Psyche
alle pijlers
Autisme,wie ook?
zaterdag 25 juni 2016 11:54
Ik vind het schandalig dat ze mensen met uitkering zo in de stress laten zitten en in die uitkeringen snijden. Zij moeten het al met minder rondkomen en hebben daar niet om gevraagd.
Ik heb mijn uitkering sinds 2006 en nog met terugwerkende kracht gekregen. Eerst kwam ik niet in aanmerking omdat ik pas op mijn 20e de diagnose kreeg. Alleen als ik met papieren kon aantonen dat ik voor die tijd al iets mankeerde kon ik hem alsnog krijgen. Dat is gelukt, omdat ik nog papieren had waar in stond dat ik in de kleuterjaren en basisschooltijd al bij hulpverleners kwam voor mijn slechte motoriek en extreme faalangst.
Ik heb mijn uitkering sinds 2006 en nog met terugwerkende kracht gekregen. Eerst kwam ik niet in aanmerking omdat ik pas op mijn 20e de diagnose kreeg. Alleen als ik met papieren kon aantonen dat ik voor die tijd al iets mankeerde kon ik hem alsnog krijgen. Dat is gelukt, omdat ik nog papieren had waar in stond dat ik in de kleuterjaren en basisschooltijd al bij hulpverleners kwam voor mijn slechte motoriek en extreme faalangst.
zaterdag 25 juni 2016 15:10
Ja... Ik ben mijzelf zo tegengekomen tijdens het schrijven van mijn scriptie en de periode daarna met de diagnose etc heeft me een jaar vertraging opgeleverd, maar ik krijg daar geen schoolgeld o.i.d. voor terug. Omdat ik het daarvoor altijd "te goed" heb gedaan. Wat op zich natuurlijk fijn is, maar ik vind het wel dom omdat autisme gewoon iets vanaf je geboorte is en dus je hele leven al hebt alleen weet je het niet al vanaf je geboorte. En m'n halve VWO + universiteit periode is wel echt bloed zweet en tranen en meer geweest. Meer dan bij anderen. Maar goed, daar heb ik geen bewijs van.
zaterdag 25 juni 2016 15:56
Voor mij is het allemaal nog zo ontzettend nieuw. Bij alles wat ik voel/denk/meemaak vraag ik me af: komt dit door autisme, of is het 'normaal' zeg maar.
Bijvoorbeeld het ontzettend moeilijk vinden om een beslissing te nemen. Ik word daar enorm onzeker van.
En het feit dat mensen een afspraak niet nakomen of zeer laat afzeggen: ik zou dat niet in mijn hoofd halen. Het maakt me boos op die ander, op mezelf trouwens ook.
Bijvoorbeeld het ontzettend moeilijk vinden om een beslissing te nemen. Ik word daar enorm onzeker van.
En het feit dat mensen een afspraak niet nakomen of zeer laat afzeggen: ik zou dat niet in mijn hoofd halen. Het maakt me boos op die ander, op mezelf trouwens ook.
zaterdag 25 juni 2016 18:26
quote:Lea32 schreef op 25 juni 2016 @ 15:56:
Voor mij is het allemaal nog zo ontzettend nieuw. Bij alles wat ik voel/denk/meemaak vraag ik me af: komt dit door autisme, of is het 'normaal' zeg maar.
Bijvoorbeeld het ontzettend moeilijk vinden om een beslissing te nemen. Ik word daar enorm onzeker van.
En het feit dat mensen een afspraak niet nakomen of zeer laat afzeggen: ik zou dat niet in mijn hoofd halen. Het maakt me boos op die ander, op mezelf trouwens ook.
Ik vraag me dat ook nog regelmatig af.
Mensen die hun afspraak niet nakomen vind ik ook irritant, afhankelijk van de reden. Wel eens iets vergeten, dat kan iedereen gebeuren. Gebeurde mij laatst ook nog. Als het vaak gebeurt, dan ga ik toch aan die persoon twijfelen. En ik kan er slecht tegen als mensen me laten schieten voor een ander. Dat heb ik al best vaak gehad. Vriendinnen die op het laatste moment afzeiden omdat een ander met een leuker idee kwam. Of die wel ineens wilden afspreken, want al hun andere vriendinnen konden niet. Het 5e wiel zijn. Waarom heb ik nooit geweten.
Voor mij is het allemaal nog zo ontzettend nieuw. Bij alles wat ik voel/denk/meemaak vraag ik me af: komt dit door autisme, of is het 'normaal' zeg maar.
Bijvoorbeeld het ontzettend moeilijk vinden om een beslissing te nemen. Ik word daar enorm onzeker van.
En het feit dat mensen een afspraak niet nakomen of zeer laat afzeggen: ik zou dat niet in mijn hoofd halen. Het maakt me boos op die ander, op mezelf trouwens ook.
Ik vraag me dat ook nog regelmatig af.
Mensen die hun afspraak niet nakomen vind ik ook irritant, afhankelijk van de reden. Wel eens iets vergeten, dat kan iedereen gebeuren. Gebeurde mij laatst ook nog. Als het vaak gebeurt, dan ga ik toch aan die persoon twijfelen. En ik kan er slecht tegen als mensen me laten schieten voor een ander. Dat heb ik al best vaak gehad. Vriendinnen die op het laatste moment afzeiden omdat een ander met een leuker idee kwam. Of die wel ineens wilden afspreken, want al hun andere vriendinnen konden niet. Het 5e wiel zijn. Waarom heb ik nooit geweten.
zaterdag 25 juni 2016 20:29
Hondenmens, ik heb vanmiddag aan jou gedacht.
Wij hadden onze jaarlijkse familiemiddag.
We komen dan met de hele familie van mijn moeders kant bij elkaar in een speeltuin die we speciaal daarvoor hebben afgehuurd.
Voor mij is die middag altijd erg stressvol. Ik voel me ongemakkelijk in zo'n groep, weet me met mezelf geen raad. Ik ben slecht in kletsen over 'ditjes en datjes'. Ook het eten is altijd een crime. Iedereen neemt iets mee, dus er is een soort buffet. Omdat ik anorexia heb EN geen keuzes kan maken, word ik dus helemaal gek van zoiets.
Afijn, waarom ik aan jou moest denken: ik heb vanmiddag de taak op me genomen om foto's te maken. Gewoon met m'n iPad hoor, maar ik vond het onwijs leuk om te doen. Ik heb het gewoon nodig om een duidelijke taak te hebben, een vastomlijnd doel. Dan ben ik op m'n best. Ik begrijp nu dus nog beter dat jij ook altijd graag de foto's maakt, als je als vrijwilliger in de speeltuin werkt.
Wij hadden onze jaarlijkse familiemiddag.
We komen dan met de hele familie van mijn moeders kant bij elkaar in een speeltuin die we speciaal daarvoor hebben afgehuurd.
Voor mij is die middag altijd erg stressvol. Ik voel me ongemakkelijk in zo'n groep, weet me met mezelf geen raad. Ik ben slecht in kletsen over 'ditjes en datjes'. Ook het eten is altijd een crime. Iedereen neemt iets mee, dus er is een soort buffet. Omdat ik anorexia heb EN geen keuzes kan maken, word ik dus helemaal gek van zoiets.
Afijn, waarom ik aan jou moest denken: ik heb vanmiddag de taak op me genomen om foto's te maken. Gewoon met m'n iPad hoor, maar ik vond het onwijs leuk om te doen. Ik heb het gewoon nodig om een duidelijke taak te hebben, een vastomlijnd doel. Dan ben ik op m'n best. Ik begrijp nu dus nog beter dat jij ook altijd graag de foto's maakt, als je als vrijwilliger in de speeltuin werkt.
You don't have to fit into the format
zaterdag 25 juni 2016 22:42
goedenavond, het lijkt mij interessant dit topic in de gaten te houden en mee te schrijven wanneer ik tijd heb.
zelf pasgeleden rond mijn 25e de diagnose PDD-NOS gekregen, na jaren in een strijd met mezelf en mijn omgeving en talloze depressies omdat ik er zelf niet uitkwam. Inmiddels 5 jaar verder, na 3 jaar therapie gaat het bij mij wel lekker.
Het was een puzzel die door de diagnose voor een groot gedeelte in elkaar gezet kon worden en de overige stukjes heb ik onder begeleiding met therapie weten te plaatsen.
Bij mij is het ass vooral te merken in behoefte aan structuur en duidelijkheid en heel erg veel moeite met verandering, en het ergste punt is het 'sociale leven'.
zelf pasgeleden rond mijn 25e de diagnose PDD-NOS gekregen, na jaren in een strijd met mezelf en mijn omgeving en talloze depressies omdat ik er zelf niet uitkwam. Inmiddels 5 jaar verder, na 3 jaar therapie gaat het bij mij wel lekker.
Het was een puzzel die door de diagnose voor een groot gedeelte in elkaar gezet kon worden en de overige stukjes heb ik onder begeleiding met therapie weten te plaatsen.
Bij mij is het ass vooral te merken in behoefte aan structuur en duidelijkheid en heel erg veel moeite met verandering, en het ergste punt is het 'sociale leven'.
zondag 26 juni 2016 15:10
quote:yolo8 schreef op 25 juni 2016 @ 15:10:
Ja... Ik ben mijzelf zo tegengekomen tijdens het schrijven van mijn scriptie en de periode daarna met de diagnose etc heeft me een jaar vertraging opgeleverd, maar ik krijg daar geen schoolgeld o.i.d. voor terug. Omdat ik het daarvoor altijd "te goed" heb gedaan. Wat op zich natuurlijk fijn is, maar ik vind het wel dom omdat autisme gewoon iets vanaf je geboorte is en dus je hele leven al hebt alleen weet je het niet al vanaf je geboorte. En m'n halve VWO + universiteit periode is wel echt bloed zweet en tranen en meer geweest. Meer dan bij anderen. Maar goed, daar heb ik geen bewijs van.
Met het risico om een lading boze mensen over me heen te krijgen.. Maar waarom zou je schoolgeld terug moeten krijgen omdat je autistisch bent? Elk mens heeft wel iets (bla bla huisje kruisje). Of men komt erachter dat een studie niet bij ze past, of het niveau blijkt toch te hoog gegrepen, men krijgt een ontsteking aan een hartzakje, een ander loopt een beschadiging op van een auto-ongeluk. Als het bloed zweet en tranen was, had je ook een niveau kunnen zakken. En hoeveel mensen werken niet onder het niveau waar ze voor gestudeerd hebben? Ook mensen zonder ontwikkelingsstoornis moeten struggelen zonder extraatjes.
Ik zeg dit niet om je te kwetsen natuurlijk. Is gewoon iets waar ik zelf wel over filosofeer, waar ligt de grens van omdersteuning. Toen ik de diagnose ADD niet kreeg was ik meteen omgeslagen naar antilabel. Als mensen om mij heen die ook best goed functoneren (woonde ermee samen!) wel een label krijgen en jezelf niet.. De willekeur wat ik las op ADD forum waarmee labels worden uitgedeeld. Het ergert me, omdat er geen goede vastomlijnde betrouwbare meetinstrumenten voor zijn, maar vooral subjectiviteit van de behandelaar ook.
Ja... Ik ben mijzelf zo tegengekomen tijdens het schrijven van mijn scriptie en de periode daarna met de diagnose etc heeft me een jaar vertraging opgeleverd, maar ik krijg daar geen schoolgeld o.i.d. voor terug. Omdat ik het daarvoor altijd "te goed" heb gedaan. Wat op zich natuurlijk fijn is, maar ik vind het wel dom omdat autisme gewoon iets vanaf je geboorte is en dus je hele leven al hebt alleen weet je het niet al vanaf je geboorte. En m'n halve VWO + universiteit periode is wel echt bloed zweet en tranen en meer geweest. Meer dan bij anderen. Maar goed, daar heb ik geen bewijs van.
Met het risico om een lading boze mensen over me heen te krijgen.. Maar waarom zou je schoolgeld terug moeten krijgen omdat je autistisch bent? Elk mens heeft wel iets (bla bla huisje kruisje). Of men komt erachter dat een studie niet bij ze past, of het niveau blijkt toch te hoog gegrepen, men krijgt een ontsteking aan een hartzakje, een ander loopt een beschadiging op van een auto-ongeluk. Als het bloed zweet en tranen was, had je ook een niveau kunnen zakken. En hoeveel mensen werken niet onder het niveau waar ze voor gestudeerd hebben? Ook mensen zonder ontwikkelingsstoornis moeten struggelen zonder extraatjes.
Ik zeg dit niet om je te kwetsen natuurlijk. Is gewoon iets waar ik zelf wel over filosofeer, waar ligt de grens van omdersteuning. Toen ik de diagnose ADD niet kreeg was ik meteen omgeslagen naar antilabel. Als mensen om mij heen die ook best goed functoneren (woonde ermee samen!) wel een label krijgen en jezelf niet.. De willekeur wat ik las op ADD forum waarmee labels worden uitgedeeld. Het ergert me, omdat er geen goede vastomlijnde betrouwbare meetinstrumenten voor zijn, maar vooral subjectiviteit van de behandelaar ook.
zondag 26 juni 2016 17:13
quote:Lotte35 schreef op 24 juni 2016 @ 20:17:
Ik denk ook dat het heel moeilijk is om te bepalen of iemand arbeidsvermogen heeft of niet.
Ik heb zeker arbeidsvermogen, vind ik zelf, maar het is wel gebleken dat ik alleen kan functioneren onder bepaalde omstandigheden (alleen halve dagen, duidelijke instructies, me kunnen richten op één ding, voorspelbaarheid).
Wanneer heb je nu écht geen arbeidsvermogen....
Ik zou het antwoord niet kunnen geven.Geen idee. Bij mij gold: Je bent autistisch dus je hebt verminderd arbeidsvermogen. Deze mening heeft mijn personeelsfunctionaris (die mij trouwens nauwelijks kent en die ik nauwelijks ken), mijn vorige baas en het UVW. Mijn ouders, mijn voormalige begeleidster, mijn nieuwe leidinggevende en ikzelf hebben die mening absoluut niet. Ik weet niet waarom ik arbeidsgehandicapt zou zijn. De aanvraag voor de UWV-subsidie is m.i. niet geheel naar waarheid ingevuld. Over mijn executieve vaardigheden, over mijn communicatieve en sociale vaardigheden, en over mijn verstandelijke vermogens heb ik beslist een andere mening.
Ik denk ook dat het heel moeilijk is om te bepalen of iemand arbeidsvermogen heeft of niet.
Ik heb zeker arbeidsvermogen, vind ik zelf, maar het is wel gebleken dat ik alleen kan functioneren onder bepaalde omstandigheden (alleen halve dagen, duidelijke instructies, me kunnen richten op één ding, voorspelbaarheid).
Wanneer heb je nu écht geen arbeidsvermogen....
Ik zou het antwoord niet kunnen geven.Geen idee. Bij mij gold: Je bent autistisch dus je hebt verminderd arbeidsvermogen. Deze mening heeft mijn personeelsfunctionaris (die mij trouwens nauwelijks kent en die ik nauwelijks ken), mijn vorige baas en het UVW. Mijn ouders, mijn voormalige begeleidster, mijn nieuwe leidinggevende en ikzelf hebben die mening absoluut niet. Ik weet niet waarom ik arbeidsgehandicapt zou zijn. De aanvraag voor de UWV-subsidie is m.i. niet geheel naar waarheid ingevuld. Over mijn executieve vaardigheden, over mijn communicatieve en sociale vaardigheden, en over mijn verstandelijke vermogens heb ik beslist een andere mening.
World of Warcraft: Legion
zondag 26 juni 2016 18:26
quote:biobitch1984 schreef op 26 juni 2016 @ 15:10:
[...]
Met het risico om een lading boze mensen over me heen te krijgen.. Maar waarom zou je schoolgeld terug moeten krijgen omdat je autistisch bent? Elk mens heeft wel iets (bla bla huisje kruisje). Of men komt erachter dat een studie niet bij ze past, of het niveau blijkt toch te hoog gegrepen, men krijgt een ontsteking aan een hartzakje, een ander loopt een beschadiging op van een auto-ongeluk. Als het bloed zweet en tranen was, had je ook een niveau kunnen zakken. En hoeveel mensen werken niet onder het niveau waar ze voor gestudeerd hebben? Ook mensen zonder ontwikkelingsstoornis moeten struggelen zonder extraatjes.
Ik zeg dit niet om je te kwetsen natuurlijk. Is gewoon iets waar ik zelf wel over filosofeer, waar ligt de grens van omdersteuning. Toen ik de diagnose ADD niet kreeg was ik meteen omgeslagen naar antilabel. Als mensen om mij heen die ook best goed functoneren (woonde ermee samen!) wel een label krijgen en jezelf niet.. De willekeur wat ik las op ADD forum waarmee labels worden uitgedeeld. Het ergert me, omdat er geen goede vastomlijnde betrouwbare meetinstrumenten voor zijn, maar vooral subjectiviteit van de behandelaar ook.
Ik begrijp je gedachtengang zeker, maar het is nu eenmaal een feit dat autistische mensen veel en veel meer schoolproblemen/vertragingen hebben dan niet-autisten. Dat kan allerlei redenen hebben.
Ik ben bijvoorbeeld echt niet gemaakt voor scripties. Het moet teveel pagina's zijn, waardoor ik het hele verhaal niet meer zie. Had zoiets liever in losse stukjes ofzo gedaan.
Ik maak verder ook geen probleem van dat geld, want ik ga er vanuit dat ik dat wel gewoon zelf terug kan betalen als ik straks afgestudeerd ben.
[...]
Met het risico om een lading boze mensen over me heen te krijgen.. Maar waarom zou je schoolgeld terug moeten krijgen omdat je autistisch bent? Elk mens heeft wel iets (bla bla huisje kruisje). Of men komt erachter dat een studie niet bij ze past, of het niveau blijkt toch te hoog gegrepen, men krijgt een ontsteking aan een hartzakje, een ander loopt een beschadiging op van een auto-ongeluk. Als het bloed zweet en tranen was, had je ook een niveau kunnen zakken. En hoeveel mensen werken niet onder het niveau waar ze voor gestudeerd hebben? Ook mensen zonder ontwikkelingsstoornis moeten struggelen zonder extraatjes.
Ik zeg dit niet om je te kwetsen natuurlijk. Is gewoon iets waar ik zelf wel over filosofeer, waar ligt de grens van omdersteuning. Toen ik de diagnose ADD niet kreeg was ik meteen omgeslagen naar antilabel. Als mensen om mij heen die ook best goed functoneren (woonde ermee samen!) wel een label krijgen en jezelf niet.. De willekeur wat ik las op ADD forum waarmee labels worden uitgedeeld. Het ergert me, omdat er geen goede vastomlijnde betrouwbare meetinstrumenten voor zijn, maar vooral subjectiviteit van de behandelaar ook.
Ik begrijp je gedachtengang zeker, maar het is nu eenmaal een feit dat autistische mensen veel en veel meer schoolproblemen/vertragingen hebben dan niet-autisten. Dat kan allerlei redenen hebben.
Ik ben bijvoorbeeld echt niet gemaakt voor scripties. Het moet teveel pagina's zijn, waardoor ik het hele verhaal niet meer zie. Had zoiets liever in losse stukjes ofzo gedaan.
Ik maak verder ook geen probleem van dat geld, want ik ga er vanuit dat ik dat wel gewoon zelf terug kan betalen als ik straks afgestudeerd ben.
zondag 26 juni 2016 21:14
Die ijdele hoop had ik ook haha, maar nee, na mijn master is er nooit echt iets van mn carriere terecht gekomen. Ik had gedacht dat ik scriptie enorm vervelend en moeilijk zou vinden, maar ik heb toendertijd mezelf 6 a 8 weken uitgeroosterd van alle vakken en ben puur met mijn scriptie bezig geweest. Ik had een onderwerp, een doel (ziekte waar ik affiniteit mee heb, het doel de immunologische theorieen over de oorzaak). Heb de betrokken lichaamsfuncties in chronologische volgorde in hoofdstukken onderverdeeld en toen een wazige conclusie getrokken aan het einde. Het zou je verbazen hoe je met een hoop gewauwel een 8,5 kan scoren. Ben uiteindelijk 2 weken langer bezig geweest dan gepland.. Maar het moest en zou af, voordat ik aan iets noeuws kon beginnen
zondag 26 juni 2016 22:09
quote:Lotte35 schreef op 25 juni 2016 @ 20:29:
Hondenmens, ik heb vanmiddag aan jou gedacht.
Wij hadden onze jaarlijkse familiemiddag.
We komen dan met de hele familie van mijn moeders kant bij elkaar in een speeltuin die we speciaal daarvoor hebben afgehuurd.
Voor mij is die middag altijd erg stressvol. Ik voel me ongemakkelijk in zo'n groep, weet me met mezelf geen raad. Ik ben slecht in kletsen over 'ditjes en datjes'. Ook het eten is altijd een crime. Iedereen neemt iets mee, dus er is een soort buffet. Omdat ik anorexia heb EN geen keuzes kan maken, word ik dus helemaal gek van zoiets.
Afijn, waarom ik aan jou moest denken: ik heb vanmiddag de taak op me genomen om foto's te maken. Gewoon met m'n iPad hoor, maar ik vond het onwijs leuk om te doen. Ik heb het gewoon nodig om een duidelijke taak te hebben, een vastomlijnd doel. Dan ben ik op m'n best. Ik begrijp nu dus nog beter dat jij ook altijd graag de foto's maakt, als je als vrijwilliger in de speeltuin werkt.
Ik had zaterdag iets soortgelijks (verjaardag), het was een dag na een vermoeiende bruiloft, dan kost het allemaal extra energie dat sociaal doen. Gelukkig waren er wel veel mensen die ik ken, dat scheelt.
Ik herkem me in dat stukje iets te doen hebben, aan mij hadden ze een extra serveerster. Heb een heleboel drankjes rondgedeeld
Hondenmens, ik heb vanmiddag aan jou gedacht.
Wij hadden onze jaarlijkse familiemiddag.
We komen dan met de hele familie van mijn moeders kant bij elkaar in een speeltuin die we speciaal daarvoor hebben afgehuurd.
Voor mij is die middag altijd erg stressvol. Ik voel me ongemakkelijk in zo'n groep, weet me met mezelf geen raad. Ik ben slecht in kletsen over 'ditjes en datjes'. Ook het eten is altijd een crime. Iedereen neemt iets mee, dus er is een soort buffet. Omdat ik anorexia heb EN geen keuzes kan maken, word ik dus helemaal gek van zoiets.
Afijn, waarom ik aan jou moest denken: ik heb vanmiddag de taak op me genomen om foto's te maken. Gewoon met m'n iPad hoor, maar ik vond het onwijs leuk om te doen. Ik heb het gewoon nodig om een duidelijke taak te hebben, een vastomlijnd doel. Dan ben ik op m'n best. Ik begrijp nu dus nog beter dat jij ook altijd graag de foto's maakt, als je als vrijwilliger in de speeltuin werkt.
Ik had zaterdag iets soortgelijks (verjaardag), het was een dag na een vermoeiende bruiloft, dan kost het allemaal extra energie dat sociaal doen. Gelukkig waren er wel veel mensen die ik ken, dat scheelt.
Ik herkem me in dat stukje iets te doen hebben, aan mij hadden ze een extra serveerster. Heb een heleboel drankjes rondgedeeld
maandag 27 juni 2016 17:12
Als ik zo lees wat jullie schrijven, zou ik haast denken dat er in mij ook een autist schuilt.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan heel goed zijn in het socialiseren hoor. Mensen kunnen dan lachend luisteren naar mijn verhalen. Maar soms kost het me best moeite en inspanning om een beetje sociaal te zijn. Ik doe het dan plichtsmatig maar verlang tegelijkertijd naar huis, waar ik lekker op mezelf en mezelf kan zijn.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan heel goed zijn in het socialiseren hoor. Mensen kunnen dan lachend luisteren naar mijn verhalen. Maar soms kost het me best moeite en inspanning om een beetje sociaal te zijn. Ik doe het dan plichtsmatig maar verlang tegelijkertijd naar huis, waar ik lekker op mezelf en mezelf kan zijn.
maandag 27 juni 2016 17:43
quote:iones schreef op 27 juni 2016 @ 17:12:
Als ik zo lees wat jullie schrijven, zou ik haast denken dat er in mij ook een autist schuilt.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan heel goed zijn in het socialiseren hoor. Mensen kunnen dan lachend luisteren naar mijn verhalen. Maar soms kost het me best moeite en inspanning om een beetje sociaal te zijn. Ik doe het dan plichtsmatig maar verlang tegelijkertijd naar huis, waar ik lekker op mezelf en mezelf kan zijn.Of gewoon een introvert
Als ik zo lees wat jullie schrijven, zou ik haast denken dat er in mij ook een autist schuilt.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan heel goed zijn in het socialiseren hoor. Mensen kunnen dan lachend luisteren naar mijn verhalen. Maar soms kost het me best moeite en inspanning om een beetje sociaal te zijn. Ik doe het dan plichtsmatig maar verlang tegelijkertijd naar huis, waar ik lekker op mezelf en mezelf kan zijn.Of gewoon een introvert
maandag 27 juni 2016 23:10
En ook niet alle autisten zijn introvert hoor 
Ik ben eigenlijk ook niet zo'n mensenmens, maar hoewel ik nog steeds niet lekker in mijn velletje zit heb ik mezelf zaterdag naar buiten geschopt om naar een feestje te gaan. Ik had een grafstemming, ruzie gemaakt met mn vriend en eigenlijk helemaal geen zin om mensen om me heen te hebben. Maar ik had ook geen zin om in een hoekje te gaan zitten janken. Achteraf was het heel erg gezellig en heb ik waarschijnlijk mn gevoel even weggedronken (niet de oplossing ik weet het, maar ik was er al lang niet uit geweest) En blij dat ik toch heen ben gegaan, ook al was ik helemaal dood, een kater van hier tot tokio en ik moest werken de volgende dag
Ik ben eigenlijk ook niet zo'n mensenmens, maar hoewel ik nog steeds niet lekker in mijn velletje zit heb ik mezelf zaterdag naar buiten geschopt om naar een feestje te gaan. Ik had een grafstemming, ruzie gemaakt met mn vriend en eigenlijk helemaal geen zin om mensen om me heen te hebben. Maar ik had ook geen zin om in een hoekje te gaan zitten janken. Achteraf was het heel erg gezellig en heb ik waarschijnlijk mn gevoel even weggedronken (niet de oplossing ik weet het, maar ik was er al lang niet uit geweest) En blij dat ik toch heen ben gegaan, ook al was ik helemaal dood, een kater van hier tot tokio en ik moest werken de volgende dag
You have to go on and be crazy, craziness is like heaven.
maandag 27 juni 2016 23:24
dinsdag 28 juni 2016 10:41
Ik was denk ik ookerg moe van die verjaardag en bruiloft omdat ik nog moest rijden. En ik weet heus een feestje hoort ook gezellig te zijn zonder drank... Dat als ik het een verplicht nummer ga vinden dat ik toch liever gewoon een paar borrels drink. Gewoon een paar om ff in een lichte chille waas te komen.
dinsdag 28 juni 2016 12:12
quote:yolo8 schreef op 27 juni 2016 @ 23:19:
Ik vermoed dat mijn carriere ook eindigt bij de geitenboerderij, maar ach, ik wil nu nog optimistisch blijven.Vindt het soms spijtig dat ik vast zal blijven zitten in een job onder mijn niveau, maar anderzijds ben ik wel heel tevreden dat ik deze job kan uitvoeren en niet afhankelijk ben van de overheid. Meer in het leven dan carrière.
Ik vermoed dat mijn carriere ook eindigt bij de geitenboerderij, maar ach, ik wil nu nog optimistisch blijven.Vindt het soms spijtig dat ik vast zal blijven zitten in een job onder mijn niveau, maar anderzijds ben ik wel heel tevreden dat ik deze job kan uitvoeren en niet afhankelijk ben van de overheid. Meer in het leven dan carrière.
