Relaties
alle pijlers
Mijn moeder zit nu in een tehuis
dinsdag 24 mei 2016 17:08
Wat een rotdag vandaag, het ging echt niet meer met mijn moeder. Vanmorgen is letterlijk de bom gebarsten en is het helemaal fout gegaan. Van pure uitputting in slaap gevallen en mijn moeder is de hort op gegaan. Politie heeft haar terug gebracht en we hebben besloten dat het echt niet meer gaat thuis. Zit nu in een verpleegtehuis op een gesloten afdeling met een crisisopname van een week. In deze week wordt er geregeld dat ze er permanent gaat wonen. Misschien moet het nog via de rechter geregeld gaan worden zelfs omdat ze niet wilt.
Voel mij zo rot, vanaf 7 uur vanmorgen instanties gebeld, hulp gezocht en nu het is gelukt heb ik er enorme spijt van en wil haar alweer naar huis toe halen. Naar haar eigen vertrouwde plekje al is die plek al jaren niet meer vertrouwd voor haar.
Nu allerlei nare gedachtes of ze bang is, in paniek is, vraagt om naar huis te gaan etc. Durf het tehuis ook niet te bellen omdat ik haar echt los moet gaan laten. Ben als de dood dat ze weer een delier krijgt of zoals mijn opa binnen een dag na opname overlijdt.
Weet niet wat ik met dit topic wil, heb geen zin meer om te praten maar schrijven helpt.
Voel mij zo rot, vanaf 7 uur vanmorgen instanties gebeld, hulp gezocht en nu het is gelukt heb ik er enorme spijt van en wil haar alweer naar huis toe halen. Naar haar eigen vertrouwde plekje al is die plek al jaren niet meer vertrouwd voor haar.
Nu allerlei nare gedachtes of ze bang is, in paniek is, vraagt om naar huis te gaan etc. Durf het tehuis ook niet te bellen omdat ik haar echt los moet gaan laten. Ben als de dood dat ze weer een delier krijgt of zoals mijn opa binnen een dag na opname overlijdt.
Weet niet wat ik met dit topic wil, heb geen zin meer om te praten maar schrijven helpt.
woensdag 25 mei 2016 20:30
Moet zeggen dat het nu wel makkelijker is dan gister. Het gaat zo goed! Het constante gezoek en gerommel en weglopen heeft ze daar helemaal niet. Alles waar we zo bang voor waren is ( nog) helemaal niet gebeurd.
Het is nu wel heel erg raar, ben een beetje rusteloos. Hoef niet meer op te letten, hoef niet meer op vaste tijden medicatie te geven etc.
Wou alleen wel dat ik haar een camera om kon doen zodat ik 24/7 weet wat er gebeurd haha
Het is nu wel heel erg raar, ben een beetje rusteloos. Hoef niet meer op te letten, hoef niet meer op vaste tijden medicatie te geven etc.
Wou alleen wel dat ik haar een camera om kon doen zodat ik 24/7 weet wat er gebeurd haha
woensdag 25 mei 2016 20:59
Ik vind het heel knap van je dat je deze beslissing hebt gemaakt lovely. Wat moet dat moeilijk geweest zijn voor je. Wat fijn dat ze het naar haar zin lijkt te hebben. Dat is een geruststellende gedachte. Het is helemaal niet raar dat je nu zo rusteloos bent als je eerst voortdurend op je hoede moest zijn. Dit moet je nu loslaten, maar dat kost tijd.
Sterkte meid
Sterkte meid
woensdag 25 mei 2016 21:02
@Lovely, ik kan me best voorstellen dat je je rusteloos voelt, nu ineens 'niks' meer te doen hebt, dan je eigen kind, huis, tuin. Hopelijk beval je heel binnenkort van je tweede kind, dan heb je het druk genoeg.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 25 mei 2016 23:12
Ja idd dan heb ik weer een hele andere drukte! Heb mij ook vaak afgevraagd hoe ik in hemelsnaam de zorg van iedereen tegelijk moest gaan doen. Mijn zoontje is vanaf zijn geboorte elke dag mee gegaan naar mijn moeder toe maar sinds hij kan lopen werd het al ingewikkelder. Als ik hem eten gaf of als hij lekker aan het spelen was dan liep ze weer weg en dan moest ik hem snel in de box of in zijn bed zetten en achter haar aan rennen want de tijd die ik nodig had om hem zijn jas aan te doen dat zou al veel te lang duren dus moest ik hem steeds alleen achterlaten ( heb hem wel altijd veilig achtergelaten hoor).
Ook boodschappen doen ging niet meer, ze kon niet meer mee en ik kon haar niet meer alleen achterlaten dus moest ik eerst weer een oppas regelen en dan zelf snel naar de winkel toe.
En tot nu toe verloopt alles nog steeds heel erg positief. Kreeg wel een hartverzakking toen het tehuis mij vandaag belde maar dat was alleen maar om te vragen of ik morgen een pakje sigaretten wou brengen. En het " gekste" wat ze vandaag heeft gedaan was vragen om droge boterhammen maar ze niet wou zeggen waarom ze die wou, maar die waren voor de beestjes bedoeld. Zo lief van haar dat ze die ging voeren.
En ze is 4 jaar geleden al eens 12 weken opgenomen geweest, had haar daar weggehaald omdat ze in zeer gevaarlijke situaties terecht kwam ( die ze zelf veroorzaakte) zoals van de verpleging een aansteker krijgen wn daarmee de gordijnen in de fik stak dus ook fijn om te horen dat ze daar alleen maar samen met een zuster mag roken gelukkig.
Morgen ga ik er wel heen om sigaretten te brengen en ik neem haar schemerlamp mee en een schilderij, ze zit nu nog op een lege kamer natuurlijk. Verheug mij er heel erg op om haar morgen te zien maar aan de andere kant zie ik er ook weer tegen op.
Het is ook zo hard gegaan allemaal. Bij de geboorte van mijn zoon wist ze zijn naam nog etc, regelde ze babyspulletjes enzo en nu weet ze niet eens dat ik zwanger ben. Mijn zoon en nichtje schelen 4 maanden en mijn zoon herkent ze en mijn nichtje helemaal niet.
Ook boodschappen doen ging niet meer, ze kon niet meer mee en ik kon haar niet meer alleen achterlaten dus moest ik eerst weer een oppas regelen en dan zelf snel naar de winkel toe.
En tot nu toe verloopt alles nog steeds heel erg positief. Kreeg wel een hartverzakking toen het tehuis mij vandaag belde maar dat was alleen maar om te vragen of ik morgen een pakje sigaretten wou brengen. En het " gekste" wat ze vandaag heeft gedaan was vragen om droge boterhammen maar ze niet wou zeggen waarom ze die wou, maar die waren voor de beestjes bedoeld. Zo lief van haar dat ze die ging voeren.
En ze is 4 jaar geleden al eens 12 weken opgenomen geweest, had haar daar weggehaald omdat ze in zeer gevaarlijke situaties terecht kwam ( die ze zelf veroorzaakte) zoals van de verpleging een aansteker krijgen wn daarmee de gordijnen in de fik stak dus ook fijn om te horen dat ze daar alleen maar samen met een zuster mag roken gelukkig.
Morgen ga ik er wel heen om sigaretten te brengen en ik neem haar schemerlamp mee en een schilderij, ze zit nu nog op een lege kamer natuurlijk. Verheug mij er heel erg op om haar morgen te zien maar aan de andere kant zie ik er ook weer tegen op.
Het is ook zo hard gegaan allemaal. Bij de geboorte van mijn zoon wist ze zijn naam nog etc, regelde ze babyspulletjes enzo en nu weet ze niet eens dat ik zwanger ben. Mijn zoon en nichtje schelen 4 maanden en mijn zoon herkent ze en mijn nichtje helemaal niet.
donderdag 26 mei 2016 11:13
To, als je er heengaat; ik maak regelmatig mee (werk op een gesloten afdeling) dat een nieuwe bewoner de eerste tijd enorm kan omslaan als er een bekend iemand langskomt en boos op diegene wordt omdat hij/zij zich gedumpt voelt. Het gebeurt lang niet bij iedere bewoner, maar houd het in je achterhoofd als je gaat, dat het kan gebeuren. En als het gebeurt trek het je niet persoonlijk aan, hoe moeilijk dat ook is. Bedenk dat je het beste hebt gedaan voor haar. Dat het tot nu toe zo goed gaat is heel fijn en geeft hoop.
donderdag 26 mei 2016 11:29
Ja klopt daar had de verpleging ook al voor gewaarschuwd ja. Hoop dat ze niet kwaad gaat worden, tot nu toe gaat alles nog goed alleen gisteravond een klein beetje onrustig maar niks in vergelijking met hoe het thuis was. Ben erg benieuwd hoe het vanmiddag gaat, neem wat dingetjes voor haar mee ook.
donderdag 26 mei 2016 21:58
bah dat ook nog erbij.
Mijn moeder moest ook naar het verpleeghuis via gedwongen opname. Ze zei altijd dat ze wel zou gaan als het nodig was, maar in haar ogen was het nog lang niet nodig. En toen ze daar eenmaal zat had ze toch een verhalen te vertellen over wie ze gezien had en waar ze geweest was (degenen die ze gezien had waren al lang dood, en ze kwam echt de afdeling niet af, maar ze was 's morgens nog geld gaan halen en ze had haar neef nog gezien. Dat soort dingen.
Wij hebben er later een oud fotoboek weggelegd, en dat was iedere keer weer nieuw als ze het zag. Of ze echt de mensen herkende , vast niet allemaal, maar wij kenden veel mensen op die foto's ook niet meer.
En ja ze kan kwaad of opstandig worden, maar alle kans dat als je even naar de wc gaat en je komt terug dat ze helemaal omgedraaid is .
Maar te hopen voor jou dat ze het daar naar haar zin heeft. Ik weet niet hoe oud jouw kind is, en wat hij er allemaal van mee krijgt, maar er zijn heel goede boekjes die op kinderniveau vertellen wat er aan de hand is
Mijn moeder moest ook naar het verpleeghuis via gedwongen opname. Ze zei altijd dat ze wel zou gaan als het nodig was, maar in haar ogen was het nog lang niet nodig. En toen ze daar eenmaal zat had ze toch een verhalen te vertellen over wie ze gezien had en waar ze geweest was (degenen die ze gezien had waren al lang dood, en ze kwam echt de afdeling niet af, maar ze was 's morgens nog geld gaan halen en ze had haar neef nog gezien. Dat soort dingen.
Wij hebben er later een oud fotoboek weggelegd, en dat was iedere keer weer nieuw als ze het zag. Of ze echt de mensen herkende , vast niet allemaal, maar wij kenden veel mensen op die foto's ook niet meer.
En ja ze kan kwaad of opstandig worden, maar alle kans dat als je even naar de wc gaat en je komt terug dat ze helemaal omgedraaid is .
Maar te hopen voor jou dat ze het daar naar haar zin heeft. Ik weet niet hoe oud jouw kind is, en wat hij er allemaal van mee krijgt, maar er zijn heel goede boekjes die op kinderniveau vertellen wat er aan de hand is
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 26 mei 2016 22:13
Ja nouja ik weet nu niet meer waar ik goed aan doe. Had oude foto's meegenomen maar ze dacht dat ik ene Marijke was ( we kennen niet eens een Marijke) en ze herkende niemand. Mijn kind herkende ze op foto's wel en mijn hond ook maar verder niet. Wel vroeg ze waar mijn broer was toen hij even naar de wc was.
Verder is een gesprek niet echt mogelijk meer , ik dacht dat het slecht ging met haar maar nu gaat het pas echt heel erg slecht. Volgens de artsen zal ze nog wel wat gaan verbeteren.
Heb haar omgekleed en bepaalde dingen kon ze nog wel. Zoals mijn hand loslaten, stapje achteruit doen en voeten omhoog doen met omkleden. Ene moment moest ze zich echt aan mij vasthouden met lopen, andere moment sleurde ze mij echt mee.
Ze heeft 1 keer gevraagd wanneer we naar huis gingen en toen zei ik dat ze al een soort van thuis was en dat accepteerde ze gewoon.
Mijn opa kwam jaren geleden in hetzelfde tehuis terecht, kreeg een tia en overleed binnen 24 uur. Daar ben ik nu zo bang voor, dat het verleden zich gaat herhalen en weet niet hoe ik mij daaronder moet voelen.
Het helpt wel om geen seconde na te denken over hoe ze ooit was.
Verder is een gesprek niet echt mogelijk meer , ik dacht dat het slecht ging met haar maar nu gaat het pas echt heel erg slecht. Volgens de artsen zal ze nog wel wat gaan verbeteren.
Heb haar omgekleed en bepaalde dingen kon ze nog wel. Zoals mijn hand loslaten, stapje achteruit doen en voeten omhoog doen met omkleden. Ene moment moest ze zich echt aan mij vasthouden met lopen, andere moment sleurde ze mij echt mee.
Ze heeft 1 keer gevraagd wanneer we naar huis gingen en toen zei ik dat ze al een soort van thuis was en dat accepteerde ze gewoon.
Mijn opa kwam jaren geleden in hetzelfde tehuis terecht, kreeg een tia en overleed binnen 24 uur. Daar ben ik nu zo bang voor, dat het verleden zich gaat herhalen en weet niet hoe ik mij daaronder moet voelen.
Het helpt wel om geen seconde na te denken over hoe ze ooit was.
donderdag 26 mei 2016 22:27
Het kan dat het verleden zich herhaalt, maar een even grote kans van niet. Ja en hoe je je daaronder moet voelen, nee dat weet je niet. Misschien voel je alles door elkaar als het echt zou gebeuren: Verdriet omdat ze dood is, opgelucht dat ze niet verder hoeft te lijden en af te takelen, schaamte omdat je opgelucht bent. En dat om en om of allemaal tegelijk. En eigenlijk ben je al afscheid aan het nemen, je moeder is niet meer de moeder die ze was, en dat roept ook weer allerlei gevoelens op.
Sterkte de komende tijd, hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt waar je echt je gevoelens kwijt kunt. En neem jezelf je gevoelens niet kwalijk, hoe ze ook zijn
Sterkte de komende tijd, hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt waar je echt je gevoelens kwijt kunt. En neem jezelf je gevoelens niet kwalijk, hoe ze ook zijn
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 26 mei 2016 22:28
Maar lieve Lovely.....soms is de dood een verlossing. Ik weet hoe machteloos je je voelt en je bent altijd te jong om je moeder te verliezen, maar soms is het goed. Ik weet niet goed hoe te omschrijven en het lijkt hard maar soms is de dood echt een verlossing
En ik weet hoe het voelt. Toen het echt niet meer ging heb ik huilend tegen de verpleegarts gezegd dat het onmenselijk was. Mijn moeder was daarbij. Ze kon niet meer. In die nacht is ze overleden.
En ik weet hoe het voelt. Toen het echt niet meer ging heb ik huilend tegen de verpleegarts gezegd dat het onmenselijk was. Mijn moeder was daarbij. Ze kon niet meer. In die nacht is ze overleden.
donderdag 26 mei 2016 22:31
Ja weet je...ze is mijn moeder niet meer, al heel erg lang niet meer en ik weet dat ze dit allemaal nooit gewild zou hebben.
Maar ik wil haar ook helemaal kwijt, maar ik wik haar terug maar dat zal nooit meer gaan gebeuren. Moet je nagaan dat ik soms niet eens meer weet hoe ze ooit was.
Ik wil nu alleen nog maar dat ze gelukkig is, ze gedtaagd zich wel gelukkig.
Maar ik wil haar ook helemaal kwijt, maar ik wik haar terug maar dat zal nooit meer gaan gebeuren. Moet je nagaan dat ik soms niet eens meer weet hoe ze ooit was.
Ik wil nu alleen nog maar dat ze gelukkig is, ze gedtaagd zich wel gelukkig.
donderdag 26 mei 2016 23:25
quote:Ellius schreef op 26 mei 2016 @ 22:30:
Moeilijk voor je! Ik wens je veel sterkte. En ik hoop dat je goed kunt slapen, ik denk dat je best wat in te halen hebt wat dat betreft.
Slapen gaat echt niet lukken. Mijn zoontje verwaarloos ik al een week, mijn huis ziet er echt niet uit, we zijn net klaar met een grote verbouwing maar nu moeten we nog verven en behangen dus heb de meubels van 3 kamers nu allemaal in de woonkamer staan tussen blikken verf en allemaal puinzooi. kinferkamer en babykamer is niet af. Heb echt alles verwaarloosd hier.
Gelukkig kan ik mijn zoontje morgen voor het hele weekend wegbrengen dus dan heeft hij aandacht zat, mijn man kon het weekend vrij krijgen dus het weekend moeten we het huis helemaal af hebben.
Heb letterlijk niet eens eten meer in huis, stond vandaag net bij de jumbo toen ik door het tehuis werd gebeld. Nu ben ik maar aan het uitzoeken hoe het werkt met boodschappen bestellen en daarna ga ik hier maar rotzooi proberen om te ruimen terwijl ik niet eens plaats meer heb om überhaupt op te ruimen.
Mijn halve familie heeft ruzie met elkaar vanwege mij. De ene kant vind dat die tia mijn schuld is omdat ik haar heb laten opnemen, de andere kant komt juist weer voor mij op.
Moeilijk voor je! Ik wens je veel sterkte. En ik hoop dat je goed kunt slapen, ik denk dat je best wat in te halen hebt wat dat betreft.
Slapen gaat echt niet lukken. Mijn zoontje verwaarloos ik al een week, mijn huis ziet er echt niet uit, we zijn net klaar met een grote verbouwing maar nu moeten we nog verven en behangen dus heb de meubels van 3 kamers nu allemaal in de woonkamer staan tussen blikken verf en allemaal puinzooi. kinferkamer en babykamer is niet af. Heb echt alles verwaarloosd hier.
Gelukkig kan ik mijn zoontje morgen voor het hele weekend wegbrengen dus dan heeft hij aandacht zat, mijn man kon het weekend vrij krijgen dus het weekend moeten we het huis helemaal af hebben.
Heb letterlijk niet eens eten meer in huis, stond vandaag net bij de jumbo toen ik door het tehuis werd gebeld. Nu ben ik maar aan het uitzoeken hoe het werkt met boodschappen bestellen en daarna ga ik hier maar rotzooi proberen om te ruimen terwijl ik niet eens plaats meer heb om überhaupt op te ruimen.
Mijn halve familie heeft ruzie met elkaar vanwege mij. De ene kant vind dat die tia mijn schuld is omdat ik haar heb laten opnemen, de andere kant komt juist weer voor mij op.
donderdag 26 mei 2016 23:52
Ik hoop dat jij beseft dat een tia spontaan komt, die komt echt niet omdat je moeder nu is opgenomen. Je familie zou blij moeten zijn dat je moeder op een veilige plek was toen het gebeurde. En ja daar ga je helaas ook mee te maken krijgen, mensen die het niet snappen, omdat ze pas nog me je moeder gesproken hebben en toen merkten ze niets aan haar.
Mensen kunnen, ook onbedoeld, domme opmerkingen maken.
Mensen kunnen, ook onbedoeld, domme opmerkingen maken.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 27 mei 2016 00:28
Om heel eerlijk te zijn voel ik mij ook echt schuldig. Zit nu steeds te denken wat als ze thuis was geweest? Had ze dan die tia niet gehad? Of had ze die wel gehad en was ik er misschien pas na een uur achter gekomen ofzo. Ik weet zelf ook echt helemaal niet meer hoe ik mij moet voelen.
Ben nu wel iets rustiger, heb alle puinzooi even een plek gegeven en boodschappen besteld die morgen worden bezorgd. Toch een last minder.
Ben nu wel iets rustiger, heb alle puinzooi even een plek gegeven en boodschappen besteld die morgen worden bezorgd. Toch een last minder.
vrijdag 27 mei 2016 01:01
quote:Lovely1987 schreef op 27 mei 2016 @ 00:28:
Om heel eerlijk te zijn voel ik mij ook echt schuldig. Zit nu steeds te denken wat als ze thuis was geweest? Had ze dan die tia niet gehad? Of had ze die wel gehad en was ik er misschien pas na een uur achter gekomen ofzo. Ik weet zelf ook echt helemaal niet meer hoe ik mij moet voelen.
Ben nu wel iets rustiger, heb alle puinzooi even een plek gegeven en boodschappen besteld die morgen worden bezorgd. Toch een last minder.Ja dan had ze hem ook gehad. Een vriendin van me kreeg er ook een, gewoon tijdens de lunchpauze op haar werk ( tot haar geluk werkte ze in een ziekenhuis, en zagen de omstanders vrij snel wat er aan de hand was. Ik weet ook niet hoe jij je moet voelen, maar voel je zeker niet schuldig, en probeer te slapen (hoop dat je al op bed ligt)
En wat als ze thuis was geweest: dan had de ambulance moeten komen, had je met een kind gezeten wat niet wist wat er aan de hand was, en waar je ook even geen tijd voor zou hebben. Dus een hoop ellende boven de ellende die je al had. Wees blij dat ze meteen in goede handen was
Om heel eerlijk te zijn voel ik mij ook echt schuldig. Zit nu steeds te denken wat als ze thuis was geweest? Had ze dan die tia niet gehad? Of had ze die wel gehad en was ik er misschien pas na een uur achter gekomen ofzo. Ik weet zelf ook echt helemaal niet meer hoe ik mij moet voelen.
Ben nu wel iets rustiger, heb alle puinzooi even een plek gegeven en boodschappen besteld die morgen worden bezorgd. Toch een last minder.Ja dan had ze hem ook gehad. Een vriendin van me kreeg er ook een, gewoon tijdens de lunchpauze op haar werk ( tot haar geluk werkte ze in een ziekenhuis, en zagen de omstanders vrij snel wat er aan de hand was. Ik weet ook niet hoe jij je moet voelen, maar voel je zeker niet schuldig, en probeer te slapen (hoop dat je al op bed ligt)
En wat als ze thuis was geweest: dan had de ambulance moeten komen, had je met een kind gezeten wat niet wist wat er aan de hand was, en waar je ook even geen tijd voor zou hebben. Dus een hoop ellende boven de ellende die je al had. Wees blij dat ze meteen in goede handen was
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 27 mei 2016 01:42
Ja dat ze meteen in goede handen was vind ik wel heel erg fijn. Ze heeft er nog geen 5 minuten gelegen tot een zuster haar vond en de verpleeghuisarts was er ook direct bij en wat je zegt daar had ik nog helemaal niet aan gedacht... Als de ambulance etc had moeten komen dan waren er meer problemen gekomen. Mijn zoontje die ik dan nergens kon laten etc.
vrijdag 27 mei 2016 07:31
Wat akelig allemaal. Ik denk dat het juist bewijst dat je de juiste beslissing hebt genomen. Hoe graag je je moeder ook een plek gunt thuis...zo moet je ook naar jezelf kijken. Jouw leven stond stil. In gezonde tijden had je moeder dit niet voor je gewild. Zij gunt haar kleinkinderen ook een moeder die er voor hen is. Nu kan jouw leven door net als die van je moeder.
vrijdag 27 mei 2016 09:14
Nou zeg, wat raar van (de helft van) je familie. Dus jij moet maar voor je moeder zorgen (terwijl je zwanger bent en een peuter hebt rondlopen), en zij doen niets, behalve kritiek leveren? Als ze het zo slecht vinden om je moeder naar een tehuis te brengen, waarom nemen zij haar dan niet in huis?
Niet schuldig voelen hoor, echt niet. Jouw moeder wordt heel goed verzorgd en begeleid, en jij kunt je kind, en straks je baby ook weer de aandacht geven die ze nodig hebben. Je hebt je moeder toch niet in de steek gelaten? Je hebt juist dat gedaan wat voor haar nu het beste is. Je biedt haar nu een veilige omgeving met de allerbeste zorg.
Niet schuldig voelen hoor, echt niet. Jouw moeder wordt heel goed verzorgd en begeleid, en jij kunt je kind, en straks je baby ook weer de aandacht geven die ze nodig hebben. Je hebt je moeder toch niet in de steek gelaten? Je hebt juist dat gedaan wat voor haar nu het beste is. Je biedt haar nu een veilige omgeving met de allerbeste zorg.
Mind the gap
vrijdag 27 mei 2016 10:25
Wat heb jij je best gedaan TO en het is echt niet makkelijk.
Wij (nou ja meestal vriend) gaan die kant nu ook op. Zijn moeder heeft nu al een paar keer de buren gealarmeerd. Bij ons is het ook de vraag hoe lang ze nog thuis kan blijven.
Maar wat niet kan kan niet. De buren van vriend komen om beurten even kijken en een praatje maken als vriend weg is. Dat is wel fijn. Verder komt de thuiszorg iedere ochtend.
Heel veel sterkte en je hebt gedaan wat je kon helaas is het niet anders.
Je moet er toch ook niet aan denken dat ze "ontsnapt" en onder een auto loopt oid.
Veel sterkte.
Wij (nou ja meestal vriend) gaan die kant nu ook op. Zijn moeder heeft nu al een paar keer de buren gealarmeerd. Bij ons is het ook de vraag hoe lang ze nog thuis kan blijven.
Maar wat niet kan kan niet. De buren van vriend komen om beurten even kijken en een praatje maken als vriend weg is. Dat is wel fijn. Verder komt de thuiszorg iedere ochtend.
Heel veel sterkte en je hebt gedaan wat je kon helaas is het niet anders.
Je moet er toch ook niet aan denken dat ze "ontsnapt" en onder een auto loopt oid.
Veel sterkte.
vrijdag 27 mei 2016 10:27
quote:Lovely1987 schreef op 26 mei 2016 @ 23:25:
[...]
Mijn halve familie heeft ruzie met elkaar vanwege mij. De ene kant vind dat die tia mijn schuld is omdat ik haar heb laten opnemen, de andere kant komt juist weer voor mij op. Pardon???? Wat een mafketels zeg! Gewoon afkappen die hap.
Zijn ze nou zo dom of wat.
Een tia kun je niet veroorzaken Wat een mafklappers zeg.
Niets van aantrekken en gewoon geen contact meer mee hebben.
[...]
Mijn halve familie heeft ruzie met elkaar vanwege mij. De ene kant vind dat die tia mijn schuld is omdat ik haar heb laten opnemen, de andere kant komt juist weer voor mij op. Pardon???? Wat een mafketels zeg! Gewoon afkappen die hap.
Zijn ze nou zo dom of wat.
Een tia kun je niet veroorzaken Wat een mafklappers zeg.
Niets van aantrekken en gewoon geen contact meer mee hebben.
vrijdag 27 mei 2016 11:02
quote:Lovely1987 schreef op 27 mei 2016 @ 01:42:
Ja dat ze meteen in goede handen was vind ik wel heel erg fijn. Ze heeft er nog geen 5 minuten gelegen tot een zuster haar vond en de verpleeghuisarts was er ook direct bij en wat je zegt daar had ik nog helemaal niet aan gedacht... Als de ambulance etc had moeten komen dan waren er meer problemen gekomen. Mijn zoontje die ik dan nergens kon laten etc.
Het was idd maar de vraag of jij (of iemand anders vd familie) in haar directe omgeving zou zijn geweest, als het thuis was gebeurd.
De eerste beste verzorgende vh verpleegtehuis kan je vertellen dat die tia niet jouw schuld is. Probeer daarover niet eens in discussie te gaan met je familie. Laten zij zich daarover maar zelf informeren bij: dokter, tehuis, Google, enz.
Als ze zelf volledig de regie hadden willen hebben, hadden zij haar volledig moeten verzorgen.
Niet verdrietig om worden, niet boos om worden, jij hebt (meer dan) gedaan wat je kon. Nu is de beurt aan de professionals en hoef jij alleen maar te houden van je moeder (+ wat hand-en spandiensten naar vermogen).
Nu ben jij en je gezin aan de beurt. Door het deel vd verzorging dat nu door het verpleeghuis wordt gedaan, krijg jij waarschijnlijk juist meer tijd om leuke dingen met/voor je moeder te doen.
Ja dat ze meteen in goede handen was vind ik wel heel erg fijn. Ze heeft er nog geen 5 minuten gelegen tot een zuster haar vond en de verpleeghuisarts was er ook direct bij en wat je zegt daar had ik nog helemaal niet aan gedacht... Als de ambulance etc had moeten komen dan waren er meer problemen gekomen. Mijn zoontje die ik dan nergens kon laten etc.
Het was idd maar de vraag of jij (of iemand anders vd familie) in haar directe omgeving zou zijn geweest, als het thuis was gebeurd.
De eerste beste verzorgende vh verpleegtehuis kan je vertellen dat die tia niet jouw schuld is. Probeer daarover niet eens in discussie te gaan met je familie. Laten zij zich daarover maar zelf informeren bij: dokter, tehuis, Google, enz.
Als ze zelf volledig de regie hadden willen hebben, hadden zij haar volledig moeten verzorgen.
Niet verdrietig om worden, niet boos om worden, jij hebt (meer dan) gedaan wat je kon. Nu is de beurt aan de professionals en hoef jij alleen maar te houden van je moeder (+ wat hand-en spandiensten naar vermogen).
Nu ben jij en je gezin aan de beurt. Door het deel vd verzorging dat nu door het verpleeghuis wordt gedaan, krijg jij waarschijnlijk juist meer tijd om leuke dingen met/voor je moeder te doen.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
