Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Natuurlijk heb ik dat ook nodig, Nicci, ik ben net zo kwetsbaar in liefde & lust als iedereen, ook weleens een schop onder mijn hol nodig, of een verfrissende blik van buitenaf!

Heerlijk toch, Storm!!

Relax, nu je dit hebt, leuks en steun enz: geen schaduw over gaan leggen van "wat als.." (dit voorbij gaat, het ff niet leuk is of blijft).

Probeer die schaduw weg te houden, geniet van wat er NU ís, het fijne, blije, saamhorige, close!



Maak er een leuk weekend van, het wordt lekker zonnig en warm, haha, een heet weekendje voor jou dus!



Het is je blijkbaar gegund aan alle kanten, dus neem het er dan ook van!

Veel plezier!

Oh en ja, klinkt bekend, dat zelfs op afstand andere (eerdere) mannen dat op eoa manier aanvoelen!

Geen idee hoe dat kan, maar ik ken het fenomeen.

Hier een braderie in de buurt waar ik ff met een vriendin heen ga.

Daar ook weer optredens en nog paar vrienden die erheen gaan.

Verder boeit het me niet zo, ben wel ff uitgefeest (na koningsdag enzo) het is heerlijk weer, dus terrasje heb ik wel zin in straks!



@all: gaan jullie nog iets leuks doen of wordt er niks georganiseerd in jullie contreien?

Zen: in therapie zijn ís toch dat hij aan zichzelf (en dus zijn aandeel) werkt of eea gaat inzien?



Het helpt jou iig niet om te denken "Als ik dat had gedaan... dan was het goed gegaan".

Het ís niet zo gegaan, dus daar kun je zo weinig mee.

Daar heb je nu geen invloed meer op.

Men zegt wel: geef je kracht aan/ besteed je aandacht aan waar je invloed hebt, niet aan waar je geen invloed op hebt, en heb de wijsheid om het onderscheid te maken.

"Wat-als" is in feite fantasie.



Waarom geloof je niet dat als hij lekker in zijn vel zit, jou gaat missen?!

Ben je alleen zijn hulpverlener geweest of zo?

Denk je niet dat het liefde was wat hij voelde voor jou, voor de persoon jou?

Denk je dat je alleen nog maar een lastpost was, als jouw angstige kant, die hij kan missen als kiespijn?

Heb je er helemaal geen vertrouwen in dat jij iemand bent om van te houden?

Dat zijn toch echt jouw eigen gedachten en onzekerheden, hoor.

En hij lijkt me net zo goed de "dupe", hij is toch ook zijn relatie kwijt, ook al is hij (als eerste) gestopt met geloven in jullie relatie.

Er zijn 2 mensen die dat als een verlies voelen.



Dat jij denkt dat jij voor hem niet belangrijk was en bent, weinig met hem doet, heeft meer met jouw verlatingsangst te maken dan hoe de werkelijkheid is, denk ik.

Had je ook tijdens de relatie, dat als je hem niet zag je dacht dat je dan al snel weer vergeten bent, dus daar steeds bevestiging (contact, bellen, appjes) nodig had? Of steeds jezelf onder de aandacht moest brengen, omdat je bang was dat hij je anders niet zag, niet aan jou dacht?



Is dat de 3e keer met hém "overkomen", of 3 relaties op rij in korte tijd?

Hoe dan ook, je woordkeus zegt al eea over hoe jij dit ervaart: dat het je overkomt, oneerlijk is, dupe, angst, had kunnen zijn, als (ik/hij) maar dit of dat..?

En dat degene met verlatingsangst in the end altijd de dupe zal zijn?



Wat voor training is dat, waarmee je die verlatingsangst wilt aanpakken?

(misschien heb je dat al verteld hier, kan het zo gauw ff niet terugzoeken).

Ik denk wel dat mensen met verlatingsangst onbewust zich aangetrokken kunnen voelen tot iemand met bindingsangst, zijn 2 kanten van eenzelfde medaille tenslotte, dus herkenning ook, bekend, vertrouwd gevoel.



Ik weet niet hoezeer die verlatingsangst een rol speelt, wat ik wel weet is dat een veilig gehechte relatie van beide kanten het vermogen vergt daartoe, niet van elkaar (steeds) bevestiging (daarvan) hoeven halen bij elkaar, of eentje bij de ander die geruststelling haalt. Ook al zou hij geen (bindings)angst hebben gehad, en wel het vermogen tot veilig gehechte relaties aangaan had gehad, dan nog is dat geen gezond mechanisme, dat diegene die veiligheid moet bieden (en alsmaar bevestigen/ bewijzen dat het nog goed zit met de relatie, hij nog aan je denkt, enz.



Dat levert hoe dan ook a-relaxte relaties op.

In je eentje is het dan vaak makkelijker om je krachtiger te voelen, als dat ook niet wordt uitgedaagd door een relatie, dan heb je die wisselwerking dus ook niet en blijk je evenwichtiger en stabieler, meer innerlijke rust en prima in staat om eea in je eentje te redden.

Dat kán en valkuil zijn, omdat je dan misschien wel meer zelfvertrouwen krijgt, en minder afhankelijk voelt van een partner, terwijl er dan in wezen aan dát probleem niets verandert intussen, en je bij een volgende relatie (met hem of met een nieuwe lover) weer in eenzelfde wisselwerking belandt.

Je hebt dan misschien wat meer eigenwaarde (je weet dan wat je zelf kunt en waard bent), maar dat verdwijnt in no time als de onzekerheid met een partner intreedt.



Als je echt grondige verlatingsangst hebt, is het dan misschien een idee om daar grondiger mee aan de slag te gaan?

Ik denk namelijk niet dat je dat in je eentje zomaar kunt veranderen (en een training daarvoor niet voldoende houvast biedt?).



In elk geval is het denk ik wel zo dat dit soort gedachten/gevoelens en angsten een soort selffulfilling prophecy wordt, als je dat zelf meeneemt een relatie in.

Angst is sowieso natuurlijk al killing en als je allebei angstig bent, is dat nooit een gezond recept voor een duurzame relatie.



Natuurlijk kun je veel kracht halen uit meer zelfvertrouwen kweken, maar alle bewijzen die je jezelf geeft in vanalles wat je wél goed af gaat (werk, familie-en vriendschapsrelaties enz) compenseren het gebrek aan vertrouwen in een relatie nog niet, namelijk.

Al zou je overal een kei in zijn, dan geeft dat nog niet automatisch vertrouwen in de liefde en liefdesrelaties!

Dat vertrouwen (in de liefde, in een duurzame relatie met toekomst) kun je alleen opbouwen (of aan jezelf "bewijzen") als je een relatie hébt, waarin je dat anders doet (en de ander ook), dus die wél goed loopt.



Intussen kun je hooguit aan je eigen issues werken, die je eigen basisinstelling belemmeren, waar het gaat om (geloven in/vertrouwen op) liefde, en om dat innerlijke vertrouwen wat je mist in relaties en dat iemand van jou kan houden).

Dus aan wat je van jezelf niet "goed genoeg" vindt en daardoor eigenlijk van binnen niet kunt geloven dat de ander jou wél goed genoeg vindt.



Als je namelijk dat basisvertrouwen mist, dat jij goed genoeg bent, kán een ander je daar niet van buitenaf in voorzien, niet compenseren wat in jouzelf ontbreekt of in de weg staat. En dan moet dat alsmaar bevestigd worden, of dat het nog steeds zo is.

Die pijn zit grotendeels, net als geluk, binnenin jou.



En je kunt dat nooit meer willen, maar daar is nóóit een garantie op, ook niet als jij helemaal gelukkig bent met jezelf.

Liefde heeft altijd een element van pijn, dat kun je niet ontlopen, hooguit vertrouwen ontwikkelen dat je ook dáármee kunt dealen als dat zich aandient (verlies van die (ge)liefde).

En dat vertrouwen ontwikkel je door eea nu te verwerken, en aan jezelf te laten zien dat je dat soort tegenslag en pijn dus wél aan kunt.



Als je die mogelijke pijn niet wilt, een risico niet wilt lopen wat het voor iederéén is als het om liefde tov een ander mens gaat, bestáát dat niet. Er is altijd kans op pijn door verlies of afwijzing, daar kun je niet onderuit.

Hooguit weten van jezelf dat je bestand zult zijn daartegen, dat je tegenslag en pijn vroeg of laat zult overwinnen en verwerken en zult terugkeren naar je eigen (basis)niveau van vertrouwen in/op jezelf, je eigenliefde, op anderen en op de/jouw toekomst.

Zela: je brengt het alsof dipjes je zomaar overvallen uit het niets, klopt dat?

(dat heb ik nou nooit, er is altijd wel een reden voor).

Als in: dat overkomt me, zo'n stemming, geen idee waarom, en de ene keer zet dat door en de andere keer niet..

Gelukkig nu niet.



Maar dat is dus blijkbaar niet (helemaal) een kwestie van pecht of geluk hebben, maar dat jij daar zelf niet aan toegegeven hebt, iets bent gaan doen wat je fijn vindt, dus zelf die stemming hebt kunnen beinvloeden!

Dus geen toeval (pech of geluk hebben), maar alles te maken met jezelf (aan toegeven, extra "voeden" of láten komen en gaan, geen verdere aandacht aan besteden, en hee, het verdween "vanzelf" weer!



Gedachten, gevoelens en stemmingen (dipje, depri, blij enz) komen en gaan dus, als je ze niet al te serieus neemt en ze jóu niet laat leiden/overheersen, maar jij dus leidend/ heersend (over die gedachten, gevoelens en stemming) bent.



De zon is idd veel scherper dan je denkt, staat al best hoog, ik merk het aan het huis dat grenst aan mijn achtertuin, daar klimt de zon al overheen (die hebben paar jaar geleden een extra verdieping erop gezet).

Vorige week verdween de zon nog achter die verdieping, nu gaat de zon er al overheen.

In de winter gaat de zon links ervan ook al onder, nu rechts van dat huis!



Ik blijf vandaag maar ff uit de zon, of even alleen mijn achterkant, haha, gisteren op terras aan het water gezeten met wat vrienden, overdosis zon, dus nu ff rustig aan daarmee, ben wel genoeg gekleurd!

(ik had nog een ondergrondje natuurlijk).

Grappig wel: die vrienden hadden allemaal een blouse of trui met lange mouwen en broeken aan, ik een kort zomerjurkje zonder mouwen en ik had het al warm in de volle zon (met beetje wind).

De vrouwen oa geen rok/jurk en de mannen geen korte broek, omdat hun benen nog te wit waren vonden zij, waarop ik zei: "die wórden zo ook niet bruin, he" en dat boeide hun ook niet erg. Dat bruinen deden ze dan wel eerst thuis of op de boot oid zonder anderen erbij en dán pas korte broek of rok aan.



En natuurlijk is een kleurtje niet zo belangrijk, gaat het erom wie je bent en niet die buitenlaag, al ben ik wel een zonaanbidder, en mag van mij dat buitenlaagje wel wat gekleurd zijn (dan staat alles leuker vind ik, bij mij, springen je ogen eruit bijv).

Dat dat meer rimpels geeft op den duur neem ik er dan maar bij.

Ik zorg wel dat ik niet verbrand, want dat levert echt schade op, 1x verbranden is volgens mij schadelijker dan gedoseerd het hele jaar een kleurtje.

En ik heb gisteren nogal wat mensen zien verbranden, dat boeit ze dan weer niet (er waren geen parasols ook daar en geen schaduw).



Die allergie heb ik nu niet, Zela, wel aan het einde van de vakantie gehad dus, en toen een tijdje helemaal uit de zon gebleven en afgelopen week hooguit een half uurtje tegen vijven, dan issie niet zo sterk meer.



Misschien morgen naar hutje, vandaag blijf ik maar ff zoveel mogelijk uít de zon en ff huis aan kant maken, en voorbereiden om het weekend weg te kunnen dan, oppas kon dit weekend niet, dus hond mee dan maar.

Dan ga ik om te beginnen dus maar 1 nachtje, ff opbouwen voor de hond.



Fijn weekend alvast voor jou en iedereen!

Ga je nog iets leuks doen?

Jeetje, Nicci, dat is ook verwarrend zeg!

Alsof ze het aanvoelen, he, dat je "officieel weer vrij bent" (loslopend wild haha).

Maar ja, gevoelsmatig ben je dat nog niet, ook al ben je uit elkaar, he.



Maar ik zie het wel als een soort boodschap aan jou: er zijn meer (aantrekkelijke) mannen, kapers op de kust voor jouw exgeliefde, zij het dat deze leukerd er als de kippen bij is, te vroeg.

Wat zegt het jou dat je wel aantrekkelijk vindt en wel met hem wilde zoenen?

Veranderde het weten dat die man verliefd op je is iets in jou en zo ja, wat dan precies?

Was het meer een wake-up: "oh nee, wacht eens even, ik had toch (nog) een gebroken hart, dat kan dus helemaal niet"?

Ben je gevleid?

Geeft het je een gevoel van opluchting, dat het uit elkaar zijn blijkbaar toch niet automatisch betekent dat je dan nooit meer een geliefde zult vinden (of zo'n liefde als die er was)?

Ben stijf in mijn rug weer eens, ik denk door dat zitten van gisteren met dat optreden, op die terrasstoelen.

Ook wel een stuk moeten lopen om daar te komen en weer terug, maar ik merk het effect van het zitten wel!

Wil eigenlijk stofzuigen en groene aanslag in de tuin bestrijden enzo, maar dat soort beweging verergert het meestal als het al stijf is.



Misschien eerst maar ff gewoon gaan bewegen door te lopen oid, moet toch mijn auto ophalen.

Bed in hutje doet dan ook niet veel goeds, dus maar goed dat ik vandaag hier nog eea te doen heb.

Ook ff checken wat mijn kinders van plan zijn dit weekend (moederdag doe ik niet aan, dwz eigen moeder al vd week pioenrozen cadeau gedaan en voor mezelf hangt het niet op zo'n dag of cadeautjes).

Oei, Nicci, dat samen lachen (om ex zijn geloofsdenkwijze) vind ik eigenlijk "erger" klinken dan het zoenen.

Of misschien juist veelzeggend.

Dat je dat nooit echt serieus zult kunnen nemen, of hem iig niet daarin serieus kunt nemen.

Dat je daar eigenlijk dus maar weinig begrip voor hebt, en misschien is dat dan wel zo eerlijk, dat dat nu zo duidelijk wordt, dat dat altijd tussen jullie in zal blijven staan.



Nee, hoor, je ex bedrieg je niet door dit zoenen, hooguit tegenover je eigen gebroken hart, dat misschien toch minder aan diggelen blijkt te liggen dan je dacht?



Veel plezier vanavond bij het concert.

Is dat binnen of buiten?

Schijnt vanavond nog vrij lang warm te blijven, dus als het buiten is, is dat gunstig!