Psyche
alle pijlers
40-er met sociale angst
dinsdag 24 mei 2016 19:46
Ook zonder zo'n fobie is het na je dertigste niet gemakkelijk om dierbare vriendschappen op te bouwen. De meeste mensen van jouw leeftijd hebben vaak al een oude vaste vriendenkring of leven met de familie, dus voor mensen die vol in het leven staan zonder enige terughoudendheid is het ook niet gemakkelijk om nieuwe vriendschappen op te doen.
Wel zou ik je adviseren een hobby te zoeken die je kunt delen met anderen en je aansluiten bij een club of vereniging die zich met die hobby bezighouden, dan heb je iets waarmee je je kunt verbinden met anderen.
Je hebt ook de website NMLK en dat is de afkorting van nieuwe mensen leren kennen. Kijk daar eens rond, wie weet zijn er wel mensen in je buurt die het leuk vinden om iets met je te ondernemen.
Wel zou ik je adviseren een hobby te zoeken die je kunt delen met anderen en je aansluiten bij een club of vereniging die zich met die hobby bezighouden, dan heb je iets waarmee je je kunt verbinden met anderen.
Je hebt ook de website NMLK en dat is de afkorting van nieuwe mensen leren kennen. Kijk daar eens rond, wie weet zijn er wel mensen in je buurt die het leuk vinden om iets met je te ondernemen.
dinsdag 24 mei 2016 20:05
@Cateautje: Ik realiseer me dat het sowieso een stuk lastiger is om na school- en studietijd vriendschappen op te bouwen. Het feit dat ik geen kinderen heb, maakt mijn wereldje wellicht ook wat kleiner. Veel mensen om me heen, hebben een gezin en toch een ander leven.
Me aansluiten bij een club heb ik inmiddels tweemaal gedaan. Dit heeft helaas niet geleid tot een vriendschap. Vaak lijken mensen ook gewoon niet op zoek naar nieuwe contacten (in beide gevallen was ik zelfs de enige die alleen kwam; de andere deelnemers kwamen eigenlijk allemaal in 2- of 3-tallen). Dat is overigens geen reden om het niet opnieuw te proberen hoor
Me aansluiten bij een club heb ik inmiddels tweemaal gedaan. Dit heeft helaas niet geleid tot een vriendschap. Vaak lijken mensen ook gewoon niet op zoek naar nieuwe contacten (in beide gevallen was ik zelfs de enige die alleen kwam; de andere deelnemers kwamen eigenlijk allemaal in 2- of 3-tallen). Dat is overigens geen reden om het niet opnieuw te proberen hoor
dinsdag 24 mei 2016 20:07
dinsdag 24 mei 2016 20:38
dinsdag 24 mei 2016 21:26
Wat rot dat je hier nog altijd tegen aanloopt. Ik kan me goed voorstellen dat je een vriendin mist, en het wordt inderdaad steeds lastiger om contacten te leggen naar mate je ouder wordt. Mensen hebben vaak al hun eigen leven opgebouwd en weinig ruimte meer voor nieuwe contacten. Mijn tip zou zijn om ook de priveberichtenfunctie hier op het forum te activeren. Er zijn hier op het forum hele leuke vriendschappen ontstaan (was laatst nog een topic over), maar meestal wel "achter de schermen".
dinsdag 24 mei 2016 21:31
quote:Beebs72 schreef op 24 mei 2016 @ 20:38:
[...]
Vrijwilligerswerk zou best een optie kunnen zijn. Ik ga me er eens in verdiepen. Dank je wel.
Wat zou je leuk vinden?
Ik kan me best voorstellen dat je daar ook vriendschappen op kunt doen. Heb zelf bij Vluchtelingenwerk vrijwilligerswerk gedaan en daar ontstonden best leuke vriendschappen.
http://www.vcutrecht.nl/
[...]
Vrijwilligerswerk zou best een optie kunnen zijn. Ik ga me er eens in verdiepen. Dank je wel.
Wat zou je leuk vinden?
Ik kan me best voorstellen dat je daar ook vriendschappen op kunt doen. Heb zelf bij Vluchtelingenwerk vrijwilligerswerk gedaan en daar ontstonden best leuke vriendschappen.
http://www.vcutrecht.nl/
woensdag 25 mei 2016 10:54
donderdag 26 mei 2016 22:34
Ik herken het wel. Waarschijnlijk ben je introvert. Zelf ben ik ook introvert en hou me graag op de achtergrond. Wat voor mij wel hielp was om me te verdiepen in introvert zijn, zodat je het zelf ook beter gaat begrijpen. Ik las bijvoorbeeld het boek Quiet van Susan Cain. Staan ook dingen in over relaties/sociale contacten en dergelijke. Of kijk eens op http://www.desuccesvolleintrovert.nl/.
Zelf heb ik ook diversen pogingen gedaan om nieuwe mensen te ontmoeten, via bijbaantjes en vrijwilligerswerk in een dierenasiel, maar ik merk dat ik niet heel snel aansluiting vind met anderen. Inmiddels vind ik het ook heerlijk om alleen te zijn en bezig te zijn met een hobby (tekenen of lezen). Als ik een week heb gewerkt dan wil ik eigenlijk niets liever.
Zelf heb ik ook diversen pogingen gedaan om nieuwe mensen te ontmoeten, via bijbaantjes en vrijwilligerswerk in een dierenasiel, maar ik merk dat ik niet heel snel aansluiting vind met anderen. Inmiddels vind ik het ook heerlijk om alleen te zijn en bezig te zijn met een hobby (tekenen of lezen). Als ik een week heb gewerkt dan wil ik eigenlijk niets liever.
vrijdag 27 mei 2016 10:56
@Beebs72:
Een deel van je verhaal herken ik wel.
Ik heb ook altijd moeite gehad met sociale situaties; ben ook mijn hele leven al "verlegen".
De laatste jaren ben ik niet meer zo op zoek naar nieuwe contacten.
Ik heb een relatie en ook wat andere contacten. En ik merk dat ik dat eigenlijk wel goed vind.
Maar ik heb ook een lange periode gehad waarin dat anders was; toen voelde ik me best eenzaam.
Ik heb toen allerlei cursussen gedaan en ben lid geweest van wat verenigingen om wat contacten op te doen.
Mijn ervaring daarmee is net als bij jou dat veel mensen daarbij niet echt op zoek zijn naar nieuwe contacten. Voor grote groepen nieuwe vrienden zal zoiets niet zorgen.
Maar ik heb er wel 1 vriendin aan overgehouden.
En een goede kennis.
Ik zou er dus niet te veel van verwachten
Maar óók niet te weinig.
Blijf dus zeker vanalles proberen!
Als je niets onderneemt, weet je zeker dat er niets gebeurt.
Heb je trouwens bij de VVM alleen de cursus gedaan?
Ik ben er een paar jaar geleden ook lid van geweest. Toen heb ik de cursus gedaan en ik ben ook met wat uitjes meegeweest. Daar waren mensen van verschillende leeftijden bij; niet alleen veel jongere.
Een nadeel vond ik wel dat mensen overal vandaan kwamen; niet alleen maar uit de buurt.
Je schrijft trouwens dat je dingen die voor jou niet "de normaalste zaak van de wereld" zijn nog wel eens vermijdt.
Het kan goed zijn zulke dingen wat vaker toch te doen, is mijn ervaring.
Het is wel moeilijk en levert spanning op.
Maar het kan ook veel positiefs opleveren. (Ik heb ook de neiging enge situaties uit de weg te gaan hoor; mij lukt het ook lang niet altijd om dingen wél aan te pakken. Wat ik hier typ klinkt vast stoerder dan ik echt ben )
Ga bijvoorbeeld een keer wél naar de sportschool, als dat je wat lijkt. Je mág dat spannend vinden. Dat is niet verboden Laat die spanning je een keer niet weerhouden.
@Heleris:
Introvert zijn en sociale angst hebben is niet hetzelfde.
Maar het kan wel samengaan. Bij mijzelf herken ik van beide veel en en hangt bij mij ook wel samen.
Zo'n boek lezen kan inderdaad inzichten geven die veel verhelderen.
Een deel van je verhaal herken ik wel.
Ik heb ook altijd moeite gehad met sociale situaties; ben ook mijn hele leven al "verlegen".
De laatste jaren ben ik niet meer zo op zoek naar nieuwe contacten.
Ik heb een relatie en ook wat andere contacten. En ik merk dat ik dat eigenlijk wel goed vind.
Maar ik heb ook een lange periode gehad waarin dat anders was; toen voelde ik me best eenzaam.
Ik heb toen allerlei cursussen gedaan en ben lid geweest van wat verenigingen om wat contacten op te doen.
Mijn ervaring daarmee is net als bij jou dat veel mensen daarbij niet echt op zoek zijn naar nieuwe contacten. Voor grote groepen nieuwe vrienden zal zoiets niet zorgen.
Maar ik heb er wel 1 vriendin aan overgehouden.
En een goede kennis.
Ik zou er dus niet te veel van verwachten
Maar óók niet te weinig.
Blijf dus zeker vanalles proberen!
Als je niets onderneemt, weet je zeker dat er niets gebeurt.
Heb je trouwens bij de VVM alleen de cursus gedaan?
Ik ben er een paar jaar geleden ook lid van geweest. Toen heb ik de cursus gedaan en ik ben ook met wat uitjes meegeweest. Daar waren mensen van verschillende leeftijden bij; niet alleen veel jongere.
Een nadeel vond ik wel dat mensen overal vandaan kwamen; niet alleen maar uit de buurt.
Je schrijft trouwens dat je dingen die voor jou niet "de normaalste zaak van de wereld" zijn nog wel eens vermijdt.
Het kan goed zijn zulke dingen wat vaker toch te doen, is mijn ervaring.
Het is wel moeilijk en levert spanning op.
Maar het kan ook veel positiefs opleveren. (Ik heb ook de neiging enge situaties uit de weg te gaan hoor; mij lukt het ook lang niet altijd om dingen wél aan te pakken. Wat ik hier typ klinkt vast stoerder dan ik echt ben )
Ga bijvoorbeeld een keer wél naar de sportschool, als dat je wat lijkt. Je mág dat spannend vinden. Dat is niet verboden Laat die spanning je een keer niet weerhouden.
@Heleris:
Introvert zijn en sociale angst hebben is niet hetzelfde.
Maar het kan wel samengaan. Bij mijzelf herken ik van beide veel en en hangt bij mij ook wel samen.
Zo'n boek lezen kan inderdaad inzichten geven die veel verhelderen.
zaterdag 28 mei 2016 16:27
@Heleris; Dank voor je reactie. Ik ben het eens met Marrie3; voor een buitenstaander lijken de "symptomen" wellicht hetzelfde, maar er zitten veel verschillen tussen. Mensen met sociale angst willen bijv. juist contact met de buitenwereld, maar durven niet/weten niet hoe. Ik beschouw mezelf niet zozeer als een introvert mens. Een introvert laadt zich op door zich terug te trekken en ervaart alleen zijn vaak als noodzakelijk/prettig. Een sociaal angstige vermijdt/trekt zich terug, omdat hij/zij angstig is. Extraversie is in de huidige maatschappij echter de norm is en ik denk dat dat het leven voor zowel introverten als sociaal angstigen onnodig complex maakt; het geeft het gevoel dat je afwijkt, er niet bij hoort.
@Marrie3; Gelukkig blijk ik niet de enige met dit probleem te zijn. Fijn dat jij wat contacten hebt kunnen opbouwen, waarmee je tevreden bent. Ik ben zeker niet op zoek naar grote groepen nieuwe vrienden en heb ook niet de illusie dat je deze door lid te worden van een vereniging krijgt. Ik heb me vorig jaar tweemaal opgegeven voor een workshop. Leerzaam en ik heb mijn angst beide keren overwonnen, maar het heeft niet geleid tot meer sociale contacten.
Bij de VVM ben ik één keer op de jaarlijkse bijeenkomst geweest en ik heb deelgenomen aan de cursus. Dat is alweer een behoorlijke tijd geleden. Aan uitjes heb ik inderdaad nooit meegedaan. Heb jij aan je lidmaatschap of aan het meegaan met uitjes vrienden of kennissen overgehouden?
Soms vermijd ik inderdaad dingen die ik eng vind (de nieuwe buren uitnodigen, bijvoorbeeld). Ik weet best dat ik dat niet moet doen en dat ik zo geen stap verder kom, maar ja, als ik er alleen al aan denk krijg ik rode vlekken in mijn nek (dat is ook wat er zal gebeuren als ik wel de stap waag en dat is precies wat mij tegenhoudt, want wat zullen de buren wel niet van mij denken als ik een kopje koffie drinken kennelijk al doodeng vind en me geen houding kan geven). Wellicht speelt een aantal eerder opgedane ervaringen hierbij een rol. Het maakt dat ik me een buitenbeentje voel en dat is juist een gevoel waarmee ik in mindere periodes (zoals nu) minder goed kan omgaan.
@Marrie3; Gelukkig blijk ik niet de enige met dit probleem te zijn. Fijn dat jij wat contacten hebt kunnen opbouwen, waarmee je tevreden bent. Ik ben zeker niet op zoek naar grote groepen nieuwe vrienden en heb ook niet de illusie dat je deze door lid te worden van een vereniging krijgt. Ik heb me vorig jaar tweemaal opgegeven voor een workshop. Leerzaam en ik heb mijn angst beide keren overwonnen, maar het heeft niet geleid tot meer sociale contacten.
Bij de VVM ben ik één keer op de jaarlijkse bijeenkomst geweest en ik heb deelgenomen aan de cursus. Dat is alweer een behoorlijke tijd geleden. Aan uitjes heb ik inderdaad nooit meegedaan. Heb jij aan je lidmaatschap of aan het meegaan met uitjes vrienden of kennissen overgehouden?
Soms vermijd ik inderdaad dingen die ik eng vind (de nieuwe buren uitnodigen, bijvoorbeeld). Ik weet best dat ik dat niet moet doen en dat ik zo geen stap verder kom, maar ja, als ik er alleen al aan denk krijg ik rode vlekken in mijn nek (dat is ook wat er zal gebeuren als ik wel de stap waag en dat is precies wat mij tegenhoudt, want wat zullen de buren wel niet van mij denken als ik een kopje koffie drinken kennelijk al doodeng vind en me geen houding kan geven). Wellicht speelt een aantal eerder opgedane ervaringen hierbij een rol. Het maakt dat ik me een buitenbeentje voel en dat is juist een gevoel waarmee ik in mindere periodes (zoals nu) minder goed kan omgaan.
zaterdag 28 mei 2016 23:58
Misschien kan het helpen om de cognitieve gedragstherapie weer eens 'op te frissen'? Zo zonde als je gedachten je zo belemmeren bij het doen van dingen die je wél graag wilt.
Ik herken het verlegen/angstige gevoel wel een beetje uit een bepaalde periode in mijn leven. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat dit zo bepalend was voor mijn leven (bijv. moeite met nieuwe mensen leren kennen, zelfs een telefoontje naar een of andere instantie was al een drempel..), toen heb ik mezelf vast voorgenomen om alles wat ik eng vindt wel te doen. Ondanks de zweethanden. Daardoor ben ik er grotendeels vanaf gekomen, wat ik heel bevrijdend vond.
Ik herken het verlegen/angstige gevoel wel een beetje uit een bepaalde periode in mijn leven. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat dit zo bepalend was voor mijn leven (bijv. moeite met nieuwe mensen leren kennen, zelfs een telefoontje naar een of andere instantie was al een drempel..), toen heb ik mezelf vast voorgenomen om alles wat ik eng vindt wel te doen. Ondanks de zweethanden. Daardoor ben ik er grotendeels vanaf gekomen, wat ik heel bevrijdend vond.
