Wat deed jouw man tijdens de bevalling?

31-05-2016 14:30 110 berichten
Voor een artikel op VIVA.nl zijn we benieuwd naar wat jouw man deed tijdens de bevalling. Ging hij out tijdens het moment suprême? Legde hij de hele bevalling vast voor later? Pufte hij mee om je te steunen? Was het handig om hem erbij te hebben? Praat mee in dit topic!
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij deed hij niks. Ik deed al het werk alleen.
Alle reacties Link kopieren
Hij hield mijn hand vast en die heb ik helemaal blauw geknepen.Hij heeft er een week last van gehad maar ik kon een week niet zitten.
Bedenk niet wat je wilt hebben, maar geniet van wat je hebt
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg het niet.
Alle reacties Link kopieren
De eerste keer was hij er niet bij (was nog met vliegtuig onderweg naar huis) en de tweede keer bleef hij, ondanks mijn verzoek bij me te komen staan aan het voeteneind van het bed, 'anders kon hij het niet zien'.
Mind the gap
Alle reacties Link kopieren
Hij was wel handig om in te knijpen. Verder was hij alleen maar irritant. Maakte grapjes omdat hij dacht dat die mij opvrolijkten en had voetbal aangezet in de ziekenhuiskamer omdat mijn club speelde. Maar ik ergerde me er alleen maar aan
Alle reacties Link kopieren
quote:Ellius schreef op 31 mei 2016 @ 14:35:

De eerste keer was hij er niet bij (was nog met vliegtuig onderweg naar huis) en de tweede keer bleef hij, ondanks mijn verzoek bij me te komen staan aan het voeteneind van het bed, 'anders kon hij het niet zien'.Niet zo verwonderlijk, gezien je motto...
Alle reacties Link kopieren
Hij deed precies wat ik wilde of wat ik nodig had.
Mijn toen-man keek alleen wat raar voor zich uit. Hij was half verlamd en zei ook helemaal niets. Ook toen ons kind geboren was, kon er niets vanaf. Hij keek me niet aan, gaf me geen kus of wat dan... Ik had het net zo goed alleen kunnen doen, want veel had ik er niet aan.
Alle reacties Link kopieren
quote:Madyn schreef op 31 mei 2016 @ 14:38:

Mijn toen-man keek alleen wat raar voor zich uit. Hij was half verlamd en zei ook helemaal niets. Ook toen ons kind geboren was, kon er niets vanaf. Hij keek me niet aan, gaf me geen kus of wat dan... Ik had het net zo goed alleen kunnen doen, want veel had ik er niet aan.Ow das ook lullig!
Alle reacties Link kopieren
Geen flauw idee wat hij deed, ik was zo bezig om onze spruit op de wereld te zetten dat mijn omgeving een grote waas was.
Alle reacties Link kopieren
Mijne keek echt alleen maar met grote ogen toe. De bevalling duurde ook maar twee uurtjes.
Alle reacties Link kopieren
Het kind ter wereld helpen er was verder niemand
Alle reacties Link kopieren
Flauwvallen.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
Bij mijn eerste bevalling zat hij achter mij in een stoel een spelletje te spelen op een DS. Ik had een hele heftige weeënstorm en kon echt geen geluid of aanraking verdragen. Er kwam een verpleegkundige binnen die hem blijkbaar erg ongeïnteresseerd vond en haar hand op mijn schouder legde. Die hand heb ik er af geduwd/geslagen, waarom mijn man heel droog zei: "Dat wil ze geloof ik niet."

Bij mijn andere bevallingen was hij ook tijdens de weeën op de achtergrond aanwezig. Bij de geboorte van onze jongste dochter heeft mijn man haar aangepakt en op mijn buik gelegd.
Slapen door alle weeën en aan het eind met de dokters erbij hand vasthouden geloof ik.
Alle reacties Link kopieren
Hij hield mijn hand vast en gaf aan wanneer er een wee kwam. Kon hij eerder op de monitor zien dan ik kon voelen. Verder wreef hij even over mijn been, maar toen veranderde ik ongeveer in het meisje uit the Exorcist, dus daar stopte hij al snel mee. Maar was lief bedoelt van hem. Al met al had ik wel steun aan mijn man.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
Alle reacties Link kopieren
Zich vreselijk veel zorgen maken omdat het goed fout ging.



Maar vooraf hadden we al besproken dat hij niet zou filmen of fotograferen, hij heeft gewoon mijn hand vastgehouden (lees; ik heb de zijne tot moes geknepen) en hij heeft ook niet in mijn muts staan kijken of hij het hoofdje al kon zien. Gewoon aan mijn zijde, zoals besproken.



Ik heb stiekem best medelijden met de mannen hoor. Iemand waar je van houd zo te zien en niks goed te kunnen doen, lijkt me niet gemakkelijk.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Gebiologeerd naar het beeldscherm met weeënactiviteit staren en iedere keer als hij dat lijntje weer zag stijgen uitroepen:"Daar komt er weer één hoor!" Alsof ik dat zelf niet voelde...

Gelukkig zag de verpleegkundige tijdig de moordneigingen in mij ontstaan en heeft ze hem discreet apart genomen en verteld dat hij dat beter niet kon doen. Daarna heeft hij vooral mijn hand vastgehouden en alleen antwoord gegeven als ik hem wat vroeg
Hij heeft mij alleen maar staan irriteren met zijn gehuil, hele tijd vertellen hoe zielig hoe het voor mij vond, bekertjes water niet vol genoeg deed naar mijn zin en het ergste van alles was nog was dat hij in het verkeerde tempo met een spuugbakje wapperde. Zoals jullie al kunnen lezen was ik tijdens mijn bevalling dus echt een heks.



Wat hij wel goed deed was zo enthousiast worden toen het hoofdje eenmaal zichtbaar was dat hij mij daardoor de kracht gaf om door te gaan ipv op te geven.
Alle reacties Link kopieren
Hier zonder man. Of tellen alleen de mannen?
Mijn man is een geweldige bevalling-hulp. Bij de lichte weeën hebben we rustig samen TV gekeken, toen hij merkte dat ze erger werden kwam hij bij me staan en nam mijn hand. Uiteindelijk vlak voor de uitdrijving, voordat ik mocht persen, mij herinneren aan het puffen en met me mee doen terwijl hij over mijn rug wreef. Bij het persen moedigde hij me aan en mocht ik zo hard als ik wilde in zijn hand knijpen. Ik vond het echt zalig bevallen, ik ben schijnbaar niet het type dat gekeerd in zichzelf in een hoek ligt te bevallen. Man heeft dat tot twee keer toe perfect aangevoeld wanneer ik hem nodig had. Hij krijgt van mij een dikke tien!
quote:Bij_Zonder schreef op 31 mei 2016 @ 14:53:

Gebiologeerd naar het beeldscherm met weeënactiviteit staren en iedere keer als hij dat lijntje weer zag stijgen uitroepen:"Daar komt er weer één hoor!" Dat deed de mijne ook, toen het nog draagbaar was. Hij wist daarna wel wijselijk zijn enthousiasme te verbergen tot ik de ruggenprik kreeg.
Als een speer de vluchttas pakken (prematuurtje). Toen ik goed en wel geïnstalleerd was in het ziekenhuis viel hij flauw (heeft hij vaker last van, als hij 's nachts naar de wc moet al). Toen hij weer goed en wel rechtop zat mocht ik persen en heeft hij mij aangemoedigd en hand vast gehouden.
quote:Fleet schreef op 31 mei 2016 @ 15:01:

Mijn man is een geweldige bevalling-hulp. Bij de lichte weeën hebben we rustig samen TV gekeken, toen hij merkte dat ze erger werden kwam hij bij me staan en nam mijn hand. Uiteindelijk vlak voor de uitdrijving, voordat ik mocht persen, mij herinneren aan het puffen en met me mee doen terwijl hij over mijn rug wreef. Bij het persen moedigde hij me aan en mocht ik zo hard als ik wilde in zijn hand knijpen. Ik vond het echt zalig bevallen, ik ben schijnbaar niet het type dat gekeerd in zichzelf in een hoek ligt te bevallen. Man heeft dat tot twee keer toe perfect aangevoeld wanneer ik hem nodig had. Hij krijgt van mij een dikke tien!Tja, ik ben dus wel het type dat in zichzelf keert, vooral als de weeën heel heftig zijn, zoals bij de eerste door een infuus. En dat heeft mijn man toch ook aangevoeld, vandaar dat hij netjes in een stoel achter mij zat, precies waar ik hem nodig had.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven