Gezondheid
alle pijlers
Vader komt weer thuis
vrijdag 24 juni 2016 17:10
Mijn vader zit sinds twee weken in een revalidatiecentrum. Hij heeft een herseninfarct gehad. Ze hebben de bloedprop weggehaald en we waren er direct bij. Hij kon niks meer. Nu red hij zich lichamelijk weer helemaal, geestelijk is het wat minder, verward en soms de woorden kwijt en dingen niet kunnen onthouden. Mijn vader is 70. Morgen mag hij voor een nachtje naar huis toe. Ik vind dit zo spannend, ben bang dat hem weer iets overkomt en ben bang dat het gewoon mis gaat thuis. Vorige week is hij ook een dag thuis geweest en dat ging goed, hij deed alle dingen zoals altijd. Mijn moeder is heel opvliegerig, ik ben ook bang dat ze haar geduld een keer niet houdt met hem. Ze waren altijd al vaak aan het mopperen op elkaar, ze kunnen niet met en niet zonder.. Ik zelf ben vaak bij mijn vriend en we gaan ook samenwonen over een paar maanden. Ik vind het eng om mijn ouders dan alleen te laten in deze situatie
vrijdag 24 juni 2016 17:15
vrijdag 24 juni 2016 18:04
Hoe hard het ook is om dit te lezen, de relatie van je ouders is niet jouw verantwoording. En daarnaast, de kans bestaat dat er weer iets met je vader gebeurt maar hoeft niet. Hij staat nu onder controle en ik gok dat hij bloedverdunners krijgt waardoor de kans nog kleiner is. Probeer je angst los te laten hoe lastig dit ook is. Je moet ook verder gaan met je eigen leven. Het is vervelend maar hoe ouder je ouders worden hoe groter de kans dat hen iets overkomt.
Laat je angst los en ga leven.
Laat je angst los en ga leven.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 24 juni 2016 19:04
Ik herken het wel. Mijn vader is ongeveer even oud en is ongeneeslijk ziek, al een paar jaar.
Wat ik indertijd heb gedaan, was veel met mijn ouders erover praten. Praktische dingen, alle 'wat als...'-vragen, maar ook zowel mijn als hun emoties. Ook heb ik bij de vakanties altijd een annuleringsverzekering. Als er dan iets misgaat, hoef ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken. Daarnaast ook gesproken met hulpverlening, om mijn eigen grenzen te stellen en te bewaken.
Wat ik indertijd heb gedaan, was veel met mijn ouders erover praten. Praktische dingen, alle 'wat als...'-vragen, maar ook zowel mijn als hun emoties. Ook heb ik bij de vakanties altijd een annuleringsverzekering. Als er dan iets misgaat, hoef ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken. Daarnaast ook gesproken met hulpverlening, om mijn eigen grenzen te stellen en te bewaken.
vrijdag 24 juni 2016 19:27
bespreek dit ook met het revalidatieteam. Daar kunnen ze met jullie meedenken: wat zijn eventuele risico's, welke angsten zijn misschien ongegrond en kunnen met uitleg weggenomen of verminderd worden, welke praktische dingen kan je thuis doen om de situatie zo veilig mogelijk te maken en je eigen vertrouwen te vergroten, enz. Je moeder zal ook baat hebben bij uitleg: hoe meer begrip zij heeft voor de problemen die er nu bij je vader spelen, hoe meer geduld ze kan opbrengen.
En zoals al eerder gezegd: bedenk dat je vader nu onder controle is, de kansen op een nieuw infarct zijn geminimaliseerd.
En zoals al eerder gezegd: bedenk dat je vader nu onder controle is, de kansen op een nieuw infarct zijn geminimaliseerd.
vrijdag 24 juni 2016 20:09
Heeft jouw moeder al informatie gelezen over wat de gevolgen van een beroerte kunnen zijn?
Zij dient (en jij) daar rekening mee te houden. Uiteindelijk is het nu een man met een hersenbeschadiging.
Hier een linkje http://www.beroerteadvies ... evolgen_van_een_beroerte#
Mijn vader is ook erg veranderd na zijn beroerte. Daar moet je wel rekening mee houden.
Zij dient (en jij) daar rekening mee te houden. Uiteindelijk is het nu een man met een hersenbeschadiging.
Hier een linkje http://www.beroerteadvies ... evolgen_van_een_beroerte#
Mijn vader is ook erg veranderd na zijn beroerte. Daar moet je wel rekening mee houden.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
vrijdag 24 juni 2016 20:24
Mijn vader is opzich nog wel hetzelfde gebleven qua gedrag. Hij is alleen wat meer down, maar spraakzaam was hij nooit. Hij kon zo een hele avond helemaal niks zeggen tegen ons. En als we nu op bezoek komen bij hem en hij praat niet, dan valt het misschien extra op terwijl hij altijd wel zo was.
Mijn moeder is van zichzelf heel erg opvliegerig en heeft totaal geen geduld. Het ergste is dat ze ook heel erg kan schreeuwen en schelden als het haar niet uit komt. Wij zijn dit van haar gewend, al weten we dat dit niet normaal is. Maar juist nu moet ze dat niet doen tegen mijn vader, en daar ben ik zo bang voor.
Mijn vader heeft een stoma sinds een jaar. Deze lekt soms heel erg, dan is het geen houden aan. Mijn moeder is de gene die zijn plak en stoma dan weer vervangt. Maar wel altijd met veel gedoe er om heen. Ik ben zo bang als hij morgen weer thuis is hij misschien ook nog lekkage krijgt en dan raken ze allebei weer in paniek, en stress is zeker niet goed voor iemand met een infarct.
Mijn vader kan ook niet meer zomaar autorijden straks. Mijn moeder heeft zelf geen rijbewijs dus is erg afhankelijk van mijn vader en mij. Maar ik heb ook mijn eigen school werk en leven, en als mijn vader straks niet slaagt voor de test kunnen ze misschien nooit meer ergens naartoe met de auto. Mijn moeder praat er nu al over dat hij het gewoon moet halen.. terwijl ik zoiets heb van dat dat het laatste is waar we ons nu druk over moeten maken. Stel dat mijn vader echt niet slaagt voor de test, dan weet ik gewoon dat mijn moeder heel kwaad wordt.. dat vind ik zo erg voor mijn vader...
Mijn moeder is van zichzelf heel erg opvliegerig en heeft totaal geen geduld. Het ergste is dat ze ook heel erg kan schreeuwen en schelden als het haar niet uit komt. Wij zijn dit van haar gewend, al weten we dat dit niet normaal is. Maar juist nu moet ze dat niet doen tegen mijn vader, en daar ben ik zo bang voor.
Mijn vader heeft een stoma sinds een jaar. Deze lekt soms heel erg, dan is het geen houden aan. Mijn moeder is de gene die zijn plak en stoma dan weer vervangt. Maar wel altijd met veel gedoe er om heen. Ik ben zo bang als hij morgen weer thuis is hij misschien ook nog lekkage krijgt en dan raken ze allebei weer in paniek, en stress is zeker niet goed voor iemand met een infarct.
Mijn vader kan ook niet meer zomaar autorijden straks. Mijn moeder heeft zelf geen rijbewijs dus is erg afhankelijk van mijn vader en mij. Maar ik heb ook mijn eigen school werk en leven, en als mijn vader straks niet slaagt voor de test kunnen ze misschien nooit meer ergens naartoe met de auto. Mijn moeder praat er nu al over dat hij het gewoon moet halen.. terwijl ik zoiets heb van dat dat het laatste is waar we ons nu druk over moeten maken. Stel dat mijn vader echt niet slaagt voor de test, dan weet ik gewoon dat mijn moeder heel kwaad wordt.. dat vind ik zo erg voor mijn vader...
vrijdag 24 juni 2016 20:39
Zorg dat je moeder bij een hulpverlener terecht komt. Gooi het desnoods op 'even vinger aan de pols houden gezien de heftige gebeurtenissen van de afgelopen tijd'. Jij maakt je nu druk om dingen die niet jouw zorg zouden moeten zijn.
Overigens is het over het algemeen goed te doen hoor, het OV. Moeten ze alleen wel willen.
Overigens is het over het algemeen goed te doen hoor, het OV. Moeten ze alleen wel willen.
vrijdag 24 juni 2016 20:48
Die opvliegerigheid van je moeder is voor je vader al tig jaar business as usual. De zwijgzaamheid van je vader is voor je moeder al tig jaar business as usual.
Hoe naar die karaktertrekken voor jou ook zijn, voor hen is het al heel lang zo. En in deze situatie is het voor hen beiden misschien wel een houvast. Voor je vader omdat je moeder "gewoon" tegen hem doet ipv hem als patiënt te behandelen, voor je moeder omdat je vader "gewoon" stilletjes is ipv van alles te willen regelen en uitleggen ineens.
Die ene nacht thuis is ook om er achter te komen hoe dat gaat, zo in de gewone thuissituatie. En er is niet echt een standaard manier om daar mee om te gaan. Niet alleen de (aard van) de klachten zijn van belang, maar ook wat iemand gewend is en zelf wil.
Misschien heeft je vader er inderdaad wel behoefte aan om voorzichtig behandeld te worden, en misschien kijkt hij juist uit naar terug te gaan naar het gewone na die dagen tussen hulpverleners en patiënten.
Misschien reageert je moeder te hard, weet ze niet goed wat wel en niet te doen, en misschien is ze er ook zo van geschrokken dat er een liefdevolle, tedere kant van haar naar boven komt.
En misschien vallen alle puzzelstukjes op hun plek zodra je vader thuis over de drempel is. Je weet het niet. En da's moeilijk voor jou, dat snap ik. Maar durf te vertrouwen op artsen, hulpverleners, je moeder maar vooral op je vader. Hij heeft een medisch probleem waarvoor hij in behandeling is maar is niet ineens veranderd in een onmondig kind. Je vader zou niet voor een nachtje naar huis worden gestuurd als dat medisch onverantwoord zou zijn.
Hoe naar die karaktertrekken voor jou ook zijn, voor hen is het al heel lang zo. En in deze situatie is het voor hen beiden misschien wel een houvast. Voor je vader omdat je moeder "gewoon" tegen hem doet ipv hem als patiënt te behandelen, voor je moeder omdat je vader "gewoon" stilletjes is ipv van alles te willen regelen en uitleggen ineens.
Die ene nacht thuis is ook om er achter te komen hoe dat gaat, zo in de gewone thuissituatie. En er is niet echt een standaard manier om daar mee om te gaan. Niet alleen de (aard van) de klachten zijn van belang, maar ook wat iemand gewend is en zelf wil.
Misschien heeft je vader er inderdaad wel behoefte aan om voorzichtig behandeld te worden, en misschien kijkt hij juist uit naar terug te gaan naar het gewone na die dagen tussen hulpverleners en patiënten.
Misschien reageert je moeder te hard, weet ze niet goed wat wel en niet te doen, en misschien is ze er ook zo van geschrokken dat er een liefdevolle, tedere kant van haar naar boven komt.
En misschien vallen alle puzzelstukjes op hun plek zodra je vader thuis over de drempel is. Je weet het niet. En da's moeilijk voor jou, dat snap ik. Maar durf te vertrouwen op artsen, hulpverleners, je moeder maar vooral op je vader. Hij heeft een medisch probleem waarvoor hij in behandeling is maar is niet ineens veranderd in een onmondig kind. Je vader zou niet voor een nachtje naar huis worden gestuurd als dat medisch onverantwoord zou zijn.
vrijdag 24 juni 2016 21:05
Dat is zo bij_zonder maar ik voel mij altijd al verantwoordelijk voor ze.
Mijn moeder komt niet uit Nederland en heeft hier nooit gewerkt. Zelf dus niet veel verstand van zaken hier, qua geld zeker nooit wat geregeld. Mijn vader op leeftijd en ook niet bezig met dingen regelen. Ik ben 23 en heb sinds mijn 20e veel voor ze geregeld als dat moest gebeuren. Ik weet echt wel dat dat niet zo hoort, maar ik voel mij dan ook nu verantwoordelijk.
Terwijl ik ook graag mijn eigen leven wil hebben en ook zo graag wil samenwonen met mijn vriend.
Ik heb ook soms gewoon geen rust als ik weg van huis ben.
Twee maanden geleden bijvoorbeeld toen mijn ouders pech hadden onderweg met de auto. Belden ze mij op en ik moest direct komen. Ik moest de wegenwacht voor ze bellen, want ze hebben niet eens het telefoonnummer van de wegenwacht maar alleen van mij in de mobiel. Ook nog een mobiel zonder internet en mijn moeder kan alleen maar bellen er mee en smsjes lezen, zelf niet eens smsen. Mijn vader heeft niet eens een mobiel. Ik was die dag bij mijn vriend en we waren allebei die ochtend vrij dus konden uitslapen. Maar ik moest direct komen, en ik doe het dan ook gewoon omdat ik het zielig vind dat ze er zo alleen staan aan de weg.
Nu moest er deze week opeens iets geregeld worden met de notaris omdat mijn ouders er nu achter kwamen dat dat wel handig is in deze situatie. Dus ik heb de notaris geregeld en alles uitgelegd, gesprek gehad.
Ik doe het allemaal graag voor ze.. maar ik had ook zo graag gewild dat ik ouders had die wat meer zelfstandig waren. Ik ben ook nog maar jong..
En dan nu in deze situatie voel ik mij gewoon zo verantwoordelijk voor ze, wat ik zelf eigenlijk wel heel vervelend vind.
Mijn moeder zou trouwens niks op hulpverleners uit doen. Ze luistert er wel naar op dat moment maar als het er op aan komt thuis gaat ze toch haar eigen gang..
Mijn moeder komt niet uit Nederland en heeft hier nooit gewerkt. Zelf dus niet veel verstand van zaken hier, qua geld zeker nooit wat geregeld. Mijn vader op leeftijd en ook niet bezig met dingen regelen. Ik ben 23 en heb sinds mijn 20e veel voor ze geregeld als dat moest gebeuren. Ik weet echt wel dat dat niet zo hoort, maar ik voel mij dan ook nu verantwoordelijk.
Terwijl ik ook graag mijn eigen leven wil hebben en ook zo graag wil samenwonen met mijn vriend.
Ik heb ook soms gewoon geen rust als ik weg van huis ben.
Twee maanden geleden bijvoorbeeld toen mijn ouders pech hadden onderweg met de auto. Belden ze mij op en ik moest direct komen. Ik moest de wegenwacht voor ze bellen, want ze hebben niet eens het telefoonnummer van de wegenwacht maar alleen van mij in de mobiel. Ook nog een mobiel zonder internet en mijn moeder kan alleen maar bellen er mee en smsjes lezen, zelf niet eens smsen. Mijn vader heeft niet eens een mobiel. Ik was die dag bij mijn vriend en we waren allebei die ochtend vrij dus konden uitslapen. Maar ik moest direct komen, en ik doe het dan ook gewoon omdat ik het zielig vind dat ze er zo alleen staan aan de weg.
Nu moest er deze week opeens iets geregeld worden met de notaris omdat mijn ouders er nu achter kwamen dat dat wel handig is in deze situatie. Dus ik heb de notaris geregeld en alles uitgelegd, gesprek gehad.
Ik doe het allemaal graag voor ze.. maar ik had ook zo graag gewild dat ik ouders had die wat meer zelfstandig waren. Ik ben ook nog maar jong..
En dan nu in deze situatie voel ik mij gewoon zo verantwoordelijk voor ze, wat ik zelf eigenlijk wel heel vervelend vind.
Mijn moeder zou trouwens niks op hulpverleners uit doen. Ze luistert er wel naar op dat moment maar als het er op aan komt thuis gaat ze toch haar eigen gang..
zaterdag 25 juni 2016 13:15
quote:desyyyy schreef op 24 juni 2016 @ 20:24:
Mijn vader is opzich nog wel hetzelfde gebleven qua gedrag. Hij is alleen wat meer down, maar spraakzaam was hij nooit. Hij kon zo een hele avond helemaal niks zeggen tegen ons. En als we nu op bezoek komen bij hem en hij praat niet, dan valt het misschien extra op terwijl hij altijd wel zo was.
Mijn moeder is van zichzelf heel erg opvliegerig en heeft totaal geen geduld. Het ergste is dat ze ook heel erg kan schreeuwen en schelden als het haar niet uit komt. Wij zijn dit van haar gewend, al weten we dat dit niet normaal is. Maar juist nu moet ze dat niet doen tegen mijn vader, en daar ben ik zo bang voor.
Mijn vader heeft een stoma sinds een jaar. Deze lekt soms heel erg, dan is het geen houden aan. Mijn moeder is de gene die zijn plak en stoma dan weer vervangt. Maar wel altijd met veel gedoe er om heen. Ik ben zo bang als hij morgen weer thuis is hij misschien ook nog lekkage krijgt en dan raken ze allebei weer in paniek, en stress is zeker niet goed voor iemand met een infarct.
Die lekkende stoma valt mij op. Dat kan eens gebeuren maar als het met regelmaat is, dan zit de pak waarschijnlijk niet goed genoeg. Je zou daar, via de huisarts, thuiszorg voor in kunnen schakelen
Mijn vader kan ook niet meer zomaar autorijden straks. Mijn moeder heeft zelf geen rijbewijs dus is erg afhankelijk van mijn vader en mij. Maar ik heb ook mijn eigen school werk en leven, en als mijn vader straks niet slaagt voor de test kunnen ze misschien nooit meer ergens naartoe met de auto. Mijn moeder praat er nu al over dat hij het gewoon moet halen.. terwijl ik zoiets heb van dat dat het laatste is waar we ons nu druk over moeten maken. Stel dat mijn vader echt niet slaagt voor de test, dan weet ik gewoon dat mijn moeder heel kwaad wordt.. dat vind ik zo erg voor mijn vader...Druk je vader op het hart dat hij echt, maar dan ook echt geen auto gaat rijden zonder opnieuw getest te zijn. Hij is dan niet verzekerd. Tevens krijgt hij een "tijdelijk" rijbewijs die hij vaker moet vervangen dan een regulier rijbewijs.
Mijn vader is opzich nog wel hetzelfde gebleven qua gedrag. Hij is alleen wat meer down, maar spraakzaam was hij nooit. Hij kon zo een hele avond helemaal niks zeggen tegen ons. En als we nu op bezoek komen bij hem en hij praat niet, dan valt het misschien extra op terwijl hij altijd wel zo was.
Mijn moeder is van zichzelf heel erg opvliegerig en heeft totaal geen geduld. Het ergste is dat ze ook heel erg kan schreeuwen en schelden als het haar niet uit komt. Wij zijn dit van haar gewend, al weten we dat dit niet normaal is. Maar juist nu moet ze dat niet doen tegen mijn vader, en daar ben ik zo bang voor.
Mijn vader heeft een stoma sinds een jaar. Deze lekt soms heel erg, dan is het geen houden aan. Mijn moeder is de gene die zijn plak en stoma dan weer vervangt. Maar wel altijd met veel gedoe er om heen. Ik ben zo bang als hij morgen weer thuis is hij misschien ook nog lekkage krijgt en dan raken ze allebei weer in paniek, en stress is zeker niet goed voor iemand met een infarct.
Die lekkende stoma valt mij op. Dat kan eens gebeuren maar als het met regelmaat is, dan zit de pak waarschijnlijk niet goed genoeg. Je zou daar, via de huisarts, thuiszorg voor in kunnen schakelen
Mijn vader kan ook niet meer zomaar autorijden straks. Mijn moeder heeft zelf geen rijbewijs dus is erg afhankelijk van mijn vader en mij. Maar ik heb ook mijn eigen school werk en leven, en als mijn vader straks niet slaagt voor de test kunnen ze misschien nooit meer ergens naartoe met de auto. Mijn moeder praat er nu al over dat hij het gewoon moet halen.. terwijl ik zoiets heb van dat dat het laatste is waar we ons nu druk over moeten maken. Stel dat mijn vader echt niet slaagt voor de test, dan weet ik gewoon dat mijn moeder heel kwaad wordt.. dat vind ik zo erg voor mijn vader...Druk je vader op het hart dat hij echt, maar dan ook echt geen auto gaat rijden zonder opnieuw getest te zijn. Hij is dan niet verzekerd. Tevens krijgt hij een "tijdelijk" rijbewijs die hij vaker moet vervangen dan een regulier rijbewijs.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zaterdag 25 juni 2016 15:18
Mijn vader heeft net weer gerookt thuis, zo jammer.. Wij hebben laatst alle sigaretten verstopt maar toch heeft hij nog iets gevonden ergens. Het is hem echt niet duidelijk dat dat niet kan. Maar van 1 sigaret zal het wel niet mis gaan of niet? De artsen hebben hem ook een paar keer gezegd te moeten stoppen maar dat snapt hij niet. Hij heeft helemaa geen ziekte inzicht
zaterdag 25 juni 2016 19:02
quote:desyyyy schreef op 25 juni 2016 @ 15:18:
Mijn vader heeft net weer gerookt thuis, zo jammer.. Wij hebben laatst alle sigaretten verstopt maar toch heeft hij nog iets gevonden ergens. Het is hem echt niet duidelijk dat dat niet kan. Maar van 1 sigaret zal het wel niet mis gaan of niet? De artsen hebben hem ook een paar keer gezegd te moeten stoppen maar dat snapt hij niet. Hij heeft helemaa geen ziekte inzichtJe kunt de man uitleggen wat de consequenties zijn van het roken. Dat is alles. Ga die man niet, als een klein kind, alles verbieden wat slecht voor hem kan zijn. Die keuze ligt bij hem. Dat is best moeilijk voor jou als naaste, maar het blijft uiteindelijk de keuze van je vader.
Mijn vader heeft net weer gerookt thuis, zo jammer.. Wij hebben laatst alle sigaretten verstopt maar toch heeft hij nog iets gevonden ergens. Het is hem echt niet duidelijk dat dat niet kan. Maar van 1 sigaret zal het wel niet mis gaan of niet? De artsen hebben hem ook een paar keer gezegd te moeten stoppen maar dat snapt hij niet. Hij heeft helemaa geen ziekte inzichtJe kunt de man uitleggen wat de consequenties zijn van het roken. Dat is alles. Ga die man niet, als een klein kind, alles verbieden wat slecht voor hem kan zijn. Die keuze ligt bij hem. Dat is best moeilijk voor jou als naaste, maar het blijft uiteindelijk de keuze van je vader.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zondag 26 juni 2016 12:28
quote:desyyyy schreef op 26 juni 2016 @ 09:00:
Dat is zo. Hij zegt nu niet meer te gaan roken. Het is wel weer wennen met hem thuis. Hij slaapt veel
Dat vele slapen hoort erbij. Neem het de man niet kwalijk, hij heeft echt een jas uitgedaan door de CVA.
Depressie is ook een veel voorkomend verschijnsel, hou dat in de gaten
Dat is zo. Hij zegt nu niet meer te gaan roken. Het is wel weer wennen met hem thuis. Hij slaapt veel
Dat vele slapen hoort erbij. Neem het de man niet kwalijk, hij heeft echt een jas uitgedaan door de CVA.
Depressie is ook een veel voorkomend verschijnsel, hou dat in de gaten
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zondag 26 juni 2016 20:42
zondag 26 juni 2016 20:51
quote:Tickel schreef op 25 juni 2016 @ 19:02:
[...]
Je kunt de man uitleggen wat de consequenties zijn van het roken. Dat is alles. Ga die man niet, als een klein kind, alles verbieden wat slecht voor hem kan zijn. Die keuze ligt bij hem. Dat is best moeilijk voor jou als naaste, maar het blijft uiteindelijk de keuze van je vader.
Soms zijn die adviezen ook gewoonweg idioot. Mijn oma was dik in de 80, kreeg ze van de dokter te horen dat ze maar niet meer moest roken, want anders zou ze niet oud worden... Mijn oma rookte al niet veel, daar niet van, 6 sigaretten per dag ofzo, maar ze heeft zitten lachen tot de tranen over haar wangen liepen, en ze zei "Dokter, bedankt voor het compliment, en het is u misschien ontgaan, maar ik BEN al oud. Moet ik nou echt, op mijn 86e, gaan stoppen met roken omdat ik dan héél misschien wellicht wel 96 ga worden in plaats van 94?"...
Ze is na een leven vol plezier en voldoening ingeslapen op haar 89e...
[...]
Je kunt de man uitleggen wat de consequenties zijn van het roken. Dat is alles. Ga die man niet, als een klein kind, alles verbieden wat slecht voor hem kan zijn. Die keuze ligt bij hem. Dat is best moeilijk voor jou als naaste, maar het blijft uiteindelijk de keuze van je vader.
Soms zijn die adviezen ook gewoonweg idioot. Mijn oma was dik in de 80, kreeg ze van de dokter te horen dat ze maar niet meer moest roken, want anders zou ze niet oud worden... Mijn oma rookte al niet veel, daar niet van, 6 sigaretten per dag ofzo, maar ze heeft zitten lachen tot de tranen over haar wangen liepen, en ze zei "Dokter, bedankt voor het compliment, en het is u misschien ontgaan, maar ik BEN al oud. Moet ik nou echt, op mijn 86e, gaan stoppen met roken omdat ik dan héél misschien wellicht wel 96 ga worden in plaats van 94?"...
Ze is na een leven vol plezier en voldoening ingeslapen op haar 89e...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 27 juni 2016 11:22
Mijn vader krijgt al 1 keer per week thuiszorg voor zijn stoma. Maar soms stoeit het zo hard er uit dat de zak het ook niet kan houden. Daar kon niemand wat aan doen zei de stomaverpleegkundige.
Mijn moeder is heel eigenwijs en wil niet met lotgenoten praten, ook niet met een psycholoog want met haar is niks mis zegt ze.
Zoals net ook: ik kom weer thuis van mijn vriend sinds gisteren middag. Begint ze meteen te schreeuwen en schelden op mij dat ik maar beter helemaal uit huis kan gaan want aan mij heb je niks. Terwijl ik zo veel voor haar regel, maar dat ziet ze dan niet.
Mijn moeder is heel eigenwijs en wil niet met lotgenoten praten, ook niet met een psycholoog want met haar is niks mis zegt ze.
Zoals net ook: ik kom weer thuis van mijn vriend sinds gisteren middag. Begint ze meteen te schreeuwen en schelden op mij dat ik maar beter helemaal uit huis kan gaan want aan mij heb je niks. Terwijl ik zo veel voor haar regel, maar dat ziet ze dan niet.
