Kinderen
alle pijlers
Wat te doen met chaotische dochter
dinsdag 31 mei 2016 22:32
Ik heb de liefste slimste mooiste meest geweldige dochter van de wereld. Helaas ook de meest chaotische.
Dochter is 11 en zit in de brugklas gymnasium. Ze heeft add en krijgt medicijnen voor.
Echter waar de toetsen vaak goed gaan lopen we steeds vast op logistieke problemen. We krijgen het gewoon niet onder controle. Vandaag bijvoorbeeld. Vrijdag worden de schriften gecontroleerd van een bepaald vak. Ik vraag dus vandaag laat me eens zien hoe het eruit ziet. Als ik het schrift doorblader blijken de meest recente aantekeningen uit begin april te zijn. Oh ja. Ik was mijn schrift een paar weken kwijt. Waar zijn de aantekeningen dan, Mhhhmm even zoeken. Een half uur later nog steeds geen idee. Ze heeft vrijdag dus niks. Helaas voor een vak waar ze al eerder een 1 voor een vergeten huiswerk opdracht had. We gaan het nu proberen op te lossen met behulp van een vriendin maar ik wordt hier echt gek van. Ze vind het zelf ook oprecht rot, ze huilt bijna maar het lukt haar gewoon niet. Als ik de schriften doorblader dan is het een chaos. Projecten vergeet ze, ze heeft dus al meerdere enen gehaald vanwege vergeten deadlines. Ik hou het zoveel mogelijk met haar in de gaten maar ik zie niet alles.
ik vind het zo zonde, tegenover ieder goed punt van een toets staat een dikke onvoldoende voor vergeten opdrachten.
Daarbij wordt ik er echt gillend gek van, ik heb continu het gevoel te moeten opletten wat ze moet doen of ze alles af heeft, niks vergeten is. Het sloopt ons allebei zo. Maar ik ben eigenlijk uit gefantaseerd wat ik nog kan doen.
School is trouwens super, een aantal onvoldoendes zijn weggepoetst of heeft ze mogen herkansen. Alleen hun geduld houdt ook ooit op ben ik bang
Dochter is 11 en zit in de brugklas gymnasium. Ze heeft add en krijgt medicijnen voor.
Echter waar de toetsen vaak goed gaan lopen we steeds vast op logistieke problemen. We krijgen het gewoon niet onder controle. Vandaag bijvoorbeeld. Vrijdag worden de schriften gecontroleerd van een bepaald vak. Ik vraag dus vandaag laat me eens zien hoe het eruit ziet. Als ik het schrift doorblader blijken de meest recente aantekeningen uit begin april te zijn. Oh ja. Ik was mijn schrift een paar weken kwijt. Waar zijn de aantekeningen dan, Mhhhmm even zoeken. Een half uur later nog steeds geen idee. Ze heeft vrijdag dus niks. Helaas voor een vak waar ze al eerder een 1 voor een vergeten huiswerk opdracht had. We gaan het nu proberen op te lossen met behulp van een vriendin maar ik wordt hier echt gek van. Ze vind het zelf ook oprecht rot, ze huilt bijna maar het lukt haar gewoon niet. Als ik de schriften doorblader dan is het een chaos. Projecten vergeet ze, ze heeft dus al meerdere enen gehaald vanwege vergeten deadlines. Ik hou het zoveel mogelijk met haar in de gaten maar ik zie niet alles.
ik vind het zo zonde, tegenover ieder goed punt van een toets staat een dikke onvoldoende voor vergeten opdrachten.
Daarbij wordt ik er echt gillend gek van, ik heb continu het gevoel te moeten opletten wat ze moet doen of ze alles af heeft, niks vergeten is. Het sloopt ons allebei zo. Maar ik ben eigenlijk uit gefantaseerd wat ik nog kan doen.
School is trouwens super, een aantal onvoldoendes zijn weggepoetst of heeft ze mogen herkansen. Alleen hun geduld houdt ook ooit op ben ik bang
woensdag 1 juni 2016 00:10
En onthoud ze doet het niet expres, het is zoals Valentinamarina het omschrijft. Dochter begint dan meteen aan iets belangrijks, en dat is dan af, hooguit dat ze even naar huis moet om het op te halen , o ja en vrienden en vriendinnen in de klas, is ook makkelijk, kunnen die even snel de foto maken van de woordjes Duits waarvan dochter of zoon het boek in het kluisje heeft liggen, zodat het toch geleerd kan worden, of even checken wat het huiswerk is.. Er leren mee omgaan dus..
woensdag 1 juni 2016 00:10
quote:[Dreamglasses schreef op 01 juni 2016 @ 00:07[/message]:
[...]
Ja dat snap ik. Maar dat trainen duurt dus nog wel even. Radeloos worden terwijl dochter nog druk lerende en piepjong is, is daarom wel wat overdreven vind ik. Mag dat kind even de tijd krijgen om te leren? Denk ik dan.
absoluut met je eens, dus op een leuke manier aanleren.
ik ben 40plus, ben het nu aan het leren.
improvisatie heeft me altijd gered, ik wil nu iets anders gaan doen, dus ik moet wel.
echt, ik vind het zwaar kloten, maar op een gegeven moment draaide ik bijna door van al die agenda,s in mijn hoofd.
[...]
Ja dat snap ik. Maar dat trainen duurt dus nog wel even. Radeloos worden terwijl dochter nog druk lerende en piepjong is, is daarom wel wat overdreven vind ik. Mag dat kind even de tijd krijgen om te leren? Denk ik dan.
absoluut met je eens, dus op een leuke manier aanleren.
ik ben 40plus, ben het nu aan het leren.
improvisatie heeft me altijd gered, ik wil nu iets anders gaan doen, dus ik moet wel.
echt, ik vind het zwaar kloten, maar op een gegeven moment draaide ik bijna door van al die agenda,s in mijn hoofd.
wij slapen nooit.
woensdag 1 juni 2016 00:12
quote:lisbeth schreef op 31 mei 2016 @ 22:42:
School is ervan overtuigd dat ze op haar plek is op het gym. Het leren kost haar ook niet veel moeite. Als ze niet zou vergeten wat ze moet doen.
Plannen is een drama voor haar, en het moeilijke is dat het geen onwil is. Boos worden van mijn kant heeft dan ook weinig zin, al is het heel moeilijk om niet boos te worden.
Wil school niet meewerken door bv per email te sturen?
Ik ben ook een enorme chaoot ( breng kind naar school op vrije dag enzo) en eigenlijk zijn de leerkrachten altijd heel meedenkend Sturen me dingen per mail, sms en herinneren me nog eens ergens aan Heel fijn. En dat is alleen al voor mij als ouder. Dat zou toch ook voor je kind kunnen?
School is ervan overtuigd dat ze op haar plek is op het gym. Het leren kost haar ook niet veel moeite. Als ze niet zou vergeten wat ze moet doen.
Plannen is een drama voor haar, en het moeilijke is dat het geen onwil is. Boos worden van mijn kant heeft dan ook weinig zin, al is het heel moeilijk om niet boos te worden.
Wil school niet meewerken door bv per email te sturen?
Ik ben ook een enorme chaoot ( breng kind naar school op vrije dag enzo) en eigenlijk zijn de leerkrachten altijd heel meedenkend Sturen me dingen per mail, sms en herinneren me nog eens ergens aan Heel fijn. En dat is alleen al voor mij als ouder. Dat zou toch ook voor je kind kunnen?
woensdag 1 juni 2016 00:13
woensdag 1 juni 2016 00:47
quote:valentinamaria schreef op 01 juni 2016 @ 00:13:
en met ADD denk je ook nog in beelden, dus je ziet dingen voorbij flitsen.
van absolute onzin, tot iets heel belangrijks waar je geen duidelijk beeld bij krijgt.
en dan kom je erachter dat dat belangrijke vandaag moest, weer te laat.Bedoel je dat mensen met ADD per definitie beelddenkers zijn? Of dat er gewoon van alles tegelijkertijd door je hoofd gaat? Ik denk vaak in beelden, maar ben geen uitgesproken beelddenker. Of misschien bedoel je goed kunnen en veel visualiseren?
en met ADD denk je ook nog in beelden, dus je ziet dingen voorbij flitsen.
van absolute onzin, tot iets heel belangrijks waar je geen duidelijk beeld bij krijgt.
en dan kom je erachter dat dat belangrijke vandaag moest, weer te laat.Bedoel je dat mensen met ADD per definitie beelddenkers zijn? Of dat er gewoon van alles tegelijkertijd door je hoofd gaat? Ik denk vaak in beelden, maar ben geen uitgesproken beelddenker. Of misschien bedoel je goed kunnen en veel visualiseren?
woensdag 1 juni 2016 01:09
quote:lisbeth schreef op 31 mei 2016 @ 22:36:
Nee, toen ze de diagnose add kreeg is ze meteen met medicijnen begonnen. Ze heeft wel kindertherapie gehad maar dat had meer te maken met depressiviteits klachten. Ze staat nu erg afwijzend tegenover wat voor hulp dan ook.Jezus. Lekker makkelijk, kinderen speed-light geven maar verder niet helpen bij hun problemen en de kern van 't beestje.
Nee, toen ze de diagnose add kreeg is ze meteen met medicijnen begonnen. Ze heeft wel kindertherapie gehad maar dat had meer te maken met depressiviteits klachten. Ze staat nu erg afwijzend tegenover wat voor hulp dan ook.Jezus. Lekker makkelijk, kinderen speed-light geven maar verder niet helpen bij hun problemen en de kern van 't beestje.
woensdag 1 juni 2016 07:14
Maar los van de diagnose is het gewoon een puber natuurlijk. Die inschat dat vier A4 schrijven in een half uur wel gedaan is. Dat je woordjes best kan leren op de dag voor de toets etc.
Lastig dat dat nu om de hoek komt kijken, maar hier moeten heel veel kinderen zonder diagnose ook mee dealen. En die kinderen mogen gewoon op hun bek gaan en het leren door ervaring.
Lastig dat dat nu om de hoek komt kijken, maar hier moeten heel veel kinderen zonder diagnose ook mee dealen. En die kinderen mogen gewoon op hun bek gaan en het leren door ervaring.
woensdag 1 juni 2016 07:30
Ik heb bij gelezen, ik probeer op iedereen te reagereen maar sorry als ik iemand vergeet. Dochter is een behoorlijke beelddenker, dat zien we al jaren.
Dochter is minime, mij maar dan 30 jaar geleden. Ik zie en herken zoveel. Ik kan soms ook precies zeggen wat in dat koppie omgaat. Ik ben (helaas) ook zo chaotisch en heb eigenlijk pas de laatste jaren ermee om leren gaan.
Ik kan me dus ook helemaal voorstellen hoe dat met zo'n schrift gaat. Ze zit in de les, shit geen schrift. Nou ja dan maar een blaadje. Schrijft aantekeningen op een blaadje. Denkt er niet aan om op dat moment ergens te noteren dat haar schrift kwijt is. De les is afgelopen oudste propt blaadje in haar tas en loopt de les uit. Op dat moment is die les uit haar systeem. Dus het schrift wat kwijt is ook.
Daar denkt ze pas weer aan bij de volgende les en dan begint datzelfde riedeltje weer opnieuw.
Dochter is een denker, ze denkt altijd, haar hoofd stopt nooit. Volgens mij dwarrelen 20000 gedachten door haar hoofd ieder moment. Alleen denkt ze niet aan praktische dingen. Ze denkt aan de romeinen die in de les besproken zijn, filosofeert daarover verder, denkt aan de politiek in amerika, denkt aan vriendin die ziek is, denkt aan de katten thuis.
Mijn probleem, tja. Gewoon eens niet bang moeten zijn dat er ergens weer eens iets mis gaat datz e weer een 1 krijgt. Als ze vandaag dat schrift niet geregeld krijgt via een vriendin komt ze de leraar aan het mailen en hopen dat hij begrip heeft.
Ik wil dochter alle ruimte geven, ik help haar ik ondersteun haar. Ik plan haar huiswerk samen met haar in, breng haar huiswerk na indien vergeten. Mail docenten met uitleg waarom ze weer iets vergeten is.
Ik doe dit voor haar omdat ik weet dat ze het niet expres doet. Ze vind het erg genoeg. Als ik wist dat een paar keer flink op haar neus gaan zou helpen deed ik het maar het is in dit geen kwestie van niet willen maar niet kunnen en add los je niet op met onderuit gaan en add los ik ook niet op door haar te straffen en ene niveau lager te laten doen. Want dat is wat het voor haar zou zijn. Ze heeft een onmeetbaar hoge intelligentie, is zo blij dat ze eindelijk op een school zit waar ze een beetje aan haar trekken kan komen en bij kinderen die een beetje zijn zoals zij.
Mijn man noemde het gisteren crisismanagement we gaan van incident naar incident.
Wat betreft de projecten op magister, die staan er als project op maar niet in de agenda van magister. Het zou dus zo kunnen gebeuren dat er op magister bij het project staat in te leveren voor 30 juni en dat een docent zegt je moet het in de week van 30 juni inleveren op maandag. Oudste krijgt dat dan niet mee, ik weet van niks, ik plan het in dat het op donderdag klaar is. Kunnen we dus met docent gaan mailen om het op te lossen. Dat zijn dingen die gebeuren.
Wat betreft medicijnen, dochter had in die tijd meteen hulp nodig. Ze werd depressief van het niet kunnen maar wel willen. Van alle prikkels etc. daarom is toen gekozen voor de directe hulp die medicijnen konden bieden en niet voor een add therapie die langer nodig had om effectief te zijn.
Dochter is minime, mij maar dan 30 jaar geleden. Ik zie en herken zoveel. Ik kan soms ook precies zeggen wat in dat koppie omgaat. Ik ben (helaas) ook zo chaotisch en heb eigenlijk pas de laatste jaren ermee om leren gaan.
Ik kan me dus ook helemaal voorstellen hoe dat met zo'n schrift gaat. Ze zit in de les, shit geen schrift. Nou ja dan maar een blaadje. Schrijft aantekeningen op een blaadje. Denkt er niet aan om op dat moment ergens te noteren dat haar schrift kwijt is. De les is afgelopen oudste propt blaadje in haar tas en loopt de les uit. Op dat moment is die les uit haar systeem. Dus het schrift wat kwijt is ook.
Daar denkt ze pas weer aan bij de volgende les en dan begint datzelfde riedeltje weer opnieuw.
Dochter is een denker, ze denkt altijd, haar hoofd stopt nooit. Volgens mij dwarrelen 20000 gedachten door haar hoofd ieder moment. Alleen denkt ze niet aan praktische dingen. Ze denkt aan de romeinen die in de les besproken zijn, filosofeert daarover verder, denkt aan de politiek in amerika, denkt aan vriendin die ziek is, denkt aan de katten thuis.
Mijn probleem, tja. Gewoon eens niet bang moeten zijn dat er ergens weer eens iets mis gaat datz e weer een 1 krijgt. Als ze vandaag dat schrift niet geregeld krijgt via een vriendin komt ze de leraar aan het mailen en hopen dat hij begrip heeft.
Ik wil dochter alle ruimte geven, ik help haar ik ondersteun haar. Ik plan haar huiswerk samen met haar in, breng haar huiswerk na indien vergeten. Mail docenten met uitleg waarom ze weer iets vergeten is.
Ik doe dit voor haar omdat ik weet dat ze het niet expres doet. Ze vind het erg genoeg. Als ik wist dat een paar keer flink op haar neus gaan zou helpen deed ik het maar het is in dit geen kwestie van niet willen maar niet kunnen en add los je niet op met onderuit gaan en add los ik ook niet op door haar te straffen en ene niveau lager te laten doen. Want dat is wat het voor haar zou zijn. Ze heeft een onmeetbaar hoge intelligentie, is zo blij dat ze eindelijk op een school zit waar ze een beetje aan haar trekken kan komen en bij kinderen die een beetje zijn zoals zij.
Mijn man noemde het gisteren crisismanagement we gaan van incident naar incident.
Wat betreft de projecten op magister, die staan er als project op maar niet in de agenda van magister. Het zou dus zo kunnen gebeuren dat er op magister bij het project staat in te leveren voor 30 juni en dat een docent zegt je moet het in de week van 30 juni inleveren op maandag. Oudste krijgt dat dan niet mee, ik weet van niks, ik plan het in dat het op donderdag klaar is. Kunnen we dus met docent gaan mailen om het op te lossen. Dat zijn dingen die gebeuren.
Wat betreft medicijnen, dochter had in die tijd meteen hulp nodig. Ze werd depressief van het niet kunnen maar wel willen. Van alle prikkels etc. daarom is toen gekozen voor de directe hulp die medicijnen konden bieden en niet voor een add therapie die langer nodig had om effectief te zijn.
woensdag 1 juni 2016 07:35
Ik heb dit topic niet doorgelezen (geen tijd, zo naar werk), maar heb wel een kleine tip van mijn tante. Zij is remedial teacher en leert kinderen onder andere om het overzicht te houden.
Een van de tips die zij mij destijds gaf (omdat ik zelf ook een enorme chaoot was/ben), is om een speciale agenda aan te schaffen. Deze agenda kun je hier vinden: 1blik Agenda
Hier de uitleg:
"Plannen is een groot probleem voor leerlingen. Ze kijken vaak op het laatste moment in hun agenda, waardoor het huiswerk te laat gemaakt en geleerd wordt. Leerlingen hebben geen overzicht meer en weten niet meer wat er van ze gevraagd en verwacht wordt. Dit leidt tot stress en onvoldoendes.
Vanuit de praktijk is er een eenvoudige planmethode ontwikkeld. Hieruit is een nieuwe schoolagenda ontstaan. Deze schoolagenda heet de 1blik agenda. In deze 1blik schoolagenda leer je zelfstandig je huiswerk te plannen en te structureren. Om te starten met de planmethode binnen de 1blik schoolagenda wordt een goede introductie en begeleiding aanbevolen.
In eerste instantie was deze schoolagenda bedoeld als extra hulpmiddel voor BO/VO, Havo/Vwo en cluster IV leerlingen, maar al snel bleek dat veel leerlingen binnen het onderwijs, ook zonder autisme, vastliepen met hun planning.
Momenteel wordt de 1blik schoolagenda op alle niveaus ingezet. Vanaf groep 8, voorgezet- middelbaar onderwijs, hoger onderwijs, tot aan de universiteit."
Een van de tips die zij mij destijds gaf (omdat ik zelf ook een enorme chaoot was/ben), is om een speciale agenda aan te schaffen. Deze agenda kun je hier vinden: 1blik Agenda
Hier de uitleg:
"Plannen is een groot probleem voor leerlingen. Ze kijken vaak op het laatste moment in hun agenda, waardoor het huiswerk te laat gemaakt en geleerd wordt. Leerlingen hebben geen overzicht meer en weten niet meer wat er van ze gevraagd en verwacht wordt. Dit leidt tot stress en onvoldoendes.
Vanuit de praktijk is er een eenvoudige planmethode ontwikkeld. Hieruit is een nieuwe schoolagenda ontstaan. Deze schoolagenda heet de 1blik agenda. In deze 1blik schoolagenda leer je zelfstandig je huiswerk te plannen en te structureren. Om te starten met de planmethode binnen de 1blik schoolagenda wordt een goede introductie en begeleiding aanbevolen.
In eerste instantie was deze schoolagenda bedoeld als extra hulpmiddel voor BO/VO, Havo/Vwo en cluster IV leerlingen, maar al snel bleek dat veel leerlingen binnen het onderwijs, ook zonder autisme, vastliepen met hun planning.
Momenteel wordt de 1blik schoolagenda op alle niveaus ingezet. Vanaf groep 8, voorgezet- middelbaar onderwijs, hoger onderwijs, tot aan de universiteit."
test
woensdag 1 juni 2016 08:12
quote:[Grumpsy schreef op 01 juni 2016 @ 00:47[/message]:
[...]
Bedoel je dat mensen met ADD per definitie beelddenkers zijn? Of dat er gewoon van alles tegelijkertijd door je hoofd gaat? Ik denk vaak in beelden, maar ben geen uitgesproken beelddenker. Of misschien bedoel je goed kunnen en veel visualiseren?
voor zover ik weet denken de meeste ADDers in beelden.
en het is echt leuk, je ziet alles levendig voor je, dus vaak kan je dingen ook beeldend vertellen.
het is echter ook vreselijk afleidend, denk aan reclameblokken, waarin je het ene item na het andere te zien krijgt.
je rolt zo van het ene in het andere, iemand anders snapt er niks van.
wat dan ook weer heel vreemd is, is de hyperfocus, uiteraard alleen bij interessante dingen.
dus ergens heb je wel enorm veel concentratievermogen, wat voor mij niet acceptabel is, is dat dat concentratievermogen compleet weg is als iets niet interessant is.
daarom snap ik zo goed dat de dochter van to geen hulp wil, je weet dat je ergens die capaciteit wel hebt.
zoals ik lees helpt medicatie dus ook niet.
zelf begin ik er niet aan, hooguit in een noodgeval.
je moet ADD eigenlijk meer zien als aanleg tot specialisatie.
jammer dat het onderwijs allround is, maar ja, ook mensen zonder ADD hebben hun problemen.
[...]
Bedoel je dat mensen met ADD per definitie beelddenkers zijn? Of dat er gewoon van alles tegelijkertijd door je hoofd gaat? Ik denk vaak in beelden, maar ben geen uitgesproken beelddenker. Of misschien bedoel je goed kunnen en veel visualiseren?
voor zover ik weet denken de meeste ADDers in beelden.
en het is echt leuk, je ziet alles levendig voor je, dus vaak kan je dingen ook beeldend vertellen.
het is echter ook vreselijk afleidend, denk aan reclameblokken, waarin je het ene item na het andere te zien krijgt.
je rolt zo van het ene in het andere, iemand anders snapt er niks van.
wat dan ook weer heel vreemd is, is de hyperfocus, uiteraard alleen bij interessante dingen.
dus ergens heb je wel enorm veel concentratievermogen, wat voor mij niet acceptabel is, is dat dat concentratievermogen compleet weg is als iets niet interessant is.
daarom snap ik zo goed dat de dochter van to geen hulp wil, je weet dat je ergens die capaciteit wel hebt.
zoals ik lees helpt medicatie dus ook niet.
zelf begin ik er niet aan, hooguit in een noodgeval.
je moet ADD eigenlijk meer zien als aanleg tot specialisatie.
jammer dat het onderwijs allround is, maar ja, ook mensen zonder ADD hebben hun problemen.
wij slapen nooit.
woensdag 1 juni 2016 08:18
quote:valentinamaria schreef op 01 juni 2016 @ 08:12:
[...]
voor zover ik weet denken de meeste ADDers in beelden.
en het is echt leuk, je ziet alles levendig voor je, dus vaak kan je dingen ook beeldend vertellen.
het is echter ook vreselijk afleidend, denk aan reclameblokken, waarin je het ene item na het andere te zien krijgt.
je rolt zo van het ene in het andere, iemand anders snapt er niks van.
wat dan ook weer heel vreemd is, is de hyperfocus, uiteraard alleen bij interessante dingen.
dus ergens heb je wel enorm veel concentratievermogen, wat voor mij niet acceptabel is, is dat dat concentratievermogen compleet weg is als iets niet interessant is.
daarom snap ik zo goed dat de dochter van to geen hulp wil, je weet dat je ergens die capaciteit wel hebt.
zoals ik lees helpt medicatie dus ook niet.
zelf begin ik er niet aan, hooguit in een noodgeval.
je moet ADD eigenlijk meer zien als aanleg tot specialisatie.
jammer dat het onderwijs allround is, maar ja, ook mensen zonder ADD hebben hun problemen.
Precies dit, laat haar tekenen of lezen en ze hoort of ziet niks om haar heen.
Medicijnen helpen vooral bij de prikkelverwerking, zonder dat zou ze gillend gek worden op school.
Voordat we wisten dat ze add had wisten we wel al dat ze heel slim was. Echter in punten was het nooit te zien. Ik wil wel maar het lukt me gewoon niet zie ze toen altijd. Nu naderhand weten we dat dit de add was.
[...]
voor zover ik weet denken de meeste ADDers in beelden.
en het is echt leuk, je ziet alles levendig voor je, dus vaak kan je dingen ook beeldend vertellen.
het is echter ook vreselijk afleidend, denk aan reclameblokken, waarin je het ene item na het andere te zien krijgt.
je rolt zo van het ene in het andere, iemand anders snapt er niks van.
wat dan ook weer heel vreemd is, is de hyperfocus, uiteraard alleen bij interessante dingen.
dus ergens heb je wel enorm veel concentratievermogen, wat voor mij niet acceptabel is, is dat dat concentratievermogen compleet weg is als iets niet interessant is.
daarom snap ik zo goed dat de dochter van to geen hulp wil, je weet dat je ergens die capaciteit wel hebt.
zoals ik lees helpt medicatie dus ook niet.
zelf begin ik er niet aan, hooguit in een noodgeval.
je moet ADD eigenlijk meer zien als aanleg tot specialisatie.
jammer dat het onderwijs allround is, maar ja, ook mensen zonder ADD hebben hun problemen.
Precies dit, laat haar tekenen of lezen en ze hoort of ziet niks om haar heen.
Medicijnen helpen vooral bij de prikkelverwerking, zonder dat zou ze gillend gek worden op school.
Voordat we wisten dat ze add had wisten we wel al dat ze heel slim was. Echter in punten was het nooit te zien. Ik wil wel maar het lukt me gewoon niet zie ze toen altijd. Nu naderhand weten we dat dit de add was.
woensdag 1 juni 2016 08:25
quote:Nelladella1 schreef op 31 mei 2016 @ 23:15:
[...]
Goeie vragen allemaal. Ik heb 6,5 jaar over een universitaire opleiding van vier jaar gedaan... Ook weer zonder veel thuis te doen. Het besef dat je ergens naartoe moet werken is pas de laatste jaren gekomen. Mijn executieve functies zijn zwak ontwikkeld, ben daar nog steeds mee bezig. Mijn huis en werkplek zijn strak ingericht, anders verlies ik het overzicht. Het gaat uitstekend, maar ik heb veel rustmomenten en verwerkingstijd nodig.
Wat fijn en mooi om te lezen. Ook knap dat je er nog mee bezig bent.
Dank voor je reactie.
[...]
Goeie vragen allemaal. Ik heb 6,5 jaar over een universitaire opleiding van vier jaar gedaan... Ook weer zonder veel thuis te doen. Het besef dat je ergens naartoe moet werken is pas de laatste jaren gekomen. Mijn executieve functies zijn zwak ontwikkeld, ben daar nog steeds mee bezig. Mijn huis en werkplek zijn strak ingericht, anders verlies ik het overzicht. Het gaat uitstekend, maar ik heb veel rustmomenten en verwerkingstijd nodig.
Wat fijn en mooi om te lezen. Ook knap dat je er nog mee bezig bent.
Dank voor je reactie.
woensdag 1 juni 2016 08:36
Het is geen kwestie van niet willen, maar niet kunnen, zeg je en dat geloof ik graag. Dus zal ze daar toch echt iets aan moeten gaan doen. Wil ze op die school blijven, dan moet ze zich daar meer voor gaan inzetten. Ze moet leren zich te focussen op die onderdelen (plannen en organiseren) waar ze moeite mee heeft, en niet denken dat mama of de meester dat wel voor haar op een of andere magische wijze zullen oplossen.
Ze moet hier echt zelf mee leren omgaan, en ja, het helpt dan wel om op je gezicht te gaan en te beseffen dat je handelen (niet aan de oplossing van het probleem willen werken) zware consequenties heeft. Ze is echt slim genoeg om te begrijpen dat alleen zij verantwoordelijk is voor haar schoolresultaten, maar dan moet ze die verantwoordelijkheid wel krijgen en gaan voelen. Hopelijk lukt het haar dan wel om uit haar koppige schulp te kruipen en om hulp te vragen en die ook te aanvaarden. Geef haar die kans te groeien.
Ze moet hier echt zelf mee leren omgaan, en ja, het helpt dan wel om op je gezicht te gaan en te beseffen dat je handelen (niet aan de oplossing van het probleem willen werken) zware consequenties heeft. Ze is echt slim genoeg om te begrijpen dat alleen zij verantwoordelijk is voor haar schoolresultaten, maar dan moet ze die verantwoordelijkheid wel krijgen en gaan voelen. Hopelijk lukt het haar dan wel om uit haar koppige schulp te kruipen en om hulp te vragen en die ook te aanvaarden. Geef haar die kans te groeien.
woensdag 1 juni 2016 08:40
@lindelunelente, met ADD ga je echt voortdurend op je gezicht.
de ene blunder na de andere rolt eruit, het rechtbreien/corrigeren kost dan weer een hoop tijd en energie.
het goede nieuws; op een gegeven moment maakt het je gewoon niet meer uit.
en verantwoordelijkheidsgevoel heb je genoeg, misschien wel teveel.
de ene blunder na de andere rolt eruit, het rechtbreien/corrigeren kost dan weer een hoop tijd en energie.
het goede nieuws; op een gegeven moment maakt het je gewoon niet meer uit.
en verantwoordelijkheidsgevoel heb je genoeg, misschien wel teveel.
wij slapen nooit.
woensdag 1 juni 2016 08:41
Je klinkt als een erg lieve en betrokken moeder die erg veel doet. Toch zou ik de optie van begeleiding van/met een professional (huiswerkbegeleiding o.i.d.) nog wel open laten. Al is het maar omdat de verhouding/relatie tussen dochter en begeleider anders is dan met jou en zij misschien ook echt inzien wanneer zij dochter misschien wat meer kunnen loslaten of eens wat meer zelf laten ontdekken (en ja daar hoort een keertje op je snufferd gaan ook bij, als je wil groeien). En ik denk dat dat ergens misschien ook wel goed is of kan helpen.
woensdag 1 juni 2016 08:52
voor jou, omdat ik uit ervaring weet hoe moeilijk dit is.
Jouw dochter is het exacte spiegelbeeld van de mijne. Zo herkenbaar. Onze dochter is 16 en zit in 3 gymnasium. Zij heeft inmiddels een heel team hulpverleners om zich heen, omdat zij op alle vlakken vastliep. Wij als ouders konden haar onvoldoende begeleiden en ik heb op een gegeven moment ook gezegd: ik wil gewoon de ouder zijn en niet haar hulpverlener. Onze dochter krijgt buiten school nu o.a. begeleiding van een hoogbegaafdheidscoach die met haar onderzoekt wat haar leerstrategieen zijn en haar stimuleert en motiveert. Het heeft ons veel tijd en moeite gekost om de juiste personen voor onze dochter te vinden, maar het lijkt er op dat dat nu gelukt is.
Persoonlijk vind ik het het belangrijkste dat mijn kind gelukkig is. Ze krijgt enorm veel complimenten over haar bijzondere uiterlijk (kunstzinnig typje ), haar persoonlijkheid en haar kwaliteiten. Ik ben zo trots op haar en ik weet zeker dat zij haar plekje op deze wereld wel vind.
Jouw dochter is het exacte spiegelbeeld van de mijne. Zo herkenbaar. Onze dochter is 16 en zit in 3 gymnasium. Zij heeft inmiddels een heel team hulpverleners om zich heen, omdat zij op alle vlakken vastliep. Wij als ouders konden haar onvoldoende begeleiden en ik heb op een gegeven moment ook gezegd: ik wil gewoon de ouder zijn en niet haar hulpverlener. Onze dochter krijgt buiten school nu o.a. begeleiding van een hoogbegaafdheidscoach die met haar onderzoekt wat haar leerstrategieen zijn en haar stimuleert en motiveert. Het heeft ons veel tijd en moeite gekost om de juiste personen voor onze dochter te vinden, maar het lijkt er op dat dat nu gelukt is.
Persoonlijk vind ik het het belangrijkste dat mijn kind gelukkig is. Ze krijgt enorm veel complimenten over haar bijzondere uiterlijk (kunstzinnig typje ), haar persoonlijkheid en haar kwaliteiten. Ik ben zo trots op haar en ik weet zeker dat zij haar plekje op deze wereld wel vind.
woensdag 1 juni 2016 08:55
Op haar snufferd gaan doet ze wel, dat bewijzen de enen op haar puntenlijst. Alleen, ik laat het haar niet deze school kosten. Ik zie mijn dochter voor het eerst sinds jaren redelijk gelukkig. Dat is me heel veel waard.
Ik denk dat er bij dochter ook heel veel schaamte zit, het is niet bekend dat ze add heeft, alleen haar beste vriendin weet het en leerkrachten uiteraar. Maar de rest van de klas niet.
valentinamaria omschrijft het goed, het is inderdaad blunder naar blunder, continu sorry moeten zeggen, continu naar een leerkracht om weer iets te regelen. En iedereen zegt maar als je zo slim bent moet dit ook wel kunnen. Blijkbaar dus niet.
Ik denk ook eerlijk gezegd dat ze niet echt add in een milde vorm heeft. Het is behoorlijk aanwezig. Ik ben ook supertrots en heb enorm veel respect voor haar dat ze het toch maar doet.
Ze heeft op de basisschool al extra begeleiding gehad, sinds groep 7 denk ik. We gaan ook vooruit alleen met kleine stapjes. In groep 7 was ze nog niet in staat om alleen haar agenda in haar tas te doen want halverwege van haar tafel naard e gang was ze hem kwijt. Iemand moest meelopen, opletten dat ze ook echt deed wat ze moest doen.
Ik vind het niet erg om haar te helpen, ik doe het met liefde. Omdat ik weet hoe belangrijk het voor haar is om op deze school te kunnen blijven. Maar soms loopt mijn hoofd ook over.
Ik denk dat er bij dochter ook heel veel schaamte zit, het is niet bekend dat ze add heeft, alleen haar beste vriendin weet het en leerkrachten uiteraar. Maar de rest van de klas niet.
valentinamaria omschrijft het goed, het is inderdaad blunder naar blunder, continu sorry moeten zeggen, continu naar een leerkracht om weer iets te regelen. En iedereen zegt maar als je zo slim bent moet dit ook wel kunnen. Blijkbaar dus niet.
Ik denk ook eerlijk gezegd dat ze niet echt add in een milde vorm heeft. Het is behoorlijk aanwezig. Ik ben ook supertrots en heb enorm veel respect voor haar dat ze het toch maar doet.
Ze heeft op de basisschool al extra begeleiding gehad, sinds groep 7 denk ik. We gaan ook vooruit alleen met kleine stapjes. In groep 7 was ze nog niet in staat om alleen haar agenda in haar tas te doen want halverwege van haar tafel naard e gang was ze hem kwijt. Iemand moest meelopen, opletten dat ze ook echt deed wat ze moest doen.
Ik vind het niet erg om haar te helpen, ik doe het met liefde. Omdat ik weet hoe belangrijk het voor haar is om op deze school te kunnen blijven. Maar soms loopt mijn hoofd ook over.
woensdag 1 juni 2016 08:59
Ik herken het van mijzelf van brugklasser en ik zie het ook terug bij mijn oudste dochter (ook 11). Grote verschil bij ons is dat dochter en ik het wel kunnen, maar het soms gewoon te veel moeite vinden of soms gewoon in gedachten bij andere zaken zijn.
Het hielp bij mij vroeger geen zier als mijn ouders zeiden dat ik iets op een bepaalde manier moest doen, daar zijn ze gelukkig ook snel mee opgehouden. Ik heb het echt geleerd doordat ik anderen op een bepaalde manier dingen zag aanpakken. Dingen waarvan ik dacht: "Dat kost toch veel te veel tijd"of "Dat ga je toch niet elke keer zo doen!". Ik zag toen echter wel dat zij de dingen, die ik wel vergat, niet vergaten en leerde zodoende dat veel niet vanzelf gaat, maar dat je er tijd in moet steken en jezelf routines aan moet leren.
Wat ik bij dochter probeer is me niet met haar schoolwerk te bemoeien (ik ga dus ook geen zaken voor haar oplossen), maar wel het goede voorbeeld te geven, door bepaalde zaken voor mezelf ook weer wat systematischer aan te pakken. Mijn man is van zichzelf op bepaalde vlakken (niet alles helaas) al redelijk systematisch en zodoende hoop ik maar dat ze uiteindelijk het licht ziet.
Maar, zoals al gezegd, ik geloof niet dat mijn dochter en ik ADD hebben. We zijn gewoon vrij lui op het gebied van systematisch werken (wat anderen gewoon van nature doen, al denk ik wel dat de meerderheid van de mensen moeite met dit soort zaken heeft). Ik zou er wel voor waken geen dingen voor haar op te gaan lossen (mailen met leerkrachten enzo). Daar is ze echt niet mee geholpen, je kunt haar natuurlijk mee helpen om oplossingen te bedenken.
Het hielp bij mij vroeger geen zier als mijn ouders zeiden dat ik iets op een bepaalde manier moest doen, daar zijn ze gelukkig ook snel mee opgehouden. Ik heb het echt geleerd doordat ik anderen op een bepaalde manier dingen zag aanpakken. Dingen waarvan ik dacht: "Dat kost toch veel te veel tijd"of "Dat ga je toch niet elke keer zo doen!". Ik zag toen echter wel dat zij de dingen, die ik wel vergat, niet vergaten en leerde zodoende dat veel niet vanzelf gaat, maar dat je er tijd in moet steken en jezelf routines aan moet leren.
Wat ik bij dochter probeer is me niet met haar schoolwerk te bemoeien (ik ga dus ook geen zaken voor haar oplossen), maar wel het goede voorbeeld te geven, door bepaalde zaken voor mezelf ook weer wat systematischer aan te pakken. Mijn man is van zichzelf op bepaalde vlakken (niet alles helaas) al redelijk systematisch en zodoende hoop ik maar dat ze uiteindelijk het licht ziet.
Maar, zoals al gezegd, ik geloof niet dat mijn dochter en ik ADD hebben. We zijn gewoon vrij lui op het gebied van systematisch werken (wat anderen gewoon van nature doen, al denk ik wel dat de meerderheid van de mensen moeite met dit soort zaken heeft). Ik zou er wel voor waken geen dingen voor haar op te gaan lossen (mailen met leerkrachten enzo). Daar is ze echt niet mee geholpen, je kunt haar natuurlijk mee helpen om oplossingen te bedenken.
woensdag 1 juni 2016 09:04
Zelf was ik trouwens een jaar of 13-14 toen het kwartje viel en ik effectief leerde werken. Ik dreigde te blijven zitten met een dramatisch rapport en rond die tijd ontstond een vriendschap met een buitengewoon ijverig meisje. Zij deed dingen die ik mijzelf echt niet voor kon stellen (van te voren beginnen met leren, planningen maken en volgen), maar ik zag wel dat ze voldoendes haalde. Uiteindelijk mijzelf een soort light-versie van haar ijver aangemeten en sindsdien nooit meer een onvoldoende gehaald.
Ik verwacht dus ook nog niet direct dat mijn 11-jarige de komende 2 jaar ineens heel goed gaat zijn in plannen. 11 is gewoon echt nog heel erg jong.
Ik verwacht dus ook nog niet direct dat mijn 11-jarige de komende 2 jaar ineens heel goed gaat zijn in plannen. 11 is gewoon echt nog heel erg jong.
woensdag 1 juni 2016 09:31
quote:lisbeth schreef op 31 mei 2016 @ 22:54:
Ik denk dat ik vooral even wat frustratie kwijt moet.
Hoe kan zo'n slim kind gewoon niet bedenken dat als je een schrift kwijt bent dat je niet je aantekeningen op 20 kladblaadjes moet maken.
Voor mij zo logisch maar voor haar blijkbaar niet.
Laat staan dat ik wiskunde in haar Engels schrift tegen kwam. In haar biologie schrift de prachtigste tekeningen staan en dat ze halverwege een ander schrift opeens op de kop verder gaat
Haha zo herkenbaar. En bij mij niet overgegaan trouwens. Ik doe nu alleen de volwassen versie: mijn werkaantekeningen staan in Evernote, tekstnotities op de tab, telefoon 1 of telefoon 2, mailtjes aan mezelf, twee of drie schrijfblokken, m'n hand, losse blaadjes (minimaal drie plekken in huis), achterop agenda's of notulen (al dan niet op de kop, en vaak omringd door doodles).
Ik heb dus ook de nodige ervaring met methodes, en tips, en goed bedoeld advies, maar ik krijg meer en meer de indruk dat de adviezen die chaoten aangereikt krijgen op school (maar ook daarna) vaak gegeven worden vanuit de blik van een niet-chaoot. Een agenda bijhouden, of lijstjes, of een handige app zijn volgens mij tools voor de klein-beetje-chaoten. Niet voor de zwaardere gevallen. Ik trap er wel elke keer in hoor, dan denk ik dat een app mijn leven gaat helpen, maar dan let ik even niet op en heb ik AnyDo, Rememberthemilk èn Doittomorrow op mijn devices staan. Wisselend gevuld. En niet bij me op het moment dat ik ze nodig heb. Of ik zie op Pinterest dé systeemmethode met schriften met gekleurde markers. In het verleden kocht ik dan dus een schrift en gekleurde markers en matchende post-its, en dacht ik dat dat goed kwam, maar daar trap ik gelukkig niet meer in.
Het enige wat een beetje helpt is meeveren met de chaos. Ik accepteer mijn 2(x+1) plekken van notities, en probeer ze één keer in de week (ongeveer) allemaal weer op te snorren. (de vergaarbak / inbox theorie die ik dan wel redelijk succesvol van Getting Things Done geleend heb). Misschien helpt dit ook voor jouw dochter. Niet te krampachtig proberen schriften op de juiste tijd bij je te hebben, of (veel) energie steken in systematisch werken, maar misschien een grote bak in de gang met een enorm bord erbij: stort alle papier uit je tas hierin! En dan ééns in de week (samen?) die bak door. En de schriften. En haar telefoon. Blaadjes waar maar 1 vak op staat kan je weer in een schrift nieten of plakken, en anders een stukje overschrijven.
Zou je daar wat mee kunnen?
Ik denk dat ik vooral even wat frustratie kwijt moet.
Hoe kan zo'n slim kind gewoon niet bedenken dat als je een schrift kwijt bent dat je niet je aantekeningen op 20 kladblaadjes moet maken.
Voor mij zo logisch maar voor haar blijkbaar niet.
Laat staan dat ik wiskunde in haar Engels schrift tegen kwam. In haar biologie schrift de prachtigste tekeningen staan en dat ze halverwege een ander schrift opeens op de kop verder gaat
Haha zo herkenbaar. En bij mij niet overgegaan trouwens. Ik doe nu alleen de volwassen versie: mijn werkaantekeningen staan in Evernote, tekstnotities op de tab, telefoon 1 of telefoon 2, mailtjes aan mezelf, twee of drie schrijfblokken, m'n hand, losse blaadjes (minimaal drie plekken in huis), achterop agenda's of notulen (al dan niet op de kop, en vaak omringd door doodles).
Ik heb dus ook de nodige ervaring met methodes, en tips, en goed bedoeld advies, maar ik krijg meer en meer de indruk dat de adviezen die chaoten aangereikt krijgen op school (maar ook daarna) vaak gegeven worden vanuit de blik van een niet-chaoot. Een agenda bijhouden, of lijstjes, of een handige app zijn volgens mij tools voor de klein-beetje-chaoten. Niet voor de zwaardere gevallen. Ik trap er wel elke keer in hoor, dan denk ik dat een app mijn leven gaat helpen, maar dan let ik even niet op en heb ik AnyDo, Rememberthemilk èn Doittomorrow op mijn devices staan. Wisselend gevuld. En niet bij me op het moment dat ik ze nodig heb. Of ik zie op Pinterest dé systeemmethode met schriften met gekleurde markers. In het verleden kocht ik dan dus een schrift en gekleurde markers en matchende post-its, en dacht ik dat dat goed kwam, maar daar trap ik gelukkig niet meer in.
Het enige wat een beetje helpt is meeveren met de chaos. Ik accepteer mijn 2(x+1) plekken van notities, en probeer ze één keer in de week (ongeveer) allemaal weer op te snorren. (de vergaarbak / inbox theorie die ik dan wel redelijk succesvol van Getting Things Done geleend heb). Misschien helpt dit ook voor jouw dochter. Niet te krampachtig proberen schriften op de juiste tijd bij je te hebben, of (veel) energie steken in systematisch werken, maar misschien een grote bak in de gang met een enorm bord erbij: stort alle papier uit je tas hierin! En dan ééns in de week (samen?) die bak door. En de schriften. En haar telefoon. Blaadjes waar maar 1 vak op staat kan je weer in een schrift nieten of plakken, en anders een stukje overschrijven.
Zou je daar wat mee kunnen?
woensdag 1 juni 2016 09:37
Ik veer al redelijk mee en vaak kan ik er ook mee lachen. Ik denk dat ik toe ben aan vakantie.
Zelf werk net als in de prehistorie met een papierenagenda. Digitaal werkt niet, dat vergeet ik. Ik heb op mijn werk een agenda open liggen en alles schrijf ik daarin. Wat ik niet op schrijf vergeet ik. Als iemand me tegenhoudt op de gang om me te vragen om iets w doen ben ik dat op mijn kamer waarschijnlijk vergeten. Ik antwoord dan ook altijd mail het. Dan schrijf ik het direct oever in mijn papierenagenda. Ik heb zo eentje met links de 5 dagen en rechts een lijntjespagina. Links staan dus mijn afspraken dn rechts mijn taken.
Zelf werk net als in de prehistorie met een papierenagenda. Digitaal werkt niet, dat vergeet ik. Ik heb op mijn werk een agenda open liggen en alles schrijf ik daarin. Wat ik niet op schrijf vergeet ik. Als iemand me tegenhoudt op de gang om me te vragen om iets w doen ben ik dat op mijn kamer waarschijnlijk vergeten. Ik antwoord dan ook altijd mail het. Dan schrijf ik het direct oever in mijn papierenagenda. Ik heb zo eentje met links de 5 dagen en rechts een lijntjespagina. Links staan dus mijn afspraken dn rechts mijn taken.
woensdag 1 juni 2016 09:45
woensdag 1 juni 2016 09:48
woensdag 1 juni 2016 10:04
quote:lisbeth schreef op 31 mei 2016 @ 22:54:
Ik denk dat ik vooral even wat frustratie kwijt moet.
Hoe kan zo'n slim kind gewoon niet bedenken dat als je een schrift kwijt bent dat je niet je aantekeningen op 20 kladblaadjes moet maken.
Voor mij zo logisch maar voor haar blijkbaar niet.
Laat staan dat ik wiskunde in haar Engels schrift tegen kwam. In haar biologie schrift de prachtigste tekeningen staan en dat ze halverwege een ander schrift opeens op de kop verder gaat Misschien helpt het tegen je frustratie dat ik dit heel vaak zie? Ik werk op een school met allemaal hele slimme kinderen. De een wat georganiseerder dan de ander, de meesten geen add of iets anders dat het zou kunnen verklaren, maar ook de niet-add'ers kunnen er wat van.
Ik denk dat ik vooral even wat frustratie kwijt moet.
Hoe kan zo'n slim kind gewoon niet bedenken dat als je een schrift kwijt bent dat je niet je aantekeningen op 20 kladblaadjes moet maken.
Voor mij zo logisch maar voor haar blijkbaar niet.
Laat staan dat ik wiskunde in haar Engels schrift tegen kwam. In haar biologie schrift de prachtigste tekeningen staan en dat ze halverwege een ander schrift opeens op de kop verder gaat Misschien helpt het tegen je frustratie dat ik dit heel vaak zie? Ik werk op een school met allemaal hele slimme kinderen. De een wat georganiseerder dan de ander, de meesten geen add of iets anders dat het zou kunnen verklaren, maar ook de niet-add'ers kunnen er wat van.
