Psyche
alle pijlers
Depressie of burn-out?
donderdag 26 mei 2016 08:11
2 maanden geleden heb ik hier ook een topic geopend, vanwege mijn nieuwe baan die mij niet bevalt. Zo erg dat ik er niet meer van slaap.
Afgelopen maandag heb ik een gesprek gehad met mijn directrice en directe collega's omdat andere collega's ook aanvoelde dat het niet lekker liep tussen ons, we hebben gewoon geen klik. Hoezeer ik ook probeer interesse te tonen het lukt me gewoon niet meer. Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve, ik kan het niet... Ben op, slaap niet en huil alleen maar. Mijn vriend heeft alle begrip voor de situatie maar met hem kan ik hier niet over praten, hij weet niet wat hij kan doen of zeggen om mij beter te lagen voelen.
Nu ben ik echt super bang dat ik een depressie, of erger nog, een burn out heb.. Ik word midden in de nacht wakker met een enorm gejaagd en zenuwachtig gevoel, vanmorgen was het weer kwart over 5 en ik hoef er pas uit om kwart voor 7. Door het niet slapen kom ik helemaal niet in het positieve terecht.
Weet niet zo goed waar ik moet beginnen, ik ben vervanging van een meisje met burn out en de werkgever ziet me aankomen dat ik er dadelijk ook een heb. Ik wil zo graag door en genieten, maar weet gewoon niet hoe. Voel me op en leeg... Gisteren was ik aan het koken en door de pan heen roeren was al te "zwaar" voor me.
Ben benieuwd of er iemand tips heeft hoe ik dit het beste aan kan pakken en waar ik dan moet beginnen?
Afgelopen maandag heb ik een gesprek gehad met mijn directrice en directe collega's omdat andere collega's ook aanvoelde dat het niet lekker liep tussen ons, we hebben gewoon geen klik. Hoezeer ik ook probeer interesse te tonen het lukt me gewoon niet meer. Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve, ik kan het niet... Ben op, slaap niet en huil alleen maar. Mijn vriend heeft alle begrip voor de situatie maar met hem kan ik hier niet over praten, hij weet niet wat hij kan doen of zeggen om mij beter te lagen voelen.
Nu ben ik echt super bang dat ik een depressie, of erger nog, een burn out heb.. Ik word midden in de nacht wakker met een enorm gejaagd en zenuwachtig gevoel, vanmorgen was het weer kwart over 5 en ik hoef er pas uit om kwart voor 7. Door het niet slapen kom ik helemaal niet in het positieve terecht.
Weet niet zo goed waar ik moet beginnen, ik ben vervanging van een meisje met burn out en de werkgever ziet me aankomen dat ik er dadelijk ook een heb. Ik wil zo graag door en genieten, maar weet gewoon niet hoe. Voel me op en leeg... Gisteren was ik aan het koken en door de pan heen roeren was al te "zwaar" voor me.
Ben benieuwd of er iemand tips heeft hoe ik dit het beste aan kan pakken en waar ik dan moet beginnen?
donderdag 26 mei 2016 08:22
Zoek hulp.
Ga naar de huisarts, vertel je verhaal. Ga op zoek naar een psycholoog, dat helpt zeker. Ik zou proberen om gewoon zelf naar de psycholoog te gaan ipv een van de GGZ. Dit omdat die nog wel eens lange wachttijden kunnen hebben. Afhankelijk van je verzekering krijg je dit (deels) vergoedt of niet.
Een beetje googlen naar psychologen en je hebt er zo een paar te pakken.
Ik heb dit zelf ook gedaan. Merkte dat ik nu hulp nodig had en niet nog eens enkele maanden kon wachten op de GGZ. Dan maar geen volledige vergoeding. Gezondheid staat voorop.
Ps. De opmerking 'depressie of net erger een burn out', vind ik niet zo geslaagd.
Ga naar de huisarts, vertel je verhaal. Ga op zoek naar een psycholoog, dat helpt zeker. Ik zou proberen om gewoon zelf naar de psycholoog te gaan ipv een van de GGZ. Dit omdat die nog wel eens lange wachttijden kunnen hebben. Afhankelijk van je verzekering krijg je dit (deels) vergoedt of niet.
Een beetje googlen naar psychologen en je hebt er zo een paar te pakken.
Ik heb dit zelf ook gedaan. Merkte dat ik nu hulp nodig had en niet nog eens enkele maanden kon wachten op de GGZ. Dan maar geen volledige vergoeding. Gezondheid staat voorop.
Ps. De opmerking 'depressie of net erger een burn out', vind ik niet zo geslaagd.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
donderdag 26 mei 2016 08:34
Ga naar je huisarts en vraag je werkgever of je preventief met de bedrijfsarts mag overleggen. Het wordt nu 100% bij jou neergelegd. Wat kan de werkgever voor jou doen om de situatie te verbeteren?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 mei 2016 08:39
Quote:
"Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve"
Wauw, bijzondere afspraak. Jij bent een robot?
Nee? Dan niet zo je laten overrulen. Naar de huisarts, verhaal uitleggen, en laat die werkgever ook maar eens bij zichzelf te rade gaan.
Want is het enkel dat er geen klik is met collega's dat het niet goed gaat, of is bijv ook de werkdruk te hoog? Of misschien je functie niet geschikt voor je?
"Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve"
Wauw, bijzondere afspraak. Jij bent een robot?
Nee? Dan niet zo je laten overrulen. Naar de huisarts, verhaal uitleggen, en laat die werkgever ook maar eens bij zichzelf te rade gaan.
Want is het enkel dat er geen klik is met collega's dat het niet goed gaat, of is bijv ook de werkdruk te hoog? Of misschien je functie niet geschikt voor je?
donderdag 26 mei 2016 08:43
quote:louti schreef op 26 mei 2016 @ 08:22:
Zoek hulp.
Ga naar de huisarts, vertel je verhaal. Ga op zoek naar een psycholoog, dat helpt zeker. Ik zou proberen om gewoon zelf naar de psycholoog te gaan ipv een van de GGZ. Dit omdat die nog wel eens lange wachttijden kunnen hebben. Afhankelijk van je verzekering krijg je dit (deels) vergoedt of niet.
Een beetje googlen naar psychologen en je hebt er zo een paar te pakken.
Ik heb dit zelf ook gedaan. Merkte dat ik nu hulp nodig had en niet nog eens enkele maanden kon wachten op de GGZ. Dan maar geen volledige vergoeding. Gezondheid staat voorop.
Ps. De opmerking 'depressie of net erger een burn out', vind ik niet zo geslaagd.Mijn gezondheid is zeker het aller belangrijkste, vandaar dat ik nu ook hulp wil gaan zoeken. Mijn opmerking was inderdaad niet zo geslaagd, maar ik weet niet wat ik heb alleen van wat ik van Internet lees. Daar lees ik dat je over het algemeen eerder uit een depressie bent dan uit een burn-out, vandaar wellicht mijn stomme opmerking. Sorry daarvoor.
Zoek hulp.
Ga naar de huisarts, vertel je verhaal. Ga op zoek naar een psycholoog, dat helpt zeker. Ik zou proberen om gewoon zelf naar de psycholoog te gaan ipv een van de GGZ. Dit omdat die nog wel eens lange wachttijden kunnen hebben. Afhankelijk van je verzekering krijg je dit (deels) vergoedt of niet.
Een beetje googlen naar psychologen en je hebt er zo een paar te pakken.
Ik heb dit zelf ook gedaan. Merkte dat ik nu hulp nodig had en niet nog eens enkele maanden kon wachten op de GGZ. Dan maar geen volledige vergoeding. Gezondheid staat voorop.
Ps. De opmerking 'depressie of net erger een burn out', vind ik niet zo geslaagd.Mijn gezondheid is zeker het aller belangrijkste, vandaar dat ik nu ook hulp wil gaan zoeken. Mijn opmerking was inderdaad niet zo geslaagd, maar ik weet niet wat ik heb alleen van wat ik van Internet lees. Daar lees ik dat je over het algemeen eerder uit een depressie bent dan uit een burn-out, vandaar wellicht mijn stomme opmerking. Sorry daarvoor.
donderdag 26 mei 2016 08:51
quote:Stormkraft schreef op 26 mei 2016 @ 08:39:
Quote:
"Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve"
Wauw, bijzondere afspraak. Jij bent een robot?
Nee? Dan niet zo je laten overrulen. Naar de huisarts, verhaal uitleggen, en laat die werkgever ook maar eens bij zichzelf te rade gaan.
Want is het enkel dat er geen klik is met collega's dat het niet goed gaat, of is bijv ook de werkdruk te hoog? Of misschien je functie niet geschikt voor je?
Nee, ik ben zeker geen robot, maar ik wil het ook graag allemaal positief bekijken, maar ik kan het echt niet langer opbrengen. Ik slaap niet en dat vind ik nog het ergste.
Het gaat niet goed met collega's, ik heb er geen klik mee, terwijl we eigenlijk allemaal van dezelfde leeftijd zijn. De werkdruk is hier hoog, waardoor er totaal geen tijd is voor een fatsoenlijk inwerktraject, hierdoor word ik erg onzeker en raak ik ook erg van gefrustreerd. Sinds ik dit aan heb gegeven gaat het wel iets beter, maar ik weet van de termen die hier gebruikt worden echt gewoon helemaal niks. Ik was zo enorm blij dat ik eindelijk weer kon gaan doen waar ik voor gestudeerd had.
Maar er gaat nu te veel door mijn hoofd. Wil ik deze functie nog uitoefenen? Moet ik dan een opleiding volgen? Wat wil ik dan? Moet ik deze functie opzeggen, met het gevolg dat ik in de WW terecht kom? Ik heb een hypotheek te betalen en ik kan dat financieel wel tijdelijk redden, maar niet al te lang. Daarnaast heb ik 3,5 jaar gewerkt bij een bedrijf wat niet in mijn studierichting was, het werk niet leuk was maar ik had daar super leuke collega's, waar ik nog bijna dagelijks contact mee heb maar ik merk dat ik zelfs dat ook zo min mogelijk wil. 3,5 jaar lang gesolliciteerd maar ik kreeg afwijzing na afwijzing, waardoor je ook denkt "wat ben ik eigenlijk nog waard". Daarnaast heb ik geen goede band met mijn ouders, waarvan ik altijd dacht dat me dat niet zo veel deed. Sociaal ben ik gewoon echt op, als ik iemand bekends tegenkom dan fiets ik liever om of ik loop een ander gangpad in in de supermarkt. Zo ben ik nooit geweest.
Quote:
"Maandag hebben we afgesproken dat mijn knop om zou gaan naar het positieve"
Wauw, bijzondere afspraak. Jij bent een robot?
Nee? Dan niet zo je laten overrulen. Naar de huisarts, verhaal uitleggen, en laat die werkgever ook maar eens bij zichzelf te rade gaan.
Want is het enkel dat er geen klik is met collega's dat het niet goed gaat, of is bijv ook de werkdruk te hoog? Of misschien je functie niet geschikt voor je?
Nee, ik ben zeker geen robot, maar ik wil het ook graag allemaal positief bekijken, maar ik kan het echt niet langer opbrengen. Ik slaap niet en dat vind ik nog het ergste.
Het gaat niet goed met collega's, ik heb er geen klik mee, terwijl we eigenlijk allemaal van dezelfde leeftijd zijn. De werkdruk is hier hoog, waardoor er totaal geen tijd is voor een fatsoenlijk inwerktraject, hierdoor word ik erg onzeker en raak ik ook erg van gefrustreerd. Sinds ik dit aan heb gegeven gaat het wel iets beter, maar ik weet van de termen die hier gebruikt worden echt gewoon helemaal niks. Ik was zo enorm blij dat ik eindelijk weer kon gaan doen waar ik voor gestudeerd had.
Maar er gaat nu te veel door mijn hoofd. Wil ik deze functie nog uitoefenen? Moet ik dan een opleiding volgen? Wat wil ik dan? Moet ik deze functie opzeggen, met het gevolg dat ik in de WW terecht kom? Ik heb een hypotheek te betalen en ik kan dat financieel wel tijdelijk redden, maar niet al te lang. Daarnaast heb ik 3,5 jaar gewerkt bij een bedrijf wat niet in mijn studierichting was, het werk niet leuk was maar ik had daar super leuke collega's, waar ik nog bijna dagelijks contact mee heb maar ik merk dat ik zelfs dat ook zo min mogelijk wil. 3,5 jaar lang gesolliciteerd maar ik kreeg afwijzing na afwijzing, waardoor je ook denkt "wat ben ik eigenlijk nog waard". Daarnaast heb ik geen goede band met mijn ouders, waarvan ik altijd dacht dat me dat niet zo veel deed. Sociaal ben ik gewoon echt op, als ik iemand bekends tegenkom dan fiets ik liever om of ik loop een ander gangpad in in de supermarkt. Zo ben ik nooit geweest.
donderdag 26 mei 2016 08:53
Huisarts eerst, zorgen dat je weer wat sterker wordt.
Dan (waarschijnlijk): stoppen met deze baan. Als je al in staat bent om iets anders te zoeken: ga zoeken terwijl je van deze baan maar het beste maakt.
Krijg je dat niet voor elkaar, keus uit twee opties: 1. volhouden (kan met ziekte en andere ellende eindigen) 2. opzeggen, zorgen dat je weer in balans komt en dan op zoek naar iets anders.
Deze baan wordt het echt niet meer, de vraag is alleen hoe je het beste wegkomt en waar naartoe. Of optie 2 realistisch is, zal afhangen van je financiële situatie.
Burnout kan ook nog eindigen met depressie, overigens.
P.S. Lees net je laatste post, de symptomen die je noemt wijzen zeker op een psychisch probleem. Als je zelf opzegt, krijg je geen WW overigens. Heb je een tijdelijk contract? Als je niet probleemloos hebt gefunctioneerd, zullen ze je contract niet verlengen. Je krijgt dan wel WW. Dat zou een motivatie kunnen zijn om vol te houden tot einde contract. Anderzijds: verkijk je niet op de WW-hoogte en -periode. Het is veel minder dan je misschien verwacht.
Dan (waarschijnlijk): stoppen met deze baan. Als je al in staat bent om iets anders te zoeken: ga zoeken terwijl je van deze baan maar het beste maakt.
Krijg je dat niet voor elkaar, keus uit twee opties: 1. volhouden (kan met ziekte en andere ellende eindigen) 2. opzeggen, zorgen dat je weer in balans komt en dan op zoek naar iets anders.
Deze baan wordt het echt niet meer, de vraag is alleen hoe je het beste wegkomt en waar naartoe. Of optie 2 realistisch is, zal afhangen van je financiële situatie.
Burnout kan ook nog eindigen met depressie, overigens.
P.S. Lees net je laatste post, de symptomen die je noemt wijzen zeker op een psychisch probleem. Als je zelf opzegt, krijg je geen WW overigens. Heb je een tijdelijk contract? Als je niet probleemloos hebt gefunctioneerd, zullen ze je contract niet verlengen. Je krijgt dan wel WW. Dat zou een motivatie kunnen zijn om vol te houden tot einde contract. Anderzijds: verkijk je niet op de WW-hoogte en -periode. Het is veel minder dan je misschien verwacht.
donderdag 26 mei 2016 09:05
quote:Stef89 schreef op 26 mei 2016 @ 08:51:
[...]
Nee, ik ben zeker geen robot, maar ik wil het ook graag allemaal positief bekijken, maar ik kan het echt niet langer opbrengen. Ik slaap niet en dat vind ik nog het ergste.
Het gaat niet goed met collega's, ik heb er geen klik mee, terwijl we eigenlijk allemaal van dezelfde leeftijd zijn. De werkdruk is hier hoog, waardoor er totaal geen tijd is voor een fatsoenlijk inwerktraject, hierdoor word ik erg onzeker en raak ik ook erg van gefrustreerd. Sinds ik dit aan heb gegeven gaat het wel iets beter, maar ik weet van de termen die hier gebruikt worden echt gewoon helemaal niks. Ik was zo enorm blij dat ik eindelijk weer kon gaan doen waar ik voor gestudeerd had.
Maar er gaat nu te veel door mijn hoofd. Wil ik deze functie nog uitoefenen? Moet ik dan een opleiding volgen? Wat wil ik dan? Moet ik deze functie opzeggen, met het gevolg dat ik in de WW terecht kom? Ik heb een hypotheek te betalen en ik kan dat financieel wel tijdelijk redden, maar niet al te lang. Daarnaast heb ik 3,5 jaar gewerkt bij een bedrijf wat niet in mijn studierichting was, het werk niet leuk was maar ik had daar super leuke collega's, waar ik nog bijna dagelijks contact mee heb maar ik merk dat ik zelfs dat ook zo min mogelijk wil. 3,5 jaar lang gesolliciteerd maar ik kreeg afwijzing na afwijzing, waardoor je ook denkt "wat ben ik eigenlijk nog waard". Daarnaast heb ik geen goede band met mijn ouders, waarvan ik altijd dacht dat me dat niet zo veel deed. Sociaal ben ik gewoon echt op, als ik iemand bekends tegenkom dan fiets ik liever om of ik loop een ander gangpad in in de supermarkt. Zo ben ik nooit geweest.
Je krijgt geen WW als je zelf een functie opzegt.
Ga naar de HA en meld je ziek.
[...]
Nee, ik ben zeker geen robot, maar ik wil het ook graag allemaal positief bekijken, maar ik kan het echt niet langer opbrengen. Ik slaap niet en dat vind ik nog het ergste.
Het gaat niet goed met collega's, ik heb er geen klik mee, terwijl we eigenlijk allemaal van dezelfde leeftijd zijn. De werkdruk is hier hoog, waardoor er totaal geen tijd is voor een fatsoenlijk inwerktraject, hierdoor word ik erg onzeker en raak ik ook erg van gefrustreerd. Sinds ik dit aan heb gegeven gaat het wel iets beter, maar ik weet van de termen die hier gebruikt worden echt gewoon helemaal niks. Ik was zo enorm blij dat ik eindelijk weer kon gaan doen waar ik voor gestudeerd had.
Maar er gaat nu te veel door mijn hoofd. Wil ik deze functie nog uitoefenen? Moet ik dan een opleiding volgen? Wat wil ik dan? Moet ik deze functie opzeggen, met het gevolg dat ik in de WW terecht kom? Ik heb een hypotheek te betalen en ik kan dat financieel wel tijdelijk redden, maar niet al te lang. Daarnaast heb ik 3,5 jaar gewerkt bij een bedrijf wat niet in mijn studierichting was, het werk niet leuk was maar ik had daar super leuke collega's, waar ik nog bijna dagelijks contact mee heb maar ik merk dat ik zelfs dat ook zo min mogelijk wil. 3,5 jaar lang gesolliciteerd maar ik kreeg afwijzing na afwijzing, waardoor je ook denkt "wat ben ik eigenlijk nog waard". Daarnaast heb ik geen goede band met mijn ouders, waarvan ik altijd dacht dat me dat niet zo veel deed. Sociaal ben ik gewoon echt op, als ik iemand bekends tegenkom dan fiets ik liever om of ik loop een ander gangpad in in de supermarkt. Zo ben ik nooit geweest.
Je krijgt geen WW als je zelf een functie opzegt.
Ga naar de HA en meld je ziek.
donderdag 26 mei 2016 09:11
quote:Goede-Fee schreef op 26 mei 2016 @ 09:05:
[...]
Je krijgt geen WW als je zelf een functie opzegt.
Ga naar de HA en meld je ziek.
Wel als ik naar overga tot een vaststellingsovereenkomst, mijn hoofd heeft alle scenario's al nagespeeld.
Ik zou me heel graag ziek melden, heb sterk het gevoel dat ik rust nodig heb. Maar dat kan ik toch niet maken na 2 maanden? Daarnaast weet ik dan ook dat ik hier weer naar terug moet en bij de gedachte alleen al maak ik mezelf helemaal gek. Mijn hoofd gaat echt van links naar rechts vandaar ook mijn reactie dat ik echt niet weet waar ik moet beginnen. De afspraak met de huisarts is gemaakt voor morgen.
[...]
Je krijgt geen WW als je zelf een functie opzegt.
Ga naar de HA en meld je ziek.
Wel als ik naar overga tot een vaststellingsovereenkomst, mijn hoofd heeft alle scenario's al nagespeeld.
Ik zou me heel graag ziek melden, heb sterk het gevoel dat ik rust nodig heb. Maar dat kan ik toch niet maken na 2 maanden? Daarnaast weet ik dan ook dat ik hier weer naar terug moet en bij de gedachte alleen al maak ik mezelf helemaal gek. Mijn hoofd gaat echt van links naar rechts vandaar ook mijn reactie dat ik echt niet weet waar ik moet beginnen. De afspraak met de huisarts is gemaakt voor morgen.
donderdag 26 mei 2016 09:17
Indien je 2 mond hebt gewerkt zijn je ww rechten sowieso nihil. Daarbij is zier te een uitsluitingsgrond voor ww. En ziek voor eigen ontslag tekenen kan leiden tot benadeling waardoor uwv ook geen ziektewet uitbetaald.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 mei 2016 09:28
Hai TO, laat los dat je iets niet kunt maken. Je voorgangster kreeg met reden een burn out. Dat ze jou niet fatsoenlijk inwerken betekent dat je werkgever hier niets van geleerd heeft. Van jou wordt veel verwacht, maar je krijgt daarvoor blijkbaar niet de tools. Dat is onrealistisch. Je hebt tijd en rust nodig om jezelf terug te vinden, die krijg je zeker niet als je dit vol probeert te houden.
donderdag 26 mei 2016 09:37
quote:Stef89 schreef op 26 mei 2016 @ 09:11:
[...]
Wel als ik naar overga tot een vaststellingsovereenkomst, mijn hoofd heeft alle scenario's al nagespeeld.
Ik zou me heel graag ziek melden, heb sterk het gevoel dat ik rust nodig heb. Maar dat kan ik toch niet maken na 2 maanden? .
De vraag is of je werkgever meewerkt aan een vaststellingsovereenkomst (met kosten voor hen) of je gewoon je tijd laat uitzitten, waarvan een flink deel in de Ziektewet. Loondoorbetaling zal wel verzekerd zijn, dus dat kost ze niets en bespaart alleen maar. Vrijwillig ziek uit dienst is inderdaad een benadelingshandeling waardoor je recht op WW (dat trouwens weinig zal voorstellen met een arbeidsverleden van een paar maanden) in gevaar komt.
Je reactie dat je het niet kunt maken om na twee maanden ziek te worden, past goed bij een kandidaat voor burnout.
Ik zou zeggen: zet in op jezelf. Zorg dat je sterker wordt, neem het roer in handen. Reken niet op regelingen / vaststellingsovereenkomsten / reintegratieverplichtingen etc. Die regelingen maken je allemaal afhankelijk.
[...]
Wel als ik naar overga tot een vaststellingsovereenkomst, mijn hoofd heeft alle scenario's al nagespeeld.
Ik zou me heel graag ziek melden, heb sterk het gevoel dat ik rust nodig heb. Maar dat kan ik toch niet maken na 2 maanden? .
De vraag is of je werkgever meewerkt aan een vaststellingsovereenkomst (met kosten voor hen) of je gewoon je tijd laat uitzitten, waarvan een flink deel in de Ziektewet. Loondoorbetaling zal wel verzekerd zijn, dus dat kost ze niets en bespaart alleen maar. Vrijwillig ziek uit dienst is inderdaad een benadelingshandeling waardoor je recht op WW (dat trouwens weinig zal voorstellen met een arbeidsverleden van een paar maanden) in gevaar komt.
Je reactie dat je het niet kunt maken om na twee maanden ziek te worden, past goed bij een kandidaat voor burnout.
Ik zou zeggen: zet in op jezelf. Zorg dat je sterker wordt, neem het roer in handen. Reken niet op regelingen / vaststellingsovereenkomsten / reintegratieverplichtingen etc. Die regelingen maken je allemaal afhankelijk.
donderdag 26 mei 2016 10:28
Je vind dat je het niet kan maken om je ziek te melden na 2 maanden, vooral niet omdat de vorige op die werkplek vertrok met dezelfde klachten. Draai dat is om: Jouw werkgever en collega's kunnen het niet maken om zo'n ziekmakende werksfeer te creëren, zo'n druk op leggen dat iemand al na 2 maanden op is, ze hadden lering moeten trekken uit wat met je voorganger is gebeurd.
donderdag 26 mei 2016 10:51
Ik heb een werkverleden van 11 jaar, maar ik werk bij dit bedrijf pas sinds 2 maanden en heb een tijdelijk contract.
Alle klachten heb ik al gehad, als hoofdpijn, migraine (soms 3x per week), niet meer uit je woorden kunnen komen en dingen vergeten, niet lekker in mijn vel zitten. Maar ondanks dat sliep ik toen super goed waardoor ik door ben gegaan en uiteindelijk in de put beland ben waardoor ik nu niet meer slaap, maar de andere klachten wel verdwenen zijn, heel vreemd.
Alle klachten heb ik al gehad, als hoofdpijn, migraine (soms 3x per week), niet meer uit je woorden kunnen komen en dingen vergeten, niet lekker in mijn vel zitten. Maar ondanks dat sliep ik toen super goed waardoor ik door ben gegaan en uiteindelijk in de put beland ben waardoor ik nu niet meer slaap, maar de andere klachten wel verdwenen zijn, heel vreemd.
donderdag 26 mei 2016 10:54
Stef, zie hierboven, niet jij moet kosten wat het kost willen voldoen aan de eisen van je werkgever, je werkgever moet er alles aan doen om jou je werk mogelijk te maken op een plezierige manier. En dat doen ze niet. Je werkgever is dus helemaal niet zo leuk en zeker niet gezond voor je. Ik hoop dat je inziet dat je meer waard bent dan nu je gezondheid zo op het spel te zetten voor een werkgever die je contract wellicht niet zal verlengen. Dat is niet erg, maar een zegen in dit geval. Ga voor jezelf kiezen, bespreek je situatie met je huisarts en meld je ziek. Als je niet beter bent tegen het einde contract, kom je gewoon in de ziektewet, dus zeg in geen geval de baan op. Wat er daarna komt en of dat wel of niet in je studierichting is, is even niet belangrijk. Je eigenwaarde haal je uit jezelf, niet uit de goedkeuring van je baas of je collega's. Een goede psych of burn out coach kan je helpen dit in te zien, maar nu moet je eerst inderdaad naar je lijf luisteren en rust gaan nemen voordat je echt heel erg ver burn out raakt en het je een jaar of langer zal kosten om daaruit te komen. Geloof me, dat is geen enkele werkgever waard.
donderdag 26 mei 2016 11:12
quote:Stef89 schreef op 26 mei 2016 @ 10:51:
Ik heb een werkverleden van 11 jaar, maar ik werk bij dit bedrijf pas sinds 2 maanden en heb een tijdelijk contract.
Alle klachten heb ik al gehad, als hoofdpijn, migraine (soms 3x per week), niet meer uit je woorden kunnen komen en dingen vergeten, niet lekker in mijn vel zitten. Maar ondanks dat sliep ik toen super goed waardoor ik door ben gegaan en uiteindelijk in de put beland ben waardoor ik nu niet meer slaap, maar de andere klachten wel verdwenen zijn, heel vreemd.Stef, ik zit thuis met een burn-out. Omdat ik maar door en door ben gegaan, omdat ik dacht dat werk belangrijk was en ik dat niet kon laten vallen. Ook bij mij was / is er te veel werk voor het aantal uur. Die ballen wilde ik allemaal in de lucht houden. Maar niets is zo belangrijk als jijzelf en je eigen gezondheid. Die moeten op 1. Laat dat werk los; echt, geen enkel werk is het waard om je gezondheid ermee te verknallen. Goed dat je naar de huisarts gaat, dat is de eerste stap.
Ik heb een werkverleden van 11 jaar, maar ik werk bij dit bedrijf pas sinds 2 maanden en heb een tijdelijk contract.
Alle klachten heb ik al gehad, als hoofdpijn, migraine (soms 3x per week), niet meer uit je woorden kunnen komen en dingen vergeten, niet lekker in mijn vel zitten. Maar ondanks dat sliep ik toen super goed waardoor ik door ben gegaan en uiteindelijk in de put beland ben waardoor ik nu niet meer slaap, maar de andere klachten wel verdwenen zijn, heel vreemd.Stef, ik zit thuis met een burn-out. Omdat ik maar door en door ben gegaan, omdat ik dacht dat werk belangrijk was en ik dat niet kon laten vallen. Ook bij mij was / is er te veel werk voor het aantal uur. Die ballen wilde ik allemaal in de lucht houden. Maar niets is zo belangrijk als jijzelf en je eigen gezondheid. Die moeten op 1. Laat dat werk los; echt, geen enkel werk is het waard om je gezondheid ermee te verknallen. Goed dat je naar de huisarts gaat, dat is de eerste stap.
donderdag 26 mei 2016 11:27
Het lijkt inderdaad erg op elkaar, de psychische klachten. Ik heb zelf ook erg getwijfeld: depressie, angststoornis, overspannen, burn-out, wat is het nou? Vaak weet je het pas echt als het alweer wat beter gaat (nu weet ik: het was een angststoornis met een depressie als gevolg).
Overigens zou het bij jou dan eerder overspannenheid zijn, en geen burn-out. Burn-out is iets wat jaren speelt en zich opstapelt, vaak door meerdere keren overspannen te zijn geweest.
1 tip: psychologische hulp bij overspannenheid wordt niet vergoed. Wat ik echt belachelijk vind, maar dat terzijde. Maar daar kun je misschien rekening mee houden tijdens je verwijzing.
Overigens zou het bij jou dan eerder overspannenheid zijn, en geen burn-out. Burn-out is iets wat jaren speelt en zich opstapelt, vaak door meerdere keren overspannen te zijn geweest.
1 tip: psychologische hulp bij overspannenheid wordt niet vergoed. Wat ik echt belachelijk vind, maar dat terzijde. Maar daar kun je misschien rekening mee houden tijdens je verwijzing.
donderdag 26 mei 2016 15:03
quote:Zanahoria schreef op 26 mei 2016 @ 11:27:
Het lijkt inderdaad erg op elkaar, de psychische klachten. Ik heb zelf ook erg getwijfeld: depressie, angststoornis, overspannen, burn-out, wat is het nou? Vaak weet je het pas echt als het alweer wat beter gaat (nu weet ik: het was een angststoornis met een depressie als gevolg).
Overigens zou het bij jou dan eerder overspannenheid zijn, en geen burn-out. Burn-out is iets wat jaren speelt en zich opstapelt, vaak door meerdere keren overspannen te zijn geweest.
1 tip: psychologische hulp bij overspannenheid wordt niet vergoed. Wat ik echt belachelijk vind, maar dat terzijde. Maar daar kun je misschien rekening mee houden tijdens je verwijzing.
Ik weet ook niet wat ik heb, weet niet of de huisarts een diagnose stelt of kan alleen een psycholoog / medewerker GGZ dit?
Het is 3 jaar geleden (denk ik) al begonnen; het begon met stoppen met ademen zodra ik in slaap viel. Ben hiervoor naar de neuroloog doorgestuurd en hij gaf aan dat ik geen slaapapneu had en dat maar "met iemand moest gaan praten", een paar jaar later ben ik weer bij hem terecht gekomen met hoofdpijn, migraine en het vergeten van dingen. Weer werd er tegen me verteld dat er niets mis met mij was, maar dat ik toch maar eens moest denken aan "met iemand praten". Ik heb zo behoorlijk mijn kop in het zand gestoken. Doordat ik dacht dat deze baan het helemaal voor mij was had ik echt het gevoel dan komt alles goed, maar omdat het zo tegen valt ben ik alleen maar nog dieper gezakt.
Het lijkt inderdaad erg op elkaar, de psychische klachten. Ik heb zelf ook erg getwijfeld: depressie, angststoornis, overspannen, burn-out, wat is het nou? Vaak weet je het pas echt als het alweer wat beter gaat (nu weet ik: het was een angststoornis met een depressie als gevolg).
Overigens zou het bij jou dan eerder overspannenheid zijn, en geen burn-out. Burn-out is iets wat jaren speelt en zich opstapelt, vaak door meerdere keren overspannen te zijn geweest.
1 tip: psychologische hulp bij overspannenheid wordt niet vergoed. Wat ik echt belachelijk vind, maar dat terzijde. Maar daar kun je misschien rekening mee houden tijdens je verwijzing.
Ik weet ook niet wat ik heb, weet niet of de huisarts een diagnose stelt of kan alleen een psycholoog / medewerker GGZ dit?
Het is 3 jaar geleden (denk ik) al begonnen; het begon met stoppen met ademen zodra ik in slaap viel. Ben hiervoor naar de neuroloog doorgestuurd en hij gaf aan dat ik geen slaapapneu had en dat maar "met iemand moest gaan praten", een paar jaar later ben ik weer bij hem terecht gekomen met hoofdpijn, migraine en het vergeten van dingen. Weer werd er tegen me verteld dat er niets mis met mij was, maar dat ik toch maar eens moest denken aan "met iemand praten". Ik heb zo behoorlijk mijn kop in het zand gestoken. Doordat ik dacht dat deze baan het helemaal voor mij was had ik echt het gevoel dan komt alles goed, maar omdat het zo tegen valt ben ik alleen maar nog dieper gezakt.
