Relaties
alle pijlers
Vrienden verwateren
woensdag 4 mei 2016 17:48
Hoi allemaal,
Ik merk sinds de afgelopen twee jaar dat veel vriendinnen van vroeger kids hebben en nog weinig waarden hechten in contact met mij. Als ik iets van mij laat horen, interesse toon of aangeef of we willen afspreken dan is de reactie totaal niet enthousiast en heb ik het gevoel dat er altijd wel een soort smoes wordt verzonnen. Ik heb zelf geen kids, dus ik begrijp dat we in een andere levensfase zitten en dat hun waarschijnlijk behoefte hebben om ook met moeders om te gaan. Alleen ik vind het zo jammer en wil zo graag dat we contact blijven houden. Ik heb al aangegeven dat ik het jammer vindt dat ik nog weinig hoor, maar heeft ook niet echt geholpen. Het komt dus alleen van mijn kant nog.
Ik heb nog wel vriendinnen, alleen niet echt die vrienden die echt er zijn als er iets is zeg, maar de band is niet echt diep. Ik merk dat ik dit wel graag met vrienden zou willen hebben, alleen ik ontmoet nooit echt nieuwe potentiële vrienden. Ik mis gewoon de vrienden van vroeger waar mee ik die band wel had. Ook heb ik geen idee meer waar ik nu nieuwe vrienden kan ontmoeten. Ik sport regelmatig ed, maar iedereen gaat dan ook meteen naar huis in groepslesjes, dus een gesprek aanknopen is dan ook lastig.
Ik ben benieuwd of er ook mensen zijn die nu ook een beetje in dezelfde situatie zitten als ik en zich soms ook best eenzaam voelen, ook het idee hebben dat contacten van vroeger langzaam aan het verwateren zijn en op dit moment niet echt diepe vriendschappen heeft zeg maar. Of wellicht hebben jullie tips hoe je misschien wat nieuwe mensen kan ontmoeten, misschien uit eigen ervaring.
Gr
Ik merk sinds de afgelopen twee jaar dat veel vriendinnen van vroeger kids hebben en nog weinig waarden hechten in contact met mij. Als ik iets van mij laat horen, interesse toon of aangeef of we willen afspreken dan is de reactie totaal niet enthousiast en heb ik het gevoel dat er altijd wel een soort smoes wordt verzonnen. Ik heb zelf geen kids, dus ik begrijp dat we in een andere levensfase zitten en dat hun waarschijnlijk behoefte hebben om ook met moeders om te gaan. Alleen ik vind het zo jammer en wil zo graag dat we contact blijven houden. Ik heb al aangegeven dat ik het jammer vindt dat ik nog weinig hoor, maar heeft ook niet echt geholpen. Het komt dus alleen van mijn kant nog.
Ik heb nog wel vriendinnen, alleen niet echt die vrienden die echt er zijn als er iets is zeg, maar de band is niet echt diep. Ik merk dat ik dit wel graag met vrienden zou willen hebben, alleen ik ontmoet nooit echt nieuwe potentiële vrienden. Ik mis gewoon de vrienden van vroeger waar mee ik die band wel had. Ook heb ik geen idee meer waar ik nu nieuwe vrienden kan ontmoeten. Ik sport regelmatig ed, maar iedereen gaat dan ook meteen naar huis in groepslesjes, dus een gesprek aanknopen is dan ook lastig.
Ik ben benieuwd of er ook mensen zijn die nu ook een beetje in dezelfde situatie zitten als ik en zich soms ook best eenzaam voelen, ook het idee hebben dat contacten van vroeger langzaam aan het verwateren zijn en op dit moment niet echt diepe vriendschappen heeft zeg maar. Of wellicht hebben jullie tips hoe je misschien wat nieuwe mensen kan ontmoeten, misschien uit eigen ervaring.
Gr
woensdag 4 mei 2016 18:00
Mijn ervaring is dat vrienden komen en gaan. Enkele vrienden zijn nog steeds in mijn leven.
Ik denk dat dit een natuurlijk proces is. Je ontwikkelt met mensen vriendschap in een bepaalde situatie. Beide levens ontwikkelen zich en op een gegeven moment deel je of nog wel iets met elkaar, of niet. Als je uit elkaar groeit betekent het niet dat het een verlies is, je hebt immers mooie (en wellicht minder mooie) momenten beleefd en van elkaar geleerd.
Het heeft geen zin om aan het verleden vast te klampen, hoewel ik ook wel moeite heb gehad om mensen los te laten. Mijn ervaring is dat in de sportschool iedereen erg op zichzelf is gericht (ik ook hoor) en niet in het opdoen van sociale contacten. Plaats een oproepje op het prikbord, ga vrijwilligerswerk doen, een cursus volgen of sluit je aan bij een vereniging.
Ik denk dat dit een natuurlijk proces is. Je ontwikkelt met mensen vriendschap in een bepaalde situatie. Beide levens ontwikkelen zich en op een gegeven moment deel je of nog wel iets met elkaar, of niet. Als je uit elkaar groeit betekent het niet dat het een verlies is, je hebt immers mooie (en wellicht minder mooie) momenten beleefd en van elkaar geleerd.
Het heeft geen zin om aan het verleden vast te klampen, hoewel ik ook wel moeite heb gehad om mensen los te laten. Mijn ervaring is dat in de sportschool iedereen erg op zichzelf is gericht (ik ook hoor) en niet in het opdoen van sociale contacten. Plaats een oproepje op het prikbord, ga vrijwilligerswerk doen, een cursus volgen of sluit je aan bij een vereniging.
woensdag 4 mei 2016 18:01
Dat is toch nauwelijks tegen te houden, hun aandacht verplaatst zich naar dingen die ze belangrijker vinden, meestal zijn dat partners of kinderen of een verhuizing naar de andere kant van het land. Als je andere vrienden krijgt gebeurt er na verloop van tijd het zelfde, net zo lang tot je zelf een partner en kinderen hebt. Dan doe jij waarschijnlijk het zelfde.
Ik moet wel zeggen dat ik het een beetje onvolwassen vind, ik hoor zoiets nooit van dertigers en ouder.
Ik moet wel zeggen dat ik het een beetje onvolwassen vind, ik hoor zoiets nooit van dertigers en ouder.
verba volant, scripta manent.
woensdag 4 mei 2016 18:07
Ik heb zelf ook ervaren dat vrienden die ik leerde kennen in mijn studententijd op een gegeven moment weinig tijd meer hadden voor mij. Wat mij geholpen heeft om toch een leuk sociaal leven te kunnen houden, is hier een oproepje te plaatsen, onder de pijler 'contact'. En ook via vriendinnenonline.nl heb ik een aantal hele leuke nieuwe contacten opgedaan. Een aanrader dus.
woensdag 4 mei 2016 18:12
quote:MarianneDavids schreef op 04 mei 2016 @ 18:01:
Dat is toch nauwelijks tegen te houden, hun aandacht verplaatst zich naar dingen die ze belangrijker vinden, meestal zijn dat partners of kinderen of een verhuizing naar de andere kant van het land. Als je andere vrienden krijgt gebeurt er na verloop van tijd het zelfde, net zo lang tot je zelf een partner en kinderen hebt. Dan doe jij waarschijnlijk het zelfde.
Ik moet wel zeggen dat ik het een beetje onvolwassen vind, ik hoor zoiets nooit van dertigers en ouder.
Hier een mid-dertiger en ik herken het volkomen. Zowel het verwateren van de vriendschappen als de teleurstelling die erbij komt kijken.
Ik denk juist dat in deze leeftijdsgroep dit heel veel voorkomt. Met één kind blijven veel moeders/vriendinnen nog beschikbaar, maar met meer is elk voorstel voor iets leuks al snel een opgave. Ook merk ik dat de voorkeur wordt gegeven aan groepsactiviteiten (met partners en evt kinderen erbij). Tja..je kunt je tijd maar één keer verdelen. Maar ik heb er ook moeite mee.
Dat is toch nauwelijks tegen te houden, hun aandacht verplaatst zich naar dingen die ze belangrijker vinden, meestal zijn dat partners of kinderen of een verhuizing naar de andere kant van het land. Als je andere vrienden krijgt gebeurt er na verloop van tijd het zelfde, net zo lang tot je zelf een partner en kinderen hebt. Dan doe jij waarschijnlijk het zelfde.
Ik moet wel zeggen dat ik het een beetje onvolwassen vind, ik hoor zoiets nooit van dertigers en ouder.
Hier een mid-dertiger en ik herken het volkomen. Zowel het verwateren van de vriendschappen als de teleurstelling die erbij komt kijken.
Ik denk juist dat in deze leeftijdsgroep dit heel veel voorkomt. Met één kind blijven veel moeders/vriendinnen nog beschikbaar, maar met meer is elk voorstel voor iets leuks al snel een opgave. Ook merk ik dat de voorkeur wordt gegeven aan groepsactiviteiten (met partners en evt kinderen erbij). Tja..je kunt je tijd maar één keer verdelen. Maar ik heb er ook moeite mee.
manamana...tutuutududu
woensdag 4 mei 2016 18:38
woensdag 4 mei 2016 19:27
It's the circle of life...
Ik heb ook bijna geen contact meer met vriendinnen die kinderen hebben gekregen. En ook andere vriendschappen gaan vaak (voor een groot deel) voorbij. Ik huilde hier op mijn veertiende al om. Toen zei een vriendin 'dat hoort er gewoon bij, zo erg is het toch niet?'. Inmiddels is die vriendin een kennis geworden. Ik zie af en toe op Facebook hoe het met haar gaat. Ik ben trots op haar en vind het leuk om haar vanaf de zijlijn te volgen. Verder weet ik nu dat ze hartstikke gelijk had: het is niet erg. Het leven heeft verschillende paden voor ons.
Mijn oplossing: zelf mijn beste vriendin zijn en genieten van de mensen die ik nu in mijn leven heb.
Ik heb ook bijna geen contact meer met vriendinnen die kinderen hebben gekregen. En ook andere vriendschappen gaan vaak (voor een groot deel) voorbij. Ik huilde hier op mijn veertiende al om. Toen zei een vriendin 'dat hoort er gewoon bij, zo erg is het toch niet?'. Inmiddels is die vriendin een kennis geworden. Ik zie af en toe op Facebook hoe het met haar gaat. Ik ben trots op haar en vind het leuk om haar vanaf de zijlijn te volgen. Verder weet ik nu dat ze hartstikke gelijk had: het is niet erg. Het leven heeft verschillende paden voor ons.
Mijn oplossing: zelf mijn beste vriendin zijn en genieten van de mensen die ik nu in mijn leven heb.
woensdag 4 mei 2016 20:12
Tja dat gebeurt nu eenmaal. Ooit gelezen dat je maar 1 goede vriend kunt hebben in je leven. Bij mij is het waar.
Als het van één kant komt hoeft het voor mij niet. Dan steek ik mn energie liever in iets anders. Het heeft geen zin om aan t verleden te blijven vasthouden.
Levens veranderen. Ook de jouwe.
Probeer toch eens een gesprek aan te knopen. Missch als jullie even pauzeren tijdens het sporten ofzo?
Ik heb toen mn oudste naar school ging iem nieuw leren kennen aan de schoolpoort. En we sms'en/bellen/spreken nog steeds af.
Je weet nooit waar t kan gebeuren! Komt vast goed!
Als het van één kant komt hoeft het voor mij niet. Dan steek ik mn energie liever in iets anders. Het heeft geen zin om aan t verleden te blijven vasthouden.
Levens veranderen. Ook de jouwe.
Probeer toch eens een gesprek aan te knopen. Missch als jullie even pauzeren tijdens het sporten ofzo?
Ik heb toen mn oudste naar school ging iem nieuw leren kennen aan de schoolpoort. En we sms'en/bellen/spreken nog steeds af.
Je weet nooit waar t kan gebeuren! Komt vast goed!
Doe niet bij een ander wat je zelf niet wil!
woensdag 4 mei 2016 21:48
quote:swifty schreef op 04 mei 2016 @ 20:16:
Hangt denk ik af van je interesse in hun kinderen .Interesse in de kinderen of interesse om tijd door te brengen met de kinderen? Ik heb interesse in de kinderen/partner/familie/huidieren etc. van al mijn vriendinnen, maar ik hoef niet (altijd) met hen erbij af te spreken. Vind ik persoonlijk geen reden om een vriendschap te laten zitten.
Hangt denk ik af van je interesse in hun kinderen .Interesse in de kinderen of interesse om tijd door te brengen met de kinderen? Ik heb interesse in de kinderen/partner/familie/huidieren etc. van al mijn vriendinnen, maar ik hoef niet (altijd) met hen erbij af te spreken. Vind ik persoonlijk geen reden om een vriendschap te laten zitten.
manamana...tutuutududu
donderdag 5 mei 2016 11:11
Dat heb ik nou echt helemaal niet gehad. Sterker nog, Ik heb echt weinig 'moeder' vriendinnen bedenk ik me net. En degene die wel kids hebben zie ik ook gewoon nog. Zowel degene met kids als zonder kids weten dat je met een kind niet altijd spontaan weg kunt en dat is ok.
En als de anderen wel kids krijgen en daar meer aandacht naartoe moet, is dat ook ok. We zien het wel.
Vriendschappen verwateren idd weleens en ook dat is ok.
En als de anderen wel kids krijgen en daar meer aandacht naartoe moet, is dat ook ok. We zien het wel.
Vriendschappen verwateren idd weleens en ook dat is ok.
donderdag 5 mei 2016 11:29
quote:lady_dana schreef op 04 mei 2016 @ 18:12:
[...]
Hier een mid-dertiger en ik herken het volkomen. Zowel het verwateren van de vriendschappen als de teleurstelling die erbij komt kijken.
Ik denk juist dat in deze leeftijdsgroep dit heel veel voorkomt. Met één kind blijven veel moeders/vriendinnen nog beschikbaar, maar met meer is elk voorstel voor iets leuks al snel een opgave. Ook merk ik dat de voorkeur wordt gegeven aan groepsactiviteiten (met partners en evt kinderen erbij). Tja..je kunt je tijd maar één keer verdelen. Maar ik heb er ook moeite mee.
Om de één of andere reden zijn mijn oude vriendschappen niet helemaal verwaterd. Er is weliswaar niet héél veel contact maar dat komt ook omdat er twee zijn geëmigreerd naar Nieuw Zeeland, eentje ergens in de buurt van Mannheim is gaan wonen, ook niet om de hoek. We hebben ook nog steeds contact met een vriendin die al zo'n 45 jaar in Frankrijk woont, iets minder omdat ze van Parijs naar het zuiden is verhuisd maar we hebben nog Skype.
Als ik het gevoel heb dat er van een andere kant geen behoefte meer is ga ik niet vragen wat de reden is, tenzij ik weet dat iemand met problemen kampt.
[...]
Hier een mid-dertiger en ik herken het volkomen. Zowel het verwateren van de vriendschappen als de teleurstelling die erbij komt kijken.
Ik denk juist dat in deze leeftijdsgroep dit heel veel voorkomt. Met één kind blijven veel moeders/vriendinnen nog beschikbaar, maar met meer is elk voorstel voor iets leuks al snel een opgave. Ook merk ik dat de voorkeur wordt gegeven aan groepsactiviteiten (met partners en evt kinderen erbij). Tja..je kunt je tijd maar één keer verdelen. Maar ik heb er ook moeite mee.
Om de één of andere reden zijn mijn oude vriendschappen niet helemaal verwaterd. Er is weliswaar niet héél veel contact maar dat komt ook omdat er twee zijn geëmigreerd naar Nieuw Zeeland, eentje ergens in de buurt van Mannheim is gaan wonen, ook niet om de hoek. We hebben ook nog steeds contact met een vriendin die al zo'n 45 jaar in Frankrijk woont, iets minder omdat ze van Parijs naar het zuiden is verhuisd maar we hebben nog Skype.
Als ik het gevoel heb dat er van een andere kant geen behoefte meer is ga ik niet vragen wat de reden is, tenzij ik weet dat iemand met problemen kampt.
verba volant, scripta manent.
donderdag 5 mei 2016 11:50
donderdag 5 mei 2016 12:16
ik herken de situatie maar heb er niet zo veel meer last van bij vlagen wel en soms weer niet.... nu toevallig niet
ik heb eigenlijk helemaal geen vrienden helaas, ik heb oude kennissen op Facebook waar ik eigenlijk weinig contact mee heb,
maar eigenlijk is dat al jaren zo, ook voordat ik naar de andere kant van Nederland verhuisde was het zo in mijn geboorteplaats.. niet dat ik niet open sta voor contact en heb zelfs in de afgelopen 6 jaar wel vriendschappen kansen gezien maar toch ging het op een of ander manier niet... en dan die teleurstelling weer,
soms mis ik het enorm, vooral bijvoorbeeld een uitstapje met een vriendin of even wat drinken op een terras en avond op visite gaan naar een vriendin of andersom, ja dat mis ik soms wel..
Maar er zijn ook momenten dat ik er niet aan denk
ik heb eigenlijk helemaal geen vrienden helaas, ik heb oude kennissen op Facebook waar ik eigenlijk weinig contact mee heb,
maar eigenlijk is dat al jaren zo, ook voordat ik naar de andere kant van Nederland verhuisde was het zo in mijn geboorteplaats.. niet dat ik niet open sta voor contact en heb zelfs in de afgelopen 6 jaar wel vriendschappen kansen gezien maar toch ging het op een of ander manier niet... en dan die teleurstelling weer,
soms mis ik het enorm, vooral bijvoorbeeld een uitstapje met een vriendin of even wat drinken op een terras en avond op visite gaan naar een vriendin of andersom, ja dat mis ik soms wel..
Maar er zijn ook momenten dat ik er niet aan denk
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 5 mei 2016 18:28
quote:lady_dana schreef op 04 mei 2016 @ 21:48:
[...]
Interesse in de kinderen of interesse om tijd door te brengen met de kinderen? Ik heb interesse in de kinderen/partner/familie/huisdieren etc. van al mijn vriendinnen, maar ik hoef niet (altijd) met hen erbij af te spreken. Vind ik persoonlijk geen reden om een vriendschap te laten zitten.IK heb vrienden verloren toen mijn eerste kwam. Het niet/tekort aan aanpassen aan die situatie en geen interesse voor mijn kind(eren), heeft voor verwijdering/afscheid gezorgd. Bij mij zijn de vriendschappen hechter geworden juist ook na dat vriendin kindje kreeg, ipv minder hecht, maar ik ben dan ook favoriet vaak onder andermans kinderen, jay! Superleuk, baby, peuter, ouder, maakt mij niet uit. Vandaar mijn opmerking. Dus kinderen krijgen is voor mij geen obstakel in vriendschap maar extra leuk! Cute overload!!
[...]
Interesse in de kinderen of interesse om tijd door te brengen met de kinderen? Ik heb interesse in de kinderen/partner/familie/huisdieren etc. van al mijn vriendinnen, maar ik hoef niet (altijd) met hen erbij af te spreken. Vind ik persoonlijk geen reden om een vriendschap te laten zitten.IK heb vrienden verloren toen mijn eerste kwam. Het niet/tekort aan aanpassen aan die situatie en geen interesse voor mijn kind(eren), heeft voor verwijdering/afscheid gezorgd. Bij mij zijn de vriendschappen hechter geworden juist ook na dat vriendin kindje kreeg, ipv minder hecht, maar ik ben dan ook favoriet vaak onder andermans kinderen, jay! Superleuk, baby, peuter, ouder, maakt mij niet uit. Vandaar mijn opmerking. Dus kinderen krijgen is voor mij geen obstakel in vriendschap maar extra leuk! Cute overload!!
donderdag 5 mei 2016 19:22
Ja, dat begrijp. Ik moet zeggen dat ik dat misschien ook te weinig heb gedaan. Probeer nu wat meer interesse te tonen, kaartje sturen etc. Alleen waarschijnlijk helpt het toch niet meer. Ik denk als ik zelf kinderen had gehad dan de band juist sterker geworden zou zijn misschien. Maar ja ik mis ze toch best erg. En nieuwe vrienden vinden blijkt toch best lastig als dertiger zonder kids.
donderdag 5 mei 2016 19:25
Ik doe zelf niet aan kaartjes, maar ga langs en heb leuke dag met vrienden en aanhang. Spreek gewoon thuis af en ga koffie drinken en naar park als kids klein zijn, anders naar theater of museum. Ik spreek af met kinderen en zonder kinderen, maakt me niet uit, alhoewel met ook leuk is, want ik vind kinderen leuk. En tis voor de ouders ook makkelijker. Nu mag ik wandelen met baby vriendin, superleuk, echt een schatje, mijn kinderen zijn nu tieners. Was even vergeten hoe leuk babies zijn. Ik geniet vollop mee nu.
