Relatie met een pas gescheiden man

Hallo iedereen,

Ik loop momenteel vast in mijn huidige relatie en hoop op jullie advies. Ben een alleenstaande moeder, heb een dochter van 10 maanden. Zwangerschap was niet gepland, vader wilde in eerste instantie niet betrokken zijn, bleef daardoor uit beeld. Nadat mijn dochter geboren was, veranderde dit.. en wil hij nu stap voor stap mijn dochter leren kennen. Zijn ouders daarentegen ontvangen haar met open armen. Dit was toen natuurlijk geweldig nieuws voor het belang voor mijn dochter. Inmiddels heb ik een balans gevonden, het e.e.a. verwerkt rondom het alleenstaande ouderschap en ook een parttime baan gevonden, waar ik als sociaal werker aan de slag kan. Het is een heftige tijd geweest, maar naarmate de tijd verstreek kwam er steeds meer rust in mijn leven.



Een half jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. Mijn vriend komt uit een relatie van 10 jaar, waarvan 5 jaar getrouwd geweest.. Hij is nu een jaar gescheiden, heeft twee kleine kinderen van 1,5 en 4 jaar oud. Ik kende hem en zijn ex-vrouw al en kwamen elkaar soms tegen op feestjes (gezamenlijke vrienden) en later ook als vrienden bij elkaar over de vloer. Dat wij later opeens verliefd op elkaar werden, hadden we ook nooit gedacht. De timing was alleen erg slecht.. het moment dat wij verliefd werden, woonde hij nog zijn met zijn ex. Zij had al wel een huis gekocht, verhuizing vond later plaats. Zijn ex was destijds blij voor ons, gunde het ons ook. Dat was een zekere opluchting. Voor de kinderen moest het een plek krijgen, ze waren eerst nog als gezin samen.. waardoor we wisten dat het niet het juiste moment was om een nieuwe relatie aan te gaan. Ook was mijn vriend onzeker over de periode die na de verhuizing zou plaatsvinden... dan zou hij opeens alleen komen te staan. We hadden toen veel contact en spraken veel over de situatie. Ik was een luisterend oor, wilde hem ook steunen. Zijn ex en mijn vriend hebben co-ouderschap en voor hen was het belangrijk de vriendschap tussen hen in stand te houden. Ondanks dat we wisten dat het beter was het rustig aan te doen, spraken we toch met elkaar af.. het voelde zo ontzettend vertrouwd en fijn. Contact bleef met zijn ex, ook als wij aan het daten waren. Ze wilde weten wat hij ging doen etc etc. Bij mijn vriend begon het steeds meer te knagen dat hij niet goed wist hoe een vriendschap met zijn ex te houden, contact omwille van de kinderen te moeten onderhouden en ook nog een nieuwe relatie te hebben. Al met al.. heel begrijpelijk dat het tijd nodig heeft gehad om een weg hierin te vinden. Hij liet mij in het begin weten geen gevoelens meer voor haar te hebben (de scheiding was niet zijn keuze). Het ging al jaren niet meer goed zei hij. En hij wil dolgraag met mij verder. De eerste keer dat ik bij hem thuis werd uitgenodigd, hing de huwelijksuitnodiging nog aan de muur.. en de eerste keer dat we samen een weekend weggingen lagen er nog spullen van haar in zijn auto. Nou zijn dit kleine dingen.. Maar het zijn dingen die mij zo langzamerhand in de weg gaan zitten, ook omdat hij een paar weken geleden heeft uitgesproken dat hij nog niet los van haar is. Wanneer we gingen afspreken, was hij soms erg afwezig.. dan wist ik dat er weer contact met haar was geweest (en dat ging niet over de kinderen), waardoor hij weer verward was geraakt. Er is de laatste maanden veel strijd tussen hen geweest, ik wist dat zij hem manipuleerde en hij daar gevoelig voor was. Ik wilde zo begripvol en geduldig mogelijk zijn, weten dat dit tijd zou kosten.. dat het vanzelf beter zou worden. En ik hem niet kwijt wilde. Vorige week heeft hij de keuze gemaakt haar geblokkeren op whatsapp en volgt haar niet meer op facebook. Zodat hij rust kon krijgen. Dit doet hem goed zegt hij. Ze beperken het co-ouderschap tot afspraken over de mail. En dat werk nu volgens hem.



Het allerliefst wil ik me niet eens meer druk maken over deze zaken, maar het levert mij zo langzamerhand veel onzekerheden op. Het is me enorm in de weg gaan zitten. Dat ik me ook meer ben gaan afsluiten voor mijn vriend. Ik heb soms laten weten dat ik het moeilijk vind, waar hij op zegt dat hij het knap van me vindt dat ik zo begripvol ben geweest. Hij zei gister nog wel dat hij het zorgeloze leventje toen de tijd met zijn ex mist, maar dat de liefde al over was. Wat ik nu dan lastig vind, is dat ik niet meer weet is hoe ik dat moet interpreteren.. ben er alleen maar weer onzeker over. Ik heb het gevoel alsof ik er maar wat bij aan het bungelen was de afgelopen maanden, hij met een half been in zijn oude relatie en met het andere been in een nieuwe relatie. Mijn dochter is inmiddels aan hem gewend en vindt het erg leuk om te zien hoe positief zij op hem reageert. Zijn oudste dochter weet inmiddels dat wij verliefd op elkaar zijn en reageert daar ook goed op. Ik heb alleen inmiddels het gevoel dat het nu in mijn hoofd een onzekere puinzooi aan het worden is.. Zijn ex blijft een belangrijke rol in het leven van zijn kinderen, natuurlijk, ik heb nu alleen geen idee hoe daarmee om te gaan.. en wat ik nog lastig vindt is dat mijn vriend niet echt een prater is en zich niet makkelijk uit. Ik wil dolgraag verder met hem.. maar ik twijfel nu alleen of het echt kan werken op dit moment omdat hij juist nog niet los is van zijn ex.. Ik heb gewoon heel erg benieuwd naar jullie mening.. En wat zou een goede stap op dit moment zijn, ook in het belang van mijn dochter?