij werkt (want werkte vlakbij hem) en hij sport ook nog eens in m'n gym. Bah ik heb kriebels. Maar ga maar gewoon genieten van t gevoel want wil er (heel bewust) niks mee doen.
Maar hoe gaat t met jullies hier?
maandag 2 mei 2016 20:08
quote:Lovestar schreef op 27 april 2016 @ 21:50:
[...]
Nu vier maanden op rustig tempo, dus het valt nog mee. Alleen voor deze baan ruim een jaar. Toen werkte ik al 9 jaar op een plek en was het tijd voor wat anders. Nu is mijn baan totaal niet uitdagend dus ik wil weer weg.
Dat ik het steeds net niet ben, hebben ze tot nu toe nog steeds redenen gehad waarin ik mij niet kan vinden. 1 gaf aan dat de mate van mijn zelfreflectie niet goed genoeg zou zijn. Hier moest ik echt om lachen, ik ben Koningin van de zelfreflectie, tot hele analyses aan toe. Dus tja, wat zegt een sollicitatie gesprek nou, iemand kan zich goed verkopen en qua medewerker lang niet zo goed zijn dan ik bijvoorbeeld. En ik ben nu eenmaal niet zo goed daarin, ik vergeet vaak de meest logische stappen te benoemen, omdat ik dat zo logisch vind. Dus daar kan ik beter mijn best op gaan doen, echt alles benoemen wat ik denk.
[...]
Nu vier maanden op rustig tempo, dus het valt nog mee. Alleen voor deze baan ruim een jaar. Toen werkte ik al 9 jaar op een plek en was het tijd voor wat anders. Nu is mijn baan totaal niet uitdagend dus ik wil weer weg.
Dat ik het steeds net niet ben, hebben ze tot nu toe nog steeds redenen gehad waarin ik mij niet kan vinden. 1 gaf aan dat de mate van mijn zelfreflectie niet goed genoeg zou zijn. Hier moest ik echt om lachen, ik ben Koningin van de zelfreflectie, tot hele analyses aan toe. Dus tja, wat zegt een sollicitatie gesprek nou, iemand kan zich goed verkopen en qua medewerker lang niet zo goed zijn dan ik bijvoorbeeld. En ik ben nu eenmaal niet zo goed daarin, ik vergeet vaak de meest logische stappen te benoemen, omdat ik dat zo logisch vind. Dus daar kan ik beter mijn best op gaan doen, echt alles benoemen wat ik denk.
maandag 2 mei 2016 20:13
quote:Lovestar schreef op 27 april 2016 @ 22:21:
[...]
Herkenbaar, dat heb ik ook gehad. Inmiddels heb ik dat los kunnen laten. Ik vroeg mij dezelfde dingen af als jij, ik herken het, ik heb het en toch erger ik mij aan mensen die hetzelfde hebben.
Bij mij kwam dat juist vanuit dat minderwaardige gevoel, jezelf overschreeuwen, groter maken. En bij wie gaat dat nog makkelijker? Degene waarbij je hetzelfde herkent en "boven" kan staan. Toen ik dat patroon ging herkennen, was dat weg.
Ik weet niet of dit voor jou ook zo kan zijn. Het is al heel fijn dat je het door hebt, de eerste stap.
[...]
Herkenbaar, dat heb ik ook gehad. Inmiddels heb ik dat los kunnen laten. Ik vroeg mij dezelfde dingen af als jij, ik herken het, ik heb het en toch erger ik mij aan mensen die hetzelfde hebben.
Bij mij kwam dat juist vanuit dat minderwaardige gevoel, jezelf overschreeuwen, groter maken. En bij wie gaat dat nog makkelijker? Degene waarbij je hetzelfde herkent en "boven" kan staan. Toen ik dat patroon ging herkennen, was dat weg.
Ik weet niet of dit voor jou ook zo kan zijn. Het is al heel fijn dat je het door hebt, de eerste stap.
dinsdag 3 mei 2016 19:03
Ojee Blond, last van lentekriebels? Lukt dat een beetje, er niets mee doen?
Vind het wel verstandig van je om even je energie in jezelf te steken. Al kan op een leuke manier contact leggen ook energie geven.
Ik merk dat ik steeds meer opensta voor anderen. Het gevoel dat je een leuke man aankijkt, hij terug kijkt en de wereld even stopt..
Is me nu 2x overkomen, best veel in één maand.
Ik doe er nu ook niets mee, bewust. Geniet inderdaad zoals jij zegt van het gevoel.
Ik geloof niet dat ik dit eerder zo heb gevoeld, dat je een ander aankijkt en de wereld stopt.
Meestal konden anderen mij niet in deze mate beïnvloeden dus dit is wel nieuw.
De laatste anderhalve week heb ik erg geworsteld met mezelf. Veel nare dingen zijn naar boven gekomen.
Heb veel geschreven. Probeer die nieuwe gevoelens een plek te geven. Vind het nog steeds lastig dat ik me niet goed kan uiten in de groep. Ik kan niet vertellen wat me werkelijk bezighoudt omdat dat voor mij (en vermoedelijk de groep) te heftig is. Dus ik houd nu maar een praatje over niks eigenlijk... Het houdt de mensen bezig en het leidt af van de echte shit. Ondertussen probeer ik het wel bespreekbaar te maken met mijn eigen behandelaar en dat doe ik ook wel stukje bij beetje. Maar het is een wel heel gedoe.
Vind het wel verstandig van je om even je energie in jezelf te steken. Al kan op een leuke manier contact leggen ook energie geven.
Ik merk dat ik steeds meer opensta voor anderen. Het gevoel dat je een leuke man aankijkt, hij terug kijkt en de wereld even stopt..
Is me nu 2x overkomen, best veel in één maand.
Ik doe er nu ook niets mee, bewust. Geniet inderdaad zoals jij zegt van het gevoel.
Ik geloof niet dat ik dit eerder zo heb gevoeld, dat je een ander aankijkt en de wereld stopt.
Meestal konden anderen mij niet in deze mate beïnvloeden dus dit is wel nieuw.
De laatste anderhalve week heb ik erg geworsteld met mezelf. Veel nare dingen zijn naar boven gekomen.
Heb veel geschreven. Probeer die nieuwe gevoelens een plek te geven. Vind het nog steeds lastig dat ik me niet goed kan uiten in de groep. Ik kan niet vertellen wat me werkelijk bezighoudt omdat dat voor mij (en vermoedelijk de groep) te heftig is. Dus ik houd nu maar een praatje over niks eigenlijk... Het houdt de mensen bezig en het leidt af van de echte shit. Ondertussen probeer ik het wel bespreekbaar te maken met mijn eigen behandelaar en dat doe ik ook wel stukje bij beetje. Maar het is een wel heel gedoe.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 4 mei 2016 07:54
Eva, ik verlies mezelf er zó ontzettend in, dat kan en wil ik nu echt niet. Ben net rollende uit een depressie, veroorzaakt door een 'relatie' met een man, ik moet eerst met mezelf leren omgaan haha
Fleur.... Ja zal t zo zijn? Haha denk het wel, lentekriebels...ga er niks mee doen, maar het gevoel is wel leuk! Ach en als het lot wil dat we elkaar tegenkomen dan zij dat zo. Ga er geen moeite voor doen in ieder geval!
Heb je niet dat je met je groep er niet alles uithaalt? Juist omdat je dingen voor jezelf houd? Dat praatje over niks is natuurlijk zonde van de therapie...
Fleur.... Ja zal t zo zijn? Haha denk het wel, lentekriebels...ga er niks mee doen, maar het gevoel is wel leuk! Ach en als het lot wil dat we elkaar tegenkomen dan zij dat zo. Ga er geen moeite voor doen in ieder geval!
Heb je niet dat je met je groep er niet alles uithaalt? Juist omdat je dingen voor jezelf houd? Dat praatje over niks is natuurlijk zonde van de therapie...
woensdag 4 mei 2016 10:29
Was een beetje rustig hier op het topic, wel een paar keer aan jullie gedacht, maar bewust even gelaten. Soms hoeft alles niet gezegd/geschreven te worden
Gaat wel redelijk met mij. Praktisch leven loopt allemaal wel. Psychisch, beetje weer aan het rommelen. Of nog steeds haha, maar meer bewust van. Afgelopen dagen valt mij met name zwaar de realisatie dat ik beschadigd ben. Ik wil overigens niet de zielige kaart spelen, niet zo bedoeld in ieder geval. Ik had het met mijn vriend over dat we beide zo overbewust zijn van onszelf en ook de omgeving. Dat in combinatie met schema's worden we makkelijk en snel getriggerd. Ik denk weleens, kon ik mij maar druk maken over dat een aanbieding in de supermarkt uitverkocht is of een andere onbenulligheid. En vaak genoeg denk ik, tel mijn zegeningen, maar ja.... Even mijzelf in de weg aan het zitten dus
woensdag 4 mei 2016 10:36
quote:Eva- schreef op 02 mei 2016 @ 20:08:
[...]
Oei, snap wel dat het even een ding is. jaar niet, toen weer wel en nu weer 4 maanden niet. Maar je komt er wel
Wat jammer dat je niet wat met de feedback kan. Het is maar net hoe je overkomt op de ander en hoe een ander dat interpreteert. Sollicitaties zijn enerzijds moeilijk en anderzijds niet. Je moet jezelf zijn, maar wel de beste versie. Je kwaliteiten en je valkuilen kennen. Goed aan kunnen sluiten bij het bedrijf/team, maar ook zelfstandig zijn. Het is maar net hoe de wind waait
Ik studeer binnenkort af en ben al een beetje aan het rondkijken. Maar heb er geen zin in eigenlijk om de dingen die we bespreken Komt wel goed hoor, ik geef mijzelf schopjes
[...]
Oei, snap wel dat het even een ding is. jaar niet, toen weer wel en nu weer 4 maanden niet. Maar je komt er wel
Wat jammer dat je niet wat met de feedback kan. Het is maar net hoe je overkomt op de ander en hoe een ander dat interpreteert. Sollicitaties zijn enerzijds moeilijk en anderzijds niet. Je moet jezelf zijn, maar wel de beste versie. Je kwaliteiten en je valkuilen kennen. Goed aan kunnen sluiten bij het bedrijf/team, maar ook zelfstandig zijn. Het is maar net hoe de wind waait
Ik studeer binnenkort af en ben al een beetje aan het rondkijken. Maar heb er geen zin in eigenlijk om de dingen die we bespreken Komt wel goed hoor, ik geef mijzelf schopjes
woensdag 4 mei 2016 10:39
quote:Eva- schreef op 02 mei 2016 @ 20:13:
[...]
Wat goed om te horen dat het weg gaat! Ik heb er vertrouwen in dat het wel gaat verbeteren tot op een goed level. Ik hoop dat ik de eerste stappen gezet heb inderdaad. Ik herken het bij anderen, nu even ermee stoeien en op een gegeven moment krijg ik vanzelf het inzicht wat denk ik leidt tot de volgende stap.
[...]
Wat goed om te horen dat het weg gaat! Ik heb er vertrouwen in dat het wel gaat verbeteren tot op een goed level. Ik hoop dat ik de eerste stappen gezet heb inderdaad. Ik herken het bij anderen, nu even ermee stoeien en op een gegeven moment krijg ik vanzelf het inzicht wat denk ik leidt tot de volgende stap.
woensdag 4 mei 2016 10:42
quote:VivaFleur schreef op 03 mei 2016 @ 19:03:
Lentekriebels is in the air Leuk omdat te horen van jullie hier
Goed dat je de gevoelens opschrijft, lucht op en soms kan je later wat ermee. Komt goed verder met jezelf uitten in de groep. Rome is niet in 1 dag gebouwd. Geniet van elke suceservarinkje
Kan je met iemand anders irl over hebben?
Lentekriebels is in the air Leuk omdat te horen van jullie hier
Goed dat je de gevoelens opschrijft, lucht op en soms kan je later wat ermee. Komt goed verder met jezelf uitten in de groep. Rome is niet in 1 dag gebouwd. Geniet van elke suceservarinkje
Kan je met iemand anders irl over hebben?
woensdag 4 mei 2016 15:14
Lentekriebels, wat grappig dat het ook bij anderen speelt. Sta sinds kort ook weer open maar niet voor een relatie. Merkte gelijk een aantal geïnteresseerden en daar doe ik net als blond bewust niks mee. Een kriebeltje in mijn buik leidt meestal snel tot fantaseren en dat wil ik niet meer. Eerst stevig contact met mezelf en de realiteit maken. Zelfliefde is nr1.
woensdag 4 mei 2016 16:27
Tis net alsof als je niet op zoek bent naar iets, je een aura om je heen hebt ofzo. Als bijen op zoek naar honing, dát. Dat dat mannen triggert om moeite te doen.
Vanmorgen bij de psych nog over gehad, het waarom ik nu niet een man zou willen. En dat ik dus bang ben om weer gekwetst te worden. Terwijl ik het ooit uiteindelijk wel wil, een man in m'n leven. Ben dus gewoon té bang op dit moment. Hij vind dat zonde, en dat is het natuurlijk ook wel. Ik ben veel te bang om me kwetsbaar op te stellen en weer onderuit te gaan.
Maar vind t even prima zo haha! Heb mezelf weer terug gevonden gelukkig en laat m'n eigen ik even niet meer gaan!
Vanmorgen bij de psych nog over gehad, het waarom ik nu niet een man zou willen. En dat ik dus bang ben om weer gekwetst te worden. Terwijl ik het ooit uiteindelijk wel wil, een man in m'n leven. Ben dus gewoon té bang op dit moment. Hij vind dat zonde, en dat is het natuurlijk ook wel. Ik ben veel te bang om me kwetsbaar op te stellen en weer onderuit te gaan.
Maar vind t even prima zo haha! Heb mezelf weer terug gevonden gelukkig en laat m'n eigen ik even niet meer gaan!
woensdag 4 mei 2016 18:02
Natuurlijk is het zonde om je af sluiten voor een relatie maar ik vind het vele malen meer zonde om met emotionele oogkleppen op de relatiemarkt op te gaan. Tijdelijk even jezelf bij elkaar rapen en wat meer zelfkennis vergaren alvorens je weer open te stellen voor een man lijkt mij juist heel gezond. Wat niet wil zeggen dat het leven ook zo loopt, lekker logisch en lineair. I wish
vrijdag 6 mei 2016 13:26
Blond, Ik sluit me aan bij de woorden van Sensy.
Goed van je, dat jezelf op nummer 1 zet hierin.
Dat je het kan zien, als een mooi compliment naar jezelf toe.
Je wordt gezien! Ik herken heel erg veel in je verhaal.
Mijn therapeut zegt soms ook nog wel is tegen mij. 'Waarom ga je niet weer daten?'
Dan denk ik, Huh? Ik vind dat ikzelf helemaal geen date-of relatiemateriaal ben.
Ik zeg nu ook al vrij snel tegen mannen, waar ik bij aanvoel, dat ze interesse in me hebben.
Dat ik emotioneel onbereikbaar ben, gewoon om ze weg te jagen of het uit hun hoofd te praten dat het iets kan worden.
Want mijn gebroken hart ligt nog steeds bij 1 man, die zelfs mijn gebroken hart niet verdient.
Ik val niet snel op mannen, maar als ik op iemand val, dan is het ook goed ook.
Bij mannen die mij nu aandacht geven, voel ik me een gewond en een op hol geslagen paard.
Het zijn vaak altijd mannen, die ik helemaal niet aantrekkelijk vind, dus ik jaag niet de leuke exemplaren weg.
Want de leuke exemplaren dienen zich tenslotte niet aan, dat heeft een reden.
Het zijn vaak van die momenten dat ik denk bij therapeut, nu zitten we echt niet op 1 lijn.
Maarja, therapeut ziet mij door een andere bril dan ik zelf. Ik heb een hele zwarte medogenloze bril op, therapeut daar in tegen een neutrale bril. Dat realiseerde ik mij eigenlijk deze week.
Opeens was er een moment dat ik veranderde in een gelukkige bloem. Voelde dat ik straalde.
Ik was even de echte Nonaaa, die Nonaaa was mij toch een partij gelukkig.
Ik voelde mezelf stralen als de zon, mijn pantser veranderde in een fluwelen deken.
Tot mijn grote verbazing leek het net alsof er meer mensen waren die dit zagen.
Ik kreeg opeens leuke interacties, een lach of een compliment van wildvreemden. Dat gebeurde alleen bij dat moment.
Nu is dat gevoel weer weg, nu ben ik aan vechten tegen het stemmetje in mijn hoofd. Tegen de eenzaamheid die ik voel en ervaar. Maar dat moment wat ik had, dat kan niemand me meer afnemen.
Dit zijn voor mij de bewijzen, dat het ook anders kan. Zolang ik mezelf nog steeds met die zwarte bril bekijk en mezelf afkraak. Weet ik dat ik eerst zelf in reine wil komen voordat ik iemand anders in mijn leven wil toelaten.
Goed van je, dat jezelf op nummer 1 zet hierin.
Dat je het kan zien, als een mooi compliment naar jezelf toe.
Je wordt gezien! Ik herken heel erg veel in je verhaal.
Mijn therapeut zegt soms ook nog wel is tegen mij. 'Waarom ga je niet weer daten?'
Dan denk ik, Huh? Ik vind dat ikzelf helemaal geen date-of relatiemateriaal ben.
Ik zeg nu ook al vrij snel tegen mannen, waar ik bij aanvoel, dat ze interesse in me hebben.
Dat ik emotioneel onbereikbaar ben, gewoon om ze weg te jagen of het uit hun hoofd te praten dat het iets kan worden.
Want mijn gebroken hart ligt nog steeds bij 1 man, die zelfs mijn gebroken hart niet verdient.
Ik val niet snel op mannen, maar als ik op iemand val, dan is het ook goed ook.
Bij mannen die mij nu aandacht geven, voel ik me een gewond en een op hol geslagen paard.
Het zijn vaak altijd mannen, die ik helemaal niet aantrekkelijk vind, dus ik jaag niet de leuke exemplaren weg.
Want de leuke exemplaren dienen zich tenslotte niet aan, dat heeft een reden.
Het zijn vaak van die momenten dat ik denk bij therapeut, nu zitten we echt niet op 1 lijn.
Maarja, therapeut ziet mij door een andere bril dan ik zelf. Ik heb een hele zwarte medogenloze bril op, therapeut daar in tegen een neutrale bril. Dat realiseerde ik mij eigenlijk deze week.
Opeens was er een moment dat ik veranderde in een gelukkige bloem. Voelde dat ik straalde.
Ik was even de echte Nonaaa, die Nonaaa was mij toch een partij gelukkig.
Ik voelde mezelf stralen als de zon, mijn pantser veranderde in een fluwelen deken.
Tot mijn grote verbazing leek het net alsof er meer mensen waren die dit zagen.
Ik kreeg opeens leuke interacties, een lach of een compliment van wildvreemden. Dat gebeurde alleen bij dat moment.
Nu is dat gevoel weer weg, nu ben ik aan vechten tegen het stemmetje in mijn hoofd. Tegen de eenzaamheid die ik voel en ervaar. Maar dat moment wat ik had, dat kan niemand me meer afnemen.
Dit zijn voor mij de bewijzen, dat het ook anders kan. Zolang ik mezelf nog steeds met die zwarte bril bekijk en mezelf afkraak. Weet ik dat ik eerst zelf in reine wil komen voordat ik iemand anders in mijn leven wil toelaten.
Je bent als een uniek persoon geboren. Ga niet dood als een kopie.
maandag 9 mei 2016 14:05
Lieve dames ik wil even van mij afschrijven. Ik zit ziek thuis, gisteren overvallen door koorts en een griep bah.
Ik merk dat mijn kritische ouder ontzettend aanwezig is nu. Sowieso altijd sluimerend op de achtergrond, maar nu de overtreffende trap.
Ik heb een relatie gehad van 7 maanden (het is nu een maand of 3 over, ik heb het beëindigd omdat hij niet goed voor mij was) en met hem had ik zo'n intense, fijne passionele relatie. Wederzijds enorm gek op elkaar, was voor mij de eerste keer dat ik dat zo ervaarde.
Alleen was hij echt extreem kritisch en een tikkeltje dominant. Hij vond dat ik gezond moest eten, moest sporten, mijn kleding was niks, mijn haren niet mooi etc. etc.
Terwijl ik er echt leuk uit zie, regelmatig complimenten krijg daarover. Vroeger zag ik er inderdaad niet mooi uit, kleedde ik mij als een grijs muisje. Onopvallend.
Tegenwoordig heb ik mijn eigen style, zit mijn haar echt top en ben ik heel trots op wat ik bereikt heb qua uiterlijk. Ik sta er echt en straal zelfvertrouwen uit. En toch......... Die stem van mijn ex, zijn woorden hebben mij zo vreselijk geraakt.
Ik zit al 1,5 jaar in schema therapie en de laatste maanden lijk ik wel terug bij af. Het maakt mij enorm verdrietig, zeker nu ik ziek ben. Hoe komt het dat 1 iemand mij zo raakt? Wat doet zijn mening er toe? Ik hoor veel vaker positieve geluiden.
Bij hem zag ik ook overduidelijk zijn schema's dus kan het ook los van hem zien. Ik weet waar het vandaan komt, dus ik hoef het niet op mijzelf te betrekken.
Hij heeft op alle knopjes gedrukt waar ik zo onzeker over was, ik was zo goed op weg. Mijn minderwaardigheid had ik te pakken, de kern, waar het vandaan kwam. Ik was eruit aan het klimmen en mezelf goed genoeg aan het vinden.
En dan komt hij in mijn leven en laat ik alles instorten, omdat hij die dingen zegt
En kom ik ook nog eens niet goed los van hem, omdat op dagen als deze ik erg graag terug grijp naar het fijne gevoel die ik had, toen ik met hem was.
*zucht* Ik voel mij even ellendig, sorry voor mij klaagzang. Ik haal het denk ik ook weg later, dus aub niet quoten.
Wat ik eigenlijk het liefst wil weten, hoe ga je verder nadat je je kritische ouder ontdekt, duidelijk ziet enz. Ik ben al een tijd bezig met zelf compassie, lief zijn voor mezelf, gevoelens er laten zijn, alleen dat kritische is weer zo enorm aan het overheersen.
En ook begrijp ik niet dat ik mijn ex niet kan loslaten. Dat ergens een deel van mij door hem erkent wil worden, goed genoeg. Want dan kunnen we weer samen zijn. Dat fijne gevoel weer hebben samen, alleen rationeel weet ik best dat ik niet voor niks de relatie heb beëindigd. Mijn minderwaardigheid werd zo getriggerd. Ik was tijdens de relatie al erg veranderd, mede door schema therapie. Dingen raakten mij niet meer zo, ik kon het bij hem laten. Alleen hoe komt het dat het mij nu zo uit mijn veld slaat.. Dat ik na 3 maanden nog steeds op moeilijkere momenten naar hem terug wil grijpen en goedkeuring krijgen.
Die moet ik bij mijzelf halen.
Ik hoor graag of iemand dit herkent of tips voor mij heeft.
Ik merk dat mijn kritische ouder ontzettend aanwezig is nu. Sowieso altijd sluimerend op de achtergrond, maar nu de overtreffende trap.
Ik heb een relatie gehad van 7 maanden (het is nu een maand of 3 over, ik heb het beëindigd omdat hij niet goed voor mij was) en met hem had ik zo'n intense, fijne passionele relatie. Wederzijds enorm gek op elkaar, was voor mij de eerste keer dat ik dat zo ervaarde.
Alleen was hij echt extreem kritisch en een tikkeltje dominant. Hij vond dat ik gezond moest eten, moest sporten, mijn kleding was niks, mijn haren niet mooi etc. etc.
Terwijl ik er echt leuk uit zie, regelmatig complimenten krijg daarover. Vroeger zag ik er inderdaad niet mooi uit, kleedde ik mij als een grijs muisje. Onopvallend.
Tegenwoordig heb ik mijn eigen style, zit mijn haar echt top en ben ik heel trots op wat ik bereikt heb qua uiterlijk. Ik sta er echt en straal zelfvertrouwen uit. En toch......... Die stem van mijn ex, zijn woorden hebben mij zo vreselijk geraakt.
Ik zit al 1,5 jaar in schema therapie en de laatste maanden lijk ik wel terug bij af. Het maakt mij enorm verdrietig, zeker nu ik ziek ben. Hoe komt het dat 1 iemand mij zo raakt? Wat doet zijn mening er toe? Ik hoor veel vaker positieve geluiden.
Bij hem zag ik ook overduidelijk zijn schema's dus kan het ook los van hem zien. Ik weet waar het vandaan komt, dus ik hoef het niet op mijzelf te betrekken.
Hij heeft op alle knopjes gedrukt waar ik zo onzeker over was, ik was zo goed op weg. Mijn minderwaardigheid had ik te pakken, de kern, waar het vandaan kwam. Ik was eruit aan het klimmen en mezelf goed genoeg aan het vinden.
En dan komt hij in mijn leven en laat ik alles instorten, omdat hij die dingen zegt
En kom ik ook nog eens niet goed los van hem, omdat op dagen als deze ik erg graag terug grijp naar het fijne gevoel die ik had, toen ik met hem was.
*zucht* Ik voel mij even ellendig, sorry voor mij klaagzang. Ik haal het denk ik ook weg later, dus aub niet quoten.
Wat ik eigenlijk het liefst wil weten, hoe ga je verder nadat je je kritische ouder ontdekt, duidelijk ziet enz. Ik ben al een tijd bezig met zelf compassie, lief zijn voor mezelf, gevoelens er laten zijn, alleen dat kritische is weer zo enorm aan het overheersen.
En ook begrijp ik niet dat ik mijn ex niet kan loslaten. Dat ergens een deel van mij door hem erkent wil worden, goed genoeg. Want dan kunnen we weer samen zijn. Dat fijne gevoel weer hebben samen, alleen rationeel weet ik best dat ik niet voor niks de relatie heb beëindigd. Mijn minderwaardigheid werd zo getriggerd. Ik was tijdens de relatie al erg veranderd, mede door schema therapie. Dingen raakten mij niet meer zo, ik kon het bij hem laten. Alleen hoe komt het dat het mij nu zo uit mijn veld slaat.. Dat ik na 3 maanden nog steeds op moeilijkere momenten naar hem terug wil grijpen en goedkeuring krijgen.
Die moet ik bij mijzelf halen.
Ik hoor graag of iemand dit herkent of tips voor mij heeft.
maandag 9 mei 2016 14:29
Lieve Eva, ..hou daar eens mee op, zet die knop om meid, !...je laat je toch niet klein krijgen door zo,n mier?..kom op, doorgaan en doorzetten, schouders eronder, tuurlijk is het verdrietig, maar....
Eerst het kanaal in!!
Dus hoe doen we dat nu?
Pak gewichten, in elke hand een, zet muziek op, en dans!....dans in je kamer, gebruik je spieren, gebruik je armen, ga op een voet staan...en beweeg!...en doe dat op een voet, zo maak je je onbewust sterker.
Kom op Eva, hij wil jou niet?...das mooi! Dan maar niet..en dan gaan we verder kijken! ...stort je op een datingsite,s , eisen hoog, en go.
Het is zoiets van..jij wil mij niet, goed dan....kanaal.
Gewoon je hoofd in rammen...sla het erin.
.
Want het is nog altijd zo, dat wanneer jij je gedachtens, stuurt, als het ware...dat dan je gedrag zal volgen.
Dus niet.."ik kan dit niet"
.
."ik kan dit wel"!
We draaien iedere gedachte om, moet je eens op letten,wat er dan gebeurt.
En we beginnen nu.
Eerst het kanaal in!!
Dus hoe doen we dat nu?
Pak gewichten, in elke hand een, zet muziek op, en dans!....dans in je kamer, gebruik je spieren, gebruik je armen, ga op een voet staan...en beweeg!...en doe dat op een voet, zo maak je je onbewust sterker.
Kom op Eva, hij wil jou niet?...das mooi! Dan maar niet..en dan gaan we verder kijken! ...stort je op een datingsite,s , eisen hoog, en go.
Het is zoiets van..jij wil mij niet, goed dan....kanaal.
Gewoon je hoofd in rammen...sla het erin.
.
Want het is nog altijd zo, dat wanneer jij je gedachtens, stuurt, als het ware...dat dan je gedrag zal volgen.
Dus niet.."ik kan dit niet"
.
."ik kan dit wel"!
We draaien iedere gedachte om, moet je eens op letten,wat er dan gebeurt.
En we beginnen nu.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
maandag 9 mei 2016 14:31
maandag 9 mei 2016 14:36
Het gaat mij ook niet om hem Elle, ik ben met hem echt wel klaar. Het gaat mij om het mechanisme in mijzelf, waar ik nu tegenaan loop en heel helder zie, wat ik altijd doe.
Hoe kan ik daar nu mee verder, hoe voorkom ik dat ik zo terugval. Teruggrijp naar iets wat niet goed is voor mij, op voor mij "zwakkere" momenten
Hoe kan ik daar nu mee verder, hoe voorkom ik dat ik zo terugval. Teruggrijp naar iets wat niet goed is voor mij, op voor mij "zwakkere" momenten
maandag 9 mei 2016 14:41
Eva..ik had een vriend, die dan tegen me kon zeggen..zo elle, hebben andere vrouwen dat ook?
Ik begreep het nooit hoor, waar hij op doelde, dus het ging het ene oor in, en de andere weer uit..
Het ging namelijk om mijn uggs.
.
Die mocht ik niet aan....want andere vrouwen, droegen hakken, en ik moest dat ook.
Haha, das toch lachen?
Dan ben je toch compleet debiel?...dan ken je de waardes des levens toch niet?
Maar goed, ook ik was onzeker, maar een les heb ik eruit getrokken,...het commentaar op een ander,is het commentaar op jezelf.
.
Hebben andere mannen dat ook?
Nee, die hebben een lieve vrouw, die zelfs knap is, met uggs.
Zij wel.
Deze hier van mij, blijft altijd alleen, hij is nu baantjes aan het trekken, in het kanaal.
Ik lach me rot.
Zou jij ook moeten doen.
Ik begreep het nooit hoor, waar hij op doelde, dus het ging het ene oor in, en de andere weer uit..
Het ging namelijk om mijn uggs.
.
Die mocht ik niet aan....want andere vrouwen, droegen hakken, en ik moest dat ook.
Haha, das toch lachen?
Dan ben je toch compleet debiel?...dan ken je de waardes des levens toch niet?
Maar goed, ook ik was onzeker, maar een les heb ik eruit getrokken,...het commentaar op een ander,is het commentaar op jezelf.
.
Hebben andere mannen dat ook?
Nee, die hebben een lieve vrouw, die zelfs knap is, met uggs.
Zij wel.
Deze hier van mij, blijft altijd alleen, hij is nu baantjes aan het trekken, in het kanaal.
Ik lach me rot.
Zou jij ook moeten doen.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
maandag 9 mei 2016 14:43
quote:Eva- schreef op 09 mei 2016 @ 14:36:
Het gaat mij ook niet om hem Elle, ik ben met hem echt wel klaar. Het gaat mij om het mechanisme in mijzelf, waar ik nu tegenaan loop en heel helder zie, wat ik altijd doe.
Hoe kan ik daar nu mee verder, hoe voorkom ik dat ik zo terugval. Teruggrijp naar iets wat niet goed is voor mij, op voor mij "zwakkere" momenten
Wissel de zwakkere. Momenten af, met de sterkere.
Afwisselen Eva....je mag je rot voelen, om je daarna weer bij elkaar te rapen.
Hou balans in je gedachten, voel je gestroomlijnd....alsof je aan de horizon staat, trek een denkbeeldige lijn, zie hem in je hoofd.
Daar moet je zijn, schrijf het op, teken het!...en nu je hoofd in.
Kost wat aan knok werk, maar je zult zien, dat je op een dag denkt...
.
Ik kan het!
Verdomme ik kan het.
Het gaat mij ook niet om hem Elle, ik ben met hem echt wel klaar. Het gaat mij om het mechanisme in mijzelf, waar ik nu tegenaan loop en heel helder zie, wat ik altijd doe.
Hoe kan ik daar nu mee verder, hoe voorkom ik dat ik zo terugval. Teruggrijp naar iets wat niet goed is voor mij, op voor mij "zwakkere" momenten
Wissel de zwakkere. Momenten af, met de sterkere.
Afwisselen Eva....je mag je rot voelen, om je daarna weer bij elkaar te rapen.
Hou balans in je gedachten, voel je gestroomlijnd....alsof je aan de horizon staat, trek een denkbeeldige lijn, zie hem in je hoofd.
Daar moet je zijn, schrijf het op, teken het!...en nu je hoofd in.
Kost wat aan knok werk, maar je zult zien, dat je op een dag denkt...
.
Ik kan het!
Verdomme ik kan het.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
