Seks
alle pijlers
Ik wil niet en voel de behoefte ook niet
zaterdag 11 juli 2015 14:58
EDIT:
Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat ik dit topic opende. (originele verhaal hieronder) Kind heeft ondertussen de eerste verjaardag gevierd, maar hier nog steeds geen seks.
Ik voel nog steeds hetzelfde: geen behoefte aan intimiteit, ik vind het vervelend als hij aan mij zit en wijs hem altijd af. Gevolg is dat hij gestopt is met proberen (logisch, want niemand vindt het leuk om continu afgewezen te worden)
Wij hebben het echt heel leuk met elkaar en met ons kind. Allen het 'geen seks' verhaal komt steeds meer tussen ons in te staan. Ik twijfel of ik professionele hulp moet zoeken.
Heeft iemand een idee?
Originele post:
Nu, twee maanden na de geboorte van ons kind, merk ik dat mijn man wel weer toe is aan seks. Ik daarentegen moet er niet aan denken. Ik heb er geen aanwijsbare reden voor. De zwangerschap is prima verlopen, de bevalling was ook ok (voorzover een bevalling ok kan zijn) maar ik wil gewoon niet dat hij aan me zit. Dat is niet het enige, ik voel ook helemaal de behoefte aan seksuele intimiteit niet. Knuffelen en zoenen: prima, maar op het moment dat hij meer probeert hou ik de boot af, omdat ik gewoon echt niet wil.
Man is heel geduldig en lief, maar ik merk dat nu drie maanden zonder seks (de laatste weken van de zwangerschap vond hij het eng om seks te hebben) wel lang genoeg is voor hem. Dus gisteravond dacht ik ondanks mijn weerstand er gewoon voor te gaan. Dacht inderdaad, want op het moment dat hij daadwerkelijk aan me begon te zitten voelde ik in mijn hele lichaam zodanig weerstand dat het feest niet door ging. Ik heb vervolgens wel geprobeerd hem zijn plezier te geven, maar man was zo teleurgesteld dat dat voor hem ook niet hoefde.
Ik begrijp dat hij behoefte heeft aan liefde en intimiteit. Ik snap ook echt dat seks daar een wezenlijk onderdeel van is, maar ik wil gewoon niet. Zin maken lukt me gewoon niet. Ik vind het vooral vervelend voor hem en vraag me af of dit normaal is en of mijn seksdrive weer terug zal komen.
Iemand ervaring?
Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat ik dit topic opende. (originele verhaal hieronder) Kind heeft ondertussen de eerste verjaardag gevierd, maar hier nog steeds geen seks.
Ik voel nog steeds hetzelfde: geen behoefte aan intimiteit, ik vind het vervelend als hij aan mij zit en wijs hem altijd af. Gevolg is dat hij gestopt is met proberen (logisch, want niemand vindt het leuk om continu afgewezen te worden)
Wij hebben het echt heel leuk met elkaar en met ons kind. Allen het 'geen seks' verhaal komt steeds meer tussen ons in te staan. Ik twijfel of ik professionele hulp moet zoeken.
Heeft iemand een idee?
Originele post:
Nu, twee maanden na de geboorte van ons kind, merk ik dat mijn man wel weer toe is aan seks. Ik daarentegen moet er niet aan denken. Ik heb er geen aanwijsbare reden voor. De zwangerschap is prima verlopen, de bevalling was ook ok (voorzover een bevalling ok kan zijn) maar ik wil gewoon niet dat hij aan me zit. Dat is niet het enige, ik voel ook helemaal de behoefte aan seksuele intimiteit niet. Knuffelen en zoenen: prima, maar op het moment dat hij meer probeert hou ik de boot af, omdat ik gewoon echt niet wil.
Man is heel geduldig en lief, maar ik merk dat nu drie maanden zonder seks (de laatste weken van de zwangerschap vond hij het eng om seks te hebben) wel lang genoeg is voor hem. Dus gisteravond dacht ik ondanks mijn weerstand er gewoon voor te gaan. Dacht inderdaad, want op het moment dat hij daadwerkelijk aan me begon te zitten voelde ik in mijn hele lichaam zodanig weerstand dat het feest niet door ging. Ik heb vervolgens wel geprobeerd hem zijn plezier te geven, maar man was zo teleurgesteld dat dat voor hem ook niet hoefde.
Ik begrijp dat hij behoefte heeft aan liefde en intimiteit. Ik snap ook echt dat seks daar een wezenlijk onderdeel van is, maar ik wil gewoon niet. Zin maken lukt me gewoon niet. Ik vind het vooral vervelend voor hem en vraag me af of dit normaal is en of mijn seksdrive weer terug zal komen.
Iemand ervaring?
anoniem_64bb983aaa6ed wijzigde dit bericht op 27-05-2016 09:28
Reden: Aangepast aan huidige situatie
Reden: Aangepast aan huidige situatie
% gewijzigd
zaterdag 28 mei 2016 19:14
Dat is nu juist niet de bedoeling. Nog een keer: In my opinion ligt het niet ALLEEN aan diegene die het niet wil. Oorzaak en gevolg zijn beiden meestal debet aan.
Het KAN ook zijn dat diegene met het laagste libido, het eerste weer van bil gaat...en dan ook goed. Dat kan dus man of vrouw zijn. (Nog duidelijk?)
Velen van jullie vinden in dit bericht de man uhhh laat ik het zo zeggen, een goede afwachtende man, maar oweeeee als het te lang duurt, dan is TO de bedrogene vrouw, want het logische gevolg is een minnares.
Ik zelf denk, dat het ook zomaar kan gebeuren dat juist ZIJ ineens kroonluchtseks heeft. Zit meneer daar 3 hoog achter op een flatje met een torenhoge alimentatie.
Het KAN ook zijn dat diegene met het laagste libido, het eerste weer van bil gaat...en dan ook goed. Dat kan dus man of vrouw zijn. (Nog duidelijk?)
Velen van jullie vinden in dit bericht de man uhhh laat ik het zo zeggen, een goede afwachtende man, maar oweeeee als het te lang duurt, dan is TO de bedrogene vrouw, want het logische gevolg is een minnares.
Ik zelf denk, dat het ook zomaar kan gebeuren dat juist ZIJ ineens kroonluchtseks heeft. Zit meneer daar 3 hoog achter op een flatje met een torenhoge alimentatie.
Lijflied: Somethin' in my mouth - Gare du Nord
woensdag 8 juni 2016 20:48
TO, ik heb niet je hele topic gelezen, maar wil je even een hart onder de riem steken. Normaal kom ik eigenlijk nooit op deze pijler, maar goed. Je verhaal is wel herkenbaar. Hier drie kinderen en bij alle drie had ik na de geboorte idd ook lange tijd geen behoefte meer aan lichamelijk contact met mijn man. Zeker in het begin heb je al zoveel lichamelijk contact met een baby, dat ik het wel welletjes vond. Was blij als ik 's avonds in bed lag en er even niemand tegen mijn lijf aan zat.
Maar ik denk wel dat het een goed idee is om je er langzamerhand een beetje overheen te zetten. Het kan een beetje aan je anticonceptie liggen. Ik merkte wel verschil in elk geval in periodes dat ik dat wel en niet gebruikte. Vooral de pil was een libidokiller bij mij. Maar bij mij is het ook nu nog steeds wel een kwestie van: heb je geen zin, dan maak je maar zin. En dan is het uiteindelijk toch wel leuk en fijn. En hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het gaat en hoe leuker het weer wordt, is mijn ervaring. Het helpt ook als je soms wat extra tijd voor elkaar kunt nemen. Een keer uit eten of een weekendje weg. Daar kikkeren wij echt van op. Mijn jongste is inmiddels 3 en ik denk dat het bij ons in bed (en in de rest van onze relatie) nog nooit zo goed is geweest als nu. En ik durf het ook best te zeggen als ik echt echt echt geen zin heb, maar als ik gewoon een beetje futloos ben, dan maak ik meestal wel zin.
Elkaar geen aandacht geven of geen intimiteit meer willen is echt een reusachtige bedreiging voor je relatie. Voor je het weet richt een van beiden zijn blik uiteindelijk naar buiten en loopt dat verkeerd af.
Maar ik denk wel dat het een goed idee is om je er langzamerhand een beetje overheen te zetten. Het kan een beetje aan je anticonceptie liggen. Ik merkte wel verschil in elk geval in periodes dat ik dat wel en niet gebruikte. Vooral de pil was een libidokiller bij mij. Maar bij mij is het ook nu nog steeds wel een kwestie van: heb je geen zin, dan maak je maar zin. En dan is het uiteindelijk toch wel leuk en fijn. En hoe vaker je dat doet, hoe makkelijker het gaat en hoe leuker het weer wordt, is mijn ervaring. Het helpt ook als je soms wat extra tijd voor elkaar kunt nemen. Een keer uit eten of een weekendje weg. Daar kikkeren wij echt van op. Mijn jongste is inmiddels 3 en ik denk dat het bij ons in bed (en in de rest van onze relatie) nog nooit zo goed is geweest als nu. En ik durf het ook best te zeggen als ik echt echt echt geen zin heb, maar als ik gewoon een beetje futloos ben, dan maak ik meestal wel zin.
Elkaar geen aandacht geven of geen intimiteit meer willen is echt een reusachtige bedreiging voor je relatie. Voor je het weet richt een van beiden zijn blik uiteindelijk naar buiten en loopt dat verkeerd af.
..
donderdag 9 juni 2016 01:01
Misschien een hele rare gedachten, maar kun je door de extra zwangerschapshormonen minder zin hebben in seks?
Ik weet wel dat je hormoon remmers kan slikken, dit wordt meestal toegepast na de zwangerschap van een vrouw die voorheen psychotisch is geweest, omdat de kans op een zwangerschappsychose groot is.
Ik weet wel dat je hormoon remmers kan slikken, dit wordt meestal toegepast na de zwangerschap van een vrouw die voorheen psychotisch is geweest, omdat de kans op een zwangerschappsychose groot is.
donderdag 9 juni 2016 05:57
Jeetje, wat een vervelende situatie. En wat heb jij een geduldige man zeg, dat valt zeer te prijzen.
Verder lees ik vooral een hoop "ik ben hier een slachtoffer" en heel weinig daadkracht. En dat stoort best wel eigenlijk. Vind jij je man überhaupt nog aantrekkelijk? Leuk? Fijn om mee samen te zijn? Ik betwijfel het als ik het zo lees.
Ik vind het erg oneerlijk naar je man toe dat je geen enkele stap zet om de situatie op z'n minst te onderzoeken....
Sterkte en succes!
Verder lees ik vooral een hoop "ik ben hier een slachtoffer" en heel weinig daadkracht. En dat stoort best wel eigenlijk. Vind jij je man überhaupt nog aantrekkelijk? Leuk? Fijn om mee samen te zijn? Ik betwijfel het als ik het zo lees.
Ik vind het erg oneerlijk naar je man toe dat je geen enkele stap zet om de situatie op z'n minst te onderzoeken....
Sterkte en succes!
donderdag 9 juni 2016 06:23
quote:zusters schreef op 09 juni 2016 @ 05:57:
Jeetje, wat een vervelende situatie. En wat heb jij een geduldige man zeg, dat valt zeer te prijzen.
Verder lees ik vooral een hoop "ik ben hier een slachtoffer" en heel weinig daadkracht. En dat stoort best wel eigenlijk. Vind jij je man überhaupt nog aantrekkelijk? Leuk? Fijn om mee samen te zijn? Ik betwijfel het als ik het zo lees.
Ik vind het erg oneerlijk naar je man toe dat je geen enkele stap zet om de situatie op z'n minst te onderzoeken....
Sterkte en succes!
Daar sluit ik mij volledig bij aan.
Wat een martelgang moet het zijn voor jou man... de persoon van wie hij houdt en de liefde mee wilt bedrijven wilt hem niet.
Het zal wel weer een rare opmerking van mij zijn, maar als ik jou man was... dan was ik waarschijnelijk erg verdrietig en onzeker geworden. Zal mij dan ook niets verbazen als we over een paar maanden een "mijn man is mijn man niet meer door zijn gedrag" topic krijgen.
Laat het niet zo ver komen, ga met hem in gesprek. Vind je lust terug voor het te laat is.
Jeetje, wat een vervelende situatie. En wat heb jij een geduldige man zeg, dat valt zeer te prijzen.
Verder lees ik vooral een hoop "ik ben hier een slachtoffer" en heel weinig daadkracht. En dat stoort best wel eigenlijk. Vind jij je man überhaupt nog aantrekkelijk? Leuk? Fijn om mee samen te zijn? Ik betwijfel het als ik het zo lees.
Ik vind het erg oneerlijk naar je man toe dat je geen enkele stap zet om de situatie op z'n minst te onderzoeken....
Sterkte en succes!
Daar sluit ik mij volledig bij aan.
Wat een martelgang moet het zijn voor jou man... de persoon van wie hij houdt en de liefde mee wilt bedrijven wilt hem niet.
Het zal wel weer een rare opmerking van mij zijn, maar als ik jou man was... dan was ik waarschijnelijk erg verdrietig en onzeker geworden. Zal mij dan ook niets verbazen als we over een paar maanden een "mijn man is mijn man niet meer door zijn gedrag" topic krijgen.
Laat het niet zo ver komen, ga met hem in gesprek. Vind je lust terug voor het te laat is.
