Relaties
alle pijlers
Wat moet ik doen?
donderdag 3 mei 2007 10:52
Graag zou ik eens van andere vrouwen willen weten wat zij van mijn huidige situatie vinden en wat ik kan doen. Ik ben een getrouwde man van 41 met 1 prachtig kindje van 7. Mijn huwelijk van 7 jaar staat op springen en ik ben boos en verward. Ik heb nu een relatie met mijn vrouw van bijna 10 jaar. We waren stapel op elkaar en zijn na 2 jaar met elkaar getrouwd en hebben samen een mooi kindje. Ik ben zelf depressief geworden 5 jaar geleden en zit nu twee jaar in therapie. Het huwelijk heeft daar erg onder te leiden gehad en het heeft mijn partner veel gekost. Ondanks alles waren wij er samen van overtuigt dat wij dit zouden overleven omdat we heel veel van elkaar hielden. Eind vorig jaar is er een moment geweest waarop ik een terugval kreeg en juist toen had mijn partner mij nodig. Ik kon haar toen emotioneel niet steunen. Daar heb ik ongelovelijk veel spijt over. Na bijna twee jaar therapie voel ik me nu weer stukken beter en kan ik weer geven. Op dat moment kreeg ik te horen dat dit voor mijn partner te laat was en zij niet meer overtuigd is van haar liefde voor mij. Zij werd erg afstandelijk en laat mij niet meer toe. Gelukkig hebben we heel veel kunnen praten en uiteindelijk besloten om een time-out te nemen. Ik heb inmiddels andere woonruimte en wil haar de rust en ruimte geven om alles op een rijtje te zetten en te zien of we kunnen werken aan ons huwelijk. Echter ben ik er achter gekomen dat zij er een " relatie " naast heeft nu met een jongen die zelf ook in een relatie zit van 10 jaar. Zij heeft stiekum afspraken met hem en is al intiem met hem. Zij geeft zelf aan dat ze niet verliefd is maar wel wil kijken wat er qua gevoel nog in haar zit. Ik heb op dit moment begrip voor haar gevoel maar kan het niet accepteren dat er naast onze problemen een ander meespeelt die zelf ook in een relatie zit. Ze zegt dat ze nog steeds heel veel van mij houd en het allemaal erg moeilijk vind. Ik weet nu echt niet wat ik met deze situatie aan moet. Moet ik een ultimatum stellen en aangeven dat zij in ieder een punt achter de ander moet zetten om schoon te kijken of er nog iets van onze relatie gemaakt kan worden of moet ik het zijn beloop laten gaan? Het lucht in ieder geval al op om dit op papier te zetten.
donderdag 3 mei 2007 12:27
quote
Op dat moment kreeg ik te horen dat dit voor mijn partner te laat was en zij niet meer overtuigd is van haar liefde voor mij. Zij werd erg afstandelijk en laat mij niet meer toe. (...) . Ze zegt dat ze nog steeds heel veel van mij houd en het allemaal erg moeilijk vind.
Rob, vind je niet dat dit in tegenspraak is met elkaar? Ik denk dat je vrouw ofwel je wil sparen door te zeggen dat ze nog heel veel van je houdt, ofwel 'houden van' verwart met een soort genegenheid, zoals je ook voor je broer of zus hebt'. Misschien moet je haar op die tegenspraak wijzen en om verduidelijking vragen.
Echter ben ik er achter gekomen dat zij er een " relatie " naast heeft nu met een jongen die zelf ook in een relatie zit van 10 jaar. Zij heeft stiekum afspraken met hem en is al intiem met hem. Zij geeft zelf aan dat ze niet verliefd is maar wel wil kijken wat er qua gevoel nog in haar zit. Ik heb op dit moment begrip voor haar gevoel maar kan het niet accepteren dat er naast onze problemen een ander meespeelt die zelf ook in een relatie zit.
Rob, je situatie vertoont enige gelijkenis met die waarop het eerste huwelijk van mijn man stukgelopen is. Ik durf te twijfelen aan de woorden van je vrouw, dat ze niet verliefd is. Ik vind haar uitleg dat ze wil kijken wat er nog qua gevoel nog in haar zit, nogal vergezocht. Ik twijfel des te meer omdat ze duidelijk al heeft laten zien dat ze niet eerlijk tegen je is .
Ik vrees dat je vrouw op een punt gekomen is dat onomkeerbaar is. Je hoeft jezelf niet te verwijten dat je er een periode niet voor haar hebt kunnen zijn, want echte liefde overwint zoiets wel. Het feit alleen al dat je je eigen aandeel inziet, toont aan dat je een redelijke man bent.
Het enige wat ik je kan aanraden is relatietherapie. Daarin kun je dan ook je vraag aan de orde stellen : of je moet eisen dat ze gelijk een punt achter die ander moet zetten. Ik zou zelf zeggen van wel, want hoe langer het duurt, hoe moeiijker het voor haar zal worden om er een punt achter te zetten.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Op dat moment kreeg ik te horen dat dit voor mijn partner te laat was en zij niet meer overtuigd is van haar liefde voor mij. Zij werd erg afstandelijk en laat mij niet meer toe. (...) . Ze zegt dat ze nog steeds heel veel van mij houd en het allemaal erg moeilijk vind.
Rob, vind je niet dat dit in tegenspraak is met elkaar? Ik denk dat je vrouw ofwel je wil sparen door te zeggen dat ze nog heel veel van je houdt, ofwel 'houden van' verwart met een soort genegenheid, zoals je ook voor je broer of zus hebt'. Misschien moet je haar op die tegenspraak wijzen en om verduidelijking vragen.
Echter ben ik er achter gekomen dat zij er een " relatie " naast heeft nu met een jongen die zelf ook in een relatie zit van 10 jaar. Zij heeft stiekum afspraken met hem en is al intiem met hem. Zij geeft zelf aan dat ze niet verliefd is maar wel wil kijken wat er qua gevoel nog in haar zit. Ik heb op dit moment begrip voor haar gevoel maar kan het niet accepteren dat er naast onze problemen een ander meespeelt die zelf ook in een relatie zit.
Rob, je situatie vertoont enige gelijkenis met die waarop het eerste huwelijk van mijn man stukgelopen is. Ik durf te twijfelen aan de woorden van je vrouw, dat ze niet verliefd is. Ik vind haar uitleg dat ze wil kijken wat er nog qua gevoel nog in haar zit, nogal vergezocht. Ik twijfel des te meer omdat ze duidelijk al heeft laten zien dat ze niet eerlijk tegen je is .
Ik vrees dat je vrouw op een punt gekomen is dat onomkeerbaar is. Je hoeft jezelf niet te verwijten dat je er een periode niet voor haar hebt kunnen zijn, want echte liefde overwint zoiets wel. Het feit alleen al dat je je eigen aandeel inziet, toont aan dat je een redelijke man bent.
Het enige wat ik je kan aanraden is relatietherapie. Daarin kun je dan ook je vraag aan de orde stellen : of je moet eisen dat ze gelijk een punt achter die ander moet zetten. Ik zou zelf zeggen van wel, want hoe langer het duurt, hoe moeiijker het voor haar zal worden om er een punt achter te zetten.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
donderdag 3 mei 2007 14:11
Je zal op therapie wel geleerd hebben dat je je grenzen aan moet geven, dus als je het niet leuk vindt moet je dat zeggen. En als je het niet trekt moet je een ultimatum geven. En een dat zou kunnen betekenen dat dingen definitief over gaan.
Dat je er niet voor haar kon 'zijn' zal er zeker voor gezorgd hebben dat jullie uit elkaar zijn gegroeid, maar is geen excuus om dan nu maar alles toe te laten. Daar gaat niemand zich beter van voelen.
Een hele moeilijke situatie, ik wens je veel sterkte.
Dat je er niet voor haar kon 'zijn' zal er zeker voor gezorgd hebben dat jullie uit elkaar zijn gegroeid, maar is geen excuus om dan nu maar alles toe te laten. Daar gaat niemand zich beter van voelen.
Een hele moeilijke situatie, ik wens je veel sterkte.
vrijdag 4 mei 2007 08:17
Goedemorgen Rob,
Je vrouw is op de vlucht geslagen. Emotioneel. Wegwezen uit de sleur en moeilijkheden thuis. Na een lange periode van problemen in de huiselijke kring is vreemdgaan een vlucht uit de werkelijkheid. Ze is teleurgesteld en moe van alle zorgen zo te lezen en zoekt het nu in fysiek contact met een andere man. Geen oplossing maar wel een manier om je los te maken van een situatie waarin je niet gelukkig bent.
Het feit dat ze vreemdgaat met een man die ze niet helemaal kan hebben zou kunnen betekenen dat ze je niet wil verliezen. De man met wie ze een affaire heeft is in zekere zin onbereikbaar en in zekere zin dus 'veilig'. Haar onbereikbaarheid is voor meerdere uitleg vatbaar. Ik wil in principe best uitgaan van de optie dat zij inderdaad nog van jou houdt en zich met haar gevoelens geen raad weet. Het ene moment in de armen liggen van een andere man om je vervolgens weer fysiek en emotioneel beschikbaar te stellen voor je eigen echtgenoot zal haar geweten zwaar belasten. Het gevoel dat dat niet kán zal zwaar wegen.
Hou er rekening mee dat ze zich los aan het maken is van jou. Daartoe is haar verhouding slechts een middel. Een brug naar een leven zonder jou en waarschijnlijk ook een leven zonder de man met wie ze vreemdgaat want daar zal het haar helemaal niet om gaan, om zijn onverdeelde aandacht. Het zou haar best eens kunnen gaan om haar emotionele onafhankelijkheid van jou en daarvoor heeft ze de verhouding met de getrouwde man nodig.
Je kunt niet veel doen. Het enige wat je wél kunt doen is voor jezelf bepalen hoe ver je bereid bent te gaan voor deze relatie. Voor haar kun jij niet denken en beslissen. Wel voor jezelf.
Fijn dat schrijven je oplucht. Ik hoop dat je nog even doorschrijft.
Je vrouw is op de vlucht geslagen. Emotioneel. Wegwezen uit de sleur en moeilijkheden thuis. Na een lange periode van problemen in de huiselijke kring is vreemdgaan een vlucht uit de werkelijkheid. Ze is teleurgesteld en moe van alle zorgen zo te lezen en zoekt het nu in fysiek contact met een andere man. Geen oplossing maar wel een manier om je los te maken van een situatie waarin je niet gelukkig bent.
Het feit dat ze vreemdgaat met een man die ze niet helemaal kan hebben zou kunnen betekenen dat ze je niet wil verliezen. De man met wie ze een affaire heeft is in zekere zin onbereikbaar en in zekere zin dus 'veilig'. Haar onbereikbaarheid is voor meerdere uitleg vatbaar. Ik wil in principe best uitgaan van de optie dat zij inderdaad nog van jou houdt en zich met haar gevoelens geen raad weet. Het ene moment in de armen liggen van een andere man om je vervolgens weer fysiek en emotioneel beschikbaar te stellen voor je eigen echtgenoot zal haar geweten zwaar belasten. Het gevoel dat dat niet kán zal zwaar wegen.
Hou er rekening mee dat ze zich los aan het maken is van jou. Daartoe is haar verhouding slechts een middel. Een brug naar een leven zonder jou en waarschijnlijk ook een leven zonder de man met wie ze vreemdgaat want daar zal het haar helemaal niet om gaan, om zijn onverdeelde aandacht. Het zou haar best eens kunnen gaan om haar emotionele onafhankelijkheid van jou en daarvoor heeft ze de verhouding met de getrouwde man nodig.
Je kunt niet veel doen. Het enige wat je wél kunt doen is voor jezelf bepalen hoe ver je bereid bent te gaan voor deze relatie. Voor haar kun jij niet denken en beslissen. Wel voor jezelf.
Fijn dat schrijven je oplucht. Ik hoop dat je nog even doorschrijft.
vrijdag 4 mei 2007 11:16
Rob, zijn er afspraken gemaakt over de aard van jullie time-out? ikzelf zie een time-out als een adempauze en geen periode waarin je gaat uitzoeken of je gevoelens voor anderen kan ontwikkelen. maar misschien hebben jullie hier andere ideeën en afspraken over?
lijkt me een lastige en pijnlijke situatie voor je,
sterkte.
lijkt me een lastige en pijnlijke situatie voor je,
sterkte.
vrijdag 4 mei 2007 14:55
Hai Rob,
Heb je stukje gelezen en het enige wat er bij mij uitspringt is dat jij depressief bent geweest en dat jij in therapie bent geweest.
Volgens mij, en dat mag je zeker tegenspreken, ben je niet alleen depressief als je in een relatie zit.
De "patient" krijgt aandacht terwijl de partner zich wel redt......
Heeft je vrouw ook hulp gehad, ook gesprekken hoe ze hiermee zou kunnen omgaan ??
Ook zij heeft het zwaar te voorduren gehad lijkt me, heeft niet zoveel van jou gekregen (wat overigens wel heel begrijpelijk is), heeft veel moeten investeren in jullie relatie. Ik kan me voorstellen dat ze doodmoe is.
Ik hoop dat je me niet verkeerd begrijpt Rob, ik kan me JOUW situatie levendig voorstellen, maar die van HAAR zeker ook.
Een break in een relatie is mi niet echt zinvol, de reden hiervan ontgaat me. Een buitenechtelijke relatie kan ik ook niet echt goedkeuren, hoewel ik ook dit weer begrijpen kan.
Ik denk dat je vrouw op dit moment wegloopt voor alles wat haar zo moe heeft gemaakt. Of dat de manier is om weer alles op de rails te krijgen vraag ik me af.
Voor haar, zeker ook voor jou, denk ik dat misschien relatietherapie een uitkomst zou kunnen zijn, mits jullie er ook allebei voor willen gaan.
Liefs
Zij
Heb je stukje gelezen en het enige wat er bij mij uitspringt is dat jij depressief bent geweest en dat jij in therapie bent geweest.
Volgens mij, en dat mag je zeker tegenspreken, ben je niet alleen depressief als je in een relatie zit.
De "patient" krijgt aandacht terwijl de partner zich wel redt......
Heeft je vrouw ook hulp gehad, ook gesprekken hoe ze hiermee zou kunnen omgaan ??
Ook zij heeft het zwaar te voorduren gehad lijkt me, heeft niet zoveel van jou gekregen (wat overigens wel heel begrijpelijk is), heeft veel moeten investeren in jullie relatie. Ik kan me voorstellen dat ze doodmoe is.
Ik hoop dat je me niet verkeerd begrijpt Rob, ik kan me JOUW situatie levendig voorstellen, maar die van HAAR zeker ook.
Een break in een relatie is mi niet echt zinvol, de reden hiervan ontgaat me. Een buitenechtelijke relatie kan ik ook niet echt goedkeuren, hoewel ik ook dit weer begrijpen kan.
Ik denk dat je vrouw op dit moment wegloopt voor alles wat haar zo moe heeft gemaakt. Of dat de manier is om weer alles op de rails te krijgen vraag ik me af.
Voor haar, zeker ook voor jou, denk ik dat misschien relatietherapie een uitkomst zou kunnen zijn, mits jullie er ook allebei voor willen gaan.
Liefs
Zij
